Το θέμα του φθόνου, που ξαφνικά έγινε καραμέλα, το έβαλαν άλλοι αυθαίρετα στη συζήτηση, λες και γνωρίζουν προσωπικά τους γράφοντες εδώ μέσα. Εγώ διατύπωσα ένα -εύλογο θεωρώ- ερώτημα, περισσότερο τεχνικής φύσεως, για ένα νήμα που ποτέ δεν παρακολουθώ, αλλά έτυχε να πέσει μπροστά μου σήμερα.
Εγώ δεν ζητάω άδειες, άλλοι μου είπαν εμένα να ζητάω.
Νομίζω το έγραψαν, όταν έγραψες πως ΟΥΔΕΙΣ χαίρεται με τα ταξίδια των άλλων.
Πόσα ζευγάρια συνταξιούχων με 30.000 ευρώ εισόδημα γνωρίζεις; Πόσα ταξίδια των 1500 ευρώ κάνει ένας άνθρωπος με 13.000 ευρώ εισόδημα το χρόνο; Δύο το πολύ και αν δεν έχει ενοίκιο;
Αυτή είναι η γνώμη μου, ότι οι άνθρωποι θέλουν να ταξιδεύουν οι ίδιοι, όχι να βλέπουν τα ταξίδια των άλλων. Αυτό δεν σημαίνει ότι μισούν τους άλλους ανθρώπους.
Ε,σε αυτό απάντησαν.Είπες ΟΥΔΕΙΣ χαίρεται κι ενδεχομένως πικραίνεται και να γίνουμε λιγότερο αυτοαναφορικοί για αυτό.Με την ίδια λογική μπορεί να πικραίνεται και με τις ταξιδιωτικές ιστορίες,μπορεί να μην γράφει κανείς τότε ιστορίες....Αν κάποιος δεν θέλει να βλέπει τα ταξίδια των άλλων ας μην τα δει.Δεν είναι απαραίτητο.
Αυτό είναι άλλο θέμα που καίει την κοινωνία αλλά τι θα πρέπει να γίνει να σταματήσουν τα ταξίδια όσοι έχουν τη δυνατότητα;
Καλά, τα ψυχογραφήματα ήταν περιττά.
Ε,για αυτό δεν γίνεται να μιλάμε εκ μέρους όλων κ να λέμε ΟΥΔΕΙΣ χαίρεται.Μπορούμε να λέμε το πως νιώθουμε εμείς.
Να πάμε σε μια κοινωνία ισότητας και ισοτιμίας. Με δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου, με ταξική πάλη, με κατάργηση των αφεντικών. Όποιος, για παράδειγμα, πηγαίνει 8 ταξίδια τον χρόνο, να πηγαίνει τα δύο και τα άλλα έξι να διανέμονται σε αυτούς που δεν μπορούνε να πάνε κανένα. Ε;
Εμένα αυτή είναι η κοινωνική μου αντίληψη. Δεν το απηύθυνα σε κάποιον προσωπικά.
