Τανζανία Το τέρας της Τανζανίας και οι mzungus με το υποβρύχιο σκούτερ!

[Klair]

Απολαυστική η αφήγησή σου και η περιπέτεια με το υποβρύχιο σκούτερ ήταν όλα τα λεφτά!!

Ευχαριστούμε για την υπέροχη ιστορία! Καλά ταξίδια, παιδιά!!

 

[BASILISPAP]

Απολαυστική η αφήγησή σου και η περιπέτεια με το υποβρύχιο σκούτερ ήταν όλα τα λεφτά!!

Ευχαριστούμε για την υπέροχη ιστορία! Καλά ταξίδια, παιδιά!!

Ευχαριστώ πολύ και εγώ για το σχόλιο και τα καλά σου λόγια! Επίσης, εύχομαι σε όλους καλά ταξίδια με υγεία!!

 

[BASILISPAP]

Επίλογος

Ξυπνάμε "ολόφρεσκοι και ξεκούραστοι" μετά από μόλις μιάμιση ώρα σχετικού ύπνου. Είναι 00:30 και θα πάω στην ρεσεψιόν για να τους υπενθυμίσω ότι θέλουμε το πρωινό μας σε πακέτο. Βεβαίως, θα σας το φέρουμε εμείς αμέσως στο δωμάτιο σας, η απάντηση τους. Εικοσιπέντε λεπτά αργότερα θα ξαναπάω για να το πάρω ο ίδιος, it's already here μου λέει ο ρεσεψιονίστ (αυτό έλειπε να μην ήταν, σκέφτηκα).
Το χαρήκαμε ιδιαίτερα αυτό το ξενοδοχείο, βγαίνω λιγάκι στο μπαλκόνι για μια τελευταία ματιά στην αυλή της πισίνας. Φοράμε ξανά με δυσκολία τζιν και κλειστά παπούτσια μετά από ημέρες με ελαφριά ρούχα.

Τουλάχιστον στο ταξί ήταν τυπικότατοι, ένα μεγάλο και άνετο βανάκι με κλιματισμό μας περιμένει στην πόρτα του Mizingani. Η ζέστη και η έντονη υγρασία συνεχίζεται παρότι είναι μόλις 1:30 τα ξημερώματα...
Οι τελευταίες εικόνες από το νυχτερινό Stone town με τους οδοκαθαριστές να εργάζονται πυρετωδώς. Μας κάνουν εντύπωση τα πολύχρωμα φωτάκια στους στύλους, κάτι απαντάει ο οδηγός για μια περσινή σημαντική γιορτή (μονολογώ, γιατί να ξεστολίσουμε, αφού σε λίγο θα έχουμε γιορτές και πάλι; ).

Φτάνουμε σε ένα άδειο αεροδρόμιο, είναι η μοναδική πτήση αυτή την στιγμή και θα μείνουμε για πάνω από μια ώρα σε μια ουρά 30 ανθρώπων…
Συνεχίζοντας βλέπουμε ότι όλοι οι υπάλληλοι κάθονται με ένα κινητό στο χέρι, με το πρόσωπο χωμένο στην οθόνη τους. Είτε πρόκειται για πωλήτρια, είτε για τελωνιακό και περνάμε πρακτικά απαρατήρητοι, σαν να βρισκόμαστε σε μια τυχαία εφορία κάπου στην Ελλάδα.
Η θέση που μας δόθηκε αυτόματα από το σύστημα είναι αυτή με πλάτη στην τουαλέτα, στην αριστερή πλευρά της ουράς του αεροσκάφους. Τέλεια θα περάσουμε, 7,5 ώρες ακούγοντας όλα όσα διαδραματίζονται σε αυτήν (WC), ελπίζω να μην παιχτεί και σε 3D!!



Οικονομικά και άλλα στοιχεία του ταξιδιού.

Το συνολικό κόστος (την περίοδο που το δολάριο/ευρώ ήταν στο 1:1) μόλις που ξεπέρασε τα 7000 ευρώ και για τους δυο μας, χωρίς να μετρήσω τα 130 ευρώ που κόστισε η επισκευή του σκούτερ.

Για τις πτήσεις δαπανήσαμε για τους δυο μας για την πτήση εσωτερικού Ελλάδας 340 ευρώ, η πτήση εσωτερικού στην Τανζανία 407 ευρώ, ενώ το Αθήνα–Τανζανία–Αθήνα 1073 ευρώ. Συνολικά λοιπόν οι πτήσεις μας κόστισαν 1820 ευρώ.

Για τα ξενοδοχεία ξοδέψαμε συνολικά 760 ευρώ για τις 16 διανυκτερεύσεις εκτός σαφάρι.

Οι δραστηριότητες μας ήταν ουσιαστικά το εβδομαδιαίο πρόγραμμα σαφάρι στα 2100 ευρώ.

Υπόλοιπα έξοδα, η Revolut μας έλυσε κυριολεκτικά τα χέρια και μας γλύτωσε από αχρείαστο συνάλλαγμα και έξοδα όταν μπορούσαμε να κάνουμε χρήση της. Για το βραδινό (που είναι και το μοναδικό εστιατόριο της ημέρας μας) ξοδέψαμε από 20 μέχρι και σχεδόν 50 ευρώ ανάλογα με την περιοχή και τις προτιμήσεις μας, συνολικά θα έλεγα ότι δώσαμε περίπου 700 ευρώ για την σίτιση μας. Η ενοικίαση σκούτερ 170 ευρώ (+ τα 130 που λέγαμε παραπάνω). Η ταξιδιωτική ασφάλιση με την True Traveler 180 ευρώ, η υποχρεωτική ασφάλιση για την Ζανζιβάρη 90 ευρώ, η Visa για την χώρα στα 100 ευρώ, τα τρία διπλά μασάζ 240 ευρώ.

Εναλλακτικός τίτλος: Μια μικρή Ολλανδέζα στο Σερενγκέτι. Το τέρας της Τανζανίας. Μια κατσίκα τρικάβαλο στην Τανζανία (ή ένας μηχανόβιος, ένας Μασάι και μια κατσίκα μπαίνουν σε ένα μπαρ).

Ενθύμια: Μπαχαρικά, τσάι, καφέ, υφάσματα, καραμέλες baobab, δυο τρία μικρά κοχύλια που παράπεσαν (και ξεχάστηκαν) στο σακίδιο μας και οι άπειρες εμπειρίες και εικόνες οι οποίες θα μείνουν μόνιμα χαραγμένες στο μυαλό μας!

Θερμοκρασίες: Φεβρουάριος 2025, από τους 6 βαθμούς κελσίου την νύχτα στο Ngorongoro μέχρι και τους 34 κατά την διάρκεια της ημέρας στην Ζανζιβάρη με πολύ υψηλή υγρασία. Μεγάλες διακυμάνσεις, θέλει προσεκτική επιλογή ρούχων.

Μας άρεσε: Η μουσική που ακούγαμε συχνά πυκνά. Το χαμόγελο των παιδιών και το καλωσόρισμα τον μεγαλύτερων στις περιοχές που δεν έχουν μολυνθεί ακόμα από τον υπερτουρισμό. Οι πάμπολλες επιλογές για θάλασσα, βουνά, πεζοπορίες, σαφάρι και αφρικανικές αγορές. Η μπανάνα στον καταρράκτη, την δεύτερη μέρα. Θεέ μου, πραγματικά έχουμε φάει μπανάνες σε αρκετές Ασιατικές χώρες αλλά αυτή ήταν το κάτι άλλο!! Φυσικά το σαφάρι ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον καθώς κάθε μέρα κρύβει και μια έκπληξη, μπορεί να δεις από απόσταση το ζώο που ονειρεύεσαι ή ακόμα και να ακουμπήσεις κάποιον πισινό αν είσαι τυχερός. Η βοήθεια κάποιων αγνώστων χωρίς να ζητήσουν κάτι, πχ την ημέρα με το σκούτερ. Αγάπησα την Ανατολή του ηλίου πάνω από τη σαβάνα στο Σερενγκέτι και το μικρό λιοντάρι που μας κοίταγε διεξοδικά στα μάτια.

Δεν μας άρεσε: Δεν θα έλεγα ότι είναι χώρα για όλα τα βαλάντια, είναι ακριβή για τον απερίσκεπτο και ανέτοιμο επισκέπτη. Το value for money δεν είναι υπέρ του ταξιδιώτη, αν και για όσο παραμένει χαμηλά το δολάριο σίγουρα είναι καλύτερα τα πράγματα. Η σκόνη στο σαφάρι, αυτό το πράγμα που μένει πάνω σου, στα ρουθούνια, στα ρούχα, στο λαρύγγι και κάτω από τα νύχια... Το ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν τεράστιο ζήτημα επιβίωσης. Ειδικότερα στην Ζανζιβάρη έχουν θέμα με τα σκουπίδια, τρώνε κάτι και απλά το πετάνε στο έδαφος. Η υποχρεωτική ασφάλιση-φόρος που επιβάλουν στους επισκέπτες του νησιού και οι συχνότατες διακοπές ρεύματος. Η εκμετάλλευση κάποιων ζώων, όπως τις χελώνες τις οποίες αιχμαλωτίζουν και ποτίζουν ψέματα τον τουρίστα ότι και καλά τις έχουν σώσει από δίχτυα ψαράδων... Στον δρόμο η έντονη και δύσκολη κίνηση και το ότι οι άνθρωποι περνάνε απέναντι σαν τυφλοί. Γενικά είμαι λάτρης του value for money, αν νιώσω ότι κάτι αξίζει θα πληρώσω, αν όχι με χαλάει και στην χώρα αρκετά πράγματα δεν είναι. Όπως ξαναείπα θα μας ενδιέφερε πολύ και μια πεζοπορία σε ένα από τα δυο πασίγνωστα βουνά της, αλλά όχι με τα χρήματα που ζητάνε…

Τι κάναμε λάθος: Ειλικρινά το σαφάρι μπορεί γρήγορα να γίνει επαναλαμβανόμενο, ακόμα και βαρετό. Είναι πολύ κουραστικό ειδικότερα όταν περνάς τις μισές ώρες της ημέρας σε ένα σκονισμένο όχημα που μετακινείται σε ανώμαλο δρόμο και δεν βλέπεις κάτι το ιδιαίτερο. ΟΜΩΣ όταν βρεθείς κοντά σε κοπάδια ζώων ή στο ένα και μοναδικό ζώο που ονειρευόσουν να δεις από μικρός, τότε λες ότι άξιζε όλη αυτή η ταλαιπωρία και τα χρήματα που ξόδεψες γι’ αυτό. Το λάθος μας είναι λοιπόν ότι δεν βάλαμε ακόμα μια μέρα στο Σερενγκέτι και μια στο Νγκορονγκόρο και να τις αφαιρέσουμε από αλλού.

Highlight: Προσωπικά, με διάφορα το Ngorongoro!! Η μεγαλύτερη άθικτη ηφαιστειακή καλντέρα στον πλανήτη, αποτέλεσμα ηφαιστειακής έκρηξης, μια εύφορη κοιλάδα και ένας από τους ομορφότερους προορισμούς για παρακολούθηση της άγριας ζωής. Έχει μάλιστα ονομαστεί ως ένα από τα επτά φυσικά θαύματα της Αφρικής! Η κλειστή φύση του κρατήρα έχει δημιουργήσει ένα οικοσύστημα από μόνο του με έναν εντυπωσιακό πληθυσμό λιονταριών, αγριοβούβαλων, ελεφάντων, ρινόκερων, λεοπαρδάλεις, και μερικές χιλιάδες ακόμα ζώα!





Αυτό το ταξίδι μου φάνηκε ότι είχε μεγάλη διάρκεια, τρείς εβδομάδες δεν είναι και λίγο βέβαια...
Αφού το κάναμε επιτέλους, μπορώ να σας πω ότι θα παραμείνει στο μυαλό μου αναμφίβολα ένα πολύ όμορφο ταξίδι γεμάτο συναισθήματα και υπέροχες αναμνήσεις. Η Τανζανία διαθέτει μερικές εκπληκτικές ευκαιρίες για περιηγήσεις στην φύση και για φωτογραφίες. Η μεγαλύτερη χώρα της Ανατολικής Αφρικής, με περισσότερες από 120 φυλετικές ομάδες και περισσότερες γλώσσες από οποιαδήποτε άλλη αφρικανική χώρα. Είναι συναρπαστική με πλούσια ιστορία και πολιτισμό, καθώς και εκπληκτικά τοπία και φυσικά θαύματα που περιμένουν να εξερευνηθούν.Το Serengeti είναι ένα από τα μέρη που ενέπνευσαν τον Βασιλιά των Λιονταριών. Ο πληθυσμός τους εκεί υπολογίζεται ότι είναι μεταξύ 3000 και 4000 ατόμων και η χώρα διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό άγριων λιονταριών παγκοσμίως.

Σίγουρα δεν θα γυρίσεις απογοητευμένος γιατί το σαφάρι δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου (εκτός και αν είσαι από την Ολλανδία)! Θα παρακολουθήσετε από κοντά ελέφαντες που κολυμπούν, ειρηνικές καμηλοπαρδάλεις, τεμπέληδες ιπποπόταμους, μαινόμενους βούβαλους, φιλικές ζέβρες, ίσως ακόμα και άπιαστες λεοπαρδάλεις καθώς και τα περίφημα λιοντάρια που σκαρφαλώνουν στα δέντρα.
Από τα big five εμείς είδαμε τα “big 4,5” (με την τσίτα αντί για λεοπάρδαλη) και εννοείται ότι είμαστε ευχαριστημένοι! Επίσης, πόσοι από εσάς μπορείτε να πείτε ότι χαιδέψατε τον πισινό μιας άγριας ζέβρας; Ένα πραγματικό σαφάρι ήταν πάντα στην bucket list μας.


Νομίζω ότι γυρνάς λίγο διαφορετικός άνθρωπος ειδικότερα όταν πας σε δυσκολότερες χώρες, όσο και αν αυτό ακούγεται κάπως (εκτός και αν είσαι πραγματικά αναίσθητος). Όταν αντικρίζεις συνθήκες ζωής οι οποίες δεν θα έπρεπε να γίνονται ανεκτές από τον υπόλοιπο πλανήτη, αλλά δυστυχώς...
Στην Ζανζιβάρη κάναμε σχεδόν 600χλμ σε δρόμους και ακόμα κάποια μέτρα μέσα σε νερό με το σκούτερ! Επίσης μην νομίζετε ότι είναι κάτι το να δεις Μασάι, ακόμα και ο περιπτεράς είναι Μασάι. Πρόκειται για ένα ταξίδι με μια μίξη ξεκούρασης και δράσης... Μια πραγματική εξωτική απόδραση, Τανζανία ένα στολίδι στην καρδιά της Ανατολικής Αφρικής.
Και αν δεν πάνε όλα βάση προγράμματος, ποιος νοιάζεται... This is Africa και Hakuna matata!!



Αντί επιλόγου…


Αντικρίζουμε ξανά την πινακίδα πάνω από το κτίριο του αεροδρομίου, αυτή που γράφει Karibu Zanzibar (καλώς ήρθατε), αυτή την φορά όμως θα σας αποχαιρετίσουμε.
Στις 4:30 οι κινητήρες ανεβάζουν απότομα στροφές δίνοντας μας άμεσα την ταχύτητα που χρειαζόμαστε, οι τροχοί αφήνουν το έδαφος και επιστρέφουν μέσα στο κύτος του αεροσκάφους. Παίρνουμε άμεσα ύψος καθώς αποχαιρετάμε σιωπηλά το νησί των μπαχαρικών, τον Ινδικό ωκεανό και την μαύρη ήπειρο. “Asante Sana (ευχαριστώ πολύ) Tanzania”...

Το σκοτάδι από κάτω μαρτυράει το τέλος της πόλης, παραπέρα κάποια ακόμα φώτα λογικά φανερώνουν χωριά και νομίζουμε ότι αναγνωρίζουμε το Nungwi. Αφήνουμε πίσω μας τον ωκεανό και περνάμε πάλι πάνω από την ηπειρωτική Αφρική. Πρόκειται για μια σχετικά βαρετή πτήση, με μέτριο σέρβις και ο διπλανός μου είναι βαρύ πεπόνι. Του ζήτησα κάποια στιγμή να πάω τουαλέτα και σηκώθηκε με δυσκολία παρατηρώντας με το βλέμμα της αγελάδας που κοιτάζει το τραίνο. Η κοιλιά μου συνεχίζει τα τερτίπια της, την κρατάω ζέστη με το χέρι ελπίζοντας να μην χρειαστεί να κάνω κάτι περισσότερο από αυτό. Μας σερβίρουν φαγητό, ίσως δεν θα έπρεπε να φάω ξανά αλλά δεν ακολουθώ ούτε τις δικές μου συμβουλές και ας πονάω. Η συνέχεια θα περάσει με λίγο ύπνο, με πολλές αναταράξεις και έντονες κοιλιακές διαταραχές. Ξάφνου το μάτι ξεκλέβει μια ενδιαφέρουσα πληροφορία από την διπλανή οθόνη. Βρισκόμαστε πάνω από το Κάιρο, ανοίγω το παράθυρο και πράγματι αντικρίζουμε την πόλη που επισκεφθήκαμε πριν από μόλις τρεις μήνες. Βγάζω κάποιες φωτογραφίες στα γρήγορα και αργότερα κάνοντας ζουμ θα αναγνωρίσουμε ακόμα και τις πυραμίδες!! Λίγο αργότερα θα περάσουμε πάνω από την Μεσόγειο, απομένουν ακόμα λιγότερο από δύο ώρες μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Τόσες ώρες ταξίδι και δεν μας προσφέρουν καφέ για κάποιον περίεργο λόγο.







Με το που πατήσω έδαφος στο αεροδρόμιο της πόλης θα περάσω ένα σεβαστό διάστημα στις τουαλέτες, με την Α να με περιμένει υπομονετικά. Θα έχουμε συνολικά 2,5 ώρες μέχρι να έρθει η ώρα της επόμενης πτήσης. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, ευγενικό και χαμογελαστό προσωπικό, πραγματικά καμία σχέση με το προηγούμενο πλήρωμα της ίδιας αεροπορικής εταιρείας. Η σύντομη πτήση 1,5 ώρας θα περάσει μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, φθοράς και αφθαρσίας, με τσιμπολόγημα και χαζεύοντας το Αιγαίο, τα νησιά και τις βραχονησίδες απο κάτω μας...


Στις 15:00 προσγειωνόμαστε στο Ελ Βενιζέλος, εδώ θα εχουμε επτά ώρες αναμονής (μετά την αλλαγή των πτήσεων) και κανονίζουμε να βρεθούμε ξανά με τους ίδιους φίλους. Θα έρθουν να μας πάρουν από εκεί και θα πάμε στο Πόρτο Ράφτη για βραδινό όπου και θα περάσουμε ένα όμορφο τετράωρο μαζί και θα μας επιστρέψουν πίσω στις 20:30... Ακόμα λίγη υπομονή, η πτήση είναι στις 22:30 και η κούραση πραγματικά πολύ μεγάλη. Δεν βοηθάει και η ταξιδιωτική (ή ότι προέλευσης είναι τέλος πάντων) γαστρεντερίτιδα... Η Aegean έκανε overbooking, σκέφτομαι κάντε μας πλάκα τώρα καθώς ζητάνε από τους επιβάτες ποιος θα αλλάξει την πτήση του για την αυριανή με ανταμοιβή. Πάντως σίγουρα όχι εμείς!!
Μπαίνουμε στο γεμάτο αεροσκάφος και στην προκαθορισμένη ώρα φτάνουμε επιτέλους στον προορισμό μας για απόψε.. Για άλλη μια φορά θα εκμεταλλευτώ την παρουσία της αδελφής μου, η οποία θα έρθει να μας πάρει από το αεροδρόμιο. Ουσιαστικά έχουμε κοιμηθεί μόνο 1,5 ώρα την προηγούμενη νύχτα και βρισκόμαστε σε κίνηση ακριβώς για 24 ώρες!! Στις πτήσεις ξεκουραστήκαμε πολύ λίγο, στην τελευταία ήμουν έτοιμος να ξαπλώσω μπρούμυτα στο πάτωμα και με μεγάλη δυσκολία κρατούσα ανοιχτά τα μάτια. Τα μεσάνυχτα φτάνουμε αποκαμωμένοι στο ξενοδοχείο όπου και δεν έχουμε δύναμη και κουράγιο ούτε για ένα μπάνιο (βρωμιάρηδες)! Την επόμενη νωρίς το πρωί πρέπει να κάνουμε το τελευταίο και ευκολότερο (αλλά και συνάμα δυσκολότερο) μέρος του ταξιδιού μας... Ένα γρήγορο καραβάκι και θα βρεθούμε ξανά στο σπίτι μας όπου και θα κοιμηθώ την μισή μέρα έχοντας λίγο πυρετό.



Η μαλάρια θέλει ιδιαίτερη προσοχή, συνήθως σε ένα ταξίδι το σκέφτομαι τις πρώτες μέρες, μετά χαλαρώνω και στο τέλος σχεδόν το ξεχνάω. Δεν πήραμε χάπια προφύλαξης αλλά χρησιμοποιήσαμε αντικουνουπικό σπρέι με 50% deet σχετικά συχνά. Ο καθένας αποφασίζει και πράττει, ελπίζω βέβαια να μην το μετανιώσω.
Fast forward στο τώρα… Τις πρώτες ήμερες μετά την επιστροφή, έχω διάρροια, πονοκέφαλο, συμπτώματα συναχιού, έντονη καταρροή, μέχρι και 39,1 πυρετό… Εννοείται ότι φοβήθηκα και πίστεψα ότι η ελονοσία μου χτύπησε την πόρτα, θα πάω για έλεγχο και τελικά ευτυχώς πρόκειται απλά για γρίπη τύπου Β. Στο τέλος έχασα τέσσερα κιλά, αλλά μην ανησυχείτε τα ξαναβρήκα πολύ γρήγορα!



-----------------------------------------------



Φεβρουάριος 2057 κάπου στην βορειοανατολική Ζανζιβάρη, το εγγονάκι βρίσκεται στα πόδια της γιαγιάς του και ικετεύει για ακόμα μια ιστορία πριν κοιμηθεί. Η ηλικιωμένη ξύνει το κεφάλι της και αποφασίζει να μιλήσει για κάτι που είδε η ίδια με τα ματιά της πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν ήταν ακόμα νέα. Κάποιοι άπιστοι Θωμάδες δεν την πίστεψαν τότε, όταν όμως το έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες δικαιώθηκε πανηγυρικά. Βγάζει απο την κρυψώνα το παλίο σκουριασμένο μεταλλικό κουτί των μπισκότων, εκεί που κρύβει τις πενιχρές της οικονομίες καθώς και τις φωτογραφίες από τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής της. Κρατώντας ψηλά το απόκομμα από το πρωτοσέλιδο που με μεγάλα γράμματα γράφει «Οι mzungus με το υποβρύχιο σκούτερ» τα μάτια της θολώνουν και σκάει ένα χαμόγελο στο μικρό παιδί!
Ήταν λοιπόν μια φορά και ένα καιρό, ένας ηλίιιιθιος mzungu με ένα σκούτερ...


ΤΕΛΟΣ.-

 

[maratha]

Τέλειο !!! Ευχαριστούμε πολύ !
Εύχομαι κ στα επόμενα ταξίδια με υγεία !!!

 

[evaT]

Πολύ ωραία η ιστορία σου και εξαιρετικά καλογραμμένη.
Είμασταν με μισό μήνα διαφορά στα ίδια μέρη αλλά εμείς φανήκαμε πιο τυχεροί με τον καιρό και τις διακοπές ρεύματος! Ανεξήγητο.
Νομίζω έχουμε παρόμοιες εντυπώσεις από το σαφάρι και γω επέστρεψα με την πεποίθηση ότι μία επιπλέον μέρα στο Σερενγκέτι θα έκανε την εμπειρία ακόμη καλύτερη, τη Ζανζιβάρη εσείς τη ζήσατε πιο χαλαρά και βρεθήκατε σε πιο αυθεντικά μέρη, που εμείς δεν προλαβαίναμε να επισκεφτούμε.

Μικρή Οδύσσεια η επιστροφή σας, όπως και η δική μας αλλά τώρα αυτά ξεχάστηκαν!

Καλά ταξίδια σε όλους μας, ευχαριστούμε πολύ!

 

[Sassenach77]

Εναλλακτικός τίτλος: Μια μικρή Ολλανδέζα στο Σερενγκέτι. Το τέρας της Τανζανίας. Μια κατσίκα τρικάβαλο στην Τανζανία (ή ένας μηχανόβιος, ένας Μασάι και μια κατσίκα μπαίνουν σε ένα μπαρ).

Α όχι, δεν θέλω εναλλακτικό τίτλο. Είναι η πρώτη ταξιδιωτική ιστορία που της έχεις βάλει επιτέλους ένα ωραιότατο ευφάνταστο τίτλο! Ανεκτίμητης αξίας γεγονός, που προσδίδει στην ιστορία έναν άλλο αέρα και μία μοναδικότητα!

Από τα big five εμείς είδαμε τα “big 4,5” (με την τσίτα αντί για λεοπάρδαλη)

Μου άρεσε αυτό, θα το υιοθετήσω! Και εγώ 4,5 είδα

Μια πραγματική εξωτική απόδραση, Τανζανία ένα στολίδι στην καρδιά της Ανατολικής Αφρικής.

Αγαπάμε Τανζανία και κατ επέκταση Αφρική για την μοναδικότητα του ζωικού βασιλείου, των φυσικών τοπίων και των ανθρώπων της!

Μέσα σε δύο μήνες έγραψες δύο καταπληκτικές ιστορίες!!! Με κακομαθαίνετε κύριε Πρέσβη

Πολλά μπράβο για τα όμορφα ταξίδια που κάνετε και για την καταγραφή τους! Εύχομαι πάντα να είστε καλά με την Α. και να συνεχίζετε ακάθεκτοι! Asante sana καλέ μου φίλε!

Φεβρουάριος 2057 κάπου στην βορειοανατολική Ζανζιβάρη, το εγγονάκι βρίσκεται στα πόδια της γιαγιάς του και ικετεύει για ακόμα μια ιστορία πριν κοιμηθεί. Η ηλικιωμένη ξύνει το κεφάλι της και αποφασίζει να μιλήσει για κάτι που είδε η ίδια με τα ματιά της πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν ήταν ακόμα νέα. Κάποιοι άπιστοι Θωμάδες δεν την πίστεψαν τότε, όταν όμως το έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες δικαιώθηκε πανηγυρικά. Βγάζει απο την κρυψώνα το παλίο σκουριασμένο μεταλλικό κουτί των μπισκότων, εκεί που κρύβει τις πενιχρές της οικονομίες καθώς και τις φωτογραφίες από τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής της. Κρατώντας ψηλά το απόκομμα από το πρωτοσέλιδο που με μεγάλα γράμματα γράφει «Οι mzungus με το υποβρύχιο σκούτερ» τα μάτια της θολώνουν και σκάει ένα χαμόγελο στο μικρό παιδί!
Ήταν λοιπόν μια φορά και ένα καιρό, ένας ηλίιιιθιος mzungu με ένα σκούτερ..

The best Mzungu!

 

[BASILISPAP]

Πραγματικά από καρδιάς, σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια, το ενδιαφέρον και την υποστήριξη σας!!

Τώρα μαζεύουμε χρήματα μήπως και κάνουμε κάποιο ταξίδι ακόμα, πριν το τέλος της χρονιάς.

Προς όλους, καλά ταξίδια με υγεία πάνω απ' όλα!! Και μην ξεχνάτε να γράφετε τις εμπειρίες σας εδώ, όσο κοπιαστικό και αν είναι. Ο μελλοντικός μας εαυτός θα μας ευχαριστεί ξαναδιαβάζοντας ότι έχουμε ζήσει κάποια στιγμή στην ζωή μας...