Señor_Nada
Member
- Μηνύματα
- 1.650
- Likes
- 9.278
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άβυσσος
Υπάρχει θέμα με την αγαπημένη μας κουζίνα, μήπως θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε τα αποτελέσματα με νούμερα; Συνήθως στα war γράφονται και αξιόλογες προτάσεις οπότε θα είναι ευκαιρία να γράψουμε και για κανα πιάτο ή κανά μαγαζί που έχουμε ξεχωρίσει.
Κάνω την αρχή ψηφίζοντας την Ιταλική! Γιατί:
Ιταλική: Για μένα αυτή η κουζίνα είναι "πες μου ποιο υλικό δεν σου αρέσει να σου φτιάξω ένα πιάτο να γλείφεις και τα δάχτυλα σου." Πάρα πολλά υλικά που τα είχα αδικήσει, τα συμπάθησα μέσα από την Ιταλική κουζίνα. Μελιτζάνα πχ όχι μόνο τρελαίνομαι για Parmigiana di Melanzane αλλά ακόμα και σε σάντουιτς και ομελέτες μου έδειξαν οι Ιταλοί ότι ταιριάζει. Ντρέπομαι να λέω σε Έλληνες ότι η capricciosa (πίτσα με αγκινάρα) είναι η αγαπημένη μου πίτσα. Τη μακαρονάδα με ρεβίθια που έχω φάει στο Λέτσε τη θυμάμαι και μου τρέχουν τα σάλια. Τους εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια. Οι φούρνοι και το street food τους γενικά είναι τόσο καλοί που όχι απλά δεν είναι λύση ανάγκης αλλά προσωπικά είναι πάντα στο πλάνο μου. Panini, tramezzini, focaccia, panzerotti η λίστα είναι ατελείωτη. Από τις χώρες που μου φαίνεται σκέτη κοροϊδία να φας κεμπάπ ή στις γνωστές αλυσίδες. Υπάρχει άλλη χώρα που τα αλλαντικά και τα τυριά της να μοσχοβολάνε; Και σε γεύση σκίζουν προφανώς. Πολύ δυνατή και στα γλυκά η Ιταλία. Πέρα από tiramisu και cannoli που είναι πολύ δυνατά, ξεχωρίζω το frittelle που είχα δοκιμάσει στο tonolo στη Βενετία. Πραγματική αμβροσία!
Γαλλική: Σίγουρα τα αγαπημένα μου γλυκά είναι τα Γαλλικά. Η ποικιλία είναι μοναδική. Σας αρέσουν τα γλυκά με κρέμα, με σοκολάτα, με φρούτα, με ξηρούς καρπούς, με καραμέλα; Και στον τελευταίο μικρό φούρνο της γειτονιάς θα βρείτε τεράστια ποικιλία. Στα ζαχαροπλαστεία δεν το συζητώ. Ποιο εύκολο είναι να αποφασίσεις τι θα δεις στο νετφλιξ παρά να διαλέξεις γλυκό. Από που να αρχίσω; Paris-Brest, tropézienne, brioche perdue, saint-honoré, soupe de fraises θα μπορούσα να γράφω για ώρες μόνο για γαλλικά γλυκά. Οι φούρνοι τους έχουν και καλα αλμυρά αλλά μπροστά στους Ιταλικούς μου φαίνονται φλώρικοι. Οι Γάλλοι έχουν τσακωθεί με τη σάλτσα ντομάτας. Και σε αυτή τη χώρα δεν βρίσκω λόγο να φας κεμπάπ και στα γνωστά σαντουιτσάδικα. Οι φούρνοι είναι φίλοι μας! Σε κυρίως πιάτα είναι που με χάνουν. Το δυνατό τους κομμάτι θα έλεγα ότι είναι τα φουρνιστά. Κάποια πιάτα τους μου αρέσουν πολύ όπως tartiflette, hachis parmentier, tartare τόνου (αυστηρά και μόνο τόνου), bœuf bourgignon, poulet rôti. Άλλα πάλι ανακατεύομαι μόνο που τα βλέπω όπως potjevleesch (τι σκέφτονταν όταν το έφτιαχναν; ), choucroute, os a moelle. Όχι μόνο δεν τους εμπιστεύομαι τυφλά, όχι μόνο δεν μου αρκούν εικόνες η μια απλή περιγραφή του πιάτου αλλά θα κάτσω να δω ένα ένα τα υλικά πριν δοκιμάσω κάτι. Έχω πάθει και έχω μάθει πιστέψτε με. Τα τυριά τους αν και ωραία στη γεύση μυρίζουν υπερβολικά άσχημα και δοκιμή των αλλαντικών τους ισοδυναμεί με επικίνδυνη αποστολή για μένα.
Ισπανική: Στην Ισπανική κουζίνα δεν ξεχωρίζω κυρίως πιάτα αλλά τους μεζέδες τους. Αν σκεφτώ ποια Ισπανικά φαγητά έχω ξεχωρίσει η συντριπτική πλειοψηφία θα είναι τάπας. Δεν το γράφω για κακό ίσα ίσα που μου αρέσει αυτό το στυλ. Ειδικά όταν δεν ξέρεις τι θα είναι η επόμενη γύρα που θα έρθει. Και αυτούς τους εμπιστεύομαι, όχι στο επίπεδο της Ιταλίας, το πιθανότερο και εδώ όμως είναι ότι θα δοκιμάσω. Με χαλάει μόνο που σε αρκετά πιάτα το σκόρδο είναι τόσο έντονο. Έχουν αντίστοιχα φαγητά της φασολάδας, των ρεβυθιών και της φακής και βάζουν και chorizo μέσα. Δεν μου αρέσουν οι σούπες όμως! Στις κατηγορίες street food, φούρνοι και γλυκά μου φαίνεται εντελώς ανύπαρκτη. Απ'την άλλη όμως έχουν κάνει τα σάντουιτς (bocadillos) τέχνη. Σε σημείο που επίσης δεν αξίζει να τη βγάζεις με κεμπάπ και τα γνωστά σαντουιτσάδικα. Γνωστή μου Ισπανίδα είχε ζήσει για ένα διάστημα στην Ελλάδα και παραπονιόταν γιατί δεν έχουμε σάντουιτς της προκοπής! Πολύ δυνατή και στα τυριά και στα αλλαντικά η Ισπανία, ειδικά στα δεύτερα.
Ελληνική: Η Ελληνική κουζίνα είναι για μένα ένα κλικ κάτω από την Ιταλική. Υπάρχουν πιάτα που μου αρέσουν πάρα πολύ και άλλα που δεν θέλω ούτε να τα βλέπω. Σούπες δεν τρώω ούτε όταν είμαι άρρωστος. Τα λαδερά είτε είναι φασολάκια είτε μπάμιες είτε αρακάς σε απόσταση ασφαλείας και με περιοριστικούς όρους μακριά μου. Οι φούρνοι μας και το street food είναι απ'τα δυνατά μας χαρτιά, για μένα όμως δεν φτάνουν Ιταλία. Στα γλυκά αν και μου αρέσουν τα σιροπιαστά αν έχω να διαλέξω μεταξύ ενός γλυκού με κρέμα ή ένα σιροπιαστό 11 στις 10 φορές θα πάρω την πρώτη επιλογή. Σε τυριά και αλλαντικά επίσης παίζουμε γερά. Η γραβιέρα είναι μάλλον το αγαπημένου μου τυρί. Για τη φέτα καλύτερα να μην μιλήσω γιατί μπορεί να κλειδωθεί το θέμα!
Γερμανική: Προφανώς την έβαλα για τρολιά.
Δύο σημειώσεις: 1) έβαλα μόνο κουζίνες από χώρες που πιστεύω ότι οι περισσότεροι έχουν δοκιμάσει. 2) ας μην σταθούμε καθόλου στην πραγματική προέλευση κάποιου πιάτου.
Κάνω την αρχή ψηφίζοντας την Ιταλική! Γιατί:
Ιταλική: Για μένα αυτή η κουζίνα είναι "πες μου ποιο υλικό δεν σου αρέσει να σου φτιάξω ένα πιάτο να γλείφεις και τα δάχτυλα σου." Πάρα πολλά υλικά που τα είχα αδικήσει, τα συμπάθησα μέσα από την Ιταλική κουζίνα. Μελιτζάνα πχ όχι μόνο τρελαίνομαι για Parmigiana di Melanzane αλλά ακόμα και σε σάντουιτς και ομελέτες μου έδειξαν οι Ιταλοί ότι ταιριάζει. Ντρέπομαι να λέω σε Έλληνες ότι η capricciosa (πίτσα με αγκινάρα) είναι η αγαπημένη μου πίτσα. Τη μακαρονάδα με ρεβίθια που έχω φάει στο Λέτσε τη θυμάμαι και μου τρέχουν τα σάλια. Τους εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια. Οι φούρνοι και το street food τους γενικά είναι τόσο καλοί που όχι απλά δεν είναι λύση ανάγκης αλλά προσωπικά είναι πάντα στο πλάνο μου. Panini, tramezzini, focaccia, panzerotti η λίστα είναι ατελείωτη. Από τις χώρες που μου φαίνεται σκέτη κοροϊδία να φας κεμπάπ ή στις γνωστές αλυσίδες. Υπάρχει άλλη χώρα που τα αλλαντικά και τα τυριά της να μοσχοβολάνε; Και σε γεύση σκίζουν προφανώς. Πολύ δυνατή και στα γλυκά η Ιταλία. Πέρα από tiramisu και cannoli που είναι πολύ δυνατά, ξεχωρίζω το frittelle που είχα δοκιμάσει στο tonolo στη Βενετία. Πραγματική αμβροσία!
Γαλλική: Σίγουρα τα αγαπημένα μου γλυκά είναι τα Γαλλικά. Η ποικιλία είναι μοναδική. Σας αρέσουν τα γλυκά με κρέμα, με σοκολάτα, με φρούτα, με ξηρούς καρπούς, με καραμέλα; Και στον τελευταίο μικρό φούρνο της γειτονιάς θα βρείτε τεράστια ποικιλία. Στα ζαχαροπλαστεία δεν το συζητώ. Ποιο εύκολο είναι να αποφασίσεις τι θα δεις στο νετφλιξ παρά να διαλέξεις γλυκό. Από που να αρχίσω; Paris-Brest, tropézienne, brioche perdue, saint-honoré, soupe de fraises θα μπορούσα να γράφω για ώρες μόνο για γαλλικά γλυκά. Οι φούρνοι τους έχουν και καλα αλμυρά αλλά μπροστά στους Ιταλικούς μου φαίνονται φλώρικοι. Οι Γάλλοι έχουν τσακωθεί με τη σάλτσα ντομάτας. Και σε αυτή τη χώρα δεν βρίσκω λόγο να φας κεμπάπ και στα γνωστά σαντουιτσάδικα. Οι φούρνοι είναι φίλοι μας! Σε κυρίως πιάτα είναι που με χάνουν. Το δυνατό τους κομμάτι θα έλεγα ότι είναι τα φουρνιστά. Κάποια πιάτα τους μου αρέσουν πολύ όπως tartiflette, hachis parmentier, tartare τόνου (αυστηρά και μόνο τόνου), bœuf bourgignon, poulet rôti. Άλλα πάλι ανακατεύομαι μόνο που τα βλέπω όπως potjevleesch (τι σκέφτονταν όταν το έφτιαχναν; ), choucroute, os a moelle. Όχι μόνο δεν τους εμπιστεύομαι τυφλά, όχι μόνο δεν μου αρκούν εικόνες η μια απλή περιγραφή του πιάτου αλλά θα κάτσω να δω ένα ένα τα υλικά πριν δοκιμάσω κάτι. Έχω πάθει και έχω μάθει πιστέψτε με. Τα τυριά τους αν και ωραία στη γεύση μυρίζουν υπερβολικά άσχημα και δοκιμή των αλλαντικών τους ισοδυναμεί με επικίνδυνη αποστολή για μένα.
Ισπανική: Στην Ισπανική κουζίνα δεν ξεχωρίζω κυρίως πιάτα αλλά τους μεζέδες τους. Αν σκεφτώ ποια Ισπανικά φαγητά έχω ξεχωρίσει η συντριπτική πλειοψηφία θα είναι τάπας. Δεν το γράφω για κακό ίσα ίσα που μου αρέσει αυτό το στυλ. Ειδικά όταν δεν ξέρεις τι θα είναι η επόμενη γύρα που θα έρθει. Και αυτούς τους εμπιστεύομαι, όχι στο επίπεδο της Ιταλίας, το πιθανότερο και εδώ όμως είναι ότι θα δοκιμάσω. Με χαλάει μόνο που σε αρκετά πιάτα το σκόρδο είναι τόσο έντονο. Έχουν αντίστοιχα φαγητά της φασολάδας, των ρεβυθιών και της φακής και βάζουν και chorizo μέσα. Δεν μου αρέσουν οι σούπες όμως! Στις κατηγορίες street food, φούρνοι και γλυκά μου φαίνεται εντελώς ανύπαρκτη. Απ'την άλλη όμως έχουν κάνει τα σάντουιτς (bocadillos) τέχνη. Σε σημείο που επίσης δεν αξίζει να τη βγάζεις με κεμπάπ και τα γνωστά σαντουιτσάδικα. Γνωστή μου Ισπανίδα είχε ζήσει για ένα διάστημα στην Ελλάδα και παραπονιόταν γιατί δεν έχουμε σάντουιτς της προκοπής! Πολύ δυνατή και στα τυριά και στα αλλαντικά η Ισπανία, ειδικά στα δεύτερα.
Ελληνική: Η Ελληνική κουζίνα είναι για μένα ένα κλικ κάτω από την Ιταλική. Υπάρχουν πιάτα που μου αρέσουν πάρα πολύ και άλλα που δεν θέλω ούτε να τα βλέπω. Σούπες δεν τρώω ούτε όταν είμαι άρρωστος. Τα λαδερά είτε είναι φασολάκια είτε μπάμιες είτε αρακάς σε απόσταση ασφαλείας και με περιοριστικούς όρους μακριά μου. Οι φούρνοι μας και το street food είναι απ'τα δυνατά μας χαρτιά, για μένα όμως δεν φτάνουν Ιταλία. Στα γλυκά αν και μου αρέσουν τα σιροπιαστά αν έχω να διαλέξω μεταξύ ενός γλυκού με κρέμα ή ένα σιροπιαστό 11 στις 10 φορές θα πάρω την πρώτη επιλογή. Σε τυριά και αλλαντικά επίσης παίζουμε γερά. Η γραβιέρα είναι μάλλον το αγαπημένου μου τυρί. Για τη φέτα καλύτερα να μην μιλήσω γιατί μπορεί να κλειδωθεί το θέμα!
Γερμανική: Προφανώς την έβαλα για τρολιά.
Δύο σημειώσεις: 1) έβαλα μόνο κουζίνες από χώρες που πιστεύω ότι οι περισσότεροι έχουν δοκιμάσει. 2) ας μην σταθούμε καθόλου στην πραγματική προέλευση κάποιου πιάτου.
