gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.798
Περιεχόμενα
Στα μουσεία, στα κανάλια και στα μπαράκια του Άμστερνταμ.
Κεφάλαιο 1
Εισαγωγή - Το ταξίδι του πηγαιμού.
Ύστερα από έξι χρόνια και έξι μήνες βρέθηκα πάλι στο Άμστερνταμ. Μία από τις πολύ αγαπημένες μου πόλεις. Το ταξίδι στο Άμστερνταμ προέκυψε ένα μεσημέρι του Απρίλη όπου είμαστε σ’ ένα μπαρ, μ' ένα φίλο και συνταξιδιώτη μου σε αρκετά ταξίδια, πίνοντας τα ποτά μας. Τότε αυτός μου είπε ότι έχει βγάλει αεροπορικά εισιτήρια με Aegean προς Άμστερνταμ την Τετάρτη 21-09-2016 με επιστροφή από Ντίσελντορφ τη Δευτέρα 26-09-2016.
Κοίταξα στο ημερολόγιό μου, το πρόγραμμά μου και είδα ότι την Κυριακή 18-09-2016 τα χαράματα (05.30) θα προσγειωνόμουν στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος από Δουβλίνο (η προτελευταία πτήση της Aegean για τη θερινή σαιζόν).
Αν και το ταξίδι στο Άμστερνταμ και στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία θα ήταν μόλις δύο ημέρες μετά το ταξίδι στο Δουβλίνο, έβγαλα αμέσως κι εγώ τα εισιτήρια. Το Άμστερνταμ είναι μια από τις αγαπημένες μου πόλεις.
Βγάζοντας τα εισιτήρια, θυμήθηκα τις περιπέτειες του τελευταίου, μέχρι τότε, ταξιδιού στο Άμστερνταμ.
Τότε (Μάρτης 2010) είχα κλείσει αεροπορικά εισιτήρια με Ολυμπιακή (υπήρχε τότε). Τα εισιτήρια, μου είχαν κοστίσει 240 ευρώ κατ άτομο και είχαν κλειστεί τέλος Ιανουαρίου με ημερομηνία αναχώρησης 11-03-2010 και με ημερομηνία επιστροφής 16-03-2010.
Παράλληλα ύστερα από μερικές ημέρες είχα κλείσει δωμάτιο στο ξενοδοχείο NH Grand Hotel Krasnapolsky,
στο κέντρο του Άμστερνταμ (πλατεία Νταμ – απέναντι από το παλάτι) με ποσό 140 ευρώ την ημέρα. Όπως προανέφερα, τότε η ημερομηνία αναχώρησης του ταξιδιού ήταν η 11-03-2010 και ημέρα Πέμπτη. Όμως ευρισκόμενος σε ταξίδι – για δουλειές - στη βόρεια Ελλάδα στις αρχές της εβδομάδας που θα έφευγα, έμαθα ότι την Πέμπτη 11-03-2010 θα γινόταν μεγάλη απεργία. Τότε είχα αποφασίσει άμεσα να φύγω μια ημέρα πριν, με το σκεπτικό ότι η ημέρα μετά την απεργία θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη.
Αφού τακτοποιήθηκε αυτό το ζήτημα, έπρεπε να επιλυθεί και το τελευταίο. Η εύρεση ξενοδοχείου για την πρόσθετη διανυκτέρευση της Τετάρτης 10-03-2010. Στο ξενοδοχείο που είχα κλείσει για τις υπόλοιπες ημέρες (NH Grand Hotel Krasnapolsky) δεν υπήρχε διαθέσιμο δωμάτιο λόγω κάποιου συνεδρίου το οποίο γινόταν στο ξενοδοχείο. Έτσι αποφάσισα να κλείσω σε ένα γειτονικό ξενοδοχείο ώστε να μεταφερθούμε εύκολα και με τα πόδια. Ήταν ένα ξενοδοχείο που το είχα ως μία από τις κορυφαίες επιλογές μου και συγκεκριμένα ήταν το Hotel Die Port Van Kleve. Το ξενοδοχείο αυτό στεγάζεται σε ένα υπέροχο κτίριο, από τα πρώτα οινοποιεία του Άμστερνταμ, ενώ διαθέτει υπέροχο μπαρ-εστιατόριο με δύο αστέρια Μichelen.
Κλείνοντας τα εισιτήρια του πηγαιμού για Άμστερνταμ και επιστροφής από Ντίσελντορφ, θυμήθηκα την παλιά ιστορία του τελευταίου ταξιδιού μου στο Άμστερνταμ, με τις απεργίες και χαμογέλασα ειρωνικά. Σκέφτηκα ότι τώρα δεν γίνονται απεργίες. Μάλλον, τώρα, έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα!
Ολοκληρώνοντας το flashback, με τις περιπέτειες του προηγούμενου ταξιδιού στο Άμστερνταμ επανέρχομαι στην ιστορία του πρόσφατου ταξιδιού (Σεπτέμβρης 2016).
Αφού λοιπόν από την άνοιξη έκλεισα τα αεροπορικά εισιτήρια, κατά τα μέσα του καλοκαιριού προσπάθησα να κλείσω και τα ξενοδοχεία. Όμως το ταξίδι ήταν για το μήνα Σεπτέμβρη. Και όπως είναι γνωστό ο μήνας αυτός, είναι μήνας αιχμής για τη βόρεια και κεντρική Ευρώπη. Ψάχνοντας για ξενοδοχείο στο Άμστερνταμ, έλεγξα πρώτα τα γνωστά μου ξενοδοχεία, δηλαδή το NH Grand Hotel Krasnapolsky και το Hotel Die Port Van Kleve. Και για τα δύο ξενοδοχεία, οι τιμές ήταν υψηλές και υπερδιπλάσιες με αυτές που είχα πληρώσει πριν από έξι χρόνια και μερικούς μήνες. Συνειδητοποίησα γρήγορα, ότι πρέπει ν' αφήσω στην άκρη τη χλιδή του NH Grand Hotel Krasnapolsky, ένα μεγάλο ατού του οποίου είναι η καταπληκτική αίθουσα πρωινού
και την ατμόσφαιρα του Hotel Die Port Van Kleve και να συμβιβαστώ με άλλα ξενοδοχεία. Τελικά αποφάσισα να κάνω κράτηση στο Hotel ibis Styles Amsterdam Central Station,
επιλογή η οποία ήταν επιτυχής, λόγω θέσης και λόγω στυλ του ξενοδοχείου. Αντίθετα οι συνταξιδιώτες μου στάθηκαν άτυχοι, αφού είχαν επιλέξει άλλο ξενοδοχείο επί της οδού Damrak και το πρώτο βράδυ, τους έφαγαν οι κοριοί.
Αφού είχα κλείσει αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχεία για περιοχές τις οποίες είχα επισκεφτεί, επικεντρώθηκα στο ταξίδι μου στο Δουβλίνο.
Επέστρεψα από το Δουβλίνο το πρωί της Κυριακής 18-09-2016.
Οι δύο ημέρες που έμεινα σπίτι, μου φάνηκαν και αυτές ως διακοπές. Αναδιοργανώθηκα, ταξινόμησα τις φωτογραφίες από την Ιρλανδία, έκανα τα μπάνια μου στη θάλασσα,
έφαγα το ψαράκι "άρτι αφιχθέν εκ θαλάσσης",
για αποτοξίνωση από τα Guinness Beef Stew τα οποία έτρωγα, σχεδόν, κάθε ημέρα στην Ιρλανδία, με έπαθλο στον εαυτό μου κάποια ποτήρια malt Irish whiskey
Έτσι έφτασε άμεσα η 21η Σεπτεμβρίου 2016, όπου κατά τις 5 το πρωί ξεκίνησα από το σπίτι μου και πριν από τις 07.00 πμ είχα φτάσει στο πάρκινγκ του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος. Όπως κάθε ταξίδι μου, έτσι κι αυτό, ξεκίνησε από ένα 2ωρο οδικό ταξίδι προς το αεροδρόμιο και από το lounge του αεροδρομίου, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση, λόγω καπνιζόντων στην παρέα, ήταν το lounge της Aegean. Μπήκα στο αεροπλάνο, η πτήση ήταν ομαλή και φτάνοντας κοντά στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ συνειδητοποίησα ακόμα μια φορά ότι η ονομασία "Κάτω Χώρες" είναι ιδιαίτερα εύστοχη.
Όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο πήραμε ταξί, φτάσαμε στο κέντρο και πήγαμε στα ξενοδοχεία μας. Έκανα check-in. Το δωμάτιο που μου έδωσαν δεν μου άρεσε. Ήταν εσωτερικό και σε συνδυασμό με το ότι τα δωμάτια των ibis Styles είναι μικρά, μου δημιούργησε κακή διάθεση. Κατεβαίνω στη ρεσεψιόν και μου άλλαξαν το δωμάτιο αμέσως. Μου έδωσαν δωμάτιο στον τρίτο όροφο με θέα, προς τη Βασιλική του Αγίου Νικολάου, κατασκευασμένη μεταξύ των ετών 1884 έως 1887,
αλλά και στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Άμστερνταμ, για την κατασκευή του οποίου, απαιτήθηκε η δημιουργία τριών τεχνητών νησιών, θεμελιωμένων επί 8.600 ξύλινων πασσάλων.
Αφού τακτοποιήθηκα στο δωμάτιο, με άριστη πλέον διάθεση, βγήκα έξω και συνάντησα τους υπόλοιπους της παρέας. Το Άμστερνταμ το γνωρίζω άριστα. Έχω πάει πολλές φορές. Είναι από τις αγαπημένες μου πόλεις και αυτό γιατί συνδυάζει άριστα υγρό στοιχείο, τέχνη και μπαρ. Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο και αφού βρέθηκα με τους άλλους φίλους μου που είχαν εγκατασταθεί σε άλλο ξενοδοχείο, προχωρήσαμε από τον πεζόδρομο Nieuwendijk,
στην κεντρική οδό Damrak
και φτάσαμε στην πλατεία Dam.
Ο άμεσος στόχος ήταν ένας. Να πάμε στο Rijksmuseum. Είχαμε βγάλει εισιτήρια, ηλεκτρονικά, όπου είχαμε δει και τις ώρες αιχμής οπότε ήταν ιδανική εκείνη η ώρα που περπατούσαμε στο κέντρο. Την προηγούμενη φορά που είχα βρεθεί στο Άμστερνταμ, το Rijksmuseum ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης. Έχω την εντύπωση ότι το Rijksmuseum ήταν κλειστό από το έτος 2003 έως το έτος 2013, για εργασίες. Πάντως το έτος 2010, που ήμουν στο Άμστερνταμ, το Rijksmuseum ήταν κλειστό. Θυμήθηκα ότι τότε είχα επισκεφτεί, μόνο το μουσείο Βαν Γκογκ. Καταπληκτικό μουσείο. Στο κατάστημα του μουσείου πωλούνταν και αντίγραφα πινάκων του Βαν Γκογκ (ζωγραφική), από τα οποία, τότε, είχα αγοράσει αρκετά.
Σταματήσαμε, αρκετή ώρα στην κεντρική πλατεία του Άμστερνταμ, πάρα πολύς κόσμος κυκλοφορούσε, τόσο στην πλατεία όσο και στους γύρω δρόμους, ο καιρός ήταν ιδανικός για τους πολλούς, ζεστός για μένα και πάντως το κέντρο του Άμστερνταμ, με τέτοιο καιρό, αντενδείκνυται για αγοραφοβικούς τύπους. Θυμήθηκα το προηγούμενο ταξίδι μου στο Άμστερνταμ το πρώτο 15θήμερο του Μάρτη του έτους 2010, όπου τότε είχε αφόρητο κρύο σε συνδυασμό με την υγρασία, οπότε το κέντρο της πόλης (ακόμα και η πλατεία Dam), ήταν έρημο και εγώ ευτυχώς είχα καταφέρει να βρω ένα μπαρ που κάπνιζαν, οπότε είχα πιει τα ποτά μου και είχα ζεσταθεί.
Όμως όπως είχα προαναφέρει η ώρα για την επίσκεψή μας στο Rijksmuseum, φάνταζε ιδανική, οπότε προχωρήσαμε μερικά μέτρα δυτικά της πλατείας Dam, όπου σχεδόν μπροστά από το Hotel Die Port Van Kleve,
ήταν η στάση της γραμμής 5 (και άλλων γραμμών) του τραμ, το οποίο μας οδηγούσε στο Rijksmuseum.
Κεφάλαιο 1
Εισαγωγή - Το ταξίδι του πηγαιμού.
Ύστερα από έξι χρόνια και έξι μήνες βρέθηκα πάλι στο Άμστερνταμ. Μία από τις πολύ αγαπημένες μου πόλεις. Το ταξίδι στο Άμστερνταμ προέκυψε ένα μεσημέρι του Απρίλη όπου είμαστε σ’ ένα μπαρ, μ' ένα φίλο και συνταξιδιώτη μου σε αρκετά ταξίδια, πίνοντας τα ποτά μας. Τότε αυτός μου είπε ότι έχει βγάλει αεροπορικά εισιτήρια με Aegean προς Άμστερνταμ την Τετάρτη 21-09-2016 με επιστροφή από Ντίσελντορφ τη Δευτέρα 26-09-2016.
Κοίταξα στο ημερολόγιό μου, το πρόγραμμά μου και είδα ότι την Κυριακή 18-09-2016 τα χαράματα (05.30) θα προσγειωνόμουν στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος από Δουβλίνο (η προτελευταία πτήση της Aegean για τη θερινή σαιζόν).
Αν και το ταξίδι στο Άμστερνταμ και στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία θα ήταν μόλις δύο ημέρες μετά το ταξίδι στο Δουβλίνο, έβγαλα αμέσως κι εγώ τα εισιτήρια. Το Άμστερνταμ είναι μια από τις αγαπημένες μου πόλεις.
Βγάζοντας τα εισιτήρια, θυμήθηκα τις περιπέτειες του τελευταίου, μέχρι τότε, ταξιδιού στο Άμστερνταμ.
Τότε (Μάρτης 2010) είχα κλείσει αεροπορικά εισιτήρια με Ολυμπιακή (υπήρχε τότε). Τα εισιτήρια, μου είχαν κοστίσει 240 ευρώ κατ άτομο και είχαν κλειστεί τέλος Ιανουαρίου με ημερομηνία αναχώρησης 11-03-2010 και με ημερομηνία επιστροφής 16-03-2010.
Παράλληλα ύστερα από μερικές ημέρες είχα κλείσει δωμάτιο στο ξενοδοχείο NH Grand Hotel Krasnapolsky,
στο κέντρο του Άμστερνταμ (πλατεία Νταμ – απέναντι από το παλάτι) με ποσό 140 ευρώ την ημέρα. Όπως προανέφερα, τότε η ημερομηνία αναχώρησης του ταξιδιού ήταν η 11-03-2010 και ημέρα Πέμπτη. Όμως ευρισκόμενος σε ταξίδι – για δουλειές - στη βόρεια Ελλάδα στις αρχές της εβδομάδας που θα έφευγα, έμαθα ότι την Πέμπτη 11-03-2010 θα γινόταν μεγάλη απεργία. Τότε είχα αποφασίσει άμεσα να φύγω μια ημέρα πριν, με το σκεπτικό ότι η ημέρα μετά την απεργία θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη.
Αφού τακτοποιήθηκε αυτό το ζήτημα, έπρεπε να επιλυθεί και το τελευταίο. Η εύρεση ξενοδοχείου για την πρόσθετη διανυκτέρευση της Τετάρτης 10-03-2010. Στο ξενοδοχείο που είχα κλείσει για τις υπόλοιπες ημέρες (NH Grand Hotel Krasnapolsky) δεν υπήρχε διαθέσιμο δωμάτιο λόγω κάποιου συνεδρίου το οποίο γινόταν στο ξενοδοχείο. Έτσι αποφάσισα να κλείσω σε ένα γειτονικό ξενοδοχείο ώστε να μεταφερθούμε εύκολα και με τα πόδια. Ήταν ένα ξενοδοχείο που το είχα ως μία από τις κορυφαίες επιλογές μου και συγκεκριμένα ήταν το Hotel Die Port Van Kleve. Το ξενοδοχείο αυτό στεγάζεται σε ένα υπέροχο κτίριο, από τα πρώτα οινοποιεία του Άμστερνταμ, ενώ διαθέτει υπέροχο μπαρ-εστιατόριο με δύο αστέρια Μichelen.
Κλείνοντας τα εισιτήρια του πηγαιμού για Άμστερνταμ και επιστροφής από Ντίσελντορφ, θυμήθηκα την παλιά ιστορία του τελευταίου ταξιδιού μου στο Άμστερνταμ, με τις απεργίες και χαμογέλασα ειρωνικά. Σκέφτηκα ότι τώρα δεν γίνονται απεργίες. Μάλλον, τώρα, έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα!
Ολοκληρώνοντας το flashback, με τις περιπέτειες του προηγούμενου ταξιδιού στο Άμστερνταμ επανέρχομαι στην ιστορία του πρόσφατου ταξιδιού (Σεπτέμβρης 2016).
Αφού λοιπόν από την άνοιξη έκλεισα τα αεροπορικά εισιτήρια, κατά τα μέσα του καλοκαιριού προσπάθησα να κλείσω και τα ξενοδοχεία. Όμως το ταξίδι ήταν για το μήνα Σεπτέμβρη. Και όπως είναι γνωστό ο μήνας αυτός, είναι μήνας αιχμής για τη βόρεια και κεντρική Ευρώπη. Ψάχνοντας για ξενοδοχείο στο Άμστερνταμ, έλεγξα πρώτα τα γνωστά μου ξενοδοχεία, δηλαδή το NH Grand Hotel Krasnapolsky και το Hotel Die Port Van Kleve. Και για τα δύο ξενοδοχεία, οι τιμές ήταν υψηλές και υπερδιπλάσιες με αυτές που είχα πληρώσει πριν από έξι χρόνια και μερικούς μήνες. Συνειδητοποίησα γρήγορα, ότι πρέπει ν' αφήσω στην άκρη τη χλιδή του NH Grand Hotel Krasnapolsky, ένα μεγάλο ατού του οποίου είναι η καταπληκτική αίθουσα πρωινού
και την ατμόσφαιρα του Hotel Die Port Van Kleve και να συμβιβαστώ με άλλα ξενοδοχεία. Τελικά αποφάσισα να κάνω κράτηση στο Hotel ibis Styles Amsterdam Central Station,
επιλογή η οποία ήταν επιτυχής, λόγω θέσης και λόγω στυλ του ξενοδοχείου. Αντίθετα οι συνταξιδιώτες μου στάθηκαν άτυχοι, αφού είχαν επιλέξει άλλο ξενοδοχείο επί της οδού Damrak και το πρώτο βράδυ, τους έφαγαν οι κοριοί.
Αφού είχα κλείσει αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχεία για περιοχές τις οποίες είχα επισκεφτεί, επικεντρώθηκα στο ταξίδι μου στο Δουβλίνο.
Επέστρεψα από το Δουβλίνο το πρωί της Κυριακής 18-09-2016.
Οι δύο ημέρες που έμεινα σπίτι, μου φάνηκαν και αυτές ως διακοπές. Αναδιοργανώθηκα, ταξινόμησα τις φωτογραφίες από την Ιρλανδία, έκανα τα μπάνια μου στη θάλασσα,
έφαγα το ψαράκι "άρτι αφιχθέν εκ θαλάσσης",
για αποτοξίνωση από τα Guinness Beef Stew τα οποία έτρωγα, σχεδόν, κάθε ημέρα στην Ιρλανδία, με έπαθλο στον εαυτό μου κάποια ποτήρια malt Irish whiskey
Έτσι έφτασε άμεσα η 21η Σεπτεμβρίου 2016, όπου κατά τις 5 το πρωί ξεκίνησα από το σπίτι μου και πριν από τις 07.00 πμ είχα φτάσει στο πάρκινγκ του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος. Όπως κάθε ταξίδι μου, έτσι κι αυτό, ξεκίνησε από ένα 2ωρο οδικό ταξίδι προς το αεροδρόμιο και από το lounge του αεροδρομίου, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση, λόγω καπνιζόντων στην παρέα, ήταν το lounge της Aegean. Μπήκα στο αεροπλάνο, η πτήση ήταν ομαλή και φτάνοντας κοντά στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ συνειδητοποίησα ακόμα μια φορά ότι η ονομασία "Κάτω Χώρες" είναι ιδιαίτερα εύστοχη.
Όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο πήραμε ταξί, φτάσαμε στο κέντρο και πήγαμε στα ξενοδοχεία μας. Έκανα check-in. Το δωμάτιο που μου έδωσαν δεν μου άρεσε. Ήταν εσωτερικό και σε συνδυασμό με το ότι τα δωμάτια των ibis Styles είναι μικρά, μου δημιούργησε κακή διάθεση. Κατεβαίνω στη ρεσεψιόν και μου άλλαξαν το δωμάτιο αμέσως. Μου έδωσαν δωμάτιο στον τρίτο όροφο με θέα, προς τη Βασιλική του Αγίου Νικολάου, κατασκευασμένη μεταξύ των ετών 1884 έως 1887,
αλλά και στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Άμστερνταμ, για την κατασκευή του οποίου, απαιτήθηκε η δημιουργία τριών τεχνητών νησιών, θεμελιωμένων επί 8.600 ξύλινων πασσάλων.
Αφού τακτοποιήθηκα στο δωμάτιο, με άριστη πλέον διάθεση, βγήκα έξω και συνάντησα τους υπόλοιπους της παρέας. Το Άμστερνταμ το γνωρίζω άριστα. Έχω πάει πολλές φορές. Είναι από τις αγαπημένες μου πόλεις και αυτό γιατί συνδυάζει άριστα υγρό στοιχείο, τέχνη και μπαρ. Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο και αφού βρέθηκα με τους άλλους φίλους μου που είχαν εγκατασταθεί σε άλλο ξενοδοχείο, προχωρήσαμε από τον πεζόδρομο Nieuwendijk,
στην κεντρική οδό Damrak
και φτάσαμε στην πλατεία Dam.
Ο άμεσος στόχος ήταν ένας. Να πάμε στο Rijksmuseum. Είχαμε βγάλει εισιτήρια, ηλεκτρονικά, όπου είχαμε δει και τις ώρες αιχμής οπότε ήταν ιδανική εκείνη η ώρα που περπατούσαμε στο κέντρο. Την προηγούμενη φορά που είχα βρεθεί στο Άμστερνταμ, το Rijksmuseum ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης. Έχω την εντύπωση ότι το Rijksmuseum ήταν κλειστό από το έτος 2003 έως το έτος 2013, για εργασίες. Πάντως το έτος 2010, που ήμουν στο Άμστερνταμ, το Rijksmuseum ήταν κλειστό. Θυμήθηκα ότι τότε είχα επισκεφτεί, μόνο το μουσείο Βαν Γκογκ. Καταπληκτικό μουσείο. Στο κατάστημα του μουσείου πωλούνταν και αντίγραφα πινάκων του Βαν Γκογκ (ζωγραφική), από τα οποία, τότε, είχα αγοράσει αρκετά.
Σταματήσαμε, αρκετή ώρα στην κεντρική πλατεία του Άμστερνταμ, πάρα πολύς κόσμος κυκλοφορούσε, τόσο στην πλατεία όσο και στους γύρω δρόμους, ο καιρός ήταν ιδανικός για τους πολλούς, ζεστός για μένα και πάντως το κέντρο του Άμστερνταμ, με τέτοιο καιρό, αντενδείκνυται για αγοραφοβικούς τύπους. Θυμήθηκα το προηγούμενο ταξίδι μου στο Άμστερνταμ το πρώτο 15θήμερο του Μάρτη του έτους 2010, όπου τότε είχε αφόρητο κρύο σε συνδυασμό με την υγρασία, οπότε το κέντρο της πόλης (ακόμα και η πλατεία Dam), ήταν έρημο και εγώ ευτυχώς είχα καταφέρει να βρω ένα μπαρ που κάπνιζαν, οπότε είχα πιει τα ποτά μου και είχα ζεσταθεί.
Όμως όπως είχα προαναφέρει η ώρα για την επίσκεψή μας στο Rijksmuseum, φάνταζε ιδανική, οπότε προχωρήσαμε μερικά μέτρα δυτικά της πλατείας Dam, όπου σχεδόν μπροστά από το Hotel Die Port Van Kleve,
ήταν η στάση της γραμμής 5 (και άλλων γραμμών) του τραμ, το οποίο μας οδηγούσε στο Rijksmuseum.