Ιορδανία ΙΟΡΔΑΝΙΑ - Βγαλμένη από Πέτρα και Έρημο

[varioAthens]

Ο Ναος του Αγιου Γεωργιου στη Μανταμπα:

Λεπτομερεια απο τον Ψηφιδωτο Χαρτη της Μανταμπα:

Το Καστρο του Κερακ:

Στα "μπουντρουμια" του καστρου:

Οι φωτογραφιες μου, και στη 2η αποπειρα μου να τις ανεβασω, εξακολουθουν να εμφανιζονται desa... τεσπα...

και μερικες που βρηκα στο ιντερνετ απο το Wadi Mujib:

 

[KLEOPATRA]

Φοβερη εμπειρια στο φαραγγι μπραβο που το τολμησατε!!

 

[hydronetta]

Πρασίνισα από το κακό μου για το Wadi αλλά είμαι τόσο αδεξιος που μαλλον θα με παρασερνε το ρεμα. Οπότε για την ακεραιότητά μου καλύτερα που δεν το ξερα όταν πήγα Ιορδανία

 

[varioAthens]

Πρασίνισα από το κακό μου για το Wadi αλλά είμαι τόσο αδεξιος που μαλλον θα με παρασερνε το ρεμα. Οπότε για την ακεραιότητά μου καλύτερα που δεν το ξερα όταν πήγα Ιορδανία

Μπα το εχεις ειμαι σιγουρη... ειδα εναν κυριο 70αρη που πηγαινε υποβασταζομενος απο τις κορες του και οδηγο (ενα απο αυτα τα παληκαρια που δουλευουν εκει).... προχωρησε αξιοπρεπως, απλα δεν αναρριχηθηκε στα πιο μεγαλα καταρρακτακια...

 

[varioAthens]

Φοβερη εμπειρια στο φαραγγι μπραβο που το τολμησατε!!

Ηταν οντως παρα πολυ ωραια!!

 

[varioAthens]

ΠΕΤΡΑ #1#

Aργα το απογευμα φτασαμε στην Wadi Musa, την πολη οπου βρισκεται ο αρχαιολογικος χωρος της Πετρας... Η πολη τιποτα το ιδιαιτερο, ουτως ή αλλως δεν ημασταν και σε φαση να την εκτιμησουμε γιατι ημασταν κατακοποι (απο τις τοσες ωρες ταξιδιου συν το trekking) και πεινασμενοι σαν λυκοι (ειχαμε να φαμε 12 ωρες, απο το πρωινο στο Αμμαν). Το μονο που μας ενδιεφερε ηταν να φτασουμε στο ξενοδοχειο μας.

Φτασαμε λοιπον στο ξενοδοχειο, χαιρετησαμε τον Jad, μας εδωσε μερικες οδηγιες και συμβουλες για την επομενη μερα που δεν θα συναντιομασταν γιατι εμεις θα περιπλανιομασταν στην Πετρα, περασαμε σωματικο ελεγχο πριν μας επιτρεψουν την εισοδο μας στο lobby, καναμε τσεκ-ιν και κατευθειαν στο δωματιο για μπανιο να διωξουμε την "ποταμιλα" και την κοπωση που κουβαλαγαμε τοσες ωρες πανω μας.

Και μολις τελειωσαμε το ωραιο μας μπανακι και ξεκινησαμε να φοραμε τα καθαρα μας τα ρουχαλακια ωστε να κατεβουμε για φαγητο, μας ηρθε η φαεινη ιδεα να ανοιξουμε την τηλεοραση! Τι το θελαμε? Πρωτο θεμα στις ειδησεις η επιβολη capital controls στην Ελλαδα... και δωστου να βλεπουμε τις ατελειωτες ουρες στα ΑΤΜ και δωστου να ακουμε τα απαισιοδοξα σεναρια των ξενων οικονομικων αναλυτων... Πηραμε τηλεφωνο τους δικους μας μηπως και μας δωσουν πιο ενθαρρυντικα νεα, αλλα αυτοι ηταν σε χειροτερη ψυχολογικη κατασταση... Λογικο βεβαια, αν ολη μερα σε βομβαρδιζουν με ειδησεις τα skai, mega και antenna. Συνηδειτοποιησα ποσο διαφορετικα διατυπωνονται οι ΙΔΙΕΣ ειδησεις απο καναλι σε καναλι και απο χωρα σε χωρα και ποσο καλλιεργουν τα ελληνικα μεσα τον πανικο και την τρομοκρατηση του κοσμου. Τεσπα, αλλη συζητηση αυτο...

Παραλιγο να πεσω κι εγω στη λουμπα του πανικου και να αρχισω να συχτιριζω απο την μια τον husband που δεν με αφησε να σηκωσω λεφτα (και μου εκανε μαλιστα και χιουμορακι "Σιγα μωρε... τι θα γινει? Δεν θα κλεισουν κι οι τραπεζες") κι απο την αλλη εμενα που δεν προνοησα να εχω στο ντουλαπι της κουζινας τιποτα αλλο απο μισο πακετο ρυζι, μια κονσερβα τονου και μια μαγιονεζα light.

Μεσα σε ολη αυτη την παρανοια, κοιταζομασταν με τον husband και δεν το πιστευαμε αυτο που ζουσαμε... Περιμεναμε 2 ολοκληρα χρονια για να παμε ενα ταξιδι ... 2 ολοκληρα χρονια για 5 fucking days ξεγνοιασιας (sorry κιολας) και να 'μαστε εδω, σε αποσταση αναπνοης απο την μαγικη Πετρα, με τη διαθεση και το ηθικο μας στα ταρταρα.

Σαν ρομποτ κατεβηκαμε απο το δωματιο και ελλειψει διαθεσης, αποφασισαμε να κατσουμε για φαγητο στο εστιατοριο του ξενοδοχειου. Το ξενοδοχειο σε πολυ ωραιο ανατολιτικο στυλ αλλα σχεδον αδειο... μονο εμεις και κανα 2-3 αλλες παρεες τουριστων. Ωστοσο οι χαμογελαστοι και φιλικοι ανθρωποι του εστιατοριου μας εκαναν πολυ γρηγορα να αισθανθουμε καλυτερα και να ξεχαστουμε. Το ωραιο ντοπιο κρασι εκανε κι αυτο τη δουλεια του: μας χαλαρωσε... Το δε φαγητο υπεροχο! Μιας και ημασταν αναποφασιστοι ως προς το τι να διαλεξουμε, μας εφτιαξαν 2 πολυ μεγαλες ποικιλιες η μια με λαχταριστα ψητα και η αλλη με υπεροχες σαλατες και ορεκτικα (ολα ανατολιτικες συνταγες). Ελλειψει κοσμου, τα παντα φτιαχτηκαν εκεινη την ωρα και ηταν πεντανοστιμα.

Με πιο ανεβασμενη διαθεση επιστρεψαμε στο δωματιο και υποσχεθηκαμε να μην ξανανοιξουμε τηλεοραση στο υπολοιπο του ταξιδιου μας, πραγμα που αποδειχτηκε σοφη επιλογη για την ψυχολογια μας. Υπνος απο τις 21.30, μιας και την επομενη μερα ειχαμε προγραμματισει εγερτηριο στις 5.00 προκειμενου να μπουμε στην Πετρα με το που ανοιγε ο αρχαιολογικος χωρος, στις 6 ακριβως, για να αποφυγουμε την πολλη ζεστη και τον πολυ κοσμο.

 

[varioAthens]

ΠΕΤΡΑ #2#


Eγερτηριο στις 5.00, γρηγορος καφες στο ξενοδοχειο και ως αλλοι Indiana Jones φυγαμε να εξερευνησουμε την "Χαμενη Πολη της Πετρας".

Η διαδικασια εχει ως εξης: κοβεις εισητηριο και μπαινεις στον αρχαιολογικο χωρο της Πετρας... προσπερνας τα καταστηματα που πουλανε σουβενιρ, χαρτες και τα κλασικα ιορδανικα μαντηλια για το κεφαλι και ξεκινας το περπατημα.
Το πολυ απλο γκισε οπου κοβεις το, ομολογουμενως τσουχτερο, εισητηριο και τα 900 μετρα που διανυεις μεχρι να μπεις στο Siq, με τιποτα δεν σε προιδεαζουν για αυτο που θα αντικρυσεις.
Αφου διανυσεις, λοιπον, στην αρχη μια φλατ αδιαφορη αποσταση, μπαινεις στο Siq, το πολυ στενο φαραγγι αναμεσα σε πανυψηλους κοκκινωπους βραχους, που ειναι και η μονη διοδος που σε οδηγει στο σημα-κατατεθεν της Πετρας, το Θησαυροφυλακιο.

Η αποφαση μας να ξεκινησουμε στις 6 το πρωι αποδειχτηκε σωστη, μιας και ειχαμε ολο το φαραγγι δικο μας, χωρις κανενα ιχνος τουριστα.
Επικρατουσε απολυτη σιωπη και ηρεμια που την διακοπτε μονο κανενα κρωξιμο πουλιου ή οι οπλες των αλογων των βεδουϊνων που πηγαινοερχονταν αραια και που μεσα στο φαραγγι.
Οσο προχωρουσαμε μεσα στο Siq αυτο γινοταν ολο και πιο στενο, σκοτεινο και κατηφορικο εντεινοντας την προσμονη και την ανυπομονησια μας.

Σε καθε στροφη σκεφτομουν "τωρα θα φανει η εμβληματικη εικονα του Θησαυροφυλακιου", "τωρα θα τη δουμε να εμφανιζεται στο τελος του φαραγγιου"... κι ομως... οσο και να το περιμενεις, οσο κι αν νομιζεις οτι εχεις προετοιμαστει απο τις τοσες φωτογραφιες που εχεις δει, οταν πια φτανεις στην τελικη στροφη και αρχιζουν πλεον να ξεπροβαλλουν μπροστα σου αναμεσα απο τους βραχους, οι κορινθιακες κολωνες του Θησαυροφυλακιου, το δεος που νιωθεις δεν μπορει να περιγραφει με λεξεις.
Φτανοντας πια ακριβως μπροστα του, απλα μενεις εκστατικος, νιωθεις μικρος και ταυτοχρονα ευγνωμων που εισαι εκει.
Κατσαμε πολυ ωρα αμιλητοι, προσπαθωντας απλως να αφομοιωσουμε την καθε λεπτομερεια που βλεπαμε σα να προσπαθουσαμε να την "παρουμε" μαζι μας.
Οι μονοι που διεκοπταν την ονειροποληση μας ηταν οι οδηγοι/ξεναγοι/καμηλιερηδες/ιδιοκτητες γαιδουριων που ηθελαν να μας προσφερουν τις υπηρεσιες τους.
Πρεπει να ειχαμε κλεισει καμια ωρα μπροστα στο Θησαυροφυλακιο μεχρι που ενας ερμος ξεναγος μας ειπε "μην τρωτε τοση ωρα εδω, αυτο που βλεπετε ειναι μονο η αρχη... πιο μεσα κρυβονται κι αλλοι θησαυροι".

Με βαρια καρδια ξεκολλησαμε κι αρχισαμε να ακολουθουμε το ευρυτερο Siq (τη συνεχεια του δηλαδη) και να μπαινουμε πιο μεσα στην αρχαια πολη. Σε καποιο σημειο φυγαμε απο τον κεντρικο δρομο και αρχισαμε την αναβαση. Ειχαμε διαβασει οτι για να δεις και να "νιωσεις" την Πετρα πρεπει να βγεις απο τον βασικο δρομο και να σκαρφαλωσεις πανω στους βραχους... να δεις την αρχαια πολη απο ψηλα, πανοραμικα... κι ετσι καναμε... η ζεστη, παρολο που δεν ηταν ακομα ουτε 8.00 το πρωι ειχε αρχισει να γινεται αισθητη κανοντας την αναβαση λιγο ζορικη, αλλα με τιποτα δεν θα σταματουσαμε ακομα.
Θαυμασαμε, λοιπον, απο ψηλα την πολη που ολοκληρη ειναι λαξευμενη μεσα σε βραχους... μπηκαμε μεσα σε μερικες κογχες των βραχων, οι οποιες αποτελουσαν, στην πλειονοτητα τους, νεκρικους θαλαμους. Οι νεκρικοι θαλαμοι των φτωχων ηταν απλα, λιτα ανοιγματα, ενω των πλουσιων πιο περιτεχνες κατασκευες (με αετωματα, κιονες και λοιπα στολιδια). Παντα ομως λαξευμενα μεσα στους βραχους.

Μετα απο κανενα 2ωρο, καναμε την πρωτη σταση μας για να πιουμε τσαι και να κανουμε refresh τις πληροφοριες μας απο τον οδηγο μας και τις φωτοτυπιες μας... Τι θυμηθηκαμε για την Πετρα?

"Αν και οι γυρω περιοχες κατοικουνταν ηδη απο την εποχη του Χαλκου, η Πετρα δεν ηταν παρα μια οαση μεχρι που αρχισαν να εγκαθιστανται οι Ναβαταιοι σιγα σιγα ως τον 3ο αιωνα π.Χ.. Χαρη στο περιπλοκο συστημα υδρευσης που δημιουργησαν εξασφαλισαν συνεχη ροη νερου στους κατοικους παρα το γεγονος οτι η πολη βρισκεται σε ερημο. Ετσι η Πετρα εφτασε να εχει μεχρι και 30.000 κατοικους και αποτελεσε σημαντικο εμπορικο σταυροδρομι μεταξυ Κινας, Ινδιας, Αιγυπτου, Ελλαδας και Ρωμης. Επεβαλλε και εισεπραττε διοδια απο τα καραβανια που περνουσαν και ετσι εξελιχτηκε και σε σημαντικη οικονομικη δυναμη.
Οι Ναβαταιοι, εκτος απο εμπορικη δεινοτητα, φαινεται οτι διεθεταν και ειδικες γνωσεις μηχανικης οπως αποδεικνυεται τοσο απο το πολυπλοκο συστημα υδρευσης οσο και απο την κατασκευη του θεατρου. Η Πετρα, ομως, φημιζοταν και για την αρχιτεκτονικη της, η οποια ειχε εντονες αρχαιοελληνικες και ρωμαικες επιρροες.
Η πολη εχασε τη δυναμη της οταν κατακτηθηκε απο τους Ρωμαιους αρχικα και εν συνεχεια οταν το εμποριο αρχισε πλεον να γινεται μεσω θαλασσιων οδων κι ετσι η Πετρα επαψε πια να αποτελει εμπορικο σταυροδρομι.
Η πολη ξεχαστηκε και στα επομενα χρονια οι λαξευμενες κατασκευες εγιναν καταφυγια των βεδουινων.
Η Πετρα ανακαλυφθηκε το 1812 απο τον Ελβετο εξερευνητη Burckhart, ο οποιος μεταμφιεστηκε σε βεδουινο προσκυνητη (αλλοι λενε οτι ασπαστηκε το Ισλαμ και δεν μεταμφιεστηκε απλως) και ισχυριζομενος οτι ηθελε να παει να προσκυνησει τον ταφο του Ααρων, καταφερε να φτασει στην "Χαμενη Πολη".

Κανοντας μια μικρη παρενθεση σχετικα με τη σημασια που εχουν οι κογχες στους βραχους και πως σχετιζονται με την θρησκεια:
"Οι πρωτοι Ναβαταιοι, προερχομενοι απο την Αραβια, λατρευαν τους βραχους και τα πνευματα που τους κατοικουσαν , γι'αυτο και ειχαν σμιλεψει στους βραχους της Πετρας παρα μα παρα πολλες κογχες που χρησιμευαν ως ταφοι. Πολυ σπανια λαξευαν κογχες που ειχαν οικιστικη χρηση καθως οι Ναβαταιοι, παρα τον πλουτο που απεκτησαν, παρεμειναν πιστοι στις νομαδικες τους συνηθειες και εξακολουθησαν να κοιμουνται στις σκηνες τους.
Και καπου εδω, για οσους αρεσκονται στα μυστηρια, τιθεται και το ερωτημα: Πως οι Ναβαταιοι, ανθρωποι που ηταν απλοι νομαδες, εχτισαν τετοια περιτεχνα κτισματα που μαλιστα απαιτουσαν και ειδικες γνωσεις μηχανικης? Πως καταφεραν να σκαλισουνν τετοια αριστουργηματα πανω στην πετρα?
Και βεβαια, αν λαβουμε υποψιν μας οτι μονο ενα ελαχιστο ποσοστο της αρχαιας αυτης πολης εχει ανασκαφει και η πλειοψηφια των κτισματων μενει ακομα θαμμενη, σιγουρα αναμενονται πολλα νεα συμπερασματα και απαντησεις".

Ολη την υπολοιπη μερα περιπλανηθηκαμε στην μαγικη αυτη πολη...
Κανοντας μια 2ωρη διαδρομη, ανεβηκαμε (και κατεβηκαμε) τα 800 σκαλια που οδηγουν στο Μοναστηρι, τον μεγαλυτερο ναο της Πετρας. Ο ναος, αν και λιγοτερο περιτεχνος απο το Θησαυροφυλακιο, ειναι εντυπωσιακος, η δε απαγορευτικη (για πολλους) διαδρομη το καθιστα εναν "θησαυρο" για λιγους.
Ριξαμε μια ματια στο μουσειο, περπατησαμε μεσα απο τον κεντρικο δρομο, ειδαμε το θεατρο και φυσικα επισκεφθηκαμε τους Βασιλικους Ταφους. Το μεγεθος τους φανερωνει οτι ειχαν φτιαχτει για επιφανεις ανθρωπους και ειναι ακρως επιβλητικοι οπως τους βλεπεις να δεσποζουν πανω στις χρωματιστες ραβδωσεις των βραχων. Ειδικα κατω απο το απογευματινο φως, ειναι ενα θεαμα που σου μενει αξεχαστο.

Στο μεταξυ, απο καποια στιμη και μετα εγινε το αδιαχωρητο απο τουριστες μεσα στον αρχαιολογικο χωρο και η κινηση που δημιουργηθηκε, η σκονη που σηκωναν τα αλογα, τα καρα και οι καμηλες, σε συνδυασμο με τον καυσωνα, εκαναν αποπνικτικη την ατμοσφαιρα.
Εχοντας κλεισει 10 ωρες μεσα στην Πετρα, με τις 7 απο αυτες να περπαταμε κατω απο τον καυτο ηλιο, αποφασισαμε να παρουμε το δρομο της επιστροφης.
Κι εγω δεν ξερω πως τα καταφεραμε να φτασουμε στο ξενοδοχειο καθως δε νιωθαμε τα ποδια μας απο τον πονο και η ζεστη μας ειχε προκαλεσει απιστευτη δυσφορια.

Αναρωτιομασταν πως θα καταφερναμε να κανουμε ξανα την ιδια διαδρομη, και μαλιστα το βραδυ μεσα στα σκοταδια, για να δουμε το "Petra by night".

 

[underwater]

Άρτι αφιχθείσα από Ιορδανια διαβάζω το κεφάλαιο για την Πετρα και με πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία.
Ταξιδάρα, ανέλπιστα ενδιαφέρουσα χώρα και η εμπειρία της Πέτρας απλα μοναδική. Θα συμφωνήσω για το δέος την ωρα που εμφανίζεται το Θησαυροφυλάκιο, αλλα για μενα το απόλυτο ήταν η εμπειρία του Μοναστηριού. Ειδικά αν πεζοπορησει κανεις λίγο παραπάνω, μέχρι το view point, να το δει απο ψηλά. Τι να πω, απο τις στιγμές που καθορίζουν έναν ταξιδιώτη. Πιστεύω τέτοιο δέος θα νιώσω παλι μόνο αν αξιωθώ να φτάσω στο Μάτσου Πίτσου.
Περιμένω τη συνέχεια και πολλές φωτός!

 

[varioAthens]

Άρτι αφιχθείσα από Ιορδανια διαβάζω το κεφάλαιο για την Πετρα και με πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία.
Ταξιδάρα, ανέλπιστα ενδιαφέρουσα χώρα και η εμπειρία της Πέτρας απλα μοναδική. Θα συμφωνήσω για το δέος την ωρα που εμφανίζεται το Θησαυροφυλάκιο, αλλα για μενα το απόλυτο ήταν η εμπειρία του Μοναστηριού. Ειδικά αν πεζοπορησει κανεις λίγο παραπάνω, μέχρι το view point, να το δει απο ψηλά. Τι να πω, απο τις στιγμές που καθορίζουν έναν ταξιδιώτη. Πιστεύω τέτοιο δέος θα νιώσω παλι μόνο αν αξιωθώ να φτάσω στο Μάτσου Πίτσου.
Περιμένω τη συνέχεια και πολλές φωτός!

Συμφωνω... κι εγω θεωρω οτι η Ιορδανια μου χαρισε ενα ανελπιστα υπεροχο ταξιδι και ειδικα η Πετρα μου προκαλεσε απιστευτο δεος... τη βαζω μαζι με τα αξιοθεατα της Αιγυπτου κι αυτο σημαινει πολλα, γιατι για μενα η Αιγυπτος ηταν ταξιδι-ονειρο για πολλα χρονια και παραμενει μεγαλος ερωτας. Ματσου Πιτσου να δω αν θα αξιωθουμε να παμε ποτε...

 

[varioAthens]

Στη διαδρομη απο την εισοδο του αρχαιολογικου χωρου μεχρι την εισοδο του Siq:

Μεσα στο Siq:

Μολις αρχιζει να ξεπροβαλει το Θησαυροφυλακιο:

Το Θησαυροφυλακιο (οχι στις 6.30 το πρωι, ξαναγυρισα απογευμα γιατι μου αρεσε περισσοτερο το φως):

Μεσα στις κογχες των βραχων:

Οι Βασιλικοι Ταφοι:

Ανεβαινοντας στο Μοναστηρι:

Το Μοναστηρι:

 

[makisg]

Konstantina Pi οι φωτογραφίες σου είναι υπέροχες.

 

[varioAthens]

Konstantina Pi οι φωτογραφίες σου είναι υπέροχες.

Μaki G σε ευχαριστω πολυ!!