soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Η Εφορία και το …νεγκλιζέ!
ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΠΟΧΟΥΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗ
Το βίντεο-κλιπ διαρκεί 30 δευτερόλεπτα. Δηλ. όσο διαρκούν όλα τα διαφημιστικά σποτάκια. Φαίνεται ότι αυτός είναι ο ενδεδειγμένος χρόνος. Η χρυσή τομή ανάμεσα στο κόστος του πανάκριβου τηλεοπτικού χρόνου και του χρόνου που απαιτείται για να εμπεδώσει ο τηλεθεατής μια πληροφορία. Για να μας μείνει αυτό που βλέπουμε!
Το σποτάκι αρχίζει με τον πλανήτη μας, τη Γη, να περιστρέφεται μέσα στο διάστημα. Σε κάθε καρέ, γίνεται ζουμ και ο τηλεθεατής βλέπει όλο και με μεγαλύτερη ευκρίνεια. Όπως βλέπουμε τη Γη από το Google – earth και εστιάζουμε όλο και περισσότερο. Τότε αρχίζουν να εμφανίζονται πράγματα που πριν δεν μπορούσαμε να δούμε, εμφανίζονται οι πόλεις, μετά οι δρόμοι, μετά τα σπίτια κ.λπ. Στο κέντρο της οθόνης υπάρχει ένας κύκλος, κάτι σαν στόχαστρο πολεμικού όπλου, που σβήνει και ανανεώνεται διαρκώς. Ακούγεται η φωνή μιας γυναίκας, καθαρή, σταθερή, αποφασιστική, χωρίς εξάρσεις αλλά που σου δίνει την εντύπωση ότι δεν σηκώνει αντιρρήσεις. Το σποτ ξεκινά, όπως είπαμε με τη Γη και η φωνή λέει:
-Το όνομά σου είναι Τομ… (στο επόμενο καρέ βλέπουμε τη βόρεια και τη νότια Αμερική)
-Μένεις στην 5η οδό… (η εικόνα εστιάζει στη Βόρεια Αμερική)
-Ωραίο αυτοκίνητο, Τομ… (το στόχαστρο εστιάζει στις ΗΠΑ)
-Ωραίο σπίτι… (ο φακός πλησιάζει ακόμα πιο κοντά, και επικεντρώνεται σε κάποια πολιτεία των ΗΠΑ)
-Εκείνο που δεν είναι τόσο ωραίο… (στην οθόνη καδράρεται η πολιτεία της Πενσυλβάνιας)
-…είναι ότι χρωστάς στην πολιτεία της Πενσυλβάνιας,,, (ζουμάρει πιο πολύ)
-Τέσσερα, κόμμα, διακόσια δώδεκα δολάρια , $4, 212… (δηλ. περίπου 3,34… και πάλι μεγαλύτερο ζουμ, ενώ η γυναικεία φωνή επεξηγεί…)
-…από ληξιπρόθεσμα χρέη! (και συνεχίζει)
-Άκουσε, Τομ… μπορούμε να το κάνουμε εύκολο για σένα…
-Πλήρωσε μέχρι 18 Ιουνίου… (το ζουμ προχωρεί και διακρίνονται οι δρόμοι μιας πόλης)
-…και θα αγνοήσουμε τα πρόστιμα… (κάτι που γίνεται και σε μας, εξάλλου)
-…και θα διαγράψουμε τις μισές προσαυξήσεις… (όπως γίνεται και με τη δική μας εφορία)
-Γιατί, Τομ… (εδώ το μήνυμα το παίρνει ο καθένας, αδιακρίτως βαθμού ευφυΐας)
-…ξέρουμε ποιος είσαι!!! (εδώ, ο φακός –και το στόχαστρο- έχουν εστιάσει πάνω από ένα σπίτι… Υποτίθεται, πάνω από το σπίτι το Τομ. Και το σποτάκι κλείνει με μια μεγάλη επιγραφή με λευκά κεφαλαία γράμματα σε μαύρο φόντο: «ΕΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΣ, ΠΡΙΝ ΣΕ ΒΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ»
Αυτό ήταν ένα τηλεοπτικό σποτ της εφορίας της πολιτείας της Πενσυλβάνιας, όπως εξάλλου ανέφερε και η φωνή της παρουσιάστριας.
Μπορεί και στη χώρα μας να γίνονται ανακοινώσεις από την εφορία, να αναγγέλλονται οι όροι αποπληρωμής ενός χρέους, να καθορίζονται οι εκπτώσεις που θα γίνουν σε όσους οφειλέτες προσέλθουν έγκαιρα… αλλά μένουμε στα τυπικά και στο Δελτίο Ειδήσεων. Ο λαός μαθαίνει… τα δυσάρεστα, κυρίως, από τις συζητήσεις στα πρωϊνάδικα και από τις ειδήσεις.
Όμως, άλλο είναι η αμεσότητα του παραπάνω μηνύματος… «Γιατί, Τομ, ξέρουμε ποιος είσαι…» και «ΕΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΣ, ΠΡΙΝ ΣΕ ΒΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ». Άλλο είναι να σου μιλάει η ίδια η Εφορία. Προσωπικά... Αυτό είναι το κάτι άλλο για τα δικά μας δεδομένα. Αυτή η αμεσότητα, δείχνει μια υπηρεσία υπεύθυνη, που δεν σηκώνει αντιρρήσεις. Μπορεί και να μας μεταφέρει νοερά σε ταινία γουέστερν, με τον σερίφη να προειδοποιεί τον κακοποιό να παραδοθεί, πριν ο ίδιος ο σερίφης αναλάβει δράση.
Ας μην ξεχνάμε ότι, ο Αλ Καπόνε με τόσα και τόσα κακουργήματα στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης, με τις πάμπολλες δολοφονίες, συνελήφθη και φυλακίστηκε… για κάποιες μικρο –οφειλές στην εφορία. Αυτό το γνωρίζουν όλοι. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το «μακρύ χέρι του νόμου» (the long arm of the law), όπως λένε. Όχι πως στη χώρα μας δεν υπάρχει κάτι τέτοιο… Μόνο που εδώ, το χέρι του νόμου άλλοτε μακραίνει και άλλοτε κονταίνει, ανάλογα με το ποιος είναι ο οφειλέτης, ποιους γνωρίζει, ποιοι τον γνωρίζουν και τι διασυνδέσεις έχει. Αυτή είναι η αντίληψη που επικρατεί.
Χρόνια και χρόνια οι πολιτικοί κάνουν λόγο για «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», μόνο που αυτό γίνεται πολύ – πολύ αργά και με μικρή αποτελεσματικότητα. Οι υπηρεσίες γνωρίζουν ποιοι οφείλουν και ποιοι απʼ αυτούς είναι μεγαλο-οφειλέτες. Όμως, οι διαδικασίες για την είσπραξη φαίνεται να σκοντάφτουν σε λογής – λογής νομικές λεπτομέρειες ή σε τεχνικά ζητήματα, σε υπηρεσιακές μεθοδεύσεις…
Λένε ότι μια φορά (κι έναν καιρό) η εφορία κάλεσε κάποιον για να διευθετήσει μιαν οφειλή του. Ο άνθρωπος δεν είχε εμπειρία από υπηρεσίες και τα σχετικά, οπότε ένιωσε αμήχανα, όντας αβέβαιος ως προς το τι θα συναντούσε εκεί. Έδειξε, λοιπόν, την ειδοποίηση σε κάποιο γνωστό του επιχειρηματία, για να τον συμβουλέψει τι θα έπρεπε να κάνει στην προκειμένη περίπτωση. Εκείνος, αφού διάβασε το χαρτί, είπε στο φίλο του: «Κοίταξε… θα φορέσεις ό,τι πιο παλιό ρούχο έχεις και θα προσπαθήσεις να δείχνεις μισοκακόμοιρος. Θα κάνεις μονίμως ότι δεν καταλαβαίνεις και θα ρωτάς για το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Έτσι, στην κατάσταση που θα τους δείξεις ότι βρίσκεσαι, θα σε λυπηθούνε και θα τη βγάλεις όσο πιο ελαφρά γίνεται. Κατάλαβες;»
Ο άνθρωπος, κατάλαβε – δεν κατάλαβε, σκέφτηκε να πάρει και μια δεύτερη γνώμη. Πήγε, λοιπόν, σε ένα άλλο γνωστό του και του είπε για την ειδοποίηση που έλαβε από την εφορία, καθώς και για το φόβο που είχε, καθώς δεν γνώριζε πώς να κινηθεί μέσα στις υπηρεσίες και τι ερωτήσεις μπορεί να του έκαναν… Ο γνωστός του φίλου μας είχε αντίθετη νοοτροπία. Έτσι, του είπε: «Κοίταξε… Βάλε τα καλύτερά σου ρούχα. Πήγαινε και στο κομμωτήριο να σου φτιάξουν ένα ωραίο πρόσωπο, βάλε τα λουστρίνια σου, δυο τρία δαχτυλίδια και μόλις μπεις στο γραφείο του εφόρου, στρογγυλοκάθισε στο κάθισμα, βάλε τα πόδια σου πάνω στο γραφείο και βγάλε ένα μεγάλο πούρο Αβάνας. Μόλις το ανάψεις, ανάμεσα στα πρώτα παφ – πουφ, θα πεις: Τι γίνεται με σας, εδώ, ρε παιδιά; Είναι κάτι που θέλετε να μου πείτε; Είμαι όλος αφτιά… Έτσι, με τέτοιο φέρσιμο, τους έκοψες πέρα για πέρα τον τσαμπουκά. Μην τους αφήσεις να σε πιάσουν κορόϊδο. Κράτησε για σένα την πρωτοβουλία των κινήσεων!!!».
Ο φίλος μας, ακούγοντας δύο διαμετρικά αντίθετες απόψεις, αποπροσανατολίστηκε, εντελώς. Σκέφτηκε, τότε, να συμβουλευτεί τον πνευματικό του, μια και δεν ήταν και τόσο προχωρημένος ώστε να έχει ψυχολόγο. Πήγε, λοιπόν, στο σπίτι του ιερέα και ο σεβάσμιος γέροντας τον υποδέχτηκε με χαρά. Άρχισε να του αναφέρει την κλήση από την εφορία, τη συμβουλή του ενός φίλου του, για να ντυθεί φτωχικά, καθώς και τη γνώμη του άλλου γνωστού του, για να βάλλει ό,τι πιο φανταχτερό ρούχο είχε. Τέλος, είπε στο γέροντα ότι βρίσκεται σε δίλημμα και του ζήτησε να του πει τη γνώμη του.
Ο γέροντας του απάντησε: «Τέκνο μου, θα σου πω μιαν ιστορία και συ θα βγάλεις από μόνος σου το συμπέρασμα. Εξάλλου και ο ίδιος ο Ιησούς, δίδαξε με παραβολές… Έτσι, δεν είναι; Ήτανε, λέει, κάποτε μια νέα και όμορφη κοπέλα, που ήταν αρραβωνιασμένη και σε λίγες μέρες επρόκειτο να παντρευτεί. Καταλαβαίνεις, τώρα, πως όσο πλησιάζει η μεγάλη μέρα, τόσο προσπαθεί ο καθένας από το στενό κύκλο, να δώσει τη δική του συμβουλή.
Όταν φτάσανε στο ζήτημα της πρώτης νύχτας του γάμου, η μητέρα συμβούλεψε τη νέα να φορέσει το μακρύ και συντηρητικό φανελένιο νυχτικό και να καθίσει με σεμνότητα στην άκρη του κρεβατιού και να περιμένει την πρωτοβουλία του γαμπρού. Ό, τι άλλο κι αν έκανε, θα κινδύνευε να την παρεξηγήσει ο γαμπρός και να σχημάτιζε τη γνώμη πως η νέα θα είχε στο παρελθόν και άλλες πολλές παρόμοιες εμπειρίες…
Η κοπέλα, όταν βρέθηκε, αργότερα, με τις φίλες της, τους ανέφερε –μεταξύ άλλων- και τη συμβουλή της μητέρας της. Εκείνες έβαλαν τα γέλια και δεν εννοούσαν να σταματήσουν. Η νέα, που βρέθηκε σε αμηχανία, τις ρώτησε γιατί γελάνε. Τότε, μια απʼ αυτές ανέλαβε να της εξηγήσει. Της λέει, λοιπόν: Όλʼ αυτά είναι παλιομοδίτικα. Εσύ, θα παρφουμαριστείς, θα βάλεις τα αρώματά σου, τα αποσμητικά σου, θα φορέσεις ένα υποτυπώδες στριγκάκι, από πάνω ένα διαφανές νεγκλιζέ κι όταν πλησιάσει ο γαμπρός, θα του δείξεις –ξέρεις, τώρα- ποιος κάνει κουμάντο πάνω στο κρεβάτι!!!
Με τέτοιες αντίθετες οδηγίες, η κοπέλα τα χρειάστηκε. Τα είχε σχεδόν χαμένα, μην ξέροντας τι θα ήταν το σωστό… είπε ο γέροντας.
-Μα, σεβάσμιε πάτερ, ποια γνώμη έπρεπε να ακολουθήσει η κοπέλα;… ρώτησε με αγωνία ο φίλος μας.
-Τέκνο μου, είπε ο γέροντας, ό,τι νυχτικό κι να φορούσε η νέα, η κατάληξη θα ήταν, πάντα, η ίδια…
[email protected]
(Εδώ, με την άδεια του συγγραφέα)
Last edited by a moderator:
