Ινδία ΙΝΔΙΑ- Ιστορίες σε stand up συσκευασία

[Basile Metallinos]

Χθες βράδυ πριν με πάρει ο ύπνος είδα στον Lonely Planet την πόλη Agra. Ένα πρώτο βήμα στην επαρχία Uttar Pradesh με στόχο το μυθικό Varanasi πάνω στον Γάγγη.
Τα 400-450 χλμ μέχρι την Agra, αποτελούν ένα αρκετά χορταστικό μενού για ημερήσια οδήγηση στην Ινδία... Δεν έχω παρά να περάσω περιφερειακά το Δελχί και να πιάσω την Taj express highway.
Ντύνομαι με τα χθεσινά μισοβρεγμένα ρούχα, παίρνω το σακίδιο και κατεβαίνω στο ισόγειο. Το τρίο, παρακολουθεί στην τηλεόραση μια ταινία του Bollywood, ενώ με κρυφό βλέμμα επ' ώμου, αισθάνομαι να με παρακολουθεί η μοσχαροκεφαλή. Τους γράφω σε στρατηγικό σημείο και βγαίνω έξω αφήνοντας πίσω μου την αμείληκτη και καταθλιπτική εικόνα της ρεσεψιόν.

O ήλιος αρχίζει ν' ανεβαίνει. Η μέρα είναι ιδανική για ταξίδι με μηχανή.
Πατάω τη μίζα... Ακούω το γουργουρητό του κινητήρα. Η διάθεσή μου φτιάχνει...
Βολεύω το σακίδιό μου στην πλάτη, βάζω ταχύτητα κι ανοίγω το γκάζι καταφεύγοντας και πάλι στο ήσυχο άσυλο της μοναχικής περιπλάνησης...
Agra, Lucknow, Varanasi, Kanpur. Εννέα υπέροχες μέρες, με καταπληκτικό καιρό στο Uttar Pradesh.​

 

[Basile Metallinos]

Μπαίνοντας στην Agra, βλέπω έναν ακάλυπτο χώρο μπροστά από ένα ξενοδοχείο στην παλιά πόλη, σταματάω και ρωτάω την τιμή. Μου δείχνουν ένα δωμάτιο που μυρίζει καινουργίλα (το πρώτο στο ισόγειο), βολεύω και την μοτοσυκλέτα στον ακάλυπτο και σε 3 λεπτά μπαίνω με το σακίδιό μου ευτυχής ως εις ανθοκήπιον παιδικής χαράς. Τα λίγα οικοδομικά υλικά, στόκοι, μπογιές και συρόμενη σκαλωσιά στον διάδρομο δεν με χάλασαν, μπροστά στον ενθουσιασμό μου για το ολοκαίνουργο δωμάτιο και την οικονομική τιμή.
Κι όμως, ήτανε γραμμένο να το ζήσω κι αυτό. Ολόκληρο το ξενοδοχείο ήταν υπό ανακαίνηση. Παντού υπήρχαν συνεργεία που δούλευαν μέχρι της 10.30' το βράδυ με σφυριά, φωνές και κομπρεσέρ... Απλά ετοίμασαν το πρώτο δωμάτιο του διαδρόμου και ήμουν ο μοναδικός πελάτης σ' ένα ξενοδοχείο γιαπί! Έτσι εξηγώ εκ των υστέρων την επιμονή του οσφυοκάμπτη ρεσέψιον μπόι, να μου ζητάει με έγκαυλη ευγενική πίεση τα χρήματα μπροστάντζα...
Δεν με πείραξε καθόλου! Ολόκληρη τη μέρα περπατούσα...Αλήτεψα στα απίστευτα chowk, σε μαγικές τσαγιερί (γεμάτες πλέον με νεοχίπιδες της μουσταλευριάς) κι όταν ένα μεσημέρι ένας Ινδός μάγειρας μου σύστησε το Joney's Place, ένα κουτούκι που το συστήνει κι ο Lonely Planet, βρέθηκα να τρώω 50 μέτρα από την είσοδο του Taj Mahal χωρίς να το βλέπω! Έτσι με την ευκαιρία ...είδα κόσμο και μπήκα.

 

[hydronetta]

όταν ένα μεσημέρι ένας Ινδός μάγειρας μου σύστησε το Joney's Place, ένα κουτούκι που το συστήνει κι ο Lonely Planet, βρέθηκα να τρώω 50 μέτρα από την είσοδο του Taj Mahal χωρίς να το βλέπω! Έτσι με την ευκαιρία ...είδα κόσμο και μπήκα. View attachment 256486

Kάτι μου λέει ότι όλοι συνιστούν το συγκεκριμένο φαγάδικο (που τιμήσαμε κι εμείς εννοείται)....

 

[Basile Metallinos]

To Lucknow και η Kampur ήταν απλά στάσεις για διανυκτέρευση για να σπάσουν τα 620 χλμ από την Agra στο Varanasi και τα 830 χιλιόμετρα από το Varanasi στο Δελχί.
Στο Varanasi η ζωντανή ενέργεια και τα θετικά vibes δεν έχουν πλαφόν... Κάθε προσπάθεια να περιγράψει κανείς τα συναισθήματα, την ανεξήγητη ατμόσφαιρα ή την έκσταση των ανθρώπων, είναι καταδικασμένη να προσαράξει στα αβαθή της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Παραλογοτεχνίας εν προκειμένω, θα σημείωνα...
Eπιστρέφω και πάλι στο Δελχί. Έχω 2 μέρες για να πουλήσω τη μηχανή και μετά πετάω για Constantinople . Έχει περάσει ενάμιση μήνας και είμαι χαλαρός κι ευτυχής απ' το ταξίδι, σαν να έχω ολοκληρώσει λυτρωτική ψυχαναλυτική συνεδρία.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μΕ χαλάσει την νιρβάνα το βαθέως μολυσμένο από τον ιό του δολαρίου, ληστρικό σιμσιλέ των εμπόρων του Karol Bagh...
Πολύ ευχαρίστως θα χάριζα την μοτοσυκλέτα σε οποιονδήποτε Έλληνα θα εντάσονταν στη μονοκαλλιέργεια του ιδίου στιλ ταξιδευτή.
Αλλά αυτό είναι θέμα προς συζήτηση σε επιστημονικές ημερίδες φιλοσοφίας αμπέλου, συνοδεία ρακής και λουκάνικου πράσου...

 

[viktoria]

 

[Basile Metallinos]

Kάτι μου λέει ότι όλοι συνιστούν το συγκεκριμένο φαγάδικο (που τιμήσαμε κι εμείς εννοείται)....

Πικάντικα πιάτα με την διαβάθμιση σε "καυτερό" να συναγωνίζεται τις τιμές των spreads...

 

[Basile Metallinos]

Δελχί, 23/12/2014 11.30'. Έχω ξεπουλήσει την Enfield 350 ευρώ. Σκέφτομαι να πάω στο μαγαζί ενός Ινδού που εισάγει marijuana wear από το Νεπάλ και το Αφγανιστάν. Έχω κυαλάρει ένα χίπικο τζάκετ. Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό... Η ποιότητα αυτών των ρούχων είναι εξαιρετική!
Πριν απομακρυνθώ απ' το Karol Bagh, θυμάμαι έναν μυστήριο τύπο που μου ζήτησε όταν ήμουν στην Agra, να του φέρω ένα μπροστινό φτερό από Royal Enfield. "Μη τυχόν και δεν μου το φέρεις..." και κάτι τέτοια μου έγραφε ο εντελώς άγνωστός μου σ΄ένα μοτοσυκλετιστικό φόρουμ. "Ρε δε πάμε καλά, πυροβολημένο θα 'ναι το άτομο" έλεγα από μέσα μου...
Αυτόν τον τύπο ή τον στέλνεις στο διάολο ή του το πηγαίνεις (το φτερό)...
Όμως, το ότι είναι ειδήμων στις μεταμοσχεύσεις ετερόκλητων μηχανικών τμημάτων και στην πλαστική χειρουργική μοτοσυκλετών, αρκούσε για να πάω να ψάξω και να του κάνω την έκπληξη.
Επιστρέφω στις δαιδαλώδεις στοές των μικρομάγαζων vintage ανταλλακτικών...
Με κέφια και ψυχολογία πολλαπλών beaufort έπαιξα ένα διαπραγματευτικό κικ μποξ με τον έμπορα ανταλλακτικών, που κατέληξε σε νοκ άουτ...
Αεροδρόμιο Indira Ghandi, 24/12/14, 04.30' το πρωί. Οι υπάλληλοι ασφάλειας του αεροδρομίου, δεν ξέρουν τι να υποθέσουν όταν βλέπουν στο σακίδιό μου, δεμένο με wrap luggage ένα τεράστιο μεταλλικό φτερό...
Τελικά, άξιζε ο κόπος...
Δεν θα του πλέξω το εγκώμιο, γιατί φοβάμαι ότι στο επόμενο ταξίδι θα μου ζητάει να του κουβαλήσω κανα κινητήρα...

 

[Basile Metallinos]

Σηκώνομαι από τον πορσελάνινο θρόνο μου και τραβάω το καζανάκι. Αφήνω πάνω στον νιπτήρα την ιλουστρασιόν κολεξιόν μοτοσυκλετικής ενδυμασίας "Φθινόπωρο'14-Χειμώνας '15" γνωστής ουρανοπαρμένης εταιρίας και πατάω το τηλεκοντρόλ ν' ανάψει ο κινητήρας της μοτοσυκλέτας μου στο γκαράζ.
Ανάβω την κάμερα πάνω στο κράνος, στερεώνω την φωτογραφική μαγκούρα στο τιμόνι και προγραμματίζω το drone να ακολουθεί τις συντεταγμένες του GPS, τραβώντας χολιγουντιανά πλάνα απ' τον ουρανό...
Γκαζώνω τέρμα. Η πολυβιταμινούχος μηχανή περιπέτειας ξεχύνεται στον χωμάτινο δρόμο. Περνάω όλες τις πλημμυρισμένες λακκούβες από πάνω και χαιρετάω εγκαρδίως τους ιθαγενείς αγροτοποιμένας. Φωτογραφίζομαι με μεταφορείς γκαρμπολάχανου.
Σταματώ παρακάτω. Διαλέγω φωτογραφίες και δικτυωμένος μέσα στο φετιχισμό του συνεχούς sharing, τις επισυνάπτω από το δορυφορικό μου i-phone, στο ιντερνετικό υπερπέραν, ελπίζοντας να έχουν μια προνομιακή θέση στο ταξιδιωτικό εικονοστάσι των μοτοσυκλετιστών περιπέτειας.
Θέλω να δείτε πως οδηγώ, πως περνάω καλά, πως τρώω, πως ξύνομαι. Θέλω να ξέρετε ότι κάνω κάτι ηρωικό, κάτι μοναδικό!
Donate! Donate και θα σας επισυνάπτω κάθε στιγμή της ζωής μου! Θέλω να σας αρέσω... Θέλω να μΕ κάνετε "like"...
Μπαίνω στην πλατεία μιας μικρής κωμόπολης, μαρσάροντας και πυροδοτώντας το έγκαυλον exhaust system, να προκαλεί οργασμικούς σπασμούς στις τζαμαρίες. Ο κόσμος είναι συγκεντρωμένος... Αλλόφρων με χειροκροτεί. Κατεβαίνω από τη μοτοσυκλέτα. Δύο τηλεοπτικές κάμερες με προβολείς είναι στημένες μπροστά σε μια τιμητική εξέδρα.
Ο Δήμαρχος με μούρη μυρμηγκοφάγου κι ένα ημίψηλο μαύρο καπέλο, φορώντας φράκο πλησιάζει το μικρόφωνο και απευθυνόμενος στο αλαλάζον πλήθος ανακοινώνει... "Ας εγείρομεν και τούτον τον αδριάντα προς τιμήν του μεγάλου ταξιδευτή που άφησε τη σκόνη των τροχών του στην ταπεινήν κωμόπολιν μας..."
Η Δημοτική μπάντα παιανίζει ηρωικά εμβατήρια και η χορωδία της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Κυριών, την συνοδεύει σε μια ακατάλυπτη διάλεκτο, ενώ ένα ζευγάρι νταλικιέρηδων από την Αλαμπάμα, που περνά τον μήνα του μέλιτος στην περιοχή, χορεύει τάνγκο...
Ο Δήμαρχος συγκινημένος μου προσφέρει τις χρυσές χειροπέδες του Δημοτικού Οίκου Ανοχής της πόλης κι ανταποδίδω μ' ένα λάβαρο του ΠΑΟΚ...
Κάποιοι δημοτικοί υπάλληλοι, σημαδεύοντας με τα περίστροφά τους το πλήθος, πουλάνε τυχερούς λαχνούς για την κλήρωση ενός αντιγράφου του ...ημιτελούς βιβλίου μου. Τρέχοντας να προλάβουν μερικοί ποδοπατούνται.
Μία εξηνταρίζουσα ζωντοχήρα, με μια ακαθόριστη ομοιότητα με τροπικό πτηνό, με προσκαλεί να ...παρουσιάσω το ταξιδιωτικό μου το βράδυ σε μπαρ για μοναχικές ... ενώ ένα τσούρμο αφηνιασμένων ταλιμπάν της πόζας, κρατώντας τηλεσκοπικές μαγκούρες, με περικυκλώνει για σέλφις.
Αστροπελέκια αυλακώνουν τον γκρί ουρανό κι αρχίζει να βρέχει καταρρακτωδώς....
Χαμογελάω μουσκεμένος, με απαράμιλλο φίφικο στιλ, φωνάζοντας....
"Θέλω να αρέσω, σας δείχνω το Εγώ μου, θέλω να πουληθώ, θέλω να μ' αγοράσετε, θέλω σπόνσορες, θέλω ν' αρέσω σε πιό πολλούς, θέλωωωωωω περισσότεραααααα likes!!!!",
..................................................................................
Ξυπνάω ιδρωμένος από τον εφιάλτη, ψελλίζοντας βραχνά "θέλω likes" και νοιώθοντας την βρεγμένη πετσέτα που κρατάει στο μέτωπό μου η Τουρκάλα αεροσυνοδός, μ' ένα ερωτηματικό ύφος...
"Mister, are you all right? You must leave the aircraft... We arrived in Τhessaloniki…"​

 

[travelbreak]

Σηκώνομαι από τον πορσελάνινο θρόνο μου και τραβάω το καζανάκι. Αφήνω πάνω στον νιπτήρα την ιλουστρασιόν κολεξιόν μοτοσυκλετικής ενδυμασίας "Φθινόπωρο'14-Χειμώνας '15" γνωστής ουρανοπαρμένης εταιρίας και πατάω το τηλεκοντρόλ ν' ανάψει ο κινητήρας της μοτοσυκλέτας μου στο γκαράζ.
Ανάβω την κάμερα πάνω στο κράνος, στερεώνω την φωτογραφική μαγκούρα στο τιμόνι και προγραμματίζω το drone να ακολουθεί τις συντεταγμένες του GPS, τραβώντας χολιγουντιανά πλάνα απ' τον ουρανό...
Γκαζώνω τέρμα. Η πολυβιταμινούχος μηχανή περιπέτειας ξεχύνεται στον χωμάτινο δρόμο. Περνάω όλες τις πλημμυρισμένες λακκούβες από πάνω και χαιρετάω εγκαρδίως τους ιθαγενείς αγροτοποιμένας. Φωτογραφίζομαι με μεταφορείς γκαρμπολάχανου.
Σταματώ παρακάτω. Διαλέγω φωτογραφίες και δικτυωμένος μέσα στο φετιχισμό του συνεχούς sharing, τις επισυνάπτω από το δορυφορικό μου i-phone, στο ιντερνετικό υπερπέραν, ελπίζοντας να έχουν μια προνομιακή θέση στο ταξιδιωτικό εικονοστάσι των μοτοσυκλετιστών περιπέτειας.
Θέλω να δείτε πως οδηγώ, πως περνάω καλά, πως τρώω, πως ξύνομαι. Θέλω να ξέρετε ότι κάνω κάτι ηρωικό, κάτι μοναδικό!
Donate! Donate και θα σας επισυνάπτω κάθε στιγμή της ζωής μου! Θέλω να σας αρέσω... Θέλω να μΕ κάνετε "like"...
Μπαίνω στην πλατεία μιας μικρής κωμόπολης, μαρσάροντας και πυροδοτώντας το έγκαυλον exhaust system, να προκαλεί οργασμικούς σπασμούς στις τζαμαρίες. Ο κόσμος είναι συγκεντρωμένος... Αλλόφρων με χειροκροτεί. Κατεβαίνω από τη μοτοσυκλέτα. Δύο τηλεοπτικές κάμερες με προβολείς είναι στημένες μπροστά σε μια τιμητική εξέδρα.
Ο Δήμαρχος με μούρη μυρμηγκοφάγου κι ένα ημίψηλο μαύρο καπέλο, φορώντας φράκο πλησιάζει το μικρόφωνο και απευθυνόμενος στο αλαλάζον πλήθος ανακοινώνει... "Ας εγείρομεν και τούτον τον αδριάντα προς τιμήν του μεγάλου ταξιδευτή που άφησε τη σκόνη των τροχών του στην ταπεινήν κωμόπολιν μας..."
Η Δημοτική μπάντα παιανίζει ηρωικά εμβατήρια και η χορωδία της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Κυριών, την συνοδεύει σε μια ακατάλυπτη διάλεκτο, ενώ ένα ζευγάρι νταλικιέρηδων από την Αλαμπάμα, που περνά τον μήνα του μέλιτος στην περιοχή, χορεύει τάνγκο...
Ο Δήμαρχος συγκινημένος μου προσφέρει τις χρυσές χειροπέδες του Δημοτικού Οίκου Ανοχής της πόλης κι ανταποδίδω μ' ένα λάβαρο του ΠΑΟΚ...
Κάποιοι δημοτικοί υπάλληλοι, σημαδεύοντας με τα περίστροφά τους το πλήθος, πουλάνε τυχερούς λαχνούς για την κλήρωση ενός αντιγράφου του ...ημιτελούς βιβλίου μου. Τρέχοντας να προλάβουν μερικοί ποδοπατούνται.
Μία εξηνταρίζουσα ζωντοχήρα, με μια ακαθόριστη ομοιότητα με τροπικό πτηνό, με προσκαλεί να ...παρουσιάσω το ταξιδιωτικό μου το βράδυ σε μπαρ για μοναχικές ... ενώ ένα τσούρμο αφηνιασμένων ταλιμπάν της πόζας, κρατώντας τηλεσκοπικές μαγκούρες, με περικυκλώνει για σέλφις.
Αστροπελέκια αυλακώνουν τον γκρί ουρανό κι αρχίζει να βρέχει καταρρακτωδώς....
Χαμογελάω μουσκεμένος, με απαράμιλλο φίφικο στιλ, φωνάζοντας....
"Θέλω να αρέσω, σας δείχνω το Εγώ μου, θέλω να πουληθώ, θέλω να μ' αγοράσετε, θέλω σπόνσορες, θέλω ν' αρέσω σε πιό πολλούς, θέλωωωωωω περισσότεραααααα likes!!!!",
..................................................................................
Ξυπνάω ιδρωμένος από τον εφιάλτη, ψελλίζοντας βραχνά "θέλω likes" και νοιώθοντας την βρεγμένη πετσέτα που κρατάει στο μέτωπό μου η Τουρκάλα αεροσυνοδός, μ' ένα ερωτηματικό ύφος...
"Mister, are you all right? You must leave the aircraft... We arrived in Τhessaloniki…"​

View attachment 256491

Δεν ξέρω αν (θεωρείς ότι) είναι ευχή για σένα, αλλά (προ)βλέπω να βγαίνει το όνειρό σου!

 

[Basile Metallinos]

Δεν ξέρω αν (θεωρείς ότι) είναι ευχή για σένα, αλλά (προ)βλέπω να βγαίνει το όνειρό σου!

Περί εφιάλτη πρόκειται...

 

[Sassenach77]

Να σαι καλά, να ταξιδεύεις πάντα έτσι γαματα .-

 

[Basile Metallinos]

Αυτούς τους καραβίσιους που πίνεις, μας λες πως τους φτιάχνεις;
Εγώ καραβίσιο λέω τον άσχημο καφέ. Εσύ όλο τέτοιους καφέδες πίνεις; Άλλαξε το χαρμάνι.

Είπαμε... Πιστός στην τέχνη της ατέλειας και του διαρκούς σφάλματος.