Η προετοιμασία του ταξιδιού χαλάει το ταξίδι;

[χριστίναα95]

Εκτιμάω το στοιχείο της έκπληξης αλλά πάντα κοιτάω φωτογραφίες και βίντεο πριν πάω κάπου και δεν έχω απογοητευτεί. Θεωρώ πως υπάρχει μια ιδιαίτερη μαγεία στο να βρίσκεσαι επιτέλους σε ένα μέρος το οποίο έχεις δει χιλιάδες φορές σε φωτογραφίες.

 

[taxidiara]

Εγώ πάλι τώρα τελευταία έχω αποκτήσει άλλο κόλλημα: το Street View στο google maps... "Περπατάω" ένα μέρος που θέλω να πάω για να δω αν μου αρέσει οπτικά... Κοιτάω βέβαια κ φωτογραφίες στο ιντερνετ αλλά το street view πιστεύω είναι πιο "ακριβές" (καθόσον οι φωτο πολλές φορές έχουν "ωραιοποιηθεί"). Με αυτό το τρόπο έχω ενθουσιαστεί ή ξενερώσει αντίστοιχα με κάποια μέρη... Όχι ότι αν θέλω πραγματικά να πάω κάπου δε πάω... Αλλά τουλάχιστον γνωρίζω εκ των προτέρων πως ακριβώς θα είναι κάτι, ώστε να μην έχω υπερβολικές προσδοκίες

Κατά τα άλλα, δεν αναλώνομαι για πολύ στη προετοιμασία. Το μόνο που κοιτάω από πριν είναι τι αξίζει να δω στα μέρη που θα πάω (αξιοθέατα), τυχόν εκδρομές ημερήσιες, κ από κει κ πέρα κυρίως πρακτικά θέματα.

Άσε που η μισή χαρά του ταξιδιού για μένα είναι να ψάχνω για το "τέλειο" (για μένα) ξενοδοχείο (κ εδώ βοηθάει αρκετά το street view)

 

[vikara]

Η καλυτερη προετοιμασια για εμενα ηταν να αγορασω τον ταξιδιωτικο οδηγο της DK και να τον διαβασω μονορουφι...Το βιβλιο ειναι αλλιως, διαβαζεται πολυ πιο ευκολα και ξεκουραστα, τουλαχιστον αυτο ισχυει για μενα(το λεω για τις αναλογες πληροφοριες που μπορει να βρει κανεις στο ιντερνετ!)
Απλα λεω "ηταν" γιατι τα τελευταια χρονια δεν βγαινουν νεες εκδοσεις στα ελληνικα, υποθετω λόγω της οικονομικης κρισης. Οι πιο προσφατες εκδοσεις που εχω πετυχει για προορισμους που με ενδιαφερουν ειναι καμια δεκαετια πριν (στην καλυτερη!!). Αλλιως πρέπει να πας στην αγγλική έκδοση (και δεν τρελαίνομαι να μεταφράζω γενικά)
Ποτέ δεν μετανιωσα για τη προετοιμασια αυτη, τη θεωρώ και απαραίτητη.
Το οτι δεν βρίσκω πλέον εκτυπωμένους νεους οδηγους, αυτο μου εχει χαλάσει κάπως την προετοιμασία των ταξιδιων μου δυστυχως....

 

[yllos]

Η αλήθεια πιστεύω είναι κάπου στη μέση και η αλήθεια είναι διαφορετική μιας και όλοι είμαστε διαφορετικοί.
Προσωπικά λατρεύω την οργάνωση του ταξιδιού, κυρίως στο να ψάξω να βρώ περιοχές, μέρη, μπαράκια, εστιατόρεια, υπαίθριες αγορές που πηγαίνουν κυρίως ντόπιοι και που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα τοπ 10. Αυτά δυστυχώς τα βρίσκεις αν σε πάει ντόπιος, καταλάθος ή αν ψαχτείς από πριν. Προτιμάω να μην παίζω με τις πιθανότητες του να στρίψω λάθος σε ένα στενό και να χάσω ένα ωραίο μπαράκι με πανοραμική θέα ή μια υπαίθρια αγορά. Έχω βρει καταλάθος μέρη παλιότερα και έχω φάει εκπληκτικά σε μαγαζιά που βρήκα καταλάθος αλλά έχεις συμβεί ανάλογες φορές και το αντίθετο. Πολλές φορές ο προορισμός δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες. Άλλωστε οι περισσότερες φωτογραφίες που θα δεις από ένα αξιοθέατο σε οδηγούς και σάιτ θα είναι σε μια καλή εποχή με καλό φωτισμό και αυτό πολλές φορές μπορεί να μην σου τύχει.Για μένα ο προγραμματισμός είναι το παν. Και έναν προορισμό τον ψάχνεις ή σε τραβάει από αυτά που διαβάζεις και βλέπεις πριν κλίσεις τα εισιτήρια.

 

[alma]

Συμφωνώ πως παίζει ρόλο και το τι έχεις επισκεφτεί πριν.Ποιό ήταν το τελευταίο σου ταξίδι πριν από αυτό που δεν σε ενθουσιασε.Γιατί κι εμένα που γύρισα πρόσφατα από Ιρλανδία δεν με ενθουσιάσε τόσο όσο περίμενα.Δεν μιλώ για το Δουβλίνο που η περιοχή του Τεμπλ Μπαρ είναι μεν κεντρική αλλά τίγκα σε μεθυσμένους Άγγλους που ξερνούν και κάθε πρωί ακόμα και γύρω στις 7-8 που την καθαρίζουν μυρίζει ακόμα ξερατά,κάτουρα κλπ. και είναι γενικά μέσα στη βρώμα, αλλά παρόλα αυτά το Δουβλίνο και ωραία σημεία έχει και κάποια αξιοθέατα που αξίζουν....
Αναφέρομαι κυρίως στη φύση,που για μένα είναι αυτό που αξίζει περισσότερο....Είναι άγρια,εντυπωσιακή με ωραία τοπία, οι επαρχίες της είναι γραφικές και με ιστορία,θρύλους, παραδόσεις,οι άνθρωποι συμπαθείς ...Μάλιστα χαίρομαι που αφιερώσαμε μεγάλο μέρους του ταξιδιού εκτός Δουβλίνου.
Όμως θα μπορούσε να μας ενθουσιάσει περισσότερο....Το γιατί δεν έγινε; Είχαμε επισκεφτεί λίγους μήνες πριν τις Αζόρες....Μας άρεσαν τόσο πολύ που η σύγκριση ήταν δυστυχώς αναπόφευκτη...Η φύση των Αζόρων,η ηρεμία του τοπίου,οι ελάχιστοι τουρίστες σε σχέση με την Ιρλανδία, το φαγητό.....Όλα μπήκαν δυστυχώς σε διαδικασία σύγκρισης...2 εβδομάδες και τις Αζόρες δεν τις χορτάσαμε.....μετά η καημένη η Ιρλανδία ωραία ήταν αλλά.....

Τώρα για την προετοιμασία του ταξιδιού και για μένα η καλύτερη λύση είναι κάπου στη μέση.Πάντα αγοράζω ταξιδιωτικούς οδηγούς αλλά ποτέ δεν φτάνω στο σημείο να ψάχνω κάθε στενό και κάθε δρόμο,να κοιτάζω στo street view κάθε δρόμο. Βλέπω κάποιες φωτο χωρίς όμως να το παρακάνω...

Και για να ξαναγυρίσω στην Ιρλανδία που αναφέρει ο τόπικ στάρτερ. Χάρηκα που την είδα κι ας μην μπαίνει στο τοπ-10 των αγαπημένων μου χωρών κι ας μην ήταν το καλύτερο μου ταξίδι.Και μάλιστα την είδα και ηλιόλουστη για μέρες-σπάνιο για Ιρλανδία-οπότε χαίρομαι περισσότερο.

 

[duty_free]

Τό ταξείδι καθ'ἐαυτό, κατά τήν διάρκειά αὐτοῦ δῆλα δη, μέ ἀγχώνει, μέ ταλαιπωρεῖ καί δέν βλέπω τήν ὥρα νά τελειώσῃ, ὅταν τό βιώνω. Ἡ προετοιμασία του εἶναι και ἡ πεμπτουσία του, κἄτι μάλιστα, πού δεν ἔχει χρονικούς περιορισμούς - μπορεῖς να κλείσῃς μιὰ Μαδρίτη π.χ. ἕξι μῆνες πρίν καί νά ἐντρυφεῖς στίς 180 αὐτές ἡμέρες στά πάντα ὅλα τῆς επικειμένης χώρας· προσωπικῶς εἶχα ἀποστηθίσει τά ὀνόματα ὅλων τῶν βουρβώνων βασιλέων· αἰωνία αὐτῶν ἡ μνήμη. Πάντως, δεν χαλάει καθόλου το ταξείδι, ἡ προετοιμασία του· ἔτερον εκάτερον. Στὰ πρίν, ἑτοιμάζεις ἄς ποῦμε τόν νοῦ καί τό τίνι τρόπῳ θυμικό, κατά τήν διάρκειά του, στό ταξείδι, κάνεις μια χάρη στο σῶμα.

 

[maria91]

Εγώ πάλι τώρα τελευταία έχω αποκτήσει άλλο κόλλημα: το Street View στο google maps... "Περπατάω" ένα μέρος που θέλω να πάω για να δω αν μου αρέσει οπτικά... Κοιτάω βέβαια κ φωτογραφίες στο ιντερνετ αλλά το street view πιστεύω είναι πιο "ακριβές" (καθόσον οι φωτο πολλές φορές έχουν "ωραιοποιηθεί"). Με αυτό το τρόπο έχω ενθουσιαστεί ή ξενερώσει αντίστοιχα με κάποια μέρη... Όχι ότι αν θέλω πραγματικά να πάω κάπου δε πάω... Αλλά τουλάχιστον γνωρίζω εκ των προτέρων πως ακριβώς θα είναι κάτι, ώστε να μην έχω υπερβολικές προσδοκίες

Κατά τα άλλα, δεν αναλώνομαι για πολύ στη προετοιμασία. Το μόνο που κοιτάω από πριν είναι τι αξίζει να δω στα μέρη που θα πάω (αξιοθέατα), τυχόν εκδρομές ημερήσιες, κ από κει κ πέρα κυρίως πρακτικά θέματα.

Άσε που η μισή χαρά του ταξιδιού για μένα είναι να ψάχνω για το "τέλειο" (για μένα) ξενοδοχείο (κ εδώ βοηθάει αρκετά το street view)

"Δικια μου" εισαι εσυυ!αγαπαμε street view σωζει ζωες!

 

[babaduma]

"Δικια μου" εισαι εσυυ!αγαπαμε street view σωζει ζωες!

... ειδικά όταν είσαι πεινασμένος!

 

[taver]

Λοιπόν, τέθηκαν πολλά.

Κατ' αρχήν, δεν εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα όταν λέμε "ταξίδι". Όπως έχει δείξει η εμπειρία από τα θέματα που ανεβαίνουν κατά καιρούς στο travelstories, και προσπαθώντας να τσουβαλιάσω και να συνοψίσω πολύ άγαρμπα, για άλλους ταξίδι είναι το «γνωρίζω τον κόσμο» (κατηγορία Α), για άλλους είναι το «κάνω διακοπές μερικές μέρες με σκοπό να περάσω καλά / να κάνω πρόταση γάμου / να έχω μια μνήμη (έτσι γενικώς)» (κατηγορία Β), και για άλλους είναι το «θέλω να πάω από το Χ στο Ψ για να κάνω κάτι που έχω στο μυαλό μου (να κάνω κάποια δουλειά, να δω μια συναυλία, να πάω σε μια έκθεση, να δω ένα συγγενή μου κλπ – κατηγορία Γ), και για τους περισσότερους οι κατηγορίες μπερδεύονται και εναλλάσσονται, με διαφορετικό, προσωπικό μείγμα για τον καθένα.

Προκειμένου να μπορούμε να απαντήσουμε στο αν κάτι χαλάει ή όχι ένα ταξίδι, είναι επομένως σημαντικό να αντιληφθούμε πρώτα το υποκείμενο και τις προσδοκίες του από το ταξίδι. Το στοιχείο της έκπληξης είναι σημαντικό, αλλά είναι κρίσιμο μόνο για τα ταξίδια στη δεύτερη από τις παραπάνω κατηγορίες. Σ’ αυτόν που αναζητά εμπειρίες / thrills, αν του αφαιρέσεις την έκπληξη, το “wow” συναίσθημα, του έχεις χαλάσει το ταξίδι. Σ’ αυτόν πάλι που θέλει να πάει στη Ρώμη για τη συναυλία των Scorpions (τυχαίο παράδειγμα), το να δει ξαφνικά μπροστά του το Κολοσσαίο και να χάσει χρόνο εκεί είναι κάτι μάλλον αρνητικό. Και γι’ αυτόν που θέλει να γνωρίσει τους Ιταλούς, τον τρόπο ζωής και την κουλτούρα τους, είναι κάτι ουδέτερο - θα το δει μεν, ως στοιχείο ιστορίας/πολιτισμού, αλλά ως προς τον κύριο στόχο του ταξιδιού του, δεν προσφέρει και πολλά.

Και φυσικά, το τι εκπλήσσει κάποιον, αλλάζει ανάλογα με τον ταξιδιώτη. Άλλο πράγμα θα εκπλήξει κάποιον που έχει δει 10 μέρη, άλλο κάποιον που έχει δει 50 χώρες σε όλες τις ηπείρους, κι άλλο κάποιον που έχει περάσει μήνες επί μηνών σε 100 και πλέον χώρες. Άλλο πράγμα θα εκπλήξει κάποιον που ενδιαφέρεται για την Ιστορία, άλλο κάποιον που ενδιαφέρεται για τις τέχνες, άλλο κάποιον που ενδιαφέρεται για μαγειρική και ποτά, κι άλλο κάποιον που ενδιαφέρεται για επιστήμες και φαινόμενα, ή για γεωπολιτική και διεθνείς σχέσεις κ.ο.κ., και όλα αυτά με διάφορα mix τους ανθρώπους με πολλαπλά ενδιαφέροντα. Είμαστε ευτυχώς διαφορετικοί άνθρωποι και εκπλησσόμαστε διαφορετικά.

Η προετοιμασία, ακόμα και εξαντλητική, δεν είναι απαραίτητο ότι θα χαλάσει την έκπληξη. Για το πρώτο μου ταξίδι στη Βόρεια Κορέα, για παράδειγμα, είχα διαβάσει ότι μπορούσε να έχει περάσει από το χέρι μου. Είχα μιλήσει με ένα σωρό ανθρώπους. Είχα μαζέψει ένα σωρό πληροφορίες. Όμως φωτογραφίες είχα φροντίσει να μη δω, ή να δω ελάχιστες. Google Earth δεν είχα ανοίξει καν. Κι όμως, παρά τη μελέτη, η εικόνα των άδειων δρόμων ήρθε ως έκπληξη. Και η εικόνα των πεντακάθαρων, μοντέρνων κτιρίων στην Pyongyang. Αυτό, αν θέλετε, είναι ένα από τα λίγα καλά των οργανωμένων ταξιδιών: Μπορείς να ασχοληθείς με την οργάνωση τόσο λίγο όσο θες, ώστε να μην χάσεις την όποια έκπληξη.

Αλλά και για άλλα ταξίδια που πρέπει όλη η οργάνωση να περάσει από το χέρι μου, φροντίζω να οργανωθώ τόσο ώστε να μη δω τα πάντα από πριν. Φροντίζω μόνο να κανονίσω τα μεταφορικά μέσα και τις διαμονές, και να υπολογίσω το χρόνο και τα χρήματα που θα χρειαστώ κάθε φορά, και τα υπόλοιπα τα αφήνω επιτόπου. Ιδανικά, όταν με παίρνει, τα φορτώνω και σε κάποιο συνταξιδιώτη μου, για να μη χάσω την έκπληξη (ακούει ο @Samion, χωρίς όμως να είναι η Νο.1 προτεραιότητα για μένα, είμαι περισσότερο στην κατηγορία Α θέλω να πιστεύω.

Όταν χρειάζεται, για να γράψω ταξιδιωτική ιστορία ή για ότι άλλο, το αναλυτικό research το αφήνω για μετά το ταξίδι. Το Φεβρουάριο μου, για παράδειγμα τον πέρασα φέτος αγκαλιά με πηγές για το νησί του Πάσχα. Αλλά δεν έχω πρόβλημα να κανονίζω ταυτόχρονα για 3-4-5 ταξίδια μετά. Άλλωστε δε γίνεται αλλιώς, τα 20+ ταξίδια το χρόνο τα έχω ταρίφα την τελευταία δεκαετία (αν και πλέον προσπαθώ να τα περιορίσω, για να κατευθύνω το budget σε περισσότερα μεγάλα και μακρινά ταξίδια).

Ο ρυθμός του ταξιδιού είναι επίσης κάτι προσωπικό. Άλλος θέλει 30 λεπτά για να δει το Κολοσσαίο, άλλος θέλει 2 ώρες. Άλλος θέλει να αράξει στην Piazza Navona και να παρακολουθεί τα σιντριβάνια να πετάνε νερό, κι άλλος τελειώνει σε 15’ και 40 φωτογραφίες. Άλλος θέλει το απόγευμα να επιστρέψει στο ξενοδοχείο να ξεκουραστεί πριν βγει για βράδυ, άλλος αντέχει και το πάει σερί. Δεν έχουν νόημα να ποσοτικοποιούμε κανόνες όπως το «κάτσε κι απόλαυσέ το», απλά επειδή ο χρόνος για τον καθένα μετράει αλλιώς.

 

[Yorgos]

... ειδικά όταν είσαι πεινασμένος!

Tι είναι αυτό το street view τελικά, ντελιβεράδες είναι;

 

[doraf]

Εγώ πάλι στο τελευταίο μου ταξίδι που έγινε τα Χριστούγεννα λόγω φόρτου εργασίας πήγα σχεδόν αδιάβαστη..πρώτη φορά μου συνέβη ..το ορκίζομαι!! Αν λοιπόν σας πω πως ενώ μου άρεσε πάρα πολύ..ψιλοξενέρωσα...νιώθω ακόμη πως κάτι μου λείπει..πως δεν είναι ολοκληρωμένο..

 

[Yorgos]

Εγώ πάλι στο τελευταίο μου ταξίδι που έγινε τα Χριστούγεννα λόγω φόρτου εργασίας πήγα σχεδόν αδιάβαστη..πρώτη φορά μου συνέβη ..το ορκίζομαι!! Αν λοιπόν σας πω πως ενώ μου άρεσε πάρα πολύ..ψιλοξενέρωσα...νιώθω ακόμη πως κάτι μου λείπει..πως δεν είναι ολοκληρωμένο..

Νομίζω εξαρτάται κι απ'το πού πας και γιατί πας. Π.χ. σε μια μεγαλούπολη της Ευρώπης έχει περισσότερο νόημα ο προγραμματισμός απ' ό,τι στη Σενεγάλη.