Κολομβία Η μοναξιά της Κολομβίας

[fenia42]

Ελπίζω να μη το διαβάζει ο πατέρας και η μάννα σου, καρδιακούς θα τους κάνεις τους ανθρώπους...

Καλέ όχι ακόμα, όταν θα πάω σόλο στο Πακιστάν!

 

[villi]

Υποκλίνομαι!!!Μου είχε λείψει ο τρόπος γραφής σου...η αφοπλιστική αλήθεια σου!!!

 

[fenia42]

Αφού ο καφές στην Κολομβία ήταν τόσο χάλια έπρεπε να πάω να μάθω το γιατί!
Την τελευταία μου μέρα στη Σάντα Μάρτα είχα κανονίσει να επισκεφτώ μια φυτεία & μικρή φάρμα και να δω από κοντά πώς κατασκευάζεται το εθιστικό αυτό ρόφημα.

Ο καφές σε κάθε χώρα είναι μια μοναδική εμπειρία που μπορεί να διαφέρει πολύ. Τον πιο ωραίο καφέ τον έχω πιει στο Βιετνάμ –εξάρτιση! θα επιστρέψω εκεί μόνο για να πιω καφέ- και μετά στην Ισπανία. Στη Γουατεμάλα έμαθα ότι τον καλό καφέ τον εξάγουν και κρατούν το σκάρτο για εγχώρια χρήση και προφανώς το ίδιο συμβαίνει και στην Κολομβία, όπως διαπίστωσα με μεγάλη μου λύπη. Έκλεισα ένα πριβέ τουρ με τζιπ 4Χ4, ο οδηγός κλασικά δε μιλούσε αγγλικά έτσι είχα ακόμα μια φορά την ευκαιρία να κάνω εξάσκηση των ισπανικών μου. Στην παρέα προστέθηκε και ένα ζευγάρι, ο άντρας ήταν Δανός και η κοπέλα από το Πουέρτο Ρίκο, δέσαμε αρκετά και περάσαμε ευχάριστα.
Η εκδρομή γίνεται στο χωριό Μίνκα, ο καιρός ήταν μουντός, το χωριό είναι ορεινό και αυτός ο συνδιασμός μου άρεσε ιδιαίτερα. Όσο μεγαλώνω εκτιμώ περισσότερο τη μουντάδα !

Ο οδηγός μας έδειξε στο δρόμο κάποιες παλιές εκκλησίες, ήταν πολύ ευγενικός κι εξυπηρετικός. Όταν αρχίσαμε να ανεβαίνουμε στο βουνό σταματούσε να μας δείξει τα διάφορα πουλιά, ήταν εκπληκτικό πώς τα εντόπιζε πάνω στα τεράστια δέντρα.

Η Μίνκα είναι ένα όμορφο χωριουδάκι γεμάτο πράσινο που προσελκύει τουρίστες που θέλουν να κάνουν τρεκινγκ στη φύση. Ο δρόμος που οδηγούσε στη φυτεία του καφέ ήταν χωμάτινος, γεμάτος υγρή λάσπη έτσι ακόμα και το 4Χ4 πολλές φορές κολλούσε και αναγκαζόμασταν να κατέβουμε για να βγάλει την ανηφόρα.
Όταν φτάσαμε στη φυτεία μας κέρασαν ένα καφεδάκι και μας ρώτησαν αν θέλουμε να αγοράσουμε, εγώ φυσικά δεν ήθελα και αναπολούσα πολύ το Βιετνάμ με το συμπυκνωμένο γαλατάκι του!

Μας ξενάγησαν στο χώρο, μας έδειξαν το φυτό του καφέ και του κακάο, μας εξήγησαν πώς συλλέγεται, πώς παρασκευάζεται, πώς επεξεργάζεται, πώς καβουρδίζεται. Η Κολομβία παράγει αποκλειστικά ποικιλία Arabica, που θεωρείται πολύ καλή, ειδικά σε σχέση με τον καφέ robusta. Πανάθεμά σας Κολομβιάνοι, ιδέα δεν έχετε, έλεγα από μέσα μου. Ολόκληρος λαός και δε ξέρει τι θα πει καλός καφές. Μόνο στη Μπογοτά ευχαριστήθηκα λιγάκι ένα ωραίο καπουτσίνο.
Η ξενάγηση πάντως ήταν πολύ καλή. Ο ιδιοκτήτης μας έδειξε και τα φυτά του, που καλλιεργούσε με πολύ αγάπη. Γενικά έκανε τη δουλειά του με αγάπη και είχε μια αξιοζήλευτη πραότητα που τη θαυμάζω σα χαρακτηριστικό.

Πάντα οι πράοι λαοί με γοητεύουν .Οι Κολομβιανοί είναι ήρεμοι και ήπιων τόνων, μιλούν με σιγανή σταθερή φωνή, χωρίς να υψώνουν τον τόνο τους , φαίνονται να ζουν με αρμονία και επίγνωση.Σε ολόκληρο ταξίδι δεν άκουσα κάποιον να φωνάζει, να γκρινιάζει, να πουλάει τσαμπουκά, να κάνει φασαρία. Κι αυτό με βοήθησε ιδιαίτερα για την εσωτερίκευσή μου, που ήταν αναγκαία στο μοναχικό μου ταξίδι. Αυτή η ακατάπαυστη φλυαρία της Ινδίας δε μου είχε επιτρέψει να αφεθώ, στο τελευταίο μου ταξίδι, έτσι στην Κολομβία βρήκα τον εαυτό μου.

Μετά την ξενάγηση ακολούθησε ένα πεντανόστιμο γεύμα στη Μίνκα, δεν είχε ψάρι καθώς ειναι ορεινή αλλά απόλαυσα ένα θεσπέσιο κοτόπουλο με φρεσκότατο πεντανόστιμο κολομβιανό ψωμί με σκόρδο.

Κατά τις τέσσερις είμασταν πίσω, χορτάτοι από φαγητό αλλά και εικόνες όμως μετά ήθελα να μη καθίσω στο δωμάτιό μου αλλά να βγω για να χαρώ όσο περισσότερο μπορούσα τις τελευταίες ώρες μου στο ζευγαρομέρος της Σάντα Μάρτα.
Βγήκα στη μαρίνα κι έκανα μια βόλτα μπροστά στη θάλασσα κοιτώντας τα καράβια. Στη συνέχεια έκανα μεταβολή και μπήκα στο ιστορικό κέντρο- ήθελα να επιστρέψω στην παραλία αργότερα για να απολαύσω το ηλιοβασίλεμα.

Πέρασα ξανά από τις πλατείες και τα πάρκα, χαιρέτισα το άγαλμα του Σιμόν Μπολίβαρ, δέχτηκα τα κλασικά πλέον πειράγματα των ντόπιων με στωικότητα, χάζεψα λίγο σε κάποιες βιτρίνες, γύρισα σε στενά που δεν είχα ξαναεπισκεφτεί.
Σύντομα άρχισε να πέφτει και ο ήλιος, έτσι ξαναβγήκα προς τη μεριά της παραλίας για το ηλιοβασίλεμα. Κάθισα σε ένα παγκάκι μπροστά από το άγαλμα της φυλής των Kogi. Δυο τρία παιδάκια κάναν τις τελευταίες τους βουτιές, ο ουρανός είχε βαφτεί με μωβ μπλε χρώματα, τρεις περίεργοι παππόυδες παίζουν χαρτιά καθισμένοι σε πλαστικές καρέκλες και σταματούν για λίγο το παιχνίδι τους για να με παρατηρήσουν.

Γύρω γύρω υπάρχουν ψηλοί φοίνικες που παίζουν παιχνίδια με τις σκιές ενώ πάνω από το κεφάλι μου πετούν αμέτρητοι γλάροι κι ένα περίεργο κοντόσωμο είδος πελεκάνου με τεράστια φτερά, ασύμμετρο ράμφος και μικρό κορμό. Διασκεδάζω λιγάκι με το παιχνίδι των πουλιών που πετούν ρυθμικά και τσαλαβουτούν στα νερά προφανώς ψαρεύοντας. Πριν το καταλάβω καλά καλά όμως και χωρίς καμιά προειδοποίηση, μια ακόμα ξαφνική μπόρα με βρήκε . Έτσι καθισμένη σε μιαν άκρη, βυθισμένη στις σκέψεις μου και απορροφημένη από το παιχνίδι των πουλιών άρχισα να βρέχομαι πολύ μα το σώμα μου ήταν ανήμπορο να αντιδράσει. Ομπρέλα μαζί μου δεν είχα, είτε έφευγα εκείνη τη στιγμή είτε σε πέντε λεπτά θα γινόμουν εξίσου μούσκεμα μιας και το νερό ήταν άφθονο. Αποφάσισα λοιπόν να πάω με το πάσο μου, τι θα πάθαινα; Πώς μπορώ να διατείνομαι ότι αγαπώ τη βροχή αν δε της επιτρέπω να με περιλούσει.

Τα πουλιά τώρα έχουν φύγει από το νερό και στήνονται πλάι πλάι σε ένα περβάζι, παίζουν με τα φτερά τους χτυπώντας το ένα το άλλο. Σηκώνομαι να φύγω σιγά σιγά. Τα μαλλιά μου και τα ρούχα μου στάζουν. Ξάφνου ένας από αυτούς του αστείους πελεκάνους πετάει κι έρχεται και κάθεται παραδίπλα μου. Με ξαφνιάζει,. Στα χείλη μου σχηματίζεται ένα πικρό χαμόγελο, καθώς στο μυαλό μου γυρνούν κάποιοι αγαπημένοι στίχοι του Καββαδία.

« Το χέρι τρέμει, ο πυρετός… Ξεχάστηκα πολύ, ασάλευτο ένα μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω. Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά, νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω »

 

[gnrfreak]

Την ιστορία σου την ήπια σαν παγωμένο σφηνάκι τσίπουρο, Φένια...χωρίς παύση!

Υπέροχα!

 

[Marlen123]

Η ιστορία σου είναι καταπληκτική - οπως και εσύ: μια πραγματική εξερευνήτρια με λογοτεχνικό ταλέντο (θα μπορούσα να σε διαβάζω με τις ώρες).Μπράβο!

 

[soudianos]

Ανανανό-δενδρο πολύ ενημερωτική φωτό,

 

[Kitten25]

Χτυπάει μια ωραία πρωία το τηλέφωνο και ειναι ο πατέρας μου,με τον οποίο δε μιλάμε ποτέ στο τηλέφωνο. Ακούω στην άλλη γραμμή μια φωνή χαλαρή και τάχα αδιάφορη.Μου λέει τα νέα του και μου προτείνει αν θέλω να παω μαζι του στο Μαιαμι που εχει μια δουλεια. Του λέω πως δε γίνεται γιατί πρώτον ειναι αστείο να παω με τους γονεις μου ταξιδι και δεύτερον θα λείψω ούτως ή άλλως δυο βδομάδες.
Ναι,μου λέει,κάτι πήρε το αυτί μου,να σου πω,εκεί που θα πας το σκέφτηκες καλά;
-Ναι πατέρα,όπως πάντα.
-Να βρε παιδί μου,επειδή εχει πάει και ένας φίλος μου και τον είχαν με ένοπλη συνοδεία,θωρακισμένο αυτοκίνητο
και δε τον άφηναν να βγει από αυτό παρά μόνο όταν έφτανε στο ξενοδοχείο ή τη δουλεια.
-Μην ανησυχείς πατέρα ξέρω τί κανω.
Εκείνη τη στιγμη η μάνα αποφασίζει να παρει την κατάσταση στα χέρια της και αρπάζει το τηλέφωνο:
- Τι σόι μάνα εισαι εσυ;
Το παιδί σου δε το σκέφτεσαι;
Θέτεις σε κίνδυνο τη ζωή σου!
Τη μια πας στους τζιχαντιστές
Την άλλη σε χουφτώνουν στην Ινδια
Που ακούστηκε κορίτσι πραγμα να πάει μόνη της στην Κολομβία. Εδώ βρε η φίλη μου Δέλια που είναι από εκεί και δε γυρνάει ούτε τους συγγενείς της να δει.Και στην Καραιβικη έχει καρχαρίες,ούτε με το κουταλάκι δε θα σε μαζέψουμε.Θα σου βάλει κανένας ναρκωτικά στην τσάντα.
-Μητέρα μην ανησυχείτε,θα πάρω και ζακέτα.
Τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ
Η Δέλια βέβαια ειναι από τη Βενεζουέλα κι εκεί δε θα έφτανε η χάρη μου διότι όντως είναι αρκετά επικίνδυνα.
Το σχέδιό μου ήταν να πάω μόνη μου στην Κολομβία και θα το έφερνα εις πέρας όπως και όλα τα υπόλοιπα μοναχικά μου πλάνα.


Για την ιστορία,οι γονείς μου δεν είναι παρεμβατικοί αλλά αυτή τη φορά πραγματικά ανησύχησαν.
Besos de Bogota!

εξαιρετικη!! ζηλευω τοσο πολυ!!

 

[giannoula]

απίστευτη αφήγηση!!! Θαυμάζω το θάρρος σου και το κουράγιο σου συνάμα.. Αλλά στο Πακιστάν;;; Μυαλό δε βάζεις μετά την Ινδία;;;;

 

[babaduma]

Μυαλό δε βάζεις μετά την Ινδία;;;;

Εσύ έβαλες;

 

[giannoula]

όχι βέβαια αφού πήγα 2 φορές... Ξανά και ξανά θα πήγαινα! Έμεινε κομμάτι της καρδιάς μου εκεί..

 

[KIKI]

Τι ωραια ιστορία , μπράβο σου !
Αν μπορεις γραψε και για κόστος , καταλύματα φαγητό κτλ

 

[fenia42]

απίστευτη αφήγηση!!! Θαυμάζω το θάρρος σου και το κουράγιο σου συνάμα.. Αλλά στο Πακιστάν;;; Μυαλό δε βάζεις μετά την Ινδία;;;;

Γιατί να βάλω μυαλό; Αφού τέτοια είμαι!

Τι ωραια ιστορία , μπράβο σου !
Αν μπορεις γραψε και για κόστος , καταλύματα φαγητό κτλ

Το κόστος ζωής της Κολομβίας θα έλεγα ότι είναι ίδιο με αυτό της Ελλάδας. Ξενοδοχεία βρίσκεις για όλα τα βαλάντια, φυσικά εγώ δεν έμεινα σε 5στερα. Στο χόστελ έδινα 9-10 ευρώ τη μέρα, στη Καρταχένα 40 τη μέρα και στη Σάντα Μάρτα 30. Το φαγητό ήταν σε νορμάλ τιμές, ίσως λίγο πιο φτηνά από την Ελλάδα. Τίποτα δεν ήταν πάμφτηνο όπως στην Ασία ή την Κούβα. Γενικά η Λατινική Αμερική δεν είναι και τόσο φτηνή