makislog
Member
- Μηνύματα
- 44
- Likes
- 159
Ιορδανία, Φεβρουάριος 2020
Ελευθέριος Βενιζέλος
Αναχώρηση από Αθήνα και άφιξη Aqaba στις 14/2 με Ryan χωρίς να τσεκάρουν μέγεθος χειραποσκευής, που αντικειμενικά ήταν εκτός του 20*25*45 και στους δύο μας. Ωστόσο, μας ζήτησαν να ανοίξουμε τις τσάντες μας για να τις ελέγξουν (τελείως τυπικός έλεγχος, ίσα να πουν ότι έλεγξαν).
Στο αεροδρόμιο της Aqaba
Βίζα, συνάλλαγμα και κάρτα sim
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, έχοντας ακολουθήσει όλα τα διαδικαστικά (η βίζα είναι δωρεάν από Άκαμπα), βρήκαμε ένα ανταλλακτήριο εντός του αεροδρομίου που του δώσαμε από 200 ευρώ και μας έδωσε μόνο χαρτονομίσματα. Δεν ξέρω, δηλαδή, αν τα ψιλά τα κράτησε για προμήθεια. Δεν μπήκαμε στη διαδικασία να το ελέγξουμε. Κοντά στην Petra, πάντως, έχει ένα ανταλλακτήριο, που δεν είδαμε τιμές και βράδυ θα το βρείτε κλειστό, αλλά στο κέντρο της Wadi Musa έχει Western Union στην οποία πετύχαμε καλύτερη ισοτιμία από το αεροδρόμιο και μηδενική προμήθεια. Λίγο πιο έξω αλλά εντός του αεροδρομίου συναντήσαμε κιόσκια που πουλούσαν κάρτες sim. Όλα τα πακέτα αναγράφονται με μεγάλα γράμματα στα ελληνικά, οπότε δεν θα δυσκολευτείτε να διαλέξετε. Εμείς πήραμε Zain, γιατί διαβάσαμε ότι έχει την καλύτερη κάλυψη, καθώς και δωρεάν διεθνείς κλήσεις! Την sim μας την έβαλαν εκεί οι υπάλληλοι, δεν χρειάζεται να πάρετε την καρφίτσα μαζί σας.
Αυτοκίνητο
Είχαμε κλείσει αυτοκίνητο γύρω στα 70 ευρώ (τιμή χωρίς ουσιαστικές διακυμάνσεις όλη την προηγούμενη εβδομάδα που το κοιτάζαμε) για 3 ημέρες, από τη σελίδα της Ryan και την εταιρεία Sixt. Όπως έχουν πει και άλλοι προηγουμένως, ό,τι και να κλείσεις sedan θα σου δώσουν, γι'αυτό κλείστε το πιο φτηνό. Το ποσό της απαλλαγής ήταν γύρω στα 400JD, οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε πλήρη ασφάλιση με 60JD επιπλέον και για τις 3 ημέρες. Για να είμαστε καλυμμένοι με την πλήρη ασφάλιση, έπρεπε να προσκομίσουμε police report. Αυτό που δεν διευκρινίσαμε είναι αν το police report αφορά μόνο ατυχήματα ή και περιστατικά που συμβαίνουν εκτός οδήγησης, όπως για παράδειγμα να το βρίσκαμε τρακαρισμένο. Καλού κακού βγάλαμε φωτογραφίες τα πάντα, ακόμα και τα καθίσματα, τον χώρο του μπαγκάζ, την ένδειξη βενζίνης και τη χιλιομετρική ένδειξη! Εξίσου ενδελεχής ήταν και ο έλεγχος που μας έκαναν όταν το παραδώσαμε, χωρίς να μας κάνουν νύξη για το οτιδήποτε, όπως έχουν αναφέρει άλλοι ταξιδιώτες εδώ. Δεν ξέρω, βέβαια, εάν αυτό οφείλεται στο ότι είχαμε πλήρη ασφάλιση.
Αναχώρηση προς Wadi Musa (Petra)
Πρώτο βράδυ αποφασίσαμε να μείνουμε Wadi Musa, για να ξυπνήσουμε νωρχαχαχαχα και να έχουμε παραπάνω χρόνο στην Petra. Αρχικά, λοιπόν, πήγαμε Aqaba σε ένα mini market (google maps) και πήραμε προμήθειες (νερά, ξηροκάρπια, γαριδάκια, δαμάσκηνα, σοκολάτες κ.ά.). Εκεί πάθαμε το πρώτο σοκ, καθώς ο ιδιοκτήτης δεν μίλαγε αγγλικά και μας έδειξε την τιμή στην ταμειακή, η οποία έγραφε κάτι του στυλ "7350", και νομίζαμε ότι ήταν 73,50JD! Τελικά, χρησιμοποιούν 3 δεκαδικά, δηλαδή δώσαμε 7,35JD για αρκετά ομολογουμένως πραγματάκια. Παρεμπιπτόντως, τιμές δεν γράφουν πουθενά.
Στη συνέχεια, φορτώσαμε τον χάρτη και ξεκινήσαμε για Wadi Musa, διαδρομή 2 ώρες και κάτι, με πολλά σαμαράκια που όντως δεν φαίνονται. Εκεί είχαμε κλείσει στο Petrabods, ένα hostel όπου μπορείτε να δείτε την αναλυτική κριτική μου εδώ. Όσα αναφέρω στο booking είναι απολύτως ακριβή, απλά εδώ σε εσάς θα προσθέσω ότι ο Ibrahim ήταν κάτι σαν Χρυσή Αυγή πυρήνας Ιορδανίας (no politica). Τι εννοώ... μας έλεγε εν ολίγοις ότι οι Ιορδανοί είναι κράτος εν κράτει, ότι μπορούν ακόμα και να σκοτώσουν και να μην τους αγγίξει κανείς, ότι αν πάμε στην αστυνομία να δηλώσουμε κάποιο πρόβλημα με Ιορδανό, θα μας πουν να σηκωθούμε και να φύγουμε και ότι δεν θα μας βοηθήσουν καθόλου και άλλα τέτοια. Επίσης, δεν μας άρεσε η "πολλά βαρύ και γρήγορα" ατάκα του, φέρτε μου ένα ομοφυλόφιλο και σε 1 μήνα θα τον κάνω άντρα. Η κουβέντα μας δεν περιορίστηκε σε αυτά, αλλά ήταν δύο κομμάτια που δεν μας άρεσαν καθόλου. Καλού κακού, πριν φτάσετε Wadi Musa, καθίστε κάπου να φάτε, γιατί μάλλον δεν θα βρείτε τίποτα ανοιχτό το βράδυ.
Επόμενη μέρα (15/2)
Πριν την Petra
Το πρωί, που όπως είπαμε ξυπνήσαμε νωρχαχαχα, φάγαμε πρωινό σε ένα lunchbox (μικρά καταστήματα που σου δίνουν μία σακούλα με φαγητό, φρούτο, γλυκό και διάφορα άλλα ανάλογα το μέγεθος που θα παραγγείλεις). Αρκετά χορταστικά, παρά το μικρό μέγεθος και μόλις 5JD μαζί με ένα τσάι και έναν φυσικό χυμό πορτοκάλι. Μείναμε αρκετά ευχαριστημένοι από το κατάστημα, το οποίο δυστυχώς δεν το βρίσκω στο google maps για να το δείτε. Είναι, πάντως, όπως πάτε από την Petra στη Wasi Musa εκεί που αρχίζει και γίνεται ζόρικη η ανηφόρα. Θα δείτε και μία πινακίδα που λέει φυσικός χυμός 1JD. Στη συνέχεια κινήσαμε προς Petra, όπου πήρα το πρώτο μου μάθημα για το τι σημαίνει παζάρι. Για να μην τα πολυλογώ, πήραμε 2 μαντήλες μαζί με το δαχτυλίδι τους στην τιμή των 25JD. 12,5JD η μία μετά απότο απίστευτα χαζό από μέρους μου σκληρό παζάρι, για να διαπιστώσουμε εκ των υστέρων ότι στην Petra αυτά τα μαντήλια εμπορίου ξεκινούσαν από 7JD, ενώ στα 15JD είχαν τα χειροποίητα (η διαφορά, αν μας είπαν αλήθεια, φαίνεται από τη ραφή και τα κομπάκια στα κρόσσια). Το μαγαζί, αν θυμάμαι καλά, ήταν αυτό και δεν το συστήνω. Γενικά, πάντως, συμφέρει πολύ περισσότερο να ψωνίσετε μέσα από την Petra. Κάποιος θα φαντάζεται ότι λόγω μνημείου θα είναι πολύ πιο ακριβά, αλλά ισχύει το αντίθετο ακριβώς!
Petra
Το εισιτήριο κοστίζει 50JD και υπάρχει και διήμερο που κοστίζει, αν δεν κάνω λάθος, 55JD. Κατά τη γνώμη μου, θέλει δύο ημέρες στην Petra, γιατί το πιο πιθανό είναι να χάσετε πολλή ώρα σε πάγκους με σουβενίρ και φωτογραφίες. Σε μία μέρα προλαβαίνετε σίγουρα το main trail και κάποια από τα δευτερεύοντα, αλλά για πλήρη εξερεύνηση απαιτείται να μη σταματάτε στους πάγκους, να μην καθυστερείτε στις φωτογραφίες και να είστε εκεί από τις 6 το πρωί που ανοίγει! Ξεκινώντας τη διαδρομή, πάρτε έναν από τους δωρεάν χάρτες, ασχέτως γλώσσας (αγγλικά δεν θα βρείτε), για να έχετε έναν μπούσουλα. Κάθε μία ώρα έχει δωρεάν ξενάγηση, η οποία σίγουρα είναι πιο ενδιαφέρουσα από το να βλέπετε απλά τα μνημεία. Τώρα το δωρεάν δεν ξέρω αν είναι πραγματικά δωρεάν ή αν είναι σαν τα άλογα δωρεάν, που αν δεν δώσετε tip στους βεδουίνους γίνονται αρκετά προκλητικοί (σύμφωνα με άλλους ταξιδιώτες, δεν έχω προσωπική άποψη). Εναλλακτικά, κολλήστε πίσω από κανένα γκρουπ και, αν σας πουν τίποτα, κάντε την Consuela. Τα πρώτα μνημεία θα σας τραβήξουν την προσοχή, αλλά μην αφιερώσετε πολύ χρόνο, γιατί δεν λένε και τίποτα. Π.χ. σε ένα από αυτά, είχε μέσα ένα πεταμένο ψυγείο, αναψυκτικά κλπ. Επίσης, θα δείτε κάτι τύπους με ασπίδα, ακόντιο και πολεμική στολή, με τους οποίους εμείς βγάλαμε φωτογραφία με 1 μόλις ευρώ, γιατί είμαστε τουρίστες! Προχωρήστε το φαράγγι παρατηρώντας γύρω γύρω μέχρι να φτάσετε στο θησαυροφυλάκιο. Εκεί θα σας την πέσουν για να σας πάνε να βγάλετε φωτογραφία κάπου πολύ όμορφα, ανεμπόδιστα κ.ά. Απλά σηκώστε το κεφάλι δεξιά και δείτε που σκαρφαλώνουν οι άλλοι τουρίστες. Όντως αξίζει να το ανεβείτε για τη φωτογραφία. Μετά συνεχίζετε το main trail, βλέπετε τα διάφορα δεξιά - αριστερά, μέχρι να φτάσετε σε ένα σημείο με μία μεγάλη λευκή τέντα και ένα εστιατόριο. Από εκεί ξεκινάει το μονοπάτι για το μοναστήρι. Θα φτύσετε κάθε miligram νικοτίνης που έχετε εισπνεύσει. Ήρεμα το λέω. Το μοναστήρι ωραίο και έχει και καφετέρια να καθίσετε. Προχωρώντας λίγο παραπέρα, θα δείτε δύο ακόμα μέρη, όχι με μνημεία αλλά με συμπαθητική θέα. Από εκεί φαίνεται το Ισραήλ στα δεξιά και το βουνό που είναι θαμμένος ο Μωυσής και ο Ααρών (μάλλον) στα αριστερά. Κάτι βουνά βλέπετε, ίσα για να πείτε ότι τα είδατε. Έχει και βεδουίνους που δεν σου ζαλίζουν τον έρωτα (έλα πάρε πάρε), το εκτίμησα. Επιστρέφοντας από το μοναστήρι, και δεδομένου ότι δεν επιστρέφετε με φορείο, στην άσπρη τέντα που είπαμε πριν ξεκινάει ένα μονοπάτι (εγώ από το φορείο δεν μπόρεσα να το δω, αλλά το είδε ο φίλος που πήγαμε μαζί) που οδηγεί λίγο μετά (όπως έρχεστε) ή λίγο πριν (όπως φεύγετε) το θησαυροφυλάκιο. Το ξεκινήσαμε από αυτό το σημείο. Εκείνος, όσο το ανέβηκε, είπε ότι αξίζει (εγώ ανέβηκα μέχρι ένα σημείο, αν πάτε τώρα σύντομα, θα δείτε κάτι πνεύμονες που έχω αφήσει εκεί). Από την απέναντι πλευρά είναι το grand palace, απ' όπου πήραμε τα μαγνητάκια μας (5 για 1JD, η καλύτερη προσφορά), αλλά δεν το προχωρήσαμε ιδιαίτερα, λόγω έλλειψης χρόνου.
Συνοπτικά, προτείνω διήμερο Petra ή να ξεκινήσετε από τις 6 το πρωί για να τη δείτε όλη. Αν ξαναπήγαινα, θα επέλεγα το διήμερο, την πρώτη μέρα με οδηγό για να μάθω δυο πράγματα, και τη δεύτερη μέρα hiking στα μονοπάτια. Ανάλογα τις αντοχές σας, προσθέτετε και μικρή Petra (Little Petra στο google maps), η οποία είναι δωρεάν και αρκετά σύντομη στη διαδρομή της και Petra museum με δωρεάν είσοδο, θα το δείτε έξω από τη μεγάλη Petra. Οι ντόπιοι μας πρότειναν και κάτι άλλα μέρη εκεί γύρω (Shobak castle, Dana nature reserve), αλλά δεν πήγαμε τελικά.
Μετά την Petra
Φεύγοντας, ψωνίσαμε μπουκαλάκια με άμμο από ένα φοβερό τυπάκι σε ένα μαγαζί. Μας έδειξε πώς τα φτιάχνει, εντυπωσιακό είναι η αλήθεια, και μας εξήγησε ότι δεν μετράει το μέγεθος, και το τονίζω αυτό για γενικότερη πληροφόρηση, αλλά η πολυπλοκότητα του σχεδίου, δηλαδή η τεχνική. Ιδιαίτερα παζάρια δεν δέχθηκε, αλλά ήταν ίδιες οι τιμές του σε σχέση με αντίστοιχα μπουκαλάκια που είδαμε στο αεροδρόμιο. Στο μεταξύ, με τα μπουκαλάκια άμμο αγόρασε Mustang. Προχωράμε. Για φαγητό πήγαμε εδώ, γιατί μας το πρότεινε το παραπάνω τυπάκι. Καλό, αλλά όχι εξαιρετικό και κάπως ακριβό (25JD τα δύο άτομα, 2 κυρίως, μία σαλάτα και ένα αναψυκτικό). Θα κάνω review στο google maps αυτές τις μέρες. Στην επιστροφή φάγαμε παραδοσιακό γλυκό σε έναν φούρνο που το έφτιαξαν μπροστά μας στα κάρβουνα. Το παραδοσιακό γλυκό τελικά ήταν κιουνεφέ και δεν έλεγε πολλά. Στην επιστροφή μας προς το ξενοδοχείο, όμως, είδαμε τουλάχιστον 2 μαγαζιά με γλυκά, που αν τα είχαμε δει νωρίτερα, θα επιλέγαμε αυτά.
Μεθεπόμενη μέρα (16/2)
Πριν ξεκινήσουμε για Wadi Rum να γνωρίσουμε τον περιβόητο Αλί (Άλι, παρεμπιπτόντως) και την εξαιρετική (sic) φιλοξενία του, καθίσαμε να φάμε πρωινό σε ένα φαγάδικο τύπου έχω απ' όλα (νομίζω αυτό). Απλά διαλέξτε κάποιο άλλο. Συνεχίζω την αφήγηση για την έρημο. Επιλέξαμε τον Αλί λόγω των σχολίων που διαβάζαμε εδώ. Η αλήθεια είναι ότι τον Αλί τον είδαμε για κανένα δίωρο το βράδυ και αυτό ήταν όλο. Την ξενάγηση μας την έκανε ο γιος του ο Ουαλίντ, ο οποίος είναι όντως ευχάριστος τύπος και εξυπηρετικός. Πέραν τούτου όμως, δεν έχω να πω κάτι άλλο που θα με έκανε να τον επιλέξω ξανά, χώρια που η επικοινωνία μας ήταν κάπως δύσκολη, καθώς στις ερωτήσεις που του έστελνα μέσω what's app για διευκρινίσεις, όταν απαντούσε, απαντούσε με copy paste από την ιστοσελίδα του.
Τέλος πάντων, φτάσαμε έρημο και πληρώσαμε από 5 ευρώ στο visitor center. Μας ρώτησαν εάν έχουμε κλείσει σε camp και μου ζήτησαν να τους δείξω κάποιο αποδεικτικό (έδειξα τα μηνύματα), γιατί απ' ό,τι κατάλαβα, είναι διαφορετική η τιμή εισόδου για όσους πάνε μόνοι τους. Παρκάραμε σπίτι του Αλί, μας κέρασαν τσάι, και ξεκινήσαμε τη διαδρομή κατά τη 1 το μεσημέρι, η οποία είναι αυτή που ακολούθησαν και τα άλλα camps. Αυτό το διευκρινίζω για όσους έχουν απορία το ποιο camp διοργανώνει το καλύτερο tour. Πρώτα πήγαμε στο Lawrence spring. Τίποτα ιδιαίτερο, είναι μόνο για κάποιον που θέλει να σκαρφαλώσει και να δει τις καμήλες να βοσκάν. Μετά πήγαμε σε ένα Red sand dunes όπου υπήρχε και μία σανίδα για sand boarding λογικά επί πληρωμή. Ήταν ωραία η ανάβαση στην άμμο, έτσι για την εμπειρία. Μας κέρασαν τσάι και συνεχίσαμε. Πήγαμε στο Khazali Canyon, ένα φαράγγι που έχει επιγραφές γύρω γύρω. Δεν είχε να προχωρήσεις ιδιαίτερα, ίσως επειδή είχε κάτι λάκκους με νερά. Δεν ξέρω αν πηγαίναμε άλλη εποχή εάν θα ήταν πιο προσβάσιμο. Οι πανύψηλοι βράχοι γύρω γύρω το έκαναν όμορφο, είχαν κάτι ιδιαίτερο τα πετρώματά τους. Μετά καθίσαμε σε μία αιώρα πάνω από το camp του Αλί για το μεσημεριανό μας, ένα lunchbox αρκετά πλούσιο, με αραβικές, 2 φρούτα, γλυκάκια, ντομάτα, αγγούρι και τόνο κονσέρβα. Γνώμη μου να έχετε μαζί υγρά μαντηλάκια για τα χέρια, όλο και κάπου θα έχετε κατουρήσει ως τότε! Συνεχίσαμε και πήγαμε στο Burdah Arch, μία αψίδα με αρκετά εύκολη ανάβαση και χωρίς να είναι υψοφοβικά, με θέα την έρημο, όμορφο και αυτό. Μετά μας πήγε σε ένα φαράγγι που το περπατήσαμε κανένα μισάωρο και μας περίμενε από την άλλη πλευρά. Not great, not terrible. Μετά, μας πήγε στο Um Frouth Arch, μία άλλη αψίδα, αρκετά ψηλότερη από την πρώτη, που δεν ενδείκνυται αν -καλή ώρα- φοβάστε. Την ανέβηκα πάντως, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, απλά έχει ένα σημείο που είναι στενά και γλιστράει. Φεύγοντας από εκεί μας πήγε να δούμε το ηλιοβασίλεμα, όπου χρειάστηκε πάλι να ανεβούμε ψηλά για να έχουμε καλύτερη θέα. Αρκετά απλή ανάβαση και όμορφο ηλιοβασίλεμα. Μην το χάσετε για να βγάλετε φωτογραφίες, όπως έκανα εγώ! Στη συνέχεια κινηθήκαμε προς τη σπηλιά όπου θα διανυκτερεύαμε. Δυστυχώς η σπηλιά δεν ήταν σπηλιά, αλλά βράχος μπρος - πίσω και ένα τοιχαλάκι για να κλείνει ο χώρος. Εκεί είχαν απλώσει ένα ριχτάρι, άναψαν και φωτίτσα και η έρημος είχε αρχίσει να αποκτάει άλλη αίσθηση καθώς άρχισε να φεύγει το φως του ηλίου. Εκεί στη σπηλιά ήταν που γνωρίσαμε και τον Αλί, έναν άνθρωπο που μάλλον τον απασχολούσε το άγχος της καθημερινότητας παρά οτιδήποτε άλλο. Για κάποια ώρα μιλούσε με τον γιο του στα αραβικά, κάτι όχι και τόσο σωστό, αφήνοντας τον φίλο μου μόνο του (εγώ ήμουν έξω και πειραματιζόμουν με τη φωτογραφική για να βγάλω τον απίστευτο ξάστερο ουρανό της ερήμου). Ο Αλί άρχισε να μας μιλάει όταν ο γιος του του είπε ότι ο φίλος μου ασχολείται με τα τουριστικά, οπότε ξεκίνησε μία κουβέντα για τα σχέδια του Αλί για το camp του και το πώς θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον φίλο μου για να του φέρει πελάτες! Κουβέντα να γίνεται, πέρασε η ώρα και σερβιριστήκαμε το φαΐ της γυναίκας του Αλί, που ήταν πραγματικά νόστιμο (κοτόπουλο με ρύζι, πατάτες και λαχανικά). Λεπτομέρεια από το πρωί εκείνης της ημέρας: Όντας στο σπίτι του Αλί πριν ξεκινήσουμε τη διαδρομή, μας ρώτησε η γυναίκα του εάν τρώμε τα πάντα, και της διευκρίνισα ότι απλά δεν θέλω καμήλα. Η απάντησή της ήταν ότι αν βρουν καμήλα την κρατάνε για εκείνους, όχι για τους τουρίστες. Το είπε ωραία, γελάσαμε! Το φαΐ εκτός από νόστιμο ήταν και αρκετό, με εξαίρεση το κοτόπουλο που ήταν ίσα ίσα. Μόλις φάγαμε, ο Αλί βιαστικός να φύγει, έφυγε και μείναμε με τον Ουαλίντ, όπου περάσαμε μια χαρά μέχρι την ώρα του ύπνου. Η διανυκτέρευση ήταν κάπως ζόρικη, τα στρώματα που κοιμηθήκαμε πάνω δεν "απομόνωναν" την αίσθηση του σκληρού εδάφους και επιπλέον είχε πολύ κρύο. Όσο έκαιγε η φωτιά ήταν καλά, μετά ζόρισε το πράγμα. Προσωπικά φορούσα ισοθερμικά, φανελάκι, 2 fleece αντιανεμικό μπουφάν και παντελόνι και τη μαντήλα στο κεφάλι. Αναγκάστηκα να μπω όλος κάτω από τις κουβέρτες για να μην έρχομαι σε επαφή με το ψυχρό κλίμα. Εδώ να διευκρινίσω ότι με τις δύο κουβέρτες που είχαμε (οι οποίες δεν ήταν πλυμένες και είχαν μια ελαφριά μυρωδιά χώματος και τρίχες από τους προηγούμενους τουρίστες) μαζί με το ντύσιμο που περιέγραψα από πάνω είναι αρκετά και απλά έπρεπε με κάποιο τρόπο να προσταυτευόταν και το κεφάλι. Ξυπνήσαμε το πρωί και ο Ουαλίντ μας ετοίμασε πρωινό, το οποίο περιελάμβανε αραβικές πίτες, μαρμελάδα, μέλι, la vache quirit, κάτι σαν χούμους και ένα μείγμα μπαχαρικών με αλάτι που το έτρωγες βουτώντας την πίτα σε λάδι και μετά στο μείγμα. Σε αυτό το σημείο βάζω spoiler, γιατί δεν ξέρω πόσοι αντέχουν να το διαβάσουν!
Έπειτα από αυτό κανονίσαμε καμήλα για 1 ώρα για να μας επιστρέψει στο χωριό. Την καμήλα την πληρώσαμε έξτρα 15JD. Κάνοντας, λοιπόν, τον οικονομικό απολογισμό της μέρας μας στην έρημο έχω να πω τα εξής: Κλείσαμε το 5ωρο τουρ, που είναι ό,τι κάνουν και όλοι οι άλλοι, με 65JD. Δώσαμε επιπλέον 10JD στο overnight, που δεν ήταν όπως το περιμέναμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν άσχημο! Ίσα ίσα, απλά θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερο και πιο παραδοσιακό, δηλαδή να ήταν όντως σπηλιά, να μαγειρεύαμε εκεί παραδοσιακά (όχι ότι μας χάλασε το φαΐ μανούλας Ουαλίντ), και να είχε νεράκι και σαπουνάκι για τα χεράκια! Έπειτα, δώσαμε άλλα 15JD για την καμήλα, σύνολο 90JD. Συζητώντας στην επιστροφή με άλλους ταξιδιώτες, αυτοί έμειναν σε camp βέβαια, έδωσαν 75JD και είχαν θέα τον ουρανό μέσα από τη διάφανη οροφή της σκηνής, είχαν ζεστό νερό και στην τιμή αυτή είχαν και βόλτα με την καμήλα! Να διευκρινίσω ότι το camp του Αλί έχει μόνο κρύο νερό, όπως μας είπε ο ίδιος. Επίσης, μαγείρεψαν παραδοσιακά στην άμμο και είχαν και ζωντανή βεδουΐνικη μουσική! Οπότε, πραγματικά δεν βλέπω τον λόγο κάποιος να τον επιλέξει έναντι άλλων camps. Τα δύο που μας πρότειναν άλλοι ταξιδιώτες είναι τα Candles camp και Beyond Wadi Rum.
Τελευταία μέρα (17/2)
Επιστρέψαμε Άκαμπα και κάναμε μία βόλτα από το κάστρο. Δεν λέει τίποτα απολύτως, αλλά για να περάσει μισή ωρίτσα καλά είναι. Μετά καθίσαμε στην παραλία της Άκαμπα για έναν καφέ. Όταν λέμε παραλία, μη φανταστείτε Γλυφάδα. Είναι κάτι του στυλ πλαστική καρέκλα, πλαστικό τραπέζι και εσωτερικό καφενειοταβέρνας όχι και πολύ τουριστικού χωριού. Λίγο πριν είχαμε αναζητήσει glass boat tour σε ένα τουριστικό και μας είχαν πει 35JD (από 45 με παζάρι), το οποίο το αφήσαμε για μετά, αν και εν τέλει βρήκαμε με 20JD. Απλά να ξέρετε ότι δεν αξίζει καθόλου, τουλάχιστον το μονόωρο που επιλέξαμε εμείς. Το τζάμι κάτω από τη βάρκα μικρό, είδαμε κάτι κοράλλια και κάτι σφουγγάρια, το βυθισμένο τανκ, και μετά μας πήγε να δούμε τα ακριβά ξενοδοχεία και 5 (μετρημένα) καβούρια πάνω στους κυματοθραύστες. Απλά μην το κάνετε, δεν αξίζει! Ίσως αξίζει snorkelling ή diving, αλλά απ' όσο διάβασα δεν κάνει να το κάνετε όταν πρόκειται να ταξιδέψετε με αεροπλάνο. Μετά φάγαμε σε ένα μαγαζί τύπου ταχυφαγείο που είχε και μαγειρευτά. Καλούτσικο, με μεγάλες μερίδες και καλές τιμές λιγότερο από 18JD τα 4 άτομα και πήραμε και πακέτο! Μετά άλλο ένα τσαγάκι στην παραλία, σε ένα κάπως πιο καλό μαγαζί που θύμιζε καφετέρια αντιτουριστικής παραλίας και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Γεμίσαμε το αμάξι με βενζίνη 22JD και φούλαρε (υπολογίστε ότι δεν το πήραμε γεμάτο και κάναμε σίγουρα 6 ώρες διαδρομή, ίσως και παραπάνω), φτάσαμε αεροδρόμιο, παραδώσαμε αμάξι και ξεκινήσαμε για να μπούμε αεροπλάνο. Εκεί σε έναν Ιορδανό μάλλον δεν άρεσε που φορούσα μαντήλα και κάτι μου έλεγε με ύφος στα ιορδανικά. Έβγαλα τη μαντήλα, καλού κακού, και προχώρησα. Αυτό που είναι σημαντικό να κρατήσετε είναι ότι στη Ryan τσέκαραν σχεδόν όλες τις χειραποσκευές για μέγεθος, οπότε καλό είναι είτε να προσέχετε είτε να βρείτε κάποιον να του δώσετε πράγματα να σας τα περάσει. Χρήστο, Χαρά, ευχαριστούμε!
Συνοψίζοντας
Προτείνω Πέτρα δύο μέρες για να επισκεφθείτε και τα γύρω μέρη, καθόλου Άκαμπα και κάποιο άλλο camp πέραν του Αλί! Το νου σας με το μέγεθος της βαλίτσας από Ιορδανία. Επιλέξτε ρούχα για hiking (αν κάνετε αγορά από intersport, η cosmote δίνει έκπτωση 15% με cosmote deals for you). Δεν χρειάζεστε ορειβατικά παπούτσια, αλλά σίγουρα θέλει αθλητικό. Προσπαθήστε να μη σας περισσέψει συνάλλαγμα γιατί θα χάσετε στην ισοτιμία και να θυμάστε ότι οι πιστωτικές από Ελλάδα χρεώνουν έως και 2,5% επιπλέον της συναλλαγής συν τη διαφορά ισοτιμίας, ενώ κάποια καταστήματα στην Ιορδανία χρεώνουν +2% για χρήση πιστωτικής.
Για λεωφορεία έχω τις εξής συγκεχυμένες και προφορικές πληροφορίες (σε παρένθεση είναι τα ωράρια που μας έδωσε ο Αλί, εκτός παρένθεσης τα ωράρια που μας έδωσε ο Ουαλίντ). Αφετηρίες κλπ δεν γνωρίζω. Επίσης, ο Ουαλίντ μας είπε ότι αυτά είναι δρομολόγια της δημόσιας συγκοινωνίας, ενώ ο Αλί ότι είναι της Jett buses. Ελπίζω κάποιος άλλος να μπορεί να βοηθήσει καλύτερα!
Aqaba -> Wadi Rum, 13.00 (13.30)
Wadi Rum -> Aqaba, 06.00 (06.00)
Wadi Rum -> Petra, 08.30 - 09.00 (09.00)
Petra -> Wadi Rum, 06.30 (05.00 - 05.30)
Προσθέτω μερικές φωτογραφίες που ίσως σας φανούν χρήσιμες για τον σχεδιασμό σας! Τα υπόλοιπα θα τα δείτε από κοντά!
Ελευθέριος Βενιζέλος
Αναχώρηση από Αθήνα και άφιξη Aqaba στις 14/2 με Ryan χωρίς να τσεκάρουν μέγεθος χειραποσκευής, που αντικειμενικά ήταν εκτός του 20*25*45 και στους δύο μας. Ωστόσο, μας ζήτησαν να ανοίξουμε τις τσάντες μας για να τις ελέγξουν (τελείως τυπικός έλεγχος, ίσα να πουν ότι έλεγξαν).
Στο αεροδρόμιο της Aqaba
Βίζα, συνάλλαγμα και κάρτα sim
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, έχοντας ακολουθήσει όλα τα διαδικαστικά (η βίζα είναι δωρεάν από Άκαμπα), βρήκαμε ένα ανταλλακτήριο εντός του αεροδρομίου που του δώσαμε από 200 ευρώ και μας έδωσε μόνο χαρτονομίσματα. Δεν ξέρω, δηλαδή, αν τα ψιλά τα κράτησε για προμήθεια. Δεν μπήκαμε στη διαδικασία να το ελέγξουμε. Κοντά στην Petra, πάντως, έχει ένα ανταλλακτήριο, που δεν είδαμε τιμές και βράδυ θα το βρείτε κλειστό, αλλά στο κέντρο της Wadi Musa έχει Western Union στην οποία πετύχαμε καλύτερη ισοτιμία από το αεροδρόμιο και μηδενική προμήθεια. Λίγο πιο έξω αλλά εντός του αεροδρομίου συναντήσαμε κιόσκια που πουλούσαν κάρτες sim. Όλα τα πακέτα αναγράφονται με μεγάλα γράμματα στα ελληνικά, οπότε δεν θα δυσκολευτείτε να διαλέξετε. Εμείς πήραμε Zain, γιατί διαβάσαμε ότι έχει την καλύτερη κάλυψη, καθώς και δωρεάν διεθνείς κλήσεις! Την sim μας την έβαλαν εκεί οι υπάλληλοι, δεν χρειάζεται να πάρετε την καρφίτσα μαζί σας.
Αυτοκίνητο
Είχαμε κλείσει αυτοκίνητο γύρω στα 70 ευρώ (τιμή χωρίς ουσιαστικές διακυμάνσεις όλη την προηγούμενη εβδομάδα που το κοιτάζαμε) για 3 ημέρες, από τη σελίδα της Ryan και την εταιρεία Sixt. Όπως έχουν πει και άλλοι προηγουμένως, ό,τι και να κλείσεις sedan θα σου δώσουν, γι'αυτό κλείστε το πιο φτηνό. Το ποσό της απαλλαγής ήταν γύρω στα 400JD, οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε πλήρη ασφάλιση με 60JD επιπλέον και για τις 3 ημέρες. Για να είμαστε καλυμμένοι με την πλήρη ασφάλιση, έπρεπε να προσκομίσουμε police report. Αυτό που δεν διευκρινίσαμε είναι αν το police report αφορά μόνο ατυχήματα ή και περιστατικά που συμβαίνουν εκτός οδήγησης, όπως για παράδειγμα να το βρίσκαμε τρακαρισμένο. Καλού κακού βγάλαμε φωτογραφίες τα πάντα, ακόμα και τα καθίσματα, τον χώρο του μπαγκάζ, την ένδειξη βενζίνης και τη χιλιομετρική ένδειξη! Εξίσου ενδελεχής ήταν και ο έλεγχος που μας έκαναν όταν το παραδώσαμε, χωρίς να μας κάνουν νύξη για το οτιδήποτε, όπως έχουν αναφέρει άλλοι ταξιδιώτες εδώ. Δεν ξέρω, βέβαια, εάν αυτό οφείλεται στο ότι είχαμε πλήρη ασφάλιση.
Αναχώρηση προς Wadi Musa (Petra)
Πρώτο βράδυ αποφασίσαμε να μείνουμε Wadi Musa, για να ξυπνήσουμε νωρχαχαχαχα και να έχουμε παραπάνω χρόνο στην Petra. Αρχικά, λοιπόν, πήγαμε Aqaba σε ένα mini market (google maps) και πήραμε προμήθειες (νερά, ξηροκάρπια, γαριδάκια, δαμάσκηνα, σοκολάτες κ.ά.). Εκεί πάθαμε το πρώτο σοκ, καθώς ο ιδιοκτήτης δεν μίλαγε αγγλικά και μας έδειξε την τιμή στην ταμειακή, η οποία έγραφε κάτι του στυλ "7350", και νομίζαμε ότι ήταν 73,50JD! Τελικά, χρησιμοποιούν 3 δεκαδικά, δηλαδή δώσαμε 7,35JD για αρκετά ομολογουμένως πραγματάκια. Παρεμπιπτόντως, τιμές δεν γράφουν πουθενά.
Στη συνέχεια, φορτώσαμε τον χάρτη και ξεκινήσαμε για Wadi Musa, διαδρομή 2 ώρες και κάτι, με πολλά σαμαράκια που όντως δεν φαίνονται. Εκεί είχαμε κλείσει στο Petrabods, ένα hostel όπου μπορείτε να δείτε την αναλυτική κριτική μου εδώ. Όσα αναφέρω στο booking είναι απολύτως ακριβή, απλά εδώ σε εσάς θα προσθέσω ότι ο Ibrahim ήταν κάτι σαν Χρυσή Αυγή πυρήνας Ιορδανίας (no politica). Τι εννοώ... μας έλεγε εν ολίγοις ότι οι Ιορδανοί είναι κράτος εν κράτει, ότι μπορούν ακόμα και να σκοτώσουν και να μην τους αγγίξει κανείς, ότι αν πάμε στην αστυνομία να δηλώσουμε κάποιο πρόβλημα με Ιορδανό, θα μας πουν να σηκωθούμε και να φύγουμε και ότι δεν θα μας βοηθήσουν καθόλου και άλλα τέτοια. Επίσης, δεν μας άρεσε η "πολλά βαρύ και γρήγορα" ατάκα του, φέρτε μου ένα ομοφυλόφιλο και σε 1 μήνα θα τον κάνω άντρα. Η κουβέντα μας δεν περιορίστηκε σε αυτά, αλλά ήταν δύο κομμάτια που δεν μας άρεσαν καθόλου. Καλού κακού, πριν φτάσετε Wadi Musa, καθίστε κάπου να φάτε, γιατί μάλλον δεν θα βρείτε τίποτα ανοιχτό το βράδυ.
Επόμενη μέρα (15/2)
Πριν την Petra
Το πρωί, που όπως είπαμε ξυπνήσαμε νωρχαχαχα, φάγαμε πρωινό σε ένα lunchbox (μικρά καταστήματα που σου δίνουν μία σακούλα με φαγητό, φρούτο, γλυκό και διάφορα άλλα ανάλογα το μέγεθος που θα παραγγείλεις). Αρκετά χορταστικά, παρά το μικρό μέγεθος και μόλις 5JD μαζί με ένα τσάι και έναν φυσικό χυμό πορτοκάλι. Μείναμε αρκετά ευχαριστημένοι από το κατάστημα, το οποίο δυστυχώς δεν το βρίσκω στο google maps για να το δείτε. Είναι, πάντως, όπως πάτε από την Petra στη Wasi Musa εκεί που αρχίζει και γίνεται ζόρικη η ανηφόρα. Θα δείτε και μία πινακίδα που λέει φυσικός χυμός 1JD. Στη συνέχεια κινήσαμε προς Petra, όπου πήρα το πρώτο μου μάθημα για το τι σημαίνει παζάρι. Για να μην τα πολυλογώ, πήραμε 2 μαντήλες μαζί με το δαχτυλίδι τους στην τιμή των 25JD. 12,5JD η μία μετά από
Petra
Το εισιτήριο κοστίζει 50JD και υπάρχει και διήμερο που κοστίζει, αν δεν κάνω λάθος, 55JD. Κατά τη γνώμη μου, θέλει δύο ημέρες στην Petra, γιατί το πιο πιθανό είναι να χάσετε πολλή ώρα σε πάγκους με σουβενίρ και φωτογραφίες. Σε μία μέρα προλαβαίνετε σίγουρα το main trail και κάποια από τα δευτερεύοντα, αλλά για πλήρη εξερεύνηση απαιτείται να μη σταματάτε στους πάγκους, να μην καθυστερείτε στις φωτογραφίες και να είστε εκεί από τις 6 το πρωί που ανοίγει! Ξεκινώντας τη διαδρομή, πάρτε έναν από τους δωρεάν χάρτες, ασχέτως γλώσσας (αγγλικά δεν θα βρείτε), για να έχετε έναν μπούσουλα. Κάθε μία ώρα έχει δωρεάν ξενάγηση, η οποία σίγουρα είναι πιο ενδιαφέρουσα από το να βλέπετε απλά τα μνημεία. Τώρα το δωρεάν δεν ξέρω αν είναι πραγματικά δωρεάν ή αν είναι σαν τα άλογα δωρεάν, που αν δεν δώσετε tip στους βεδουίνους γίνονται αρκετά προκλητικοί (σύμφωνα με άλλους ταξιδιώτες, δεν έχω προσωπική άποψη). Εναλλακτικά, κολλήστε πίσω από κανένα γκρουπ και, αν σας πουν τίποτα, κάντε την Consuela. Τα πρώτα μνημεία θα σας τραβήξουν την προσοχή, αλλά μην αφιερώσετε πολύ χρόνο, γιατί δεν λένε και τίποτα. Π.χ. σε ένα από αυτά, είχε μέσα ένα πεταμένο ψυγείο, αναψυκτικά κλπ. Επίσης, θα δείτε κάτι τύπους με ασπίδα, ακόντιο και πολεμική στολή, με τους οποίους εμείς βγάλαμε φωτογραφία με 1 μόλις ευρώ, γιατί είμαστε τουρίστες! Προχωρήστε το φαράγγι παρατηρώντας γύρω γύρω μέχρι να φτάσετε στο θησαυροφυλάκιο. Εκεί θα σας την πέσουν για να σας πάνε να βγάλετε φωτογραφία κάπου πολύ όμορφα, ανεμπόδιστα κ.ά. Απλά σηκώστε το κεφάλι δεξιά και δείτε που σκαρφαλώνουν οι άλλοι τουρίστες. Όντως αξίζει να το ανεβείτε για τη φωτογραφία. Μετά συνεχίζετε το main trail, βλέπετε τα διάφορα δεξιά - αριστερά, μέχρι να φτάσετε σε ένα σημείο με μία μεγάλη λευκή τέντα και ένα εστιατόριο. Από εκεί ξεκινάει το μονοπάτι για το μοναστήρι. Θα φτύσετε κάθε miligram νικοτίνης που έχετε εισπνεύσει. Ήρεμα το λέω. Το μοναστήρι ωραίο και έχει και καφετέρια να καθίσετε. Προχωρώντας λίγο παραπέρα, θα δείτε δύο ακόμα μέρη, όχι με μνημεία αλλά με συμπαθητική θέα. Από εκεί φαίνεται το Ισραήλ στα δεξιά και το βουνό που είναι θαμμένος ο Μωυσής και ο Ααρών (μάλλον) στα αριστερά. Κάτι βουνά βλέπετε, ίσα για να πείτε ότι τα είδατε. Έχει και βεδουίνους που δεν σου ζαλίζουν τον έρωτα (έλα πάρε πάρε), το εκτίμησα. Επιστρέφοντας από το μοναστήρι, και δεδομένου ότι δεν επιστρέφετε με φορείο, στην άσπρη τέντα που είπαμε πριν ξεκινάει ένα μονοπάτι (εγώ από το φορείο δεν μπόρεσα να το δω, αλλά το είδε ο φίλος που πήγαμε μαζί) που οδηγεί λίγο μετά (όπως έρχεστε) ή λίγο πριν (όπως φεύγετε) το θησαυροφυλάκιο. Το ξεκινήσαμε από αυτό το σημείο. Εκείνος, όσο το ανέβηκε, είπε ότι αξίζει (εγώ ανέβηκα μέχρι ένα σημείο, αν πάτε τώρα σύντομα, θα δείτε κάτι πνεύμονες που έχω αφήσει εκεί). Από την απέναντι πλευρά είναι το grand palace, απ' όπου πήραμε τα μαγνητάκια μας (5 για 1JD, η καλύτερη προσφορά), αλλά δεν το προχωρήσαμε ιδιαίτερα, λόγω έλλειψης χρόνου.
Συνοπτικά, προτείνω διήμερο Petra ή να ξεκινήσετε από τις 6 το πρωί για να τη δείτε όλη. Αν ξαναπήγαινα, θα επέλεγα το διήμερο, την πρώτη μέρα με οδηγό για να μάθω δυο πράγματα, και τη δεύτερη μέρα hiking στα μονοπάτια. Ανάλογα τις αντοχές σας, προσθέτετε και μικρή Petra (Little Petra στο google maps), η οποία είναι δωρεάν και αρκετά σύντομη στη διαδρομή της και Petra museum με δωρεάν είσοδο, θα το δείτε έξω από τη μεγάλη Petra. Οι ντόπιοι μας πρότειναν και κάτι άλλα μέρη εκεί γύρω (Shobak castle, Dana nature reserve), αλλά δεν πήγαμε τελικά.
Μετά την Petra
Φεύγοντας, ψωνίσαμε μπουκαλάκια με άμμο από ένα φοβερό τυπάκι σε ένα μαγαζί. Μας έδειξε πώς τα φτιάχνει, εντυπωσιακό είναι η αλήθεια, και μας εξήγησε ότι δεν μετράει το μέγεθος, και το τονίζω αυτό για γενικότερη πληροφόρηση, αλλά η πολυπλοκότητα του σχεδίου, δηλαδή η τεχνική. Ιδιαίτερα παζάρια δεν δέχθηκε, αλλά ήταν ίδιες οι τιμές του σε σχέση με αντίστοιχα μπουκαλάκια που είδαμε στο αεροδρόμιο. Στο μεταξύ, με τα μπουκαλάκια άμμο αγόρασε Mustang. Προχωράμε. Για φαγητό πήγαμε εδώ, γιατί μας το πρότεινε το παραπάνω τυπάκι. Καλό, αλλά όχι εξαιρετικό και κάπως ακριβό (25JD τα δύο άτομα, 2 κυρίως, μία σαλάτα και ένα αναψυκτικό). Θα κάνω review στο google maps αυτές τις μέρες. Στην επιστροφή φάγαμε παραδοσιακό γλυκό σε έναν φούρνο που το έφτιαξαν μπροστά μας στα κάρβουνα. Το παραδοσιακό γλυκό τελικά ήταν κιουνεφέ και δεν έλεγε πολλά. Στην επιστροφή μας προς το ξενοδοχείο, όμως, είδαμε τουλάχιστον 2 μαγαζιά με γλυκά, που αν τα είχαμε δει νωρίτερα, θα επιλέγαμε αυτά.
Μεθεπόμενη μέρα (16/2)
Πριν ξεκινήσουμε για Wadi Rum να γνωρίσουμε τον περιβόητο Αλί (Άλι, παρεμπιπτόντως) και την εξαιρετική (sic) φιλοξενία του, καθίσαμε να φάμε πρωινό σε ένα φαγάδικο τύπου έχω απ' όλα (νομίζω αυτό). Απλά διαλέξτε κάποιο άλλο. Συνεχίζω την αφήγηση για την έρημο. Επιλέξαμε τον Αλί λόγω των σχολίων που διαβάζαμε εδώ. Η αλήθεια είναι ότι τον Αλί τον είδαμε για κανένα δίωρο το βράδυ και αυτό ήταν όλο. Την ξενάγηση μας την έκανε ο γιος του ο Ουαλίντ, ο οποίος είναι όντως ευχάριστος τύπος και εξυπηρετικός. Πέραν τούτου όμως, δεν έχω να πω κάτι άλλο που θα με έκανε να τον επιλέξω ξανά, χώρια που η επικοινωνία μας ήταν κάπως δύσκολη, καθώς στις ερωτήσεις που του έστελνα μέσω what's app για διευκρινίσεις, όταν απαντούσε, απαντούσε με copy paste από την ιστοσελίδα του.
Τέλος πάντων, φτάσαμε έρημο και πληρώσαμε από 5 ευρώ στο visitor center. Μας ρώτησαν εάν έχουμε κλείσει σε camp και μου ζήτησαν να τους δείξω κάποιο αποδεικτικό (έδειξα τα μηνύματα), γιατί απ' ό,τι κατάλαβα, είναι διαφορετική η τιμή εισόδου για όσους πάνε μόνοι τους. Παρκάραμε σπίτι του Αλί, μας κέρασαν τσάι, και ξεκινήσαμε τη διαδρομή κατά τη 1 το μεσημέρι, η οποία είναι αυτή που ακολούθησαν και τα άλλα camps. Αυτό το διευκρινίζω για όσους έχουν απορία το ποιο camp διοργανώνει το καλύτερο tour. Πρώτα πήγαμε στο Lawrence spring. Τίποτα ιδιαίτερο, είναι μόνο για κάποιον που θέλει να σκαρφαλώσει και να δει τις καμήλες να βοσκάν. Μετά πήγαμε σε ένα Red sand dunes όπου υπήρχε και μία σανίδα για sand boarding λογικά επί πληρωμή. Ήταν ωραία η ανάβαση στην άμμο, έτσι για την εμπειρία. Μας κέρασαν τσάι και συνεχίσαμε. Πήγαμε στο Khazali Canyon, ένα φαράγγι που έχει επιγραφές γύρω γύρω. Δεν είχε να προχωρήσεις ιδιαίτερα, ίσως επειδή είχε κάτι λάκκους με νερά. Δεν ξέρω αν πηγαίναμε άλλη εποχή εάν θα ήταν πιο προσβάσιμο. Οι πανύψηλοι βράχοι γύρω γύρω το έκαναν όμορφο, είχαν κάτι ιδιαίτερο τα πετρώματά τους. Μετά καθίσαμε σε μία αιώρα πάνω από το camp του Αλί για το μεσημεριανό μας, ένα lunchbox αρκετά πλούσιο, με αραβικές, 2 φρούτα, γλυκάκια, ντομάτα, αγγούρι και τόνο κονσέρβα. Γνώμη μου να έχετε μαζί υγρά μαντηλάκια για τα χέρια, όλο και κάπου θα έχετε κατουρήσει ως τότε! Συνεχίσαμε και πήγαμε στο Burdah Arch, μία αψίδα με αρκετά εύκολη ανάβαση και χωρίς να είναι υψοφοβικά, με θέα την έρημο, όμορφο και αυτό. Μετά μας πήγε σε ένα φαράγγι που το περπατήσαμε κανένα μισάωρο και μας περίμενε από την άλλη πλευρά. Not great, not terrible. Μετά, μας πήγε στο Um Frouth Arch, μία άλλη αψίδα, αρκετά ψηλότερη από την πρώτη, που δεν ενδείκνυται αν -καλή ώρα- φοβάστε. Την ανέβηκα πάντως, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, απλά έχει ένα σημείο που είναι στενά και γλιστράει. Φεύγοντας από εκεί μας πήγε να δούμε το ηλιοβασίλεμα, όπου χρειάστηκε πάλι να ανεβούμε ψηλά για να έχουμε καλύτερη θέα. Αρκετά απλή ανάβαση και όμορφο ηλιοβασίλεμα. Μην το χάσετε για να βγάλετε φωτογραφίες, όπως έκανα εγώ! Στη συνέχεια κινηθήκαμε προς τη σπηλιά όπου θα διανυκτερεύαμε. Δυστυχώς η σπηλιά δεν ήταν σπηλιά, αλλά βράχος μπρος - πίσω και ένα τοιχαλάκι για να κλείνει ο χώρος. Εκεί είχαν απλώσει ένα ριχτάρι, άναψαν και φωτίτσα και η έρημος είχε αρχίσει να αποκτάει άλλη αίσθηση καθώς άρχισε να φεύγει το φως του ηλίου. Εκεί στη σπηλιά ήταν που γνωρίσαμε και τον Αλί, έναν άνθρωπο που μάλλον τον απασχολούσε το άγχος της καθημερινότητας παρά οτιδήποτε άλλο. Για κάποια ώρα μιλούσε με τον γιο του στα αραβικά, κάτι όχι και τόσο σωστό, αφήνοντας τον φίλο μου μόνο του (εγώ ήμουν έξω και πειραματιζόμουν με τη φωτογραφική για να βγάλω τον απίστευτο ξάστερο ουρανό της ερήμου). Ο Αλί άρχισε να μας μιλάει όταν ο γιος του του είπε ότι ο φίλος μου ασχολείται με τα τουριστικά, οπότε ξεκίνησε μία κουβέντα για τα σχέδια του Αλί για το camp του και το πώς θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον φίλο μου για να του φέρει πελάτες! Κουβέντα να γίνεται, πέρασε η ώρα και σερβιριστήκαμε το φαΐ της γυναίκας του Αλί, που ήταν πραγματικά νόστιμο (κοτόπουλο με ρύζι, πατάτες και λαχανικά). Λεπτομέρεια από το πρωί εκείνης της ημέρας: Όντας στο σπίτι του Αλί πριν ξεκινήσουμε τη διαδρομή, μας ρώτησε η γυναίκα του εάν τρώμε τα πάντα, και της διευκρίνισα ότι απλά δεν θέλω καμήλα. Η απάντησή της ήταν ότι αν βρουν καμήλα την κρατάνε για εκείνους, όχι για τους τουρίστες. Το είπε ωραία, γελάσαμε! Το φαΐ εκτός από νόστιμο ήταν και αρκετό, με εξαίρεση το κοτόπουλο που ήταν ίσα ίσα. Μόλις φάγαμε, ο Αλί βιαστικός να φύγει, έφυγε και μείναμε με τον Ουαλίντ, όπου περάσαμε μια χαρά μέχρι την ώρα του ύπνου. Η διανυκτέρευση ήταν κάπως ζόρικη, τα στρώματα που κοιμηθήκαμε πάνω δεν "απομόνωναν" την αίσθηση του σκληρού εδάφους και επιπλέον είχε πολύ κρύο. Όσο έκαιγε η φωτιά ήταν καλά, μετά ζόρισε το πράγμα. Προσωπικά φορούσα ισοθερμικά, φανελάκι, 2 fleece αντιανεμικό μπουφάν και παντελόνι και τη μαντήλα στο κεφάλι. Αναγκάστηκα να μπω όλος κάτω από τις κουβέρτες για να μην έρχομαι σε επαφή με το ψυχρό κλίμα. Εδώ να διευκρινίσω ότι με τις δύο κουβέρτες που είχαμε (οι οποίες δεν ήταν πλυμένες και είχαν μια ελαφριά μυρωδιά χώματος και τρίχες από τους προηγούμενους τουρίστες) μαζί με το ντύσιμο που περιέγραψα από πάνω είναι αρκετά και απλά έπρεπε με κάποιο τρόπο να προσταυτευόταν και το κεφάλι. Ξυπνήσαμε το πρωί και ο Ουαλίντ μας ετοίμασε πρωινό, το οποίο περιελάμβανε αραβικές πίτες, μαρμελάδα, μέλι, la vache quirit, κάτι σαν χούμους και ένα μείγμα μπαχαρικών με αλάτι που το έτρωγες βουτώντας την πίτα σε λάδι και μετά στο μείγμα. Σε αυτό το σημείο βάζω spoiler, γιατί δεν ξέρω πόσοι αντέχουν να το διαβάσουν!
Προκείμενη 1: Όλοι οι άνθρωποι το πρωί κατουράμε.
Προκείμενη 2: Όταν κατουράμε πρέπει να πλένουμε χεράκια.
Προκείμενη 3: Για να πλύνουμε χεράκια πρέπει να έχει νερό.
Προκείμενη 4: Στην έρημο δεν είχε νερό.
Προκείμενη 5: Ο Ουαλίντ το πρωί έψησε τις αραβικές με τα χεράκια.
Αφήνω ανοιχτό το ενδεχόμενο να έχει εκπαιδεύσει την κύστη του και να κατουράει κάθε 24 ώρες.
Προχωράμε, απλά να το ξέρετε όσοι σιχαίνεστε.
Προκείμενη 2: Όταν κατουράμε πρέπει να πλένουμε χεράκια.
Προκείμενη 3: Για να πλύνουμε χεράκια πρέπει να έχει νερό.
Προκείμενη 4: Στην έρημο δεν είχε νερό.
Προκείμενη 5: Ο Ουαλίντ το πρωί έψησε τις αραβικές με τα χεράκια.
Αφήνω ανοιχτό το ενδεχόμενο να έχει εκπαιδεύσει την κύστη του και να κατουράει κάθε 24 ώρες.
Προχωράμε, απλά να το ξέρετε όσοι σιχαίνεστε.
Έπειτα από αυτό κανονίσαμε καμήλα για 1 ώρα για να μας επιστρέψει στο χωριό. Την καμήλα την πληρώσαμε έξτρα 15JD. Κάνοντας, λοιπόν, τον οικονομικό απολογισμό της μέρας μας στην έρημο έχω να πω τα εξής: Κλείσαμε το 5ωρο τουρ, που είναι ό,τι κάνουν και όλοι οι άλλοι, με 65JD. Δώσαμε επιπλέον 10JD στο overnight, που δεν ήταν όπως το περιμέναμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν άσχημο! Ίσα ίσα, απλά θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερο και πιο παραδοσιακό, δηλαδή να ήταν όντως σπηλιά, να μαγειρεύαμε εκεί παραδοσιακά (όχι ότι μας χάλασε το φαΐ μανούλας Ουαλίντ), και να είχε νεράκι και σαπουνάκι για τα χεράκια! Έπειτα, δώσαμε άλλα 15JD για την καμήλα, σύνολο 90JD. Συζητώντας στην επιστροφή με άλλους ταξιδιώτες, αυτοί έμειναν σε camp βέβαια, έδωσαν 75JD και είχαν θέα τον ουρανό μέσα από τη διάφανη οροφή της σκηνής, είχαν ζεστό νερό και στην τιμή αυτή είχαν και βόλτα με την καμήλα! Να διευκρινίσω ότι το camp του Αλί έχει μόνο κρύο νερό, όπως μας είπε ο ίδιος. Επίσης, μαγείρεψαν παραδοσιακά στην άμμο και είχαν και ζωντανή βεδουΐνικη μουσική! Οπότε, πραγματικά δεν βλέπω τον λόγο κάποιος να τον επιλέξει έναντι άλλων camps. Τα δύο που μας πρότειναν άλλοι ταξιδιώτες είναι τα Candles camp και Beyond Wadi Rum.
Τελευταία μέρα (17/2)
Επιστρέψαμε Άκαμπα και κάναμε μία βόλτα από το κάστρο. Δεν λέει τίποτα απολύτως, αλλά για να περάσει μισή ωρίτσα καλά είναι. Μετά καθίσαμε στην παραλία της Άκαμπα για έναν καφέ. Όταν λέμε παραλία, μη φανταστείτε Γλυφάδα. Είναι κάτι του στυλ πλαστική καρέκλα, πλαστικό τραπέζι και εσωτερικό καφενειοταβέρνας όχι και πολύ τουριστικού χωριού. Λίγο πριν είχαμε αναζητήσει glass boat tour σε ένα τουριστικό και μας είχαν πει 35JD (από 45 με παζάρι), το οποίο το αφήσαμε για μετά, αν και εν τέλει βρήκαμε με 20JD. Απλά να ξέρετε ότι δεν αξίζει καθόλου, τουλάχιστον το μονόωρο που επιλέξαμε εμείς. Το τζάμι κάτω από τη βάρκα μικρό, είδαμε κάτι κοράλλια και κάτι σφουγγάρια, το βυθισμένο τανκ, και μετά μας πήγε να δούμε τα ακριβά ξενοδοχεία και 5 (μετρημένα) καβούρια πάνω στους κυματοθραύστες. Απλά μην το κάνετε, δεν αξίζει! Ίσως αξίζει snorkelling ή diving, αλλά απ' όσο διάβασα δεν κάνει να το κάνετε όταν πρόκειται να ταξιδέψετε με αεροπλάνο. Μετά φάγαμε σε ένα μαγαζί τύπου ταχυφαγείο που είχε και μαγειρευτά. Καλούτσικο, με μεγάλες μερίδες και καλές τιμές λιγότερο από 18JD τα 4 άτομα και πήραμε και πακέτο! Μετά άλλο ένα τσαγάκι στην παραλία, σε ένα κάπως πιο καλό μαγαζί που θύμιζε καφετέρια αντιτουριστικής παραλίας και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Γεμίσαμε το αμάξι με βενζίνη 22JD και φούλαρε (υπολογίστε ότι δεν το πήραμε γεμάτο και κάναμε σίγουρα 6 ώρες διαδρομή, ίσως και παραπάνω), φτάσαμε αεροδρόμιο, παραδώσαμε αμάξι και ξεκινήσαμε για να μπούμε αεροπλάνο. Εκεί σε έναν Ιορδανό μάλλον δεν άρεσε που φορούσα μαντήλα και κάτι μου έλεγε με ύφος στα ιορδανικά. Έβγαλα τη μαντήλα, καλού κακού, και προχώρησα. Αυτό που είναι σημαντικό να κρατήσετε είναι ότι στη Ryan τσέκαραν σχεδόν όλες τις χειραποσκευές για μέγεθος, οπότε καλό είναι είτε να προσέχετε είτε να βρείτε κάποιον να του δώσετε πράγματα να σας τα περάσει. Χρήστο, Χαρά, ευχαριστούμε!
Συνοψίζοντας
Προτείνω Πέτρα δύο μέρες για να επισκεφθείτε και τα γύρω μέρη, καθόλου Άκαμπα και κάποιο άλλο camp πέραν του Αλί! Το νου σας με το μέγεθος της βαλίτσας από Ιορδανία. Επιλέξτε ρούχα για hiking (αν κάνετε αγορά από intersport, η cosmote δίνει έκπτωση 15% με cosmote deals for you). Δεν χρειάζεστε ορειβατικά παπούτσια, αλλά σίγουρα θέλει αθλητικό. Προσπαθήστε να μη σας περισσέψει συνάλλαγμα γιατί θα χάσετε στην ισοτιμία και να θυμάστε ότι οι πιστωτικές από Ελλάδα χρεώνουν έως και 2,5% επιπλέον της συναλλαγής συν τη διαφορά ισοτιμίας, ενώ κάποια καταστήματα στην Ιορδανία χρεώνουν +2% για χρήση πιστωτικής.
Για λεωφορεία έχω τις εξής συγκεχυμένες και προφορικές πληροφορίες (σε παρένθεση είναι τα ωράρια που μας έδωσε ο Αλί, εκτός παρένθεσης τα ωράρια που μας έδωσε ο Ουαλίντ). Αφετηρίες κλπ δεν γνωρίζω. Επίσης, ο Ουαλίντ μας είπε ότι αυτά είναι δρομολόγια της δημόσιας συγκοινωνίας, ενώ ο Αλί ότι είναι της Jett buses. Ελπίζω κάποιος άλλος να μπορεί να βοηθήσει καλύτερα!
Aqaba -> Wadi Rum, 13.00 (13.30)
Wadi Rum -> Aqaba, 06.00 (06.00)
Wadi Rum -> Petra, 08.30 - 09.00 (09.00)
Petra -> Wadi Rum, 06.30 (05.00 - 05.30)
Προσθέτω μερικές φωτογραφίες που ίσως σας φανούν χρήσιμες για τον σχεδιασμό σας! Τα υπόλοιπα θα τα δείτε από κοντά!
Last edited:
