Ισπανία Ισπανία βήμα πρώτο: Toledo y Madrid.

[psilos3]

αλλά ωραία περασες με τον τρόπο σου.

Έγινε τουλάχιστον αυτό, δεν έχω παράπονο, απλά ένα μικρό καημό που έφτασα ως εκεί και δεν μπήκα.

Αν μας διαβαζει ο Παναγιωτης ας μας πει τι συμβαίνει μιας που τα ξερει καλά.

Σίγουρα, αν και η Βαρκελώνη είναι νομίζω μια ξεχωριστή εντελώς περίπτωση.
Δε ξέρω αν έχει εικόνα από Ισπανία και τόσο μικρά γήπεδα ο @10900km ,αλλά αυτός σίγουρα θα έβρισκε τρόπο να μπει, δε θα την πατούσε σαν εμένα.

Τα διαδικτυακά είναι κυρίως για τα μέλη.

Δεν υπάρχουν διαδικτυακά εισιτήρια για την Rayo απ' ότι πληροφορήθηκα, μπορούσες όμως να βρείς αν πήγαινες στα ταμεία μερικές μέρες πριν.

Εχουν μικρό γήπεδο (ούτε 15.000 θέσεις) που προφανώς καλύπτεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα διαρκείας.

Είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει και αυτό, όμως μου έκανε εντύπωση που το γήπεδο είχε εμφανέστατα κενά την ίδια ώρα που το ματς ήταν sold out. Προφανώς λόγω ημέρας έλλειπαν κάποια διαρκείας.

 

[psilos3]

Ώρα επιστροφής



Ο καφές του hostal ήταν τελικά καλός και τον είχα παρεξηγήσει, συνοδεία του εξαιρετικού πρωινού με αρκετά τοπικά υλικά. Έφαγα, ετοιμάστηκα και γύρω στις δέκα άφησα το δωμάτιο μου με το κρεβάτι για τύπους αυστηρά κάτω του 1,90 και την αόρατη πόρτα του μπάνιου και κατέβηκα για checkout:



Κατέβηκα με τα πόδια ως τον κεντρικό σταθμό Atocha, όπου απ’ τον εξωτερικό του χώρο ξεκινάει το λεωφορείο «Autobús Express Aeropuerto», αποτελώντας μια ακόμα επιλογή πρόσβασης προς το αεροδρόμιο:

Έβγαλα στον οδηγό εισιτήριο κόστους 5€ κι έπιασα μια θέση στο τζάμι για μερικές τελευταίες φωτογραφίες της πόλης από την ωραία διαδρομή, όπως η εκκλησία San Manuel y San Benito και το μνημείο Espartero στην οδό O'Donnell, παράλληλα με το μεγάλο πάρκο της πόλης:

Σ’ ένα μισάωρο ήμασταν κιόλας στο Terminal 4 του αεροδρομίου Barajas, έχοντας αρκετό χρόνο για να πιώ και καφέ. Πέρασα τους εκνευριστικούς ελέγχους που παραλίγο να κοστίσουν ένα Laptop (έλεος με τον ηλίθιο αυτόν κανονισμό, δε κουβαλάμε μπαζούκας) κι έκανα την έρευνα μου προκειμένου να εμπλουτίσω την κάβα μου με ισπανικό κρασί:

Το αεροσκάφος της Aegean περίμενε στη θέση του με την πτήση για Ατέ
νας να αναχωρεί στην ώρα της

Η κρασοκατάνυξη συνεχίστηκε εντός αεροσκάφους συνοδείας φαγητού, που με χαρά είδα ότι επανήλθε στις πτήσεις, αλλά και στο αεροδρόμιο, μέχρι να έρθει η ώρα για την τελική πτήση της επιστροφής:

Όλα καλά, ακόμα μια επιτυχημένη εκδρομή είχε ολοκληρωθεί όπως έπρεπε.

 

[psilos3]

Συμπεράσματα - Απολογισμός


α. Χρόνος εκδρομής: Τρεις μέρες στο σύνολο. Μία στο Τολέδο που τολμώ να πω ότι ήταν ικανοποιητικό διάστημα για την πόλη, δύο στη Μαδρίτη που ήταν τόσο ώστε να πάρω μια γεύση. Σίγουρα άξιζε για παραπάνω.


β. Εποχή εκδρομής: Κέντα χρώμα ή τζακ ποτ, ή όπως θέλετε πείτε το, μιας και ο καιρός που συνάντησα ήταν παραπάνω από ανοιξιάτικος, το τόνισα άλλωστε πολλές φορές στην ιστορία. Είναι κανόνας, είμαι απλά τυχερός, δε ξέρω να σας πω με σιγουριά.

γ. Όσα δεν είδα: Είναι αρκετά δίχως αμφιβολία, χωρίς να το ‘χω ψάξει κιόλας, αλλά μιλάμε για τη Μαδρίτη όχι για καμιά μικρή πόλη. Δύο μέρες είναι οριακές, κι εγώ κινήθηκα κατά 90% στο κέντρο της. Δε συζητάμε καν για πόλεις πέρα απ’ τη Μαδρίτη στην ακτίνα της.

δ. Άνθρωποι: Πραγματικά δυσκολεύομαι να τοποθετηθώ. Δε ξέρω, ίσως το γεγονός ότι οι περισσότεροι μου μιλούσαν αποκλειστικά στα Ισπανικά να παίζει το ρόλο του, διέκρινα πάντως καλή πρόθεση κι ευγένεια.
Για τα παιδιά του Vallecas τους Bucaneros τι να σχολιάσω, μόνο τα καλύτερα για τη βοήθεια και την κατανόηση τους. Στην υγειά τους και Vamos Rayo!

ε. Οργάνωση/μετακίνηση: Ε τι να πει κανένας γι’ αυτήν; Όλα τα μέσα και προς όλες τις κατευθύνσεις, Μετρό και λεωφορεία στην πρωτεύουσα, τρένα και υπεραστικά για το Τολέδο, όλα εξαιρετικά. Όσο για την τουριστική πλευρά τους, αυξημένη για να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.

στ. Κουζίνα/ποτά: Δοκίμασα λίγα πράγματα και σίγουρα δε θέλω να αδικήσω με την κρίση μου τη γευστική προσέγγιση των Ισπανικών πόλεων που είδα. Ήταν λα πολύ εντάξει, εμπιστευτείτε ειδικότερα και δοκιμάστε τα δικά τους τοπικά μπαρ που σερβίρουν πιατάκια. Όσο για τα ποτά, ήπια αρκετές Ισπανικές, ψώνισα και δοκίμασα κρασί, ήταν όλα εξαιρετικά.

ζ. Κόστος: Να την πω ένα κλικ παραπάνω από τις τιμές της Ελλάδας; Να την πω, αν και με τα τελευταία δεδομένα δεν είναι σίγουρο ότι ισχύει αυτό, μπορεί και να τους ξεπερνάμε. Δεν αποτελεί όμως κατά τη γνώμη μου ανασταλτικό παράγοντα επίσκεψης.

η. Γενική εικόνα: Φτωχά κι εδώ τα λόγια. Τι έχανα τόσον καιρό, απορώ με τον εαυτό μου. Η χώρα πρέπει να εξερευνηθεί απ' άκρη σ' 'ακρη, ένα πέρασμα δε φτάνει ούτε για ζήτω.


Μέχρι τότε,
ραντεβού στην επόμενη ιστορία, Ιβηρική και μη, στην Ευρώπη ,μπορεί και όχι.
Ραντεβού πάντα ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα!

 

[gkalla]

Δε ξέρω, ίσως το γεγονός ότι οι περισσότεροι μου μιλούσαν αποκλειστικά στα Ισπανικά να παίζει το ρόλο του, διέκρινα πάντως καλή πρόθεση κι ευγένεια.

Αν και είναι ο κανόνας στην Ισπανία (με εξαίρεση ίσως την Βαρκελώνη) δεν περίμενα να συμβαίνει και στην Μαδρίτη.
Στο πρώτο μου ταξίδι στην Ισπανία (Ανδαλουσία) που τότε δεν ήξερα λέξη Ισπανικά όλοι μου απευθύνονταν στην γλώσσα τους. Θεώρησα αρχικά ότι μοιάζουμε τόσο πολύ ώστε δεν τους πέρναγε από το μυαλό ότι είμαι ξένος.
Μετά κατάλαβα ότι δεν ήξεραν καμιά άλλη γλώσσα πλην της δικιάς τους.
Αλλά τελικά η καλή τους πρόθεση υπερίσχυε και πάντα μας εξυπηρετούσαν τέλεια.

 

[KIKI]

Αν και είναι ο κανόνας στην Ισπανία (με εξαίρεση ίσως την Βαρκελώνη) δεν περίμενα να συμβαίνει και στην Μαδρίτη.
Στο πρώτο μου ταξίδι στην Ισπανία (Ανδαλουσία) που τότε δεν ήξερα λέξη Ισπανικά όλοι μου απευθύνονταν στην γλώσσα τους. Θεώρησα αρχικά ότι μοιάζουμε τόσο πολύ ώστε δεν τους πέρναγε από το μυαλό ότι είμαι ξένος.
Μετά κατάλαβα ότι δεν ήξεραν καμιά άλλη γλώσσα πλην της δικιάς τους.
Αλλά τελικά η καλή τους πρόθεση υπερίσχυε και πάντα μας εξυπηρετούσαν τέλεια.

Το οτι σου μιλουσαν Ισπανικα δεν σημαινει απαραιτητα οτι νομιζαν οτι είσαι Ισπανος.
Οταν δουλευα χρόνια στο Συνταγμα στην Αθηνα με σταματουσαν για πληροφοριες μιλώντας Ισπανικά κατευθειαν χωρις να ρωτησουν αν μιλάω! Το χειροτερο χωρις "σας παρακαλω μπορειτε κτλ".
Eχει μεινει ακόμα σε πολλους το χαμενο Imperio και τα περασμένα μεγαλεία η τα ψυχολογικά τους με τον εγκλεισμο λογω δικτατοριας; Σεβαστό το δευτερο αλλά άμα θελετε βοηθεια σε ξενη χωρα μάθετε τρόπους.
Να διευκρινήσω οτι αναφερομαι σε δεκαετίες 80 και 90.Ελπιζω οι νέοι να ειναι διαφορετικοί πλέον.
Το πρωτο διαστημα εννοειται οτι απαντουσα και βοηθουσα ,συμπτωματικα μιλάω Ισπανικά.
Αλλά παρα την βοηθεια ενα ευχαριστω με κρυα καρδιά και αν. Αυτονοητο Ελληνιδα να μιλαει τη γλωσσα τους και να τους βοηθαει κιόλας.
Μετά με κουρασε πολυ η αγένεια τους που απαντουσα ελληνικα και εφευγα.
Σαν ανθρωποι μου ειναι συμπαθεις γενικά αλλά στην καρδια μου δεν τους εχω βάλει. Εξαρταται πολύ και απο ποιά περιοχή είναι.

 

[gkalla]

Το οτι σου μιλουσαν Ισπανικα δεν σημαινει απαραιτητα οτι νομιζαν οτι είσαι Ισπανος.

Ναι αυτό το κατάλαβα γρήγορα. Εξάλου έτσι συνέβαινε και στην γυναίκα μου που δεν μοιάζει και τόσο νότια.

Οταν δουλευα χρόνια στο Συνταγμα στην Αθηνα με σταματουσαν για πληροφοριες μιλώντας Ισπανικά κατευθειαν χωρις να ρωτησουν αν μιλάω! Το χειροτερο χωρις "σας παρακαλω μπορειτε κτλ".

Δεν ξέρω, εμένα δεν μου φάνηκε ποτέ ως αγένεια (με εξαίρεση το Μπιλμπάο που μου έκαναν επιπλέον και παρατήρηση για κάποιες λέξεις που έλεγα λάθος στα Ισπανικά).
Επιπλεόν στις περισσότερες περιοχές της Ισπανίας που έχω ταξιδέψει πολύ συχνά μου έπιαναν την κουβέντα με διάθεση για βοήθεια χωρίς να ρωτήσω κι ακόμη κι αν δεν την χρειαζόμουν.

Eχει μεινει ακόμα σε πολλους το χαμενο Imperio και τα περασμένα μεγαλεία. Ασε μας κουκλίτσα μου!

Τώρα όσον αφορά την αυτοκρατορία και τα λοιπά σύνδρομα όλοι σχεδόν οι ευρωπαίοι τα έχουν. Ειδικά οι Άγγλοι αλλά και οι Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Ολλανδοί ακόμα και οι Βέλγοι κι οι Πορτογάλοι. Μην σου πω κι εμείς με Μέγα Αλέξανδρους και τα λοιπά. Αλλά φυσικά εξαρτάται και που θα πέσεις.

 

[KIKI]

Εντος Ισπανιας δεν εχω παραπονο , άλλωστε στη χωρα τους ειμαι λογικό να μην εχω απαιτηση να με καταλαβουν στα Αγγλικά.
Αλλα στην Αθήνα ειναι διαφορετικά , στη χωρα μου είσαι , θελεις βοηθεια πες ενα παρακαλω .
Μιλαω για πολλες περιπτωσεις , δουλευα κεντρο και ημουν πολλες ωρες στους δρομους οπότε με σταματουσαν τακτικά. Για να με φερουν στο σημειο να φευγω χρειαστηκε πολυ δουλεια εκ μερους τους χαχαχα μια ζωη στη παροχη υπηρεσιων μαθημενη σε τουρίστες να βοηθαω και να δινω πληροφοριες .

 

[tripakias]

Εντος Ισπανιας δεν εχω παραπονο , άλλωστε στη χωρα τους ειμαι λογικό να μην εχω απαιτηση να με καταλαβουν στα Αγγλικά.
Αλλα στην Αθήνα ειναι διαφορετικά , στη χωρα μου είσαι , θελεις βοηθεια πες ενα παρακαλω .
Μιλαω για πολλες περιπτωσεις , δουλευα κεντρο και ημουν πολλες ωρες στους δρομους οπότε με σταματουσαν τακτικά. Για να με φερουν στο σημειο να φευγω χρειαστηκε πολυ δουλεια εκ μερους τους χαχαχα μια ζωη στη παροχη υπηρεσιων μαθημενη σε τουρίστες να βοηθαω και να δινω πληροφοριες .

Καλά μπορεί να μην ήταν Ισπανοί (όχι πως το αποκλείω) αλλά Λατινοαμερικάνοι που συνήθως έχουν την εντύπωση πως όλος ο κόσμος μιλάει Ισπανικά.

Εγώ τους Ισπανούς τους γνώρισα στα τέλη της δεκαετίας του 90 και μπορώ να πω πως μου φάνηκαν άξεστοι και δεν τους συμπάθησα καθόλου σε σημείο που δεν ήθελα να ξαναεπισκεφθώ τη χώρα. Λίγα χρόνια αργότερα πήγα για Εράσμους και τους γνώρισα καλύτερα και γνώρισα και πολλούς νέους. Κατά κανόνα ήταν συμπαθητικοί αλλά δεν μου έκαναν ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Απλώς παρατηρούσα αρκετά κοινά στοιχεία με τους Έλληνες και εμφανή σημάδια βελτίωσης από την πρώτα φορά. Από τα τέλη της δεκαετίας του 2000 άρχισα να τους συμπαθώ ιδιαίτερα καθώς βελτιώνονται συνεχώς και γίνονται ένας εξωστρεφής λαός. Ειδικά από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας τους θεωρώ έναν από τους ωραιότερους λαούς της Ευρώπης. Ίσως ο πιο κοντινός λαός στους Έλληνες με έναν πιο προοδευτικό ευρωπαϊκό προσανατολισμό όμως. Τις ομοιότητες με την Ελλάδα τις αναγνωρίζουν και οι ίδιοι και τρέφουν μεγάλη συμπάθεια για τη χώρα μας. Σε αυτό έχει βοηθήσει και τα πολλά καλά πράγματα που διδάσκονται για την Ελλάδα στα σχολεία τους. Φυσικά πάντα μιλάμε για τη γενική εικόνα και ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός αλλά οι Ισπανοί κυρίως των τουριστικών περιοχών έχουν εξελιχθεί σε έναν ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλο και ανεκτικό λαό. Και μπορεί ακόμη να θέλουν πολλή δουλειά με τις ξένες γλώσσες αλλά με την επικοινωνία τα πηγαίνουν υπέροχα.

 

[KIKI]

Καλά μπορεί να μην ήταν Ισπανοί (όχι πως το αποκλείω) αλλά Λατινοαμερικάνοι που συνήθως έχουν την εντύπωση πως όλος ο κόσμος μιλάει Ισπανικά.

Εγώ τους Ισπανούς τους γνώρισα στα τέλη της δεκαετίας του 90 και μπορώ να πω πως μου φάνηκαν άξεστοι και δεν τους συμπάθησα καθόλου σε σημείο που δεν ήθελα να ξαναεπισκεφθώ τη χώρα. Λίγα χρόνια αργότερα πήγα για Εράσμους και τους γνώρισα καλύτερα και γνώρισα και πολλούς νέους. Κατά κανόνα ήταν συμπαθητικοί αλλά δεν μου έκαναν ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Απλώς παρατηρούσα αρκετά κοινά στοιχεία με τους Έλληνες και εμφανή σημάδια βελτίωσης από την πρώτα φορά. Από τα τέλη της δεκαετίας του 2000 άρχισα να τους συμπαθώ ιδιαίτερα καθώς βελτιώνονται συνεχώς και γίνονται ένας εξωστρεφής λαός. Ειδικά από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας τους θεωρώ έναν από τους ωραιότερους λαούς της Ευρώπης. Ίσως ο πιο κοντινός λαός στους Έλληνες με έναν πιο προοδευτικό ευρωπαϊκό προσανατολισμό όμως. Τις ομοιότητες με την Ελλάδα τις αναγνωρίζουν και οι ίδιοι και τρέφουν μεγάλη συμπάθεια για τη χώρα μας. Σε αυτό έχει βοηθήσει και τα πολλά καλά πράγματα που διδάσκονται για την Ελλάδα στα σχολεία τους. Φυσικά πάντα μιλάμε για τη γενική εικόνα και ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός αλλά οι Ισπανοί κυρίως των τουριστικών περιοχών έχουν εξελιχθεί σε έναν ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλο και ανεκτικό λαό. Και μπορεί ακόμη να θέλουν πολλή δουλειά με τις ξένες γλώσσες αλλά με την επικοινωνία τα πηγαίνουν υπέροχα.

Ως συνηθως συμφωνω απολυτα με την αναλυση σου.
Ετσι ειναι τα πραγματα με τους ισπανους.

Οσο για το πρωτο αν ηταν Ισπανοι ή λατινοι.
Αυτη ηταν η δουλεια μου για πολλα χρόνια στην Αθηνα. Ταξιδιωτικη πρακτορας και συνοδός σε ισπανοφωνα γραφεια εισερχομενου τουρισμου. Συν πολλα ταξιδια μακροχρονια στην Ισπανια.
Ακομα και τωρα μετά απο τόσα χρόνια μπορω να αναγνωρισω απο ποιά περιοχη της Ισπανιας ειναι οταν ακουω προφορά. Και στους λατινους απο ποιά χωρα είναι.
Σε ενα αλλο ποστ στο 101 λεω οτι αυτο γινοταν τις δεκαετιες 80, 90 και αρχες 2000.
Οι νεοι οπως λες και εσυ εχουν αλλαξει, καιρος ηταν.

 

[tripakias]

Σε ενα αλλο ποστ στο 101 λεω οτι αυτο γινοταν τις δεκαετιες 80, 90 και αρχες 2000.
Οι νεοι οπως λες και εσυ εχουν αλλαξει, καιρος ηταν.

Ας μην ξεχνάμε πως οι πρώτοι που πέρασαν εξολοκλήρου από ένα δημοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι οι σημερινοί 40-45ρηδες, οι 20ρηδες του 2000. Οι μεγαλύτερες ηλικίες διδάχθηκαν από τη δικτατορία του Φράνκο μόνο μίσος και προπαγάνδα και ανωτερότητα. Είναι λογικό να ήταν εσωστρεφείς τις δεκαετίες του 80 και του 90. Οι νεότερες γενιές δεν έχουν κάνει απλώς μεγάλα βήματα αλλά τεράστια άλματα.

 

[turms]

σε οση επαφη ειχα με Ισπανια συμφωνω σε οτι λες.
Τωρα για την γλωσσα δεν βαριεσαι....
εδω παω γαλλια διακοπες και το μονο που ξερω ειναι Paris Saint-Germain και το προφερω και λαθος σιγουρα
ας ειναι καλα το deepl

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη