Ινδία Ινδία...τα πάντα είναι πιθανά!

[villi]

Udaipur συνέχεια…

Κοιμηθήκαμε βασιλικά,πήραμε κι ένα βασιλικό πρωινό και ξεκινήσαμε με τον οδηγό μας σήμερα να επισκεφτούμε τα αξιοθέατα.
Πρώτη στάση στο μεγαλύτερο ναό την πόλης τον Jagdish όπου προσπερνώντας τον χτες ακούσαμε τρελό πανηγύρι.Ο ναός είναι αφιερωμένος στον Βισνού και κτίστηκε το 1651 από το Μαχαραγιά Jagat Singh.

Την ώρα που πήγαμε εμείς ο κόσμος συνέρρεε για την πρωινή τελετουργία.Τα καμπανάκια άρχισαν να χτυπάνε,ο κόσμος να τραγουδά χτυπώντας τα κρουστά τα οποία είναι συνδεδεμένα με το δερμάτινο λουράκι και τα αρώματα από τα στικ να σε ζαλίζουν.Ο φύλακας του ναού μας πλησίασε αφού δεν είναι ξεναγό μαζί μας,μας είπε λίγα πράγματα για το ναό και μας κάλεσε να έρθουμε στην απογευματινή λειτουργία που είναι πιο ατμοσφαιρική.Σήμερα δε θα το χάσουμε τέτοιο πανυγήρι!

Συνεχίζουμε στο βασικό αξιοθέατο της Πόλης,το Παλάτι,το οποίο είναι και το μεγαλύτερο του Ρατζαστάν.Το Παλάτι έχει δύο εισόδους την τεράστια Badi pol και την μικρότερη Sheetla Mata.Εμείς μπήκαμε από τη μία και βγήκαμε από την άλλη.

Το μεγαλύτερο μέρος του Παλατιού είναι πλέον μουσείο

ενώ από την κορυφή απολαύσαμε πολή ωραία θέα της λίμνης και της πόλης.

Σειρά έχει το Saheliyon-ki-Bari οι κήποι που κτίστηκαν από τον Sangram Singh τον δεύτερο για τη διασκέδαση των 48 γυναικών που αποτελούσαν μέρος της προίκας του Πρίγκιπα.

H πισίνα του λοτού.

Αμέσως μετά κατευθυνόμαστε προς την αποβάθρα των πλοιαρίων που κάνουν βόλτες στη λίμνη Pichola.Βάζουμε τα σωσίβια γιλέκα και επιβιβαζόμαστε σε μια βάρκα μαζί με 2 ακόμη οικογένειες Ινδών.Η βόλτα ήταν απολαυστική αν και ο θόρυβος της μηχανής λιγάκι εκνευριστικός.

Επισκευτήκαμε τα δυο νησάκια της λίμνης,το Jagniwas το οποίο καλύπτεται εξ’ολοκλήρου από το ξενοδοχείο Lake Palace,κάποτε καλοκαιρινό παλάτι του Βασιλιά,σήμερα ένα από τα ακριβότερα ξενοδοχεία στον κόσμο

και το Jagmandir πάνω στο οποίο βρίσκεται ένα ακόμη ξενοδοχείο-παλάτι.

Πίσω διακρίνονται οι λόφοι Aravali καθώς και το παλάτι των μουσώνων στην κορυφή
Επιστρέφοντας στην αποβάθρα αποδεσμεύουμε τον οδηγό γιατί την επομένη έχουμε πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε και παίρνουμε την ανηφόρα ποδαράτοι μέσα από ένα όμορφο πάρκο για το τελεφερίκ..Η θέα από την κορυφή την ώρα του ηλιοβασιλέματος σου κόβει την ανάσα.Απο τη μια πλευρά η λίμνη και οι λόφοι

κι από την άλλη η υπόλοιπη πόλη με σπίτια κολλημένα το ένα με το άλλο,παιδάκια να παίζουν με χαρταετούς στις οροφές και οι προσευχές από τους μιναρέδες να σκίζουν τον αέρα.

Είναι ερωτεύσιμη αυτή η πόλη και πιστέυω ότι ήταν η καλύτερη εισαγωγή στο Ρατζαστάν!

Επιστρέφουμε μετά τη δύση του ηλίου και απολαμβάνοντας το τελευταίο μας βραδάκι στην πόλη κατευθυνόμαστε προς τον ναό για τη βραδινή τελετή.Απόψε ζήσαμε μία από τις πιο ανατριχιαστικές και δυνατές στιγμές στην Ινδία.Όταν φτάσαμε καθόντουσαν όλοι κάτω και έλεγαν προσευχές.Μας έκαναν νεύμα να καθίσουμε μαζί τους.Σε λίγο ένα τυμπανιστής κι ένας ακόμη με ένα άλλο όργανο σαν ακορντεόν ανέβασαν το ρυθμό και σε λίγο τραγουδάγανε όλοι χτυπώντας παλαμάκια και κρουστά.Η διπλανή μου κι ένα πιτσιρικάς μπροστά μου να κλαίνε με λυγμούς,μια κοπελιά σηκώθηκε κι άρχισε να χορεύει προσκυνώντας κάθε τόσο τον θεό και κάπου εκεί σηκώθηκαν όλοι σε κύκλο κι άρχισαν να περνάνε μπροστά από το θεό και να πέφτουν στα γόνατα.Εμείς μείναμε αποσβολωμένοι παρ’όλο που μας έσπρωχναν να πάμε να πέσουμε κι εμείς στα γόνατα.Αρνήθηκα ευγενικά κι ακολούθησα όσους είχαν ήδη προσκυνήσει και περνάγανε μπροστά από τον ιερέα για το αντίδωρο,ένα λευκό ζαχαρωτό.Μου άρεσε τόσο που αγόρασα 2 σακούλες!Δε μπορώ να σας μεταφέρω το κλίμα αλλά όλη η λειτουργία με τον κόσμο να νιώθει τόσο πολύ τα λόγια που έλεγε παρ’όλο που ήταν ακαταλαβίστικα για μας με συγκλόνισε!

Φύγαμε μαγεμένοι ψάχνοντας το Jagat NiwasPalace το εστιατόριο του οποίου είχε άριστες κριτικές στον οδηγό μας.Και πράγματι τόσο το ξενοδοχείο πρώην παλάτι όσο και το εστιατόριο στην οροφή του με θέα τη λίμνη ακριβώς απέναντι από το Ambrai ήταν υπέροχα.

Το φαγητό εξαιρετικό,η ατμόσφαιρα με τα κεράκια πολύ ρομαντική και οι τιμές σουβλατζίδικου Αθήνας.Γενικά παρ’όλο που φάγαμε σε πολύ καλά εστιατόρια δε πληρώσαμε πουθενά πάνω από 10 ευρώ το άτομο για πλήρες γεύμα με ορεκτικό,κυρίως,ποτό(συνήθως μπύρα Kingfisher) και γλυκό πάντα!
Φεύγοντας μας πιάνει κουβέντα ένας νεαρός καταστηματάρχης με υποτίθεται πασμίνες κι επειδή το μαγαζι μοιάζει πολύ όμορφο αποφασίζω να μπω να ρίξω μια ματιά.Εδω κάνω ένα παραλίγο τραγικό λάθος.Αφήνω την κάμερα πάνω στον πάγκο και την ξεχνάω εκεί.Το αντιλαμβάνομαι όντας πάνω σ’ένα ρίκσο το οποίο μας μεταφέρει πίσω στο ξενοδοχείο και με πιάνει πανικός!!!Άρχισα να φωνάζω σε ελληνικά και αγγλικά στον οδηγό να γυρίσει στο κατάστημα,ο σύζυγος έξαλλος μου τα χώνει και δικαίως γιατί αν το μαγαζί έχει κλείσει την επομένη ανοίγει στις 11 ενώ εμείς πρέπει να φύγουμε στις 8μιση.Αν τη βρούμε εκεί…μου ουρλιάζει και με λούζει κρύος ιδρώτας!!!
Μόλις το ρίκσο φτάνει μπροστά στο μαγαζί τρέχω αλαφιασμένη και βλέπω ότι ο νεαρός είναι μέσα,μπαίνω με φόρα να ζητήσω τη μηχανή αλλά δε προλαβαίνω να μιλήσω,
μου τη δείχνει λέγοντας μου…σε περίμενα!
Και να φανταστείτε ότι δεν είχα αγοράσει τίποτα…!!!
Όλα καλά λοιπόν επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο χωρίς απώλειες!

 

[villi]

Τι ωραία που μας τα περιγραφεις Villi! Όπως πάντα άψογη και κατατοπιστική.Περιμενώ με μεγάλο ενδιαφέρον την συνέχεια.

Και οι φωτογραφίες τελείες!

Ευχαριστώ!!!!!!!!!

 

[ggonholidays]

Υπεροχη περιγραφη villi και πολυ ομορφες φωτογραφιες !!!

 

[villi]

RANAKPUR–JODHPUR

Αναχωρούμε από την όμορφη Udaipur με τις καλύτερες αναμνήσεις με αρχικό προορισμό τη Ranakpur και τελικό προορισμό τη Jodhpur.Η διαδρομή μέχρι τη Ranakpur, η οποία βρίσκεται απομονωμένη στους πρόποδες των Aravalli λόφων,πολύ όμορφη με αρκετό πράσινο και πολλά μαιμουδάκια που τρέχουν σε μπουλούκια στους δρόμους κι ανεβαίνουν κάθε τόσο στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου!
Εδώ επισκεφτήκαμε ένα από τα ωραιότερα συμπλέγματα Τζαινιστικών ναών.

O Τζαϊνισμός ή Ζαϊνισμός αποτελεί Θρησκεία που προέρχεται από την Ινδία και ιδρυτής της φέρεται ο Ρισάμπα θεωρούμενος ως μία μορφή των μετεμψυχώσεων
του Βισνού,το έργο του οποίου συνεχίσθηκε από τους 23 διαδόχους του, των Tirthankara.Κατά μία δε παράδοση ο προτελευταίος αυτών υπήρξε σύγχρονος του «Σακιαμούνι» (Βούδα).

Ο κύριος και μεγαλύτερος ναός είναι ο Chaumukha Mandir αφιερωμένος στον Adinath,ένα είδος Βούδα με αστέρι στο στέρνο και διαφορετική στάση χεριών από τον κλασσικό.

Στο εσωτερικό δεν επιτρέπονται τα παππούτσα φυσικά αλλά ούτε και οι κάλτσες,τα δερμάτινα είδη όπως ζώνες,μπουφάν κλπ,,οι κάμερες,τα κινητά αλλά ούτε και οι γυναίκες σε έμμηνο ρύση.Μία φύλακας βρίσκεται εκεί για να ενημερώσει τις κυρίες!Επίσης η είσοδος για του μη-Τζαινιστές είναι στις 12.
Ο ναός είναι ο εντυπωσιακότερος που είδαμε σε όλο το ταξίδι με 29 διαφορετικές αίθουσες,80 θόλους και 1444 πυλώνες!

Το σύμπλεγμα συμπληρώνουν δύο ακόμη ναοί αφιερωμένοι στον Neminath και στον Parasnath καθώς και ο κοντινός Ναός του Ήλιου.Ένα χιλιόμετρο από το βασικό σύμπλεγμα βρίσκεται ο ναός Amba Mata.


Συνεχίζουμε για την μπλε πόλη όπου φτάνοντας η κίνηση είναι απίστευτη.Ο οδηγός προτείνει να πάμε κατευθείαν στο φρούριο Mehrangarh γιατί η ώρα ήταν ήδη περασμένη και να αφήσουμε το check-in για το βράδυ.
Το φρούριο αυτό είναι από τα εντυπωσιακότερα στην Ινδία,στέκεται πάνω σ’ένα βράχο.Οι πολεμίστρες έχουν από 6 έως 36 μέτρα ύψος και τα υλικά κατασκευής του προέρχονται από τον ίδιο το βράχο κάνοντας το να μοιάζει σα να΄χει ξεπηδήσει φυσικά μέσα απ’αυτόν.Η είσοδος είναι από την νεότερη πύλη Jaipol, διαβαίνουμε την παλαιότερη πύλη Dodh Kangra Pol στην οποία ακόμη και σήμερα είναι εμφανή τα σημάδια από 1808 κανονιές και καταλήγουμε στους κήπους της Chokelao Bagh.
Με τα ακουστικά στ’αυτιά ακούγοντας την σαγηνευτική μουσική υπόκριση και τις διηγήσεις του ηχογραφημένου ξεναγού περιδιαβαίνουμε τους χώρους του φρουρίου και χανόμαστε στην ιστορία και στους μύθους.Η θέα της πόλης από τις πολεμίστρες είναι αχτύπητη!

Στο μουσείο έχει πολλά και ενδιαφέροντα αλλά η πιο ενδιαφέρουσα ήταν η συλλογή φωτογραφιών ενός γνωστού φωτογράφου(όνομα δε συγκράτησα) από τη φυλή Bishnoi.Απίστευτα φωτογραφικά ντοκουμέντα πλαισιωμένα με πληροφορίες για τη ζωή,τα πιστεύω τους,την ιστορία τους!Αρχίσαμε να ανυπομονούμε ακόμη περισσότερο για την αυριανή επίσκεψη στα χωριά τους.
Μετά το φρούριο σειρά είχε το Jaswant Thada,ένα κενοτάφιο από λευκό μάρμαρο στη μνήμη του Μαχαραγιά Jaswant Singh II.Η θέση του απέναντι από το φρούριο,πάνω από μια μικρή λίμνη με θέα την πόλη το κάνει ιδανικό σημείο για ηλιοβασίλεμα!

Κι αφού ο ήλιος έδυσε χαρίζοντας μας ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της ζωής μας κατευθυνόμαστε στο ξενοδοχείο μας.
Ακριβώς δίπλα στον Clock Tower και στη Sadar Market,στο κέντρο δηλαδή της πόλης αλλά απόλυτα ήσυχο χάρις τη εσωτερική αυλή του,πρόκειται για ένα
ανακαινισμένο πανέμορφο χαβέλι με πεντακάθαρα παραδοσιακά δωμάτια http://www.haveliinnpal.com/.


Τακτοποιούμαστε και ξεχυνόμαστε στην αγορά περνώντας το ψηλό ρολόι που στις δόξες του πρέπει να ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό.
Η αγορά απευθύνεται περισσότερο σε ντόπους γι’αυτό και οι οχλήσεις ήταν ελάχιστες.Στο μόνο κατάστημα που μπήκαμε ήταν ένα με σάρι και πασμίνες όπου γνωρίσαμε ένα τρομερό τύπο και κάναμε μια πολύ ωραία συζήτηση.Δεν ήταν σαν τους άλλους καταστηματάρχες που πούλαγαν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες,μας είπε την αλήθεια για τις περίφημες ΄΄πασμίνες΄΄ που πουλούνται σε όλες τις γωνιές του Ρατζαστάν 40 και 50 ευρώ και δεν είναι παρά φτηνές απομιμήσεις βισκόζ τις οποίες βρήκα στο Δελχί 2 και 3 ευρώ!Παντού μα παντού μου δείχνανε τα ίδια λέγοντας μου πως πρόκειται για αυθεντική πασμίνα.
Όπως μου είπε λοιπόν οι αυθεντικές κοστίζουν 150ε και δεν τις πουλά κανείς παρά μόνο ακριβά καταστήματα στην πρωτεύουσα ή στο κρατίδιο Κασμίρ.
Ήταν πολύ ενημερωμένος σχετικά με την κρίση στην νότια Ευρώπη γιατί οι καλύτεροι πελάτες του παλιότερα ήταν οι Έλληνες,οι Πόρτογάλοι και οι Ισπανοί.
Κάποτε οι Ελληνίδες κάνανε το μεγαλύτερο τζίρο μας είπε αλλά εδώ και μια πενταετία δε βλέπουν κανέναν Έλληνα πια.
Μας έδειξε πολύ ωραία πράγματα,υφάσματα,σάρι και λίγες πλεκτές μαντίλες που είχε από το λαιμό του γιακ που πραγματικά και μόνο που το άγγιζες καταλάβαινες τη διαφορά.Δε μας πίεσε καθόλου αλλά πραγματικά μετάνιωσα που δεν πήρα κάτι γιατί πουθενά αλλού δε βρήκα τόσο ωραία πράγματα κι έναν άνθρωπο ειλικρινή!


Η βραδιά έκλεισε με ένα υπέροχο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου μας,το Indique με φοβερή θέα στο φωταγωγημένο φρούριο,την πόλη και το επίσης φωταγωγημένο UmaidBhawanPalace.

To πρωινό ήταν επίσης πολύ καλό με ένα ζεστό μασάλα τσάι με φόντο τι άλλο το φρούριο!


Αν και η πόλη δεν είναι και τόσο ενδιαφέρουσα όσο άλλες στο Ρατζαστάν η διαμονή ήταν τόσο καλή που λυπόμουν που έπρεπε να φύγω.Μας περίμεναν όμως τα χωριά Bishnoiκαι η έρημος Tar οπότε η λύπη αντικαταστάθηκε από την προσμονή…

 

[giannoula]

Σε παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον! Ωραίος τρόπος αφήγησης χωρίς να γίνεται κουραστικός.. Go on!!!!!!!!

 

[deka]

Μπράβο για το ωραίο ταξίδι, Villi! Την περίμενα την ιστορία σου. Πάντα τέτοια!!!

 

[strani]

RANAKPUR–JODHPUR

Αναχωρούμε από την όμορφη Udaipur με τις καλύτερες αναμνήσεις με αρχικό προορισμό τη Ranakpur και τελικό προορισμό τη Jodhpur.Η διαδρομή μέχρι τη Ranakpur, η οποία βρίσκεται απομονωμένη στους πρόποδες των Aravalli λόφων,πολύ όμορφη με αρκετό πράσινο και πολλά μαιμουδάκια που τρέχουν σε μπουλούκια στους δρόμους κι ανεβαίνουν κάθε τόσο στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου!
Εδώ επισκεφτήκαμε ένα από τα ωραιότερα συμπλέγματα Τζαινιστικών ναών.

O Τζαϊνισμός ή Ζαϊνισμός αποτελεί Θρησκεία που προέρχεται από την Ινδία και ιδρυτής της φέρεται ο Ρισάμπα θεωρούμενος ως μία μορφή των μετεμψυχώσεων
του Βισνού,το έργο του οποίου συνεχίσθηκε από τους 23 διαδόχους του, των Tirthankara.Κατά μία δε παράδοση ο προτελευταίος αυτών υπήρξε σύγχρονος του «Σακιαμούνι» (Βούδα).

Ο κύριος και μεγαλύτερος ναός είναι ο Chaumukha Mandir αφιερωμένος στον Adinath,ένα είδος Βούδα με αστέρι στο στέρνο και διαφορετική στάση χεριών από τον κλασσικό.
View attachment 58145
Στο εσωτερικό δεν επιτρέπονται τα παππούτσα φυσικά αλλά ούτε και οι κάλτσες,τα δερμάτινα είδη όπως ζώνες,μπουφάν κλπ,,οι κάμερες,τα κινητά αλλά ούτε και οι γυναίκες σε έμμηνο ρύση.Μία φύλακας βρίσκεται εκεί για να ενημερώσει τις κυρίες!Επίσης η είσοδος για του μη-Τζαινιστές είναι στις 12.
Ο ναός είναι ο εντυπωσιακότερος που είδαμε σε όλο το ταξίδι με 29 διαφορετικές αίθουσες,80 θόλους και 1444 πυλώνες!
View attachment 58144
Το σύμπλεγμα συμπληρώνουν δύο ακόμη ναοί αφιερωμένοι στον Neminath και στον Parasnath καθώς και ο κοντινός Ναός του Ήλιου.Ένα χιλιόμετρο από το βασικό σύμπλεγμα βρίσκεται ο ναός Amba Mata.
View attachment 58146

Συνεχίζουμε για την μπλε πόλη όπου φτάνοντας η κίνηση είναι απίστευτη.Ο οδηγός προτείνει να πάμε κατευθείαν στο φρούριο Mehrangarh γιατί η ώρα ήταν ήδη περασμένη και να αφήσουμε το check-in για το βράδυ.
Το φρούριο αυτό είναι από τα εντυπωσιακότερα στην Ινδία,στέκεται πάνω σ’ένα βράχο.Οι πολεμίστρες έχουν από 6 έως 36 μέτρα ύψος και τα υλικά κατασκευής του προέρχονται από τον ίδιο το βράχο κάνοντας το να μοιάζει σα να΄χει ξεπηδήσει φυσικά μέσα απ’αυτόν.Η είσοδος είναι από την νεότερη πύλη Jaipol, διαβαίνουμε την παλαιότερη πύλη Dodh Kangra Pol στην οποία ακόμη και σήμερα είναι εμφανή τα σημάδια από 1808 κανονιές και καταλήγουμε στους κήπους της Chokelao Bagh.
Με τα ακουστικά στ’αυτιά ακούγοντας την σαγηνευτική μουσική υπόκριση και τις διηγήσεις του ηχογραφημένου ξεναγού περιδιαβαίνουμε τους χώρους του φρουρίου και χανόμαστε στην ιστορία και στους μύθους.Η θέα της πόλης από τις πολεμίστρες είναι αχτύπητη!
View attachment 58147
Στο μουσείο έχει πολλά και ενδιαφέροντα αλλά η πιο ενδιαφέρουσα ήταν η συλλογή φωτογραφιών ενός γνωστού φωτογράφου(όνομα δε συγκράτησα) από τη φυλή Bishnoi.Απίστευτα φωτογραφικά ντοκουμέντα πλαισιωμένα με πληροφορίες για τη ζωή,τα πιστεύω τους,την ιστορία τους!Αρχίσαμε να ανυπομονούμε ακόμη περισσότερο για την αυριανή επίσκεψη στα χωριά τους.
Μετά το φρούριο σειρά είχε το Jaswant Thada,ένα κενοτάφιο από λευκό μάρμαρο στη μνήμη του Μαχαραγιά Jaswant Singh II.Η θέση του απέναντι από το φρούριο,πάνω από μια μικρή λίμνη με θέα την πόλη το κάνει ιδανικό σημείο για ηλιοβασίλεμα!
View attachment 58148
Κι αφού ο ήλιος έδυσε χαρίζοντας μας ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της ζωής μας κατευθυνόμαστε στο ξενοδοχείο μας.
Ακριβώς δίπλα στον Clock Tower και στη Sadar Market,στο κέντρο δηλαδή της πόλης αλλά απόλυτα ήσυχο χάρις τη εσωτερική αυλή του,πρόκειται για ένα
ανακαινισμένο πανέμορφο χαβέλι με πεντακάθαρα παραδοσιακά δωμάτια http://www.haveliinnpal.com/.
View attachment 58149

Τακτοποιούμαστε και ξεχυνόμαστε στην αγορά περνώντας το ψηλό ρολόι που στις δόξες του πρέπει να ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό.
Η αγορά απευθύνεται περισσότερο σε ντόπους γι’αυτό και οι οχλήσεις ήταν ελάχιστες.Στο μόνο κατάστημα που μπήκαμε ήταν ένα με σάρι και πασμίνες όπου γνωρίσαμε ένα τρομερό τύπο και κάναμε μια πολύ ωραία συζήτηση.Δεν ήταν σαν τους άλλους καταστηματάρχες που πούλαγαν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες,μας είπε την αλήθεια για τις περίφημες ΄΄πασμίνες΄΄ που πουλούνται σε όλες τις γωνιές του Ρατζαστάν 40 και 50 ευρώ και δεν είναι παρά φτηνές απομιμήσεις βισκόζ τις οποίες βρήκα στο Δελχί 2 και 3 ευρώ!Παντού μα παντού μου δείχνανε τα ίδια λέγοντας μου πως πρόκειται για αυθεντική πασμίνα.
Όπως μου είπε λοιπόν οι αυθεντικές κοστίζουν 150ε και δεν τις πουλά κανείς παρά μόνο ακριβά καταστήματα στην πρωτεύουσα ή στο κρατίδιο Κασμίρ.
Ήταν πολύ ενημερωμένος σχετικά με την κρίση στην νότια Ευρώπη γιατί οι καλύτεροι πελάτες του παλιότερα ήταν οι Έλληνες,οι Πόρτογάλοι και οι Ισπανοί.
Κάποτε οι Ελληνίδες κάνανε το μεγαλύτερο τζίρο μας είπε αλλά εδώ και μια πενταετία δε βλέπουν κανέναν Έλληνα πια.
Μας έδειξε πολύ ωραία πράγματα,υφάσματα,σάρι και λίγες πλεκτές μαντίλες που είχε από το λαιμό του γιακ που πραγματικά και μόνο που το άγγιζες καταλάβαινες τη διαφορά.Δε μας πίεσε καθόλου αλλά πραγματικά μετάνιωσα που δεν πήρα κάτι γιατί πουθενά αλλού δε βρήκα τόσο ωραία πράγματα κι έναν άνθρωπο ειλικρινή!
View attachment 58150

Η βραδιά έκλεισε με ένα υπέροχο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου μας,το Indique με φοβερή θέα στο φωταγωγημένο φρούριο,την πόλη και το επίσης φωταγωγημένο UmaidBhawanPalace.
View attachment 58152

To πρωινό ήταν επίσης πολύ καλό με ένα ζεστό μασάλα τσάι με φόντο τι άλλο το φρούριο!
View attachment 58151

Αν και η πόλη δεν είναι και τόσο ενδιαφέρουσα όσο άλλες στο Ρατζαστάν η διαμονή ήταν τόσο καλή που λυπόμουν που έπρεπε να φύγω.Μας περίμεναν όμως τα χωριά Bishnoiκαι η έρημος Tar οπότε η λύπη αντικαταστάθηκε από την προσμονή…

Καλα σπιτια δεν εχετε εσεις???? Δε φτανει που γυρνατε στα περατα του κοσμου τα γραφετε κιολας!!!!!!!

 

[babaduma]

Ωραία ιστορία villi, μου ξυπνάς αναμνήσεις και μου δείχνεις πώς θα έμοιαζαν οι φωτογραφίες μου αν ήταν ψηφιακές!

 

[villi]

Ωραία ιστορία villi, μου ξυπνάς αναμνήσεις και μου δείχνεις πώς θα έμοιαζαν οι φωτογραφίες μου αν ήταν ψηφιακές!

Ευχαριστώ πάρα πολύ,τιμή μου που με διαβάζετε!

 

[villi]

Bishnoi villages-Sam Sand Dunes

8 το πρωί και ήδη είμαστε στο δρόμο προς τα χωριά.Αναλυτικά λοιπόν κάποια χωριά Bishnoi κι άλλα non-Bishnoi παραδοσιακά χωριά βρίσκονται κατά μήκος του κεντρικού δρόμου Pali και διασκορπισμένα στην ευρύτερη περιοχή 100χλμ νοτιοανατολικά της Τζοντπούρ.Τα δύο μεγαλύτερα χωριά Bishnoi είναι τα Khejadhali και Guda και τα non-Bishnoi είναι τα Salawas και Kakani.Αυτά είναι και τα στάνταρ χωριά που περιλαμβάνει το μισής μέρας τουρ.Από κει και πέρα βρίσκονται φυτεμένες διάφορες μικρότερες κοινότητες Bishnoi σε όλη την έκταση μεταξύ Τζοντπούρ και Τζαισαλμέρ σε πολλές από τις οποίες κατοικούν αποκλειστικά στις παραδοσιακές χειροποίητες αχυρένιες καλύβες και είναι ακριβώς αυτές οι κοινότητες μαζί με το ερημικό τοπίο που κάνουν την διαδρομή μέχρι τη Τζαισαλμέρ πολύ ενδιαφέρουσα!
Οι Bishnoi ακολουθούν 29 εντολές τις οποίες έδωσε ο γκουρού Jambheshwar 540 χρόνια πριν με γνώμονα το σεβασμό και την προστασία του περιβάλοντος.
Το 1730,363 άντρες από το χωριό Khejadhali κρεμάστηκαν στα δέντρα θυσιάζοντας τον εαυτό τους για να τα σώσουν από τους άντρες του Βασιλιά που ήθελαν να τα κόψουν.Εδώ είναι και η πρώτη μας στάση 26 μόλις χλμ από τη Τζοντπούρ.Παρ΄όλο που οι συνθήκες ζωής εδώ φαίνονται δύσκολες ο οδηγός μας είπε ότι δεν είναι φτωχοί αφενός γιατί κερδίζουν χρήματα από την αύξηση του τουρισμού στα χωριά κι αφετέρου παράγουν διάφορα είδη που πωλούνται σε όλο το Ρατζαστάν.

Απλά έχουν επιλέξει να ζουν πατροπαράδοτα μακριά από τον πολιτισμό και κοντά στη φύση όπως προστάζουν και οι εντολές.

Πραγματικά τα πάμπολλα παιδάκια που παίζανε στους χωμάτινους δρόμους τρέξανε να μας μιλήσουν και το μόνο που ζητούσαν ήταν να τα βγάλουμε φωτογραφία.Δεν ζητιάνευαν πάντως!
Περπατήσαμε μέσα στο χωριό και οι κάτοικοι συνηθισμένοι πια στους επισκέπτες μας χαμογελούσαν και μας χαιρετούσαν.

Συνεχίσαμε στο δεύτερο χωριό,τη Guda,κι όσο πλησιάζαμε τόσο ο δρόμος γινόταν κακοτράχαλος,το σκηνικό ερημικό και ζωά όπως αντιλόπες και άγρια ελάφια έκαναν την εμφάνιση τους.Κοντά στη Guda υπάρχει μια μικρή λίμνη όπου συγκεντρώνονται διαφορά είδη πουλιών αλλά και ζώα όπως νεροβούβαλοι,ένα είδος γαζέλας η Chinkara και αλεπούδες της ερήμου.Είχαμε τη χαρά να τα δούμε σχεδόν όλα καθώς περιφέρονται γύρω από το χωριό και κάποιοι κάτοικοι είναι τόσο εξοικειωμένοι που τα ταίζουν στο στόμα χωρίς φόβο!
Αυτό που είχα διαβάσει επίσης είναι πως τα σπίτια τους είναι πολύ καθαρά καθώς δίνουν μεγάλη σημασία στην καθαριότητα και είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω σ’αυτό το χωριό.Ο οδηγός μας άφησε μονάχους και πήγε να βρει τους φίλους τους κι έτσι βρεθήκαμε να αλωνίζουμε τα στενά χαιρετώντας και βγάζοντας φωτόγραφίες τα πιτσιρίκια που είχαν τρελαθεί από χαρά.

Περνώντας λοιπόν μπροστά από μία μάντρα βγήκε η γιαγιά να φωνάξει τα εγγόνια,μας βλέπει και μας κάνει νόημα να πάμε κοντά.Ηθελε να δει τη φωτογραφική μηχανή κι αυτή,αν ήξερα πως παίρνουν τόση χαρά από αυτό θα αγόραζα μία να τους την πάω!Απαθανατιζόμαστε όλοι μαζί και μας καλεί να μπούμε στο σπίτι.

Διστάζουμε στην αρχή αλλά σκεφτόμαστε γιατί όχι!Μας περνάει στο εσωτερικό του σπιτιού και μας βάζει να κάτσουμε στις δύο και μοναδικές πλαστικές καρέκλες που φέρνει από τη αυλή.Τότε εμφανίζονται δύο πολύ όμορφες κοπέλες όπως και ο γιος που χαίρεται για την επίσκεψη και μας εξηγεί πως η μία είναι η σύζυγος και η άλλη η αδερφή.

Στο μεταξύ μπουκάραν κι όλα τα πιτσιρίκια από το δρόμο κι άρχισαν να μας περιεργάζονται γιατί όπως μας είπε ο γιος,που ήταν κι ο μόνος που μίλαγε κάτι κουτσοαγγλικά,δεν είχε έρθει ποτέ ξένος στο σπίτι τους.Τρέχει σε μια στάμνα και μας προσφέρει νερό σ’ένα πίλινο ποτήρι με το οποίο ήπιαν όλοι βεβαίως!Τότε θυμήθηκα κάποια πραγματάκια που είχα στη τσάντα και είπα να τα μοιράσω στα πιτσιρίκια.Λίγο έλειψε να με πετάξουν από την καρέκλα καθώς στριμώχνονταν όλα γύρω μου!Ο πάτερ φαμίλιας άδικα προσπαθούσε να τα συνετίσει ενώ οι κοπελιές μου κάνανε νόημα να δώσω πρώτα στη γιαγιά η οποία ήταν και η μόνη που πήρε θέση δίπλα μας.
Γενικά αυτό που είδα πολύ έντονα στην Ινδία είναι ότι η γηραιότερη γυναίκα στην οικογένεια απολαμβάνει το σεβασμό όλων και κυρίως της νύφης που στην κυριολεξία την υπηρετεί.Οι περισσότερες οικογένειες Ινδών που είδαμε ακόμη και στα ξενοδοχεία ταξιδεύουν μαζί με τη γιαγιά και μου έκανε εντύπωση που οι νύφες πήγαιναν πάντα στο μπουφέ για να τους φέρουν το πιάτο με το πρωινό στα χέρια ακόμη κι αν η πεθερά είναι νεότατη.
Να τα βλέπουμε αυτά εμείς οι μοντέρνες!!!
Και με αυτή την απρόοπτη επίσκεψη αφήνουμε πίσω μας αυτούς τους ωραίους ανθρώπους ,τους Bishnoi, και περνάμε στο χωριό των Salawas όπου βρίσκεται το Roopraj Dhurry Udyog ένα κέντρο ύφανσης χαλιών που συντηρείτε από 42 οικογένειες περίπου.Δεν στεκομαστε πολύ καθώς δε μας ενδιαφέρει η αγορά χαλιού και συνεχίζουμε για το χωριό Kakani.Εδώ ο οδηγός παίρνει λάθος στροφή και καθώς απομακρυνόμαστε από τα τουριστικά χωριά οι εικόνες των μικρών κοινοτήτων γίνονται ακόμη πιο αυθεντικές και οι άνθρωποι μας κοιτούν με μεγαλύτερη απορία.Επίσης δεν ήταν τόσο δεκτικοί στη φωτογράφιση.
Σύντομα αντιλαμβάνεται ότι δεν πάμε καλά,σταματάει σε μια τέτοια κοινότητα για να ρωτήσει που βρίσκεται το Κάκανι.Δεν καταλάβαμε τι του είπαν αυτό που καταλάβαμε είναι ότι δεν συνεννοήθηκαν γιατί στην επόμενη κοινότητα ξαναρώτησε κι ακολούθησαν κι άλλες ερωτήσεις παρακάτω για να βρει την άκρη και να φτάσουμε πλέον στο Κακάνι όπου βρίσκονται και οι κεραμοποιίες. Επισκεφτήκαμε μία από αυτές όπου δεν πρόκειται παρά για μια αυλή σπιτιού με ένα υπόστεγο όπου φτιάχνουν και πουλάνε διάφορα κεραμικά αλλά και υφάσματα βαμμένα με την τέχνη block-printed που ονομάζονται fetia.

Καθώς ο ιδιοκτήτης μας έδειχνε τον τρόπο κατασκευής εγώ χάζευα τις γυναίκες,νύφη και πεθερά,που κάνανε τις καθημερινές δουλειές

και τα πιτσιρίκια που μάλωναν για μια μπουκιά φαγητό που είχαν σε δυο μπολάκια.

Αγόρασα μια αναμνηστική κεραμική μικρογραφία καλύβας για ρεσό και κάτι άλλα συμπαθητικά κεραμικά κι έτσι η επισκεψή μας στα παραδοσιακά αυτά χωριά έλαβε τέλος!Άξιζε και με το παραπάνω!

Μεσημέρι πλέον ξεκινάμε για τη Τζαισαλμέρ την οποία αφήνουμε πίσω μας για σήμερα για να κατευθυνθούμε προς τους αμμολόφους της ερήμου Ταρ 40 χλμ δυτικά.
Είχα ενδοιασμούς γι’αυτή τη διανυκτέρευση στην έρημο αφενός γιατί ήταν χειμώνας κι αφετέρου γιατί φοβόμουν ότι θα ήταν μια τουριστική παγίδα.Η απλή ημερήσια εκδρομή για το ηλιοβασίλεμα όντως είναι μια τουριστική παγίδα καθώς γίνεται της κακομοίρας αλλά η δύωρη πολύ πρωινή καμηλοβόλτα στους αμμόλοφους και η διαμονή στις σκηνές είναι αξέχαστη εμπειρία!
Φτάνοντας μας παραλαμβάνει διθέσια καμήλα για να πάμε να δούμε μαζί με εκατοντάδες άλλους τη δύση του ήλιου.Σχολικοί μαθητές οι περισσότεροι να ουρλιάζουν και να γελάνε με όλη τους τη δύναμη.

Εντωμεταξύ τσιγγάνες τρέχουν να μας δείξουν πως χορέυουν τα μωρά τους και μπυροπωλητές μας παίρνουν στο κοντό.

Δίνω 100ρουπίες στον καμηλιέρη και του λέω να μας πάει κάπου ήσυχα αλλιώς δεν αξίζει με τίποτα.Στροφή και βρίσκει δρόμο για ήσυχους αμμολόφους όπου βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα μακριά από τον πανικό και τη φασαρία.

Επιστρέφουμε κι ο οδηγός ρωτάει αν θέλουμε να πάμε στο τεχνητό χωριό Chokhi Dhani όπου κατευθύνεται το πλήθος.Ρίχνουμε μια ματιά στον φολκλόρ διάκοσμο, δυνατή τσιγγανομουσική να ακούγεται από τα μεγάφωνα,ψήστες σε αλλοφροσύνη να προλάβουν τους πεινασμένους εκδρομείς,μάγοι, γητευτές κόμπρας,παζάρι κεραμικών και άλλων συναφών προιόντων.Για μια ματιά καλά είναι!
Φτάνωντας στο σταθερό κάμπινγκ με πολυτελείς σκηνές που θα καταλύαμε μας υποδέχτηκαν με λουλουδοράντισμα στα κεφάλια.Οφείλω πάντως να πω πως η επιλογή του κάμπινγκ έγινε από το πρακτορείο και ήταν εξαιρετική! http://jaisalmerchiragdesertcamp.com/ στην τιμή εκτός από την διανυκτέρευση περιλαμβάνεται το δείπνο με τους χορούς και δύο σαφάρι με καμήλες.Μακριά από τη φασαρία στις αρχές των αμμολόφων με μεγάλες ωραίες και καθαρές σκηνές

πολύ ωραίο βραδινό πρόγραμμα με τσιγγάνικους χορούς,

καστανιέτες και απερριτίφ γύρω από τη φωτιά

και ένα ωραίο δείπνο κάτω από τη μεγάλη τέντα.Το κρύο όσο πύκνωνε η νύχτα γινόταν όλο και πιο τσουχτερό.
Στο κάμπινγκ μέναμε εμείς,ένας Αμερικάνος δάσκαλος με έναν μαθητή του και ένα ζευγάρι αφρικανών.Σε λίγο γίναμε όλοι μια παρέα και η νύχτα μας βρήκε να χορεύουμε όλοι μαζί γύρω από τη φωτιά με την καθοδήγηση των τσιγγάνων χορευτριών!Το γέλιο που έκανα με τον Αμερικάνο που προσπαθούσε να χορέψει δεν περιγράφεται!!!
Το ζευγάρι των αφρικανών αποχώρησε πρώτο και σιγά σιγά όλοι πήραμε το δρόμο για τις τέντες.Το κρύο πια ήταν έντονο,έβαλα ζακέτα και κάλτσες και χώθηκα στον υπνόσακο.
Έγερση στις 5μιση για να πάμε να δούμε την ανατολή στους αμμολόφους.
Κούνια που μας κούναγε!Βγαίνουμε από τη σκηνή ντυμένοι με ότι είχε η βαλίτσα και δε βλέπουμε τη τύφλα μας.Πυκνή ομίχλη έχει σκεπάσει τα πάντα.Επικρατούσε μια απόκοσμη ησυχία και δεν μπορούσα καν να προσανατολιστώ προς την έξοδο.΄΄Που πάμε?΄΄ λέω για να πάρω την απάντηση ‘’ξέρω κι εγώ?’’Α ωραία!
Με τη βοήθεια ενός φακού που έχει παντα ο Μαγκάιβερ-σύζυγος στο τσαντάκι του φτάνουμε στην είσοδο του κάμπινγκ που λογικά θα μας περίμενε ο καμηλιέρης.Ούτε φωνή ούτε ακρόαση!Τι γίνεται τώρα?Γυρνάμε και την πέφτουμε για ύπνο?Πριν προλάβουμε να στρίψουμε την πλάτη να’σου τον ο έρμος ο καμηλιέρης τυλιγμένος με ένα σάλι να πιλαλάει την καμήλα τρεχάτος.Έχει ομίχλη κι άργησε,μας λέει σε μπερδεμένα αγγλικά που έχω τη μαντική ικανότητα να αντιλαμβάνομαι ενώ ο σύζυγος συνεχώς αναρωτιέται πως στο καλό καταλαβαίνω τι λένε!
Μας φορτώνει και ξυπόλυτος μέσα στην κρύα και υγρή άμμο αρχίζει να τρέχει.Αμμάν πάνε τα γοφιά μας!Εντωμεταξύ δε βλέπαμε απολύτως τίποτα,πυχτό σκοτάδι ανακατεμένο με απιστευτη υγρασία.Ο καημένος ο καμηλιέρης να αλλαλάζει κάθε τόσο και να φωνάζει ‘’cold,cold,oh la la’’.Δρόμο παίρνει,δρόμο αφήνει η καμήλα μία ώρα και βάλε πάνω στις καμπούρες της εμείς ίσα που αρχίσαμε να διακρίνουμε την άμμο.Σε κάμποση ώρα φτάνουμε σε μια ερημιά με κάτι αμμολόφους να κοιτάς κάτω το χάος!Ψυχή δεν ακουγόταν μόνο ο κρύος αέρας να σφυρίζει.Μας κατεβάζει από το ζωντανό που αγκομαχούσε και κουλουριάζεται μαζί του.Και τώρα τι κάνουμε τον ρωτάμε.Μπορείτε να περπατήσετε μας λέει,πλάκα κάνει λέει ο σύζυγος εδώ δε βλέπουμε τη μύτη μας που να πάμε!Καθόμαστε κι εμείς κουλουριασμένοι στην άμμο να ζεσταθούμε.Η υγρασία σπάει κόκκαλα,να στάζουμε από την κορυφή μέχρι τα νύχια σα να μας πέταξαν νερό.Πιάνουμε κουβέντα να περάσει η ώρα μπας και ξημερώσει.
Ο καμηλιέρης είναι μουσουλμάνος κι έχει 8 παιδιά.Τα τρία σπουδάζουν στην Τζαισαλμέρ και το τελευταίο είναι μωρό!Ο ίδιος είναι 38 ετών (!!!) και ζει όλη του τη ζωή σ’ένα χωριό της ερήμου.Η καμήλα είναι η μόνη του περιουσία και την περιποιείται όπως και τα παιδιά του.Ένας γλυκύτατος άνθρωπος που ήρθε μες το μαύρο σκοτάδι και την παγωνιά να βολτάρει εμάς τους χαζούς τουρίστες για λίγες ρουπίες!Αυτή είναι η Ινδία ένα κράμα απλών φιλότιμων ανθρώπων που παλεύουν για λίγα ψίχουλα και πολλών δαιμόνιων επιχειρηματιών που τους εκμεταλλεύονται!
Με την κουβεντούλα άρχισε να βγαίνει ο ήλιος τον οποίο εμείς δεν είχαμε την δυνατότητα να δούμε γιατί κρυβόνταν πίσω από τα παχιά στρώμματα ομίχλης.Τουλάχιστον φωτίστηκε η έρημος και μπορούμε να ξεμακρύνουμε λίγο περπατώντας προσεκτικά στους θεόρατους αμμολόφους.

Το τοπίο σεληνιακό,απολύτως έρημο και ήσυχο!Τελικά άξιζε το κρύο που φάγαμε!


Στην επιστροφή είχε ξημερώσει πια καλά κι ας μη βλέπαμε ακόμη τον ήλιο.

Περάσαμε μέσα από τσιγγάνικα χωριά κι εδώ κολλάει γάντι το Oh la la!
Kαλύβες με κλαδιά χωρίς οροφή και οικογένειες με πιτσιρίκια να κοιμούνται χάμω πάνω σε κουρέλια μέσα στο κρύο.Τα πιτσιρίκια σήκωναν τα κεφαλάκια τους μέσα από τα κουρέλια και φώναζαν ΄΄καμήλα΄΄ ενώ όσοι είχαν ήδη ξυπνήσει άναβαν φωτιές να ζεσταθούν.Εξωπραγματικές εικόνες πραγματικά!

Επιστρέφουμε μουσκεμένοι και παγωμένοι,αλλάζουμε αμέσως και ειλικρινά πρώτη φορά νιώθω το κορμί μου να τρέμει τόσο από το κρύο.Ο Αμερικάνος παθαίνει σοκ όταν του λέμε που είχαμε πάει και μας αποκαλεί τρελούς Έλληνες ενώ τρέχει να ειδοποιήσει να μας φέρουν ζεστό τσάι που ήδη πίνει κι αυτός.Συνέρχομαι όπως όπως και ξαναπαίρνουμε τις θέσεις μας κάτω από την τέντα για το πρωινό.Η συζήτηση ανάβει και η ζεστή μασάλα ομελέτα είναι ότι πρέπει για να ολοκληρώσει την απίστευτη εμπειρία μας στους αμμολόφους!

 

[underwater]

Μου αρέσει πολύ η ιστορία σου villi! Ταξίδι ζωής!

 

[villi]

Μου αρέσει πολύ η ιστορία σου villi! Ταξίδι ζωής!

Είναι όντως ταξίδι ζωής και τώρα που πέρασαν λίγο οι ημέρες και τα αρνητικά μαζί με την κούραση ξεμάκρυναν,οι εικόνες γίναν ακόμη πιο καθαρές στο μυαλό μου και άρχισα να εκτιμώ βαθιά όσα έζησα σ'αυτη τη χώρα!