Ινδονησία Η μαύρη μαγεία του Μπαλί

[marydim]

Δηλώνω προσηλωμένη στην αφήγησή σου και μαγεύομαι από το Μπαλί!

 

[GTS]

"Αυτό είναι το ονειρικό Ubud?" αναρωτήθηκα απογοητευμένος αποβιβαζόμενος από το ιδιωτικό ταξί που μας μετέφερε από τη Sanur. Ο δρόμος που κατεβήκαμε, η περίφημη Monkey Forest δε θυμίζει σε τίποτα ήσυχο δρόμο παραδοσιακού χωριού. Αυτοκίνητα, μηχανάκια με εκκωφαντικούς ήχους εξατμίσεων, κίνηση, καυσαέριο....

"Να δω μέχρι πότε θα κρατήσει η κατάρα της τσιγγάνας" σκέφτηκα και άρχισα να αναρωτιέμαι για την επιλογή του Μπαλί ως προορισμό...."Δε μπορεί..." σκέφτηκα, "...κάτι θα υπάρχει που να δικαιολογεί τη φήμη του", καθώς ακολοθούσαμε την πινακίδα για το νέο μας κατάλυμα τις επόμενες 4 νύχτες...

Ακολουθώντας ένα δρομάκι κάθετο στη πολύβουη Monkey Forest και σε μήκος περίπου 100μ. μας περίμενε η πρώτη ευχάριστη έκπληξη....το Jati 3 (Jati 3 Bungalows and Spa-Low rate bungalows in Ubud) έχει τεράστια δωμάτια σε ένα πεντακάθαρο περιβάλλον, με έναν εκπληκτικά προσεγμένο κήπο με διαφόρων ειδών ορχιδέες και άλλα λουλούδια, στην άκρη μίας μικρής κοιλάδας την οποία διέσχιζε ένα μικρό ποταμάκι...

"Άλλος κόσμος στα 100μ. μακριά" σκέφτηκα, σκέψη η οποία καθορίζει και το χαρακτήρα του αντιφατικού αυτού μέρους.....το δωμάτιο με τεράστιο παράθυρο με θέα τον κήπο και την τροπική βλάστηση της κοιλάδας είναι ιδανικό και πολύ οικονομικό, με ευτελές τίμημα τα 18 ευρώ με πρωϊνό....

 

[GTS]

Λίγα λόγια λοιπόν για το Ubud....το κυρίως χωριό έχει έναν πραγματικά αντιφατικό χαρακτήρα. Οι δύο κεντρικοί δρόμοι, που διασταυρώνονται στο πανέμορφο Ubud palace, είναι οι δρόμοι της κολάσεως....τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια είναι τόσα πολλά και τα πεζοδρόμια τόσο στενά, που η βόλτα αποτελεί ένα μικρό μαρτύριο....ιδίως τα μηχανάκια, πολλά με θορυβώδεις εξατμίσεις πρέπει να απαγορευτούν δια νόμου από εκεί. Οι ντόπιοι μοιάζουν να έχουν ΟΛΟΙ από ένα μηχανάκι για τις μετακινήσεις τους....αν περιμένετε να δείτε ντόπιους να περπατάνε στο χωριό τους, είστε γελασμένοι....το μηχανάκι σε καταντά αρχιτεμπέλη, το γνωρίζω από πρώτο χέρι και υποβαθμίζει σημαντικά το περιβάλλον. Μαζί φυσικά με τα πανταχού παρώντα αυτοκίνητα, στη πλειοψηφία τζιποειδή ιδιωτικά ταξί...

Αυτή η εικόνα του Ubud είναι απαραίτητο να αλλάξει και σύντομα, πριν είναι αργά...και οι ίδιοι οι ντόπιοι το έχουν καταλάβει, τουλάχιστον οι αρχές τους....αν δεν πεζοδρομήσουν τους δύο κεντρικούς δρόμους, εκτρέψουν την κυκλοφορία από σημεία απομακρυσμένα, το χωριό θα βουλιάξει....φαντάζομαι και η Αράχωβα κάπως έτσι χάλι-μαύρο θα είναι σε περιόδους αιχμής....

Συνεχίζει λοιπόν να εφαρμόζεται το αξίωμα που λέει ότι, όπου ο τουρισμός αναπτύσσεται δυσανάλογα με το περιβάλλον, οι συνέπειες είναι καταστροφικές...

 

[GTS]

Το επόμενο πρωϊ μας βρίσκει να τρώμε το σπιτικό πρωϊνό καθήμενοι μπροστά στο ανοικτό παράθυρο του δωματίου μας, αγναντεύοντας την υπέροχη φύση μπροστά μας..."Είναι ανάγκη να βγούμε από αυτή τη μικρή όαση?" γκρίνιαξα από μέσα μου, αλλά σήμερα ήταν μέρα για λίγο περπάτημα και ίσως για μία γεύση από τις ομορφιές του νησιού...

Πρώτη στάση το γνωστό Monkey Forest, ένα μικρό αλλά υπέροχο τροπικό δάσος στη νότια πλευρά του Ubud, γεμάτο από χαριτωμένες μαϊμούδες....πραγματική όαση και με έναν υπέροχο ναό, σχεδόν χωρίς καθόλου τουρίστες....

Κατόπιν, ακολουθήσαμε ένα μονοπάτι που θα μας έβγαζε νοτίως του Ubud, σε ορυζώνες και σε άλλα χωριά.....και πράγματι, τι όμορφη βόλτα ήταν αυτή: περάσαμε αρχικά από καταλύματα πανέμορφα, μέσα στο πράσινο και την ηρεμία, βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο ενός χωριού με μηδέν τουρίστες, απολαύσαμε τα υπέροχα σπίτια των ντόπιων...θαυμάσαμε τις υπέροχες δημιουργίες των ξυλογλυπτών του χωριού, διασχίσαμε γέφυρες και εισήλθαμε ξανά σε υπέροχα χωράφια, μακριά από κάθε ορατό πολιτισμό...
Στο βάθος το Batur έστεκε περήφανο, χαρίζοντάς μας μία σπάνια και υπέροχη θέα
Κάνοντας λοιπόν ένα μεγάλο κύκλο και περνώντας μέσα από το υπέροχο Penestanan με τις εκπληκτικές γκαλερύ και τα μαγαζάκια των ντόπιων ζωγράφων, φτάσαμε στα δυτικά όρια του Ubud, στην πανέμορφη Campuhan bridge...

"Τι ωραίο που είναι το Ubud μακριά από το κέντρο του" σκέφτηκα με αναπτερωμένο το ηθικό.....και πού είσαι ακόμα φίλε συνταξιδιώτη....

Η μέρα έκλεισε ιδανικά: αρχικά με παράσταση χορού Legong στο Ubud Water palace Το μέρος υποβλητικό, οι ενδυμασίες υπέροχες, η μουσική μία συμφωνική κρουστών, ο χορός εκλεπτυσμένος, οι κοπέλες του χορού καλλονές....

Εξερχόμενοι στο δρόμο και ανακουφισμένοι διότι η τραγική κίνηση της ημέρας έχει κόψει κατά 90%, περπατάμε το υπέροχο εκείνο βράδυ προς αναζήτηση δείπνου. Το Ubud γαστρονομικά είναι μία πολύ πολύ ευχάριστη έκπληξη. Υπάρχουν εστιατόρια όλα τα βαλάντια και όλες τις διαθέσεις και γεύσεις....μακράν το αγαπημένο μας είναι το εκπληκτικό Nomad (Bali, Ubud | Nomad Bar & Restaurant ). Όμορφο ντεκόρ, γραφικό σέρβις (εγώ πάντα γελάω με τις γλυκιές προσπάθειες των σερβιτόρων να σκιστούν να σε εξυπηρετήσουν καθώς το μόνο που απαιτώ είναι να μου φέρουν τη παραγγελία μου), εκπληκτικά ποτά βασισμένα στο ντόπιο Arak (KuDeTa my ass...) και φαγητό υψηλού επιπέδου....το Beef BBQ ήταν σωστά ψημένο και απίστευτα ζουμερό, οι homemade ταλιατέλες σε απογειώνουν, η σκανδαλιστική σοκολατένια αμαρτία στο τέλος σε αποτελειώνει....τι κι αν χρειαστεί να περιμένεις πριν κάτσεις (αράξτε στο μπαράκι και πιείτε ένα Caipinomad), να πρέπει να έχεις κάνει κράτηση, το μέρος είναι άπαιχτο.....ξεχάστε την Ινδονησιακή κουζίνα (που περιπιπτώντος είναι σχετικά φτωχή, δε συγκρίνεται με την ασύγκριτη ταϋλανδέζικη) και αφεθείτε σε δυτικές, οργανικές-βιολογικές γεύσεις που θα σας συγκινήσουν....

Λατρευτό μου Nomad (με τιμές γύρω στα 17 ευρώ τα δύο άτομα) θα ξαναέρθω....τι υπέροχη μέρα, η πρώτη πραγματικά υπέροχη μέρα στο Μπαλί....

 

[GTS]

"Όποιος διαβάζει travelstories δε βγαίνει ποτέ χαμένος"....αυτό σκεφτόμουν καθώς ο χαμογελαστός και γλυκύτατος οδηγός μας Nengah Polos (Bali Day Trip | Bali Tour Packages Information) μας οδηγούσε στο τζιπάκι του...η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη στο βόρειο Μπαλί, σε έναν τόπο μαγευτικής ομορφιάς, μακριά από τις ορδές τουριστών του νότου και τη φασαρία του κεντρικού Ubud....

Τα τοπία εκπληκτικά, η φύση καταπράσινη, τα χωριά παραδοσιακά, ανόθευτα....
Πρώτη στάση στη λίμνη Bratan, μία μαγευτική λίμνη με έναν περίτεχνο ναό στο πλάι της......απλά πανέμορφο μέρος....συνεχίζοντας, ανεβαίνουμε ψηλά στα βουνά και αγναντεύουμε την επόμενη λίμνη παρέα με τις μαϊμουδίτσες στην άκρη του δρόμου....

Ο Mr. Polos μας οδηγεί σε ένα φανταστικό μέρος ανείπωτης ομορφιάς....Σε έναν καταπράσινο, μαγευτικό κήπο, φτιαγμένο όχι από ανθρώπους αλλά από τη θεά Φύση, απολαύσαμε το μπάνιο μας στις ζεστές πηγές...ζεστές ζεστές αλλά το νεράκι μας δρόσισε για τα καλά.....η απόλυτη μαγεία.

Μετά από μία στάση για φαγητό στη Lovina, συμπαθητική παραλία με μαύρη ηφαιστειακή άμμο και ήρεμα νερά, επισκεφθήκαμε έναν ατμοσφαιρικό βουδιστικό ναό ...απ'έξω απλωμένο γαρύφαλλο να ευωδιάζει την ατμόσφαιρα, φαινόμενο σύνηθες στο βόρειο Μπαλί.

Επόμενος σταθμός ο γνωστός καταρράκτης Gigit , εντυπωσιακός, με τον ναό του στολισμένο.....η διαδρομή για εκεί σύντομη, αλλά εξαιρετική ....

Τελευταία στάση σε μία φρουταγορά (για τουρίστες όπως μας είπε ο αγαπητός μας Polos), όπου πήραμε το κατιτίς μας και δοκιμάσαμε τα πάντα όλα.....εδώ μία σημείωση: στο Μπαλί ο κόσμος παζαρεύει, παζαρεύει πολύ. Η πρώτη τιμή που θα ακούσετε παντού είναι εξωφρενική...οπλιστείτε με χιούμορ και αγοράστε το οτιδήποτε έως και 5-6 φορές χαμηλότερα...και πάλι ακριβά θα είναι σε σχέση με τις κανονικές τιμές, αλλά ως τουρίστες ας δώσουμε τα ψίχουλα για εμάς, σε αυτούς που τα έχουν πραγματικά ανάγκη....στους ντόπιους και όχι στα mega-resort...

Υπάρχει ωραιότερος τρόπος να τελειώσει αυτή η μέρα από το Nomad? Σε τιμές ίσως όχι, αλλά στο Lamak (http://www.lamakbali.com/) μπορείς να δειπνήσεις με γκουρμέ γεύσεις, σε τιμές ελληνικής ταβέρνας....degustation menu 5 πιάτων με κρασί Χιλής και πας για ύπνο τρισευτυχισμένος...

 

[go2dbeach]

Αρχιζει και φιαχνει το πραγμα..ομορφα τοπια , αλλα αυτες οι ζεστες πηγες φαινονται ονειρο! Καταπληκτικη η βουτια στη μεση της ζουγκλας

 

[GTS]

Μία δραστηριότητα που έχει το χαβαλέ της είναι και το rafting....λοιπόν, μετά από μία μικρή έρευνα είχα διαπιστώσει ότι στον ποταμό Telaga Waja, καμιά ωρίτσα από το Ubud, η όλη φάση είναι πιο περιπετειώδης, σε αντίθεση με τον Ayung (κοντά στο Ubud) όπου το rafting μοιάζει με βαρκάδα. Άλλωστε είμαστε στη ξηρή περίοδο και τα ποτάμια δεν είναι ιδιατέρως φουσκωμένα...

Οι τιμές που είχα δει από το νετ για δραστηριότητες όπως το rafting ήταν εξωφρενικές...70-90 δολλάρια ήθελαν τα πουλάκια μου και όποιος τσιμπήσει τσίμπησε....κλείστε τα επιτόπου και κάντε παζάρι. Η σωστη τιμή είναι 30$ και νομίζω είναι ΟΚ...

Το rafting αυτό καθ'αυτό έχει τη πλάκα του, αλλά τη παράσταση κλέβει και πάλι η φύση.....σε μία κοιλάδα απίστευτης ομορφιάς, με νερά να τρέχουν από παντού, μικρούς καταρράκτες, τροπική βλάστηση, λουλούδια, πουλιά να κάνουν χαμηλές πτήσεις.... 2 ώρες μέσα στη βάρκα πέρασαν νεράκι, με highlight τη πτώση από 4μετρο καταρράκτη.....

 

[GTS]

Ξημέρωσε η 5η μέρα στο Ubud και ήρθε η ώρα της αποχώρησης...."Where are you going?" με ρώτησε για 100 φορά ο αδιάκριτος ξενοδόχος μας....δε σας είπα λοιπόν για αυτόν τον απίθανο τύπο...

Ξέρω ότι Μπαλινέζοι σε ρωτάνε να μάθουν από πού είσαι και πού πηγαίνεις...δεν είναι εξαρχής αδιακρισία, είναι στοιχείο της κουλτούρας τους και έχει το συμβολισμό της. Το "What are you doing tomorrow?" όμως έχει και αυτή το συμβολισμό της...το σύμβολο $$$$

Ο δικός μας λοιπόν ξενοδόχος στο Jati 3, καλός χρυσός, μας έφερνε και το πρωϊνό στο δωμάτιο, αλλά δε πέρασε μέρα που να μη ρώτησε τι θα κάναμε αυτή και την επομένη...λογικό είναι, αφού τα χρήματα που βγάζουν κλείνοντας εκδρομές για τους τουρίστες δεν είναι και λίγα γι αυτούς, αλλά ιδίως αυτός το παράκανε....γραφικός γραφικός, αλλά και σπασο-**μύτης**. Ιδίως τη μέρα που ακυρώσαμε την οργανωμένη ποδηλατάδα (εγκαίρως φυσικά) έγινε πολύ φορτικός....εκεί έπρεπε να του το ξεκόψω και να του δώσω να καταλάβει ότι θα πάω όπου θέλω, θα κάνω ότι θέλω, χωρίς απαραιτήτως να τον ενημερώσω....α ρε $$$, διαφθείρεις εις τους αιώνας τους ανθρώπους....ο τύπος, φέρνοντας πρωϊνό στο δωμάτιο μια μέρα, πήρε το αετίσιο μάτι του ένα φυλλάδιο για rafting που είχα πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων...το βούτηξε και με ρώτησε αν μπορεί να το πάρει για να το έχει στη reception για τους πελάτες του....εννοείται πως έκλεισα το rafting μέσω του Mr. Polos (τόσο διακριτικού και ευγενικού ανθρώπου) και όχι μέσω του φορτικού ξενοδόχου μας....

Ήρθε λοιπόν η ευλογημένη ώρα να μετακομίσουμε...."Where are you going?" λοιπόν κατά τα γνωστά....του είπα, του ξέκοψα το 10% συν που ήθελε να πληρώσουμε για το δωμάτιο (σαν φόρο) και πήγαμε στην ευχή του Βούδα....γιατί μόνο σαν ευλογία μπορώ να χαρακτηρίσω το μέρος που πήγαμε...

 

[GTS]

Στο χωριό Sayan, δίπλα στο 4 Seasons, βρίσκεται ένα ξενοδοχείο-διαμάντι, από αυτά που ανακαλύπτεις και νιώθεις Κολόμβος....Το Sayan Terrace (Sayan Terrace Resort | Ubud | Bali) έχει την καλύτερη θέα του κόσμου, σε ένα από τα πιο όμορφα μέρη του κόσμου, με μπαλκόνι και κρεβάτι από τα καλύτερα του κόσμου....άντε, λίγο υπερβάλλω για τα το τελευταίο, αλλά για τα υπόλοιπα οι φωτογραφίες είναι όπως πάντα λίγες και ανίκανες να αποδώσουν το μεγαλείο της Μπαλινέζικης φύσης...
Έτσι ξεκίνησε ιδανικά, με μια βουτιά στη πισίνα και αγναντεύοντας το άπειρο κάλλος παρέα με την καλή μου, μία ονειρική μέρα στο Μπαλί.....στα ταξίδια υπάρχουν οι κακές μέρες, οι μέτριες, οι καλές, οι εκπληκτικές και οι απογειωτικές....μια τέτοια μέρα είναι απογειωτική, το ταξίδι εκτοξεύεται στη στρατόσφαιρα του ονειρικού και τσιμπιέσαι να δεις αν αυτό που ζεις είναι πραγματικότητα...

 

[GTS]

Μετά την μεγαλειώδη απόλαυση της θέας της κοιλάδας του ποταμού Ayung, ετοιμάστηκα για περπάτημα, σε ένα μονοπάτι που πρότεινε ο οδηγός μου...ήταν, μέχρι στιγμής, η ωραιότεςρη βόλτα που έχω κάνει στη ζωή μου, μία απίθανη διαδρομή γεμάτη χρώματα, φως, ζωή, μυρωδιές, ανθρώπους, αυθεντικότητα....

Ξεκίνημα από τη Kajeng street, δίπλα στο Lotus garden....η οδός είναι γεμάτη home stays, μικρά boutique ξενοδοχεία σε εκπληκτικές όμως τιμές...μία οδός με ντόπιους, τουρίστες, κότες, σκυλιά, προσφορές στους θεούς, στικάκια αναμένα να αρωματίζουν την ατμόσφαιρα...ναι, 50 μ. μακριά από το πολύβουο κέντρο του χωριού βρίσκεται ένα άλλο χωριό, παραδοσιακό, αυθεντικό που σε καλεί να το ανακαλύψεις. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό από το να το περπατήσεις, να το απολαύσεις χαλαρά, ηδονιστικά...

Στο τέλος σχεδόν του δρόμου, βρίσκεται το εκπληκτικό Ubud Sari (Ubud Resort, Bali Health Resort - Ubud Sari Health Resort). Δεν μείναμε εδώ, αλλά ξεσκίσαμε το εκπληκτικό του spa, όπου για μασάζ 1 ώρας, με σάουνα, χαμάμ, βουτιά σε πισινούλα με τσαγάκι και στο τέλος ντουζάκι, πληρώναμε το εξωφρενικό ποσό των 15$....τι ακριβή που είναι η ζωή μερικές φορές...

Λίγο μετά το Ubud Sari ξεκινάει το μονοπάτι που θα σε φέρει σε έναν παράδεισο που δε μπορείς να φανταστείς ότι υπάρχει....περπατώντας δίπλα σε ρυάκια, σε σκιερά μονοπάτια με φοίνικες και κάθε είδους τροπική βλάστηση, ανηφορίζεις στους ορυζώνες λίγο βόρεια από το χωριό....τα λόγια είναι περιττά, πολύ φτωχά....οι φωτογραφίες επίσης λίγες, ανίκανες (ή εγώ είμαι ο ανίκανος!) να αποδώσουν το μεγαλείο της Μπαλινέζικης φύσης....ήταν τα πιο ωραία τοπία που έχω δει στη ζωή μου, ασυγκρίτως ομορφότερα από αυτά της Ταϋλάνδης και της Μαλαισίας και των Σεϋχελλών....το νησί επιτέλους, δικαίωσε τη φήμη του...

Το μονοπάτι τώρα διακλαδίζεται, μία κατεύθυνση νότια για επιστροφή στο χωριό και μία βόρεια....δεν ήταν φυσικά δυνατόν να επιστρέψω τόσο σύντομα πίσω, άλλωστε ποιος θέλει να φύγει από τον παράδεισο αφού τον βρει? Περπατώντας λοιπόν γύρω στις 2 ώρες και έκπληκτος από την πανδαισία που ξετυλιγόταν μπροστά μου, έφτασα σε ένα χωριουδάκι που δεν το είχε καν ο χάρτης του οδηγού μου....

 

[GTS]

Στο χωριό αυτό με περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη: στολισμένο απ'άκρη σ'άκρη, με τους κατοίκους ντυμένους παραδοσιακά, με καλάθια με προσφορές να κυκλοφορούν....φτάνοντας στον κεντρικό ναό και ρωτώντας, έμαθα ότι την αυριανή ημέρα ήταν μία παραδοσιακή γιορτή του χωριού και ότι μέσα στο ναό ετοίμαζαν τους στολισμούς και το φαγητό που θα τη συνόδευε. Παίρνοντας το απαραίτητο σαρόνγκ στην είσοδο και την ζώνη στη μέση, εισήλθα στον ναό όπου μου κόπηκε η μιλιά: ο στολισμός, η πανδαισία χρωμάτων, ο κόσμος που πυρετωδώς ετοίμαζε φαγητά, στόλιζε, έφτιαχνε.....απ'ότι έμαθα κατόπιν, τέτοια γιορτή γίνεται σε ένα χωριό κάθε 25-30 χρόνια, οπότε φαναστείτε πόσο τυχερός ήμουν που παρευρέθηκα σε ένα τέτοιο γεγονός......πράγματα που ζεις και ανακαλύπτεις μόνο αν βγεις από το καβούκι του τυποποιημένου....μαγεία....

Εκστασιασμένος, προχώρησα ακόμα βορειότερα, χαιρετούσα χωρικούς στο δρόμο μου, χωρικοί που σε χαιρετούσαν επιτέλους χωρίς να σου προτείνουν μεταφορικό μέσο, χωρίς να σε κοιτάνε σαν $$$....αυθεντικά χαμόγελα, χαρούμενες φωνές, ζωηρά κουνήματα των χεριών....Φτάνοντας σε ένα μικρό ρυάκι, άραξα δροσίζοντας τα πόδια μου και μασουλώντας κάτι μπισκότα που είχα μαζί μου........ξαπόστασα και κάτω από έναν φοίνικα για 2 λεπτά, πριν συνειδητοποιήσω ότι αυτό είναι από τα πιο επικίνδυνα πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος: πολλοί ανυποψίαστοι σκοτώνονται κάθε χρόνο από πτώση καρύδας, μερικώς απίθανο μεν, αλλά ουχί αδύνατον....είχε έρθει η ώρα της επιστροφής...

 

[go2dbeach]

Τωρα εβλεπα τις φωτογραφιες σου στη γκαλερι και σκεφτομουν οτι πρεπει να ειχες μεγαλο προβλημα τι να πρωτο-φωτογραφισεις...που να στρεψεις την καμερα σου? Ειναι πανεμορφη η φυση , οι ναοι , οι ορυζωνες , τα νερα , οι φοβεροι αντικατοπτρισμοι. Ολα τοποθετημενα στην τελεια θεση με τα τελεια χρωματα!
Μπραβο και περιμενω συνεχεια.