Θιβέτ Θιβέτ Ταξίδι σε μια ανύπαρκτη χώρα

[NTINA]

Φέρεις σφραγιδούλα??
Καλοδεχούμενη

 

[KIKI]

Iωάννα και Σταυρο τι ωραια ιστορία ειναι αυτη !!!
μπραβο σας , ο ένας συμπληρωνει τον άλλον ...
Σας ευχαριστω πολυ , ότι πρεπει για Κυριακη μεσημερι στη δουλειά
που βρισκομαι ....
να εισαστε καλά και να ταξιδευετε πάντα σε τοσο ενδιαφεροντα μέρη ...

 

[dim kyr]

Τι να έγινε αυτό το κορίτσι η Ιωάννα?
Χάθηκε! Μάλλον πάλι θα μπεκρουλιάζει πουθενά..... Κρίμα!

 

[ioanna karagianni]

Αφού μετά από καλοπιάσματα, φοβέρες, και υποσχέσεις καταφέραμε να ξεκολλήσουμε τον Σταύρο από την αυλή του μοναστηριού, (του θυμίσαμε ότι υπάρχουν άλλα 13768 μοναστήρια να δούμε), ξεκινήσαμε για την επόμενη στάση μας.

Ενθυμούμαι ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που μπήκαμε χαρωποί στο αυτοκίνητο, διότι ήμασταν ακόμα αθώοι και ανυποψίαστοι. Ο οδηγός μας βλέποντας το ενδιαφέρον μας για οτιδήποτε Θιβετιανό, καθότι είχαμε: ενθουσιαστεί με τους νομάδες, καταχαρεί με τα γιάκ, , εκστασιαστεί με το μοναστήρι, σκέφτηκε να μας ευχαριστήσει ακόμα περισσότερο. Μόλις μπήκαμε μέσα και κλείσανε οι πόρτες, μας κοιτάζει χαμογελαστός και με κινήσεις ψυχρού εκτελεστή βάζει το ένα και μοναδικό cdπου είχε με μουσική του τόπου του. Τρόπος διαφυγής δεν υπήρχε. Εγκλωβισμένοι μέσα στο κουβούκλιο, σε τροχιά συνεχών σκαμπανεβασμάτων, μυηθήκαμε στην σύγχρονη μουσική του Θιβέτ, αυτές τις … μελωδίες να τις πω; Τραγούδια να τα πω; Δεν ξέρω πώς να τα χαρακτηρίσω τις ακούγαμε καθημερινά και επαναλαμβανόμενα, δάκτυλος μάλλον της ροζούλας και αυτό δεν εξηγείται αλλιώς τέτοιο μαρτύριο. Για αυτό θερμά σας παρακαλώ να μας συμπονήσετε για τις διαδρομές μας, όχι τις οδικές, αυτές ήταν κακοτράχαλες δεν λέω αλλά αναμενόμενες και ευχάριστες ομολογώ, για τις ωδικές διαδρομές θέλουμε συμπαράσταση.

Η επόμενη στάση μας θα ήταν η λίμνη Ναμ Τσο. Η πανέμορφη, τεράστια λίμνη βρίσκεται στο υψόμετρο των 4700 μέτρων και είναι διάσημη τόσο για το μέγεθος και για την ομορφιά της άλλα και ως προορισμός των Θιβετιανών προσκυνητών, αιώνες τώρα.
Στην συνέχεια θα σας μιλήσω για τις έντονες παρενέργειες του υψόμετρου, για την προχειρότητα των καταλυμάτων της περιοχής, και για τις απίστευτες τουαλέτες τους. Μόνο που πριν από όλα αυτά θα ήθελα να τονίσω ότι αυτή η λίμνη ήταν το ένα από τα πλέον σημαντικά τοπία που έχω δει στην ζωή μου.
Όταν πριν από χρόνια στο Βιετνάμ αντίκρισα τους τεράστιους καταρράκτες, είχα εντυπωσιαστεί με την τρομερή δύναμη που μπορεί να υπάρχει στο νερό. Το θέαμα σε καθήλωνε με την ένταση που αυτή η τεράστια ποσότητα νερού έπεφτε από τεράστιο ύψος. Στην λίμνη όμως δεν με καθήλωσε η ένταση του νερού αλλά η ηρεμία του. Μια έκταση 1900τ.χ. από γαλάζιο νερό, στεφανωμένο από πανύψηλα γυμνά βουνά γεμάτα όμως χρώματα από τα πετρώματα που φιλοξενούσαν μέσα τους.
Πως μπορεί η ηρεμία να σε συγκλονίσει; Πως μπορεί κάτι τόσο απλό και καθημερινό να είναι πηγή τέτοιας ομορφιάς; Δεν ξέρω, όμως αντικρίζοντας την από κοντά, ένοιωσα ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που μου δόθηκε να την δω και κατάλαβα γιατί οι ευλαβικοί προσκυνητές προτιμούν αυτή την τοποθεσία. Αν αυτή η θέα δεν είναι η απόδειξη της παντοδυναμίας μιας θειας ειρηνικής δύναμης τότε τι θα μπορούσε να είναι;

 

[ioanna karagianni]

Τι να έγινε αυτό το κορίτσι η Ιωάννα?
Χάθηκε! Μάλλον πάλι θα μπεκρουλιάζει πουθενά..... Κρίμα!

χιπς

 

[astral]

Τι να έγινε αυτό το κορίτσι η Ιωάννα?
Χάθηκε! Μάλλον πάλι θα μπεκρουλιάζει πουθενά..... Κρίμα!

αχαχχαχα..ναι, βγάλε τη σκούφια σου και βάρα την!

Πως μπορεί η ηρεμία να σε συγκλονίσει; Πως μπορεί κάτι τόσο απλό και καθημερινό να είναι πηγή τέτοιας ομορφιάς; Δεν ξέρω, όμως αντικρίζοντας την από κοντά, ένοιωσα ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που μου δόθηκε να την δω και κατάλαβα γιατί οι ευλαβικοί προσκυνητές προτιμούν αυτή την τοποθεσία. Αν αυτή η θέα δεν είναι η απόδειξη της παντοδυναμίας μιας θειας ειρηνικής δύναμης τότε τι θα μπορούσε να είναι;

χωρίς λόγια....

 

[ioanna karagianni]

Η διαδρομή ως την λίμνη ήταν τόσο γεμάτη εναλλαγές, που ενώ είχαμε ξεκινήσει από την Λάσα μόλις εκείνο το πρωινό στο τέλος της ημέρας νομίζαμε ότι είχαν περάσει κιόλας μέρες.
Μετά το μοναστήρι, γυρίσαμε στην κεντρική άσφαλτο και για λίγο ξεκουράστηκαν τα κοκαλάκια μας από το συνεχές κροτάλισμα. Περίμενα με ανυπομονησία την επόμενη στάση μας σε μια περιοχή που χαρακτηριζόταν ως «hotsprings». Φανταζόμουν φυσικές πισίνες με καυτά νερά μέσα σε φυσικό περιβάλλον, πηγές με ιαματικά νερά, και άλλα τέτοια εξωτικά. Τελικά φτάσαμε σε ένα απογοητευτικό κτίριο με εσωτερική πισίνα όπου όλοι οι ιαματιζόμενοι πλατσούριζαν ανόρεκτα. Είπαμε ένα «κοτσιτσι δεν θα πάρουμε» και συνεχίσαμε τον δρόμο μας.

Ανηφορίζαμε σταθερά, η λίμνη ήταν σε πολύ μεγάλο υψόμετρο και ο δρόμος έφτανε σε ακόμα μεγαλύτερο. Ανέβαινε ως τα 5.100 για να ξανακατέβει στα 4.700 που ήταν η Ναμτσό. Κύματα από ρίγη συγκίνησης με κατέκλισαν. Τα βουνά που ανεβαίναμε ήταν αυτά τα ίδια βουνά που είχε περπατήσει ο Harrier, και ναι ομολογώ ότι για τον συγκεκριμένο αδιαφορούσα πλήρως, όμως σε αυτά τα μέρη γύρισε ο Mπραντ την ταινία. Και πολύ καλά είχε κάνει, τα βουνά ήταν υπέροχα διαφορετικά. Τεράστιοι όγκοι από βράχο και χώμα. Ο άνεμος και το νερό είχαν γράψει ανάγλυφα σχήματα στις επιφάνειες τους. Από τις κορυφές τους ξεχύνονταν διαφορετικές αποχρώσεις του καφέ, του κόκκινου και του μωβ, χρωματίζοντας τις πλευρές τους. Έμοιαζε σαν κάποιος να είχε χύσει τεράστιους κουβάδες χρωμάτων και αυτό να είχε κυλήσει στις πλαγιές.
Υψώνοντας την φωνή της για να ακούγεται πάνω από τα άσματα των πατριωτών της η Ντρόγκα μας εξήγησε ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες καλές μέρες γιατί τον Αύγουστο αρχίζουν τα χιόνια στην περιοχή. Και πράγματι, ήδη θα πρέπει να είχαν πέσει οι πρώτες νιφάδες γιατί το χορτάρι που έβοσκαν τα γιακ της περιοχής καλυπτόταν κατά καιρούς από λεπτά στρώματα χιονιού.

Ήμασταν όλοι σιωπηλοί, με τα κεφάλια στραμμένα στα παράθυρα, απολαμβάναμε τα δώρα τις διαδρομής, τονίζοντας τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια που πρόσεχε ο καθένας μας. Αυτό που εγώ πρόσεξα ως εξέλιξη στην πορεία των χρόνων ήταν η αλλαγή στους νομάδες. Το 1996 που είχαμε βρεθεί στο Κασμίρ, οι νομάδες είχαν για μεταφορικό μέσον τα γιακ, τα άλογα και τα πόδια τους. Τώρα έξω από τις μαύρες σκηνές τους υπήρχαν εκτός από τα γιακ, μοτοσικλέτες και ημιφορτηγά. Οι μετακινήσεις τους θα ήταν πολύ πιο εύκολες πια. Ανακάλυψα επίσης ότι η ζωή τους συνέχιζε να με γοητεύει όπως και παλιά. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να παρακολουθήσω την ζωή τους από κοντά για λίγο. Να κοιμηθώ στην σκηνή τους να μαγειρέψω με τον ίδιο τρόπο έως και να αρμέξω γιακ θα ήθελα.

Φτάσαμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής, φυσούσε πολύ αλλά βγήκαμε έξω για να φωτογραφήσουμε την πινακίδα με την ένδειξη του υψομέτρου και την θέα. Από εκεί φάνηκε για πρώτη φορά ένα μέρος της λίμνης. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ολόκληρη την λίμνη δεν την είδα ποτέ, ήταν πολύ μεγάλη, σαν μια μικρή θάλασσα. Η κατηφορική διαδρομή ήταν απότομη, έμοιαζε σαν να κάνουμε βουτιά. Ονειρευόμασταν παραδοσιακούς οικισμούς, μαγαζάκια με θέα την λίμνη και ζεστό τσάι. Ξέραμε ότι τα δωμάτια μας ήταν κοντά στην λίμνη, και αυτή ήταν η μόνη πληροφορία που είχαμε. Όταν φτάσαμε τα όνειρα μας γκρεμίστηκαν αυτόματα.

Στην περιοχή υπήρχαν προφανώς οικισμοί μόνο για τους τουρίστες. Η υποδομή ήταν υποτυπώδης. Τετράγωνα δωμάτια στην σειρά, επιπλωμένα μόνο με κρεβάτια και ένα τετράγωνο κατασκεύασμα που έπαιζε το ρόλο του τραπεζιού, κομοδίνου, τουαλέτας, εταζέρας. Οι ανέσεις δεν ήταν στα άμεσα ενδιαφέροντα μας. Τα κρεβάτια φαίνονταν άνετα και υπήρχαν αρκετά παπλώματα, αυτό αρκούσε. Είχαμε ήδη εκστασιαστεί με την λίμνη και ανυπομονούσαμε να την δούμε από κοντά. Όμως ο βασικός λόγος που η επαφή μας με την πραγματικότητα ήταν μειωμένη ήταν το υψόμετρο. Συνολικά διαθέταμε, αναγούλες, πονοκεφάλους, δύσπνοιες, εξάντληση και τον Δημήτρη που δεν είχε τίποτε από αυτά και έκοβε άνετος βόλτες στην περιοχή. Η Φούλα χαπακώθηκε ντεπόν για τον πονοκέφαλο. Η Ίριδα που τα σωματικά προβλήματα της είχαν κάνει κατά μέτωπο επίθεση δήλωσε ότι θα κάτσει να πεθάνει με την ησυχία της, έστρωσε τον υπνόσακο της και ξάπλωσε υποφέροντας βουβά. Η Ισαβέλλα εκδήλωνε τον πόνο της με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Είχε τρελαθεί στο γέλιο. Γέλαγε με οτιδήποτε και με οποιονδήποτε.
Εκεί που έριξε τρελό κέφι ήταν όταν αποφασίσαμε οι τρεις κορασίδες να πάμε τουαλέτα. Βλέποντας το ψηλό πέτρινο κτίριο από μακριά σχολίασα πόσο ενθαρρυντικό είναι ότι υπήρχαν σηματάκια ανδρών – γυναικών. Τσιμπούκια για των ανδρών, τακούνια για των γυναικών. «θα πρέπει να είναι καθαρές, μάλλον τούρκικες» υπέθεσα. Πόσο έξω είχα πέσει, τουαλέτες στην περιοχή θεωρούσαν τρύπες που άνοιγαν στο ξύλινο υπερυψωμένο πάτωμα. Όλη η «παραγωγή» έπεφτε στο κενό και έμενε στο έδαφος. Οι υπέροχες αυτές κατασκευές χωρίζονταν μεταξύ τους με κοντά τοιχία, δίνοντας την ευκαιρία στους (πως τους λένε κομψά τώρα δράστες να πιάνουν ψιλή κουβεντούλα μεταξύ τους κατά την ώρα της άσκησης. Αυτό ήταν, η μικρή κρατήθηκε μέχρι να απομακρυνθούμε από τις αναθυμιάσεις της τουαλέτας και μετά αναλύθηκε σε τρανταχτά γέλια. Το τι γέλιο έριξε αυτό το σοβαρό κορίτσι στην λίμνη δεν λέγεται.
Αφού τακτοποιηθήκαμε τουαλετικώς με άλλους τρόπους που δεν αρμόζουν σε μια κυρία και δεν θα τους αναφέρω, (εκτός βέβαια αν τα ξεράσει όλα αυτός ο παλιοπροδότης ο Σταύρος), ξεκινήσαμε για μια μικρή βόλτα στην λίμνη. Δεν μπορούσαμε να χορτάσουμε αυτό το θέαμα. Περπατήσαμε για λίγο στην αμμουδιά, χαζεύοντας τα χρώματα που άλλαζε το νερό ανάλογα με τον αέρα που φυσούσε, και τις αποχρώσεις των βουνών που σκοτείνιαζαν αργά με την δύση του ηλίου.
Ήμασταν εξαντλημένοι από την διαδρομή και κακοδιάθετοι από τα συμπτώματα μας, και αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο κρεβάτι μας. Καληνυχτίσαμε τον Δημήτρη που απτόητος συνέχιζε την βόλτα του και την φωτογραφική μηχανή της Φούλας, καθότι την ίδια δεν την πετυχαίναμε ποτέ ολόκληρη. Από την στιγμή που είχαμε προσγειωθεί στην Λάσα, από το πρόσωπο της βλέπαμε μόνο ότι εξείχε από την μηχανή. Συνέχεια κολλημένη στο μάτι την είχε.
Το βράδυ μας δεν ήταν καλό, η Ίριδα και ο Σταύρος υπέφεραν από αναγούλες και η Ισαβέλλα από ιλαρότητα. Ανάμεσα στους δύο αναγουλιασμένους τοποθετήθηκε λεκάνη με στρατηγική ακρίβεια. Μία ώρα το παλεύαμε, «φέρτην λίγο δεξιά, λίγο αριστερά, λίγο πάνω, λίγο κάτω…». Ξαπλώσαμε ψάχνοντας ανακούφιση στην ξεκούραση και οι πιο υγιείς γιατροπόρευαν τους υπόλοιπους.
Από έξω ακούγονταν οι κουβέντες και τα γέλια κάποιων Γάλλων τουριστών. Προφανώς είχαν συνηθίσει το υψόμετρο. Τους ζήλεψα, φανταζόμουν ότι είχαν σχεδιάσει να μείνουν μέρες στην περιοχή, και κάθε μέρα έκαναν βόλτες στην λίμνη. Χρειάζονται 7 μέρες για να κάνεις όλο το γύρο της λίμνης. Κρίμα που εμείς θα μέναμε μόνο μια μέρα.
Θα πρέπει να κοιμήθηκα για λίγο, γιατί όταν άνοιξα τα μάτια μου οι ομιλίες είχαν σιωπήσει. Κοίταξα το ρολόι μου, είχα κοιμηθεί δύο ώρες. Οι συγκάτοικοι μου κοιμόντουσαν και αυτοί ήσυχοι επιτέλους. Για μένα άρχιζε πάλι μια λευκή νύχτα παρέα με το βιβλίο μου. Ένοιωθα την λίμνη έξω να με περιμένει. Ανυπομονούσα να την δω και να την περπατήσω.
Δεν μπορεί κάποια στιγμή θα ξημερώσει.

 

[Rosa]

Προσωπικά ταυτίζομαι απόλυτα με την αντίδραση της Ισαβέλλας. Ιλαρότης και των γονέων...στη διάρκεια της 'ομηρείας' μας στο Μπαγκλαντές, κι ενώ οι πάντες είχαν χλωμιάσει, εγώ είχα χυθεί στο γέλιο και πανευτυχής δήλωνα: "Αγάπη μου, βρισκόμαστε στην Ασία!" Θα είχε ενδιαφέρον να συνταξιδέψω κάποτε με την Ισαβέλλα, αλλά δεν ξέρω τι αντιδράσεις θα είχατε οι υπόλοιποι μ' εμάς...

Όσο για τις τουαλέτες, μου θύμισες απερίγραπτες σκηνές! Οι τουαλέτες στο Νεπάλ, όμοιες μ' αυτές που περιγράφεις, αξίζουν ολόκληρο κεφάλαιο από μόνες τους!

υ.γ. να βάζουμε και καμιά φωτογραφιούλα από καρόδρομους, ε? Υπάρχει λόγος....

 

[ioanna karagianni]

....Θα είχε ενδιαφέρον να συνταξιδέψω κάποτε με την Ισαβέλλα, αλλά δεν ξέρω τι αντιδράσεις θα είχατε οι υπόλοιποι μ' εμάς...
....
υ.γ. να βάζουμε και καμιά φωτογραφιούλα από καρόδρομους, ε? Υπάρχει λόγος....

Αν ποτέ συνταξιδέψετε με την Ισαβέλλα θα είμαι και εγώ μαζί σας. Τέτοια παρέα δεν την χάνω.

Οι φωτογραφίες αφιερωμένες

Η διαδρομή για το μοναστήρι:

 

[ioanna karagianni]

η θέα στην διαδρομή για την λίμνη
(αυτές οι φωτογραφίες είναι της Ίριδας)

 

[NTINA]

Αυτό το κομμάτι του ταξιδιού σας
θα έπρεπε να το περιγράψει και ο Stav,
για τις λεπτομέρειες ......το κερασάκι που λείπει
Φωτογραφικά δεν το καλύψατε??

 

[astral]

Αν ποτέ συνταξιδέψετε με την Ισαβέλλα θα είμαι και εγώ μαζί σας. Τέτοια παρέα δεν την χάνω.

Θα με πάρετε κι εμένα μαζί σας πανέμορφες κυρίες μου??
(σας έριξα ή ακόμα? )