Ιορδανία Ιορδανία - Η καλύτερη γνωριμία με την Μέση Ανατολή

[Nick_St]

Τρεις παιδικοί φίλοι σχεδιάζαμε τον τελευταίο χρόνο ένα ταξίδι σε κάποια κοντινή χώρα εκτός Ευρώπης με το Μαρόκο, την Ιορδανία και την Αίγυπτο να είναι οι επικρατέστερες. Προκρίθηκε εν τέλει η επιλογή της Ιορδανίας μόνο και μόνο λόγω πιο οικονομικών αεροπορικών. Ψάξαμε και τέταρτο άτομο για να μειωθούν τα έξοδα της ενοικίασης αυτοκινήτου με τις βενζίνες, αλλά από Ελλάδα δεν είδαμε προκοπή. Οι μισοί φίλοι και συμφοιτητές νόμισαν ότι πηγαίνοντας θα μας φάει ο ISIS και κιότεψαν, οι άλλοι μισοί που ψήνονταν είπαν όχι λόγω δουλειάς ή υποχρεωτικών μαθημάτων στις σχολές. Η λύση βρέθηκε στο πρόσωπο ενός Άγγλου που είχαμε γνωρίσει σε hostel σε προηγούμενο ταξίδι. Ψωνίσαμε από σβέρκο όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια.

Διάρκεια; Μια εβδομάδα, αρκετός χρόνος για να γυρίσει κανείς τη χώρα. Από σύνορα με Ισραήλ μέχρι σύνορα με Συρία και από Νεκρά Θάλασσα μέχρι έρημο Wadi Rum νομίζω καλύψαμε παραπάνω από όσα σκοπεύαμε αρχικά να δούμε, κάνοντας βέβαια και κάποια περιττά χιλιόμετρα. Αν υπάρχει κάτι που θα έλεγα ότι έχω απωθημένο, τότε αυτό θα ήταν το Wadi Mujib, δεν πήγαμε μιας και είναι κλειστό από Νοέμβρη μέχρι Μάρτη.

Τι μας άρεσε περισσότερο; Οι άνθρωποι! Μοναδικοί, απίστευτα φιλόξενοι. Όλοι τους ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν, όλοι τους χαμογελαστοί, μας χάρισαν πολύ ωραίες στιγμές. Από κει και πέρα, αναμφίβολα η Πέτρα και το τρεκ μας έδωσαν εκπληκτικές εικόνες. Ο συνδυασμός των αρχαίων με τη φύση δημιουργούν ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Κάτι πρωτόγνωρο για εμάς η έρημος, πανέμορφο τοπίο, κορυφαία στιγμή το ηλιοβασίλεμα! Στα χαιλαιτ επίσης μπαίνει ο βυθός στην Άκαμπα και δίκαια, το snorkelling αξίζει με τα χίλια.

Τι δε μας άρεσε; Πρώτον η γαϊδουροσκατίλα στην Πέτρα, δεύτερον το υψηλό κόστος για την Πέτρα. Αμελητέο το δεύτερο μπροστά στο πρώτο!

Έκπληξη; Γέρασα. Εξαιρετικά καλοδιατηρημένος χώρος με πολλά πράγματα να δεις.

Κατώτερο των προσδοκιών; Πέτρα by night. Ο ορισμός του overrated κατά την άποψη μου.

 

[V_C]

Υπέροχες φωτογραφίες. Πραγματικά περιμένω την συνέχεια καθώς ταξιδεύω σε ένα μήνα και σκοπεύω αντίστοιχα να κινηθώ με αμάξι για 1 εβδομάδα. Αν θέλεις μου προτείνεις την εταιρεία που τελικά κλείσατε το αυτοκίνητο. Θα με ενδιέφερε και μια συνολική εικόνα του κόστους.

 

[Ivana]

εμείς είχαμε νοικιάσει από το Montecarlo τον Απρίλιο, όλα ήταν μια χαρα!

 

[Θανάσης.]

Έχω κλείσει και εγώ από την ανωτέρω εταιρεία και έχω μείνει ικανοποιημένος,αυτό που θα συμβουλευα όσους θέλουν να ενοικιάσουν αυτοκίνητο είναι να διαλέξουν κάποιο από 1300cc και πάνω.Εγώ με το 1000αρι που είχα νοικιάσει αν και μόνος,λόγω των υψομετρικών διαφόρων δυσκολευτηκα.

 

[Nick_St]

Amman

Ξεκινάω από την πρωτεύουσα, το Αμμάν, κατά πολλούς αδιάφορο κομμάτι σε μια επίσκεψη στη χώρα, το λιγότερο ενδιαφέρον θα το πω εγώ. Το Αμμάν είναι μια πόλη που μπορείς να βρεις μια ατέλειωτη βαβούρα με μικρά μαγαζιά, υπαίθριες αγορές, αμάξια και κόρνες παντού, σπίτια με άπειρες φθορές αλλά επίσης και πολυκαταστήματα, πιο ευκατάστατες γειτονιές, προσεγμένα μαγαζιά. Πρωτόγνωρη εμπειρία για εμάς, πρώτο μας ταξίδι σε αραβική χώρα, οπότε θελήσαμε να αφιερώσουμε χρόνο στο Αμμάν για να εντρυφήσουμε στο αραβικό τοπίο. Μία μέρα πάντως είναι αρκετή για να δει κάποιος τα βασικά αξιοθέατα και να γυρίσει την πόλη, οι δε αποστάσεις είναι όλες περπατήσιμες.

Είχα προσέξει πως αρκετοί που είχαν επισκεφθεί το Αμμάν, έκαναν λόγο για μία πόλη που μοιάζει αρκετά με την Αθήνα του παρελθόντος. Μπορεί εμείς να μην έχουμε ζήσει στα 70s και 80s, αλλά ναι, είναι αλήθεια, το μεγαλύτερο κομμάτι της πόλης θυμίζει κάτι οικείο. Σε πολλές περιπτώσεις νομίζαμε ότι βρισκόμαστε στην πόλη μας την Λαμία.

Στο Αμμάν για διαμονή επιλέξαμε το Mansour Hotel, ότι πιο φθηνό υπήρχε διαθέσιμο, στα 6 δηνάρια κάθε άτομο ανά βράδυ αν θυμάμαι καλά. Κεντρικότατο. Κρεβάτια είχε. Όλα καλά μέχρι εδώ. Το παράθυρο του δωματίου ήταν χαλασμένο, δεν έκλεινε και έτσι τα βράδια νιώθαμε για τα καλά το κρύο. Ασήμαντο πρόβλημα βέβαια, το προσπεράσαμε γρήγορα. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν λειτουργούσε καθόλου το ντουζ. Και τι κάνει κάποιος όταν η απλυσιά έχει βαρέσει κόκκινο; Ψάχνει για χαμάμ! Και πλυθήκαμε και μασαζάκι κάναμε και ωραίο χαβαλέ κάναμε στο χαμάμ με τους Ιορδανούς που δούλευαν εκεί. Από λινάτσες σε άρχοντες, ένα χαμάμ δρόμος.

Στο θέμα του φαγητού, δοκιμάσαμε πολλές επιλογές. Ξεκινήσαμε από τα σιγουράκια και το δημοφιλές Hashem και στη συνέχεια φάγαμε από άλλα τοπικά εστιατόρια στο κέντρο, γευτήκαμε και τα σιροπιαστά τους, παράπονο δεν είχαμε.


K. Faysal Sq. - King Hussein St.

Πολύ συχνό φαινόμενο στην Ιορδανία οι κάδοι να είναι μες στη μέση των δρόμων

Ρωμαϊκό Θέατρο

Η αρχή της Rainbow Street. Εδώ το τοπίο αλλάζει αρκετά μιας και τελειώνουν οι αγορές και οι μικροπωλητές και παίρνουν θέση ωραίες καφετέριες και εστιατόρια ενώ επίσης επί της οδού βρίσκεται και το Βρετανικό Συμβούλιο.

Amir Ath Taqafi Street και στη συνέχεια Al Muatasem St.

Prince Muhammad St.

Dhirar Ben Al Azwar St.

Al Karmali St.

Jordan National Gallery of Fine Arts Park ακριβώς απέναντι από την γκαλερί.

King Abdullah I Mosque. Είσοδος 2 JD, δεν τα δώσαμε. Μπήκαμε μέσα από την πίσω πλευρά και την πόρτα της εξόδου μιας και ο φύλακας φαίνεται να είχε πάει βόλτα.

Απέναντι από το τζαμί βρίσκεται η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία Al Bishara

Υπουργείο Εκπαίδευσης, πίσω ακριβώς από το τζαμί.

King Hussein Street

Συνάντηση των οδών K.Hussein και K.Faysal

Amman Citadel
3 JD είσοδος, δωρεάν με το JD Pass

Αρχαιολογικό Μουσείο Ιορδανίας εντός του χώρου της Ακρόπολης. 3 JD είσοδος, δωρεάν με JD Pass. Τίποτα το ιδιαίτερο θα έλεγα.

Εμπορικό πολυκατάστημα The Boulevard και Abdali Mall

Mansour Hotel

 

[rovespieros]

ολοι οι ελληνεσ στον sultan ahmad

 

[Nick_St]

Γέρασα

Αφήνοντας πίσω την πρωτεύουσα, κατευθυνόμαστε βόρεια για ένα τουρ με βάση τη Γέρασα. Η μετάβαση από το Αμμάν στη Γέρασα είναι αρκετά εύκολη, περίπου 50 λεπτά δρόμος. Αφού είχαμε δικό μας αυτοκίνητο και ελευθερία κινήσεων και χρόνου, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε ακόμα πιο βόρεια στη συνέχεια με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα σύνορα Ιορδανίας-Συρίας, να περάσουμε από το Irbid και από πολλά χωριά της επαρχίας και τέλος, να επισκεφτούμε το κάστρο Ajloun.

Αυτή η αρχαία σημαντική ελληνική πόλη που ήταν μέρος της Δεκάπολης της Κοίλης Συρίας ήταν η έκπληξη του ταξιδιού. Καλοδιατηρημένος χώρος, πολλά πράγματα να δεις, δεν έχει χαρακτηριστεί άδικα ως η Πομπηία της Μέσης Ανατολής. Ο επισκέπτης πρώτα συναντά την αψίδα του Ανδριανού και τον ιππόδρομο, έπειτα την πολύ όμορφη Οβάλ πλατεία και όσο προχωράει προς το βόρειο κομμάτι έχει την ευκαιρία να θαυμάσει το Νυμφαίο, το βόρειο θέατρο, το ναό της Αρτέμιδος, τον καθεδρικό ναό και πολλά άλλα κτίσματα. 10 δηνάρια είσοδος στον αρχαιολογικό χώρο για όσους δεν έχουν Jordan Pass.

Κάτσαμε γύρω στις 3-4 ώρες μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, κάνοντας πότε πότε τα απαραίτητα breaks είτε για να φωτογραφήσουμε χαμογελαστούς σχιστομάτηδες είτε για να βοηθήσουμε τους ντόπιους μικροπωλητές κουβαλώντας νερά. Στο βόρειο θέατρο δε, μας βγήκε πολύ έντονο το ελληνικό στοιχείο που βάλαμε κλαρίνα στα κινητά κι αρχίσαμε να χορεύουμε τσάμικα.

Ajloun Castle

Εικόνες εν κινήσει στα βόρεια της χώρας, ανάμεσα στα σύνορα με Συρία και στο Irbid

Σύνορα Ιορδανίας-Συρίας. Άγνωστο το γιατί φτάσαμε μέχρι εκεί, μάλλον λόγω μίας κάποιας χαζομάρας. Κάτσαμε κανα 5λεπτο, ήρθε ένα παλικάρι με την καλασνικόφα να δει ποιοι χαζοί είναι αυτοί που ήρθαν με νοικιασμένο αμάξι στα σύνορα, βεβαιώθηκε ότι οι 4 επιβάτες είναι χαζοί, μας είπε να φύγουμε και υπακούσαμε ευλαβικά.

 

[Nick_St]

Καινούρια μέρα ξημερώνει στην Ιορδανία, ημέρα γενεθλίων για μένα και το μενού λέει τουρ στη δυτική πλευρά της χώρας και για φινάλε Πέτρα by night για να σβήσω εκεί τα κεριά που έχουν δεξιά και αριστερά στο Siq, αφού δεν είχαμε τούρτα.

Ξεκίνημα με Μάνταμπα η οποία είναι γνωστή για τα ψηφιδωτά της και πιο πολύ τον μωσαϊκό χάρτη της περιοχής που βρίσκεται στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Ο συγκεκριμένος χάρτης είναι ο παλαιότερος σωζόμενος χάρτης των Αγίων Τόπων, ενώ αν εξαιρέσεις τις δύο εκκλησίες της πόλης, δεν υπάρχει κάτι άλλο αξιόλογο. Στην εκκλησία του Αι Γιώργη ζητάνε 1 δηνάριο είσοδο, σκούξαμε σαν κλασικοί Έλληνες και αρχίσαμε τα «ούτε να προσευχηθούμε δεν μπορούμε, τι πράγματα είναι τούτα» και μπήκαμε δωρεάν. Γενικά ωραίος και ήρεμος χώρος με ωραίο προαύλιο και ίσως τις πιο καθαρές τουαλέτες που έχω δει ποτέ, ήταν σε ένα container γωνιακό στο οικόπεδο της εκκλησίας, μύριζαν λεβάντα από χιλιόμετρο. Γνωρίσαμε και κάτι ντόπιους influencers που ήθελαν φωτογραφίες πρωινιάτικα, χατίρι δεν τους χαλάσαμε. Όταν δε ο ένας άρχισε να ποζάρει λες και είναι η Tyra Banks στο Sports Illustrated, αρχίσαμε να γελάμε τόσο έντονα που το κάναμε να νιώσει αμήχανα το παλικάρι.

Συνεχίζουμε δυτικότερα και σε περίπου 10 χιλιόμετρα βρίσκουμε το όρος νέμπο, το σημείο όπου λέγεται πως από εκεί ο Μωησής αντίκρισε τη Γη της Επαγγελίας. Εκεί μπορεί κανείς να θαυμάσει την υπέροχη θέα της περιοχής και τα ψηφιδωτά που ανακαλύφθηκαν εκεί. Είσοδος 2 δηνάρια εδώ, δεν συμπεριλαμβάνεται το αξιοθέατο στο Jordan Pass, αλλά εμείς πάλι την κάναμε την αλητεία μας. Περάσαμε ανάποδα στα τουρνικέ χωρίς να γίνουμε αντιληπτοί από τους φύλακες, τόσα χρόνια στο ΟΑΚΑ την έχουμε μάθει καλά τη δουλειά.

Η θερμοκρασία είχε χτυπήσει κόκκινο και εμείς αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε αν υπάρχει καλύτερο πράγμα από ένα καυτό σαρανταπεντάλεπτο μπανάκι μέσα στα αλάτια, περιτριγυρισμένοι από εκατοντάδες μύγες και χωρίς να υπάρχει κάποιο μέρος για να ξεπλυθούμε. Ολοταχώς προς νεκρά θάλασσα λοιπόν, ακολουθώντας κάτι συντεταγμένες που είχα αλιεύσει εδώ στο forum οι οποίες έκαναν λόγο για ένα σημείο πάνω στο Jordan Valley Highway όπου έχεις πρόσβαση στη θάλασσα χωρίς να πληρώσεις. Κάπως έτσι βρεθήκαμε στη μέση του πουθενά, μακρυά από τα ξενοδοχεία και τον πολιτισμό ενώ το μόνο ανθρώπινο στοιχείο σε ακτίνα 10 χιλιομέτρων έμοιαζε να είναι μια ομάδα αστυνομικών χωρίς γνώση αγγλικών αλλά με εξαιρετικό ταλέντο στην παντομίμα. Το μάτι μας πιάνει μια τρύπα στο φράχτη, εδώ είναι η πύλη της κολάσεως λέμε ομόφωνα και πάμε να κατέβουμε τον γκρεμό. Ή από πέσιμο ή από κάψιμο θα πηγαίναμε σε αυτό το ταξίδι και αφού δε σκοτωθήκαμε με τις σαγιονάρες στα κατσάβραχα, είπαμε να κάτσουμε μέσα στη νεκρά θάλασσα σχεδόν μια ώρα. Όταν μας έκοψε επιτέλους να βγούμε έξω, είχαμε όλοι κάτι εγκαύματα που μου θύμισαν μερικές φωτογραφίες που μου έδειχνε η θεία μου που είναι νοσηλεύτρια στο ΚΑΤ.

Ψιλοαδιάφορη θα χαρακτήριζα την εμπειρία της νεκράς θάλασσας, πέρα από το χαβαλέ μεταξύ μας δεν υπήρχε κάτι το ιδιαίτερο. Προσωπικά δεν είχα μεγάλες προσδοκίες, περίμενα ότι δεν θα με ξετρελάνει. Έμοιαζε αρκετά με τα θερμά λουτρά που έχουμε στα Καμένα Βούρλα.

Πηγαίνοντας προς το αμάξι με σκοπό να πάρουμε το δρόμο προς Wadi Musa κάναμε δύο εξαιρετικές επιλογές. Δεν είχαμε βενζίνη, αλλά αντί να συνεχίσουμε νότια με σκοπό να βρούμε βενζινάδικο, εμπιστευτήκαμε τα τσακάλια τους αστυνομικούς και γυρίσαμε προς τα πίσω για περίπου 30 χιλιόμετρα. Φουλάραμε, τσιμπήσαμε και κάτι πρόχειρο στα ιορδανικά Olympus Plaza και θέσαμε στο τραπέζι το ερώτημα αν θα πάμε Al Karak. Χρόνο δεν είχαμε, το κάστρο ανοικτό δεν το προλαβαίναμε, τι πιο φυσιολογικό από το να συμφωνήσουμε ομόφωνα στο να κάνουμε τεράστια παράκαμψη και να πάμε.
Το Al Karak μπορεί να μην έλεγε τίποτα, αλλά η έκφραση των Ελλήνων που βρήκαμε στο αεροδρόμιο για την πτήση της επιστροφής όταν τους είπαμε ότι ήταν το highlight του ταξιδιού, ήταν όλα τα λεφτά. Κοιτιόντουσαν μεταξύ τους κι έλεγαν πως δεν είχαν διαβάσει τίποτα για αυτό το μέρος και τι κρίμα που το έχασαν.

Κατά τις 6 το απόγευμα φτάσαμε στο χωριό Wadi Musa, άπλυτοι και εξαντλημένοι από το αλάτι που είχαμε ακόμα στα κορμιά μας. Ένα γρήγορο ντουζάκι και κατηφορίσαμε προς τον αρχαιολογικό χώρο της Πέτρας για να απολαύσουμε το show. Tο Πέτρα by night λοιπόν είναι ένα θέαμα που μπορούν οι επισκέπτες να παρακολουθήσουν μόνο κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη 20:30-22:30. Περπατάς όλο το Siq με τη συντροφιά κεριών δεξιά και αριστερά, φτάνεις στο θησαυροφυλάκιο όπου το βλέπεις φωτισμένο και έρχεται ο Πέτρος Γαϊτάνος ντυμένος βεδουίνος να ψάλει για κανα μισάωρο. Εδώ οι απόψεις διίστανται, αλλά εγώ το όλο σκηνικό το βρήκα μια καλοστημένη τουριστοπαγίδα, ένα θέαμα πιο overrated κι από τους New York Knicks. Σαφέστατα τα 17 δηνάρια της εισόδου έπαιξαν μεγάλο ρόλο σε αυτό. Στο χώρο πιάσαμε κουβέντα με κάποια άτομα που μας είπαν ότι έχουν έρθει πολλές φορές λόγω του ότι συνόδευαν γκρουπ και ότι παλαιότερα ήταν πολύ καλύτερο το όλο θέαμα.


Μάνταμπα

Όρος Νέμπο

Νεκρά Θάλασσα

Petra by night

 

[Nick_St]

Έφτασε η ώρα για τη διήμερη περιήγηση στην Πέτρα, το βαρύ πυροβολικό του ταξιδιού. Ένα από τα νέα 7 θαύματα του κόσμου, η αρχαία αυτή πόλη των Ναβαταίων αποτελεί μοναδικό προορισμό και εμπειρία ζωής για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που την επισκέπτονται κάθε χρόνο. Λαξευμένη πάνω στα πετρώματα με κυρίαρχο χρώμα το μπορδοροδοκόκκινο που ανταγωνίζεται επάξια τα χαλιά της Μοιραράκη, η Πέτρα σε μαγεύει από τις πρώτες εικόνες που συναντάς μπαίνοντας στο Siq, τον κύριο δρόμο που οδηγεί στο Θησαυροφυλάκιο. Τα δύο πιο γνωστά και εντυπωσιακά μνημεία είναι το Θησαυροφυλάκιο με πρόσοψη ύψους 40 μέτρων και το Μοναστήρι και ακολουθούν το ρωμαϊκό θέατρο, οι βασιλικοί τάφοι, τα λουτρά, οι οβελίσκοι, ο μεγάλος ναός, η πέτρα Ουμ-αλ-Μπιγιάρα.

Ο αρχαιολογικός χώρος ανοίγει τις πόρτες του στις 6 το πρωί και η αλήθεια είναι πως αξίζει το πρωινό ξύπνημα μιας και τόσο νωρίς οι τουρίστες είναι λίγοι και υπάρχει μία κάποια ηρεμία στην ατμόσφαιρα. Εμείς επιλέξαμε να βγάλουμε το Jordan Pass Explorer που προσφέρει είσοδο για 2 ημέρες στην Πέτρα (50JD η είσοδος για μία ημέρα, 55 για δύο χωρίς Jordan Pass) μιας και είχαμε αρκετό χρόνο, θέλαμε να περπατήσουμε όλα τα μονοπάτια και να απολαύσουμε με την ησυχία μας τα αξιοθέατα. Τσουχτερό το κόστος για την είσοδο, αλλά θες δεν θες θα τα δώσεις. Υπάρχουν 8 μονοπάτια με την πλειοψηφία του κόσμου να ακολουθεί μόνο τα 4 πρώτα που είναι πιο γνωστά και περιλαμβάνουν όλα τα αξιοθέατα. Με γρήγορο ρυθμό προλαβαίνει κανείς να δει σε μία μέρα τα 4 κύρια μονοπάτια (το κόκκινο-1, το πράσινο-2, το πορτοκαλί-3 και το μωβ-4). Καλά παπούτσια όπωσδήποτε και προετοιμαστείτε για πολύ περπάτημα.

Περνώντας από το Visitor Center και αφού πήραμε τους απαραίτητους χάρτες, μπήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο και σε λίγα μόλις μέτρα βρισκόμασταν στο Siq. Ένα φυσικό πέρασμα που οδηγεί τους επισκέπτες μέσω τειχών από κόκκινο βράχο στους ναούς. Εκπληκτικής ομορφιάς το στενό αυτό φαράγγι με τους σχηματισμούς του, σε συναρπάζει και σε προϊδεάζει για αυτά που ακολουθούν. Γύρω στα 40 λεπτά από την ώρα που μπήκαμε στο Siq κι εντελώς ξαφνικά, εμφανίζεται το Θησαυροφυλάκιο και δημιουργεί υπέροχες εικόνες καθώς το καλύπτουν ελαφρώς ακόμα οι βράχοι. Επιβλητικότατο, υψώνεται μπροστά στα μάτια του θεατή και δημιουργεί δέος.

Για την πρώτη ημέρα μας αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε από το τέταρτο μονοπάτι που οδηγεί στο Μοναστήρι, επομένως κατευθυνθήκαμε στο εστιατόριο και μουσείο Basin που οριοθετεί τα μονοπάτια και αποτελεί σημείο έναρξης του μωβ, αφού πρώτα διασχίσαμε όλο το main trail, στο οποίο βρίσκονται ο δρόμος των προσόψεων, το θέατρο χωρητικότητας 15000 θέσεων, η αγορά, το τέμενος κι ο μεγάλος ναός.

Εξίσου επιβλητικό το Μοναστήρι από κοντά, αρκετά μεγαλύτερο από το Θησαυροφυλάκιο. Προχωρώντας λίγα μέτρα πιο πέρα από το καφέ που βρίσκεται απέναντι από το Μοναστήρι, υπάρχουν δύο επιλογές: η πρώτη να ανέβεις σε κάποιον από τους ψηλούς βράχους ώστε να δεις πανοραμικά το τοπίο και η δεύτερη να ακολουθήσεις τις πινακίδες που λένε με καμάρι «to the most beautiful view of the world όλο ευθεία» και να φτάσεις σε ένα μικρό μαγαζάκι ενός βεδουίνου. Για το αν το μέρος έχει την πιο ωραία θέα δε ξέρω να σας πω, αλλά προσφέρει απίστευτη ηρεμία, ενώ ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι από το μικρό ποτάμι που ρέει στο φαράγγι. Στη συνέχεια πήγαμε κι εμείς στους βράχους για θέα από ψηλά, κάτσαμε αρκετή ώρα αφού το κορμί δεν έδινε ώθηση να σηκωθεί και να αφήσει τέτοια θέα.


Petra Visitor Center και τα πρώτα βήματα μέχρι το Siq

Siq

Treasury

Street of Facades-Theatre και δρόμος μέχρι Great Temple όπου τελειώνει το μονοπάτι-1 και αρχίζει ο δρόμος προς το Μοναστήρι

Μονοπάτι-4 προς Μοναστήρι

Μοναστήρι

Επιστροφή στο μονοπάτι-1 και κατεύθυνση προς τους τάφους

 

[greco]

Εκπληκτικες οι φωτο,περιμενω τη συνεχεια!

 

[Nick_St]

Επόμενο μονοπάτι το Al-Khubtha (το πράσινο-2) με τους τάφους το οποίο καταλήγει στο βράχο ακριβώς απέναντι από το Θησαυροφυλάκιο και προσφέρει θέα από ψηλά. Μαζί με το Al-Deir είναι τα δύο μονοπάτια με το μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας. Στο τέλος της διαδρομής υπάρχει πάλι ένα μικρό μαγαζάκι ντόπιων που μπορούν κάτσουν οι τουρίστες και να απολαύσουν τη θέα. Η αλήθεια είναι πως η πανοραμική θέα είναι απίστευτη! Και αφού η μόνη επιλογή για να γλυτώσεις δρόμο και να φτάσεις κάτω στο Θησαυροφυλάκιο και στο Siq είναι η ελεύθερη πτώση από το βράχο, αναγκαστικά κάνουμε την ίδια διαδρομή προς τα πίσω, πολύ πιο βατή αυτή τη φορά αφού είναι κατηφόρα.

Επιστροφή στο Siq με κατεύθυνση προς την έξοδο και κάπως έτσι κλείνει η πρώτη μας μέρα στην Πέτρα. Εντύπωση μας προκάλεσε το πόσοι Έλληνες υπήρχαν στον χώρο. Περιμέναμε ότι ειδικά μετά την απόβαση της Ryanair θα υπάρχει έντονο το ελληνικό στοιχείο, αλλά αυτό το πράγμα δεν είχε τελειωμό. Ειδικά στο Πέτρα by night την προηγούμενη μέρα όλη η αριστερή πτέρυγα ήταν Έλληνες, κάναμε και μια συντονισμένη φασαρία όλοι μαζί κάποιες στιγμές, ήμασταν λες και το 'χουμε σκάσει από εκδρομή επτανήσιων (μη θιχτεί κανένας επτανήσιος, χιούμορ κάνουμε).

Το χωριό Wadi Musa όπου είναι η βάση για την Πέτρα, δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να επιδείξει. Εμείς μείναμε στο Valentine Inn, ότι πιο φθηνό υπήρχε διαθέσιμο, νομίζω 6 δηνάρια το άτομο για κάθε βράδυ. Είχε και ένα πολύ καλό μπουφέ τα βράδια, 7 δηνάρια κοστίζει αλλά αν το παίξεις μπατίρι και κλαφτείς λίγο, εύκολα στο αφήνουν 4-5. Είπαμε, παντού παζάρια. Να πω δε, ότι πριν λίγο καιρό φιλοξένησα ένα ζευγάρι Αργεντίνων στην Αθήνα μέσω couchsurfing και πάνω στη συζήτηση ανακαλύψαμε ότι ήταν κι αυτοί στο ίδιο ξενοδοχείο και μάλιστα στο ίδιο δωμάτιο. Ακολουθήσαμε λοιπόν το μοτίβο φαγητό-μασάζ ο ένας στον άλλον-ύπνο νωρίς καθώς η επόμενη μέρα πάλι ήταν αφιερωμένη στην Πέτρα και θα είχε επίσης κάμποσο περπάτημα.

Al-Khubtha Trail (πράσινο μονοπάτι)

Εδώ φαίνεται η εναλλακτική επιλογή ώστε να ανέβει κανείς σε βράχο για να δει πανοραμικά το Θησαυροφυλάκιο. Φαίνεται κάπως επικίνδυνο η αλήθεια είναι.

@greco Σε ευχαριστώ πολύ. Στην Πέτρα βοηθάει πολύ το μέρος για καλές φωτογραφίες. Βέβαια αυτές οι κλασικές φωτογραφίες που βλέπουμε συνήθως στα social media είναι ελαφρώς ή πολύ επεξεργασμένες. Σκέφτηκα κι εγώ να προσπαθήσω να αφαιρέσω τον κόσμο που είναι σε μερικές εικόνες ώστε να βγει καλύτερο το αποτέλεσμα, αλλά βαριόμουν χαχαχ. Όπως και να 'χει, είναι ένα υπέροχο σημείο του πλανήτη που τόσο τα αξιοθέατα όσο και η φύση μαγεύουν κυριολεκτικά.