ThanasisU2
Member
- Μηνύματα
- 3.469
- Likes
- 3.440
- Επόμενο Ταξίδι
- Brno
- Ταξίδι-Όνειρο
- RTW
Από πολύ καιρό το σκεφτόμουν το ταξιδάκι αυτό προς Κύπρο μεριά που μέχρι το αποφάσισα (δηλ. όταν πείρα τον μισθό μου) να ψάξω να βρω τρόπο να κατέβω για ένα σαββατοκύριακο. Εταιρίες πολλές (ιπτάμενο Κρι Κρι (ακα Cyprus Airways), Ολυμπιακή και η Αιγαίου) Τις καλύτερες τιμές και ώρες την είχε η Ολυμπιακή αλλά κάτι με απωθούσε από αυτό το ταξίδι και δεύτερη καλή επιλογή η Αιγαίου (ευκαιρία να πάω και με το νέο Α321). Η πτήση έλαβε χώρα 15 Νοέμβριου στης 0600 (πάλι γερμανική ώρα). Φθάνω αεροδρόμιο κατά της 0400 (μετά από ταξίδι σε όλη την Αθήνα) και έχοντας έτοιμο το e-ticket (το οποίο δε ξανακάνω γιατί χάνω την γοητεία του boarding pass). Αφήνω βαλίτσα στο drop of, και πήγα κούτσα-κούτσα στο Α Τερματικό. Πείρα από τα Duty Free το Α340 της Ολυμπιακής από Herpa για δώρο (και με έκπτωση λόγο εργαζόμενος στο αεροδρόμιο μουαχαχα).
Φθάνω επιτέλους στην πύλη Α07. Ελάχιστος κόσμος περίμενε την πτήση.
Μπαίνουμε όλοι στο στο Α321 θέση 14F. Στα δεξιά μου ένα Α321 της Swiss Euro 08.
0600 η ώρα ακριβώς ξεκινάει το Push Back και η μικρή τουρνέ στο αεροδρόμιο.
Περνάμε τον πύργο ελέγχου, δορυφορικό , τα 4 747 της ΗΙΑ, διάδρομος 03L και απογείωση. Μετά από κάνα εικοσάλεπτο άρχισε να σερβίρετε και το πρωινό. Τίποτα σπουδαίο αλλά χορταστικό για την ώρα. 3 ψωμάκια, μαρμελάδα, ζαμπονάκι τυράκι, μια γκοφρέτα και τσαγάκι. Μιας και το αεροπλάνο ήταν άδειο (με το ζόρι να μάσταν πάνω από 15 άτομα) μού δώσαν και δεύτερο πιάτο. Είχαν είδη κατεβεί και οι οθόνες (IFE δυστυχώς είχαμε μόνο στο μπράτσο του χεριού μας, που ροκ επιλογή, θα πρέπει να τους ενημερώσω κάποτε) οι οποίες μας έδειχναν που βρισκόμασταν αυτή την στιγμή. Πέρασαμε όλο το Αιγαίο (Κέα, Τήνο, Μύκονο, Ρόδος) και κάτα της 7 η ώρα βρισκόμασταν πάνω από τον κόλπο Χρυσοχούς, και κατευθυνόμασταν προς Λάρνακα πάνω από τα όρη Τρόοδος και επιτέλους πάνω από την Λάρνακα. Κάναμε έναν κύκλο πάνω από τον κόλπο Λάρνακας και προσγείωση στον 04. Πηγαίνοντας προς το παρκινγκ βλέπαμε το A320 των Κυπριακών Αερογραμμών και την κόρη του το Boeing 737-800 της Eurocypria. Κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο μας περίμενε το λεωφορείο (το οποίο με μιας χώρεσε όλους μας) και πήγαμε για τον έλεγχο διαβατηρίων και παραλαβή βαλίτσας.
Αεροσκάφος: 10/10 (ακόμα βρώμαγε καινούργιο)
Πλήρωμα 10/10 (απλά άριστο και με χαμόγελο , πράγμα σπάνιο)
On Time : 9/10 (ε κάπου έπρεπε να αφαιρέσω από κάπου)
Φαγητό: 8/10 (πάνε τα ωραία χρόνια με μεταλλικά μαχαιροπίρουνα)
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο (πρώτο σοκ ότι μόλις βγαίνεις από τη πύλη έχεις βγει και από το αεροδρόμιο). Περιμένοντας τον ‘κουμπάρον’ παρήγγειλα έναν φραπέ να στανιάρω (δεύτερο σοκ τον φραπέ αντί για νερό βάζουν γάλα και τρίτο σοκ οι λιμουζίνες – ταξί). Ήρθε ο φίλος μου να με πάει σπίτι του στην Λεμεσό. Η Εθνική οδός υπέροχη μέχρι εκεί (μπορεί να είναι μικρή σε λωρίδες, αλλά λίγα αμάξια και δωρεάν). Φτάνουμε στην πόλη της Λεμεσού σε μια μεγάλη οδό (δυστυχώς δε θυμάμαι όνομα) και πήγα για αγορά πολλών κιλών χαλούμι για να βγει το τρίμηνο.
Το σπίτι ήταν λίγο έξω από την Λεμεσό πάνω σε ένα βουνό. Τρώμε μεσημεριανό (Κυπριακές λιχουδιές) και ξεκινάμε για το ταξίδι στην Κύπρο.
Πρώτος σταθμός η Πάφος, γενέτειρα της Αφροδίτης. Δε διαλέξαμε την εθνική οδό αλλά από τον παλιό δρόμο μέσω των επαρχιών Ακρωτηρι και Πάφος. Στο Ακρωτήρι (όπως και η Δεκέλεια) βρίσκονται υπό αγγλική αυτοκρατορία, στις οποίες βρίσκονται οι ποιο όμορφες περιοχές, και βρίσκονται οι αγγλικές στρατιωτικές βάσεις. Φθάνουμε στην Πέτρα Του Ρωμιού και απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα.
Η Πάφος από τοις ποιο όμορφες πόλεις. Μια Αρμονία, χρώματα. Αλλά ούτε έναν Κύπριο. Στα μαγαζιά επικοινωνούσε είτε Ρωσικά, Φιλιπινέζικα, στην καλύτερη περίπτωση αγγλικά (ελληνικά δε υπάρχει περίπτωση). Το υπέροχο λιμάνι άλλα και το μουσείο μας χαιρετούν για την επιστροφή στην Λεμεσό, τσακίζοντας μια πίταν σεφταλιάν και πίνοντας ΚΕΟ.
Η επόμενη μέρα είχαμε το ταξίδι μας προς την Λευκωσία. Ο ταξίδι πολύ ωραίο αλλά το σοκ ήταν οι δυο σημαίες η Τουρκική και η Βόρειο Κυπριακή με τούρκικα (άμα κάποιος ξέρει τι λένε να μου το πει). Παρκάρουμε στην Παλιά πόλη της Λευκωσίας, και ξεκινάμε την περιήγηση στην πόλη. Φθάνουμε στον πύργο της Λύδρας όπου με ένα ευρώ μπορείς να δείς όλη την Λευκωσία (Κυπριακή και Βόρειο Κυπριακή) ωπος και τον ναό της Άγιας Σοφίας σημερινό Τζαμί. Περπατώντας στην οδό Λύδρα (νομίζοντας ότι είσαι ακόμη στην Ελλάδα βλέποντας τα ίδια καταστήματα) φθάνουμε στο πέρασμα. Για μεγάλη μου τύχη έμαθα ότι μπορώ να μπω στα κατεχόμενα και με την ταυτότητα μου. Βγάζουμε βίζα και μπαίνουμε. Το ΣΟΚ ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Λες και μπήκες σε μια μηχανή του χρόνου. Από την Λευκωσία του 08 στην ‘Nicosia ’ του 70. Παλιά κτήρια, καθόλου φτιαγμένα, η πράσινη γραμμή με καταστραμμένα κτήρια και κλασική τούρκική κουλτούρα με τα μπακάλικα με το φουλ άρωμα των μπαχαρικών. Κύπριοι να κάνουν τις βόλτες τους εδώ για να αγοράσουν ρούχα σε πολύ χαμηλές τιμές. Κάνοντας μια μικρή βόλτα (μιας και δε μπορούμε να επισκεφτούμε πολλά σημεία) φθάνουμε και στο τζαμί με την αραβική επιγραφή στην πίσω μεριά του.
Έφτασε η ώρα της επιστροφής. Η πτήση Α3907 με περίμενε στης 2050. Κλασικά οι γνωστοί μου τελευταία στιγμή φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Λάρνακας (10 λεπτά πριν κλείσει το τσεκ ιν ) και πρόλαβα το τελευταίο παράθυρο 34F ( τελευταία σειρά είπα, πάει, αν ο μπροστινός θα ξαπλώσει την έβαψα). Βόλτα στα Duty Free για αγορά μπιχλιμπιδιών για δώρα μέχρι που ακούστηκε στα μεγάφωνα ‘Ο Κύριος Αποστολάκης Αθανάσιος να βρεθεί στην πύλη 2, το αεροπλάνο είναι έτοιμο για αναχώρηση’. Αυτό ήταν, πρώτη φορά στην ζώη μου με φώναζαν από τα μεγάφωνα. Κάθομαι στην καρέκλα μου και παρατηρώ ότι υπάρχει αρκετός χώρος από πίσω μου να ξαπλάρω την ‘κορμάρα’ μου. Πάει η ώρα 2100, 2120 και ακόμα δε απογειωνόμαστε, μέχρι που μας λέει ο κυβερνήτης ότι στην πύλη ύπαρχε ένας επιβάτης που του απαγόρεψαν την είσοδο στο αεροπλάνο και έπρεπε να ψάξουν και να βρουν την βαλίτσα του και να την βγάλουν.
Απογειωνόμαστε ,με το που βρίσκουν την βαλίτσα του άραβα, από τον διάδρομο 22. Κλασικά τα ίδια, κατεβαίνουν οι οθόνες από πάνω, και ξεκίνημα σερβιρίσματος του βραδύνου. Σνίτσελ, με μακαρόνια, ψωμάκι και τυρί πίνοντας μια παγωμένη GUINNESS (ναι είχαμε και GUINNESS) και τσαγάκι μαζί με την καρυδόπιτα.
Η διαδρομή η ίδια πάλι (Ρόδος, Κάσος κτλ κτλ). Πάνω στον Σαρωνικό Κόλπο είχαμε μερικές αναταράξεις αλλά προσγειωθήκαμε σχεδόν στην ώρα μας στο 03L πάλι.
Αεροσκάφος: 10/10 (για τον ίδιο λόγο και ποιο πάνω)
Πλήρωμα 7/10 (ξινές μούρες + ότι ακομά η αεροσυνοδός δε μου έφερε το μοντέλο του Avro)
On Time : 7/10 (λόγοι ανωτέρας βίας)
Φαγητό: 8/10 (πάλι για τον ίδιο λόγο)
Απολογισμός: Η Κύπρος μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Μια χώρια με πάρα πολλές διαφορετικές κουλτούρες (από τον τρόπο Ζώης τους μέχρι το φαγητό). Πόλη άνετα ξαναπέταγα στην Κύπρο αλλά για περισσότερο καιρό και να προσπαθήσω να δω πράγματα τα όποια δε μπόρεσα την προηγουμένη φορά (αεροδρόμια Λευκωσίας, Κερύνια (ακα Famagusta) και το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.
Υ.Γ. ευχαριστώ τους γνωστούς μου (Ερμίνα και Λάμπρος) για την φιλοξενία και τα ταξίδια)
Φθάνω επιτέλους στην πύλη Α07. Ελάχιστος κόσμος περίμενε την πτήση.
Μπαίνουμε όλοι στο στο Α321 θέση 14F. Στα δεξιά μου ένα Α321 της Swiss Euro 08.
0600 η ώρα ακριβώς ξεκινάει το Push Back και η μικρή τουρνέ στο αεροδρόμιο.
Περνάμε τον πύργο ελέγχου, δορυφορικό , τα 4 747 της ΗΙΑ, διάδρομος 03L και απογείωση. Μετά από κάνα εικοσάλεπτο άρχισε να σερβίρετε και το πρωινό. Τίποτα σπουδαίο αλλά χορταστικό για την ώρα. 3 ψωμάκια, μαρμελάδα, ζαμπονάκι τυράκι, μια γκοφρέτα και τσαγάκι. Μιας και το αεροπλάνο ήταν άδειο (με το ζόρι να μάσταν πάνω από 15 άτομα) μού δώσαν και δεύτερο πιάτο. Είχαν είδη κατεβεί και οι οθόνες (IFE δυστυχώς είχαμε μόνο στο μπράτσο του χεριού μας, που ροκ επιλογή, θα πρέπει να τους ενημερώσω κάποτε) οι οποίες μας έδειχναν που βρισκόμασταν αυτή την στιγμή. Πέρασαμε όλο το Αιγαίο (Κέα, Τήνο, Μύκονο, Ρόδος) και κάτα της 7 η ώρα βρισκόμασταν πάνω από τον κόλπο Χρυσοχούς, και κατευθυνόμασταν προς Λάρνακα πάνω από τα όρη Τρόοδος και επιτέλους πάνω από την Λάρνακα. Κάναμε έναν κύκλο πάνω από τον κόλπο Λάρνακας και προσγείωση στον 04. Πηγαίνοντας προς το παρκινγκ βλέπαμε το A320 των Κυπριακών Αερογραμμών και την κόρη του το Boeing 737-800 της Eurocypria. Κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο μας περίμενε το λεωφορείο (το οποίο με μιας χώρεσε όλους μας) και πήγαμε για τον έλεγχο διαβατηρίων και παραλαβή βαλίτσας.
Αεροσκάφος: 10/10 (ακόμα βρώμαγε καινούργιο)
Πλήρωμα 10/10 (απλά άριστο και με χαμόγελο , πράγμα σπάνιο)
On Time : 9/10 (ε κάπου έπρεπε να αφαιρέσω από κάπου)
Φαγητό: 8/10 (πάνε τα ωραία χρόνια με μεταλλικά μαχαιροπίρουνα)
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο (πρώτο σοκ ότι μόλις βγαίνεις από τη πύλη έχεις βγει και από το αεροδρόμιο). Περιμένοντας τον ‘κουμπάρον’ παρήγγειλα έναν φραπέ να στανιάρω (δεύτερο σοκ τον φραπέ αντί για νερό βάζουν γάλα και τρίτο σοκ οι λιμουζίνες – ταξί). Ήρθε ο φίλος μου να με πάει σπίτι του στην Λεμεσό. Η Εθνική οδός υπέροχη μέχρι εκεί (μπορεί να είναι μικρή σε λωρίδες, αλλά λίγα αμάξια και δωρεάν). Φτάνουμε στην πόλη της Λεμεσού σε μια μεγάλη οδό (δυστυχώς δε θυμάμαι όνομα) και πήγα για αγορά πολλών κιλών χαλούμι για να βγει το τρίμηνο.
Το σπίτι ήταν λίγο έξω από την Λεμεσό πάνω σε ένα βουνό. Τρώμε μεσημεριανό (Κυπριακές λιχουδιές) και ξεκινάμε για το ταξίδι στην Κύπρο.
Πρώτος σταθμός η Πάφος, γενέτειρα της Αφροδίτης. Δε διαλέξαμε την εθνική οδό αλλά από τον παλιό δρόμο μέσω των επαρχιών Ακρωτηρι και Πάφος. Στο Ακρωτήρι (όπως και η Δεκέλεια) βρίσκονται υπό αγγλική αυτοκρατορία, στις οποίες βρίσκονται οι ποιο όμορφες περιοχές, και βρίσκονται οι αγγλικές στρατιωτικές βάσεις. Φθάνουμε στην Πέτρα Του Ρωμιού και απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα.
Η Πάφος από τοις ποιο όμορφες πόλεις. Μια Αρμονία, χρώματα. Αλλά ούτε έναν Κύπριο. Στα μαγαζιά επικοινωνούσε είτε Ρωσικά, Φιλιπινέζικα, στην καλύτερη περίπτωση αγγλικά (ελληνικά δε υπάρχει περίπτωση). Το υπέροχο λιμάνι άλλα και το μουσείο μας χαιρετούν για την επιστροφή στην Λεμεσό, τσακίζοντας μια πίταν σεφταλιάν και πίνοντας ΚΕΟ.
Η επόμενη μέρα είχαμε το ταξίδι μας προς την Λευκωσία. Ο ταξίδι πολύ ωραίο αλλά το σοκ ήταν οι δυο σημαίες η Τουρκική και η Βόρειο Κυπριακή με τούρκικα (άμα κάποιος ξέρει τι λένε να μου το πει). Παρκάρουμε στην Παλιά πόλη της Λευκωσίας, και ξεκινάμε την περιήγηση στην πόλη. Φθάνουμε στον πύργο της Λύδρας όπου με ένα ευρώ μπορείς να δείς όλη την Λευκωσία (Κυπριακή και Βόρειο Κυπριακή) ωπος και τον ναό της Άγιας Σοφίας σημερινό Τζαμί. Περπατώντας στην οδό Λύδρα (νομίζοντας ότι είσαι ακόμη στην Ελλάδα βλέποντας τα ίδια καταστήματα) φθάνουμε στο πέρασμα. Για μεγάλη μου τύχη έμαθα ότι μπορώ να μπω στα κατεχόμενα και με την ταυτότητα μου. Βγάζουμε βίζα και μπαίνουμε. Το ΣΟΚ ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Λες και μπήκες σε μια μηχανή του χρόνου. Από την Λευκωσία του 08 στην ‘Nicosia ’ του 70. Παλιά κτήρια, καθόλου φτιαγμένα, η πράσινη γραμμή με καταστραμμένα κτήρια και κλασική τούρκική κουλτούρα με τα μπακάλικα με το φουλ άρωμα των μπαχαρικών. Κύπριοι να κάνουν τις βόλτες τους εδώ για να αγοράσουν ρούχα σε πολύ χαμηλές τιμές. Κάνοντας μια μικρή βόλτα (μιας και δε μπορούμε να επισκεφτούμε πολλά σημεία) φθάνουμε και στο τζαμί με την αραβική επιγραφή στην πίσω μεριά του.
Έφτασε η ώρα της επιστροφής. Η πτήση Α3907 με περίμενε στης 2050. Κλασικά οι γνωστοί μου τελευταία στιγμή φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Λάρνακας (10 λεπτά πριν κλείσει το τσεκ ιν ) και πρόλαβα το τελευταίο παράθυρο 34F ( τελευταία σειρά είπα, πάει, αν ο μπροστινός θα ξαπλώσει την έβαψα). Βόλτα στα Duty Free για αγορά μπιχλιμπιδιών για δώρα μέχρι που ακούστηκε στα μεγάφωνα ‘Ο Κύριος Αποστολάκης Αθανάσιος να βρεθεί στην πύλη 2, το αεροπλάνο είναι έτοιμο για αναχώρηση’. Αυτό ήταν, πρώτη φορά στην ζώη μου με φώναζαν από τα μεγάφωνα. Κάθομαι στην καρέκλα μου και παρατηρώ ότι υπάρχει αρκετός χώρος από πίσω μου να ξαπλάρω την ‘κορμάρα’ μου. Πάει η ώρα 2100, 2120 και ακόμα δε απογειωνόμαστε, μέχρι που μας λέει ο κυβερνήτης ότι στην πύλη ύπαρχε ένας επιβάτης που του απαγόρεψαν την είσοδο στο αεροπλάνο και έπρεπε να ψάξουν και να βρουν την βαλίτσα του και να την βγάλουν.
Απογειωνόμαστε ,με το που βρίσκουν την βαλίτσα του άραβα, από τον διάδρομο 22. Κλασικά τα ίδια, κατεβαίνουν οι οθόνες από πάνω, και ξεκίνημα σερβιρίσματος του βραδύνου. Σνίτσελ, με μακαρόνια, ψωμάκι και τυρί πίνοντας μια παγωμένη GUINNESS (ναι είχαμε και GUINNESS) και τσαγάκι μαζί με την καρυδόπιτα.
Η διαδρομή η ίδια πάλι (Ρόδος, Κάσος κτλ κτλ). Πάνω στον Σαρωνικό Κόλπο είχαμε μερικές αναταράξεις αλλά προσγειωθήκαμε σχεδόν στην ώρα μας στο 03L πάλι.
Αεροσκάφος: 10/10 (για τον ίδιο λόγο και ποιο πάνω)
Πλήρωμα 7/10 (ξινές μούρες + ότι ακομά η αεροσυνοδός δε μου έφερε το μοντέλο του Avro)
On Time : 7/10 (λόγοι ανωτέρας βίας)
Φαγητό: 8/10 (πάλι για τον ίδιο λόγο)
Απολογισμός: Η Κύπρος μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Μια χώρια με πάρα πολλές διαφορετικές κουλτούρες (από τον τρόπο Ζώης τους μέχρι το φαγητό). Πόλη άνετα ξαναπέταγα στην Κύπρο αλλά για περισσότερο καιρό και να προσπαθήσω να δω πράγματα τα όποια δε μπόρεσα την προηγουμένη φορά (αεροδρόμια Λευκωσίας, Κερύνια (ακα Famagusta) και το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.
Υ.Γ. ευχαριστώ τους γνωστούς μου (Ερμίνα και Λάμπρος) για την φιλοξενία και τα ταξίδια)
