KostasLia
Member
- Μηνύματα
- 311
- Likes
- 1.749
- Επόμενο Ταξίδι
- για Βαλκάνια το κόβω
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βιετνάμ
Πρωινό ξύπνημα, και αφού ευχαριστήσαμε τον Paolo για όλα,ανταλλάξαμε email,και αλληλοπροσκαλέσαμε ο ένας τον άλλο στην χώρα του, αναχωρήσαμε με τελικό προορισμό την πόλη της Μάνταμπα.
Βέβαια το σημερινό πρόγραμμα ήταν και λίγο λασκα και για τον λόγο αυτό πριν αποχαιρετήσουμε για πάντα την Πέτρα, αποφασίσουμε να κάνουμε μια μικρή στάση να δούμε και την μικρή Πέτρα, που δεν είχαμε προλάβει να δούμε...
Η μικρή Πέτρα είναι κάπου κοντά από την Πέτρα, mini version, θα το αποκαλούσα εγώ με κάποια μικρά κτήσματα.Δεν έχει είσοδο και μπορεί να την γυρίσει κανείς στο διάστημα της μισής ώρας.Από ότι μας είπαν κατοικούταν από την χαμηλότερη τάξη. Θεωρώ ότι αν κάποιος έχει επισκεφτεί την Πέτρα, δεν χάνει κάτι και να μην πάει απλά εμάς από περιέργεια και μόνο μας έκατσε και έτσι πήγαμε
χαιρετήσαμε λοιπόν την Πέτρα και συνεχίζουμε για την πόλη του Κάρακ όπου θα δούμε το κάστρο του και θα φάμε και το μεσημεριανό μας.Το Al Karak ή αλλιώς Kerak απέχει γυρω στα 160χλμ από την Πέτρα (2,5ώρες περίπου) και το φημισμένο κάστρο του δεσπόζει μέσα στην πόλη.Πάμε να το δούμε...
θέα από το κάστρο
και φυσικά άλλη μια έκπληξη μας περιμένει...
Εκεί που τραβάμε φωτογραφίες με την Ε.ένας κύριος μου ζητά στα αγγλικά να τον τραβήξω μια φώτο με έναν μεγαλύτερο κύριο.Αφού τους τραβάω γυρνάω και κάτι λέω στα ελληνικά στην αδερφή μου.Ο μεγαλύτερος κύριος μας κοιτάει και τρέμει..
-Ειστε ελληνίδες??μας ρωτάει με άψογα ελληνικά.
-Ναι.. του λεω και γω..
-Και σεις Ελληνας???
Δεν μου απαντάει...κάνει να ακουμπήσει πάνω στον ανιψιο του(όπως μάθαμε αργότερα),κάθεται πρόχειρα πάνω σε μια πέτρα και ξεκινάει να κλαίει..κάτι λέει στον ανιψιο του,ο οποίος τρέχοντας καταφτάνει λίγο αργότερα με ένα ποτήρι νερό..
-Αρε παιδιά...μας λεεί πάλι στα ελληνικά, είχα 10χρόνια να δω έλληνες και με συγκινήσατε..και μας λεει την ιστορία του...η οποία έχει ως εξής:
Ο Μωχάμετ, ο οποίος τώρα είναι πάνω κάτω στα 50φεύγα του, ήταν φοιτητής γεωπόνος στην Θεσσαλονίκη, οι Έλληνες τον φώναζαν Μηχάλη, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε ελληνίδα με την οποία απέκτησε μια κόρη, η οποία πρέπει να είναι πάνω κάτω στην ηλικία μου(30+),λίγο αργότερα χώρισε και γύρισε πίσω στην πατρίδα του την Ιορδανία. Δεν εχει δει την κόρη του από τότε που έφυγε, αφού το εισητήριο γιαυτόν όπως μας είπε είναι πολύ ακριβό,και δεν θέλει να τον επισκεφτεί η κόρη του εκεί γιατί μας είπε,ντρέπεται και φοβάται την αντίδρασή της. Τα ελληνικά του ήταν άψογα,άνετα τον έκανες για έλληνα,κανένα ψεγάδι, ούτε στην προφορά ούτε και στον τρόπο που τα μιλούσε.
Μας είπε ότι στο κάστρο δεν σταματούσαν πλέον τα ελληνικά γρουπ και έτσι είχε πάνω από 10χρόνια να έρθει σε επαφή με έλληνες.Έμενε χρόνια στο Καρακ με τις αδερφές του και τις οικογενειές τους,αλλά ακόμη ονειρευόταν ότι ίσως κάποια μέρα γυρνούσε να επιστεφτεί την Ελλάδα.
Μετά από την συγκίνηση του αυτή μας κάλεσε σπίτι του να μας περιποιηθεί.Εμεις αρχικά αρνηθήκαμε ευγενικά.Δεν δέχτηκε την άρνηση μας και εμείς βλέποντας την παράκληση και την συναισθηματική φόρτωση που του προκαλέσαμε τελικά δεχτήκαμε.
Το σπίτι του είναι κάπου στο κέντρο του Κάρακ,με το που μπήκαμε μας οδήγησαν σε ένα δωμάτιο με πολλούς καναπέδες, σαν αυτούς που είχε η γιαγιά μου να φανταστείτε..όλη η οικογένεια κατέβηκε να μας υποδεχτεί.Οι γυναίκες φυσικά δεν καθήσανε μαζί μας απλά μας σέρβιραν φαι και καφέ και κοιτούσανε από την πόρτα. Οι άντρες της οικογένειας καθήσανε να φάνε και να πιούνε καφέ μαζί μας. Επικεφαλής της οικογένειας ο μεγαλύτερος γαμπρός(80+) του Μωχάμετ (, άντρας της μεγαλύτερης αδερφής του, η οποία είχε πεθάνει,) ο οποίος μας ρωτούσε για την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας. Ελληνικά μιλούσε μόνο ο Μωχάμετ έτσι μετέφραζε τι λέγαμε εμείς και τι αυτοί. Σε κάποια φάση ένας άλλος γαμπρός του μας χαιρέτησε από την πόρτα, από ότι μας είπε ο Μωχάμετ αργότερα δεν μπήκε στο δωμάτιο γιατί λόγω το οτι είναι πολύ θρήσκος, δεν επιτρέπεται να παραβρείσκεται στο ίδιο δωμάτιο με γυναίκες αλλά ούτε και να δώσει χειραψία μαζί μας και γιαυτό με χαιρέτησε πιανοντας με από τον καρπό του χεριού μου.
Λίγο αργότερα αφού φάγαμε και ήπιαμε έβγαλα τον καπνό μου να στρίψω ένα τσιγάρο. Ο μεγάλος γαμπρός του με ρώτησε αν ήταν χασίς και γω άρχισα να γελάω..εκεί εσπασε και ο πάγος.Του ζήτησα να βγάλουμε μια αναμνηστική φωτογραφία και συμφώνησε, απαιτώντας από την ανιψιά του να του φέρει το επίσημο σαρίκι του, αυτό το οποίο φορούσε όταν έδωσε χειραψία με τον τότε βασιλιά της Ιορδανίας.
λεγοντάς μας ότι αφού ήμαστε Έλληνες, ήμαστε εξίσου επίσημοι με τον βασιλιά τους!!Αυτό και αν ήτανε τιμή....
Ο Μωχάμετ μας μίλησε για την Θεσσαλονίκη τότε, νοστάλγησε τα φοιτητικά του χρόνια, μας είπε ότι θα έπρεπε να ήμαστε περήφανοι που ήμαστε Έλληνες και κατάφερε να μας κάνει και να αιστανθούμε όντως περίφανοι γι'αυτό.
Η ώρα όμως περνούσε και είχαμε μπροστά μας αλλες 2ώρες οδήγηση..έπρεπε να φύγουμε..επέμεναν να μας φιλοξενήσουνε για τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού μας, αλλά αυτό δεν γινόταν..ο Μωχάμετ μας έδωσε τον αριθμό του λεγοντάς μας ότι αν μας τύχαινε κανένα πρόβλημα κατα το υπόλοιπο του ταξιδιού μας στην Ιορδανία να επικοινωνήσουμε μαζί του.Από εκείνη την μέρα μέχρι και σήμερα σε κάθε εθνική γιορτή μας στέλνει μυνήματα και ευχές..ευχόμαστε να τον ξαναδούμε κάποια μέρα..ίσως όταν έρθει να δει την οικογένεια που έχει εδώ..και να είναι πάντα καλά.
Λίγο πριν την αναχώρηση μας από το σπίτι του
Και έτσι συγκινημένοι και γεμάτοι από άλλη μια εμπειρία ζωής συνεχίζουμε για τον προορισμό μας
είναι βραδάκι πια όταν βρίσκουμε το Saint John Hotel. Το κάθε ζευγάρι κατευθύνεται για το δωμάτιο του..μας έχει πιάσει όλους μια νοσταλγία για την Ελλάδα μετά την πολύωρη συζήτηση μας με τον Μωχάμετ..
αύριο όμως μας περιμένει άλλη μια καινούργια εμπειρία, μπάνιο στην Νεκρά Θάλασσα, στην μόνη θάλασσα όπου δεν ζει τπτ. που όλα επιπλέουν. Για να δουμε θα μπορέσουμε να κολυμπήσουμε???
Βέβαια το σημερινό πρόγραμμα ήταν και λίγο λασκα και για τον λόγο αυτό πριν αποχαιρετήσουμε για πάντα την Πέτρα, αποφασίσουμε να κάνουμε μια μικρή στάση να δούμε και την μικρή Πέτρα, που δεν είχαμε προλάβει να δούμε...
Η μικρή Πέτρα είναι κάπου κοντά από την Πέτρα, mini version, θα το αποκαλούσα εγώ με κάποια μικρά κτήσματα.Δεν έχει είσοδο και μπορεί να την γυρίσει κανείς στο διάστημα της μισής ώρας.Από ότι μας είπαν κατοικούταν από την χαμηλότερη τάξη. Θεωρώ ότι αν κάποιος έχει επισκεφτεί την Πέτρα, δεν χάνει κάτι και να μην πάει απλά εμάς από περιέργεια και μόνο μας έκατσε και έτσι πήγαμε
χαιρετήσαμε λοιπόν την Πέτρα και συνεχίζουμε για την πόλη του Κάρακ όπου θα δούμε το κάστρο του και θα φάμε και το μεσημεριανό μας.Το Al Karak ή αλλιώς Kerak απέχει γυρω στα 160χλμ από την Πέτρα (2,5ώρες περίπου) και το φημισμένο κάστρο του δεσπόζει μέσα στην πόλη.Πάμε να το δούμε...
θέα από το κάστρο
και φυσικά άλλη μια έκπληξη μας περιμένει...
Εκεί που τραβάμε φωτογραφίες με την Ε.ένας κύριος μου ζητά στα αγγλικά να τον τραβήξω μια φώτο με έναν μεγαλύτερο κύριο.Αφού τους τραβάω γυρνάω και κάτι λέω στα ελληνικά στην αδερφή μου.Ο μεγαλύτερος κύριος μας κοιτάει και τρέμει..
-Ειστε ελληνίδες??μας ρωτάει με άψογα ελληνικά.
-Ναι.. του λεω και γω..
-Και σεις Ελληνας???
Δεν μου απαντάει...κάνει να ακουμπήσει πάνω στον ανιψιο του(όπως μάθαμε αργότερα),κάθεται πρόχειρα πάνω σε μια πέτρα και ξεκινάει να κλαίει..κάτι λέει στον ανιψιο του,ο οποίος τρέχοντας καταφτάνει λίγο αργότερα με ένα ποτήρι νερό..
-Αρε παιδιά...μας λεεί πάλι στα ελληνικά, είχα 10χρόνια να δω έλληνες και με συγκινήσατε..και μας λεει την ιστορία του...η οποία έχει ως εξής:
Ο Μωχάμετ, ο οποίος τώρα είναι πάνω κάτω στα 50φεύγα του, ήταν φοιτητής γεωπόνος στην Θεσσαλονίκη, οι Έλληνες τον φώναζαν Μηχάλη, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε ελληνίδα με την οποία απέκτησε μια κόρη, η οποία πρέπει να είναι πάνω κάτω στην ηλικία μου(30+),λίγο αργότερα χώρισε και γύρισε πίσω στην πατρίδα του την Ιορδανία. Δεν εχει δει την κόρη του από τότε που έφυγε, αφού το εισητήριο γιαυτόν όπως μας είπε είναι πολύ ακριβό,και δεν θέλει να τον επισκεφτεί η κόρη του εκεί γιατί μας είπε,ντρέπεται και φοβάται την αντίδρασή της. Τα ελληνικά του ήταν άψογα,άνετα τον έκανες για έλληνα,κανένα ψεγάδι, ούτε στην προφορά ούτε και στον τρόπο που τα μιλούσε.
Μας είπε ότι στο κάστρο δεν σταματούσαν πλέον τα ελληνικά γρουπ και έτσι είχε πάνω από 10χρόνια να έρθει σε επαφή με έλληνες.Έμενε χρόνια στο Καρακ με τις αδερφές του και τις οικογενειές τους,αλλά ακόμη ονειρευόταν ότι ίσως κάποια μέρα γυρνούσε να επιστεφτεί την Ελλάδα.
Μετά από την συγκίνηση του αυτή μας κάλεσε σπίτι του να μας περιποιηθεί.Εμεις αρχικά αρνηθήκαμε ευγενικά.Δεν δέχτηκε την άρνηση μας και εμείς βλέποντας την παράκληση και την συναισθηματική φόρτωση που του προκαλέσαμε τελικά δεχτήκαμε.
Το σπίτι του είναι κάπου στο κέντρο του Κάρακ,με το που μπήκαμε μας οδήγησαν σε ένα δωμάτιο με πολλούς καναπέδες, σαν αυτούς που είχε η γιαγιά μου να φανταστείτε..όλη η οικογένεια κατέβηκε να μας υποδεχτεί.Οι γυναίκες φυσικά δεν καθήσανε μαζί μας απλά μας σέρβιραν φαι και καφέ και κοιτούσανε από την πόρτα. Οι άντρες της οικογένειας καθήσανε να φάνε και να πιούνε καφέ μαζί μας. Επικεφαλής της οικογένειας ο μεγαλύτερος γαμπρός(80+) του Μωχάμετ (, άντρας της μεγαλύτερης αδερφής του, η οποία είχε πεθάνει,) ο οποίος μας ρωτούσε για την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας. Ελληνικά μιλούσε μόνο ο Μωχάμετ έτσι μετέφραζε τι λέγαμε εμείς και τι αυτοί. Σε κάποια φάση ένας άλλος γαμπρός του μας χαιρέτησε από την πόρτα, από ότι μας είπε ο Μωχάμετ αργότερα δεν μπήκε στο δωμάτιο γιατί λόγω το οτι είναι πολύ θρήσκος, δεν επιτρέπεται να παραβρείσκεται στο ίδιο δωμάτιο με γυναίκες αλλά ούτε και να δώσει χειραψία μαζί μας και γιαυτό με χαιρέτησε πιανοντας με από τον καρπό του χεριού μου.
Λίγο αργότερα αφού φάγαμε και ήπιαμε έβγαλα τον καπνό μου να στρίψω ένα τσιγάρο. Ο μεγάλος γαμπρός του με ρώτησε αν ήταν χασίς και γω άρχισα να γελάω..εκεί εσπασε και ο πάγος.Του ζήτησα να βγάλουμε μια αναμνηστική φωτογραφία και συμφώνησε, απαιτώντας από την ανιψιά του να του φέρει το επίσημο σαρίκι του, αυτό το οποίο φορούσε όταν έδωσε χειραψία με τον τότε βασιλιά της Ιορδανίας.
λεγοντάς μας ότι αφού ήμαστε Έλληνες, ήμαστε εξίσου επίσημοι με τον βασιλιά τους!!Αυτό και αν ήτανε τιμή....
Ο Μωχάμετ μας μίλησε για την Θεσσαλονίκη τότε, νοστάλγησε τα φοιτητικά του χρόνια, μας είπε ότι θα έπρεπε να ήμαστε περήφανοι που ήμαστε Έλληνες και κατάφερε να μας κάνει και να αιστανθούμε όντως περίφανοι γι'αυτό.
Η ώρα όμως περνούσε και είχαμε μπροστά μας αλλες 2ώρες οδήγηση..έπρεπε να φύγουμε..επέμεναν να μας φιλοξενήσουνε για τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού μας, αλλά αυτό δεν γινόταν..ο Μωχάμετ μας έδωσε τον αριθμό του λεγοντάς μας ότι αν μας τύχαινε κανένα πρόβλημα κατα το υπόλοιπο του ταξιδιού μας στην Ιορδανία να επικοινωνήσουμε μαζί του.Από εκείνη την μέρα μέχρι και σήμερα σε κάθε εθνική γιορτή μας στέλνει μυνήματα και ευχές..ευχόμαστε να τον ξαναδούμε κάποια μέρα..ίσως όταν έρθει να δει την οικογένεια που έχει εδώ..και να είναι πάντα καλά.
Λίγο πριν την αναχώρηση μας από το σπίτι του
είναι βραδάκι πια όταν βρίσκουμε το Saint John Hotel. Το κάθε ζευγάρι κατευθύνεται για το δωμάτιο του..μας έχει πιάσει όλους μια νοσταλγία για την Ελλάδα μετά την πολύωρη συζήτηση μας με τον Μωχάμετ..
αύριο όμως μας περιμένει άλλη μια καινούργια εμπειρία, μπάνιο στην Νεκρά Θάλασσα, στην μόνη θάλασσα όπου δεν ζει τπτ. που όλα επιπλέουν. Για να δουμε θα μπορέσουμε να κολυμπήσουμε???
Last edited: