Γεωργία Η γνωστή- άγνωστη Γεωργία

[Samion]

Άμα τη βρίσκεις και φτηνή, έπρεπε να την πληρώσεις κιόλας μόνος σου (Στο κάτω κάτω ο οδηγός έφταιγε....)

οταν υπαρχει, ο πλοηγος φταιει..
και με την αναλογια με το μεσο μισθο (αν αληθευουν τα 200Ε) παλι τσαμπα σε σχεση με μας, ειναι...

 

[taver]

οταν υπαρχει, ο πλοηγος φταιει..
και με την αναλογια με το μεσο μισθο (αν αληθευουν τα 200Ε) παλι τσαμπα σε σχεση με μας, ειναι...

Τα στοιχεία για τα €200 στη Wikipedia είναι του 2005. Από τότε, πολλά έχουν αλλάξει στη Γεωργιανή οικονομία (από την ίδια πηγή, το 2001, το 54% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. το 2006, το 34%. Το 2011, το 9.2%). Οπότε εικάζω ότι και τα μέσα εισοδήματα έχουν βελτιωθεί.

(Άσχετο, αλλά διαβάζοντας τη Wikipedia, παρατήρησα ότι το 2005, ο πρόεδρος της χώρας... απέλυσε μαζικά όλη την τροχαία, 30.000 άτομα, λόγω corruption...)

 

[Samion]

Τα στοιχεία για τα €200 στη Wikipedia είναι του 2005. Από τότε, πολλά έχουν αλλάξει στη Γεωργιανή οικονομία (από την ίδια πηγή, το 2001, το 54% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. το 2006, το 34%. Το 2011, το 9.2%). Οπότε εικάζω ότι και τα μέσα εισοδήματα έχουν βελτιωθεί.

(Άσχετο, αλλά διαβάζοντας τη Wikipedia, παρατήρησα ότι το 2005, ο πρόεδρος της χώρας... απέλυσε μαζικά όλη την τροχαία, 30.000 άτομα, λόγω corruption...)

τα 200E δεν ηταν απο Wikipedia.ηταν απο orestcretepedia..

 

[YBONNH]

Ευχαριστω για την ιστορια! Ευχαριστω για την προστακτικη "χαθητε στους δρομους της παλιας πολης"
Σε μια εποχη που ολο και λιγοτεροι ταξιδευουν, εξακολουθεις να εχεις το βλεμμα του ταξιδιωτη, και να μας το μεταφερεις

...Και με τον taver , ειστε αχτυπητο διδυμο

 

[orestcrete]

τα 200E δεν ηταν απο Wikipedia.ηταν απο orestcretepedia..

Ετσι ειναι,ναι. Και στη Τιφλιδα και στο Ερεβαν με οσους μιλησαμε μας ειπαν οτι ο βασικος κυμαινεται στα 200-250 ευρω.

...Και με τον taver , ειστε αχτυπητο διδυμο

Υπηρχαν και αλλοι αφανεις ηρωες( βλ. Samion και αγνωστος Χ)

 

[kalspiros]

Πριν προχωρήσω: Η Τράπεζα? Άαα! Θαύμα, αριστούργημα, γκρεμίδι από τα λίγα! Αλλά τι το παίζω δήθεν, και οι γιαγιάδες μας σε τέτοια σπίτια μένανε…

Πίσω στα τζιπ, ο σκοπός τους είναι να σας ανεβάσουν τα 400μ υψομετρικά της πλάγιας μέχρι την τσιμπίδα. Βεβαίως μπορείτε να το κόψετε και ποδαράτο μέχρι εκεί. Με το αυτοκίνητο σας σίγουρα όχι. Ο δρόμος είναι αρκετά δύσκολος ακόμα και για το rav4 που μας ανέβασε εδώ. Τον οδηγό τον βρήκαμε από την είσοδος του χωριού Gergeti που πλέον αποτελεί προάστιο του Κazbegi. Προτείνω το ίδιο και για εσάς. Αν γίνεται απομακρυνθείτε από τον χαμό της πλατειάς για να έχετε δυνατότητα στο παζάρι. Θεωρώ ότι στην πλατεία θα έχει τεθεί κάποιο πλαφόν που δε θα επιτρέπει πολύ παζάρι. Τα 50 lari που ζητάνε (κοντά 20 Ευρώ) πέφτει χωρίς δεύτερη κουβέντα στα 40. Από κει και πέρα, εξαρτάται από τις δυνατότητες σας! Αρχίζει λοιπόν η ανάβαση από έναν άθλιο, όπως προείπαμε, δρόμο αρχικά μέσα από το Gergeti όπου εντύπωση προκαλούν οι δεκάδες σωληνώσεις μεταφοράς γκαζιού στο πλάι και πάνω από το δρόμο. Αφήνουμε το χωριό και συνεχίζουμε. Η θεά αρχίζει και φανερώνεται αλλά μη χάνετε τον χρόνο σας σε άσκοπες φωτογραφίσεις... Όταν πλέον μετά τις φουρκέτες φτάσετε στην κορυφή του λόφου, θα αντικρίσετε το μοναδικό θέαμα της εκκλησιάς με τις απόκρημνες και άγριες πλάγιες του Καύκασου στο βάθος.

Σταματήστε εκεί τον οδηγό και περπατήστε μέχρι εκεί καθώς το μονοπάτι δεν είναι επίπεδο άρα προσφέρει διαφορές λήψεις τούτης της εικόνας. Κατά τη διάρκεια αυτή, γυριστέ προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η κορυφή Kazbek, δεύτερη ψηλότερη στη χώρας στα 5047μ. μοιάζει με χιονισμένο κρανίο παχυκεφαλόσαυρου. από κει ξεκινάνε μονοπάτια για την κορυφή και για παγετώνα στην εκεί διαδρομή. Γυριστέ ξανά. Ανεβαίνουμε στον λοφίσκο του ναού και -εδώ- βγάζουμε τις φωτογραφίες μας προς το Kazbegi,

τον Καύκασο ενώ στα 15 χιλιόμετρα αριστερά μας ξεκάνει η Ρωσία (πλακά έχει που σε τούτο το ταξίδι βρεθήκαμε σε πολύ κοντινή απόσταση και στις τέσσερις χώρες που συνορεύουν με τη Γεωργία). Χρονικό παράθυρο πάνω του μισάωρου είναι αρκετό γι’ αυτό το θέαμα... Ο οδηγός όμως περιμένει. Επιστροφή.

 

[kalspiros]

Πάλι σύνορα. Αζερμπαϊτζάν αυτή τη φορά και χαριτολογώντας, υποστηρίζαμε ότι μπαινοβγαίναμε στις δυο χώρες ανάλογα με τα μονοπάτια που ακλουθούμε. Ολ’ αυτά στο Udabno, μέρος του θρησκευτικού αξιοθέατου David Gareja. Για να φτάσετε εκεί, ΜΗΝ εμπιστευτείτε τα GPS και MHN εμπιστευτείτε τον taver (καλά αυτό άλλωστε είναι πλέον γνωστό από την Ιαπωνία κιόλας). Πάρτε έναν χάρτη ντε και όλα θα είναι εύκολα. Περιγραμματικά να πω ότι θα πρέπει να πατέ από Sagarejo και όχι από Rustavi (το όποιο μπορεί να αξίζει μια επίσκεψη όντας ένα σουρεάλ δείγμα σοβιέτ πολεοδόμησης αλλά ο δρόμος που ακολουθεί θα σας σπάσει τα νευρά και το ηθικό... Αφήστε που μπορεί να μου καταλήξετε με καμία οβίδα στο κεφάλι...Ναι ναι, ο δρόμος περνάει διπλά (η μήπως κι από μέσα...; ) από γεωργιανό πεδίο βολής...Μέχρι και dummy χωριό θα δείτε στην πορεία... Άκυρο, δε θα δείτε γιατί ΔΕΝ θα περάσετε από δω!!)
Τον χωματόδρομο θα τον φάτε αλλά τουλάχιστον σε εντελώς διαφορετικό σκηνικό απ ότι είδαμε μέχρι τώρα. Χωματόδρομο και μόνο χώμα μέχρι τις άκρες του ορίζοντα. Λόφοι σε διαφορές αποχρώσεις του κόκκινου και της ώχρας, ξέμπαρκη ψυχορραγούσα λίμνη και χωματόδρομο ξανά.

(καλά, αυτός δεν είναι!)

Όταν πλέον φτάσετε, δεν μπορείτε να εντοπίσετε τη Lavra, το πρώτο μοναστήρι της περιοχής. Ακλουθώντας τα λιγοστά πλήθη, θα βρεθείτε στην είσοδος της μονής. Με το που θα μπείτε θα αντικρίσετε τον λόγο που ήρθατε και ταλαιπωρηθήκατε έτσι. Νάτο, το είδατε.

Δεν μπορώ με ασφάλεια να σας επιβάλλω μια επίσκεψη εδώ με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανα για όσα είδαμε μέχρι τώρα. Ίσως είναι θέμα διάρκειας και μεγέθους. Θα περιπλανηθείτε για κάνα 20λεπτο στο χώρος της μονής και μετά θα θελήσετε να φύγετε αν δεν είστε και πολύ της κατάνυξης και της θρησκείας. Εμείς βεβαία το αλλάξαμε λίγο προσθέτοντας το Udabno το όποιο όμως προορίζεται για αθλητικούς τύπους ή σε ανθρώπους που έχουν όλη τη μέρα μπροστά τους ώστε να ανέβουν με χάλαρο ρυθμό τις απάνθρωπες πλάγιες για να φτάσουν εκεί. Υπάρχουν δυο διαδρομές. Και οι δυο αρχίζουν στα δεξιά του σουβενιραδικου της μονής. Όταν φτάσετε στο επίπεδο του πύργου και θαυμάσετε απ’ αυτό το ύψος τη Lavra (διαδρομή που αν και δυσκολουτσικη, την προτείνω σε όλους) θα χρειαστεί να διαλέξετε.

Στα δεξιά σας σκαρφαλώνει η πλάγια πάρα πολύ απότομα. Για κάπου 5-10 λεπτά θα πρέπει να αντιμετωπίσετε αυτή την πρόκληση. Όταν βρεθείτε μπροστά σε μεταλλικό κιγκλίδωμα, έχετε βγάλει το πολύ δύσκολο κομμάτι και πατέ για το απλώς δύσκολο. Ανηφορικό μονοπάτια μέχρι την κορυφογραμμή και στροφή στην από πίσω πλευρά του λόφου. Αυτό που αντικρίζετε τώρα στη βάση του λόφου, που απλώνεται στο άπειρο, το απόλυτο τίποτα, είναι το Αζερμπαϊτζάν. Το κιγκλίδωμα θα σταματήσει και μένουν μόνο τα πασαλίκια του. Γνωρίζουμε ότι θα δούμε σπηλιές αλλά άλλη μια φορά είμαστε απροετοίμαστοι. Άρα όταν εμφανίζονται οι πρώτες από δαύτες στα βράχια, ρηχές και αδιάφορες, αρχίζουμε να προετοιμαζόμαστε για την μέθοδο που θα ακολουθήσουμε για να κουράρουμε την σμπαραλιασμένη μας ψυχή που μας βγήκε απ’ το στόμα μόνο και μόνο για να αντικρίσει αυτές τις... τρύπες. Προχωρώντας, κι άλλες τρύπες με αγιογραφίες ξεβαμμένες από τον δυτικό ήλιο που τις επιτίθεται κάθε μέρα. Οι αγιογραφίες γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες και συχνές, οι τρύπες βαθαίνουν και το πράγμα αρχίζει να αποκτά νόημα. Μετά τη σπήλια 50 δε (δεν τη χάνετε) και στα 50 μετρά, θα βρείτε πλάγιο ,απότομο μονοπάτι που σας ανεβάζει επίπεδο. Η σπήλια 36 είναι η τραπεζαρία. Ακόμα σώνονται τα τραπέζια/ σκαμνιά όπου οι μοναχοί γονάτιζαν για να φάνε.

Επίσης, μια από τις πιο εντυπωσιακές αγιογραφίες, απεικονίζει τον μυστικό δείπνο.

Το δυστύχημα είναι ότι όλοι οι χώροι έχουν βανδαλιστεί ποικιλοτρόπως. Συνεχίζοντας το μονοπάτι θα φτάσετε στην εκκλησία του μοναστηρίου, βολεμένη κοντά στην κορυφή του λόφου απ’ όπου όλα τα "κελία" απλώνονται μπροστά μας.

Στην κορυφή δε, μικρό παράκληση και θεά παντού. Από δω ξεκάνει και το δεύτερο μονοπάτια πιο στρωτό, έντονα κατηφορικό κι αυτό κατά τόπους, μάλλον επικίνδυνα στενό κι απότομου σε σημεία. Σας φέρνει στο επίπεδο της κοιλάδας απορροής όπου σκαλίτσα σας ξανά φέρνει στο ύψος του ρολογιού. Με τις υγιές σας! Τελευταία στάση σε αυτό το ταξίδι που όφειλε να είναι από τις πρώτες, το προάστιο της Τιφλίδας και παλιά πρωτεύουσα της χώρας, Mtskheta. Φτάσαμε βραδύ. Το μόνο που φαινόταν ήταν η δυσανάλογη για άλλη μια φορά, εκκλησία του χωριού. Εδώ θα χαθείτε στα στενή της πιο καλοσυντηρηνενης, καθαρής και παραδοσιακά.. ευρωπαϊκής (το πιάσατε, ε; ) συνοικίας της Γεωργίας. Τα πάντα είναι ανακαινισμένα αλλά τόσο όμορφα και καλαίσθητα που δε δίνεις δεκάρα που τα περισσότερα μέρη της χώρας ως τώρα ήταν εντελώς απεριποίητα. Μια γερή εξευγενισμένη ένεση... Πίσω βεβαία από τις καγκελόπορτες η ζωή παραμένει ακριβώς ίδια. Η βρύση της αυλής όπου γίνεται η μπουγάδα, τα εμφανή και "κουρασμένα" τσιμέντα των τοίχων και των ταβανιών να ξεπροβάλλουν από τα φωταγωγημένα παράθυρα των σπιτιών... Όπως όμως κι αν έχει, επισπευτείτε την και μέρα...

 

[kalspiros]

Κάπου πιο πίσω η fenia παρατήρησε ορθά ότι, όντως, χρησιμοποιώ Β πρόσωπο λες και ο ερχομός σας εδώ είναι αυτονόητος. Κατά κάποιο τρόπο, το ίδιο έκανα και με τον taver που τον «μάλωσα» που πρόδιδε λεπτομέρειες (βεβαίως σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η Τιφλίδα έχει φόντα να γίνει Πράγα εντός κάποιων χρόνων άρα η προτροπές μου ίσως να πιάσουν τόπο στο απώτερο μέλλον!). Είπα όμως και το επαναλαμβάνω ότι λόγω της γεωγραφικής της θέσης, βρίσκεται μεταξύ διαφορετικών κόσμων. Λίγο Ευρώπη, λίγο Κεντρική Ασία, λίγο Σοβιέτ. Και είναι λοιπόν η χώρα που θα σας φέρει κοντά σε εικόνες που μοιράζονται ολόκληρες περιοχές τούτου του πλανήτη. Κλείνοντας λοιπόν, έχω να πω πως αν την Ευρώπη την έχετε δει σε ικανοποιητικό βαθμό, θυσιάστε δύο ταξίδια σας εκεί για ένα στη Γεωργία.
Αυτά.

 

[mitnic]

Εξαιρετικά ενδιαφέρον οδοιπορικό σε μια σχετικά άγνωστη χώρα- ούτε στους εδώ προορισμούς της Ασίας υπάρχει - που όπως προβάλετε μέσα από το ανάλαφρο κείμενο και τις καταπληκτικές φωτογραφίες σας, πείθει για μια σοβαρή σκέψη ενός "Road Trip" στην περιοχή με χαλαρότερο πρόγραμμα από απόψεως χρόνου φυσικά.
Έρχονται βέβαια, κάποιες πρώτες σκέψεις/ ερωτήσεις, για την κατάσταση των δρόμων- θα καταστραφεί ένα συμβατικό αυτοκίνητο (αυτοκινούμενο), συνεχείς τρύπες στην άσφαλτο για χιλιόμετρα; - από την εμπειρία σε Ρωσία- καλύτερα να ήταν χωματόδρομοι... Για την ασφάλεια ενός μοναχικού ταξιδιώτη, την διανυκτέρευση, και πάει λέγοντας...
Ευχαριστούμε για την παρουσίαση!

 

[kalspiros]

α. Αγορασε χαρτη της χωρας. Συνηθως απεικονιζονται οι καλοι και οι κακοι δρομοι. Σε γενικες γραμμες και για τους αξονες που συνδεουν μεγαλες πολεις, οι δρομοι ειναι μια χαρα. Για ειδικες περιπτωσεις πχ Καυκασος υπαρχουν δυσκολα μεμονομενα κομματια.
β. Δεν αισθανθηκα να κινδυνευω ουτε καν στις βολτες μας στην πρωτευουσα απο 04:00 μεχρι το χαραμα

 

[ziniko]

Πρόλαβε να μας εκφράσει την συμπάθεια του προς τους Έλληνες
(επειδή έχει έρθει Ελλάδα? : X
επειδή έχει γνωρίσει κάμποσους?: X
επειδή είμαστε όλοι ορθόδοξοι? : V
άλλωστε,)
δεν ήταν ο μόνος στη χώρα που εξέφρασε τη συμπάθεια του μόνο και μόνο γιʼ αυτό το λόγο (μα κι αυτό δεν είναι ρατσισμός?).

από όσο κατάλαβα με αυτές τις ερωτήσεις, πριν πας σε αυτή τη χώρα δεν διάβασες λίγη ιστορία για να δεις που πας... (και δεν το λέω με κακία) θα σου λύσω τις απορίες όσο πιο σύντομα μπορώ να γράψω. πρώτων: δεν είναι ανάγκη να έχει έρθει κάποιος στην Ελλάδα για να εκφράσει την συμπάθεια του για την Ελλάδα και για τους Έλληνες. Το κάνει γιατί ιστορία της Ελλάδας και της Γεωργίας είναι συνδεδεμένοι μετάξι τους από αρχαία χρόνια. βλέπε Ιάσονας και αργοναύτες. Προμηθέας κλπ. (δυστυχώς είδα πως δεν πήγες εκεί) δεύτερων: δεν χρειάζεται να έχει έρθει κάποιος στην Ελλάδα για να γνωρίσει τον Έλληνα γιατί υπάρχουν κάμποσα χωριά που μένουν σχεδόν μόνο Έλληνες. και τρίτων: δεν ήξερα ότι όταν εκφράζει κάποιος θαυμασμό για μια χώρα λέγετε "ρατσισμό" !!!
και τέλος η δική μου απορία είναι γιατί τόση ειρωνεία???

 

[duty_free]

βλεποντας τις φωτος της επαρχιας της Γεωργιας, δινω απαντηση απο μονος μου σε ερωτημα που με απασχολει, αλλα δεν βαριεσαι, θα ρωτησω κι εσας:

Μηπως ειναι εντελως ακυρο ενα ταξιδι 3-4 ημερων στην Τυφλιδα μονον;