Καμπότζη Λάος Ταϊλάνδη Η πρώτη φορά . Μπανγκόκ - Λάος - Σιεμ Ριπ

[taksidiara psuxi]

"Ο οδηγός κόρναρε συνέχεια σε ότι υπήρχε στο δρόμο ή διπλα απο αυτον! Κότες, σκύλους, αγελάδες, μηχανάκια, ποδήλατα και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε."

Έκλάψα λίγο!!!
Πολύ ωραίο ταξίδι!!!!!!

 

[misha19]

"Ο οδηγός κόρναρε συνέχεια σε ότι υπήρχε στο δρόμο ή διπλα απο αυτον! Κότες, σκύλους, αγελάδες, μηχανάκια, ποδήλατα και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε."

Έκλάψα λίγο!!!
Πολύ ωραίο ταξίδι!!!!!!

Σε ευχαριστώ πολύ! Εσύ έκλαψες αλλά εγώ έπαθα πονοκέφαλο!

 

[misha19]

Ξύπνησα στις 6 το πρωί αλλά αυτή την φορα είχα χορτάσει ύπνο για τα καλα! Πεινούσα παρα πολύ αλλά επρεπε να κάνω ακόμη λίγο υπομονή αφού το εστιατόριο σέρβιρε πρωινό στις 7. Εβγαλα μερικές φωτογραφίες απο το μπαλκόνι μου και μετα έκανα την πρώτη μου βόλτα στο χωριό χωρίς βροχή.

Στη συνέχεια πήγα στο εστιατόριο του Γκάμπριελ ή καλύτερα της γυναίκας του. Ο Γκάμπριελ είναι Σουηδός που ζει στο χωριό εδώ και 6 χρόνια αφού ερωτεύτηκε μια χωριανή (δεν θυμάμαι όνομα) οταν συναντήθηκαν στην Ταιλάνδη. Τα παράτησε όλα και ήρθε να ζήσει μαζί της εδώ. Τώρα έχουνε 3 πανέμορφα παιδάκια και τρέχουν μαζί την οικογεννειακή τους επιχείρηση , το εστιατόριο και κάποια δωμάτια. Το ζευγάρι αυτό ήταν που με λυπήθηκε χθες βράδι και ανέχθηκε τα παζάρια μου . Πίσω στο πρωινό τώρα με 30.000( 4 ευρώ περίπου) κίπ έτρωγες όσο ήθελες απο ότι ήθελες απο το μπουφέ , όπως , αυγά , ομελέτα , φρούτα , γιαούρτι με μούσλι, pancakes και πολλά άλλα καθώς επίσης και Λάο καφέ και τσάι με βότανα. Ο μοναδικός όρος ήταν να μην αφήσεις τίποτα στο πιάτο σου αλλιως θα σε χρέωναν έξτρα. Ήταν η πρώτη φορά που έννοιωσα ότι δεν μπορούσα να φάω άλλο στην Ασία.

Στο πρωινό γνωριστήκαμε καλύτερα με την Χαβανή που είμασταν μαζί στη βάρκα την προηγούμενη μέρα και θα πήγαινε και αυτή σε ενα κοντινό χωριό που σκόπευα να πάω και εγώ ονόματι Ban Naa περίπου 3κμ μακριά. Ετσι αποφασίσαμε να πάμε μαζί παρέα. Η διαδρομή ήταν απίστευτη , νόμιζα ότι έβλεπα όνειρο και απο στιγμή σε στιγμή κάποιος θα με τσιμπούσε και θα ξυπνούσα. Τελικά κανένας δεν το έκανε (δεν βρήκαμε και πολλούς στο δρόμο δηλαδή) και έτσι το όνειρο συνεχίστηκε.

Λίγο μετά την μισή διαδρομή πληρώσαμε φόρο 10.000 κίπ για την κοινότητα και για να δούμε μια σπηλιά που βρισκόταν εκεί. Ευτυχώς είχα πάρει φακό μαζί μου και περπατήσαμε αρκετά μέσα στη σπηλιά η οποία ήταν πολύ ωραία και σε συνδυασμό με το ότι δεν υπήρχε κανένας άλλος εκεί έκανε το σκηνικό ακόμη πιο όμορφο. Στο εσωτερικό της σπηλιάς η ζέστη άρχισε να γίνεται αφόρητη οπότε αποφασίσαμε να βγούμε έξω.

Μέσα απο την σπηλιά περνούσε ένα ποταμάκι το οποίο κατέληγε έξω απο αυτή .

Αισίως και μετά απο αρκετό ανηφορικό περπάτημα φτάσαμε στο χωριο. Ζούσα ακόμη το ονειρό μου.

Μια παρέα απο ντόπιες κυρίες και πιτσιρίκια γύρω τους μας προσκάλεσαν στην παρέα τους. Εννοείται ότι δεχτήκαμε και κάτσαμε μαζί τους. Μας κέρασαν Λάο-Λάο , το παραδοσιακό τους ποτό , εγώ στην αρχή δεν το δέχτηκα γιατί νόμισα ότι ήταν νερό! Δώσαμε καραμέλες σε όλα τα παιδιά και αρχίσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες και να κάνουμε πλάκες ο ένας στον άλλο με ενα μικρό λεξικό που είχε η Χαβανή μαζί της. Όλα αυτά υπο τον ήχο Λαοτιανής μουσικής. Σκηνικό βγαλμένο απο ντοκιμαντέρ !!

Μετά ζήτησα και αγόρασα μερικά κασκόλ που τα φτιαχνουν οι ίδιες στον αργαλιό.

Ο χρόνος εκεί είχε σταματήσει έτσι το στομάχι μου ανέλαβε να με υπενθυμίσει ότι πέρασε η ώρα και πεινάω!! Τους έκανα νόημα ότι επρεπε να φύγουμε γιατί πεινάσαμε και σηκωθήκαμε να φύγουμε. Μετά απο ένα λεπτό μου είχαν φέρει ενα μπολ με ρύζι μπροστά μου , μερικά βραστά λαχανικά και κάτι άλλο που δεν ήξερα τι ήταν. Μετα απο νοηματική λίγο λεξικό αλλά κυρίως ήχους κατάλαβα ότι ήταν βάτραχος!

Αρνήθηκα ευγενικά να φάω σκεπτόμενος καποια δυσάρεστη έκπληξη στη συνέχεια. Τις ευχαριστήσαμε για όλα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Ήταν μια απο τις πιο μοναδικές στιγμές της ζωής μου. Και πάνω απο όλα ήταν αυθεντική! Δεν υπήρχε τίποτα στημένο γύρω μου. Ο κάθε ένας ακολουθούσε το φυσιολογικό ημερήσιο του πρόγραμμα. Αυτα που θα έκανε ακόμη και να μην βρισκόμασταν εμείς εκεί. Κάποιες έπλεναν ρούχα στη βρύση , ενας άλλος κύριος έφταχνε καπέλα απο μπαμπού και ο δύπλα καλάθια. Αλλοι πήγαιναν για κυνήγι και άλλοι κουβαλούσαν ξύλα στο σπίτι. Τα παιδιά έπαιζαν γύρω μας ευτυχισμένα και μας κοιτούσαν περίεργα αλλά χαμογελαστά. Όλοι συνυπάρχουν μαζί και ο ένας βοηθάει τον άλλο , μια συνηθησμένη μέρα εκεί είναι αγώνας για επιβίωση. Είχε έρθει όμως η ώρα να φύγουμε απο αυτό το παραδεισένιο χωριό και να γυρίσουμε στο δικό μας, το οποίο ήταν και αυτό πολύ ωραίο αλλά αρκετά τουριστικό για την περιοχή.

Ήταν μια εμπειρία ζωής που μου υπενθύμισε ότι δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος για να προσφέρεις στους άλλους. Καθόμουνα μαζί τους με μια Νikon και ένα Galaxy στο χέρι (πραγματα που ίσως δεν θα αποκτήσουν ποτέ τους) και κάποιοι άνθρωποι σε ένα μικρό χωριό του Λάος που δεν υπάρχει καν στο χάρτη μας άνοιξαν το σπίτι τους και μας πρόσφεραν τα πάντα χωρίς κανενα αντάλλαγμα. Λίγη σημασία έχει αν έφαγα ή όχι . Με το που τους έκανα νόημα οτι πεινούσα σε 1 λεπτό μου είχανε φέρει φαγητό μπροστά μου , ο καπιταλιστικός νούς αρνείται να το πιστέψει , αλλά αυτή έχουνε μάθει να μοιράζοντε τα πάντα ακόμη και με αγνώστους. Μετα απο αυτό ένοιωσα άσχημα που εγώ παζάρευα για μερικά ευρώ πιο κάτω τα κασκόλ. Τα οποία εγώ ζήτησα να αγοράσω αν είχαν κάποια να μου πουλησουν. Ευχομαι πραγματικά ο κάθε άνθρωπος που ζει πλεον στην καπιταλιστική μας κοινωνία να ζήση έστω μια φορά στη ζωή του μια ανάλογη εμπειρία. Ήταν απο τις φορές που είπα στον εαυτό μου πως είμαι τυχερός που βρίσκομαι εδώ σήμερα και την επόμενη φορά που θα θέλω να γκρινιάξω για κάτι θα θυμάμαι τους ανθρώπους εκεί στο Ban Na που ζουν ευτυχισμένη και χαμογελαστή χωρίς καν τα απολύτος βασικά όπως , κρεβάτι , τουαλέτα και ντουζιέρα. Οι άνθρωποι κοιμούνται στο πάτωμα και κάνουν μπάνιο σε μια απο τις 3 βρύσες του χωριού. Ορκίστηκα οτι μια μέρα θα ξαναγυρίσω σε αυτό το χωριό και σίγουρα όχι με άδεια χέρια.
Η συνέχεια της μέρας με βρήκε να αράζω στην αιώρα του μπαλκονιού μου απολαμβάνοντας μια μπύρα Λάο και την απίστευτη ησυχία και θέα του ποταμού.

Το βράδυ πήγα για φαγητό και είδα ενα Γερμανό που φορούσε μπλούζα της ομάδας μου στη Γερμανία της Sankt Pauli της οποίας φορούσα και εγώ μπλούζα εκείνο το βράδυ , έτσι γνωριστήκαμε και πιάσαμε κουβέντα . Δεν είναι και λίγο πράγμα να βρίσκεις συνοπαδό σε ένα χωριό του Λάος . Το βράδυ περασε με όμορφη συζήτηση .

 

[athinoulinio]

Σαν να ναι αρθρο εφημεριδας του discovery.. Μακαρι να το κατορθωσω καποια στιγμη στη ζωη μου κ γω..

 

[strani]

Ξύπνησα στις 6 το πρωί αλλά αυτή την φορα είχα χορτάσει ύπνο για τα καλα! Πεινούσα παρα πολύ αλλά επρεπε να κάνω ακόμη λίγο υπομονή αφού το εστιατόριο σέρβιρε πρωινό στις 7. Εβγαλα μερικές φωτογραφίες απο το μπαλκόνι μου και μετα έκανα την πρώτη μου βόλτα στο χωριό χωρίς βροχή.
View attachment 162687
View attachment 162688 View attachment 162689 View attachment 162690 View attachment 162691
View attachment 162692 View attachment 162693 View attachment 162694 View attachment 162695 View attachment 162696 View attachment 162697

View attachment 162698
View attachment 162699
View attachment 162700
Στη συνέχεια πήγα στο εστιατόριο του Γκάμπριελ ή καλύτερα της γυναίκας του. Ο Γκάμπριελ είναι Σουηδός που ζει στο χωριό εδώ και 6 χρόνια αφού ερωτεύτηκε μια χωριανή (δεν θυμάμαι όνομα) οταν συναντήθηκαν στην Ταιλάνδη. Τα παράτησε όλα και ήρθε να ζήσει μαζί της εδώ. Τώρα έχουνε 3 πανέμορφα παιδάκια και τρέχουν μαζί την οικογεννειακή τους επιχείρηση , το εστιατόριο και κάποια δωμάτια. Το ζευγάρι αυτό ήταν που με λυπήθηκε χθες βράδι και ανέχθηκε τα παζάρια μου . Πίσω στο πρωινό τώρα με 30.000( 4 ευρώ περίπου) κίπ έτρωγες όσο ήθελες απο ότι ήθελες απο το μπουφέ , όπως , αυγά , ομελέτα , φρούτα , γιαούρτι με μούσλι, pancakes και πολλά άλλα καθώς επίσης και Λάο καφέ και τσάι με βότανα. Ο μοναδικός όρος ήταν να μην αφήσεις τίποτα στο πιάτο σου αλλιως θα σε χρέωναν έξτρα. Ήταν η πρώτη φορά που έννοιωσα ότι δεν μπορούσα να φάω άλλο στην Ασία.
View attachment 162711

Στο πρωινό γνωριστήκαμε καλύτερα με την Χαβανή που είμασταν μαζί στη βάρκα την προηγούμενη μέρα και θα πήγαινε και αυτή σε ενα κοντινό χωριό που σκόπευα να πάω και εγώ ονόματι Ban Naa περίπου 3κμ μακριά. Ετσι αποφασίσαμε να πάμε μαζί παρέα. Η διαδρομή ήταν απίστευτη , νόμιζα ότι έβλεπα όνειρο και απο στιγμή σε στιγμή κάποιος θα με τσιμπούσε και θα ξυπνούσα. Τελικά κανένας δεν το έκανε (δεν βρήκαμε και πολλούς στο δρόμο δηλαδή) και έτσι το όνειρο συνεχίστηκε.
View attachment 162701 View attachment 162702 View attachment 162703

Λίγο μετά την μισή διαδρομή πληρώσαμε φόρο 10.000 κίπ για την κοινότητα και για να δούμε μια σπηλιά που βρισκόταν εκεί. Ευτυχώς είχα πάρει φακό μαζί μου και περπατήσαμε αρκετά μέσα στη σπηλιά η οποία ήταν πολύ ωραία και σε συνδυασμό με το ότι δεν υπήρχε κανένας άλλος εκεί έκανε το σκηνικό ακόμη πιο όμορφο. Στο εσωτερικό της σπηλιάς η ζέστη άρχισε να γίνεται αφόρητη οπότε αποφασίσαμε να βγούμε έξω.
View attachment 162704 View attachment 162705 View attachment 162706 View attachment 162707
View attachment 162708
Μέσα απο την σπηλιά περνούσε ένα ποταμάκι το οποίο κατέληγε έξω απο αυτή .
View attachment 162709 View attachment 162710
View attachment 162712 View attachment 162713


View attachment 162714
View attachment 162715 View attachment 162716

View attachment 162717
View attachment 162718 View attachment 162719
Αισίως και μετά απο αρκετό ανηφορικό περπάτημα φτάσαμε στο χωριο. Ζούσα ακόμη το ονειρό μου.
View attachment 162720 View attachment 162722
View attachment 162724 View attachment 162723
Μια παρέα απο ντόπιες κυρίες και πιτσιρίκια γύρω τους μας προσκάλεσαν στην παρέα τους. Εννοείται ότι δεχτήκαμε και κάτσαμε μαζί τους. Μας κέρασαν Λάο-Λάο , το παραδοσιακό τους ποτό , εγώ στην αρχή δεν το δέχτηκα γιατί νόμισα ότι ήταν νερό! Δώσαμε καραμέλες σε όλα τα παιδιά και αρχίσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες και να κάνουμε πλάκες ο ένας στον άλλο με ενα μικρό λεξικό που είχε η Χαβανή μαζί της. Όλα αυτά υπο τον ήχο Λαοτιανής μουσικής. Σκηνικό βγαλμένο απο ντοκιμαντέρ !!
View attachment 162728 View attachment 162727 View attachment 162725
View attachment 162729
Μετά ζήτησα και αγόρασα μερικά κασκόλ που τα φτιαχνουν οι ίδιες στον αργαλιό.
View attachment 162726
Ο χρόνος εκεί είχε σταματήσει έτσι το στομάχι μου ανέλαβε να με υπενθυμίσει ότι πέρασε η ώρα και πεινάω!! Τους έκανα νόημα ότι επρεπε να φύγουμε γιατί πεινάσαμε και σηκωθήκαμε να φύγουμε. Μετά απο ένα λεπτό μου είχαν φέρει ενα μπολ με ρύζι μπροστά μου , μερικά βραστά λαχανικά και κάτι άλλο που δεν ήξερα τι ήταν. Μετα απο νοηματική λίγο λεξικό αλλά κυρίως ήχους κατάλαβα ότι ήταν βάτραχος!
View attachment 162730
View attachment 162731 View attachment 162732 View attachment 162733
Αρνήθηκα ευγενικά να φάω σκεπτόμενος καποια δυσάρεστη έκπληξη στη συνέχεια. Τις ευχαριστήσαμε για όλα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Ήταν μια απο τις πιο μοναδικές στιγμές της ζωής μου. Και πάνω απο όλα ήταν αυθεντική! Δεν υπήρχε τίποτα στημένο γύρω μου. Ο κάθε ένας ακολουθούσε το φυσιολογικό ημερήσιο του πρόγραμμα. Αυτα που θα έκανε ακόμη και να μην βρισκόμασταν εμείς εκεί. Κάποιες έπλεναν ρούχα στη βρύση , ενας άλλος κύριος έφταχνε καπέλα απο μπαμπού και ο δύπλα καλάθια. Αλλοι πήγαιναν για κυνήγι και άλλοι κουβαλούσαν ξύλα στο σπίτι. Τα παιδιά έπαιζαν γύρω μας ευτυχισμένα και μας κοιτούσαν περίεργα αλλά χαμογελαστά. Όλοι συνυπάρχουν μαζί και ο ένας βοηθάει τον άλλο , μια συνηθησμένη μέρα εκεί είναι αγώνας για επιβίωση. Είχε έρθει όμως η ώρα να φύγουμε απο αυτό το παραδεισένιο χωριό και να γυρίσουμε στο δικό μας, το οποίο ήταν και αυτό πολύ ωραίο αλλά αρκετά τουριστικό για την περιοχή.

Ήταν μια εμπειρία ζωής που μου υπενθύμισε ότι δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος για να προσφέρεις στους άλλους. Καθόμουνα μαζί τους με μια Νikon και ένα Galaxy στο χέρι (πραγματα που ίσως δεν θα αποκτήσουν ποτέ τους) και κάποιοι άνθρωποι σε ένα μικρό χωριό του Λάος που δεν υπάρχει καν στο χάρτη μας άνοιξαν το σπίτι τους και μας πρόσφεραν τα πάντα χωρίς κανενα αντάλλαγμα. Λίγη σημασία έχει αν έφαγα ή όχι . Με το που τους έκανα νόημα οτι πεινούσα σε 1 λεπτό μου είχανε φέρει φαγητό μπροστά μου , ο καπιταλιστικός νούς αρνείται να το πιστέψει , αλλά αυτή έχουνε μάθει να μοιράζοντε τα πάντα ακόμη και με αγνώστους. Μετα απο αυτό ένοιωσα άσχημα που εγώ παζάρευα για μερικά ευρώ πιο κάτω τα κασκόλ. Τα οποία εγώ ζήτησα να αγοράσω αν είχαν κάποια να μου πουλησουν. Ευχομαι πραγματικά ο κάθε άνθρωπος που ζει πλεον στην καπιταλιστική μας κοινωνία να ζήση έστω μια φορά στη ζωή του μια ανάλογη εμπειρία. Ήταν απο τις φορές που είπα στον εαυτό μου πως είμαι τυχερός που βρίσκομαι εδώ σήμερα και την επόμενη φορά που θα θέλω να γκρινιάξω για κάτι θα θυμάμαι τους ανθρώπους εκεί στο Ban Na που ζουν ευτυχισμένη και χαμογελαστή χωρίς καν τα απολύτος βασικά όπως , κρεβάτι , τουαλέτα και ντουζιέρα. Οι άνθρωποι κοιμούνται στο πάτωμα και κάνουν μπάνιο σε μια απο τις 3 βρύσες του χωριού. Ορκίστηκα οτι μια μέρα θα ξαναγυρίσω σε αυτό το χωριό και σίγουρα όχι με άδεια χέρια.
Η συνέχεια της μέρας με βρήκε να αράζω στην αιώρα του μπαλκονιού μου απολαμβάνοντας μια μπύρα Λάο και την απίστευτη ησυχία και θέα του ποταμού.
View attachment 162734
Το βράδυ πήγα για φαγητό και είδα ενα Γερμανό που φορούσε μπλούζα της ομάδας μου στη Γερμανία της Sankt Pauli της οποίας φορούσα και εγώ μπλούζα εκείνο το βράδυ , έτσι γνωριστήκαμε και πιάσαμε κουβέντα . Δεν είναι και λίγο πράγμα να βρίσκεις συνοπαδό σε ένα χωριό του Λάος . Το βράδυ περασε με όμορφη συζήτηση .
View attachment 162735

τελειως τελεια η φωτοιστορια σου φιλαρακο και αυτο που ειπες οτι συναντησες γερμανο ομοιδεατη σου μου θυμησε το ζευγαρι που συναντησα φετος στο χοι αν μεσα στο μαγαζακι με τα ξυλινα καραβακια. Νομιζω Μαρια η κοπελια και το παλικαρι δεν θυμαμε. Εκαναν το βιετναμ απο νοτο προς βορρα ηταν απο θεσσαλονικη και τους περασα για ΄΄μπαοκια''αλλα ημασταν τελικα τρεις ΑΕΚΤΖΗΔΕΣ στην ακρη της ασιας.Ευχαριστω για την φιλοξενια στο ποστ

 

[misha19]

Εφτασε η μέρα της επιστροφής στη L.B. και τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Απο τη μία δεν ήθελα να φύγω απο αυτό το υπέροχο μέρος και απο την άλλη είχα πολλά ακόμη να δω στη L.B. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής , 1 ώρα στη βάρκα και ρουφούσα τις τελευταίες εικόνες .

Σειρά είχε το βανάκι για την πόλη. Ο οδηγός στο βανάκι έτρεχε σαν τρελός και δύο φορές τυνάχτηκα μέχρι το ταβάνι και χτύπησα το κεφάλι μου. Για ύπνο ούτε λόγος. Το μόνο καλό ήταν ότι φτάσαμε σε 3 ώρες μονο στη L.B. Κλασικά τουκ-τούκ για χοστελάκι. Αυτή την φορά είχα κάνει κράτηση απο πριν στο καλύτερο χόστελ της πόλης το οποίο δεν υστερεί σε τίποτα απο χόστελ στην Ευρώπη παρα μόνο ίσως στο πρωινό το οποίο θα χαρακτήριζα φτωχό. Down Town Backpackers Hostel λεγότανε και μου στοίχισε 13 ευρώ για 2 βράδια με πρωινό. Είναι το μόνο απο τα καταλύματα που έμεινα και το προτείνω ανεπιφύλακτα!!

Μετά απο ενα μπανάκι πήγα για φαγητό και βόλτα στην πόλη.

Επισκέφτηκα τους ναούς Vat Xieng και Thong Ratsavoravihanh (είσοδος 20.000 κίπ) τους οποίους θα χαρακτήριζα ώς ιδιαίτερους σε σχέση με άλλους βουδιστικούς ναούς που επισκέφτηκα.

Συνέχισα την βόλτα μου και σε εναν άλλο ναό παίζανε απέξω μπάλα κάτι πιτσιρίκια.Εβγαλα και εγώ τα παπούτσια μου επειδή ήταν ξυπόλιτα τα παιδάκια και ξεκινήσαμε . Είχε πολλή πλάκα και εννοείται κέρδισε η ομάδα μου , χαχα.

Πίσω στο χόστελ για μπανάκι αφού είχα γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα και βραδινή έξοδο στην αγορά.

Νωρίς για ύπνο και σήμερα . Τελικά δεν είχα πολλή χρόνο στη L.B. και έτσι αποφάσισα να κάνω όλα αυτά που ήθελα αύριο με οργανωμένο γκρούπ. Ήταν ο μόνος τρόπος για να καταφέρω να προλάβω να τα κάνω όλα. Ετσι θα συνδύαζα σε μια μέρα την σπηλιά Ban Pak Ou , βόλτα με ελέφαντα και τους καταράκτες kuang Si. Η τιμή ήταν στις 260.000 κίπ (περίπου 30 ευρώ) για όλα με μεσημεριανό , νερό , μεταφωρές και εισόδους. Νομίζω ήταν καλή τιμή αφού σε άλλα γραφεία που ρώτησα μου ζητάγαν 50-60 δολάρια.

 

[asv]

Πάρα πολύ ωραίο κείμενο και τέλειες φωτογραφίες!
Υπέροχο ταξίδι μπράβο!

 

[misha19]

Αλλη μια υπέροχη μέρα ήταν έτοιμη να αρχίσει . Ξύπνησα έφαγα στα γρήγορα το πρωινό του χόστελ και ενα κύριος ήρθε να με πάρει για το ημερίσιο τουρ που είχα κλείσει! Επιβιβαστήκαμε σε ενα βανακι με κλιματισμό! Το οποίο αποδείχθηκε στη συνέχεια δώρο θεού αφού η ζέστη ήταν αφόρητη σήμερα! Πρώτη στάση λίγο έξω απο την πόλη σε μια φάρμα ελεφάντων όπου θα κάναμε βόλτα με τους ελεφαντες για περίπου 1 ώρα. Ήταν η πρώτη φορα που ερχόμουν σε επαφή και ανέβαινα σε ελέφαντα . Ακόμη μια μοναδική εμπειρία ήταν έτοιμη να προστεθεί σε αυτό το ταξίδι. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου άρεσε που καθόμουνα πάνω στο ξύλινο κάθισμα που εβαλαν στην πλάτη του ελέφαντα , έτσι ζήτησα να κάτσω μπροστά στο κεφάλι . Ξέρω ότι πολλοί διαφωνούν με αυτό (να καβαλας τον ελέφαντα). Ούτε και σε εμένα αρέσει να κακομεταχειρίζονται τα ζώα , αλλά εγω προσωπικά δεν είδα κανέναν να τα κτυπάει ή να τους φέρετε άσχημα. Αντιθέτως είδα ανθρώπους που νοιάζονταν για αυτά και τα φρόντιζαν. Όπως μας ανέφερε ο ξεναγός είναι επικίνδυνο για το δάσος να είναι ελέυθερα αφού τρώνε 250Kg φαί ο κάθε ενας ημερισίος! Κατα πόσο ησχύει αυτό βέβαια δεν γνωρίζω. Ήταν απίστευτο το πως αυτό το τεράστιο και δυνατό ζώο υπακούει στη φωνή του ανθρώπου. Ειναι νομίζω η έννοια του αγαθού γίγαντα.

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε την σπηλιά Ban Pa Ou και Tham Tang που βρίσκεται ακριβώς απο πάνω της. Η διαδρομή έγινε με βάρκα και ήταν πολύ όμορφη αφού όλο το τοπίο γύρω είναι καταπράσινο. Επίσης υπέροχη ήταν και η θέα απο την κορυφή της σπηλιάς αλλά και μέσα απο αυτήν με τους εκατοντάδες βούδες.

Στη συνέχεια γυρίσαμε πίσω στη φάρμα με την βάρκα όπου φάγαμε μεσημεριανό . Σειρά τώρα είχαν οι καταράκτες Kuang Si που βρίσκονταν όμως 1,5 με 2 ώρες μακριά . Κάναμε στάση σε ένα χωριό που φτιάχνουν ουίσκι. Μεγάλη απογοήτευση αφού μας σταμάτησαν εκέι μόνο για να αγοράσουμε ουίσκι ή κάποιο άλλο ποτό με φύδια και σκορπιούς μέσα. Τουλάχιστον ήπιαμε μερικά σφηνάκια απο ουίσκι και κρασί.

Αισίως φτάσαμε στους καταράκτες περίπου στις 3 η ώρα το μεσημέρι και είχαμε μόνο 1 ώρα και 40 λεπτά. Για εμένα που ήθελα να βγάλω μερικές καλές φωτογραφίες με την κάμερα ήταν πολύ λίγη η ώρα και χωρίς να το καταλάβω σε 20 λεπτά περίπου φέυγαμε και εγώ δεν είχα φτάσει ακόμη στο τέρμα που είναι ο μεγάλος καταράκτης. Ξεκίνησα να τρέχω προς τα εκεί , στα γρήγορα τράβηξα μερικές φωτογραφίες και ξανά τρέξιμο προς την έξοδο. Ευτυχώς άργησα μόνο 5 λεπτά και με περίμεναν.

Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με μία τελευταία στάση σε ένα χωριό. Αν απογοητεύτηκα απο το λεγόμενο wannabe χωριό του ουισκιού , αυτό ήταν ακόμη χειρότερο! Ορδές τουριστών να κατεβαίνουν στο χωριό αφού είναι στο δρόμο για τους καταράκτες. Απο την αρχή του χωριού μέχρι το τέλος είχανε στρωμένους πάγκους με πράγματα για να ψωνίσεις και παιδάκια να σε παρακαλάνε να αγοράσεις κάτι. Κάποια απο αυτά ήτανε ντυμένα παραδοσιακά για να χαρούμε εμείς οι χαζοτουρίστες.

Ευτυχώς κάτσαμε μόνο 10 λεπτά. Τότε ήταν που ένιωσα ξανα πόσο πραγματικά τυχερός ήμουν που βρέθηκα σε ένα αυθεντικό χωριό του Λάος μακριά απο τουρίστες και απο ανθρώπους που στο προσωπό μου βλέπουν το χρήμα. Σε γενικές γραμμές η εκδρομή ήταν πολύ καλή αν εξαιρέσεις τα χωριά και καμιά ωρίτσα παραπάνω στους καταράκτες θα ήταν ιδανικό! Ανεπιφύλαχτα προτείνω σε όποιον βρεθεί εκεί και θέλει να κάνει κάποιες αντίστοιχες δραστηριότητες να αφήσει τους καταράκτες απέξω και να πάει εκεί μόνος του ώστε να έχει περισσότερο χρόνο για αν τους απολαύσει , να κάνει μπάνιο αλλά και να δει το κέντρο προστασίας της αρκούδας που είναι πριν τους καταράκτες. Βέβαια προσωπικά δεν μετανιώνω γιατί δεν είχα τον χρόνο για να τα κάνω ξεχωριστά! Τους καταράκτες τους απόλαυσα φωτογραφίζοντας τους αλλά δεν πρόλαβα να κολυμπήσω δυστυχώς.
Πίσω στην πόλη για τα τελευταία ψώνια απο τη νυχτερινή αγορά και για τελευταίο γέυμα ενα υπέροχο Phad Thai! Έκλεισα τουκ-τουκ για αεροδρόμιο το επόμενο πρωί προς 35.000 κίπ και πήγα για ύπνο....

 

[misha19]

Τελευταίο πρωινό ξύπνημα στο Λάος και οι σκέψεις ήταν ατελείωτες! Εφαγα το πρωινό μου και πήρα το τουκ – τουκ που είχα κλείσει απο χθές για αεροδρόμιο. Εφτασα πολύ νωρίς αφού συνηθίζω να πηγαίνω νωρίς στο αεροδρόμιο . Ετσι απόλαυσα ενα καφέ και έπιασα συζήτηση με ενα ζευγάρι απο Αργεντινή που καθόταν δίπλα μου. Πολύ όμορφο ζευγάρι ήταν στο μήνα του μέλιτος και έκαναν τον γύρω του κόσμου σε 1 μήνα! Μιλήσαμε για ποδόσφαιρο φυσικά αλλά και για την οικονομική κατάσταση της χώρας τους καθώς επίσης και της Ελλάδας. Η ώρα πέρασε γρήγορα και έπρεπε να επιβιβαστούμε για την πτήση μας. Πετάγαμε όλοι για Σιεμ Ριπ! Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα! Απο την μία δεν ήθελα να φύγω απο αυτή την υπέροχη χώρα και είχα στεναχωρεθεί πολύ. Απο την άλλη με περίμενε το Ανγκορ Βατ!! Ένας απο τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο! Προσωπικά έχω κόλημα με την ιστορία και τους αρχαιολογικούς χώρους! Ανυπομονούσα να ξανα ζήσω το συναίσθημα και το δέος όπως τότε στην Πέτρα και όπως ένοιωθα κάθε φορά που πήγαινα στον Παρθενώνα!
Η πτήση έγινε με Vietnam Airlines περίπου 1μιση ώρα κατευθείαν για Σιεμ Ριπ χωρίς στάση. Αρκετά τσιμπημένη τιμή στα 105 ευρώ (one way) με αποσκευή και σνάκ αλλά ήταν ο πιό ανόδυνος τρόπος να κατέβω απο L.B. στη Σιεμ Ριπ. Η πτήση ήταν πολύ καλή με μεγάλες άνετες θέσεις το αεροσκάφος. Την τιμή ισορρόπησε η απίστευτη θέα της L.B. απο ψηλά αλλά και της S.R. Η πτήση ήταν απο μόνη της μια μοναδική εμπειρία !!

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο στη Σιεμ Ρίπ το οποίο ήταν πολύ μικρό! Βγάζω βίζα on arrival προς 30 δολάρια. Με πήραν απο το αεροδρόμιο στο guest house δωρεάν! Το guest house είναι 3κμ περίπου μακριά απο την πόλη σε ενα χωριό , πολύ ήσυχο μέσα στη φύση με ότι αυτό συνεπάγεται ! Πλήρωσα 23 δολάρια για 2 βράδια με πρωινό , διπλό κρεβάτι και κλιματισμό. Είχα έρθει στη Σιεμ Ριπ για ένα και μόνο λόγω , να δω το Ανγορ! Ετσι δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο απο το να έχω ενα ήρεμο ύπνο το βράδυ και εδώ ήταν το ιδανικό μέρος για εμένα. Το μόνο αρνητικό ήταν ότι μαριά απο την πόλη δεν είχα πολλές επιλογές για τουκ τουκ για να παζαρέψω, Η τιμή που μου έδωσε ο σπιτονικοκύρης ήταν 15 δολάρια το μικρό τουρ και 18 το μεγάλο ( το μεγάλο όμως άφηνε απέξω άλλους ναούς απο το μικρό) . Εφτασα στο guest house την ώρα του ηλιοβασιλέματος . Ήταν το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα της ζωής μου!

Τελικά με τον κύριο Λί τον ιδιοκτήτη δεν συνεννοηθήκαμε αφού ήθελε έξτρα λεφτά για να πάω απο το πρωί πρίν την ανατολή! Ετσι και εγώ αποφάσισα να βγώ προς τον κεντρικό δρόμο που περνάει απο το χωριό για να βρω ενα τουκ-τουκ. Ευτυχώς είχε πανσέληνο και είχε αρκετό φως αν και είχα πάρει και ενα φακό μαζί μου για σιγουριά. Τελικά βρήκα τουκ-τουκ και μετά απο παζάρια συμφωνήσαμε στις 4μιση το πρωί να έρθει να με πάρει και να με κάνει και τον μικρό και τον μεγάλο κύκλο και να με πάει και σε ενα πιο μακρινό ναό τον Banteay Samre. Συμφωνήσαμε στα 20 δολάρια για όλη μέρα μέχρι τις 6 το απόγευμα. Νομίζω ήταν μια καλή τιμή και δίκαιη τιμή και για τους 2 μας αφού θα με έπερνε σχεδόν σε όλους τους ναούς που ήθελα να δω! Τουλάχιστον έτσι νόμιζα! Γυρνώντας πίσω έχασα το στρίψημο αλλά ήξερα ότι ήμουν κοντά. Οι ντόπιοι με κοιτούσαν περίεργα που περνούσα έξω απο τα σπιτια τους και καποιοι με χαιρετούσαν και χαμογελούσαν και άλλοι στραβομουτσούνιαζαν. Τελικά ενας κυριούλης με βοήθησε και με πήγε αυτός. Πολύ καλός άνθρωπος , δεν έφτανε που με βοήθησε και με πήγε μέχρι εκεί μου είπε και ευχαριστώ !! Πήγα κατευθείαν για ύπνο αφού αύριο είχε ξύπνημα στις 4 το πρωί!!

 

[misha19]

Ξυπνάω στις 4 και ετοιμαζομαι για τους ναούς, πρωινό δεν έφαγα. Στις 4μιση έρχεται ο οδηγός αλλά όχι αυτός που είχα μιλήσει εγω. Είχε στείλει εναν φίλο του. Του δείχνω την διαδρομή , στα 20 δολάρια του λέω ναι ναι μου λέει αυτός και ξεκινάμε για να πάρω εισητήριο πρώτα για 1 μέρα στα 20 δολάρια. Φύγαμε για Άνγκορ και στις 5 και 20 ήμουνα μπροστα απο την λίμνη και γιτονάτανε χαμός!! Εννοείται ότι δεν βρήκα καλή θέση για την τέλεια φωτογραφία που ήθελα αλλά αφού έσπρωξα λίγο πήγα μπροστά έβγαλα 1-2 φωτογραφίες και μετά βγήκα απο το πλήθος. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα απολάμβανα την ανατολή και τους ναούς και δεν θα έβγαζα συνέχεια φωτογραφίες. Ο ήλιος είχε ανατήλη και εγώ ξεκίνησα να δω το Ανγκορ πριν πλακώσει περισσότερος κόσμος και γίνει το αδιαχώρητο. Πραγματικά απίστευτο σκηνικό όταν ανέβηκα στην κορυφή του κυρίως ναού!! Μετα απο περίπου 2 ώρες γύρισα στον οδηγό μου και πήγαμε στο phnom bakheng που όλοι συνήθως πάνε εκεί για το ηλιοβασίλεμα. Όταν πήγα το πρωί ήμουνα μόνος μου μαζί με ακόμη ενα άτομο έτσι αυτό έδωσε την μαγεία που αρμόζει στο χώρο. Στη συνέχεια επισκέφθηκα όλους τους κυρίως ναούς. Και έφτασε η στιγμή για τον μακρινό ναό που ήταν εκτός του κύκλου. Ο οδηγός δεν με πήγαινε αν και ήμασταν μόνο 10 λεπτά μακριά. Ο φίλος του είπε δεν του ανέφερε αυτό τον ναό και ήθελε έξτρα 5 δολάρια! Ψηλοτσακωθήκαμε και θύμωσα ακόμη περισσότερο όταν του είπα να τον πάρει τηλέφωνο και αυτός είπε οτι δεν έχει τον αριθμό του! Στο τέλος συνεχίσαμε τον κύκλο αφού του ξεκαθαρισα ότι δεν του δίνω τίποτα έξτρα. Γύρω στις 4μιση είχαμε τελειώσει και ενώ κανονικά θα καθόμουνα για το ηλιοβασίλεμα , ήμουν πολύ κουρασμένος και προτίμησα να γυρίσω να ξεκουραστώ και να δω εκει με την ησυχία μου το ηλιοβασίλεμα.
Για το Ανγκορ Βατ ότι και να πω είναι λιγο!! Απίστευτος χώρος ίσως ο τόπ που έχω επισκεφθεί στη ζωή μου! Τόσους ναούς ανάμεσα στη ζούγκλα και δέντρα να έχουνε αναρριχηθεί η μεγαλωσει μέσα απο αυτούς. Φοβερες εικόνες που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μου. Όσες φωτογραφίες και να ανεβάσω δεν συγκρίνονται με τίποτα απο το να βρεθείς εκεί.

Αφού ξεκουράστικα λίγο και έκανα και ενα μπανάκι αποφάσισα να πάω στην πόλη για να κλείσω λεωφορείο για Μπανγκόκ για την άλλη μέρα. Εκλεισα βανάκι στα 16 δολάρια στις 10 το πρωί. Στη συνέχεια πήγα για μια μπύρα στην Pub Street όπου για μισό λύτρο draft Angkor πλήρωσα 75 σέντ του δολαρίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Καμπότζη οι πλείστες συναλλαγές γίνονται με δολάρια και όχι με το δικό τους νόμισμα. Ακόμη και τα ΑΤΜ τους σου βγάζανε δολάρια! Προσωπικά δεν κατάλαβα τον λόγω που γίνεται αυτό!

 

[lefos1986]

Τέλειο ταξίδι απίστευτα τοπία μοναδική εμπειρία!!!!συγχαρητήρια!!!!σε ζήλεψα

 

[giannoula]

Καταπληκτικές οι φωτογραφίες σου και συ πολύ κατατοπιστικός! Πάντα τέτοια ταξίδια σου εύχομαι!!!