Ιορδανία Ιορδανια για 17 ημερες

[BASILISPAP]

Dana biosphere reserve (προστατευόμενη περιοχή) για 2 βράδια μέρος Α…




Κατεβαίνουμε στο μικρό λιμάνι της πόλης με τα πολύχρωμα παραδοσιακά ψαροκάικα, σε απόσταση βλέπουμε και το μεγάλο λιμάνι με τα χιλιάδες κοντέινερ και τα καράβια που περιμένουν να ξεφορτώσουν.

Κάποιοι τύποι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για μια βόλτα με glass bottom, ψάρεμα η απλά μια έξοδο στην θάλασσα. Κρουαζιερόπλοια από την μια και παιδιά που ψαρεύουν από την άλλη.

Ο ιστός της σημαίας με ύψος 133 μέτρα είναι ένας από τους μεγαλύτερους στον κόσμο.

Κάνουμε μια βόλτα στο φρούριο της πόλης (δωρεάν είσοδος). Εργασίες αποκατάστασης βρίσκονται και εδώ σε εξέλιξη. Περνάμε μπροστά από το τζαμί αλλά δεν θα μπούμε σε αυτό .








Φεύγουμε από την παραλιακή πόλη και κατευθυνόμαστε προς τον Βορρά, έχουμε μπροστά μας 180χλμ. Οι μέρες περνάνε γρήγορα, φευγαλέα στο μυαλό μου πλησιάζει η ώρα της επιστροφής. Τριγωνικές πινακίδες “κίνδυνος από διέλευση καμηλών” βρίσκονται στο πλάι του δρόμου, το τοπίο είναι μονότονο και στο ράδιο δεν έχουμε μουσική παρά μόνο συζητήσεις στα Αραβικά. Προσπερνάμε τον δρόμο που σε πάει στην έρημο αλλά αυτή την φορά συνεχίζουμε ευθεία. Ανεμογεννήτριες γυρνάνε γύρω γύρω με μεγάλη ταχύτητα.

Μικρά χωριά βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την χώρα, σταματάμε σε ένα βενζινάδικο για καφέ και για να κάνουμε την ανάγκη μας (too much info). Χαλαρώνουμε λίγο και συνεχίζουμε βγαίνοντας από τον κεντρικό δρόμο. Με την βοήθεια του Waze φτάνουμε στην προστατευόμενη περιοχή της Dana όπου και ακολουθούμε τις πινακίδες. Το τοπίο αλλάζει ξανά, δέντρα δεν υπάρχουν πουθενά ούτε για δείγμα.









Επιλέξαμε το Al Nawatef eco Camp με 25jd για 2 βραδιές με πρωινό αλλά και κοινό μπάνιο. Έχουμε κλείσει την φθηνότερη τέντα στην καλύτερη τιμή που είδα όλο αυτό το διάστημα.

Ο πολύ συμπαθητικός manager μας δείχνει δυο τέντες για να διαλέξουμε όποια θέλουμε. Ενώ είμαστε ήδη ευχαριστημένοι, για καλή μας τύχη (και με το χαμόγελο της Α), μας κάνει αναβάθμιση σε νέο δωμάτιο με ατομικό μπάνιο. Όλα καινούργια! Μια καλοδεχούμενη κίνηση που μας σκλαβώνει! Όπως λέει και ο ίδιος μόλις μας βλέπει “Yunan, welcome to Jordan” με μια δόση Ιταλικής προφοράς ενώ είναι 100% ντόπιος.

Μοναδικό αρνητικό τα πολλά κουνούπια στην περιοχή. Ευτυχώς το δωμάτιο είναι μικρό και με σύμμαχο ένα αντικουνουπικό που ρίχνω άμεσα πάνω τους, καταφέρνω γρήγορα να τα ξεφορτωθώ. Κοιμηθήκαμε λιγάκι (καταπλακωμένοι από τις απαραίτητες τρεις βαριές κουβέρτες) και σηκώνομαι με δυσκολία για να απολαύσω μια πανέμορφη δύση.

Στην κατασκήνωση προσφέρουν υπηρεσίες με επιλογή πεζοπορίας για την επόμενη μέρα, αλλά έχουμε ήδη κάνει τα μαθήματα μας (σαν καλά παιδία) και θα πάμε μόνοι μας.

Διαθέτουν δυο μεγάλες τραπεζαρίες για τους πελάτες αλλά εμείς θα μείνουμε στον εξωτερικό χώρο. Φυσάει και το κρύο ειναι τσουχτερό λόγω υψομέτρου, ευτυχώς είμαστε ντυμένοι κατάλληλα. Ανάβουν μια μικρή φωτιά και πίνουμε μπόλικο τσάι παρακολουθώντας το φως που χάνετε. Απέναντι στο βουνό βλέπουμε τα φώτα της Dana ενώ αναρωτιόμαστε για κάποιες διάσπαρτες μικρές φωτιές. Πεζοπόροι επέλεξαν το απογευματινό πρόγραμμα.

Ο μεγάλος μπουφές (10jd) και η μεγαλύτερη ουρά μας αποζημιώνουν με το καλύτερο φαγητό που φάγαμε στην χώρα. Όλη η εγκατάσταση είναι γεμάτη φιλοξενουμένους, το φαΐ τελειώνει αλλά συνεχίζουν να φέρνουν συνεχώς νέα ταψιά. Το τσάι ρέει άφθονο, τρώμε και ένα-δυο-τρία αφράτα κέικ με ροδόνερο και νιώθουμε πολύ όμορφα σε αυτόν τον χώρο!

Ξάφνου μέσα στο σκοτάδι μια σκιά αλλάζει ταχύτατα, μπα τα ματιά μου είναι κουρασμένα. Αλλά όχι, μια πανέμορφη αλεπού είναι εκεί και τρέχει, γραπώνει ότι άφησαν οι άνθρωποι για αυτήν και παρακολουθεί κρατώντας απόσταση ασφαλείας.

Θα κοιμηθούμε άψογα!

 

[BASILISPAP]

Dana biosphere reserve (προστατευόμενη περιοχή) για 2 βράδια μέρος Β...




Τρώμε το νοστιμότατο Ιορδανικό πρωινό και φεύγουμε με το αυτοκίνητο για να κάνουμε την πεζοπορία που επιλέξαμε. Ανεβαίνουμε βουνό, μπροστά μας ένας δρόμος σερπαντίνα και κατεβαίνουμε την απότομη κατηφόρα. Η απόλυτη ξεραΐλα, σε απόσταση 32χλμ το στίγμα του πάρκινγκ υπάρχει και στο google maps.

Πρόκειται για μια εύκολης/μέτριας δυσκολίας πεζοπορία, το θεαματικό Wadi Ghuweir ένα φαράγγι με μια έκπληξη! Μια όαση στην μέση του βουνού για την οποία χρειάζεσαι τουλάχιστον την βασική φυσική κατάσταση για να την απολαύσεις. Προβλέπεται κουραστική μέρα, έχουμε φαγώσιμα και μπόλικο νερό στα σακίδια μας.

Έχω διαβάσει αρκετές φορές ότι στο πάρκινγκ κατεβαίνεις και πας αριστερά. Προχωράω με βάση το αλάνθαστο ένστικτο μου και μετά από λίγα μέτρα, ένας νεαρός βοσκός μου δείχνει την αντίθετη κατεύθυνση (άσε ρε, που θα μου πεις εσύ). Συνεχίζω τον χαβά μου, τριακόσια μέτρα παραπέρα καταλαβαίνω ότι η Α έκανε λάθος και γυρνάμε πίσω. Είπαμε, είναι βασικό να αναγνωρίζεις τα λάθη της! Οπότε πάμε πάλι, στο πάρκινγκ πάμε ΑΡΙΣΤΕΡΑ και ακολουθούμε τις πικροδάφνες. Γαϊδούρια απολαμβάνουν την βοσκή και τον ήλιο.

Άγριες μέντες έχουν κατακλύσει τον χώρο, αγγίζω, μυρίζω και παρατηρώ από κοντά κάτι διαφορετικό. Είναι βατράχια που καμουφλάρονται στα φύλλα της μέντας. Άδικα προσπαθείς να μην βρέξεις τα πόδια σου, θα γίνει πολύ γρήγορα έτσι και αλλιώς.








Σε κάποια σημεία πρέπει να ψάξεις για το πέρασμα, υπάρχουν ενδείξεις πάνω σε βράχια για τα δυσκολότερα κομμάτια. Επίσης χρειάζεται λίγο σκαρφάλωμα κάπου κάπου, ευτυχώς έχουν φτιάξει μια πρόχειρη σκάλα που βοηθάει πολύ.

Το ρυάκι χάνεται και επανεμφανίζεται μερικά μέτρα παρακάτω. Μπαίνοντας στο φαράγγι, τα χρώματα και σχέδια των βράχων είναι εντυπωσιακά!






Μια σου και μια μου (αναφορά στις παρακάτω φωτογραφίες)…






Πουλιά, βατράχια, έντομα, κατσίκια με μεγάλα αυτιά, σαύρες, πεταλούδες. Λακκούβες με νερό φιλοξενούν καβούρια.














Το τοπίο αλλάζει και γίνεται σχεδόν τροπικό με κρεμαστούς κήπους με μια μεγάλη κούνια που κρέμεται από ψηλά! Καταπληκτικό σημείο!

Αρχές Νοεμβρίου και συνολικά είδαμε στην περιοχή μόνο είκοσι ανθρώπους. Οι περισσότεροι εγκαταλείπουν νωρίς, (το ομορφότερο τμήμα είναι μετά από 5χλμ) όχι μόνο λόγω δυσκολίας ή απόστασης αλλά και του διαθέσιμου χρόνου. Πραγματικά δεν χρειάζεστε ξεναγό σε αυτή την πεζοπορία.







Φτάσαμε (όπως προτείνουν και οι περισσότεροι) μέχρι τα μισά, στον καταρράκτη. Μικρού μεγέθους συγκεντρώνει το νερό και δημιουργεί μια μικρή λίμνη. Σε μια ζεστή μέρα θα έκανα ευχαρίστως μπάνιο εκεί.

Καθόμαστε δίπλα από το νερό για να απολαύσουμε την φύση, τρώγοντας κάτι. Μετα από είκοσι λεπτά παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής όπου θα δούμε ξανά τα ιδία αλλά από άλλη οπτική γωνιά!








Η συνολική απόσταση είναι 16χλμ με τον καταρράκτη να βρίσκεται στα 8χλμ από την αρχή. Ευτυχώς έχουμε σκιά στο μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής. Συνεχής εναλλαγές εικόνων, αρχικά το μονοπάτι μας περνάει μέσα απο μια μάλλον αδιάφορη περιοχή με πέτρες, μπαίνουμε στο φαράγγι, συνεχίζουμε στον τροπικό κήπο και καταλήγουμε στην μικρή λίμνη.

Αξίζει σίγουρα σαν δραστηριότητα και συνολικά διήρκησε 6 ώρες καθώς δεν βιαζόμασταν αλλά απολαμβάναμε τις εικόνες και τις υπόλοιπες αισθήσεις μας.









Επιστρέφουμε στην κατασκήνωση, όπου και πίνουμε στα κρυφά το μπυράκι μας στην μικρή αυλή του δωμάτιου. Η δύση ζωγραφίζει για ακόμα μια φορά τον ουρανό με απίθανα χρώματα.

Απόψε δεν φυσάει καθόλου και οι περισσότεροι κάθονται στα εξωτερικά τραπέζια. Έχουν ανάψει την φωτιά ενώ πολλά κεριά βρίσκονται διάσπαρτα στον χώρο χαρίζοντας μας ψυχική γαλήνη. Ένας σκύλος, τρείς γάτες και η αλεπού (η οποία έφερε και μια φίλη της για παρέα) περιμένουν να φάνε κάτι.

Κουρασμένοι αλλά γεμάτοι εικόνες πάμε για ύπνο, αύριο έχουμε μεγάλο ταξίδι…

 

[BASILISPAP]

Jerash για 2 βράδια μέρος Α…


Αποχαιρετάμε εγκάρδια τον Μοχάμεντ, ο οποίος εκπλήσσεται όταν βλέπει την τιμή που έχουμε κλείσει το δωμάτιο.
Σήμερα συνολικά θα διανύσουμε 260χλμ, περνώντας δίπλα από την Νεκρά θάλασσα και πάλι. Συνεχίζοντας στον φιδίσιο δρόμο πέφτει το μάτι μας πάνω σε ένα συμπαθητικό μαγαζάκι. Γυρνάμε πίσω και απολαμβάνουμε έναν καφέ και την τέλεια θέα στο al borj rest. Ένας σκύλος κλαίει κλεισμένος μέσα σε ένα κλουβί, ποιος ξέρει γιατί. Φεύγουμε, έχουμε πολλά να κάνουμε και σήμερα.







Φτάνουμε στο επίπεδο της θάλασσας, έχει έντονη ζέστη και χωράφια με λαχανικά και φρούτα. Υπαίθριοι μικροπωλητές στολίζουν με ιδιαίτερο τρόπο τον πάγκο τους. Δυστυχώς δεν προλάβαμε κάποια καλή φωτογραφία, φράουλες, πορτοκάλια, μελιτζάνες και κάποια μυστηριώδεις φρούτα. Το ιδιαίτερο είναι ότι ξαφνικά στο πουθενά βλέπεις ένα καροτσάκι χωρίς τον ιδιοκτήτη του που ίσως κοιμάται από πίσω.

Θυμηθήκαμε να σταματήσουμε δίπλα από το νερό, εκεί που η ακτή κάνει όμορφα σχέδια με το αλάτι. Πολλά σκουπίδια παντού ενώ οι μύγες πέφτουν με μανία πάνω μας. Βάλαμε τα πόδια στο τοξικά αλμυρό νερό, δεν χρειάζεται να κάνω μπάνιο απόψε! Πραγματικά σκάσαμε από την ζέστη.







Σταματήσαμε στο Elite, αυτή τη φορά άφησα το αυτοκίνητο εκτός πάρκινγκ. Θέλαμε πολύ να ξαναφάμε τον κιουνεφέ. Δυστυχώς για κακή μας τύχη, δεν είχαν διαθέσιμους λόγω της μεγάλης δεξίωσης το προηγούμενο βράδυ. Αρκεστήκαμε σε έναν δροσιστικό χυμό μέντα/λεμόνι. Περάσαμε μπροστά από το grand east resort και συνεχίσαμε προς τον Βορρά.
Πολύχρωμα φορτηγά σε όλη την διαδρομή, βάλαμε και πάλι βενζίνη.






Εδώ πραγματοποιούνται αυστηροί αστυνομικοί έλεγχοι καθώς βρισκόμαστε κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ και την Συρία. Διασχίζουμε εκτάσεις ολόκληρες με ελιές ενώ προσπερνάμε μικρομεσαίες πόλεις και χωριά.

Το κάστρο Ajlοun βρίσκεται στην καρδιά του μεγαλύτερου δάσους της χώρας στον ομώνυμο εθνικό δρυμό. Προχωράμε με το κλασσικό α) δείχνουμε το Jordan pass και β) λέμε το “no tour thank you” καθώς μπουκάρουμε στην μεγάλη εξωτερική αυλή.

Ανεβαίνουμε σκαλιά για την όμορφη θέα απο την κορυφή του λόφου. Σταυροφόροι και Μογγόλοι πέρασαν και από εδώ. Ένα μουσουλμανικό κάστρο του 12ου αιώνα με πλούσια ιστορία. Είναι καλοδιατηρημένο με πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, αξίζει την επίσκεψη.








Το όνομα του ξενώνα, Full Panorama to Archeological Site Jerash (αυτό μόνο; ) με 29jd χωρίς πρωινό για τις δυο βραδιές που θα μείνουμε. Ωραία θέα, πολύ καθαρά δωμάτια, καλή τιμή, μια πραγματικά καλή επιλογή για την περιοχή.

Καθώς είναι δύσκολη πόλη για οποίον δεν θέλει τουριστικό εστιατόριο, αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε την δυνατότητα να φάμε στον κοινό χώρο του ξενοδοχείου με delivery που κανονίζουν οι ιδιοκτήτες. Τεράστιες και νόστιμες μερίδες, πέσαμε πάνω τους σαν τα γουρούνια μετά από νηστεία.

Μπαλκόνι, μπύρα και πανσέληνο… Ο μουεζίνης ακούγεται από μακριά…

 

[BASILISPAP]

Jerash για 2 βράδια μέρος Β…



Ο μουεζίνης με ξυπνάει και περνάω 1,5 ώρα στο ίντερνετ μέχρι να ανατείλει επιτέλους ο ήλιος. Ξημέρωσε μια όμορφη μέρα, μπαίνουμε στο όχημα μας και ανεβαίνουμε προς τον Βορρά. Σε απόσταση 70χλμ βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος του Umm Qais με λιγοστό τουρισμό. Κάποτε ήταν η ακμάζουσα Ρωμαϊκή πόλη της Gadara.

Όμορφη θέα στα απέναντι Ισραηλίτικα, Παλαιστινιακά μέχρι και Συριακά εδάφη, με άποψη της θάλασσας της Γαλιλαίας. Στον χώρο υπάρχει και ένα ενδιαφέρον μικρό μουσείο. Δέκα εργάτες κοιτάζουν ξαπλωμένοι τον ένα και μοναδικό που δουλεύει.







Επιστρέφουμε στην Jerash και πάμε κατευθείαν στο visitor center. Μπαίνουμε δωρεάν με το Jordan pass στο πολύ τουριστικό αξιοθέατο με τις ημερήσιες εκδρομές από το Αμάν. Ευτυχώς λόγω του όγκου του χώρου υπάρχουν πολλά σημεία όπου καταφέρνεις και είσαι μόνος!

Πρόκειται για τα καλοδιατηρημένα και εκθαμβωτικής ομορφιάς αρχαία που επιβίωσαν μέσα στον χρόνο. Jerash η “Πομπηία της Ανατολής” μια Ελληνορωμαϊκή πόλη της δεκάπολης που κατοικείται αδιάκοπα εδώ και πάνω από 6500 χρόνια.

Πλακόστρωτα, κιονοστοιχίες, ιππόδρομος, θέατρα, σιντριβάνια, λουτρά, ναοί στους λόφους.

Μεγάλες πλατείες και τείχη με πύλες και πύργους. Δεν έχω και πολλά να γράψω, απλά θα πω οτι αν βρεθείτε στην χώρα μην παραμελήσετε να πάτε εκεί! Αφιερώσαμε 4 ώρες για ένα εντυπωσιακό ταξίδι στην ιστορία.







Βρήκαμε και την δίδυμη αδελφή της Α (βλέπε παρακάτω φωτογραφία).

Συνολικά σήμερα διανύσαμε 140χλμ και ετοιμαζόμαστε νοητικά για την τελευταία πράξη του ταξιδιού μας.

Το βράδυ επαναλάβαμε το χθεσινό φαγοπότι και χορτάτοι εκμεταλλευτήκαμε και πάλι το μπαλκόνι μας…

 

[BASILISPAP]

Amman για 3 βράδια μέρος Α...



Πάμε για πρωινό, φορτώνουμε τα σακίδια στον ώμο και η Γιαπωνέζα υπάλληλος του ξενώνα μας δίνει ένα ενθύμιο και κάποια σνακ για τον δρόμο...

Ανοίγουμε τις πόρτες και το πορτ μπαγκάζ, επιστρέφω στην θέση του οδηγού και μας περιμένει μια μίκρη έκπληξη! Μια γάτα μπήκε και προσπάθησε να βάλει μπροστά, ευτυχώς που την προλάβαμε πριν κλέψει το όχημα. Προορισμός μας είναι η πόλη As-Salt η σκέτο Salt σε απόσταση 35χλμ από την πρωτεύουσα. Όπως λένε, είναι μια αυθεντική και γοητευτική πόλη χωρίς ιδιαίτερο τουρισμό όπου και κάποιοι ντόπιοι μας καλωσορίζουν.

Μια πόλη στην οποία πέρασαν Οθωμανοί, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί και κάθε περίοδος άφησε τα ίχνη της. Πρόσφατα μπήκε στην λίστα παγκόσμιας κληρονομίας της Unesco. Βρίσκουμε με δυσκολία ελεύθερη θέση στο πάρκινγκ ενώ έχει πολλή κίνηση.







Κάνουμε βόλτες θαυμάζοντας κάποια κτίρια και την τοπική αγορά. Αποφασίζουμε να μην μπούμε σε κάποιο μουσείο, αλλά πάμε στην ταράτσα του Aktham’s 1881 cafe. Ανεβαίνοντας εκεί παρατηρώ ότι όλοι οι πελάτες είναι νεαρά κορίτσια με ναργιλέ. Απο εδώ έχουμε μια όμορφη θέα στον απέναντι λόφο.

Δίπλα μας βρίσκεται το τζαμί, απέναντι ένα από τα μουσεία και τριγύρω κτίρια με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική.

Φεύγουμε και κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο, την ζωντανή τοπική αγορά και τον δρόμο με τα λαχανικά, φρούτα και μπαχαρικά. Εδώ βρίσκουμε ξανά ένα φρούτο που αντικρύσαμε πρώτη φορά στην έρημο (από άλλο ταξιδιώτη), το sugar apple με γεύση που μοιάζει με το μάνγκο. Αγοράζουμε για να τα φάμε αργότερα από τον χαμογελαστό υπάλληλο.

Σε πολλά σημεία βλέπουμε γκράφιτι για την εκατονταετηρίδα του βασιλείου…

Πριν από λίγες ημέρες θυμήθηκα ότι είχαμε και ένα μπέρδεμα με την αλλαγή της ώρας, εγώ είχα τοπική sim ενώ η Α όχι. Στον ένα έλεγε ότι η ώρα είναι πχ 9 και στην άλλη 10. Το ίδιο και στο ίντερνετ, γενικά είχαμε μπερδευτεί για λίγο, ευτυχώς που δεν είχαμε κάποιο ραντεβού…

Έρχεται μήνυμα από την αεροπορική, η καρδιά χάνει κάποιους χτύπους μέχρι να αντιληφθώ το νόημα. Αλλαγή ώρας, ευτυχώς η πολύ πρωινή πτήση θα πραγματοποιηθεί απλά μια ώρα αργότερα πράγμα το οποίο μας βολεύει!







Η κίνηση είναι τρελή, δεν υπάρχουν κανόνες, φανάρια, πεζοί. Όλοι γινόμαστε ένα και όλοι χώνονται στην λωρίδα σου περνώντας χιλιοστά μπροστά από το όχημα σου χωρίς να υπάρχει λόγος, ούτε και να σε έχουν προειδοποιήσει. Τα φλας προφανώς δεν δουλεύουν, δεν εξηγείτε αλλιώς. Το χέρι τους είναι πολύ απασχολημένο με την κόρνα, παντού ακούς τον μόνιμο ήχο της, χωρίς σταματημό. Γι’ αυτό λένε μην οδηγήσετε εδώ... Αμάν, τι γίνεται στο Αμάν! Η διάθεση μου έχει πέσει, νομίζω κάθε φορά που τελειώνει έναν ταξίδι συμβαίνει το ίδιο.

Φτάνουμε στο γραφείο της Monte carlo, η μπάρα είναι κατεβασμένη, βγαίνει η Α για να βρει κάποιον, το όχημα μας κλείνει την μια από τις δυο λωρίδες κυκλοφορίας. Ένας αστυνομικός μου σφυρίζει για να φύγω, του ζητάω λίγα δευτερόλεπτα, ευτυχώς εμφανίζεται ένα αυτοκίνητο το οποίο θέλει να μπει στο κλειστό πάρκινγκ και ανοίγει με το τηλεχειριστήριο του! Ανακούφιση, παρκάρω και σβήνω το πιστό Suzuki. Επιθεωρούμε μαζί με τον υπάλληλο για τυχόν γρατσουνιές και παίρνουμε τα πράγματα μας. Ανοίγω τη εφαρμογή της Uber και κλείνω κάποιον για να μας πάει στο ξενοδοχείο μας. Μέσα σε 3 δευτερόλεπτα είναι ήδη απ’ έξω και μπαίνουμε μέσα. Ουφ, στον δρόμο σκέφτηκα ότι μπορώ να κοιτάζω δεξιά και αριστερά, να παρατηρώ τα πράγματα χωρίς άγχος!

Amman η πόλη των επτά λόφων, των 4,6 εκατομμυρίων κατοίκων (σύμφωνα με τοπικές πήγες) και των σχεδόν 2εκ οχημάτων, είναι μια από τις παλαιότερες συνεχόμενα κατοικούμενες πόλεις στον κόσμο!

Θα μείνουμε στο Al Midan, τιμη στα 60jd (με πρωινό) για 3 βράδια, με τέλεια τοποθεσία κυριολεκτικά δυο βήματα από το Ρωμαϊκό θέατρό του 2 αιώνα μΧ. Παρέχει ένα απλό πρωινό, είναι καθαρό αλλά κάποια δωμάτια μπορεί να είναι υπερβολικά μικρά.

Μπαίνουμε στο δικό μας, δεν έχουμε μπαλκόνι όπως θα έπρεπε. Δείχνω την δυσαρέσκεια μου και μας υπόσχεται ότι θα μας δώσει ένα αύριο μετά το μεσημέρι.

Ξεκουραζόμαστε λιγάκι στη ταράτσα και αποφασίζουμε να γνωρίσουμε την πόλη, η οποία σε πολλές περιοχές μοιάζει με την Αθήνα. Δυο βήματα μόλις και φτάνουμε στο θέατρο χωρητικότητας 6000 καθήμενων με πολλούς τουρίστες και ντόπιους. Ανεβαίνουμε στα ψηλότερα σκαλιά για καλύτερη θέα και απολαμβάνουμε τον ήλιο.

Η πόλη είναι δύσκολη στο περπάτημα καθώς υπάρχουν συνεχείς υψομετρικές διαφορές που δεν φαίνονται στους χάρτες. Ανηφόρα, κατηφόρα, τρελή κίνηση, στριμωξίδι και πάλι ανηφόρα.

Ψάχνουμε για καφέ αλλά ότι βρίσκουμε είναι κλειστό ή έχει αλλάξει είδος. Η πόλη είναι πιο συντηρητική σε σχέση με άλλες περιοχές, οι περισσότερες γυναίκες έχουν μαντήλι στα μαλλιά ενώ κάποιες λίγες φοράνε την μπούρκα όπου και δεν φαίνονται ούτε τα μάτια τους.








Αποφασίζουμε να πάμε στη φημισμένη Rainbow street, μετανιώσαμε καθώς δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας δρόμος με κάποια εστιατόρια και καφέ χωρίς τοπικό χαρακτήρα, αποκλειστικά για τουρίστες. Καθόμαστε σε ένα από αυτά για να ξεκουραστούμε και ψάχνουμε εστιατόριο από την μικρή λίστα μας. Με τα πολλά καταλήγουμε κάπου και ζητάμε από την εφαρμογή της Uber (η οποία σώζει καταστάσεις) να μας πάει εκεί. Οι τιμές είναι πολύ λογικές, πχ 2jd για μικρές αποστάσεις μέχρι 5-6 για απόσταση 15 λεπτών, μην ξεχνάτε βέβαια και την κίνηση στις ώρες αιχμής και μη!

Το εστιατόριο είναι το Khashoka Abdoun, προσοχή γιατί υπάρχει και άλλο με το ίδιο αρχικό όνομα σε διαφορετική τοποθεσία στην πόλη.

Βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και ψάχνουμε μάταια για την είσοδο, το gps δείχνει ότι είναι εδώ, πάμε από την πίσω πλευρά. Απογοήτευση, η πινακίδα βρίσκεται κάτω στο πάτωμα, δεν υπάρχουν πολλά φώτα και κάποιοι εργάτες μαστορεύουν. Τους ρωτάμε έτσι για σιγουριά και μας στέλνουν κάτω στα σκαλιά. Το μαγαζί είναι γεμάτο από ντόπιους, καλός οιωνός! Πληρώσαμε 25 ευρώ και πραγματικά φάγαμε πολύ καλά σε έναν πολύ όμορφο χώρο. Πάλι Uber και επιστροφή στο ξενοδοχείο…

 

[BASILISPAP]

Amman για 3 βράδια μέρος Β...



Ξημερώνει μια βροχερή μέρα και οι αυριανές προβλέψεις δεν μας γεμίζουν με αισιοδοξία. Αποφασίζουμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε και ότι γίνει, είπαμε η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς!

Ξεκινάμε πεζοί την διαδρομή μας στο κέντρο της πόλης, μοντέρνα καταστήματα με ρούχα, παλιατζίδικα που πουλάνε απ’ όλα, μαγαζάκια με μπαχαρικά και φαγώσιμα. Νιώθεις πραγματικά ότι βρίσκεσαι στην Μέση Ανατολή εδώ. Σοκάκια με ζωντανά ζώα σε κλουβιά και παραδίπλα κρέατα κρεμασμένα από γάντζους…

Οι περισσότεροι πωλητές είναι αδιάφοροι προς εμάς, εκτός και όταν ρωτάμε για κάποιο ρούχο ή ύφασμα. Μαγνητάκια, μπαχαρικά, τσάι, σαπούνια με λάσπη της Νεκράς θάλασσας… Ουφ, κουράστηκα!

Περνάμε μπροστά από ένα τραπέζι στο οποίο κάποιος πουλάει μπουκαλάκια με πολύχρωμη άμμο και τοπία που φτιάχνει με αυτήν. Η Α ζητάει αμέσως αν μπορεί να κάνει ένα και για εμάς, χωρίς το Jordan γραμμένο στην μέση. Αρχίζει και ανακατεύει την άμμο με μαεστρία, παίρνει λίγο από εκείνο, ρίχνει στο μπουκαλάκι, ακολουθεί και από το άλλο χρώμα. Σε τρια λεπτά έχει φτιάξει ζωντανά μπροστά μας το μπουκαλάκι που θα δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες. Δώστε προσοχή στην λεπτομέρεια αναλογιζόμενοι και το μικρό μέγεθος! Κόστος 3jd…







Μπροστά μας εμφανίζεται το Τζαμί του μεγάλου Husseini και αποφασίζουμε ότι ήρθε η ώρα για Uber το οποίο μας μεταφέρει στην Amman citadel στα 800 μέτρα υψόμετρο. Πρόκειται για την Ακρόπολη του Αμάν στην καρδιά της πόλης. Ο ήλιος χάνεται και τα σύννεφα μας τρομάζουν για λίγο αλλά διαλύονται ευτυχώς γρήγορα. Ο ναός του Ηρακλή, ένα μικρό μουσείο, ένα τζαμί, το παλάτι των Umayyad, ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας, μια μίξη πολιτισμών.

Εντυπωσιακή πανοραμική θεά, ερείπια από την μια και ουρανοξύστες από την άλλη.









Στην συνέχεια πάμε στο Τζαμί του βασιλιά Abdullah του πρώτου, το μοναδικό που είναι επισκέψιμο από αλλόθρησκους! Μπαίνεις μέσα από το μαγαζί με τα ενθύμια και θα βγεις πάλι από εκεί. Οι γυναίκες βάζουν υποχρεωτικά ένα παλτό το οποίο καλύπτει σώμα και μαλλιά ενώ αφήνουμε έξω από την πόρτα τα παπούτσια μας. Δεν θα έλεγα ότι ενθουσιάστηκε η Α από την νέα της ενδυμασία! Για εμένα ήταν η πρώτη φορά που έμπαινα σε Τζαμί, είναι ένας άδειος χώρος που προορίζεται για την λατρεία του Αλάχ. Από μακριά είναι πιο εντυπωσιακό με την όμορφη μπλε σκεπή.








Ψάχνουμε απεγνωσμένα να πιούμε ένα καφεδάκι, επιστρέφουμε προς την πλατεία στο Ρωμαϊκό θέατρο. Ανεβαίνουμε κάποια σκαλιά και καθόμαστε στο μπαλκόνι, το μαγαζί έχει σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες που απολαμβάνουν το τσάι τους, με συνοδεία ναργιλέ. Ο χώρος μυρίζει όμορφα, μάλλον μια μίξη κόκκινου και πράσινου μήλου στον καπνό τους. Με την όμορφη θέα προς το θέατρο, παρατηρούμε τον κόσμο που περνάει.

Το βράδυ θα φάμε στο πολυδιαφημισμένο εστιατόριο Hashem. Έρχεσαι-τρως-φεύγεις, εδώ δεν έχει ούτε χαμόγελα ούτε και πολλά πολλά. Πριν καθίσεις στρώνουν το κλασσικό πλαστικό τραπεζομάντηλο, περιμένουν να ξέρεις ήδη τι θα πάρεις και δυσανασχετούν όταν ζητήσεις ένα δευτερόλεπτο για να αποφασίσεις. Όμως φάγαμε νόστιμα φαλάφελ, πίτες, χούμους (όχι πάλι, καθημερινά πρωί και βράδυ) και ότι άλλο είχε στο τραπέζι, ήπιαμε τσάι και πληρώσαμε το αντίτιμο των 8 ευρώ νομίζω.

Ψάχνουμε και βρίσκουμε το πασίγνωστο Habibah για να φάμε κιουνεφέ. Εδώ υπάρχει ουρά πολλών μέτρων, είναι πραγματικό χρυσορυχείο, έχουν μέχρι και σεκιουριτάδες. Παίρνω από ένα πακετάκι των 250γρ για τον καθένα μας και φεύγουμε για το ξενοδοχείο. Προχωράμε παρατηρώντας την κίνηση, πολύς κόσμος παντού, κάποια καταστήματα κατεβάζουν ρολά. Φτάνουμε στο θέατρο όπου υπάρχουν καροτσάκια με καλαμπόκι, παγωτά και κρέπες, ενώ πολύχρωμα μπαλόνια περιμένουν να τα ακουμπήσει ένα παιδικό χέρι.

Βιαστικά μπαίνουμε στο δωμάτιο και καθόμαστε στο μικροσκοπικό μπαλκόνι, ο μίσος μου ποπός δεν χωράει ενώ η βουκαμβίλια με γρατζουνάει (μπαλκόνι δεν ήθελες; ). Ανοίγουμε τα πακέτα και σχεδόν απογοητευόμαστε περιμένοντας την τελειότητα. Δεν είναι τόσο νόστιμο όσο αυτό που φάγαμε στο Elite στην Νεκρά θάλασσα… Πίνουμε μια μπύρα για να πάνε κάτω τα φαρμάκια ενώ αρχίζει να ψιχαλίζει… Μια βροχή που δυναμώνει και γίνεται μπόρα κατά την διάρκεια της νύχτας…

 

[BASILISPAP]

Amman για 3 βράδια μέρος Γ...



Κατά την διάρκεια του πρωινού βρέχει αλλά μέχρι να τελειώσουμε σχεδόν σταματάει. Αποφασίζουμε να πάμε περπατώντας μέχρι το Jordan museum με κόστος 5jd το άτομο. Περπατάμε στην χαοτική πρωτεύουσα και ρουφάμε τις τελευταίες εικόνες που θα έχουμε από αυτήν. Μια πινακίδα ενημερώνει τους τουρίστες για κάτι το απροσδιόριστο!









Όλη η ιστορία της χώρας βρίσκεται συγκεντρωμένη σε έναν ενδιαφέροντα χώρο με μερικά από τα αρχαιότερα αγάλματα στον κόσμο. Η Ιορδανική κουλτούρα, το παρελθόν και η κληρονομιά που αφήνει παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Ο πάνω όροφος είναι αφιερωμένος μάλλον σε παιδιά.








Επιστρέφουμε στο κέντρο και βρίσκουμε ένα μικρό καφενείο με πλαστικές καρέκλες όπου και απολαμβάνουμε ένα καφέ με κάρδαμο… Αγοράζουμε ενθύμια της τελευταίας στιγμής.

Μπαίνουμε στο Uber με προορισμό το Βασιλικό μουσείο αυτοκινήτων (5jd). Λόγω της σχετικά μεγάλης απόστασης, της έντονης βροχής και της κίνησης κάναμε μια ώρα! Το κόστος γι’ αυτό είναι μόλις 4,5jd. Ρώτησα τον φιλικό οδηγό για την μουσική που έπαιζε στο αυτοκίνητο και μας έδωσε το cd. Η σειρά είχε ως εξής, αρχικά αρνηθήκαμε, εκείνος επέμεινε, στο τέλος δεχτήκαμε. Όταν έφυγε, μέσω της εφαρμογής του δώσαμε φιλοδώρημα το οποίο άξιζε και με το παραπάνω. Μετάνιωσα που δεν κανόνισα μαζί του για να μας πάει αεροδρόμιο…

Ένα ενδιαφέρον μουσείο ακόμα και για κάποιον που δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για αυτοκίνητα ούτε και για τον Βασιλιά. Υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες για την εποχή και τις λεπτομέρειες του κάθε εκθέματος. Στο τέλος είδαμε πολλές μηχανές καθώς και ένα μικρό αεροπλάνο στον εξωτερικό χώρο.






Καταλήγουμε ξανά στο Khashoka Abdoun με την αγαπημένη Uber, για ένα τελευταίο νοστιμότατο Ιορδανικό δείπνο.

Επιστρέφουμε νωρίς στο ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε τα σακίδια μας, αύριο φεύγουμε…
Το επιτρεπόμενο βάρος με την Royal Jordanian είναι 7 κιλά για τα μικρά μας σακίδια καμπίνας, έτσι αποφασίζουμε να γεμίσουμε την μια και πληρώνουμε μόνο για το δικό μου επιπλέον βάρος.

Πέφτω σε έναν μάλλον ανήσυχο ύπνο…

 

[KIKI]

Πολυ ωραίο ταξιδι κανατε.
Καλογραμμενη ιστορια , μπραβο!

 

[BASILISPAP]

Επίλογος...



Το πρωινό σερβίρεται μετά τις επτά και δεν θα το προλάβουμε (κλέβουμε μια μπανάνα στα γρήγορα) καθώς η πτήση είναι στις δέκα και προτιμώ να έχω χρόνο αν κάτι στραβώσει. Παντού στο ίντερνετ διαβάζεις για τεράστιες καθυστερήσεις στους ελέγχους κτλ αλλά σε εμάς δεν έτυχε κάτι τέτοιο.

Κλασσικά η Uber (24 ευρώ) μας μεταφέρει στα 42χλμ που μας χωρίζουν από το διεθνές αεροδρόμιο Queen Alia. Μια ευκαιρία για τις τελευταίες εικόνες από την πρωτεύουσα ενω δεν μιλάει κάνεις μας. Βγαίνοντας από τους δαιδαλώδεις δρόμους, η ομίχλη κάνει την εμφάνιση της. Μέχρι και ο οδηγός εντυπωσιάζεται και αφήνει το τιμόνι για να βγάλει φωτογραφίες (καλή ιδέα, δεν είναι ανάγκη να φύγουμε σήμερα). Δεν έχουμε να προλάβουμε και καμία πτήση, χαλαρά!

Η ομίχλη γίνεται πυκνότερη και η ταχύτητα όλων σταδιακά πέφτει. Οι περισσότεροι ανάβουν τα αλάρμ τους, σκέφτομαι “να που ξέρουν ότι έχουν και από δαύτα” ! Ο ήλιος ξεμυτίζει πίσω από τον λόφο και τρυπάει το πυκνό πέπλο που εξαπλώθηκε στη περιοχή. Μέχρι να φτάσουμε στο αεροδρόμιο τα πράγματα είναι πολύ καλυτέρα.

Μετά τον έλεγχο του οχήματος, ο οδηγός ζητάει μια καλή βαθμολογία και μας αφήνει στις αναχωρήσεις. Έλεγχος στα σακίδια πριν καν μπούμε μέσα στον κλειστό χώρο, πολύς κόσμος και μεγάλες ουρές. Δεν ασχολείται κανείς με το ζύγισμα των αποσκευών μας, άδικα πληρώσαμε για το επιπλέον βάρος. Ξανά νέος έλεγχος και τελικό σφράγισμα των διαβατηρίων. Αγοράζουμε έναν καφέ, ενώ αφήνουμε τα τελευταία μας Ιορδανικά δηνάρια στο κουτί για καλό σκοπό. Μετά από πολύ περπάτημα φτάνουμε στην άκρη του αεροδρομίου. Μια ώρα αργότερα ανακοινώνουν το άνοιγμα στην πύλη της πτήσης μας… To αεροσκάφος λόγω παλαιότητας πρέπει να άλλαξε καμπόσους βασιλιάδες, το φαγητό είναι ένα σάντουιτς της κακίας ώρας και το προσωπικό σχετικά αδιάφορο (Karen mode on). Σίγουρα η Royal Jordanian δεν μας εντυπωσίασε, αλλά ευτυχώς μας πήγε και γύρισε ασφαλέστατα…

Επιστρέφουμε στις πρώτες γραμμές αυτής της ταξιδιωτικής ιστορίας… Συνέρχομαι… Μετά το πρώτο σάστισμα συνειδητοποιώ ότι εκεί μέσα στο τούνελ, έσκασε ενα λάστιχο από το προπορευόμενο φορτηγό. Πραγματικά ο κρότος ήταν τρομακτικός, ότι περιέγραψα έγινε στα αλήθεια! Σκέφτηκα ότι έτσι πρέπει να είναι όταν βρίσκεσαι εν μέσω τρομοκρατικής ενέργειας. Δεν πανικοβλήθηκα αλλά υποσυνείδητα η ψυχή μου πήγε στην Κούλουρη! Απλά ήρθε το τέλος…



Το συνολικό κόστος του ταξιδιού ξεπέρασε τα 4000 ευρώ (4060 για την ακρίβεια) για τους δυο μας, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο.

Το αυτοκίνητο μας κόστισε 500 ευρώ, ενώ για την βενζίνη χρειαστήκαμε περίπου 100 ευρώ.

Για τις πτήσεις δαπανήσαμε 590 ευρώ και για τους δυο μας από Αθήνα.

Για τα ξενοδοχεία ξοδέψαμε 480 ευρώ για 2 άτομα. Υπόψιν ότι κλείστηκαν πολύ νωρίτερα και γενικά έψαξα πολύ για αυτές τις τιμές στα συγκεκριμένα καταλύματα.

Οι δραστηριότητες μας ήταν στο Wadi Mujib, το αερόστατο, οι καμήλες και η ημερήσια βόλτα με το τζιπ στην έρημο. Συνολικό κόστος σχεδόν 700 ευρώ.

Υπόλοιπα έξοδα, Η χρήση της Revolut μας έλυσε κυριολεκτικά τα χέρια και μας γλύτωσε από αχρείαστο συνάλλαγμα και έξοδα. Στις κατασκηνώσεις το φαγητό κοστίζει συνήθως 10jd ενώ στα εστιατόρια εξαρτάται πολύ από την πόλη. Ας πούμε 30-40 ευρώ το ζευγάρι χωρίς να υπολογίσουμε το αλκοόλ. Η υποχρεωτική ταξιδιωτική ασφάλιση 74 ευρώ, το Jordan pass 200 ευρώ, η χρήση Uber…

Εναλλακτικός τίτλος : Μια παρ’ ολίγον βομβιστική ενέργεια στην Μέση Ανατολή (clickbait). Με μεγάλη δόση υπερβολής και χιούμορ φυσικά…

Ενθύμια : Μπαχαρικά, τσάι, σαπούνια με λάσπη από την Νεκρά Θάλασσα, μια μικρή παραδοσιακή Αραβική καφετιέρα, το μπουκάλι με την άμμο. Δανειστήκαμε μια χούφτα άμμο απο την Πέτρα και μια απο την έρημο, αξία ανεκτίμητη.

Μας άρεσε : Η μοναδικότητα της φύσης, το να περπατάω σε αρχαιά μονοπάτια, οι στιγμές που ζήσαμε στην Dana. Η εντυπωσιακή Jerash, οι θεαματικές εναλλαγές στο Wadi Ghuweir, η δραστηριότητα στο Wadi Mujib. Το ότι πρόκειται για μια ασφαλέστατη χώρα εν μέσω μιας προβληματικής γειτονίας. Το παιχνίδι με την λεπτή άμμο ανάμεσα στα δάχτυλα των χεριών, τα τοπία στο Wadi Rum και o κιουνεφές στο Elite. Οι πανέμορφες τοιχογραφίες στο Quseir Amra και η αίσθηση που αφήνει το λασπόλουτρο στην επιδερμίδα. Το χαμόγελο του Ρασίντ στο Sofsaf και το βλέμμα του Μοχάμεντ στο Al Nawatef. Ο “γλυκός” πόνος στον πισινό την επόμενη της βόλτας με τις καμήλες. Η γνώση του ότι μπήκα στην Νεκρά Θάλασσα και η στιγμή που το αερόστατο αφήνει την γη… Η πεζοπορία μας από την μικρή Πέτρα έως την μεγάλη αδελφή της!

Δεν μας άρεσε : Το πανάκριβο εισιτήριο για την είσοδο στην Πέτρα, ευτυχώς με το Jordan Pass (100 ευρώ το άτομο) μετριάζεται το κόστος. Η κυριολεκτικά τρελή κίνηση στο Αμάν, το φλας μπαίνει μόνο κατά λάθος, αν γίνει αυτό θα ξεχαστεί μέχρι τον επόμενο μήνα τουλάχιστον καθώς αμφιβάλλω αν ξέρουν το πως σβήνει. Τα κρυφά σαμαράκια τα οποία εμφανίζονται από το πουθενά. Είναι μια χώρα που μας έβγαλε εκτός προϋπολογισμού, τον Νοέμβριο το ένα δηνάριο αντιστοιχεί σε 1,4 ευρώ. Βρεθήκαμε την περίοδο που ήταν στο υψηλότερο σημείο των τελευταίων χρόνων. Τα πολλά σκουπίδια και τα αδέσποτα σε κακή κατάσταση.

Highlight : Η Πέτρα. Η συγκίνηση που νιώθεις όταν βλέπεις κάτι μπροστά σου ενώ το έχεις ήδη δει χιλιάδες φορές σε βίντεο και φωτογραφίες. Η στιγμή που αποκαλύπτεται το πασίγνωστο αξιοθέατο των Ναβαταίων είναι πραγματικά ανατριχιαστική! Μια αρχαιά πολιτεία που αξίζει απόλυτα τον όρο highlight!

Θερμοκρασίες : Από τους 35 βαθμούς στην Νεκρά Θάλασσα έως τους 4 την πρώτη νύχτα στην Dana. Μεγάλες διακυμάνσεις, ζακέτα να πάρεις!







Αντί επιλόγου…


Μια χώρα που πήρε το όνομα της από τον Ιορδάνη ποταμό, με μεγάλη ιστορία και πολλούς κατακτητές που άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στο πέρασμα των αιώνων. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι των ηπείρων της Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης. Μια χώρα με πολύ ιδιαίτερο σχήμα στον χάρτη. Ένα ταξίδι με το οποίο μπορείς να σβήσεις αρκετά πράγματα από το bucket list σου! Συνολικά αλλάξαμε οκτώ διαφορετικά ξενοδοχεία. Ίσως η σειρά με την οποία πραγματοποιήσαμε το ταξίδι μας δεν είναι η λογικότερη για κάποιους. Όμως είχαμε να προλάβουμε ημερομηνίες, λάβαμε υπόψιν την απόσταση, το κόστος, τον καιρό, την αλλαγή αεροπορικών και φτιάξαμε αυτό το πλάνο. Συνολικά διανύσαμε 1800χλμ με ένα μικρό και βολικό ασημί κονσερβοκούτι.

Οι κινητήρες μουγκρίζουν και γρήγορα αφήνουμε το έδαφος. Το βλέμμα βρίσκεται κολλημένο και πάλι στο παράθυρο και ότι υπάρχει πίσω από αυτό. Αναγνωρίζουμε την Ακρόπολη, την γέφυρα στο Wadi Mujib, από μακριά η απέραντη έρημος και από κάτω μας η Νεκρά Θάλασσα. Ξανά στεριά και στην συνέχεια και πάλι θάλασσα, η δική μας αυτή την φορά… Συγκινημένος, αποχαιρετώ σιωπηλά την χώρα…







ΤΕΛΟΣ.-

 

[BASILISPAP]

Έχεις καιρό να γράψεις ταξιδιωτική ιστορία και πολύ χαίρομαι τώρα που διαβάζω απο τα χεράκια σου ιστορία!!! Και ταλαιπωρηθήκατε κιόλας για να κάνετε το ταξίδι.....

Καλησπέρα, σε ευχαριστώ πολύ. Ναι, είναι αλήθεια ταλαιπωρηθήκαμε πολύ μέχρι να γίνει αυτό το ταξίδι! Ολα πήγαιναν λάθος μέχρι να φύγουμε απο εδώ. Χαίρομαι ιδιαίτερα αν βρήκες αστεία κάποια σημεία στην ταλαίπωρη ιστορία μας... Καλή συνέχεια και πολλά ταξίδια!

 

[BASILISPAP]

Πολυ ωραίο ταξιδι κανατε.
Καλογραμμενη ιστορια , μπραβο!

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Περάσαμε πολύ όμορφα...

Γενικά ευχαριστώ πολύ όσους έκαναν τον κόπο να ρίξουν μια ματία στην ιστορία μας και ιδιαίτερα όσους έκαναν και like! Να είστε καλά και να συνεχίσετε να ταξιδεύετε, παντού και πάντα!

 

[Vicks]

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Περάσαμε πολύ όμορφα...

Γενικά ευχαριστώ πολύ όσους έκαναν τον κόπο να ρίξουν μια ματία στην ιστορία μας και ιδιαίτερα όσους έκαναν και like! Να είστε καλά και να συνεχίσετε να ταξιδεύετε, παντού και πάντα!

Πολύ όμορφο ταξίδι και πολύ όμορφη ιστορία.
Πηγαίνω Ιορδανία σε δύο μήνες και χαίρομαι που μου επιβεβαίωσες την επιλογή της ιδιαίτερης αυτής χώρας με τη μακρά ιστορία.