και γω εκτος απο εκεινο το πρωτο λεπτο της ζωης του γιου μου που τον ειδα και τον αγκαλιασα πρωτη φορα πριν απο 22 μηνες(αχ!το καμαρι μου, το παιδακι μου, ο αντρας της ζωης μου..... φτανει το παραλληρημα)
η πιο ομορφη στιγμη μεχρι τωρα ηταν οταν αντικρυσαμε με το αντρα μου, (οταν κατεβηκαμε απο το καραβακι), απεναντι μας τη πανεμορφη και μαγευτικη και τεραστια παραλια στι μαλδιβες με την καταλευκη αμμο και τους εκατονταδες φοινικες...αχ! τι μου θυμισες τωρα....