dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Περιεχόμενα
Τσέρνομπιλ: 1:35 27 Απριλίου 1986 Τσέρνομπιλ Σοβιετικής Ουκρανίας
-Πάλι μεθυσμένος ήρθε στην υπηρεσία ο Βλαντιμίρ? Αυτή η βότκα τελικά θα τον καταστρέψει...
Βοηθήστε τον. Δεν βλέπεται ότι παραπατάει?
Οι πυροσβέστες που στέκονταν αμήχανοι μπροστά στο θέαμα της φωτιάς του πυρηνικού
αντιδραστήρα Νούμερο 4 στο Τσέρνομπιλ της σοβιετικής Ουκρανίας
έτρεξαν προς τον Βλαντιμίρ για να τον ταρακουνήσουν και να ξεμεθύσει. Βαριές καμπάνες τον
περιμένουν..... ίσως και μείωση μισθού αν ο προιστάμενος τον "δώσει".
Μα να κάνει την βάρδια του στην Πυροσβεστική Υπηρεσία μεθυσμένος? ....
Και δεν είναι και η πρώτη φορά ... Ο Βλαντιμίρ αγαπάει την μπουκάλα και δεν το κρύβει...
Οταν όμως τον πλησίασαν , κατάλαβαν ότι κάτι πάει στραβά, κάτι αντιβαίνει τους νόμους της
φυσης και η βότκα σίγουρα δεν ευθύνεται για αυτό. Το δέρμα του ήταν ασταθές σαν να έλιωνε
Παραπατούσε, ήταν αποσυντονισμένος και χαμένος. Και τα μάτια του.... αχ αυτά τα καστανά μάτια του, που τόσο αγαπούσε η Ιβάνα να κοιτά, είχαν γίνει γαλανά .......
Μάλλον τελικά η έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα Νο 4 στην πόλη του Τσέρνομπιλ δεν ήταν
κάτι τόσο απλό. Δεν επρόκειτο για μιά απλή φωτιά δεν επρόκειτο για μια κατάσβεση ρουτίνας.
Αν το Σοβιετικό κράτος βέβαια επέτρεπε την πρόσβαση στους πολίτες της γνώσης του τι προκαλεί η
ραδιενέργεια θα μπορούσαν να καταλάβουν: Και το όνομα Αυτού? Ραδιενέργεια.
Οι επόμενες ημέρες κατέδειξαν ότι ήταν κάτι πολύ περισσότερο: ήταν μια ημέρα που θα μπορούσε
να αποβεί μοιραία όχι μόνο για την χώρα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Η οποία Ευρώπη, θα
έσβηνε κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος της από το χάρτη..... Οι θερμικές εκρήξεις δεν αστειεύονται.
Και μιά έκρηξη 400 φορές μεγαλύτερη απο το Ναγκασάκι και την Χιροσίμα και μάλιστα όχι στον αέρα αλλά στο έδαφος, δεν εγκυμόνεί απλά κινδύνους, αλλά τους κυοφορεί και στο τέλος υπάρχει πετυχημένος τοκετός: Αγόρι με ικανή ραδιερνεργή ποσότητα να σβήσει την Ευρώπη απο τον χάρτη. Να σας ζήσει. Πως θα ονομάσετε το αγοράκι σας? Μα! Πως αλλοιώς? Τσερνομπιλ φίλε! Τσέρνομπιλ! Να μας ζήσει.... Να μεγαλώσει και να κατακτήσει όλο τον κόσμο! Κι αν είμαστε τυχεροί θα το καλοπαντρέψουμε, ξέρεις με ποιά...
Την Φουκουσίμα. Φαίνεται καλό κορίτσι και γεμάτη ενέργεια. Γεμάτη!
Οι πρώτοι πυροσβέστες που κλήθηκαν να σβήσουν την φωτιά πέθαναν σχεδόν όλοι.
Αλλοι λίγες ημέρες μετά , αλλοι μολυσμένοι απο την ραδιενέργια λίγο αγρότερα.
Η ρομαντική γεμάτη πάθη, έρωτα και ίντριγκες ιστορία έχει ως εξής:
Κάποια δοκιμή/τεστ ρουτίνας για τον αντιδραστήρα 4, Μη τήρηση κανόνων ασφαλείας,
ένας φιλόδοξος επιστημονας που ήθελε να εντυπωσιάσει την Μόσχα προσδοκόμενος αναρίχησση
στο κόμμα, κάποιες λάθος ενέργειες, κάποιες λανθασμένες ή καθυστερημένες αντιδράσεις και το πυρηνικό ατύχημα δεν άργησε να λάβει χώρα. Στην αρχή η μυστικοπαθής Σοβιετική Ενωση πρόσπαθησε να υποβαθμίσει το γεγονός και αν είναι δυνατόν να μην γίνει γνωστό.
Αλλά όταν στην Σκανδιναβία μέτρησαν αλλόκοτα υψηλές ποσότητες ραδιενέργειας στις χώρες τους,
επικοινώνησαν με Μόσχα και η απάντηση ήταν "Ναι... έχουμε κάποιο ατυχημα, αλλά είναι υπό
έλεγχο..". Η αλήθεια είναι ότι η μισή Ευρώπη μέσα στις επόμενες ημερες καλύφθηκε απο
ραδιενεργό νέφος και η Μόσχα δεν είχε κανέναν έλεγχο.
Εφτασε μέχρι την Γαλλία και πανικός επικράτησε παντου.
Ο Πανικός αφορούσε την ραδιενέργεια. Αλλά έκαναν λάθος. Η μόλυνση ήταν το 2ο που έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Ο πραγματικός πανικός θα έπρεπε να αφορούσε την επερχόμενη θερμική έκρηξη, με την οποία το Κίεβο και το Μινσκ θα εξαφανίζονταν απο τον χάρτη, και συνδυαζόμενη με την καταστροφή των πυρηνικών υλικών των αντιδραστήρων 1,2 και 3, η ραδιενέργεια θα μόλυνε ολόκληρη την Ευρωπη και μέρος της Αφρικής.
Αλλά βέβαια πρώτα έπρεπε να σβήσουν την φωτιά η οποία ήταν έτοιμη να καταπιεί και τους
υπόλοιπους αντιδραστήρες.
Στον καθαρισμό χρησιμοποιήθηκαν οχήματα τα οποία προορίζονταν για διαστημικά προγράμματα,
τηλεκατευθυνόμενα , διότι η ραδιενέργεια ηταν ικανή να σκοτώσει σε 4 δευτερόλεπτα (όχι άμεσα
αλλά μετά από λίγο) τους καθαριστές. 4 Δευτερόλεπτα ήταν ο μέγιστος χρόνος που μπορούσε
να εκτεθεί κάποιος στην ελκύουσα με ραδιενέργεια περιοχή των αντιδραστήρων.
Τελικά ο κίνδυνος αποσβέστηκε. Τελικά δεν είχαμε πολλές τερατογεννέσεις, αλλά "μερικές". Τελικά
δεν είχαμε μαζική μετανάστευση των Ευρωπαίων αλλά "απλά" 1100 λεωφορεία γεμάτα με
κατοικους απο την ευρύτερη περιοχή του Τσέρνομπιλ που απομακρύνθηκαν (με την υπόσχεση ότι θα γυρίσουν σε λίγες ημέρες, φυσικά δεν επέστρεψαν ποτέ). Τελικά η Ευρώπη σώθηκε. Τελικά το Τσέρνομπιλ νίκησε (μαζί με άλλους λόγους) την Σοβιετική Ενωση. Τελικά τα επόμενα χρόνια πέθαναν "μόνο λίγοι" απο την μόλυνση της ύπουλης ραδιενέργειας που δεν την μυρίζεις, δεν την βλέπεις, δεν την αισθάνεσαι. Κάθεται πάνω σου, σέρνεται, γελάει μοχθηρά και περιμένει.
Σαρκάζει ύπουλα, διασκεδάζει, τρώει, παίζει και στο τέλος σκοτώνει. Τελικά, τα χρόνια πέρασαν, η πόλη Πριπγιάτ στην οποία εμεναν οι εργάτες κατακτήθηκε απο την βλάστηση, τα ζώα επέστρεψαν (τα είχαν σκοτώσει φοβουμενοι την εξάπλωση) οι αντιδραστήρες 1,2 και 3 σταμάτησαν μετά απο λίγα χρόνια να λειτουργούν, και λαμπρές ευκαιρίες κέρδους δημιουργήθηκαν για τους τουριστικούς πράκτορες που στόχο είχαν τους dark tourist και όχι μόνο.
Ας κάνουμε λοιπόν φίλε μου, νοσταλγέ μια βόλτα στην νούμερο 1 ghost city του κόσμου. Ναι... ξέρω... είναι στοιχειωμένη, είναι επικίνδυνη, είναι γκροτέσκα και δυστοπική με την δική της ερμηνεία.
Αλλά παράλληλα είναι γοητευτική με την ψυχολογικά διεστραμένη έννοια του όρου, πνιγμένη στην ζούγκλα, στα άγρια ζώα, στην εγκατάλειψη, στην κατέρρευση, στην περιδύνηση του χρόνου. Διάολε.... Είναι η μούσα του κάθε ψυχοπαθούς ιδιοφυιούς καλλιτέχνη, ο εφιάλτηςστο μυαλό του κάθε επικίνδυνου διεστραμμένου, το όνειρο του ανισόρροπου, η ωδή στο νοσηρό του "πολιτισμού", η έλλειψη κοσμικού και κοινωνικού οπτιμισμού αλλά και συνοχής της σκέψης, και η επικράτηση της πεσιμιστικής αντιληψης, ότι άνθρωπος και λύτρωση είναι δυο διαφορετικοί κόσμοι, δυο διαφορετικές παράλληλες γραμμές που δεν θασυναντηθούν ποτέ.
Μιλώντας απαισιόδοξα και καφκικα, είναι το τέλος του κόσμου. Χωρίς επανεκκίνηση, και χωρίς δευτερη ευκαιρία. Το τέλος είναι οριστικό, η ελπίδα ανέκδοτο, και η ανατροπή μη εφικτή.
Θα δούμε εγκατελειμμένα σουπερ μάρκετ καροτσάκια με αναποδογυρισμένες τις ρόδες τους
να κοιτούν ξετσίπωτα και αλαζονικά τον ουρανό , να αποδίδουν ύβρη στον θεό της κατανάλωσης και να χλευάζουν τον καπιταλισμό, άρρωστα , κιτρινισμένα και ξεδοντιάρικα ξενοδοχεία που ο τελευταίος πελάτης μάλλον κρυφά είχε φωτογραφία του Σταλιν στο μαξιλάρι του
και έκανε βρώμικες σκέψεις, στο δωμάτο 4 (πάντα είναι το 4, πάντα), παιδικούς σταθμούς με τρομακτικές παλιομοδίτικες κούκλες τεμαχισμένες και ξεκοιλιασμένες να αντικρύζουν
με το μοναδικό τους μάτι το ταβάνι για πάντα με πανουργία και δολιότητα σκεφτόμενες ότι παιδικό χέρι δεν θα ξαναπαίξει μαζί τους γιατί: "ΕΙΝΑΙ ΒΡΩΜΙΚΗ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΠΑΣ", σχολεία με πάτωμα γεμάτο απο αντισφυξιογόνες μάσκες παρατημένες πλάι-πλάι σε σχολικά βιβλία που μας μαθαίνουν ότι 2+2 δεν κάνει 4 αλλά το 4 αντιστοιχεί με θάνατο και λευχαιμία, καρκίνο και όλα τα ωραία που κυοφορεί στα σπλάχνα του ο αντιδραστήρας με το νούμερο 4, αλλά και αναποδογυρισμένα θρανία, πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων με χαιρέκακο ύφος και γυμνά δόντια να νοσταλγεί τις παλιές δόξες κακιασμένη και στεγνή σαν την Γκομπι, στοιχειωμένες προβλήτες με σπασμένα βιτρό-αριστουργήματα, θέατρα ερείπια με νερά να στάζουν στο εσωτερικό τους σκοτεινά, με κουρελιασμένες, μουχλιασμένες βελούδινες κουρτίνες και το φάντασμα του Ιονέσκο θλιμμένο επί σκηνής, και φυσικά την ολοκαίνουργια σαρκοφάγο του περίφημου δολοφονικού αντιδραστηρα 4.
Και στο τέλος σου έχω και μια έκπληξη, γιατί το ξέρω ότι σου αρέσουν οι εκπλήξεις:
Μια παιδική σοβιετική κατασκήνωση. Μόνο που δεν είναι στην πραγματικότητα παιδική, αλλά και ούτε καν κατασκήνωση απλά έτσι δήλωναν οι σοβιετικοί για να κρύψουν ένα από τα σημαντικότερα μυστικά τους από τους Αμερικανούς και τους δορυφόρους τους, στην περίοδο του ψυχρού πολέμου. Ενα μεγάααααλο στρατιωτικό μυστικό των σοβιετικών.
Σε προειδοποιώ όμως αναγνώστη:
Είναι μια μη φιλική ιστορία προς το χρήστη και ο μετρητής Γκάιγκερ έχει δείξει ηδη 6.
Πιες ιωδιούχο κάλιο ή 'εστω κατανάλωσε "το Κυανουν της Πρωσσίας" για να μπερδέψεις την
ραδιενέργεια και να μην βολευτεί αναπαυτικά στον καναπέ του θυρεοειδους σου και έλα. Ομως να θυμάσαι:
Το Νου Σου!
Ακολούθησε... και κατανάλωσε με δική σου ευθύνη.
Οι υποψήφιοι αυτόχειρες προηγούνται.
Αν είναι επικίνδυνο? Τα μάτια σου στον μετρητή Γκάιγκερ.... και που'σαι.....βάλε ασπρόμαυρο φιλμ στην Ζενίθ σου: Το Τσέρνομπιλ απαιτεί σεβασμό. Σοβιετικό σεβασμό......
Υγ Τελικά ο Βλαντιμίρ Πράβικ, 23 χρονών γεννημένος στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας πέθανε σε ένα Νοσοκομείο της Μόσχας στις 11 Μαιου του 1986 δηλητηριασμένος απο την ραδιενέργεια. Σε αυτήν την ιστορία δεν υπάρχουν ανατροπές. Μόνο Αμετάκλητα Ιστορικά Γεγονότα
101_2376 by dim kyr, on Flickr
101_2356 by dim kyr, on Flickr
101_2385 by dim kyr, on Flickr
101_2404 by dim kyr, on Flickr
101_2441 by dim kyr, on Flickr
-Πάλι μεθυσμένος ήρθε στην υπηρεσία ο Βλαντιμίρ? Αυτή η βότκα τελικά θα τον καταστρέψει...
Βοηθήστε τον. Δεν βλέπεται ότι παραπατάει?
Οι πυροσβέστες που στέκονταν αμήχανοι μπροστά στο θέαμα της φωτιάς του πυρηνικού
αντιδραστήρα Νούμερο 4 στο Τσέρνομπιλ της σοβιετικής Ουκρανίας
έτρεξαν προς τον Βλαντιμίρ για να τον ταρακουνήσουν και να ξεμεθύσει. Βαριές καμπάνες τον
περιμένουν..... ίσως και μείωση μισθού αν ο προιστάμενος τον "δώσει".
Μα να κάνει την βάρδια του στην Πυροσβεστική Υπηρεσία μεθυσμένος? ....
Και δεν είναι και η πρώτη φορά ... Ο Βλαντιμίρ αγαπάει την μπουκάλα και δεν το κρύβει...
Οταν όμως τον πλησίασαν , κατάλαβαν ότι κάτι πάει στραβά, κάτι αντιβαίνει τους νόμους της
φυσης και η βότκα σίγουρα δεν ευθύνεται για αυτό. Το δέρμα του ήταν ασταθές σαν να έλιωνε
Παραπατούσε, ήταν αποσυντονισμένος και χαμένος. Και τα μάτια του.... αχ αυτά τα καστανά μάτια του, που τόσο αγαπούσε η Ιβάνα να κοιτά, είχαν γίνει γαλανά .......
Μάλλον τελικά η έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα Νο 4 στην πόλη του Τσέρνομπιλ δεν ήταν
κάτι τόσο απλό. Δεν επρόκειτο για μιά απλή φωτιά δεν επρόκειτο για μια κατάσβεση ρουτίνας.
Αν το Σοβιετικό κράτος βέβαια επέτρεπε την πρόσβαση στους πολίτες της γνώσης του τι προκαλεί η
ραδιενέργεια θα μπορούσαν να καταλάβουν: Και το όνομα Αυτού? Ραδιενέργεια.
Οι επόμενες ημέρες κατέδειξαν ότι ήταν κάτι πολύ περισσότερο: ήταν μια ημέρα που θα μπορούσε
να αποβεί μοιραία όχι μόνο για την χώρα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Η οποία Ευρώπη, θα
έσβηνε κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος της από το χάρτη..... Οι θερμικές εκρήξεις δεν αστειεύονται.
Και μιά έκρηξη 400 φορές μεγαλύτερη απο το Ναγκασάκι και την Χιροσίμα και μάλιστα όχι στον αέρα αλλά στο έδαφος, δεν εγκυμόνεί απλά κινδύνους, αλλά τους κυοφορεί και στο τέλος υπάρχει πετυχημένος τοκετός: Αγόρι με ικανή ραδιερνεργή ποσότητα να σβήσει την Ευρώπη απο τον χάρτη. Να σας ζήσει. Πως θα ονομάσετε το αγοράκι σας? Μα! Πως αλλοιώς? Τσερνομπιλ φίλε! Τσέρνομπιλ! Να μας ζήσει.... Να μεγαλώσει και να κατακτήσει όλο τον κόσμο! Κι αν είμαστε τυχεροί θα το καλοπαντρέψουμε, ξέρεις με ποιά...
Την Φουκουσίμα. Φαίνεται καλό κορίτσι και γεμάτη ενέργεια. Γεμάτη!
Οι πρώτοι πυροσβέστες που κλήθηκαν να σβήσουν την φωτιά πέθαναν σχεδόν όλοι.
Αλλοι λίγες ημέρες μετά , αλλοι μολυσμένοι απο την ραδιενέργια λίγο αγρότερα.
Η ρομαντική γεμάτη πάθη, έρωτα και ίντριγκες ιστορία έχει ως εξής:
Κάποια δοκιμή/τεστ ρουτίνας για τον αντιδραστήρα 4, Μη τήρηση κανόνων ασφαλείας,
ένας φιλόδοξος επιστημονας που ήθελε να εντυπωσιάσει την Μόσχα προσδοκόμενος αναρίχησση
στο κόμμα, κάποιες λάθος ενέργειες, κάποιες λανθασμένες ή καθυστερημένες αντιδράσεις και το πυρηνικό ατύχημα δεν άργησε να λάβει χώρα. Στην αρχή η μυστικοπαθής Σοβιετική Ενωση πρόσπαθησε να υποβαθμίσει το γεγονός και αν είναι δυνατόν να μην γίνει γνωστό.
Αλλά όταν στην Σκανδιναβία μέτρησαν αλλόκοτα υψηλές ποσότητες ραδιενέργειας στις χώρες τους,
επικοινώνησαν με Μόσχα και η απάντηση ήταν "Ναι... έχουμε κάποιο ατυχημα, αλλά είναι υπό
έλεγχο..". Η αλήθεια είναι ότι η μισή Ευρώπη μέσα στις επόμενες ημερες καλύφθηκε απο
ραδιενεργό νέφος και η Μόσχα δεν είχε κανέναν έλεγχο.
Εφτασε μέχρι την Γαλλία και πανικός επικράτησε παντου.
Ο Πανικός αφορούσε την ραδιενέργεια. Αλλά έκαναν λάθος. Η μόλυνση ήταν το 2ο που έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Ο πραγματικός πανικός θα έπρεπε να αφορούσε την επερχόμενη θερμική έκρηξη, με την οποία το Κίεβο και το Μινσκ θα εξαφανίζονταν απο τον χάρτη, και συνδυαζόμενη με την καταστροφή των πυρηνικών υλικών των αντιδραστήρων 1,2 και 3, η ραδιενέργεια θα μόλυνε ολόκληρη την Ευρωπη και μέρος της Αφρικής.
Αλλά βέβαια πρώτα έπρεπε να σβήσουν την φωτιά η οποία ήταν έτοιμη να καταπιεί και τους
υπόλοιπους αντιδραστήρες.
Στον καθαρισμό χρησιμοποιήθηκαν οχήματα τα οποία προορίζονταν για διαστημικά προγράμματα,
τηλεκατευθυνόμενα , διότι η ραδιενέργεια ηταν ικανή να σκοτώσει σε 4 δευτερόλεπτα (όχι άμεσα
αλλά μετά από λίγο) τους καθαριστές. 4 Δευτερόλεπτα ήταν ο μέγιστος χρόνος που μπορούσε
να εκτεθεί κάποιος στην ελκύουσα με ραδιενέργεια περιοχή των αντιδραστήρων.
Τελικά ο κίνδυνος αποσβέστηκε. Τελικά δεν είχαμε πολλές τερατογεννέσεις, αλλά "μερικές". Τελικά
δεν είχαμε μαζική μετανάστευση των Ευρωπαίων αλλά "απλά" 1100 λεωφορεία γεμάτα με
κατοικους απο την ευρύτερη περιοχή του Τσέρνομπιλ που απομακρύνθηκαν (με την υπόσχεση ότι θα γυρίσουν σε λίγες ημέρες, φυσικά δεν επέστρεψαν ποτέ). Τελικά η Ευρώπη σώθηκε. Τελικά το Τσέρνομπιλ νίκησε (μαζί με άλλους λόγους) την Σοβιετική Ενωση. Τελικά τα επόμενα χρόνια πέθαναν "μόνο λίγοι" απο την μόλυνση της ύπουλης ραδιενέργειας που δεν την μυρίζεις, δεν την βλέπεις, δεν την αισθάνεσαι. Κάθεται πάνω σου, σέρνεται, γελάει μοχθηρά και περιμένει.
Σαρκάζει ύπουλα, διασκεδάζει, τρώει, παίζει και στο τέλος σκοτώνει. Τελικά, τα χρόνια πέρασαν, η πόλη Πριπγιάτ στην οποία εμεναν οι εργάτες κατακτήθηκε απο την βλάστηση, τα ζώα επέστρεψαν (τα είχαν σκοτώσει φοβουμενοι την εξάπλωση) οι αντιδραστήρες 1,2 και 3 σταμάτησαν μετά απο λίγα χρόνια να λειτουργούν, και λαμπρές ευκαιρίες κέρδους δημιουργήθηκαν για τους τουριστικούς πράκτορες που στόχο είχαν τους dark tourist και όχι μόνο.
Ας κάνουμε λοιπόν φίλε μου, νοσταλγέ μια βόλτα στην νούμερο 1 ghost city του κόσμου. Ναι... ξέρω... είναι στοιχειωμένη, είναι επικίνδυνη, είναι γκροτέσκα και δυστοπική με την δική της ερμηνεία.
Αλλά παράλληλα είναι γοητευτική με την ψυχολογικά διεστραμένη έννοια του όρου, πνιγμένη στην ζούγκλα, στα άγρια ζώα, στην εγκατάλειψη, στην κατέρρευση, στην περιδύνηση του χρόνου. Διάολε.... Είναι η μούσα του κάθε ψυχοπαθούς ιδιοφυιούς καλλιτέχνη, ο εφιάλτηςστο μυαλό του κάθε επικίνδυνου διεστραμμένου, το όνειρο του ανισόρροπου, η ωδή στο νοσηρό του "πολιτισμού", η έλλειψη κοσμικού και κοινωνικού οπτιμισμού αλλά και συνοχής της σκέψης, και η επικράτηση της πεσιμιστικής αντιληψης, ότι άνθρωπος και λύτρωση είναι δυο διαφορετικοί κόσμοι, δυο διαφορετικές παράλληλες γραμμές που δεν θασυναντηθούν ποτέ.
Μιλώντας απαισιόδοξα και καφκικα, είναι το τέλος του κόσμου. Χωρίς επανεκκίνηση, και χωρίς δευτερη ευκαιρία. Το τέλος είναι οριστικό, η ελπίδα ανέκδοτο, και η ανατροπή μη εφικτή.
Θα δούμε εγκατελειμμένα σουπερ μάρκετ καροτσάκια με αναποδογυρισμένες τις ρόδες τους
να κοιτούν ξετσίπωτα και αλαζονικά τον ουρανό , να αποδίδουν ύβρη στον θεό της κατανάλωσης και να χλευάζουν τον καπιταλισμό, άρρωστα , κιτρινισμένα και ξεδοντιάρικα ξενοδοχεία που ο τελευταίος πελάτης μάλλον κρυφά είχε φωτογραφία του Σταλιν στο μαξιλάρι του
και έκανε βρώμικες σκέψεις, στο δωμάτο 4 (πάντα είναι το 4, πάντα), παιδικούς σταθμούς με τρομακτικές παλιομοδίτικες κούκλες τεμαχισμένες και ξεκοιλιασμένες να αντικρύζουν
με το μοναδικό τους μάτι το ταβάνι για πάντα με πανουργία και δολιότητα σκεφτόμενες ότι παιδικό χέρι δεν θα ξαναπαίξει μαζί τους γιατί: "ΕΙΝΑΙ ΒΡΩΜΙΚΗ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΠΑΣ", σχολεία με πάτωμα γεμάτο απο αντισφυξιογόνες μάσκες παρατημένες πλάι-πλάι σε σχολικά βιβλία που μας μαθαίνουν ότι 2+2 δεν κάνει 4 αλλά το 4 αντιστοιχεί με θάνατο και λευχαιμία, καρκίνο και όλα τα ωραία που κυοφορεί στα σπλάχνα του ο αντιδραστήρας με το νούμερο 4, αλλά και αναποδογυρισμένα θρανία, πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων με χαιρέκακο ύφος και γυμνά δόντια να νοσταλγεί τις παλιές δόξες κακιασμένη και στεγνή σαν την Γκομπι, στοιχειωμένες προβλήτες με σπασμένα βιτρό-αριστουργήματα, θέατρα ερείπια με νερά να στάζουν στο εσωτερικό τους σκοτεινά, με κουρελιασμένες, μουχλιασμένες βελούδινες κουρτίνες και το φάντασμα του Ιονέσκο θλιμμένο επί σκηνής, και φυσικά την ολοκαίνουργια σαρκοφάγο του περίφημου δολοφονικού αντιδραστηρα 4.
Και στο τέλος σου έχω και μια έκπληξη, γιατί το ξέρω ότι σου αρέσουν οι εκπλήξεις:
Μια παιδική σοβιετική κατασκήνωση. Μόνο που δεν είναι στην πραγματικότητα παιδική, αλλά και ούτε καν κατασκήνωση απλά έτσι δήλωναν οι σοβιετικοί για να κρύψουν ένα από τα σημαντικότερα μυστικά τους από τους Αμερικανούς και τους δορυφόρους τους, στην περίοδο του ψυχρού πολέμου. Ενα μεγάααααλο στρατιωτικό μυστικό των σοβιετικών.
Σε προειδοποιώ όμως αναγνώστη:
Είναι μια μη φιλική ιστορία προς το χρήστη και ο μετρητής Γκάιγκερ έχει δείξει ηδη 6.
Πιες ιωδιούχο κάλιο ή 'εστω κατανάλωσε "το Κυανουν της Πρωσσίας" για να μπερδέψεις την
ραδιενέργεια και να μην βολευτεί αναπαυτικά στον καναπέ του θυρεοειδους σου και έλα. Ομως να θυμάσαι:
Το Νου Σου!
Ακολούθησε... και κατανάλωσε με δική σου ευθύνη.
Οι υποψήφιοι αυτόχειρες προηγούνται.
Αν είναι επικίνδυνο? Τα μάτια σου στον μετρητή Γκάιγκερ.... και που'σαι.....βάλε ασπρόμαυρο φιλμ στην Ζενίθ σου: Το Τσέρνομπιλ απαιτεί σεβασμό. Σοβιετικό σεβασμό......
Υγ Τελικά ο Βλαντιμίρ Πράβικ, 23 χρονών γεννημένος στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας πέθανε σε ένα Νοσοκομείο της Μόσχας στις 11 Μαιου του 1986 δηλητηριασμένος απο την ραδιενέργεια. Σε αυτήν την ιστορία δεν υπάρχουν ανατροπές. Μόνο Αμετάκλητα Ιστορικά Γεγονότα
101_2376 by dim kyr, on Flickr101_2356 by dim kyr, on Flickr101_2385 by dim kyr, on Flickr101_2404 by dim kyr, on Flickr101_2441 by dim kyr, on Flickr
