Despinadmk
Member
- Μηνύματα
- 290
- Likes
- 1.128
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλασκα... <3
Περιεχόμενα
Στην επιστροφη απο τα ταξιδια μας μολις παραδωσουμε βαλιτσες παντα με μια φωνη και οι δυο κανουμε την ιδια ερωτηση. Που θα ειναι το επομενο? Οποιος προορισμος ακουστει πρωτος ειναι και αυτος που θα επισκεφτουμε. Καπως ετσι αυθορμητα και χωρις σκεψη ο μορφονιος ξεστομισε την Ταϊλανδη. Η αληθεια ειναι οτι δεν ειχα σκοπο να γραψω ταξιδιωτικη ιστορια για αυτο η για οποιοδηποτε αλλο ταξιδι εχουμε κανει μεχρι στιγμης αλλα η ταξινομηση φωτογραφιων ( ναι, τωρα πηρα αποφαση να το κανω )μου εφεραν σκεψεις, οι σκεψεις νοσταλγια και η νοσταλγια επιθυμια να γραψω και να μοιραστω την εμπειρια μας απο την Ασια. Ειχαμε 18 ημερες στην διαθεση μας. Πηγαμε μεσα Ιανουαριου, επιστρεψαμε αρχες Φεβρουαριου και ο καιρος ηταν υπεροχος. Υπηρξαν στιγμες που μειναμε αφωνοι με το κλιμα βεβαιως-βεβαιως. Εκει που εψαχνες σκια να κρυφτεις απο τον καυτο ηλιο ξαφνικα ξεσπουσε μια μπορα και μετα απο δεκα λεπτα παλι ανηποφορος ηλιος. Γενικη εντυπωση, η Ταϊλανδη ειναι μια χωρα με υπεροχα τοπια και φυσικο περιβαλλον. Διαθετει αμετρητες ομορφιες καθως επισης και ασχημιες. Στην περιπτωση μας δεν επηρεαστηκαμε αρνητικα απο τις ασχημιες της. Αυτο ομως που θα συμβουλευα κυριως εναν μελλοντικο ταξιδιωτη ειναι να ειναι πολυ προσεκτικος. Ισως η οικονομικη αναγκη να τους εχει 'χαλασει' ως ανθρωπους. Φυσικα, συναντησαμε υπεροχους ανθρωπους υπαρχουν ομως και αρκετοι πονηροι. Πολλα γεγονοτα μας απεδειξαν οτι επρεπε να ειμαστε πολυ υποψιασμενοι. Ειλικρινα, οπου εχουμε παει μεχρι σημερα σιγουρα εχουμε δει οτι καποιος προσπαθει να βγαλει παραπανω χρηματα απο τον τουριστα αλλα στην Ταϊλανδη 3 στους 5 ειναι απατεωνακοι και αποσκοπουν στο να βγαλουν οσο περισσοτερα μπορουν.
Φτανουμε λοιπον στο αεροδρομιο του Κραμπι και πηγαμε στο κιοσκι των λεωφορειων για αγορα εισιτηριου. Ζητησαμε απο την κοπελα στο πρωτο γραφειο εισιτηρια και εκεινη βγαζει ενα καθρεπτακι τα καλλυντικα της και αρχιζει το μακιγιαζ... χωρις πολλες κουβεντες απλα κουνωντας το χερι της μας δειχνει να απευθυνθουμε στην κοπελα στο διπλανο γραφειο. Μας φανηκε αστειο, αλλα το σχολιασαμε κιολας...Αυτη θα ειναι το αφεντικο..Βγαζουμε τα εισιτηρια και ρωταμε προς ποια κατευθυνση ειναι τα λεωφορεια. Αυτη η υπαλληλος το αλλο ακρο. Χαμογελαει και μας λεει οτι θα μας παει εκεινη ως εκει. Βαζει λιγο λιπ-γκλος βγαινει απο το γραφειο της, διασχιζουμε το μισο αεροδρομιο-βγαινουμε εξω-περναμε απεναντι στον δρομο-προχωραμε ακομα λιγο φτανουμε στη σταση και προφανως γυρισε πισω στη δουλεια της. Σε οοοολη αυτη την διαδρομη το κοριτσι με το λιπ-γκλος ηταν ξυπολητο. Το λεωφορειο πολυ παλιο, χωρις air condition ( ανοιχτα ολα τα παραθυρα και οι πορτες για να μην σκασουμε απο την ζεστη ) και πολυ πολυ βρωμικο. Στην διαδρομη λιγο η ξυπολητη υπαλληλος, λιγο το εφταβρωμικο παλιο λεωφορειο, λιγο τα κτιρια με τους μαυρους τοιχους καθως και τα καλωδια στους στυλους ηλεκτροδοτησης που ηταν ενα κουβαρι με εκαναν να σκεφτω 'Θεουλη μου που ηρθαμε'? Δεν ειπα τιποτα για την σκεψη μου. Δεν ηθελα να προδικασω το ταξιδι μας τοσο νωρις ουτε να χαλασω τον ενθουσιασμο μας. Και καλα εκανα!!! Γιατι στη συνεχεια ηρθαν τοσο ομορφες στιγμες, ειδαμε τοσο ομορφα μερη, συναντησαμε τοσο ωραιους ( σε καλοσυνη ) ανθρωπους οπου την βρωμια, τα καλυβοσπιτα, η τα σπιτια-γκαραζ ( πολλοι εβαζαν τα μηχανακια τους μεσα στο σπιτι τους ) τα προσπερνουσαμε. Ολη αυτη η διαφορετικοτητα αρχικα μας εβρισκε με το στομα ανοιχτο και με αποριες του τυπου 'τι κανουν αυτοι ρε;' 'πως μπορουν;' 'μα καλα δεν σιχαινονται; ο Θεος ξερει τι μικροβια θα ψωνισουμε...' Τις επομενες μερες μας αρεσε να γνωριζουμε την τοσο διαφορετικη νοοτροπια μεχρι που καταληξαμε να μας φαινοταν ολα νορμαλ και τιποτα παραξενο.
Τους πιο απειραχτους απο τον τουρισμο ανθρωπους με το αληθινο - τεραστιο Thai Smile τους συναντησαμε στο Khao Sok και στις γυρω περιοχες. Ανθρωποι φιλοξενοι, ζεστοι και προθυμοι να βοηθησουν και ας μην μιλουσαν καθολου αγγλικα. Το Khao Sok ειναι ενα τροπικο δασος, οπου καλυτερα ειναι να επισκεφθεις με οργανωμενη πεζοπορια που σου δινουν τη δυνατοτητα να δεις παραξενα ειδη φυτων-πανεμορφες λιμνες- σπηλιες (λιγο τρομακτικες) και καταρρακτες. Μειναμε σε ενα υπεροχο bungalow μεσα στη ζουγκλα, καθαρο και με ελαχιστο κοσμο. Το μονο που ακουγες ηταν πουλια, τριζονια, βατραχια, μαιμουδακια και τα φυλλα των δεντρων. Στο μπαλκονι υπηρχε μια ανετη αιωρα. Οτι πρεπει για να ξαπλωσεις το βραδυ να ανταλλαξεις τις εντυπωσεις της ημερας πινοντας μια τελευταια Chang πριν πεσεις για υπνο.
Φτανουμε λοιπον στο αεροδρομιο του Κραμπι και πηγαμε στο κιοσκι των λεωφορειων για αγορα εισιτηριου. Ζητησαμε απο την κοπελα στο πρωτο γραφειο εισιτηρια και εκεινη βγαζει ενα καθρεπτακι τα καλλυντικα της και αρχιζει το μακιγιαζ... χωρις πολλες κουβεντες απλα κουνωντας το χερι της μας δειχνει να απευθυνθουμε στην κοπελα στο διπλανο γραφειο. Μας φανηκε αστειο, αλλα το σχολιασαμε κιολας...Αυτη θα ειναι το αφεντικο..Βγαζουμε τα εισιτηρια και ρωταμε προς ποια κατευθυνση ειναι τα λεωφορεια. Αυτη η υπαλληλος το αλλο ακρο. Χαμογελαει και μας λεει οτι θα μας παει εκεινη ως εκει. Βαζει λιγο λιπ-γκλος βγαινει απο το γραφειο της, διασχιζουμε το μισο αεροδρομιο-βγαινουμε εξω-περναμε απεναντι στον δρομο-προχωραμε ακομα λιγο φτανουμε στη σταση και προφανως γυρισε πισω στη δουλεια της. Σε οοοολη αυτη την διαδρομη το κοριτσι με το λιπ-γκλος ηταν ξυπολητο. Το λεωφορειο πολυ παλιο, χωρις air condition ( ανοιχτα ολα τα παραθυρα και οι πορτες για να μην σκασουμε απο την ζεστη ) και πολυ πολυ βρωμικο. Στην διαδρομη λιγο η ξυπολητη υπαλληλος, λιγο το εφταβρωμικο παλιο λεωφορειο, λιγο τα κτιρια με τους μαυρους τοιχους καθως και τα καλωδια στους στυλους ηλεκτροδοτησης που ηταν ενα κουβαρι με εκαναν να σκεφτω 'Θεουλη μου που ηρθαμε'? Δεν ειπα τιποτα για την σκεψη μου. Δεν ηθελα να προδικασω το ταξιδι μας τοσο νωρις ουτε να χαλασω τον ενθουσιασμο μας. Και καλα εκανα!!! Γιατι στη συνεχεια ηρθαν τοσο ομορφες στιγμες, ειδαμε τοσο ομορφα μερη, συναντησαμε τοσο ωραιους ( σε καλοσυνη ) ανθρωπους οπου την βρωμια, τα καλυβοσπιτα, η τα σπιτια-γκαραζ ( πολλοι εβαζαν τα μηχανακια τους μεσα στο σπιτι τους ) τα προσπερνουσαμε. Ολη αυτη η διαφορετικοτητα αρχικα μας εβρισκε με το στομα ανοιχτο και με αποριες του τυπου 'τι κανουν αυτοι ρε;' 'πως μπορουν;' 'μα καλα δεν σιχαινονται; ο Θεος ξερει τι μικροβια θα ψωνισουμε...' Τις επομενες μερες μας αρεσε να γνωριζουμε την τοσο διαφορετικη νοοτροπια μεχρι που καταληξαμε να μας φαινοταν ολα νορμαλ και τιποτα παραξενο.
Τους πιο απειραχτους απο τον τουρισμο ανθρωπους με το αληθινο - τεραστιο Thai Smile τους συναντησαμε στο Khao Sok και στις γυρω περιοχες. Ανθρωποι φιλοξενοι, ζεστοι και προθυμοι να βοηθησουν και ας μην μιλουσαν καθολου αγγλικα. Το Khao Sok ειναι ενα τροπικο δασος, οπου καλυτερα ειναι να επισκεφθεις με οργανωμενη πεζοπορια που σου δινουν τη δυνατοτητα να δεις παραξενα ειδη φυτων-πανεμορφες λιμνες- σπηλιες (λιγο τρομακτικες) και καταρρακτες. Μειναμε σε ενα υπεροχο bungalow μεσα στη ζουγκλα, καθαρο και με ελαχιστο κοσμο. Το μονο που ακουγες ηταν πουλια, τριζονια, βατραχια, μαιμουδακια και τα φυλλα των δεντρων. Στο μπαλκονι υπηρχε μια ανετη αιωρα. Οτι πρεπει για να ξαπλωσεις το βραδυ να ανταλλαξεις τις εντυπωσεις της ημερας πινοντας μια τελευταια Chang πριν πεσεις για υπνο.