marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
(Μια συνέχεια της ταξιδιωτικής ιστορίας: "Σρι Λάνκα: Οδοιπορικό στη χώρα του τσαγιού")
Με ξύπνησε πολύ ευγενικά η Άλις (η Αγγλίδα) καθώς ετοιμαζόμασταν για προσγείωση στο Διεθνές αεροδρόμιο Queen Alia του Αμμάν (τιμής ένεκεν σε μια από τις τέσσερις γυναίκες του βασιλιά Χουσείν που σκοτώθηκε όταν το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε έπεσε) που βρίσκεται 32 χλμ. νότια του Αμμάν.
Πατήσαμε Ιορδανικό έδαφος την ώρα που ο ήλιος ετοιμαζόταν να δύσει και έδινε μοναδικές αποχρώσεις στην έρημο κάνοντάς την να φαίνεται σαν μια μεγάλη απέραντη θάλασσα.
Η ώρα ήταν περίπου 7 παρά το απόγευμα και παρόλο που η Ιορδανία έχει την ίδια ώρα με εμάς εκεί νυχτώνει πολύ νωρίτερα. Στις 7:30 είχε ήδη αρχίσει και έπεφτε σκοτάδι.
Καθώς περιμέναμε να περάσουμε από τον έλεγχο των διαβατηρίων και να πάρουμε τις βαλίτσες μας κάναμε σχέδια να πεταχτούμε για μια βόλτα στην πόλη του Αμμάν.
Μείναμε όμως στα σχέδια καθώς οι Ιορδανοί είχαν άλλη γνώμη και άλλους ρυθμούς φυσικά!
Μέχρι να συμπληρώσουμε τα έγγραφα εισόδου στην χώρα, να μας τσεκάρουν, να μας δώσουν τα εισιτήρια για την επόμενη ημέρα (είπαμε το Αμμάν ήταν ενδιάμεσος σταθμός), να πάρουμε τις βαλίτσες μας, να περάσουμε από έλεγχο, να έρθει το πούλμαν της Royal Jordanian να μας μεταφέρει από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο που χρησιμοποιεί η αεροπορική εταιρεία προκειμένου να κοιμίζει τους επιβάτες της, να ξαναπεράσουμε από έλεγχο, να μας δώσουν δωμάτια και να κάνουμε το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας η ώρα είχε πάει σχεδόν 9:30, οι περισσότεροι ήταν πτώμα στην κούραση και το μόνο που ήθελαν ήταν να βάλουν κάτι στο στόμα τους και να ξεκουραστούν.
Αφού οι άλλοι οπισθοχώρησαν ούτε σκέψη για νυχτερινή βόλτα στο Αμμάν καθώς δεν είμαι και τόσο έμπειρη ταξιδιώτισσα ώστε να μην φοβάμαι να τριγυρνώ σε μια μουσουλμανική πόλη μόνη μου βραδιάτικα.
Πήρα το κλειδί μου και έσυρα τη βαλίτσα μου μέχρι το ασανσέρ ενώ με τη φαντασία μου έφτιαχνα εικόνες του βραδινού Αμμάν φέρνοντας στη μνήμη μου το βιβλίο που διάβαζα πέρσι την ίδια περίπου εποχή.
Το πρώτο πράγμα που έκανα μπαίνοντας στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν να ψάξω για πρίζα γιατί η μπαταρία του κινητού μου είχε εξαντληθεί!
Αλλά οι πρίζες στο ξενοδοχείο πρέπει να ήταν είδος πολυτελείας γιατί δεν υπήρχε ούτε μια ελεύθερη! Τελικά έβγαλα ένα πορτατίφ και έβαλα το κινητό μου μην έχοντας ιδέα αν έχουμε την ίδια τάση ρεύματος. Πάντως το κινητό μου φόρτισε κανονικά και συνέχισε να λειτουργεί το ίδιο καλά με πριν.
Μετά το ντουζάκι μήπως και εξαφανιστεί η κούραση του ταξιδιού πήγα να βρω τους υπόλοιπους στο εστιατόριο που σερβίρονταν το δείπνο.
Δεν μπορώ να πω ότι πείναγα πολύ και ευτυχώς δηλαδή γιατί εκτός από τα φαγητά που δεν διεκδικούσαν βραβείο γεύσης και ο χώρος δεν διεκδικούσε με τίποτα βραβείο καθαριότητας!
Κάποιοι το χαρακτήρισαν πανβρώμικο εγώ θα πω απλά ότι μάλλον στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο δεν είχαν υψηλά στάνταρ καθαριότητας!
Τελικά πήρα ρυζάκι κατάλευκο, μοσχαράκι σκληρό (που τα δόντια μου δεν ήταν καλά ακονισμένα για να το κόψουν) με σαλτσούλα και αραβικές πιτούλες (θεϊκές οι πιτούλες!) και άρχισα να τρώω ότι μπορώ την ώρα που οι συνδαιτυμόνες μου στο τραπέζι παρακολουθούσαν το ρεσιτάλ καθαρισμού των τραπεζιών στην αίθουσα που δινόταν από έναν Ιορδανό σερβιτόρο.
Τα σχόλια έκπληξης και δυσαρέσκειας που ακολουθούσαν κάθε κίνηση του σερβιτόρου μου υποδήλωναν ότι διαφωνούσαν με τον τρόπο που καθάριζε το τραπέζι ο καημένος και βαριεστημένος άραβας.
Τελικά, αφού οι συνδαιτυμόνες μου δεν άντεχαν άλλο το θέαμα αποχωρίσαμε από το εστιατόριο και κατευθυνθήκαμε προς το καφέ του ξενοδοχείου για να πάρουμε εμφιαλωμένο νεράκι του ενός ευρώ και να παρατείνουμε τη διαδικασία γνωριμίας μεταξύ μας!
Να σημειώσω ότι οι Ιορδανοί είναι πολύ εξοικειωμένοι με το ευρώ. Η αναλογία των δύο νομισμάτων είναι περίπου 1 ευρώ= 1 δηνάριο και αυτό κάνει τις συναλλαγές ευκολότερες. Αν δεν έχεις προνοήσει να κάνεις δηνάρια δεν αντιμετωπίζεις πρόβλημα σε ότι θελήσεις να αγοράσεις. Μπορείς να πληρώσεις σε ευρώ και αν πρέπει να πάρεις ρέστα θα στα δώσουν είτε σε δηνάρια είτε σε ευρώ αν το μέρος που θα γίνει η συναλλαγή είναι πολύ τουριστικό.
Το καφέ- αίθουσα υποδοχής του ξενοδοχείου το οποίο μας φιλοξένησε για την επόμενη μία ώρα και κάτι δεν είχε άλλο κόσμο εκτός από εμάς και τους δύο άραβες σερβιτόρους. Ενώ λίγο νωρίτερα στο εστιατόριο υπήρχε αρκετός κόσμος τώρα δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Μάλλον ήταν όλοι κουρασμένοι και πήγαν για ύπνο νωρίς. Και εμείς ήμασταν κουρασμένοι γι' αυτό λίγο πριν τα μεσάνυχτα αποφασίσαμε να αποσυρθούμε στα δωμάτιά μας.
Την επόμενη το πρόγραμμα περιείχε προαιρετική εκδρομή στην αρχαία πολιτεία της Πέτρας και έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς.
Με ξύπνησε πολύ ευγενικά η Άλις (η Αγγλίδα) καθώς ετοιμαζόμασταν για προσγείωση στο Διεθνές αεροδρόμιο Queen Alia του Αμμάν (τιμής ένεκεν σε μια από τις τέσσερις γυναίκες του βασιλιά Χουσείν που σκοτώθηκε όταν το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε έπεσε) που βρίσκεται 32 χλμ. νότια του Αμμάν.
Πατήσαμε Ιορδανικό έδαφος την ώρα που ο ήλιος ετοιμαζόταν να δύσει και έδινε μοναδικές αποχρώσεις στην έρημο κάνοντάς την να φαίνεται σαν μια μεγάλη απέραντη θάλασσα.
Η ώρα ήταν περίπου 7 παρά το απόγευμα και παρόλο που η Ιορδανία έχει την ίδια ώρα με εμάς εκεί νυχτώνει πολύ νωρίτερα. Στις 7:30 είχε ήδη αρχίσει και έπεφτε σκοτάδι.
Καθώς περιμέναμε να περάσουμε από τον έλεγχο των διαβατηρίων και να πάρουμε τις βαλίτσες μας κάναμε σχέδια να πεταχτούμε για μια βόλτα στην πόλη του Αμμάν.
Μείναμε όμως στα σχέδια καθώς οι Ιορδανοί είχαν άλλη γνώμη και άλλους ρυθμούς φυσικά!
Μέχρι να συμπληρώσουμε τα έγγραφα εισόδου στην χώρα, να μας τσεκάρουν, να μας δώσουν τα εισιτήρια για την επόμενη ημέρα (είπαμε το Αμμάν ήταν ενδιάμεσος σταθμός), να πάρουμε τις βαλίτσες μας, να περάσουμε από έλεγχο, να έρθει το πούλμαν της Royal Jordanian να μας μεταφέρει από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο που χρησιμοποιεί η αεροπορική εταιρεία προκειμένου να κοιμίζει τους επιβάτες της, να ξαναπεράσουμε από έλεγχο, να μας δώσουν δωμάτια και να κάνουμε το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας η ώρα είχε πάει σχεδόν 9:30, οι περισσότεροι ήταν πτώμα στην κούραση και το μόνο που ήθελαν ήταν να βάλουν κάτι στο στόμα τους και να ξεκουραστούν.
Αφού οι άλλοι οπισθοχώρησαν ούτε σκέψη για νυχτερινή βόλτα στο Αμμάν καθώς δεν είμαι και τόσο έμπειρη ταξιδιώτισσα ώστε να μην φοβάμαι να τριγυρνώ σε μια μουσουλμανική πόλη μόνη μου βραδιάτικα.
Πήρα το κλειδί μου και έσυρα τη βαλίτσα μου μέχρι το ασανσέρ ενώ με τη φαντασία μου έφτιαχνα εικόνες του βραδινού Αμμάν φέρνοντας στη μνήμη μου το βιβλίο που διάβαζα πέρσι την ίδια περίπου εποχή.
Το πρώτο πράγμα που έκανα μπαίνοντας στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν να ψάξω για πρίζα γιατί η μπαταρία του κινητού μου είχε εξαντληθεί!
Αλλά οι πρίζες στο ξενοδοχείο πρέπει να ήταν είδος πολυτελείας γιατί δεν υπήρχε ούτε μια ελεύθερη! Τελικά έβγαλα ένα πορτατίφ και έβαλα το κινητό μου μην έχοντας ιδέα αν έχουμε την ίδια τάση ρεύματος. Πάντως το κινητό μου φόρτισε κανονικά και συνέχισε να λειτουργεί το ίδιο καλά με πριν.
Μετά το ντουζάκι μήπως και εξαφανιστεί η κούραση του ταξιδιού πήγα να βρω τους υπόλοιπους στο εστιατόριο που σερβίρονταν το δείπνο.
Δεν μπορώ να πω ότι πείναγα πολύ και ευτυχώς δηλαδή γιατί εκτός από τα φαγητά που δεν διεκδικούσαν βραβείο γεύσης και ο χώρος δεν διεκδικούσε με τίποτα βραβείο καθαριότητας!
Κάποιοι το χαρακτήρισαν πανβρώμικο εγώ θα πω απλά ότι μάλλον στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο δεν είχαν υψηλά στάνταρ καθαριότητας!
Τελικά πήρα ρυζάκι κατάλευκο, μοσχαράκι σκληρό (που τα δόντια μου δεν ήταν καλά ακονισμένα για να το κόψουν) με σαλτσούλα και αραβικές πιτούλες (θεϊκές οι πιτούλες!) και άρχισα να τρώω ότι μπορώ την ώρα που οι συνδαιτυμόνες μου στο τραπέζι παρακολουθούσαν το ρεσιτάλ καθαρισμού των τραπεζιών στην αίθουσα που δινόταν από έναν Ιορδανό σερβιτόρο.
Τα σχόλια έκπληξης και δυσαρέσκειας που ακολουθούσαν κάθε κίνηση του σερβιτόρου μου υποδήλωναν ότι διαφωνούσαν με τον τρόπο που καθάριζε το τραπέζι ο καημένος και βαριεστημένος άραβας.
Τελικά, αφού οι συνδαιτυμόνες μου δεν άντεχαν άλλο το θέαμα αποχωρίσαμε από το εστιατόριο και κατευθυνθήκαμε προς το καφέ του ξενοδοχείου για να πάρουμε εμφιαλωμένο νεράκι του ενός ευρώ και να παρατείνουμε τη διαδικασία γνωριμίας μεταξύ μας!
Να σημειώσω ότι οι Ιορδανοί είναι πολύ εξοικειωμένοι με το ευρώ. Η αναλογία των δύο νομισμάτων είναι περίπου 1 ευρώ= 1 δηνάριο και αυτό κάνει τις συναλλαγές ευκολότερες. Αν δεν έχεις προνοήσει να κάνεις δηνάρια δεν αντιμετωπίζεις πρόβλημα σε ότι θελήσεις να αγοράσεις. Μπορείς να πληρώσεις σε ευρώ και αν πρέπει να πάρεις ρέστα θα στα δώσουν είτε σε δηνάρια είτε σε ευρώ αν το μέρος που θα γίνει η συναλλαγή είναι πολύ τουριστικό.
Το καφέ- αίθουσα υποδοχής του ξενοδοχείου το οποίο μας φιλοξένησε για την επόμενη μία ώρα και κάτι δεν είχε άλλο κόσμο εκτός από εμάς και τους δύο άραβες σερβιτόρους. Ενώ λίγο νωρίτερα στο εστιατόριο υπήρχε αρκετός κόσμος τώρα δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Μάλλον ήταν όλοι κουρασμένοι και πήγαν για ύπνο νωρίς. Και εμείς ήμασταν κουρασμένοι γι' αυτό λίγο πριν τα μεσάνυχτα αποφασίσαμε να αποσυρθούμε στα δωμάτιά μας.
Την επόμενη το πρόγραμμα περιείχε προαιρετική εκδρομή στην αρχαία πολιτεία της Πέτρας και έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς.
, μου θημίζεις την δική μου διαμονή προφανώς στο ίδιο ξενοδοχείο, κι εμείς μείναμε εκει σαν ενδιάμεσο σταθμό για Σρί Λάνκα. Μόνο που είμασταν τυχεροί και πετύχαμε γάμο στην αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου. Όλοι οι άνδρες ήταν έξω και περίμεναν και όλες οι γυναίκες ήταν στην αίθουσα ντυμένες με τα καλά τους και χόρευαν , οι μόνοι άνδρες στο χώρο ήταν ο κουμπάρος και ο γαμπρός. Οι δύο φίλοι μου που μπήκαν να παρακολουθήσουν εκδιώχθηκαν ευγενικά
