Ινδία Ινδία...τα πάντα είναι πιθανά!

[villi]

Η ώρα 5μιση... μμμ... αργούτσικα. Την επόμενη φορά, να ξέρεις ότι πρέπει να είσαι εκεί από τις 4μιση! Όσο πιο νωρίς, δηλαδή, τόσο καλύτερα. Γιατί; Γιατί - εκτός από τους λόγους που ανέφερες - θα έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις ό,τι προηγείται του καθημερινού τελετουργικού (τις προετοιμασίες που κάνει ο καθένας, τις προσωπικές του, του περιβάλλοντος χώρου, το διαφορετικό τυπικό που ακολουθούν, την καθαριότητα, το φαγητό, κλπ.). Όταν φτάνουν εκεί οι τουρίστες, βλέπουν τα πάντα έτοιμα κι εν λειτουργία αλλά δεν ξέρουν τι έχει προηγηθεί.

Επίσης, πολλοί που "δραστηριοποιούνται" πριν το χάραμα, όταν φέξει έχουν εξαφανισθεί. Τέτοιοι είναι πολλοί αυθεντικοί "σαντού" που δεν βλέπουν και με πολύ ευχαρίστηση τον συρφετό των ασπροκώληδων που τους αντιμετωπίζουν σαν ένα αξιοπερίεργο αξιοθέατο.
Και κάτι που πρέπει να επισημανθεί: Λόγω του προσανατολισμού της πόλης, ο ήλιος τη δέρνει αλύπητα όλη μέρα. Είναι πρακτικά αδύνατον να κυκλοφορήσεις στα γκατς μετά τις 10 το πρωί. Οπότε, μετά το πολύ πρωινό ξύπνημα, ένα "αργούτσικο" πρωινό είναι ό,τι πρέπει!

Τα παραπάνω είναι απολύτως σωστά αλλά μάλλον δεν ισχύουν για τον Δεκέμβρη που λόγω κρύου οι διαδικασίες καθυστερούν.Αν πρόσεξες την πρώτη φωτό,που δεν καλοφαίνεται βέβαια,στα γκατ εκείνη την ώρα είχε κρύο,είχαν ανάψει παντού φωτιές κι ο κόσμος ήταν ελάχιστος,κανένας τουρίστας.Στη βάρκα μπήκαμε 5μιση γιατί ο ξεναγός για κανένα μισάωρο μας περπάτησε σε όλα τα στενά τριγύρω,είδαμε όντως κάποιους σαντού αλλά το σκοτάδι κι ο σεβασμός στην ησυχία τους δε μου επέτρεψε να βγάλω φωτογραφίες.Απλά παρακολουθούσαμε τα τεκτενόμενα όπως και σε κάθε γκατ που πλέυριζε η βάρκα και χαμηλόφωνα ο ξεναγός μας εξηγούσε τι κάνουν.Επίσης ο ήλιος δεν ήταν καθόλου καυτός αλλά ευχάριστος γιατί είχε πολύ υγρασία και ψύχρα οπότε μπορούσες όλη μέρα να περπατήσεις άνετα στα γκατ.Τουρίστες άρχισαν να εμφανίζονται τουλάχιστον μία ώρα μετά δηλαδή κατα τις 6μιση που άρχισε να ξημερώνει.

 

[babaduma]

Τα παραπάνω είναι απολύτως σωστά αλλά μάλλον δεν ισχύουν για τον Δεκέμβρη που λόγω κρύου οι διαδικασίες καθυστερούν.Αν πρόσεξες την πρώτη φωτό,που δεν καλοφαίνεται βέβαια,στα γκατ εκείνη την ώρα είχε κρύο,είχαν ανάψει παντού φωτιές κι ο κόσμος ήταν ελάχιστος,κανένας τουρίστας.Στη βάρκα μπήκαμε 5μιση γιατί ο ξεναγός για κανένα μισάωρο μας περπάτησε σε όλα τα στενά τριγύρω,είδαμε όντως κάποιους σαντού αλλά το σκοτάδι κι ο σεβασμός στην ησυχία τους δε μου επέτρεψε να βγάλω φωτογραφίες.Απλά παρακολουθούσαμε τα τεκτενόμενα όπως και σε κάθε γκατ που πλέυριζε η βάρκα και χαμηλόφωνα ο ξεναγός μας εξηγούσε τι κάνουν.Επίσης ο ήλιος δεν ήταν καθόλου καυτός αλλά ευχάριστος γιατί είχε πολύ υγρασία και ψύχρα οπότε μπορούσες όλη μέρα να περπατήσεις άνετα στα γκατ.Τουρίστες άρχισαν να εμφανίζονται τουλάχιστον μία ώρα μετά δηλαδή κατα τις 6μιση που άρχισε να ξημερώνει.

Ναι, έχω βρεθεί και χειμώνα στο Βαρανάσι (αρχές Δεκεμβρίου), είχε όντως ψύχρα και είχαν ανάψει φωτιές αλλά δεν ήταν τόσο "τραγικά" (για εμάς). Για τους ντόπιους, βέβαια, άλλη ιστορία, οι εφημερίδες στο Δελχί έγραφαν για πρωτοφανές ρεκόρ θανάτων από το κρύο (10-12) σε μια νύχτα που η θερμοκρασία ήταν 6-7 βαθμοί. Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι πόσο δυνατός ήταν ο ήλιος τότε... θυμάμαι, όμως, πώς ήταν στα μέσα Μαρτίου: Κατ' ευθείαν στο "δόξα-πατρί" με θερμοκρασίες που αγγίζαν σαραντάρια!

 

[villi]

Όπως το λες για μας δεν ήταν καθόλου τραγικά,σαν Οκτώβρης θα έλεγα.Αυτοί όμως πάγωναν!Αφού μιλάς για σαραντάρια τον Μάρτη,που ούτε να τα φαντάζομαι δε θέλω στο Βαρανάσι,εξηγείται γιατί παγώνουν στους 6-7 βαθμούς.Όπως οι τουρίστριες βορείων χωρών που φοράνε τιραντάκια αυτές τις μέρες στο κέντρο της Αθήνας

 

[GTS]

Φοβερή ιστορία...αν και αποφεύγω να βλέπω τις φωτογραφίες για δικούς μου λόγους, οι περιγραφές είναι φοβερές! Μέθυσα με άρωμα Ινδίας πρωϊνιάτικα...

 

[strani]

Καθόλου ΄΄απρεπή''!Όπως έγραψε κι ο Βαbaduma η έκταση των δύο χωρών είναι δυσανάλογη και η Ινδία περιλαμβάνει πολλά περισότερα από αυτά που κατάφερα να δω εγώ.Θα έβγαζα πιο ασφαλές συμπέρασμα ίσως αν επισκεπτόμουν επίσης την ορεινή και παραθαλάσσια Ινδία.Με σιγουριά πάντως μπορώ να πω ότι οι επαρχίες στις οποίες βρέθηκα δεν έχουν καμία σχέση με το Νεπάλ.Το Νεπάλ έτσι όπως το βίωσα εγώ τουλάχιστον είναι μεν πιο πρωτόγωνο αλλά δεν έχει σε καμία περίπτωση τη βρωμιά και την εξαθλίωση της Ινδίας.Επίσης λόγω των θρησκειών,στην Ινδία επικρατεί ο Ινδουισμός ενώ στο Νεπάλ ο Βουδισμός,οι άνθρωποι,η κουλτούρα,τα έθιμα,ο τρόπος ζωής,οι τόποι λατρείας καθώς και τα θρησκευτικά σύμβολα διαφέρουν πολύ.Γενικά πάντως και δεν ξέρω αν θα συμφωνήσουν όσοι τα έχουν επισκεφτεί και τα δύο,αλλά για μένα το ταξίδι στο Νεπάλ ήταν πιο ''εύκολο'' κι ευχάριστο ενώ το ταξίδι στην Ινδία θα το χαρακτήριζα πιο ''δύσκολο'',πνευματικό και ψυχικά ''κουραστικό''.Άρα δεν υπάρχει απάντηση,η κάθε χώρα είναι μία τελείως διαφορετική εμπειρία!

Μια και οι εικονες που εχω απο την ''μικρη ινδια ''οπως λεγετε απο πολλους το νεπαλ ,ειναι σχετικα προσφατες,μου κανει τρομερη εντυπωση που περιγραφεις την ινδια πιο βρωμικη και εξαθλιωμενη.Ισως να εισαι επηρεασε η εκταση της φτωχειας και ο ογκος των εικονων.Παντως οπως λες τον ιουνιο που θα εχω επιστρεψει απο ινδια σιγουρα θα εχω μετρο συγκρισης....Περιμενω την συνεχεια της ιστορια σου !!!

 

[villi]

Varanasi συνέχεια Νο2…

Μετά την επίσκεψη στο Sarnath κατευθυνθήκαμε στην περιοχή όπου κατοικούν κατά κύριο λόγο μουσουλμάνοι και ασχολούνται με τα εργόχειρα και την επεξεργασία του μεταξιού.Διαβαίνοντας τα στενά είδαμε εργάτες επί τω έργω που αν δεν με διαβεβαίωνε ο ξεναγός ότι πράγματι εργάζονται εκεί θα ορκιζόμουν ότι είχαν στηθεί και μας περίμεναν.

Είχα διαβάσει ότι η περιοχή αυτή είναι γεμάτη πιτσιρίκια αφού οι μουσουλμάνοι σχεδόν στο σύνολό τους κάνουν πάνω από τέσσερα παιδιά και πολλά από αυτά εργάζονται από μικρή ηλικία στους αργαλειούς.Πραγματικά μόλις μας εντόπισαν τρέξανε κατά ομάδες να ζητήσουνε στυλό αλλά όχι χρήματα.

Και μπορώ να πω ότι ήταν πολύ πιο περιποιημένα από πολλά άλλα παιδιά που περιφερόντουσαν στις υπόλοιπες περιοχές του Βαρανασίου .

Μετά λοιπόν τη βόλτα στα πέριξ στενά και τη σχετική διαφήμιση ο ξεναγός με μεγάλη συστολή μπορώ να πω μας οδήγησε σ’ένα κατάστημα γιατί όπως μας εξήγησε δε μπορούσε να κάνει αλλιώς.Δε μας πείραξε καθόλου και είχα πειστεί να αγοράσω κι ένα μεταξωτό μαντηλάκι αλλά ο πωλητής έψαχνε για κορόιδα αφού άλλο μου έδειξε κι άλλο μου έβαλε στη σακούλα.Είχε δείγματα μεταξωτών αλλά πουλούσε μαϊμού αφού με τρόπο έβαζε στην άκρη το δείγμα και έβαζε στη σακούλα ένα νάιλον μαντήλι με παρόμοιο σχέδιο!!!Καθότι τυγχάνω ανοιχτομάτα την πάτησε και μετά δεν ήξερε πώς να το σώσει,φυσικά δεν ψώνισα!Ο δε ξεναγός ήθελε να ανοίξει η γη να τον καταπιεί αλλά είχαμε καταλάβει πια πως λειτουργεί το σύστημα στην Ινδία και δεν τον παρεξηγήσαμε άλλωστε μας είχε αποδείξει και με το παραπάνω τον άριστο επαγγελματισμό του.

Καθ’οδόν για το κέντρο έφτασε η ώρα να αποχαιρετήσουμε τον εξαιρετικό ξεναγό μας και τον συμπαθέστατο οδηγό και να ανακαλύψουμε μόνοι μας πλέον τα αξιοπερίεργα της πόλης.Η συμβουλή τους ήταν να προσέχουμε πολύ στα γκατ,να μη μιλήσουμε σε κανέναν και να μη δεχτούμε οποιαδήποτε υπηρεσία μας προσφερθεί.Υπερβολές σκεφτήκαμε δεν είχαμε δει μέχρι τώρα τίποτα τραγικό όμως δεν είχαν άδικο τελικά.

Πρώτον και κύριον όσο ήμασταν με τον ξεναγό κανείς δε μας πλησίασε,μόλις απομακρυνθήκαμε κι αρχίσαμε να περπατάμε μόνοι μας πέσανε σα βροχή δίπλα μας οι κράχτες για ρίκσο,μαγαζιά,εκδρομές κι ότι άλλο σκεφτεί κανείς.Τηρήσαμε ευλαβικά τη συμβουλή και δεν απαντούσαμε σε κανέναν.Μάλιστα για να τους αποθαρρύνουμε μιλούσαμε μεταξύ μας ελληνικά οπότε μην αναγνωρίζοντας τη γλώσσα έφευγαν.Οι επαίτες ξαφνικά έγιναν πιο επίμονοι και πιεστικοί.Απλά δε δίναμε σημασία.Αν κάνεις την κίνηση και δώσεις σε έναν μαζεύονται εν ριπή οφθαλμού άλλοι 20 κι άντε να ξεμπερδέψεις.
Αν κάναμε το λάθος να κοιτάξουμε σε κανένα μαγαζί όλο και κάποιος νεαρός έτρεχε από πίσω μας τουλάχιστον για 10 λεπτά να μας πείσει να αγοράσουμε.
Κατεβήκαμε εν μέσω όλων αυτών στα γκατ κι αρχίσαμε να περπατάμε κατά μήκος απολαμβάνοντας την απογευματινή αύρα.Σα χαζοχαρούμενοι τουρίστες αλληλοφωτογραφιζόμασταν με θέα τον Γάγγη και χαζεύαμε τις βάρκες που πηγαινοέρχονταν και τον κόσμο που βουτούσε στα νερά με αμείωτο ρυθμό.

Μόλις απομακρυνθήκαμε από τα κεντρικά γκατ που βρισκόντουσαν οι πιο πολλοί τουρίστες το χαρούμενο σκηνικό άλλαξε ως δια μαγείας.Τα βλέμματα έγιναν πιο εχθρικά,σα να ενοχλούνταν από την παρουσία μας.Δε δώσαμε σημασία και συνεχίσαμε να περπατάμε,εγώ με την κάμερα στο χέρι.Χωρίς να το καταλάβουμε πλησιάσαμε στο Marnikanika Ghat όπου γίνεται και η καύση νεκρών.

Επειδή καμία διάθεση δεν είχα να μυρίσω πάλι αυτή την κρεατίλα κάνουμε στροφή να ανέβουμε προς τα πάνω για να αποφύγουμε το συγκεκριμένο γκατ.

Και ξαφνικά μας πλησιάζει ένας τύπος ωρυόμενος μαζί με έναν αστυνομικό.Προτού καταλάβουμε τι συμβαίνει ζήτησε να μας συλλάβουν(!!!) και να σπάσουν και την κάμερα.Προς στιγμήν πανικοβληθήκαμε αλλά προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου ζητάω το λόγο από τον αστυνομικό ο οποίος μου λέει με ύφος εκατό καρδιναλίων ότι απαγορεύεται η λήψη εικόνων από τους καιόμενους.Με θάρρος και θράσος του απαντώ ότι καμία όρεξη δεν είχα να τους φωτογραφίσω και μάλιστα ότι δεν πατήσαμε το πόδι μας στο γκατ γι’αυτό το λόγο.Επιπλέον του ζήτησα να μου δείξει την προειδοποιητική πινακίδα της απαγόρευσης φωτογράφισης γιατί σα τουρίστρια δεν γνώριζα την περιοχή.Aν προσέξετε δε στη φωτογραφία φαίνεται καθαρά ένα άλλο ζευγάρι τουριστών που κατευθύνεται προς τις καύσεις με τις φωτογραφικές μηχανές ανά χείρας αλλά βεβαίως κανείς δε τους συλλαμβάνει.
Ο ωρυόμενος αφού κατάλαβε ότι δε μασήσαμε γλύκανε και άρχισε να μας λέει για άλλους τουρίστες που συνελήφθησαν και τους κατασχέσανε κάμερες και λογαριασμούς (!!!) και μας είπε ότι αφού δεν ξέραμε μπορούσαμε να πάμε στο αστυνομικό τμήμα και να πληρώσουμε απλά το πρόστιμο!Ο αστυνομικός φυσικά περίμενε να τον ‘’λαδώσουμε’’ επί τόπου φοβούμενοι τη σύλληψη αλλά αρχίσαμε να παίρνουμε στροφές και του είπαμε πως θα τηλεφωνήσουμε στην Πρεσβεία μας και στο πρακτορείο για να έρθουν μαζί μας στο τμήμα.Μόλις τα άκουσε αυτά έστριψε δια του αρραβώνος και μας ευχήθηκε και καλή διαμονή!!! Ο πρώην ωρυόμενος ξαφνικά έγινε πολύ φιλικός και άρχισε να μας παριστάνει και τον ξεναγό ο αθεόφοβος,αν δεν υπήρχε κόσμος τριγύρω θα τον πέταγα στον ποταμό,τέτοια νεύρα είχα.Μέχρι που ήθελε να μας πάει και στο μαγαζί του να αγοράσουμε πασμίνες,είχε ξεχάσει πια το θρησκευτικό ντελίριο που τον οδήγησε να απαιτεί τη συλληψή μας.Για να τον απομακρύνουμε του κλείσαμε ραντεβού την άλλη μέρα το πρωί στα γκατ να μας δείξει τις πασμίνες του,ακόμη περιμένει!!!

Στη συνέχεια της πολυτάραχης βόλτας μας είχα νευριάσει τόσο που αν τολμούσε κανείς να πλησιάσει για μαζάζ,βαρκάδα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο τα άκουγε κανονικά.Μα να μη μπορεί κανείς να απολαύσει πέντε βήματα σ’αυτά τα γκατ,ηταν τρομερό!

Για δεύτερη φορά παρακολουθήσαμε την aarti καθήμενοι
στα σκαλιά αυτή τη φορά κ έτσι κατάφερα να ηρεμήσω και να ξαναδώ την ωραία πλευρά του Γάγγη.

Το ηλιοβασίλεμα ήταν για άλλη μια φορά μαγευτικό και καθώς ο κόσμος απομακρύνθηκε μετά τη λήξη της τελετής μείναμε πίσω να ρουφήξουμε τις τελευταίες εικόνες μαγείας.

Ηθελα τόσο να περπατήσω κατά μήκος αυτή την ώρα που βασίλευε η ησυχία αλλά κάνοντας μερικά βήματα διαπιστώσαμε ότι οι άνθρωποι που παρέμεναν τριγύρω είχαν άλλους σκοπούς όχι και τόσο αγνούς οπότε αποχωρήσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη.Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στην αγορά αλλά από την πολυκοσμία δε μπορούσαμε να κουνηθούμε μέσα στους στενούς δρόμους.Μυρωδιές φαγητών παρέα με αρωματικούς καπνούς μας συντρόφευαν σε όλη τη διαδρομή κι αυτό το ανθρώπινο λεφούσι μαζί με την οργιώδη χρωματική παλέτα των μικρομάγαζων μας ζάλισε γλυκά!Τεράστια η σημερινή μέρα και η κούραση άρχισε να γίνεται ιδιαιτέρως αισθητή οπότε περπατήσαμε ως τον κεντρικό δρόμο εκεί που ο αστυνομικός βάραγε στο ψαχνό για να βρούμε ρίκσο για την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο.Μόλις κάναμε την πρώτη ερώτηση μαζεύτηκαν τουλάχιστον 10 ρικσάδες να μας τραβολογάνε.Μας κέρδισε ένας πιτσιρίκος με cyclo-riksa και η βόλτα ήταν απολαυστικότατη για μας αφού δεν ακούγαμε την μηχανή και μπορούσαμε να χαθούμε απερίσπαστοί στις εικόνες και στην απίστευτη οχλαγωγία.Ο φουκαράς βέβαια δεινοπάθησε να μας κουβαλήσει και κάθε τόσο γυρνούσε να μας πει ότι είναι δυνατός και να μην αγχωνόμαστε.Ειχαμε συμφωνήσει να του δώσουμε 1 ευρώ για διαδρομή 40 λεπτών,του δώσαμε 2 και κόντεψε να βάλει τα κλάμματα!Μας χιλιοευχαρίστησε και μας έδωσε ένα σωρό ευχές!Φτάνοντας μπροστά στο ξενοδοχείο γινόταν το αδιαχώρητο από κόσμο στους τριγύρω δρόμους και ρωτήσαμε τι συμβαίνει.Χριστουγεννιάτικο φεστιβάλ Ινδών χριστιανών σ’έναν καθολικό ναό λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο μας.Παρ’όλη την κούραση αποφασίζουμε να ρίξουμε μια ματιά.Ο ναός τεράστιος και υπέροχος με όμορφους κήπους.Απ’έξω πανηγύρι κατά μήκος του δρόμου με τέντες και πάγκους.Η ουρά στην είσοδο τεράστια με πάρα πολλούς αστυνομικούς με ξύλα να σπρώχνουν προσπαθώντας να ελέγξουν τα πλήθη.
Η λειτουργία ακουγόταν παντού με μεγάφωνα αλλά παρ’ότι καιγόμουν από περιέργια να δω το εσωτερικό δεν μπήκαμε στην διαδικασία να εισχωρήσουμε σ’αυτό το πλήθος.Θα επιχειρούσαμε να το δούμε το επόμενο πρωί.Επιστροφή στο ξενοδοχείο,γρήγορο τσιμπολόγημα στο εστιατόριο και επιτέλους ύπνος βαθύς!

Πράγματι το επόμενο πρωί επιστρέψαμε προς εξερεύνηση του ναού αφού το φεστιβάλ είχε τελειώσε κι ο κόσμος μάζευε τους πάγκους και τους τόνους σκουπιδιών.Το τελευταίο μας έκανε μεγάλη εντύπωση αφού ολόκληρο το Βαρανάσι είναι μια τεράστια χωματερή αλλά ο περιβάλλον χώρος του ναού και ο δρόμος εμπρός του καθάρισαν ολοσχερώς μέσα σε λίγες ώρες.

Διαφορά νοοτροπίας?Παιζει σπουδαίο ρόλο η θρησκεία στον τρόπο ζωής και τις καθημερινές συνήθειες?Ευθύνεται ο ινδουισμός για πολλά κακώς κείμενα της Ινδικής κουλτούρας?Εμένα με προβλημάτισαν αυτές οι σκέψεις δε σας το κρύβω!

Μείναν μόλις δύο ώρες να αποχαιρετήσουμε το εξωπραγματικό και πολυποίκιλο Βαρανάσι με έντονες δόσεις μελαγχολίας αλλά και μία αίσθηση πληρότητας!
Μία πόλη πρόκληση που αν την αφουγκραστείς κι αφήσεις τις αισθήσεις σου ελεύθερες θα σε αλλάξει για πάντα!

Το μεσημέρι μας βρίσκει σ’ένα ακόμη γεμάτο αεροπλάνο να πετάμε πάνω από τον Γάγγη με προορισμό την πρωτεύουσα από την οποία είχε ξεκινήσει όλη αυτή η μαγική διαδρομή…

 

[villi]

Delhi ξανά…

Επιστροφή στην πρωτεύουσα όπου η θερμοκρασία είχε πέσει αρκετά κάπου στους 17-20 βαθμούς Κελσίου την ημέρα και κάτω από 10 το βράδυ!

Επιστροφή και στο ίδιο καταθλιπτικό ξενοδοχείο,τουλάχιστον μας έδωσαν λίγο καλύτερο δωμάτιο με πιο ανεκτό μπάνιο.Φυσικά δεν ήταν να μείνει κανείς εκεί μέσα λεπτό οπότε μετά το φρεσκάρισμα πήραμε τους δρόμους.Πήγαμε μέχρι το μετρό με σκοπό να πάμε στο κέντρο αλλά αφού άκρη δεν βγάλαμε με την κάρτα,αφήσαμε το κέντρο για την επόμενη μέρα και κατευθυνθήκαμε στην αγορά Karol Bahg.
Κατ’εμέ η μεγαλύτερη και καλύτερη αγορά της πόλης.Επειδή απευθύνεται κυρίως σε καλοβαλμένους ντόπιους, οι οχλήσεις ήταν ανύπαρκτες,τα καταστήματα αρκετά περιποιημένα και με υψηλότερης ποιότητας προϊόντα και οι τιμές λιγάκι τσιμπημένες για Ινδία.Βρήκαμε όμως αρκετά συμφέρουσες τιμές στα ρούχα όπως και στα παπούτσια και φυσικά το μικρόβιο του καταναλωτισμού δεν άργησε να ξαναναπτυχθεί μέσα μας.
Τα μαγαζάκια αρχίσανε να κλείνουν κατά τις 8 και μέχρι τις 9 οι δρόμοι είχαν ερημώσει.Ο κόσμος είχε κατακλύσει τα fastfoodάδικα και μπήκαμε στον πειρασμό να ρίξουμε μια ματιά σε ένα με τεράστιες ουρές και αρκετή νεολαία απ’έξω να σαβουρώνει γεμίζοντας το πεζοδρόμιο με τόνους σκουπιδιών.Ομολογώ ότι ήθελα να δοκιμάσω πολλά,αμφιταλαντεύτηκα καθώς από τη μία έγερνε η περιέργεια και η πείνα κι από την άλλη η θύμηση των στομαχικών διαταραχών της προηγούμενης νύχτας.Δε το ρίσκαρα και το μετανιώνω αλλά την επομένη είχαμε πτήση επιστροφής 7 ωρών και δεν αντέχω τις τουαλέτες των αεροπλάνων!Επίσης δεν ήθελα άλλα thalis μήτε άλλα kabab,ναι μου άρεσε η ινδική κουζίνα πολύ αλλά 18 μέρες τη σιχάθηκα στο τέλος!Οπότε καταλήξαμε σ’ένα café coffeeday http://www.cafecoffeeday.com/ ,πρόκειται για την μεγαλύτερη αλυσίδα καφέ στην Ινδία.Τα σαντουιτσάκια ήταν πεντανόστιμα,τα γλυκά μέτρια,οι συσκευασμένοι χυμοί εύγευστοι και κάτι αποξηραμένα φρούτα που πήρα για να μασουλάω στο δρόμο,τόσο πικάντικα που είχανε χάσει τη γεύση του φρούτου.Το περιβάλλον όμως ήταν παντού τόσο όμορφο καθαρό και περιποιημένο που νόμιζες ότι είχες επιστρέψει στην πατρίδα για να μην πω ότι είχες την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε χώρα του ευρωπαϊκού βορρά.Η ώρα 10 και μισή οδεύουμε προς το ξενοδοχείο περνώντας δίπλα από ανθρώπους που κοιμούνται (?) στο πεζοδρόμιο στην καλύτερη περίπτωση πάνω σ’ένα χαρτόνι στη χειρότερη με μαξιλάρι τα σπουπίδια.Απίστευτες αντιθέσεις στον ίδιο δρόμο!Φωτιές παντού καθώς το κρύο είναι πλέον έντονο και αρκετά κορναρίσματα από τουκτουκατζήδες που ψάχνουν πελάτες μέσα στη νύχτα.Μπαίνοντας στην υποτιθέμενη ρεσεψιόν βρίσκουμε τον ιδιοκτήτη να κοιμάται στον μοναδικό καναπέ και έναν καημένο υπάλληλο να κοιμάται στο πάτωμα μπροστά στο ασανσέρ.Ο ίδιος είμαι σίγουρη ότι θεωρούσε τον εαυτό του υπερτυχερό που δεν κοιμόταν στο πεζοδρόμιο με τους άλλους αλλά σε καθαρότερο πάτωμα και σε ζεστό χώρο.Κι εκεί συνειδητοποιείς ότι η έννοια της τύχης και της χαράς είναι πολύ σχετική!Μόλις αντιλαμβάνεται την παρουσία μας παρ’όλο που πηδήξαμε αθόρυβα τα πόδια του για να ανέβουμε από τα σκαλιά,πετάγεται και μας καλεί το ασανσέρ τραβώντας μας να πάμε από κει.Ο ιδιοκτήτης ατάραχος!

Το δωμάτιο που πριν φύγουμε ήταν ζεστό και υγρό τώρα είχε μετατραπεί σε δωμάτιο χωριού της Σιβηρίας.Μα από πού μπάζει αναρωτιόμαστε για να ανακαλύψουμε πως πίσω από την κουρτίνα βρίσκεται ένα σπασμένο τζάμι και σε απόσταση αναπνοής ένα Ινδός με μόνη περιβολή το σώβρακο του!!!

Αφού κοιταχτήκαμε και τηρήσαμε κι ενός λεπτού σιγή ξανακλείσαμε την κουρτίνα και κουκουλωθήκαμε στους υπνόσακους (σπουδαία εφεύρεση!!!)φορώντας κάλτσες,ζακέτες και κασκόλ!Νευρικό γέλιο,τουρτούρισμα,ύπνος υπό διαφόρους εντερικούς ήχους…

 

[panius]

Αχαχαχα! Ωραίο ξενοδοχείο! Πού το βρήκατε; Η καφετέρια πραγματικα πολύ ωραία και μοδατη. Και μεις εκεί πήγαμε και ξεχάστηκα και ήπια τον καφέ κρύο με παγάκια καταστρατηγωντας τον πιο σημαντικο κανόνα για τον ταξιδιώτη (μόνο εμφιαλωμένο νερο).

 

[villi]

Αχαχαχα! Ωραίο ξενοδοχείο! Πού το βρήκατε; Η καφετέρια πραγματικα πολύ ωραία και μοδατη. Και μεις εκεί πήγαμε και ξεχάστηκα και ήπια τον καφέ κρύο με παγάκια καταστρατηγωντας τον πιο σημαντικο κανόνα για τον ταξιδιώτη (μόνο εμφιαλωμένο νερο).

Αυτό που κλείσαμε αρχικά μας ακύρωσε τελευταία στιγμή γιατί είχε ιατρικό συνέδρειο και αποφάσισε να μη δεχτεί άλλο κόσμο και το πρακτορείο μας πρότεινε 4-5,διαλέξαμε αυτό γιατί είχε τις καλύτερες κριτικές,αναρωτιέμαι πως ήταν τα άλλα!!!
Κι εμείς ήπιαμε καφέ με παγάκια,θα το γράψω στο επόμενο κεφάλαιο!Το συνειδητοποιήσαμε όταν τον είχαμε ήδη απολαύσει!!

 

[KIKI]

Βιλλη δεν είχα παρει ειδηση οτι τοσους μηνες εγραφες ιστορία , κυριολεκτικα και μεταφορικά !
ξεκινησα να διαβαζω και πονεσαν τα ματια μου , δεν μπορουσα να σταματησω .
Γραφεις ομορφα , αμεσα και κατανοητά και επιπλεον βαζεις και ωραιες φωτογραφιες .
Μπράβο !

 

[strani]

Αργησες για την συνεχεια .Την περιμενα με ανυπομονησια κατι σαν το game of thrones ας πουμε..Παντως σοβαρα τωρα εχεις απολυτο δικιο οτι σε αυτα τα ταξιδια εκτος των αλλων καταλαβαινεις ποσο διαφορετικη ειναι "χαρα" γι΄ αυτους τους ανθρωπους και ισως να προβληματιζεσαι για το τι θα 'πρεπε να εκτιμας!!

 

[varioAthens]

Ελα πες αληθεια.... το δωματιο σας το προτεινε η @dim kyr , ετσι?