maria_va
Member
- Μηνύματα
- 76
- Likes
- 510
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ταξίδι - Πρώτη μέρα
- Δεύτερη μέρα - Βεδάδο και πρώτη γεύση παλιάς Αβάνας
- Τρίτη μέρα | - Σάντα Κλάρα
- Τρίτη μέρα || - Σιενφουέγος
- Τέταρτη μέρα - Σιενφουέγος και άφιξη στο Τρινιδάδ
- Τέταρτη μέρα || - Τρινιδάδ
- Πέμπτη μέρα - Τρινιδάδ, Κοιλάδα των σκλάβων
- Νύχτα στο Τρινιδάδ - Επιστροφή στην Αβάνα
- Έβδομη μέρα - Αβάνα
- Όγδοη μέρα - Βινιάλες
- Ένατη μέρα - Hotel Nacional de Cuba
- Ένατη Μέρα - Τελευταία περιήγηση στην Αβάνα
- Μέρα αναχώρησης
- Επίλογος
Έβδομη μέρα - Αβάνα
Ξημερώνει η μέρα και ευτυχώς είμαι καλύτερα. Θα τη βγάλω τη μέρα με κρακεράκια και τσάι αλλά τουλάχιστον φαίνεται ότι είμαι σε θέση να ακολουθήσω το τουριστικό πρόγραμμα. Μέσα μου κλαίω ήδη που η μέρα μου δεν θα περιλαμβάνει ρούμι αλλά και οι ξενέρωτοι ωραία περνάνε στην Κούβα...Εξιστορώ τις περιπέτειές μου στη Lolly που έχει έρθει για το πρωινό και κάνει ό,τι μπορεί να μου φτιάξει τη διάθεση με τη light version των πραγμάτων. Τι να λέμε τώρα, οι άλλες έχουν πλακώσει τα κέικ και τους καφέδες κι εγώ ψωμί με λίγο μέλι και μπανάνα...Δοκιμές δεν ήθελες; Τσιμουδιά τώρα...
Η μέρα περιλαμβάνει μουσεία...Αρχικά της επανάστασης, μετά των καλών τεχνών με τα έργα κουβανέζικης τέχνης που είναι δίπλα και στη συνέχεια βλέπουμε..Θεωρητικό πλάνο βέβαια, δεν μας έχει φάει και η βιασύνη...Έχουμε αποφασίσει να πάρουμε όποιο λεωφορείο στην Carlos III έχει κατεύθυνση προς την Παλιά Αβάνα και πάμε στη στάση. Σταματάει ένα που γράφει επάνω Parque Fratenidad - Vedado, μια χαρά μας φαίνεται και μπαίνουμε. Ούτε εδώ έχουμε ιδέα πόσο πρέπει να πληρώσουμε αλλά στο σπίτι μας είπαν ότι είναι ελάχιστα, κάτι σαν 0.05 cuc. Εμείς δίναμε 0.25 cuc και για τις τρεις μας, δεν μας είπε κανείς τίποτα...Φτάνουμε άνετα στο πάρκο και αντί να κατέβουμε να πάμε με τα πόδια στο μουσείο της επανάστασης, σκεφτόμαστε ότι για να λέει Vedado θα στρίψει κάπου για να γυρίσει και θα μας πάει πιο κοντά. Μεγάλη έμπνευση....Φυσικά στρίβει προς την άλλη κατεύθυνση αλλά εμείς το χαβά μας..Καμιά παράκαμψη θα κάνει και θα γυρίσει...Αυτό σε συνδυασμό με την έμφυτη περιέργειά μας που μας οδηγεί να χαζεύουμε περιοχές που δεν έχουμε ξαναδεί παραλίγο να μας φτάσει στο Βαραδέρο..
Βλέπουμε το λιμάνι από την άλλη του πλευρά, τη μη τουριστική, περνάμε διάφορες γειτονιές πυκνοκατοικημένες αλλά χωρίς τον αέρα χαμένης αίγλης όπως η υπόλοιπη Αβάνα και τελικά βγαίνουμε σε κάτι λιβάδια...Εδώ και πολλή ώρα έχουμε αποφασίσει ότι θα φτάσουμε στο τέρμα του και θα το πάρουμε προς την Αβάνα αλλά το τέρμα δεν φαίνεται πουθενά και έτσι που πάμε το μουσείο θα μας κλείσει..Με βαριά καρδιά αποφασίζω να πάω να ρωτήσω τον οδηγό γιατί είμαι σίγουρη ότι δεν παίζει να τον καταλάβω αλλά δεν ξέρεις καμιά φορά...Τον ρωτάω λοιπόν ποια είναι η τελευταία στάση και αν γυρίζει Αβάνα -με τα βασικά που έχω μάθει...-, αυτός με καταλαβαίνει και αρχίζει μια πάρλα άλλο πράγμα!! Εγώ μένω να τον κοιτάζω όπως κάτι γιαγιάδες στα βουνά της Κρήτης που ήμουν σίγουρη ότι μιλάνε ξένες γλώσσες, γιατί ελληνικά αυτά δεν ήταν...Ούτε αυτά είναι Ισπανικά...Απογοητευμένη γυρίζω στη θέση μου...Μετά από λίγο όμως αυτός σταματάει κάπου και με τα νοήματα καταλαβαίνουμε ότι εκεί θα περιμένουμε αυτό που γυρίζει πίσω στην Αβάνα. Τι καλός..Πράγματι μετά από λίγο έρχεται το λεωφορείο και με αυτόν τον άνθρωπο καταφέρνω να συνεννοηθώ
Στην επιστροφή απολαμβάνουμε χωρίς αγωνία το τοπίο και διασκεδάζουμε με τους Κουβανούς που σε όποιο σημείο του δρόμου και να βρίσκονται σφυρίζουν στον οδηγό και αυτός σταματάει να τους πάρει. Οι αυλές των σπιτιών όσο φτωχικά και να είναι, είναι περιποιημένες και πολύχρωμες. Βλέποντας κάποιον να χαζεύει το δρόμο στο μπαλκόνι ενός νεοκλασικού-ερείπιου κάτω από ένα αέτωμα που είναι έτοιμο να πέσει, αναρωτιέμαι δεν φοβούνται μην γκρεμιστούν τα ερείπια στο κεφάλι τους; Και δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει στην Κούβα σε περίπτωση σοβαρού σεισμού...Φτου φτου, μην γρουσουζεύουμε κιόλας..
Μετά από αυτή την "μικρούλα" παράκαμψη φτάνουμε στον αρχικό προορισμό μας, το Μουσείο της Επανάστασης..Αφήνουμε τα πράγματά μας στο ισόγειο αφού απαγορεύεται να έχεις τσάντα μαζί σου και ανεβαίνουμε στον δεύτερο όροφο όπου είναι η αρχή της έκθεσης. Είπαμε έχω έρθει διαβασμένη και σε γενικές γραμμές γνωρίζω τι βλέπω αλλά με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα ο ραδιοφωνικός πομπός που είχε στήσει ο Τσε στη Σιέρρα Μαέστρα και έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην επιτυχία της επανάστασης, όπως επίσης και ο τρόπος που παρουσιάζονται τα πράγματα. Στην αίθουσα με το δορυφορικό πρόγραμμα της Κούβας, που και μένα με εντυπωσιάζει, μου λέει η Β.: "Ε μάλιστα τώρα καταλαβαίνω το μένος των ΗΠΑ για την Κούβα, εδώ μιλάμε για ανερχόμενη υπερδύναμη!!". Απόδειξη ότι έχει γίνει σωστή δουλίτσα στο μουσείο..
Στον πρώτο όροφο παίρνω τη στροφή λάθος και αντί για τη συνέχεια της έκθεσης βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο που είναι ασφυκτικά γεμάτο με πάγκους με σουβενίρ!! Άλλο πάλι και τούτο..Δεν μιλάμε για το μαγαζάκι που συνήθως υπάρχει στα μουσεία με τα βιβλία και τα συναφή, μιλάμε για κανονικό παζάρι με τσάντες και μπρελόκ! Και αρχίζουν εκεί οι πωλητές τα παζάρια, 10 μαγνητάκια 3 cuc και τέτοια..Ρε παιδιά αυτό το επιχειρηματικό πλάνο ποιος το σκέφτηκε;; Και να ήθελα να πάρω, πώς να το κάνω αφού αφήσαμε τις τσάντες μας κάτω; Επίσης ο Τσε πώς θα έβλεπε τώρα ετούτη εδώ τη φάση, εκεί που σε έχει πιάσει το επαναστατικό σου να σε βομβαρδίζουν με σουβενίρ με τη φάτσα του;;
Τελειώνουμε από το μουσείο και βγαίνουμε στον προαύλιο χώρο να δούμε την περίφημη Granma, το πλοίο με το οποίο ήρθαν οι επαναστάτες από το Μεξικό. Εντάξει βλέποντάς το σκέφτεσαι αυτό που λένε ότι οι μεγάλες επαναστάσεις ξεκίνησαν από κάποιον τρελό με όραμα..Υπάρχουν και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα στον χώρο όπως το τανκ με το οποίο, σύμφωνα με την περιγραφή, ο ίδιος ο Φιντέλ διέλυσε το αμερικάνικο αεροπλανοφόρο Houston στην εισβολή του Κόλπου των Χοίρων..
Πάλι με αυτή την αίσθηση "τσιμπήστε με, είμαι αλήθεια στην Κούβα;" βγαίνουμε λίγο σαν χαμένες από το Μουσείο της Επανάστασης. Δεν είμαστε για να πάμε στα καπάκια σε άλλο ένα μεγάλο μουσείο, όπως αυτό των Καλών Τεχνών και λέμε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Λέμε όμως να επισκεφτούμε στα γρήγορα το Μουσείο της Μουσικής που είναι εκεί κοντά και έχουμε διαβάσει ότι έχει ενδιαφέροντα μουσικά όργανα αλλά τελικά είναι κλειστό για ανακαίνιση. Οπότε πάμε να τσιμπήσουμε κάτι σε ένα μέρος που έχουν μπανίσει τα κορίτσια που βρίσκεται σχετικά κοντά. Είναι ένα μικρό μοντέρνο μαγαζάκι που προσφέρει smoothies, σάντουιτς, ιδανικό για κάτι στα γρήγορα. Εγώ επειδή δεν θα φάω, χτυπάω κάτι ψωμάκια από έναν φούρνο που συναντάμε στο δρόμο. Άλλη περίπτωση οι φούρνοι στην Κούβα..Παραμένει μυστήριο τι ώρα βγάζουν το ψωμί, μπορεί να είναι οποιαδήποτε ώρα την ημέρα. Πάντως όταν σου σπάει τη μύτη το φρέσκο ψωμάκι ή βλέπεις ένα μπουλούκι να στριμώχνεται στην ουρά, είναι καλή ώρα να στηθείς κι εσύ. Βγάζουν συνήθως ένα μόνο είδος ψωμιού σε διάφορα μεγέθη και είναι ωραιότατο.
Το μαγαζί είναι τόσο μικρό που οι πελάτες μοιράζονται τα τραπέζια. Εμείς καθόμαστε μέσα γιατί μόνο εκεί βρίσκουμε. Για να βλέπουμε όλες έξω καθόμαστε η μία δίπλα στην άλλη σαν σε σινεμά. Παραγγέλνουν τα κορίτσια τα μοχίτο τους κι εγώ τη σπιτική μου λεμονάδα. Χτυπάνε και κάτι φαλάφελ και διάφορα άλλα, αλλά εγώ δίαιτα..Έρχονται τα ποτά σε κάτι τεράστια ποτήρια, κανονικοί κουβάδες! Και με ένα μεταλλικό καλαμάκι-μπουρί της σόμπας, τρόμαξα να το συνηθίσω.. Η λεμονάδα εξαιρετική και το μοχίτο τίγκα στο ρούμι..Μόλις κάηκε το μουσείο των Καλών Τεχνών, αυτές θα μεθύσουν εδώ πέρα..Και το φαγητό ωραίο, το απολάμβαναν τόσο που κάποιοι Ολλανδοί που κάθισαν τελικά απέναντί μας παρήγγειλαν τα ίδια..Μπορεί να ήταν η επήρεια του μοχίτο βέβαια..
Κάποια στιγμή εκεί που χαζεύω βλέπω μια ελληνική σημαία στον τοίχο απέναντι:
Τι δουλειά έχει τώρα η ελληνική σημαία εδώ; Α λέμε κάποιος Έλληνας έχει περάσει από εδώ, θα ρωτήσουμε..Φωνάζουμε την κοπέλα, τη ρωτάμε γιατί έχετε την "greek flag" και βλέπουμε το κενό στο βλέμμα της.. Δεν το έχει με τα Αγγλικά και ψάχνουμε στο λεξικό να της το πούμε στα ισπανικά. Α μας λέει γιατί το μαγαζί είναι gay-friendly! Ναι ΟΚ, την ελληνική σημαία γιατί έχετε; Πάλι αυτή μας εξηγεί ότι η χρωματιστή σημαία με τις ρίγες είναι η LGBT σημαία..Ναι καλή μου κοπέλα αλλά η ελληνική πού κολλάει; Α μας λέει τελικά για εμάς δεν είναι η ελληνική σημαία, επειδή έχει τις ρίγες συμπληρώνει χρωματικά την LGBT! Εντάξει καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή η φάση σηκώνει πολύ τρολάρισμα.. Ακόμα και οι Ολλανδοί γελούσαν με μας κι ας μην καταλάβαιναν..Κάποιος από το μαγαζί κατάλαβε ότι δεν ήταν και πολύ σωστό αυτό που μας είπε και λίγο μετά έρχεται πάλι η κοπέλα, μας ζητάει συγγνώμη και μας λέει ότι έκανε λάθος και ότι στο μαγαζί έχουν σημαίες των λαών που έχουν φιλικές σχέσεις με την Κούβα..Της λέμε κι εμείς να μην αισθάνεται άσχημα, δεν έγινε κάτι..
Μετά από όλα αυτά και με τόσο ρούμι στο κεφάλι δεν είμαστε για Bellas Artes, βγαίνουμε για βόλτα στις πλατείες και τις εκκλησίες της Παλιάς Αβάνας με στόχο να καταλήξουμε στο Μουσείο του Ρουμιού και τη μεγάλη αγορά με τα σουβενίρ..Οι Κουβανοί έχουν μια έντονη σχέση με την τέχνη, δημιουργούν και εκφράζονται με ο,τιδήποτε, για παράδειγμα ένα κλασσικό σουβενίρ είναι τα αυτοκίνητα από κουτάκια bucanero ή οι τσάντες από αυτά τα δαχτυλίδια που έχουν τα αναψυκτικά για να τα ανοίγουμε, πραγματικά η αποθέωση της τέχνης από ανακυκλώσιμα υλικά. Στην Παλιά Αβάνα μπορείς να περιδιαβαίνεις με τις ώρες και να ανακαλύπτεις συνέχεια κάτι ενδιαφέρον, ένα γκράφιτι, έναν πίνακα, ένα γλυπτό που δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να συμβολίζει. Στο Μουσείο με τα Κεραμικά είδαμε ευφάνταστα γλυπτά και κεραμικές δημιουργίες με πολύ απλά υλικά.
Βόλτα στη βόλτα και στάση στη στάση τρώμε πόρτα στο Μουσείο του Ρουμιού και φτάνουμε στην αγορά του Σαν Χοσέ μισή ώρα πριν κλείσει..Είναι τεράστια η αγορά, δεν παίζει να αποφασίσουμε τι θα πάρουμε σε μισή ώρα, άρα πρέπει να ξαναέρθουμε..Μεγάλη επιτυχία το πλάνο μας...Τι να κάνουμε, λέμε να πιούμε ένα ποτάκι και να χαλαρώσουμε σε ένα ωραίο μπαρ που έχουμε δει στις βόλτες μας, το El Dandy και μετά να πάρουμε ταξί για την Fabrica de Arte Cubano που είναι προς Vedado μεριά και μας έχουν πει ότι πρέπει να πάμε νωρίς γιατί έχει πολύ κόσμο. Το μπαρ είναι ήσυχο, έχει τόσο κόσμο όσο χρειάζεται και από κοκτέιλ ο κατάλογος τεράστιος. Εγώ με ένα ύφος ντροπής παραγγέλνω την Tucola μου αλλά οι άλλες διαλέγουν ό,τι πιο περίεργο υπάρχει..Και ζηλεύω...Αλλά εντάξει είναι μια τόσο όμορφη βραδιά, έχουμε πιάσει τραπεζάκι με θέα στο Parque Cristo και ακούγεται και ωραία jazz μουσικούλα οπότε όλα καλά..
Κατά τις 8, με μεγάλο ζόρι ομολογώ, σηκωνόμαστε για να ξεκινήσουμε για την Fabrica..Βρίσκουμε έναν ταξιτζή να μας πάει με 10 cuc -πολλά μάλλον πάλι- και όταν φτάνουμε εκεί είναι όλα κλειστά! Μαύρα σκοτάδια...Ό,τι συμβαίνει εκεί πέρα, συμβαίνει από Πέμπτη μέχρι Κυριακή, λεπτομέρεια που μας έχει διαφύγει..Και φυσικά είναι Τετάρτη...Επιστροφή λοιπόν στο σπίτι με την αίσθηση ότι το πλάνο μας σήμερα ήταν υποδειγματικό..Κάτσε να μετρήσουμε πόσες πόρτες φάγαμε...Παραχαλαρώσαμε στην Κούβα..Αύριο είμαστε για Βινιάλες, την Παρασκευή όμως είναι η τελευταία μας μέρα στην Αβάνα, πρέπει να τα πάμε καλύτερα..
Η καλή μας η γειτονιά όμως δεν μας αφήνει παραπονεμένες. Έχουμε το πάρτυ με τις μουσικές σπίτι μας! Κάποια παιδιά στο ισόγειο έχουν μαζευτεί, έχουν βάλει τη μουσική στο τέρμα και τραγουδάνε σαν να μην υπάρχει αύριο. Ο ένας πρέπει να έχει μεγάλη καψούρα γιατί σε ένα τραγούδι που κάτι γίνεται "contigo", δίνει ρεσιτάλ πάθους..Τουλάχιστον εξήντα φορές το άκουσα αυτό το τραγούδι, πολύ hot στη νεολαία της Κούβας..Ενώ όλα είναι σύγχρονα ποπ τραγούδια, πετάγεται κι ένας ξεκάρφωτος Eminem με το "Lose Yourself"! Α αυτό το ξέρω, το χορεύω κι εγώ στην βεράντα μας..Πρόσφατα που είδα την τελετή των Oscars πείστηκα ότι οι νεαροί στην Κούβα είχαν inside info ότι θα εμφανιστεί ο Eminem να πει αυτό το τραγούδι 17 χρόνια μετά την βράβευσή του...
Ξημερώνει η μέρα και ευτυχώς είμαι καλύτερα. Θα τη βγάλω τη μέρα με κρακεράκια και τσάι αλλά τουλάχιστον φαίνεται ότι είμαι σε θέση να ακολουθήσω το τουριστικό πρόγραμμα. Μέσα μου κλαίω ήδη που η μέρα μου δεν θα περιλαμβάνει ρούμι αλλά και οι ξενέρωτοι ωραία περνάνε στην Κούβα...Εξιστορώ τις περιπέτειές μου στη Lolly που έχει έρθει για το πρωινό και κάνει ό,τι μπορεί να μου φτιάξει τη διάθεση με τη light version των πραγμάτων. Τι να λέμε τώρα, οι άλλες έχουν πλακώσει τα κέικ και τους καφέδες κι εγώ ψωμί με λίγο μέλι και μπανάνα...Δοκιμές δεν ήθελες; Τσιμουδιά τώρα...
Η μέρα περιλαμβάνει μουσεία...Αρχικά της επανάστασης, μετά των καλών τεχνών με τα έργα κουβανέζικης τέχνης που είναι δίπλα και στη συνέχεια βλέπουμε..Θεωρητικό πλάνο βέβαια, δεν μας έχει φάει και η βιασύνη...Έχουμε αποφασίσει να πάρουμε όποιο λεωφορείο στην Carlos III έχει κατεύθυνση προς την Παλιά Αβάνα και πάμε στη στάση. Σταματάει ένα που γράφει επάνω Parque Fratenidad - Vedado, μια χαρά μας φαίνεται και μπαίνουμε. Ούτε εδώ έχουμε ιδέα πόσο πρέπει να πληρώσουμε αλλά στο σπίτι μας είπαν ότι είναι ελάχιστα, κάτι σαν 0.05 cuc. Εμείς δίναμε 0.25 cuc και για τις τρεις μας, δεν μας είπε κανείς τίποτα...Φτάνουμε άνετα στο πάρκο και αντί να κατέβουμε να πάμε με τα πόδια στο μουσείο της επανάστασης, σκεφτόμαστε ότι για να λέει Vedado θα στρίψει κάπου για να γυρίσει και θα μας πάει πιο κοντά. Μεγάλη έμπνευση....Φυσικά στρίβει προς την άλλη κατεύθυνση αλλά εμείς το χαβά μας..Καμιά παράκαμψη θα κάνει και θα γυρίσει...Αυτό σε συνδυασμό με την έμφυτη περιέργειά μας που μας οδηγεί να χαζεύουμε περιοχές που δεν έχουμε ξαναδεί παραλίγο να μας φτάσει στο Βαραδέρο..
Βλέπουμε το λιμάνι από την άλλη του πλευρά, τη μη τουριστική, περνάμε διάφορες γειτονιές πυκνοκατοικημένες αλλά χωρίς τον αέρα χαμένης αίγλης όπως η υπόλοιπη Αβάνα και τελικά βγαίνουμε σε κάτι λιβάδια...Εδώ και πολλή ώρα έχουμε αποφασίσει ότι θα φτάσουμε στο τέρμα του και θα το πάρουμε προς την Αβάνα αλλά το τέρμα δεν φαίνεται πουθενά και έτσι που πάμε το μουσείο θα μας κλείσει..Με βαριά καρδιά αποφασίζω να πάω να ρωτήσω τον οδηγό γιατί είμαι σίγουρη ότι δεν παίζει να τον καταλάβω αλλά δεν ξέρεις καμιά φορά...Τον ρωτάω λοιπόν ποια είναι η τελευταία στάση και αν γυρίζει Αβάνα -με τα βασικά που έχω μάθει...-, αυτός με καταλαβαίνει και αρχίζει μια πάρλα άλλο πράγμα!! Εγώ μένω να τον κοιτάζω όπως κάτι γιαγιάδες στα βουνά της Κρήτης που ήμουν σίγουρη ότι μιλάνε ξένες γλώσσες, γιατί ελληνικά αυτά δεν ήταν...Ούτε αυτά είναι Ισπανικά...Απογοητευμένη γυρίζω στη θέση μου...Μετά από λίγο όμως αυτός σταματάει κάπου και με τα νοήματα καταλαβαίνουμε ότι εκεί θα περιμένουμε αυτό που γυρίζει πίσω στην Αβάνα. Τι καλός..Πράγματι μετά από λίγο έρχεται το λεωφορείο και με αυτόν τον άνθρωπο καταφέρνω να συνεννοηθώ
Στην επιστροφή απολαμβάνουμε χωρίς αγωνία το τοπίο και διασκεδάζουμε με τους Κουβανούς που σε όποιο σημείο του δρόμου και να βρίσκονται σφυρίζουν στον οδηγό και αυτός σταματάει να τους πάρει. Οι αυλές των σπιτιών όσο φτωχικά και να είναι, είναι περιποιημένες και πολύχρωμες. Βλέποντας κάποιον να χαζεύει το δρόμο στο μπαλκόνι ενός νεοκλασικού-ερείπιου κάτω από ένα αέτωμα που είναι έτοιμο να πέσει, αναρωτιέμαι δεν φοβούνται μην γκρεμιστούν τα ερείπια στο κεφάλι τους; Και δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει στην Κούβα σε περίπτωση σοβαρού σεισμού...Φτου φτου, μην γρουσουζεύουμε κιόλας..Μετά από αυτή την "μικρούλα" παράκαμψη φτάνουμε στον αρχικό προορισμό μας, το Μουσείο της Επανάστασης..Αφήνουμε τα πράγματά μας στο ισόγειο αφού απαγορεύεται να έχεις τσάντα μαζί σου και ανεβαίνουμε στον δεύτερο όροφο όπου είναι η αρχή της έκθεσης. Είπαμε έχω έρθει διαβασμένη και σε γενικές γραμμές γνωρίζω τι βλέπω αλλά με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα ο ραδιοφωνικός πομπός που είχε στήσει ο Τσε στη Σιέρρα Μαέστρα και έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην επιτυχία της επανάστασης, όπως επίσης και ο τρόπος που παρουσιάζονται τα πράγματα. Στην αίθουσα με το δορυφορικό πρόγραμμα της Κούβας, που και μένα με εντυπωσιάζει, μου λέει η Β.: "Ε μάλιστα τώρα καταλαβαίνω το μένος των ΗΠΑ για την Κούβα, εδώ μιλάμε για ανερχόμενη υπερδύναμη!!". Απόδειξη ότι έχει γίνει σωστή δουλίτσα στο μουσείο..
Στον πρώτο όροφο παίρνω τη στροφή λάθος και αντί για τη συνέχεια της έκθεσης βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο που είναι ασφυκτικά γεμάτο με πάγκους με σουβενίρ!! Άλλο πάλι και τούτο..Δεν μιλάμε για το μαγαζάκι που συνήθως υπάρχει στα μουσεία με τα βιβλία και τα συναφή, μιλάμε για κανονικό παζάρι με τσάντες και μπρελόκ! Και αρχίζουν εκεί οι πωλητές τα παζάρια, 10 μαγνητάκια 3 cuc και τέτοια..Ρε παιδιά αυτό το επιχειρηματικό πλάνο ποιος το σκέφτηκε;; Και να ήθελα να πάρω, πώς να το κάνω αφού αφήσαμε τις τσάντες μας κάτω; Επίσης ο Τσε πώς θα έβλεπε τώρα ετούτη εδώ τη φάση, εκεί που σε έχει πιάσει το επαναστατικό σου να σε βομβαρδίζουν με σουβενίρ με τη φάτσα του;;
Τελειώνουμε από το μουσείο και βγαίνουμε στον προαύλιο χώρο να δούμε την περίφημη Granma, το πλοίο με το οποίο ήρθαν οι επαναστάτες από το Μεξικό. Εντάξει βλέποντάς το σκέφτεσαι αυτό που λένε ότι οι μεγάλες επαναστάσεις ξεκίνησαν από κάποιον τρελό με όραμα..Υπάρχουν και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα στον χώρο όπως το τανκ με το οποίο, σύμφωνα με την περιγραφή, ο ίδιος ο Φιντέλ διέλυσε το αμερικάνικο αεροπλανοφόρο Houston στην εισβολή του Κόλπου των Χοίρων..
Πάλι με αυτή την αίσθηση "τσιμπήστε με, είμαι αλήθεια στην Κούβα;" βγαίνουμε λίγο σαν χαμένες από το Μουσείο της Επανάστασης. Δεν είμαστε για να πάμε στα καπάκια σε άλλο ένα μεγάλο μουσείο, όπως αυτό των Καλών Τεχνών και λέμε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Λέμε όμως να επισκεφτούμε στα γρήγορα το Μουσείο της Μουσικής που είναι εκεί κοντά και έχουμε διαβάσει ότι έχει ενδιαφέροντα μουσικά όργανα αλλά τελικά είναι κλειστό για ανακαίνιση. Οπότε πάμε να τσιμπήσουμε κάτι σε ένα μέρος που έχουν μπανίσει τα κορίτσια που βρίσκεται σχετικά κοντά. Είναι ένα μικρό μοντέρνο μαγαζάκι που προσφέρει smoothies, σάντουιτς, ιδανικό για κάτι στα γρήγορα. Εγώ επειδή δεν θα φάω, χτυπάω κάτι ψωμάκια από έναν φούρνο που συναντάμε στο δρόμο. Άλλη περίπτωση οι φούρνοι στην Κούβα..Παραμένει μυστήριο τι ώρα βγάζουν το ψωμί, μπορεί να είναι οποιαδήποτε ώρα την ημέρα. Πάντως όταν σου σπάει τη μύτη το φρέσκο ψωμάκι ή βλέπεις ένα μπουλούκι να στριμώχνεται στην ουρά, είναι καλή ώρα να στηθείς κι εσύ. Βγάζουν συνήθως ένα μόνο είδος ψωμιού σε διάφορα μεγέθη και είναι ωραιότατο.
Το μαγαζί είναι τόσο μικρό που οι πελάτες μοιράζονται τα τραπέζια. Εμείς καθόμαστε μέσα γιατί μόνο εκεί βρίσκουμε. Για να βλέπουμε όλες έξω καθόμαστε η μία δίπλα στην άλλη σαν σε σινεμά. Παραγγέλνουν τα κορίτσια τα μοχίτο τους κι εγώ τη σπιτική μου λεμονάδα. Χτυπάνε και κάτι φαλάφελ και διάφορα άλλα, αλλά εγώ δίαιτα..Έρχονται τα ποτά σε κάτι τεράστια ποτήρια, κανονικοί κουβάδες! Και με ένα μεταλλικό καλαμάκι-μπουρί της σόμπας, τρόμαξα να το συνηθίσω.. Η λεμονάδα εξαιρετική και το μοχίτο τίγκα στο ρούμι..Μόλις κάηκε το μουσείο των Καλών Τεχνών, αυτές θα μεθύσουν εδώ πέρα..Και το φαγητό ωραίο, το απολάμβαναν τόσο που κάποιοι Ολλανδοί που κάθισαν τελικά απέναντί μας παρήγγειλαν τα ίδια..Μπορεί να ήταν η επήρεια του μοχίτο βέβαια..
Κάποια στιγμή εκεί που χαζεύω βλέπω μια ελληνική σημαία στον τοίχο απέναντι:
Τι δουλειά έχει τώρα η ελληνική σημαία εδώ; Α λέμε κάποιος Έλληνας έχει περάσει από εδώ, θα ρωτήσουμε..Φωνάζουμε την κοπέλα, τη ρωτάμε γιατί έχετε την "greek flag" και βλέπουμε το κενό στο βλέμμα της.. Δεν το έχει με τα Αγγλικά και ψάχνουμε στο λεξικό να της το πούμε στα ισπανικά. Α μας λέει γιατί το μαγαζί είναι gay-friendly! Ναι ΟΚ, την ελληνική σημαία γιατί έχετε; Πάλι αυτή μας εξηγεί ότι η χρωματιστή σημαία με τις ρίγες είναι η LGBT σημαία..Ναι καλή μου κοπέλα αλλά η ελληνική πού κολλάει; Α μας λέει τελικά για εμάς δεν είναι η ελληνική σημαία, επειδή έχει τις ρίγες συμπληρώνει χρωματικά την LGBT! Εντάξει καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή η φάση σηκώνει πολύ τρολάρισμα.. Ακόμα και οι Ολλανδοί γελούσαν με μας κι ας μην καταλάβαιναν..Κάποιος από το μαγαζί κατάλαβε ότι δεν ήταν και πολύ σωστό αυτό που μας είπε και λίγο μετά έρχεται πάλι η κοπέλα, μας ζητάει συγγνώμη και μας λέει ότι έκανε λάθος και ότι στο μαγαζί έχουν σημαίες των λαών που έχουν φιλικές σχέσεις με την Κούβα..Της λέμε κι εμείς να μην αισθάνεται άσχημα, δεν έγινε κάτι..
Μετά από όλα αυτά και με τόσο ρούμι στο κεφάλι δεν είμαστε για Bellas Artes, βγαίνουμε για βόλτα στις πλατείες και τις εκκλησίες της Παλιάς Αβάνας με στόχο να καταλήξουμε στο Μουσείο του Ρουμιού και τη μεγάλη αγορά με τα σουβενίρ..Οι Κουβανοί έχουν μια έντονη σχέση με την τέχνη, δημιουργούν και εκφράζονται με ο,τιδήποτε, για παράδειγμα ένα κλασσικό σουβενίρ είναι τα αυτοκίνητα από κουτάκια bucanero ή οι τσάντες από αυτά τα δαχτυλίδια που έχουν τα αναψυκτικά για να τα ανοίγουμε, πραγματικά η αποθέωση της τέχνης από ανακυκλώσιμα υλικά. Στην Παλιά Αβάνα μπορείς να περιδιαβαίνεις με τις ώρες και να ανακαλύπτεις συνέχεια κάτι ενδιαφέρον, ένα γκράφιτι, έναν πίνακα, ένα γλυπτό που δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να συμβολίζει. Στο Μουσείο με τα Κεραμικά είδαμε ευφάνταστα γλυπτά και κεραμικές δημιουργίες με πολύ απλά υλικά.
Βόλτα στη βόλτα και στάση στη στάση τρώμε πόρτα στο Μουσείο του Ρουμιού και φτάνουμε στην αγορά του Σαν Χοσέ μισή ώρα πριν κλείσει..Είναι τεράστια η αγορά, δεν παίζει να αποφασίσουμε τι θα πάρουμε σε μισή ώρα, άρα πρέπει να ξαναέρθουμε..Μεγάλη επιτυχία το πλάνο μας...Τι να κάνουμε, λέμε να πιούμε ένα ποτάκι και να χαλαρώσουμε σε ένα ωραίο μπαρ που έχουμε δει στις βόλτες μας, το El Dandy και μετά να πάρουμε ταξί για την Fabrica de Arte Cubano που είναι προς Vedado μεριά και μας έχουν πει ότι πρέπει να πάμε νωρίς γιατί έχει πολύ κόσμο. Το μπαρ είναι ήσυχο, έχει τόσο κόσμο όσο χρειάζεται και από κοκτέιλ ο κατάλογος τεράστιος. Εγώ με ένα ύφος ντροπής παραγγέλνω την Tucola μου αλλά οι άλλες διαλέγουν ό,τι πιο περίεργο υπάρχει..Και ζηλεύω...Αλλά εντάξει είναι μια τόσο όμορφη βραδιά, έχουμε πιάσει τραπεζάκι με θέα στο Parque Cristo και ακούγεται και ωραία jazz μουσικούλα οπότε όλα καλά..
Κατά τις 8, με μεγάλο ζόρι ομολογώ, σηκωνόμαστε για να ξεκινήσουμε για την Fabrica..Βρίσκουμε έναν ταξιτζή να μας πάει με 10 cuc -πολλά μάλλον πάλι- και όταν φτάνουμε εκεί είναι όλα κλειστά! Μαύρα σκοτάδια...Ό,τι συμβαίνει εκεί πέρα, συμβαίνει από Πέμπτη μέχρι Κυριακή, λεπτομέρεια που μας έχει διαφύγει..Και φυσικά είναι Τετάρτη...Επιστροφή λοιπόν στο σπίτι με την αίσθηση ότι το πλάνο μας σήμερα ήταν υποδειγματικό..Κάτσε να μετρήσουμε πόσες πόρτες φάγαμε...Παραχαλαρώσαμε στην Κούβα..Αύριο είμαστε για Βινιάλες, την Παρασκευή όμως είναι η τελευταία μας μέρα στην Αβάνα, πρέπει να τα πάμε καλύτερα..
Η καλή μας η γειτονιά όμως δεν μας αφήνει παραπονεμένες. Έχουμε το πάρτυ με τις μουσικές σπίτι μας! Κάποια παιδιά στο ισόγειο έχουν μαζευτεί, έχουν βάλει τη μουσική στο τέρμα και τραγουδάνε σαν να μην υπάρχει αύριο. Ο ένας πρέπει να έχει μεγάλη καψούρα γιατί σε ένα τραγούδι που κάτι γίνεται "contigo", δίνει ρεσιτάλ πάθους..Τουλάχιστον εξήντα φορές το άκουσα αυτό το τραγούδι, πολύ hot στη νεολαία της Κούβας..Ενώ όλα είναι σύγχρονα ποπ τραγούδια, πετάγεται κι ένας ξεκάρφωτος Eminem με το "Lose Yourself"! Α αυτό το ξέρω, το χορεύω κι εγώ στην βεράντα μας..Πρόσφατα που είδα την τελετή των Oscars πείστηκα ότι οι νεαροί στην Κούβα είχαν inside info ότι θα εμφανιστεί ο Eminem να πει αυτό το τραγούδι 17 χρόνια μετά την βράβευσή του...
