galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Βελιγράδι και Νόβισαντ
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα, που είχε κάνει στο παρελθόν η Καθημερινή και το Passport για το Βελιγράδι, αυτό αναφερόταν σαν ο νέος προορισμός των night clubbers στην Ευρώπη, μετά το Βερολίνο, το Άμστερνταμ και την Βαρκελώνη. Την φήμη αυτή απέκτησε επάξια το Βελιγράδι, όταν πριν από ένδεκα χρόνια κατά την διάρκεια των Νατοϊκών βομβαρδισμών της πόλης, η νεολαία του Βελιγραδίου αγνόησε επανειλημμένα και επιδεικτικά τις αντιαεροπορικές σειρήνες και παρέμεινε απαθής να πίνει το ποτό της και να χορεύει.
Εμείς βρεθήκαμε αυγουστιάτικο κυριακάτικο βράδυ στο Βελιγράδι και το κέντρο της πόλης, στο παλαιό ιστορικό τμήμα, ήταν γεμάτο κόσμο, κύρια νεολαία. Στους δρόμους κυκλοφορούσε πολύς κόσμος λες και ήταν καθημερινή, ενώ συγχρόνως όλα τα υπαίθρια μπαρ και καφέ στον πεζόδρομο της Knez Mihailova, τα φαγάδικα στον λιθόστρωτο γραφικό πεζόδρομο της Skadarska και τα πολλά μαγαζιά για νυκτερινή διασκέδαση της Strahinjica Bana ήταν γεμάτα κόσμο.
Στον εστιατόρια της Skadarska τα βράδια ήρθαμε για πρώτη φορά σε άμεση επαφή με την μουσική της Σερβίας. Τσιγγάνικα μουσικά γκρουπ γυρνάνε από το ένα εστιατόριο στο άλλο γεμίζοντας τον τόπο γλυκές μελωδίες. Τότε δεν είχαμε πάει ακόμα στην Guca και έτσι δεν είχαμε μέτρο σύγκρισης. Βέβαια εδώ οι μουσικές είναι διαφορετικές, όπως και τα μουσικά όργανα. Εδώ δεν κυριαρχούν η τρομπέτα και τα χάλκινα πνευστά, αλλά το ακορντεόν, τα βιολιά, οι κιθάρες ακόμα και το κοντραμπάσο. Τα τραγούδια είναι πιο μελωδικά και οι φωνές των τραγουδιστών μαζί με την σέρβικη γλώσσα δίνουν μια αίσθηση μελωδικότητας και νοσταλγίας.
Ο πεζόδρομος της Skadarska.
Με βάση τις συστάσεις του Lonely Planet επισκεφτήκαμε το πολύ ατμοσφαιρικό μπαράκι The federal Association of globe trotters (κάτι σαν στέκι των τραβελστοριτών του Βελιγραδίου ακούγεται…) στην οδό Despota Stefana 7. Το μπαρ στεγάζεται στο υπόγειο ενός μεγαλόπρεπου κτιρίου, με σκοτεινή πρόσοψη και χωρίς ενδείξεις για την στέγαση μπαρ σε αυτό. Και όμως μία μικρή ταμπέλα στα κουδούνια επιβεβαιώνει την ύπαρξή του. Στους καλαίσθητα διακοσμημένους χώρους του, που αποτελούνται από μικρά δωμάτια, μια μικρή βιβλιοθήκη και μια μικρή εσωτερική αυλή θα απολαύσετε ωραία κοκτέιλ για μόνο 2,5 ευρώ περίπου.
The federal Association of globe trotters /
φωτο από το www.nomadicnotes.com
Η παρουσία του υγρού στοιχείου σε μια πόλη αποτελεί από μόνη της στοιχείο ομορφιάς. Όταν ειδικά πρόκειται για ποτάμι και όταν το ποτάμι αυτό είναι ο πολυτραγουδημένος Δούναβης, τότε μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί το Βελιγράδι λογίζεται σαν μία από τις ομορφότερες και πιο ενδιαφέρουσες Βαλκανικές πρωτεύουσες. Για την ακρίβεια το Βελιγράδι διαθέτει όχι ένα αλλά δύο ποτάμια, αφού είναι κτισμένο στην συμβολή του Δούναβη με τον ποταμό Σάβα. Κατά μήκος των δύο ποταμών, αλλά και στα νησάκια τους, μία σειρά από εστιατόρια, καφέ και ναυταθλητικές εγκαταστάσεις γεμίζουν και αυτά από κόσμο.
Το Βελιγράδι από άποψη πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής διαθέτει πολλά και πολύ διαφορετικά πρόσωπα. Διαθέτει αφ’ ενός τις νεότερες συνοικίες με τους φαρδείς δρόμους, την άνετη ρυμοτομία και τα πιο σύγχρονα κτίρια. Διαθέτει αφ’ ετέρου τις συνοικίες με τα ογκώδη και ομοιόμορφα συγκροτήματα, που κτίστηκαν στα χρόνια της «σοσιαλιστικής» ανάπτυξης για να καλύψουν μαζικά προβλήματα στέγασης. Περιοχές, που όλα τα κτίρια και τα διαμερίσματα είναι πανομοιότυπα με τα διπλανά τους. Αλίμονο σε αυτόν που θα προσπαθήσει να βρει την εξώπορτά του μετά από ένα δύο παραπάνω ποτηράκια. Και υπάρχει τέλος το Στάρι Γκράντ, το παλαιό ιστορικό κέντρο, με τα παλαιά επιβλητικά κτίρια, τις νεότερες αδιάφορες πολλές φορές κατασκευές, τους πεζόδρομους και το κάστρο Καλεμέγκνταν.
Φτάνοντας από το αεροδρόμιο με το ταξί στο ξενοδοχείο μας αντικρίσαμε με μεγάλη έκπληξη και απογοήτευση το ξενοδοχείο μας. Είχαμε κλείσει μέσω του booking για 90 ευρώ ένα δίκλινο δωμάτιο στο 4 αστέρων ξενοδοχείο travelling actor, στην διασταύρωση της Gospodar Jevremova 65 και της Skadarska ακριβώς δηλαδή πάνω στον πεζόδρομο. Όταν φτάσαμε όμως και είδαμε την ερειπιώδη πρόσοψή του απογοητευτήκαμε πλήρως. Εν τέλει επρόκειτο για ένα μικρό ξενοδοχείο, που δεν καταλάμβανε παρά ένα μέρος μόνο του κτιρίου και το οποίο ευτυχώς μέσα ήταν ανακαινισμένο και καθαρό, η δε κοπέλα στην reception πολύ εξυπηρετική. Έτσι παρ’ όλη την αρχική άσχημη εντύπωση και παρ’ όλο τον θόρυβο που υπήρχε λόγω του πεζόδρομου και των μουσικών, εμάς εν τέλει μας βόλεψε πολύ λόγω της κεντρικής του θέσης.
Το ξενοδοχείο travelling actor με την ερειπιώδη πρόσοψη.
Εντύπωση μας έκανε στην πορεία το γεγονός ότι πολλά παλαιά κτίρια στο κέντρο της πόλης είχαν εντελώς ερειπιώδεις και εγκαταλελειμμένες προσόψεις με πεσμένους και ανεπισκεύαστους σοβάδες και τα ξύλινα κουφώματά τους σε κακή κατάσταση. Κτίρια, που η εξωτερική τους εμφάνιση για τα δικά μας κριτήρια θα παρέπεμπαν σε κτίρια, που στην καλύτερη περίπτωση θα φιλοξενούσαν άστεγους. Και όμως από τα παράθυρα φαίνονταν ότι μέσα υπήρχαν κανονικές κατοικίες, μερικές φορές και πλούσιες με επιμελημένες βιβλιοθήκες, ακριβά φωτιστικά ή πίνακες ζωγραφικής.
Αν και η παραμονή μας στο Βελιγράδι ήταν σύντομη, μισή μέρα την αφιερώσαμε στο Novi Sad και δεν το μετανιώσαμε. Το Novi Sad, πρωτεύουσα της Βοϊβοντίνας, είναι μια μικρή πόλη 400 περίπου χιλιάδων κατοίκων, που βρέθηκε σε μεγάλες περιόδους της ιστορίας της υπό την επιρροή της Κεντρικής Ευρώπης και τόσο η ρυμοτομία, όσο και η αρχιτεκτονική της θυμίζει έντονα κεντρικοευρωπαϊκές πόλεις. Με ένα πολύ ωραίο, καλοδιατηρημένο και καλοσυντηρημένο ιστορικό κέντρο, με χαμηλά κτίρια, όμορφους πεζόδρομους, με τον υπέροχο καθεδρικό ναό του, με εσωτερικές αυλές και μια υπέροχη ηρεμία ήταν μια ευχάριστη επιβεβαίωση, όσων καλών είχαμε ακούσει και διαβάσει γι’ αυτό. Αλλά και οι νεότερες συνοικίες, τουλάχιστον αυτές που διασχίσαμε μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό, που βρίσκεται σε μία απόσταση δύο περίπου χιλιομέτρων από το ιστορικό κέντρο, έδιναν την εικόνα μιάς όμορφης και ήρεμης πόλης με φαρδείς δρόμους και δόμηση που δεν σε πνίγει.
Το Novi Sad απέχει 1,5 ώρα από το Βελιγράδι. Μπορεί κανείς να πάει είτε με λεωφορείο, που φεύγει δίπλα από τον σταθμό των τρένων, έναντι 5,75 ευρώ/άτομο/διαδρομή, είτε με τραίνο.
Τέλος
Α. Οικονομικά στοιχεία :
Η εκδρομή στοίχισε 800 ευρώ/άτομο για 8 μέρες (7 διανυκτερεύσεις). Από αυτά 165 ευρώ ήταν το αεροπορικό εισιτήριο και 350 ευρώ οι διανυκτερεύσεις. Τα υπόλοιπα 285 ευρώ περίπου (35 ευρώ/ημέρα/άτομο) αφορούσαν φαγητό, μετακινήσεις κλπ.
Το φαγητό στο Βελιγράδι μας στοίχισε από 25 ευρώ για δύο άτομα, μέχρι 35 ευρώ με εμφιαλωμένο ντόπιο κρασί. Στη Guca το φαγητό μας στοίχισε από 5-25 ευρώ για δύο άτομα.
Β. Φωτογραφίες από το Βελιγράδι
Στο κάστρο του Καλεμέγκνταν
Ο πεζόδρομος Knez Mihailova
Τα σημάδια του πολέμου
Το εστιατόριο ? που λειτουργεί από τον 19ο αιώνα.
Εικαστική παρέμβαση στον πεζόδρομο Knez Mihailova
Γ. Φωτογραφίες από το Novi Sad
Το Hotel Bojvodina
Εσωτερική αυλή
Εσωτερική αυλή
Υδρορρόη
Μπαρ σε βαγόνι τραίνου
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα, που είχε κάνει στο παρελθόν η Καθημερινή και το Passport για το Βελιγράδι, αυτό αναφερόταν σαν ο νέος προορισμός των night clubbers στην Ευρώπη, μετά το Βερολίνο, το Άμστερνταμ και την Βαρκελώνη. Την φήμη αυτή απέκτησε επάξια το Βελιγράδι, όταν πριν από ένδεκα χρόνια κατά την διάρκεια των Νατοϊκών βομβαρδισμών της πόλης, η νεολαία του Βελιγραδίου αγνόησε επανειλημμένα και επιδεικτικά τις αντιαεροπορικές σειρήνες και παρέμεινε απαθής να πίνει το ποτό της και να χορεύει.
Εμείς βρεθήκαμε αυγουστιάτικο κυριακάτικο βράδυ στο Βελιγράδι και το κέντρο της πόλης, στο παλαιό ιστορικό τμήμα, ήταν γεμάτο κόσμο, κύρια νεολαία. Στους δρόμους κυκλοφορούσε πολύς κόσμος λες και ήταν καθημερινή, ενώ συγχρόνως όλα τα υπαίθρια μπαρ και καφέ στον πεζόδρομο της Knez Mihailova, τα φαγάδικα στον λιθόστρωτο γραφικό πεζόδρομο της Skadarska και τα πολλά μαγαζιά για νυκτερινή διασκέδαση της Strahinjica Bana ήταν γεμάτα κόσμο.
Στον εστιατόρια της Skadarska τα βράδια ήρθαμε για πρώτη φορά σε άμεση επαφή με την μουσική της Σερβίας. Τσιγγάνικα μουσικά γκρουπ γυρνάνε από το ένα εστιατόριο στο άλλο γεμίζοντας τον τόπο γλυκές μελωδίες. Τότε δεν είχαμε πάει ακόμα στην Guca και έτσι δεν είχαμε μέτρο σύγκρισης. Βέβαια εδώ οι μουσικές είναι διαφορετικές, όπως και τα μουσικά όργανα. Εδώ δεν κυριαρχούν η τρομπέτα και τα χάλκινα πνευστά, αλλά το ακορντεόν, τα βιολιά, οι κιθάρες ακόμα και το κοντραμπάσο. Τα τραγούδια είναι πιο μελωδικά και οι φωνές των τραγουδιστών μαζί με την σέρβικη γλώσσα δίνουν μια αίσθηση μελωδικότητας και νοσταλγίας.
Ο πεζόδρομος της Skadarska.
Με βάση τις συστάσεις του Lonely Planet επισκεφτήκαμε το πολύ ατμοσφαιρικό μπαράκι The federal Association of globe trotters (κάτι σαν στέκι των τραβελστοριτών του Βελιγραδίου ακούγεται…) στην οδό Despota Stefana 7. Το μπαρ στεγάζεται στο υπόγειο ενός μεγαλόπρεπου κτιρίου, με σκοτεινή πρόσοψη και χωρίς ενδείξεις για την στέγαση μπαρ σε αυτό. Και όμως μία μικρή ταμπέλα στα κουδούνια επιβεβαιώνει την ύπαρξή του. Στους καλαίσθητα διακοσμημένους χώρους του, που αποτελούνται από μικρά δωμάτια, μια μικρή βιβλιοθήκη και μια μικρή εσωτερική αυλή θα απολαύσετε ωραία κοκτέιλ για μόνο 2,5 ευρώ περίπου.
φωτο από το www.nomadicnotes.com
Η παρουσία του υγρού στοιχείου σε μια πόλη αποτελεί από μόνη της στοιχείο ομορφιάς. Όταν ειδικά πρόκειται για ποτάμι και όταν το ποτάμι αυτό είναι ο πολυτραγουδημένος Δούναβης, τότε μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί το Βελιγράδι λογίζεται σαν μία από τις ομορφότερες και πιο ενδιαφέρουσες Βαλκανικές πρωτεύουσες. Για την ακρίβεια το Βελιγράδι διαθέτει όχι ένα αλλά δύο ποτάμια, αφού είναι κτισμένο στην συμβολή του Δούναβη με τον ποταμό Σάβα. Κατά μήκος των δύο ποταμών, αλλά και στα νησάκια τους, μία σειρά από εστιατόρια, καφέ και ναυταθλητικές εγκαταστάσεις γεμίζουν και αυτά από κόσμο.
Το Βελιγράδι από άποψη πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής διαθέτει πολλά και πολύ διαφορετικά πρόσωπα. Διαθέτει αφ’ ενός τις νεότερες συνοικίες με τους φαρδείς δρόμους, την άνετη ρυμοτομία και τα πιο σύγχρονα κτίρια. Διαθέτει αφ’ ετέρου τις συνοικίες με τα ογκώδη και ομοιόμορφα συγκροτήματα, που κτίστηκαν στα χρόνια της «σοσιαλιστικής» ανάπτυξης για να καλύψουν μαζικά προβλήματα στέγασης. Περιοχές, που όλα τα κτίρια και τα διαμερίσματα είναι πανομοιότυπα με τα διπλανά τους. Αλίμονο σε αυτόν που θα προσπαθήσει να βρει την εξώπορτά του μετά από ένα δύο παραπάνω ποτηράκια. Και υπάρχει τέλος το Στάρι Γκράντ, το παλαιό ιστορικό κέντρο, με τα παλαιά επιβλητικά κτίρια, τις νεότερες αδιάφορες πολλές φορές κατασκευές, τους πεζόδρομους και το κάστρο Καλεμέγκνταν.
Φτάνοντας από το αεροδρόμιο με το ταξί στο ξενοδοχείο μας αντικρίσαμε με μεγάλη έκπληξη και απογοήτευση το ξενοδοχείο μας. Είχαμε κλείσει μέσω του booking για 90 ευρώ ένα δίκλινο δωμάτιο στο 4 αστέρων ξενοδοχείο travelling actor, στην διασταύρωση της Gospodar Jevremova 65 και της Skadarska ακριβώς δηλαδή πάνω στον πεζόδρομο. Όταν φτάσαμε όμως και είδαμε την ερειπιώδη πρόσοψή του απογοητευτήκαμε πλήρως. Εν τέλει επρόκειτο για ένα μικρό ξενοδοχείο, που δεν καταλάμβανε παρά ένα μέρος μόνο του κτιρίου και το οποίο ευτυχώς μέσα ήταν ανακαινισμένο και καθαρό, η δε κοπέλα στην reception πολύ εξυπηρετική. Έτσι παρ’ όλη την αρχική άσχημη εντύπωση και παρ’ όλο τον θόρυβο που υπήρχε λόγω του πεζόδρομου και των μουσικών, εμάς εν τέλει μας βόλεψε πολύ λόγω της κεντρικής του θέσης.
Το ξενοδοχείο travelling actor με την ερειπιώδη πρόσοψη.
Εντύπωση μας έκανε στην πορεία το γεγονός ότι πολλά παλαιά κτίρια στο κέντρο της πόλης είχαν εντελώς ερειπιώδεις και εγκαταλελειμμένες προσόψεις με πεσμένους και ανεπισκεύαστους σοβάδες και τα ξύλινα κουφώματά τους σε κακή κατάσταση. Κτίρια, που η εξωτερική τους εμφάνιση για τα δικά μας κριτήρια θα παρέπεμπαν σε κτίρια, που στην καλύτερη περίπτωση θα φιλοξενούσαν άστεγους. Και όμως από τα παράθυρα φαίνονταν ότι μέσα υπήρχαν κανονικές κατοικίες, μερικές φορές και πλούσιες με επιμελημένες βιβλιοθήκες, ακριβά φωτιστικά ή πίνακες ζωγραφικής.
Αν και η παραμονή μας στο Βελιγράδι ήταν σύντομη, μισή μέρα την αφιερώσαμε στο Novi Sad και δεν το μετανιώσαμε. Το Novi Sad, πρωτεύουσα της Βοϊβοντίνας, είναι μια μικρή πόλη 400 περίπου χιλιάδων κατοίκων, που βρέθηκε σε μεγάλες περιόδους της ιστορίας της υπό την επιρροή της Κεντρικής Ευρώπης και τόσο η ρυμοτομία, όσο και η αρχιτεκτονική της θυμίζει έντονα κεντρικοευρωπαϊκές πόλεις. Με ένα πολύ ωραίο, καλοδιατηρημένο και καλοσυντηρημένο ιστορικό κέντρο, με χαμηλά κτίρια, όμορφους πεζόδρομους, με τον υπέροχο καθεδρικό ναό του, με εσωτερικές αυλές και μια υπέροχη ηρεμία ήταν μια ευχάριστη επιβεβαίωση, όσων καλών είχαμε ακούσει και διαβάσει γι’ αυτό. Αλλά και οι νεότερες συνοικίες, τουλάχιστον αυτές που διασχίσαμε μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό, που βρίσκεται σε μία απόσταση δύο περίπου χιλιομέτρων από το ιστορικό κέντρο, έδιναν την εικόνα μιάς όμορφης και ήρεμης πόλης με φαρδείς δρόμους και δόμηση που δεν σε πνίγει.
Το Novi Sad απέχει 1,5 ώρα από το Βελιγράδι. Μπορεί κανείς να πάει είτε με λεωφορείο, που φεύγει δίπλα από τον σταθμό των τρένων, έναντι 5,75 ευρώ/άτομο/διαδρομή, είτε με τραίνο.
Τέλος
Α. Οικονομικά στοιχεία :
Η εκδρομή στοίχισε 800 ευρώ/άτομο για 8 μέρες (7 διανυκτερεύσεις). Από αυτά 165 ευρώ ήταν το αεροπορικό εισιτήριο και 350 ευρώ οι διανυκτερεύσεις. Τα υπόλοιπα 285 ευρώ περίπου (35 ευρώ/ημέρα/άτομο) αφορούσαν φαγητό, μετακινήσεις κλπ.
Το φαγητό στο Βελιγράδι μας στοίχισε από 25 ευρώ για δύο άτομα, μέχρι 35 ευρώ με εμφιαλωμένο ντόπιο κρασί. Στη Guca το φαγητό μας στοίχισε από 5-25 ευρώ για δύο άτομα.
Β. Φωτογραφίες από το Βελιγράδι
Στο κάστρο του Καλεμέγκνταν
Ο πεζόδρομος Knez Mihailova
Τα σημάδια του πολέμου
Το εστιατόριο ? που λειτουργεί από τον 19ο αιώνα.
Εικαστική παρέμβαση στον πεζόδρομο Knez Mihailova
Γ. Φωτογραφίες από το Novi Sad
Το Hotel Bojvodina
Εσωτερική αυλή
Εσωτερική αυλή
Υδρορρόη
Μπαρ σε βαγόνι τραίνου
Last edited by a moderator:
