Georgia86
Member
- Μηνύματα
- 179
- Likes
- 1.320
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
Όταν ψάχναμε για οικονομικούς προορισμούς που θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε στο άμεσο μέλλον η Βουλγαρία έμοιαζε να πληροί όλες τις προϋποθέσεις. Από διάφορες ιστορίες που διαβάσαμε εδώ μάθαμε πως είχε αρκετά πράγματα να προσφέρει σε έναν ταξιδιώτη και πως ήταν ένας οικονομικός προορισμός τον οποίο μπορείς να εξερευνήσεις μέσα σε λίγες ημέρες μοναχά. Προσωπικά έψαχνα έναν τέτοιο προορισμό που θα μπορούσα να γυρίσω σε δυο μέρες γιατί δεν ήμουν σίγουρη πως θα μου έδιναν παραπάνω μέρες άδεια από την εργασία μου. Όταν η Ryanair έβγαλε προσφορά το εισιτήριο στα δέκα ευρώ κλείσαμε αμέσως θέσεις. Θα φεύγαμε στις 10/10 και θα γυρίζαμε στις 12/10. Είχαμε δυο γεμάτες μέρες να περιηγηθούμε στα μνημεία της Σόφιας και την Πέμπτη τα ξημερώματα θα επιβιβαζόμασταν στο ταξί που θα μας πήγαινε στο αεροδρόμιο.
Στο αεροδρόμιο πήγαμε με το αυτοκίνητο και το αφήσαμε σε ένα από τα πολλά παρκινγκ κοντά στον αερολιμένα μιας και ήταν πιο οικονομικά από το να πάρουμε τα ΜΜΜ. Το αεροπλάνο - που ήταν γεμάτο από κόσμο - απογειώθηκε από το αεροδρόμιο του Ελ. Βενιζέλου στις 8.50 χωρίς καθυστέρηση και προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Σόφια περίπου μια ώρα αργότερα. Με το που βγήκαμε από το αεροσκάφος μας ήρθε η μυρωδιά καμένου ξύλου και το ελαφρά παγωμένο αεράκι. Ο καιρός ήταν αίθριος και χαρήκαμε γιατί αυτό θα μας βοηθούσε πολύ στην εξερεύνηση μας.
Προχωρήσαμε προς τον έλεγχο διαβατηρίων όπου καθυστερήσαμε, ειδικά σε εμάς που δώσαμε τις ταυτότητες μας άργησαν αρκετά μέχρι να περάσουν τα στοιχεία μας και μας έκαναν και σύσταση να βγάλουμε διαβατήριο για πιο γρήγορη εξυπηρέτηση. Τελειώνοντας από εκεί τρέξαμε να πάρουμε την βαλίτσα μου από τον χώρο παραλαβής αλλά δεν έβρισκα πουθενά την αποσκευή μου και ψάχνοντας από εδώ και από εκεί ανακάλυψα πως είχε πέσει από την πίσω πλευρά του ιμάντα και έπρεπε να βρω κάποιον υπεύθυνο να μου την πιάσει. Αφού βρέθηκε η βαλίτσα ξεκινήσαμε για το μετρό. Μόλις βγήκαμε από το αεροδρόμιο αντικρίσαμε το βουνό Vitosha που ήταν χιονισμένο και πανέμορφο. Αν είχαμε κλείσει και τρίτη μέρα για τις διακοπές μας σίγουρα θα το είχαμε επισκεφτεί.
Κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο του μετρό, μόλις μπεις στα δεξιά σου βρίσκεται ο κισσές των εισιτηρίων. Βγάλαμε τέσσερα ημερήσια εισιτήρια που μας κόστισαν 4 λεβ το ένα και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο μας. Η στάση που βρισκόταν πιο κοντά στο ξενοδοχείο μας ήταν η Serdika, μεταξύ των δύο αυτών στάσεων (αεροδρομίου-Serdika) βρίσκονταν άλλες έντεκα. Οι στάσεις ήταν μακριά η μια από την άλλη και ο συρμός αργός οπότε κάναμε αρκετή ώρα να φτάσουμε στην στάση μας.
Το ξενοδοχείο μας που λεγόταν Hotel Central Point ήταν στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Η στάση Serdika ήταν κυριολεκτικά δύο βήματα από το ξενοδοχείο μας και μόλις έβγαινες από τα έγκατα της γης προς το φώς έβλεπες πως περιτριγυριζόταν από τα πιο σημαντικά μνημεία. Ένα από αυτά ήταν και το άγαλμα της Άγιας Σοφίας.
Στην υποδοχή μας περίμενε ένας νεαρός ο οποίος μιλούσε καλά αγγλικά και μας εξυπηρέτησε σε ότι του ζητήσαμε. Γνωρίζαμε από πριν ότι το δωμάτιο μας δεν θα ήταν έτοιμο πριν την μία για αυτό και απλά αφήσαμε τα πράγματα μας σε ασφαλή μέρος και φύγαμε για να εξερευνήσουμε την πόλη!
Η πρώτη αναγνωριστική βόλτα μας πήγε στην κλειστή κεντρική αγορά της Σόφιας. Ήταν αρκετά μικρή, στο πάνω όροφο είχε ένα σούπερ μάρκετ και ο κάτω όροφος ήταν γεμάτος με πάγκους με λαχανικά, τυριά και τα σχετικά. Αγοράσαμε κάτι να φάμε, μια τοπική τυρόπιτα και μια λουκανικόπιτα, σε πολύ καλές τιμές. Νομίζω ούτε δύο ευρώ και για τα δύο· τα πήραμε στο χέρι και προχωρήσαμε προς την εβραϊκή συναγωγή. Η δεύτερη εν λειτουργία συναγωγή της Βουλγαρίας και η μεγαλύτερη των Βαλκανίων· λειτούργησε για πρώτη φορά το 1909 και στον χώρο της βρίσκεται ο μεγαλύτερος πολυέλαιος της χώρας. Η συναγωγή ήταν όμορφη, με ωραίο δάπεδο και φυσικά ο πολυέλαιος ήταν συμπαθητικός. Στον χώρο είχε και ένα μικρό μουσείο αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε την σημαντικότητα αρκετών κειμηλίων μιας και δεν είμαστε γνώστες της θρησκείας. Είναι ο μόνος θρησκευτικός χώρος που επισκεφτήκαμε σε όλο το ταξίδι που μας ζήτησαν αντίτιμο για την είσοδο μας. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το τζαμί που ονομάζεται Banya Bashi και χτίστηκε το 1566. Το Banya Bashi σημαίνει «πολλά μπάνια» και του έδωσαν αυτό το όνομα γιατί χτίστηκε επάνω σε ζεστές φυσικές πηγές. Την ήμερα που πήγαμε εμείς έκαναν κάποιες εργασίες στον χώρο αλλά μας επέτρεψαν να μπούμε μέσα στο τζαμί, έπρεπε μοναχά να βγάλουμε τα παπούτσια μας και εγώ να καλύψω τα μαλλιά μου. Ήταν ένας μικρός χώρος και απλός χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ήταν όμορφος.
Δίπλα από το τζαμί είναι το ιστορικό μουσείο της Σόφιας. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα εκπληκτικά όμορφο κτήριο που παλιά φιλοξενούσε τα λουτρά της πόλης. Το αντίτιμο αν αποφασίσεις να επισκεφτείς τα εκθέματα είναι 8 λεβ, δηλαδή γύρω στα 4 ευρώ, εμείς δεν μπήκαμε αλλά απολαύσαμε τον εξωτερικό χώρο που ήταν πανέμορφος. Η πλατεία έξω από το μουσείο έχει ένα υπέροχο σιντριβάνι και έναν καλό συντηρημένο κήπο. Επίσης στο χώρο υπάρχει και ένα μικρό κομμάτι με αρχαία ρωμαϊκά λουτρά.
Φεύγοντας από το τζαμί και το μουσείο περπατήσαμε για λίγο για να γνωρίσουμε την πόλη. Ο καιρός ήταν εξαίσιος, αν και έκανε κρύο ήταν αναζωογονητικό και καθόλου ενοχλητικό. Κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία Νezavisimost και βρεθήκαμε μπροστά στο πρώην κομμουνιστικό μέγαρο που τώρα στεγάζει κάποια από τα γραφεία της τωρινής κυβερνήσεως. Το κτήριο αυτό μαζί με τα άλλα δύο που βρίσκονται στα αριστερά και δεξιά του ονομάζονται Largo και είναι από τα πιο όμορφα παραδείγματα του σοσιαλιστικού κλασικισμού. Στα δύο αυτά κτήρια στεγάζονται ένα πολυτελές εμπορικό κέντρο, το υπουργείο παιδείας, το γραφείο του Προέδρου καθώς και άλλα κυβερνητικά γραφεία. Η περιοχή είναι πανέμορφη και όλοι οι δρόμοι γύρω της λιθόστρωτοι, για αυτό θα σας εφιστούσα την προσοχή διότι δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις το κομμάτι του λιθόστρωτου που είναι δρόμος από αυτό που είναι πεζοδρόμιο! Μπροστά από την προεδρική φρουρά πετύχαμε και το γκρουπ από το Sofia free tour, μια ομάδα νεαρών που προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους και σε πηγαίνουν στα πιο σημαντικά σημεία της πόλης λέγοντας σου κάποιες σημαντικές πληροφορίες για αυτά. Την καλοκαιρινή περίοδο υπάρχουν τρείς δωρεάν τουριστικές περιηγήσεις στις 10 και 11 το πρωί και στις 6 το απόγευμα. Εμείς επιλέξαμε να παραβρεθούμε στην απογευματινή περιήγηση γιατί μας βόλευε καλύτερα και έτσι προχωρήσαμε μοναχοί μας για να εξερευνήσουμε την πόλη.
Περνώντας την πύλη του κτηρίου όπου στεγάζεται το υπουργείο παιδείας βρισκόμαστε δίπλα στον ναό του Αγίου Γεωργίου (Ροτόντα) . Χτίστηκε τον 4ο αιώνα και τους τοίχους του κοσμούν νωπογραφίες από τον 12ο ,13ο και 14ο αιώνα. Ο εσωτερικός χώρος είναι μικρός αλλά πολύ όμορφος. Γύρω από τον ναό βρίσκονται τα αρχαία απομεινάρια των ρωμαϊκών λουτρών που οι φυσικές πήγες γέμιζαν με ζεστό θαυματουργό νερό.
Αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να τακτοποιήσουμε τα πράγματα μας στο δωμάτιο. Ενώ σαν χώρος δεν ήταν κακός η τουαλέτα ήταν σκέτη απογοήτευση. Δεν υπήρχε διαχωριστικό ανάμεσα στην μπανιέρα και το πάτωμα οπότε αν ήθελες να κάνεις ένα μπάνιο τα νερά θα έπεφταν σε όλο το πάτωμα, μύριζε απαίσια (μούχλα, αποχέτευση) και το ταβάνι ήταν τόσο χαμηλό μπροστά από το νιπτήρα που κοντέψαμε να σπάσουμε το κεφάλι μας. Λυπηθήκαμε πολύ γιατί κατά τα άλλα ήταν ένα όμορφο ξενοδοχείο.
Μόλις τακτοποιηθήκαμε εγκαταλείψαμε το δωμάτιο και βγήκαμε για περπάτημα. Ο προορισμός μας ήταν η Vitosha, ο κεντρικός εμπορικός δρόμος της Σόφιας, και μετά το πολιτιστικό κέντρο της πόλης. Η Vitosha είναι ένας από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Σόφιας και είναι γεμάτος με εμπορικά καταστήματα αλλά και πολλά ρεστοράν, έχει επίσης πολλά ανταλλακτήρια συναλλάγματος. Στο τέλος του πεζόδρομου της Vitosha βγήκαμε μπροστά από το πολιτιστικό κέντρο. Η πλατεία μπροστά από το πολιτιστικό κέντρο ήταν πολύ όμορφη και έτσι αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε σε κάποιο από τα παγκάκια της και να θαυμάσουμε το πράσινο και τα σιντριβάνια που πετούσαν το νερό με πολύ ενδιαφέροντες συνδυασμούς. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη· χαρά θεού. Δυστυχώς μπροστά από το πολιτιστικό κέντρο εκτελούνταν έργα και δεν μπορούσαμε να το θαυμάσουμε όπως θα θέλαμε. Συνεχίσαμε την βόλτα μας στο πάρκο, λίγο πιο κάτω βρήκαμε έναν ναό που ήταν αφιερωμένος στους μάρτυρες που έχουν πολεμήσει για την Βουλγαρία, δίπλα από την μικρή εκκλησία είναι ένα μέρος όπου είναι γεμάτο με ονόματα (φαντάζομαι των πεσόντων).
Είχε έρθει η ώρα να φάμε το μεσημεριανό μας. Είχαμε σημειώσει μερικά εστιατόρια που θέλαμε να επισκεφτούμε, ένα από τα αυτά ήταν και το Hadjidraganov's Cellars (Hadjidraganovite Izbi). Στον δρόμο προς το ρεστοράν σταμάτησα σε ένα βιβλιοπωλείο και αγόρασα ένα βιβλίο, κάτι που κάνω σε κάθε χώρα που πηγαίνω· ένα αναμνηστικό δώρο για τον εαυτό μου! Δυσκολευτήκαμε να βρούμε το ρεστοράν γιατί μπερδέψαμε τις οδούς και αναγκάστηκα να ζητήσω οδηγίες από μια γυναίκα που δεν μιλούσε αγγλικά αλλά στο τέλος καταλήξαμε στο σωστό ρεστοράν γιατί οι κάτοικοι της Σόφια είναι πολύ εξυπηρετικοί.
Η εσωτερική διακόσμηση του εστιατορίου ήταν παραδοσιακή, με ξύλινα έπιπλα, κεντητές λεπτομέρειες και παραδοσιακές φορεσιές. Το μενού ήταν πλούσιο και οι επιλογές πάρα πολλές. Καταλήξαμε σε ένα κότσι με πατάτες φούρνου και μια σούπα με μανιτάρια πορτσίνι μέσα σε ένα καρβέλι ψωμί! Το φαγητό ήταν εξαίσιο και πάμφθηνο, πληρώσαμε πέντε ευρώ το άτομο.
Είχαμε αρκετή ώρα μέχρι τις έξι που θα μαζευόμασταν για την δωρεάν τουριστική ξενάγηση και αποφασίσαμε να περπατήσουμε στην πόλη να την γνωρίσουμε καλύτερα και έτσι καταλήξαμε στην δημόσια βιβλιοθήκη και μια υπαίθρια αγορά βιβλίου. Δυστυχώς ήταν όλα τα βιβλία στα Βουλγάρικα δεν μπόρεσα να αγοράσω κάτι. Κάναμε βόλτα στα στενάκια της πόλης, μπήκαμε σε ένα μαγαζί με τουριστικά είδη και αγοράσαμε δωράκια για τους συγγενείς και φίλους μας και κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία της Αγίας Κυριακής (St Nedelya). Ο ιερός ναός της Αγ. Κυριακής χτίστηκε το 1867 και έκτοτε έχει αναστυλωθεί πολλές φορές μετά από διάφορες (κυρίως πυρκαγιές) καταστροφές , μια από αυτές διαδραματίστηκε το 1925 όταν ένα τάγμα κομμουνιστών έβαλε βόμβα που κόστισε την ζωή σε 150 άτομα, εκτός του ανθρώπου που ήθελαν να σκοτώσουν, ειρωνεία!
Επόμενος σταθμός είναι το Κρατικό Θέατρο Ιβάν Βάζοφ, το εθνικό και παλαιότερο θέατρο της χώρας. Ιδρύθηκε το 1904 και τότε ονομαζόταν απλά «Εθνικό θέατρο». Μου άρεσε πολύ σαν κτήριο, από αρχιτεκτονικής άποψης φυσικά, ήταν καλά διατηρημένο με ωραία χρώματα και εξωτερική διακόσμηση. Ο χώρος τριγύρω διατίθεται για βόλτα, έχει ένα όμορφο πάρκο με σιντριβάνια και καφετέριες.
Το σημείο συνάντησης για το Free Sofia Tour (δωρεάν ξενάγηση στην Σόφια) είχε οριστεί έξω από το Παλάτι της δικαιοσύνης , που βρίσκεται στην αρχή της Vitosha, την είσοδο του οποίου κοσμούσαν δυο τεράστια μαύρα (προφανώς ψεύτικα) λιοντάρια. Το λιοντάρι είναι το εθνικό ζώο της Βουλγαρίας και θα το βρεις να κοσμεί το εθνικό οικόσημο της αλλά και το νόμισμα της χώρας. Η κοπέλα που ανέλαβε να μας ξεναγήσει ήταν η Άλεξ. Τα αγγλικά της ήταν πολύ καλά και ήταν αρκετά φιλική και έτοιμη να απαντήσει σε κάθε ερώτηση μας. Επειδή όμως η πόλη είναι αρκετά μικρή πολλά από τα αξιοθέατα, ίσως και τα ¾, που μας έδειξε η ξεναγός τα είχαμε ήδη δει και το μόνο που κερδίσαμε από την ξενάγηση ήταν μερικές πληροφορίες που δεν γνωρίζαμε, οι οποίες όμως ήταν πολύ διαφωτιστικές όσο αφορά την σημαντικότητα της περιοχής την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας .
Μια από τις στάσεις μας, πολλά θα τα αναφέρω την δεύτερη μέρα για αυτό δεν θα μπω σε λεπτομέρειες , ήταν και ο σταθμός του μετρό Serdika όπου είχαν ανακαλυφθεί δυο από τους αρχαιότερους δρόμους που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι για να επισκέπτονται την πόλη. Εκτός από την αρχαία πόλη της Serdika που βρέθηκε κατά την διάρκεια των έργων του Μετρό στον χώρο, υπάρχει και η κρύπτη του 4ου αιώνα που επάνω της κτίστηκε μεταξύ του 13ου και 14ου αιώνα, μια μικρή εκκλησία αφιερωμένη στον St Pekta. Λειτουργεί ακόμα και μέσα της μπορεί κάποιος να εντοπίσει μερικά κομμάτια της νωπογραφίας από την εποχή της ανέγερση της , υπάρχει ένας μύθος που λέει πως ο εθνικός ήρωας της Βουλγαρίας ο Vasil Levski είναι θαμμένος εκεί. Η ανακάλυψη πως η πόλη είχε αρχαιολογική αξία αλλά και σημαντικό ρόλο στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα .
Το άγαλμα της Αγίας Σοφίας λίγο πιο πέρα πήρε την θέση του αγάλματος του Λένιν και η αρχαία μορφή της σίγουρα ενόχλησε την εκκλησία που θεώρησε πως ήταν πολύ «ειδωλολατρική» και δεν μπορούσε να την αποδεχτεί. Εμάς μας άρεσε, θα θέλαμε όμως το βράδυ να έχει κάποιο προβολέα για να είναι πιο εντυπωσιακό έτσι ψηλά που την έχουν βάλει!
Όταν έπεσε ο ήλιος το κρύο έγινε πιο έντονο αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό ώστε να μας ενοχλήσει. Η βόλτα στην πόλη παρέα με άλλους τουρίστες ήταν πολύ όμορφη και περιελάμβανε επισκέψεις στο εθνικό θέατρο Ιβάν Βάζοφ , στην εκκλησία του Αλεξάντρερ Νεβσκί, στην πινακοθήκη και σε άλλα πολλά που όπως προείπα θα αναφερθώ λεπτομερώς στην δεύτερη μέρα. Η Άλεξ μας είπε μια μικρή ιστορία για τους λιθόστρωτους δρόμους που βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα! Ο κόσμος πίστευε πως οι δρόμοι είχαν στρωθεί με εκείνες τις χρυσαφί( ή καλύτερα κίτρινες) πλάκες σαν δώρο για τον γάμο του βασιλιά από την Αυστρία αλλά στην πραγματικότητα είχαν τοποθετηθεί από την κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να καλυτερεύσουν την εμφάνιση της περιοχής και επειδή είχε κοστίσει πολύ, η κυβέρνηση είπε αυτό το ψέμα για να καλύψει την οικονομική ατασθαλία! Οι πλάκες προερχόντουσαν από την Βουδαπέστη, ίσως για αυτό είναι τόσο όμορφες.. Αν και άκρως επικίνδυνες γιατί γλιστράνε πολύ όταν βρέχει. Κάναμε άλλη μια σύντομη βόλτα στην πόλη και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Τσιμπήσαμε κάτι και αμέσως ξαπλώσαμε γιατί ήμασταν κουρασμένοι από το ταξίδι.
Στο αεροδρόμιο πήγαμε με το αυτοκίνητο και το αφήσαμε σε ένα από τα πολλά παρκινγκ κοντά στον αερολιμένα μιας και ήταν πιο οικονομικά από το να πάρουμε τα ΜΜΜ. Το αεροπλάνο - που ήταν γεμάτο από κόσμο - απογειώθηκε από το αεροδρόμιο του Ελ. Βενιζέλου στις 8.50 χωρίς καθυστέρηση και προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Σόφια περίπου μια ώρα αργότερα. Με το που βγήκαμε από το αεροσκάφος μας ήρθε η μυρωδιά καμένου ξύλου και το ελαφρά παγωμένο αεράκι. Ο καιρός ήταν αίθριος και χαρήκαμε γιατί αυτό θα μας βοηθούσε πολύ στην εξερεύνηση μας.
Προχωρήσαμε προς τον έλεγχο διαβατηρίων όπου καθυστερήσαμε, ειδικά σε εμάς που δώσαμε τις ταυτότητες μας άργησαν αρκετά μέχρι να περάσουν τα στοιχεία μας και μας έκαναν και σύσταση να βγάλουμε διαβατήριο για πιο γρήγορη εξυπηρέτηση. Τελειώνοντας από εκεί τρέξαμε να πάρουμε την βαλίτσα μου από τον χώρο παραλαβής αλλά δεν έβρισκα πουθενά την αποσκευή μου και ψάχνοντας από εδώ και από εκεί ανακάλυψα πως είχε πέσει από την πίσω πλευρά του ιμάντα και έπρεπε να βρω κάποιον υπεύθυνο να μου την πιάσει. Αφού βρέθηκε η βαλίτσα ξεκινήσαμε για το μετρό. Μόλις βγήκαμε από το αεροδρόμιο αντικρίσαμε το βουνό Vitosha που ήταν χιονισμένο και πανέμορφο. Αν είχαμε κλείσει και τρίτη μέρα για τις διακοπές μας σίγουρα θα το είχαμε επισκεφτεί.
Κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο του μετρό, μόλις μπεις στα δεξιά σου βρίσκεται ο κισσές των εισιτηρίων. Βγάλαμε τέσσερα ημερήσια εισιτήρια που μας κόστισαν 4 λεβ το ένα και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο μας. Η στάση που βρισκόταν πιο κοντά στο ξενοδοχείο μας ήταν η Serdika, μεταξύ των δύο αυτών στάσεων (αεροδρομίου-Serdika) βρίσκονταν άλλες έντεκα. Οι στάσεις ήταν μακριά η μια από την άλλη και ο συρμός αργός οπότε κάναμε αρκετή ώρα να φτάσουμε στην στάση μας.
Το ξενοδοχείο μας που λεγόταν Hotel Central Point ήταν στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Η στάση Serdika ήταν κυριολεκτικά δύο βήματα από το ξενοδοχείο μας και μόλις έβγαινες από τα έγκατα της γης προς το φώς έβλεπες πως περιτριγυριζόταν από τα πιο σημαντικά μνημεία. Ένα από αυτά ήταν και το άγαλμα της Άγιας Σοφίας.
Στην υποδοχή μας περίμενε ένας νεαρός ο οποίος μιλούσε καλά αγγλικά και μας εξυπηρέτησε σε ότι του ζητήσαμε. Γνωρίζαμε από πριν ότι το δωμάτιο μας δεν θα ήταν έτοιμο πριν την μία για αυτό και απλά αφήσαμε τα πράγματα μας σε ασφαλή μέρος και φύγαμε για να εξερευνήσουμε την πόλη!
Η πρώτη αναγνωριστική βόλτα μας πήγε στην κλειστή κεντρική αγορά της Σόφιας. Ήταν αρκετά μικρή, στο πάνω όροφο είχε ένα σούπερ μάρκετ και ο κάτω όροφος ήταν γεμάτος με πάγκους με λαχανικά, τυριά και τα σχετικά. Αγοράσαμε κάτι να φάμε, μια τοπική τυρόπιτα και μια λουκανικόπιτα, σε πολύ καλές τιμές. Νομίζω ούτε δύο ευρώ και για τα δύο· τα πήραμε στο χέρι και προχωρήσαμε προς την εβραϊκή συναγωγή. Η δεύτερη εν λειτουργία συναγωγή της Βουλγαρίας και η μεγαλύτερη των Βαλκανίων· λειτούργησε για πρώτη φορά το 1909 και στον χώρο της βρίσκεται ο μεγαλύτερος πολυέλαιος της χώρας. Η συναγωγή ήταν όμορφη, με ωραίο δάπεδο και φυσικά ο πολυέλαιος ήταν συμπαθητικός. Στον χώρο είχε και ένα μικρό μουσείο αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε την σημαντικότητα αρκετών κειμηλίων μιας και δεν είμαστε γνώστες της θρησκείας. Είναι ο μόνος θρησκευτικός χώρος που επισκεφτήκαμε σε όλο το ταξίδι που μας ζήτησαν αντίτιμο για την είσοδο μας. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το τζαμί που ονομάζεται Banya Bashi και χτίστηκε το 1566. Το Banya Bashi σημαίνει «πολλά μπάνια» και του έδωσαν αυτό το όνομα γιατί χτίστηκε επάνω σε ζεστές φυσικές πηγές. Την ήμερα που πήγαμε εμείς έκαναν κάποιες εργασίες στον χώρο αλλά μας επέτρεψαν να μπούμε μέσα στο τζαμί, έπρεπε μοναχά να βγάλουμε τα παπούτσια μας και εγώ να καλύψω τα μαλλιά μου. Ήταν ένας μικρός χώρος και απλός χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ήταν όμορφος.
Δίπλα από το τζαμί είναι το ιστορικό μουσείο της Σόφιας. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα εκπληκτικά όμορφο κτήριο που παλιά φιλοξενούσε τα λουτρά της πόλης. Το αντίτιμο αν αποφασίσεις να επισκεφτείς τα εκθέματα είναι 8 λεβ, δηλαδή γύρω στα 4 ευρώ, εμείς δεν μπήκαμε αλλά απολαύσαμε τον εξωτερικό χώρο που ήταν πανέμορφος. Η πλατεία έξω από το μουσείο έχει ένα υπέροχο σιντριβάνι και έναν καλό συντηρημένο κήπο. Επίσης στο χώρο υπάρχει και ένα μικρό κομμάτι με αρχαία ρωμαϊκά λουτρά.
Φεύγοντας από το τζαμί και το μουσείο περπατήσαμε για λίγο για να γνωρίσουμε την πόλη. Ο καιρός ήταν εξαίσιος, αν και έκανε κρύο ήταν αναζωογονητικό και καθόλου ενοχλητικό. Κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία Νezavisimost και βρεθήκαμε μπροστά στο πρώην κομμουνιστικό μέγαρο που τώρα στεγάζει κάποια από τα γραφεία της τωρινής κυβερνήσεως. Το κτήριο αυτό μαζί με τα άλλα δύο που βρίσκονται στα αριστερά και δεξιά του ονομάζονται Largo και είναι από τα πιο όμορφα παραδείγματα του σοσιαλιστικού κλασικισμού. Στα δύο αυτά κτήρια στεγάζονται ένα πολυτελές εμπορικό κέντρο, το υπουργείο παιδείας, το γραφείο του Προέδρου καθώς και άλλα κυβερνητικά γραφεία. Η περιοχή είναι πανέμορφη και όλοι οι δρόμοι γύρω της λιθόστρωτοι, για αυτό θα σας εφιστούσα την προσοχή διότι δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις το κομμάτι του λιθόστρωτου που είναι δρόμος από αυτό που είναι πεζοδρόμιο! Μπροστά από την προεδρική φρουρά πετύχαμε και το γκρουπ από το Sofia free tour, μια ομάδα νεαρών που προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους και σε πηγαίνουν στα πιο σημαντικά σημεία της πόλης λέγοντας σου κάποιες σημαντικές πληροφορίες για αυτά. Την καλοκαιρινή περίοδο υπάρχουν τρείς δωρεάν τουριστικές περιηγήσεις στις 10 και 11 το πρωί και στις 6 το απόγευμα. Εμείς επιλέξαμε να παραβρεθούμε στην απογευματινή περιήγηση γιατί μας βόλευε καλύτερα και έτσι προχωρήσαμε μοναχοί μας για να εξερευνήσουμε την πόλη.
Περνώντας την πύλη του κτηρίου όπου στεγάζεται το υπουργείο παιδείας βρισκόμαστε δίπλα στον ναό του Αγίου Γεωργίου (Ροτόντα) . Χτίστηκε τον 4ο αιώνα και τους τοίχους του κοσμούν νωπογραφίες από τον 12ο ,13ο και 14ο αιώνα. Ο εσωτερικός χώρος είναι μικρός αλλά πολύ όμορφος. Γύρω από τον ναό βρίσκονται τα αρχαία απομεινάρια των ρωμαϊκών λουτρών που οι φυσικές πήγες γέμιζαν με ζεστό θαυματουργό νερό.
Αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να τακτοποιήσουμε τα πράγματα μας στο δωμάτιο. Ενώ σαν χώρος δεν ήταν κακός η τουαλέτα ήταν σκέτη απογοήτευση. Δεν υπήρχε διαχωριστικό ανάμεσα στην μπανιέρα και το πάτωμα οπότε αν ήθελες να κάνεις ένα μπάνιο τα νερά θα έπεφταν σε όλο το πάτωμα, μύριζε απαίσια (μούχλα, αποχέτευση) και το ταβάνι ήταν τόσο χαμηλό μπροστά από το νιπτήρα που κοντέψαμε να σπάσουμε το κεφάλι μας. Λυπηθήκαμε πολύ γιατί κατά τα άλλα ήταν ένα όμορφο ξενοδοχείο.
Μόλις τακτοποιηθήκαμε εγκαταλείψαμε το δωμάτιο και βγήκαμε για περπάτημα. Ο προορισμός μας ήταν η Vitosha, ο κεντρικός εμπορικός δρόμος της Σόφιας, και μετά το πολιτιστικό κέντρο της πόλης. Η Vitosha είναι ένας από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Σόφιας και είναι γεμάτος με εμπορικά καταστήματα αλλά και πολλά ρεστοράν, έχει επίσης πολλά ανταλλακτήρια συναλλάγματος. Στο τέλος του πεζόδρομου της Vitosha βγήκαμε μπροστά από το πολιτιστικό κέντρο. Η πλατεία μπροστά από το πολιτιστικό κέντρο ήταν πολύ όμορφη και έτσι αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε σε κάποιο από τα παγκάκια της και να θαυμάσουμε το πράσινο και τα σιντριβάνια που πετούσαν το νερό με πολύ ενδιαφέροντες συνδυασμούς. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη· χαρά θεού. Δυστυχώς μπροστά από το πολιτιστικό κέντρο εκτελούνταν έργα και δεν μπορούσαμε να το θαυμάσουμε όπως θα θέλαμε. Συνεχίσαμε την βόλτα μας στο πάρκο, λίγο πιο κάτω βρήκαμε έναν ναό που ήταν αφιερωμένος στους μάρτυρες που έχουν πολεμήσει για την Βουλγαρία, δίπλα από την μικρή εκκλησία είναι ένα μέρος όπου είναι γεμάτο με ονόματα (φαντάζομαι των πεσόντων).
Είχε έρθει η ώρα να φάμε το μεσημεριανό μας. Είχαμε σημειώσει μερικά εστιατόρια που θέλαμε να επισκεφτούμε, ένα από τα αυτά ήταν και το Hadjidraganov's Cellars (Hadjidraganovite Izbi). Στον δρόμο προς το ρεστοράν σταμάτησα σε ένα βιβλιοπωλείο και αγόρασα ένα βιβλίο, κάτι που κάνω σε κάθε χώρα που πηγαίνω· ένα αναμνηστικό δώρο για τον εαυτό μου! Δυσκολευτήκαμε να βρούμε το ρεστοράν γιατί μπερδέψαμε τις οδούς και αναγκάστηκα να ζητήσω οδηγίες από μια γυναίκα που δεν μιλούσε αγγλικά αλλά στο τέλος καταλήξαμε στο σωστό ρεστοράν γιατί οι κάτοικοι της Σόφια είναι πολύ εξυπηρετικοί.
Η εσωτερική διακόσμηση του εστιατορίου ήταν παραδοσιακή, με ξύλινα έπιπλα, κεντητές λεπτομέρειες και παραδοσιακές φορεσιές. Το μενού ήταν πλούσιο και οι επιλογές πάρα πολλές. Καταλήξαμε σε ένα κότσι με πατάτες φούρνου και μια σούπα με μανιτάρια πορτσίνι μέσα σε ένα καρβέλι ψωμί! Το φαγητό ήταν εξαίσιο και πάμφθηνο, πληρώσαμε πέντε ευρώ το άτομο.
Είχαμε αρκετή ώρα μέχρι τις έξι που θα μαζευόμασταν για την δωρεάν τουριστική ξενάγηση και αποφασίσαμε να περπατήσουμε στην πόλη να την γνωρίσουμε καλύτερα και έτσι καταλήξαμε στην δημόσια βιβλιοθήκη και μια υπαίθρια αγορά βιβλίου. Δυστυχώς ήταν όλα τα βιβλία στα Βουλγάρικα δεν μπόρεσα να αγοράσω κάτι. Κάναμε βόλτα στα στενάκια της πόλης, μπήκαμε σε ένα μαγαζί με τουριστικά είδη και αγοράσαμε δωράκια για τους συγγενείς και φίλους μας και κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία της Αγίας Κυριακής (St Nedelya). Ο ιερός ναός της Αγ. Κυριακής χτίστηκε το 1867 και έκτοτε έχει αναστυλωθεί πολλές φορές μετά από διάφορες (κυρίως πυρκαγιές) καταστροφές , μια από αυτές διαδραματίστηκε το 1925 όταν ένα τάγμα κομμουνιστών έβαλε βόμβα που κόστισε την ζωή σε 150 άτομα, εκτός του ανθρώπου που ήθελαν να σκοτώσουν, ειρωνεία!
Επόμενος σταθμός είναι το Κρατικό Θέατρο Ιβάν Βάζοφ, το εθνικό και παλαιότερο θέατρο της χώρας. Ιδρύθηκε το 1904 και τότε ονομαζόταν απλά «Εθνικό θέατρο». Μου άρεσε πολύ σαν κτήριο, από αρχιτεκτονικής άποψης φυσικά, ήταν καλά διατηρημένο με ωραία χρώματα και εξωτερική διακόσμηση. Ο χώρος τριγύρω διατίθεται για βόλτα, έχει ένα όμορφο πάρκο με σιντριβάνια και καφετέριες.
Το σημείο συνάντησης για το Free Sofia Tour (δωρεάν ξενάγηση στην Σόφια) είχε οριστεί έξω από το Παλάτι της δικαιοσύνης , που βρίσκεται στην αρχή της Vitosha, την είσοδο του οποίου κοσμούσαν δυο τεράστια μαύρα (προφανώς ψεύτικα) λιοντάρια. Το λιοντάρι είναι το εθνικό ζώο της Βουλγαρίας και θα το βρεις να κοσμεί το εθνικό οικόσημο της αλλά και το νόμισμα της χώρας. Η κοπέλα που ανέλαβε να μας ξεναγήσει ήταν η Άλεξ. Τα αγγλικά της ήταν πολύ καλά και ήταν αρκετά φιλική και έτοιμη να απαντήσει σε κάθε ερώτηση μας. Επειδή όμως η πόλη είναι αρκετά μικρή πολλά από τα αξιοθέατα, ίσως και τα ¾, που μας έδειξε η ξεναγός τα είχαμε ήδη δει και το μόνο που κερδίσαμε από την ξενάγηση ήταν μερικές πληροφορίες που δεν γνωρίζαμε, οι οποίες όμως ήταν πολύ διαφωτιστικές όσο αφορά την σημαντικότητα της περιοχής την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας .
Μια από τις στάσεις μας, πολλά θα τα αναφέρω την δεύτερη μέρα για αυτό δεν θα μπω σε λεπτομέρειες , ήταν και ο σταθμός του μετρό Serdika όπου είχαν ανακαλυφθεί δυο από τους αρχαιότερους δρόμους που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι για να επισκέπτονται την πόλη. Εκτός από την αρχαία πόλη της Serdika που βρέθηκε κατά την διάρκεια των έργων του Μετρό στον χώρο, υπάρχει και η κρύπτη του 4ου αιώνα που επάνω της κτίστηκε μεταξύ του 13ου και 14ου αιώνα, μια μικρή εκκλησία αφιερωμένη στον St Pekta. Λειτουργεί ακόμα και μέσα της μπορεί κάποιος να εντοπίσει μερικά κομμάτια της νωπογραφίας από την εποχή της ανέγερση της , υπάρχει ένας μύθος που λέει πως ο εθνικός ήρωας της Βουλγαρίας ο Vasil Levski είναι θαμμένος εκεί. Η ανακάλυψη πως η πόλη είχε αρχαιολογική αξία αλλά και σημαντικό ρόλο στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα .
Το άγαλμα της Αγίας Σοφίας λίγο πιο πέρα πήρε την θέση του αγάλματος του Λένιν και η αρχαία μορφή της σίγουρα ενόχλησε την εκκλησία που θεώρησε πως ήταν πολύ «ειδωλολατρική» και δεν μπορούσε να την αποδεχτεί. Εμάς μας άρεσε, θα θέλαμε όμως το βράδυ να έχει κάποιο προβολέα για να είναι πιο εντυπωσιακό έτσι ψηλά που την έχουν βάλει!
Όταν έπεσε ο ήλιος το κρύο έγινε πιο έντονο αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό ώστε να μας ενοχλήσει. Η βόλτα στην πόλη παρέα με άλλους τουρίστες ήταν πολύ όμορφη και περιελάμβανε επισκέψεις στο εθνικό θέατρο Ιβάν Βάζοφ , στην εκκλησία του Αλεξάντρερ Νεβσκί, στην πινακοθήκη και σε άλλα πολλά που όπως προείπα θα αναφερθώ λεπτομερώς στην δεύτερη μέρα. Η Άλεξ μας είπε μια μικρή ιστορία για τους λιθόστρωτους δρόμους που βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα! Ο κόσμος πίστευε πως οι δρόμοι είχαν στρωθεί με εκείνες τις χρυσαφί( ή καλύτερα κίτρινες) πλάκες σαν δώρο για τον γάμο του βασιλιά από την Αυστρία αλλά στην πραγματικότητα είχαν τοποθετηθεί από την κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να καλυτερεύσουν την εμφάνιση της περιοχής και επειδή είχε κοστίσει πολύ, η κυβέρνηση είπε αυτό το ψέμα για να καλύψει την οικονομική ατασθαλία! Οι πλάκες προερχόντουσαν από την Βουδαπέστη, ίσως για αυτό είναι τόσο όμορφες.. Αν και άκρως επικίνδυνες γιατί γλιστράνε πολύ όταν βρέχει. Κάναμε άλλη μια σύντομη βόλτα στην πόλη και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Τσιμπήσαμε κάτι και αμέσως ξαπλώσαμε γιατί ήμασταν κουρασμένοι από το ταξίδι.
Attachments
Last edited:
