Ισπανία Η ζωή είναι ένα όνειρο, ισπανικό!

[alonso]

Πέμπτη μέρα: Στη Rohan της Ισπανίας

Επόμενη μέρα βόλτα δίπλα στο ποταμό Αλλανθόν με τους δημόσιους κήπους να είναι εντυπωσιακοί όπως και τα γεφύρια. Τελικά, δεν επισκεφθήκαμε το τάφο του El Cid, Ισπανοί δεν είμαστε, οπότε αποχαιρετήσαμε το φρούριο με ωραίες αναμνήσεις για άλλες πολιτείες.

Συγκεκριμένα προς τη La Rioja, για κάποιο λόγο μπορεί το όνομα μπορεί τα τοπία που συνάντησα, τη ταύτισα με τη Rohan από το Lord of the Rings. Ίσως επειδή το πρώτο χωριό που συνάντησα ήταν το Briones, ένα μεσαιωνικό χωριό χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου, με τα κλασικά πετρόχτιστα σπίτια της Ισπανίας. Από ότι μάθαμε ήμασταν το τρίτο ζευγάρι Ελλήνων, που το επισκεπτομασταν για το 2023. Σκέφτηκα κάνει δουλεία το travelstories καθώς και εγώ από εδώ το ανακάλυψα. Έχει επίσης κάποια ωραία μαγαζάκια για να πάρεις παραδοσιακά προϊόντα, τίμησα μία μαρμελάδα κρασί.!

Συνεχίζοντας και περνώντας του απέραντους αμπελώνες διασχίζουμε καθετα τον Έβρο και μπαίνουμε στην περιοχή των Βάσκων Αλάβα, για να πάμε στα δύο πασίγνωστα οινοποιεία σπουδαίας αρχιτεκτονικής της περιοχής. Πρώτη στάση στο Marques de riscal, η αλήθεια είναι ότι από μακριά ήταν άκρως εντυπωσιακό, αλλα δυστυχώς όταν φτάνεις στο πάρκινγκ δεν έχεις θέα προς το κτίριο. Μη έχοντας και πολύ χρόνο πήγαμε στο εστιατόριο michelin που είχαμε κλείσει Restaurante Héctor Oribe Cocina de autor en Alava. Υπέροχο φαί που συνδυάζει υπέροχα τις γεύσεις σε καταπληκτικές τιμές, όχι όπως στην Ελλάδα, το προτείνω ανεπιφύλακτα.!

Χορτασμένοι και έχοντας πιει τα κρασακια μας, πάμε να θαυμάσουμε και το έτερο οινοποιείο. Bodegas Ysios, δεσπόζει μέσα στους αμπελώνες, όσο το πλησιάζεις τόσο πιο πολύ σε εντυπωσιάζει.! Νομίζω είναι πιο κοντά στα δικά μου γούστα σε σχέση με το προηγούμενο και εδώ δε κάτσαμε πολύ αλλά βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες.

Ίσως πρέπει να τη βάλω στο thread αντανακλάσεις.

Μέσα στο λιοπύρι, πλέον μας έλειπε ο καιρός της Αστούριας με τις βροχές και τη θερμοκρασία να φτάνει στους 20 βαθμούς, πάμε προς την Estella. Μετά από ένα γρήγορο σιχτίρισμα, για το ποιο λόγο δεν πάμε να ξεκουραστούμε και τρέχουμε σε όλα τα χωρια της περιοχής, πήραμε την απόφαση να περπατήσουμε στα στενά της πόλης. Είναι μία συμπαθητική πόλη στην περιοχή της Ναβάρα, με ένα ποτάμι να την κόβει στην μέση. Και να μην πας μελλοντικέ ταξιδιώτη δεν χάνεις κάτι, αλλά άμα πας θα βγάλεις μία δύο ωραίες φωτό. Εμείς κάναμε τα ψώνια μας για το Saint Fermin Festival!

O συνονόματος.

Επιτέλους οδεύουμε στον ξενώνα μας για να ξεκουραστούμε, Lakoak ονομάζεται και βρίσκεται 25 λεπτά μακριά από την Παμπλόνα. Εκεί ένιωσα για πρώτη φορά ότι δε μπορώ να συνεννοηθώ με άνθρωπο, το ξενοδοχείο το έχει μια συμπαθέστατη θεία που υποπτεύομαι ότι μίλησε μόνο βασκικά, γιατί δε μου έμοιαζαν για ισπανικά. Με τα πολλά και τη γλώσσα του σώματος βγάλαμε άκρη.

Ξεκούραστοι, είπαμε να δούμε και το Olite με το περίφημο κάστρο, φημολογείται ότι η disney από εκεί εμπνεύστηκε τα κάστρα της. ΄Οντως, η ομοιότητας τους είναι καταπληκτική.

Κάνοντας μία βόλτα στο κάστρο, βρήκαμε και ένα ωραίο μπαράκι όπου για κακή μου τύχη αποφασίσαμε να κάτσουμε. Ήταν κακή μου τύχη γιατί αποφάσισα να δοκιμάσω ότι κρασί είχε ο κατάλογος, συνεπώς δεν ήμουν και στην καλύτερη κατάσταση την επόμενη μέρα. Πάντως, μου έκανε εντύπωση ότι σε κάθε χωριό των βάσκων μικρό η μεγάλο υπάρχουν παντού φεμινιστικές αφίσες ή αντιφα γκράφιτι στους δρόμους.

 

[alonso]

Έκτη μέρα: Βίβα λα μουέρτε !

Τα ζώα μοιάζουν περισσότερο από τον άνθρωπο με τις πρωτόγονες αιώνιες δυνάμεις που δημιουργούν και εξοντώνουν τον κόσμο. Βρίσκονται πιο κοντά στο Θεό. Αυτά είναι οι αληθινοί του άγγελοι και αρχάγγελοι. Οι πρώτοι άνθρωποι ένιωθαν βαθιά το σκοτεινό μυστήριο του ζώου. … Ο φόνος ήταν μαγική πράξη, θρησκευτική, η στερνή περιπέτεια της σάρκας του θεού.

Νίκος Καζαντζάκης

Αγουροξυπνημένοι και με hangover παίρνουμε το δρόμο για την Παμπλόνα (Iruna). Στις 8 ξεκινούσε η κούρσα των ταύρων μέσα στην πόλη.! Τρέχοντας βρίσκουμε με το ζόρι μια θέση στα κιγκλιδώματα για να βλέπουμε το δρόμο όπου θα έτρεχαν όσοι ήθελαν να ακουμπήσουν το “Θεό”. Γενικά η πόλη μου θύμιζε την Πάτρα στο καρναβάλι, παντου πιτσιρικάδες κομμάτια από το προηγούμενο βράδυ, μία μυρωδιά εμετού με κρασί και μια υπέροχη διάθεση για ξεφάντωμα!

8 ακριβώς, το σήμα δίνεται.! Ακούς ένα θόρυβο από μακριά, υπάρχει μια ανησυχία στο πληθος, μία λαχτάρα αλλά και φόβος για το άγνωστο που μπορεί να αποβεί μοιραίο. Βλέπεις τους συμμετέχοντες του αγώνα να κρατάνε την ανάσα τους. Κάποιοι, που λυγίζουν ανεβαίνουν τα κιγκλιδώματα μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν το φόβο τους. Και ξάφνου μία αστραπή, σε 5 δευτερόλεπτα είχαν περάσει όλοι οι ταύροι, εν ριπεί οφθαλμού. Τόσα συναισθήματα για μία εικόνα 5 δευτερολέπτων, έτσι είναι άλλωστε και η ζωή. Υπάρχει και ζει από τους φόβους της και τις ελπίδες της που είναι και η κινητήρια δύναμη της. Εικάζω ότι αυτοί που ανέβηκαν στα κιγκλιδώματα την κρίσιμη ώρα, θα ξανά προσπαθήσουν στο μέλλον χωρίς να δειλιάσουν.

Μετά την απαραίτητη ξεκούραση φτάνει απόγευμα, όπου η πόλη είναι σε μία μεθυστική κατάσταση, παντού παρέες και οικογένειες να πίνουν στα μπάρς. Παιδιά να διασκεδάζουν με τα δρώμενα που διαδραματίζονταν και μία προσμονή για τη μεγάλη ώρα της ημέρας, τη ταυρομαχία.

Ορδές από κόσμο μετά μουσικής να οδεύουν προς την αρένα. Άμα δεν ήξερες τι συνέβαινε θα πίστευες ότι θα λάμβανε χώρα μία χαρούμενη τελετουργεία. Παίρνουμε θέση πίσω από τους οργανωμένους της μπλε ομάδας, που με τα κρουστά τους έδιναν μία μοναδική συναυλία. Η αρένα σιγά σιγά γεμίζει, παππούδες και γιαγιάδες με τα εγγόνια τους κάθονται δίπλα μας. Η μπάντα μπροστά μας παίζει χαρμόσυνες μουσικές και οι κυρίες με τις βεντάλιες χορεύουν ξέγνοιαστα απολαμβάνοντας τη ζωή.

Φτάνει η μεγάλη ώρα και ο “Θεός” βγαίνει στην αρένα, σεβασμός και δέος για αυτό το ζώο που ίσως ζυγίζει και ένα τόνο. Απορημένο μπαίνει στην αρένα με μία αλαζονεία, ποιος να νικήσει ένα πλάσμα με τέτοια δύναμη; Προφανώς καμία 10 αριά άνθρωποι που κρύβονται πίσω από στολές και ξύλινα καταφύγια, χρησιμοποιώντας την πονηριά τους και όπλα, μπορούν να τα βάλουν με το ταύρο. Κάθε επίθεση στο ταύρο επιφέρει και ένα επιφώνημα στο πλήθος, λες και είναι ένα χορευτικό, μεταξύ του ταύρου και των υπολοίπων. Στα διαλείμματα βγαίνουν τα απαραίτητα ταπεράκια όπου όλοι τρώνε τα σπιτικά φαγητά τους. Ήταν μία μοναδική εμπειρία, η οποία με κούρασε από ένα σημείο καθώς 6 ταύροι έλαβαν χώρα σε αυτή την παράσταση. Γεμάτοι εικόνες παίρνουμε το δρόμο για τη βασκική ενδοχώρα και τα γεμάτο μυστήρια χωριά της.

 

[alonso]

Έβδομη μέρα: Βασκωνία!

Έχοντας διανυκτερεύσει στο χωριό Altsasu, πάμε να πάρουμε το πρωινό μας σε μία τοπική καφετέρια. Στο δρόμο συναντάμε αυτές τις εικόνες :



Στη τοπικη καφετέρια κλασικά η τηλεόραση παίζει εικόνες από την κούρσα των ταύρων μέσα στην πόλη της Παμπλόνα.

Αγοράζοντας τη τοπική εφημερίδα για ενθύμιο, ξεκινάμε το δρόμο για τη Γκουέρνικα διασχίζοντας τη βασκική ενδοχώρα. Γενικά, με εντυπωσίασε το πόσες βαριές βιομηχανίες είδα χωμένες μέσα στα βουνά. Αλλά, αλγεινή εντύπωση μου έκαναν τα μπλοκ από εργατικές κατοικίες που ήταν παράταιρες στο τοπίο. Ο καιρός ήταν βροχερός και κατά τόπους είχε ομίχλη, ιδανικό σκηνικό για roadtrip.!

Στη Γκουέρνικα είχαμε μόνο 2 ώρες διαθέσιμες, συνεπώς δεν είδαμε πολλά πράματα. Θυμάμαι, πάντως ότι σε πολλά κτίρια είχε εθνικιστικές σημαίες καθώς και φωτογραφίες φυλακισμένων, εικάζω ότι το εθνικιστικό στοιχείο είναι πιο έντονο σε αυτή την πόλη. Δυστυχώς, το πάρκο με τα γκράφιτι ήταν κλειστό , παρόλα αυτά είδαμε το λαογραφικό τους μουσείο. Πολύ ωραίο μουσείο που αξίζει επίσκεψη, καθώς περιγράφει το τρόπο ζωής, τα ήθη και τα έθιμα αυτού του μοναδικού λαού.

Στην κεντρική πλατεία ξεχώριζαν, το άγαλμα δύο βάσκων στρατιωτών που κρατούν περήφανα τη βασκική σημαία καθώς και οι φωτογραφίες από το ολοκαύτωμα της πόλης από τους Ναζί. Σε συνδυασμό με την ιερή οξιά (Gernikako Arbola) που βρίσκεται στο δημαρχείο, χωρίς να το έχω ψάξει, μου φάνηκε σαν την ιερή πόλη των Βάσκων.

Η παραπάνω φωτογραφία για μένα αντικατοπτρίζει καλύτερα τη ψυχοσύνθεση των Βάσκων! Περήφανοι για την καταγωγή τους προσπαθούν να διατηρήσουν τη γλώσσα τους, αν και έχω την αίσθηση, ότι μάλλον μιλούν τα ισπανικά σαν κύρια γλώσσα τους, με εξαίρεση τα χωριά της ενδοχώρας. Η φωτό είναι από το εντυπωσιακό Σαν Μαμές όπως και η επόμενη.!

Το Μπιλμπάο δε με ενθουσίασε σαν πόλη, γενικά πεντακάθαρη με ωραίες υποδομές, αλλά μέχρι εκεί, με μία διανυκτέρευση βλέπεις όσα χρειάζεται να δεις. Έχει πολύ ωραία πίντσος μπάρς, που τα απογεύματα προς βράδυ είναι όλη η πόλη και το διασκεδάζει after work.

 

[alonso]

Επίλογος : No soy de aqui no soy de alla

O Ισπανός έχει μέσα του πολλές ψυχές. Είναι ένα ακταστάλαχτο ακόμα κράμα από πλήθος από ράτσες με αντιφατικές επιθυμίες που παλεύουν μέσα του και δεν τον αφήνουν ποτέ σε ησυχία. Αγαπάει παράφορα τη ζωή ... και λαχταράει το θάνατο.

Νίκος Καζαντζάκης

Η ζωή είναι ένα όνειρο λέει αυτό το thread; Αυτό το ταξίδι ήταν σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, τόσα ωραία μέρη, τόσες ωραίες γεύσεις, τόσες ωραίες στιγμές. Μου έμειναν τα σπήλαια της Καντάμπριας, τα βουνά με το αυθεντικό φαί των Αστούριας, τα αγάλματα στο Οβιέδο, η ανυπόφορη ζέστη στο Λεών, το πανέμορφο κάστρο με τον επιβλητικό Καθεδρικό στο Μπούργος, τα κρασιά στη Ριόχα, οι Ταύροι στη Παμπλόνα, η διάχυτη επαναστατικότητα στη Βασκωνία. Τέλος, οι στιγμές με την Ε. σε αυτό το όμορφο ταξίδι που ζήσαμε. Ζείστε τη ζωή σαν ένα όνειρο που το πραγματοποιείται μέρα με τη μέρα!

Adios!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη