Η Ράμπλας και τα "ζωντανά" της αγάλματα!

[thanosth]

Διάβαζα πριν λιγο την βαρκελωνοπέριξ ιστορία της Πανδώρας και μου ήρθε η ιδέα να ανεβάζουμε η να περιγράφουμε στο παρών τόπικ τα διάφορα "ζωντανά" αγάλματα που κατα καιρούς έχουμε δει στον αγαπημένο μας πεζόδρομο και μας έχουν εντυπωσιάσει.

Θα ξεκινήσω με μερικά αγάλματα οταν για πρώτη φορά αντίκρυσα περπατώντας στην Ράμπλα τον Μάιο του 2002.
Καλό θα είναι αν το θυμόμαστε, να αναφέρουμε και έτος η μήνα που είδαμε τα περιγραφόμενα η φωτογραφιζόμενα αξιοθέατα!

Ο μοναχικός ασημένιος κάουμπόις!



Ο άσπρος τζέντλμαν εν ώρα αφόδευσης!




....συνεχίζεται!

 

[efi.hania]

κορμαρα!!!

 

[efi.hania]

αχχχ τι θα τις κανει της φιλης μου?

 

[efi.hania]

δυστυχως γυρισαμε μειον εναν
(sorry και για τη μουτζουρα)

 

[efi.hania]

απο τα πολυ ωραια αλλα περασε ωρα να καταλαβω οτι ειναι αντρας

 

[thanosth]

Αντιγράφω απο το βαρκελωνέζικο ημερολόγιο μου τον περασμένο Δεκέμβριο:
http://www.travelstories.gr/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/3282-%E1%E3%E1%F0%E7%EC%DD%ED%EF-%EC%EF%F5-%E2%E1%F1%EA%E5%EB%F9%ED%DD%E6%E9%EA%EF-%E7%EC%E5%F1%EF%EB%FC%E3%E9%EF.html

Ραμπλας αποφάσισε ο κουρασμένος απο το ταξιδι βαρκελωνοταξιδιώτης.
Και έμελλε να ειναι και η σωστή αποφαση. Γιατι αυτο που αντικρυσε εκει δεν μπορούσε ο νους του να το διανοηθει οτι η τεχνη θα εφτανε σε τέτοιο υψηλο σημειο!.
Ειναι γνωστό οτι στην Ράμπλα παιρνουν θεση ανθρωπινα αγάλματα. 'Αλλα πολύ πετυχημένα, και αλλα οχι και τόσο.. Και μετά απο ενα συνηθισμένο λευκό αγγελο, ειδε εναν καπετάνιο μπροστά σε ενα τιμόνι, εναν καπετάνιο ανεμοδαρμένο και ταλαιπωρημένο, ετσι οπως τον φανταζόμαστε οταν διαβάζουμε σχετικά μυθιστορήματα. Επαθα μεγάλη ....πνευματική ζημιά! Ειναι δυνατόν; αναρωτηθηκα. Τετοια μοναδική αναπαράσταση πλοιου και καπετάνιου δεν ειχα ξαναδει.. Ο ανθρωπος αυτός γυρω του ενα μικρο καράβι και στην μεση ηταν αυτός και ακουγόταν και ο ηχος της ναυτικής καμπάνας. Αμεσως πηγαν να τον επιβραβευσω καταθέτοντας τον οβολό μου ως ενα ελαχιστο ευχαριστώ για την μοναδική στιγμή που μου χάρισε. Ηταν σαν να ειδα μια ολοκληρη θεατρική παρασταση 1,5 ώρας μεσα σε λιγα μολις λεπτά, Μετρημένα στο ενα χέρι.

, ,

 

[thanosth]

Καθώς ραμπλάγιαρα νυχτιάτικα
αντίκρυσα δυο κυρίες από άλλες εποχές
μια Μέδουσα (νομίζω)

και μια κυρία με τα μαύρα

καθώς και ένα αλλόκοτο κάτι σαν ξωτικό!

 

[Xontro_Mpizeli]

Πολύ ωραίο και ενδιαφέρον θέμα!

Τι ακριβώς όμως συμβαίνει στον δρόμο αυτό;
Γιατί σε αυτόν και όχι κάπου αλλού;

Πού είναι, στο κέντρο της πόλης;

Επίσης, ποιοί είναι αυτοί που "μεταμορφώνονται" σε αγάλματα και κάθε πότε αλλάζουν;

Γενικά, οποιαδήποτε πληροφορία για τον δρόμο αυτό!

Πολύ ωραίες φωτογραφίες πάντως παιδιά, μπράβο!

 

[thanosth]

Τι ακριβώς όμως συμβαίνει στον δρόμο αυτό;
Γιατί σε αυτόν και όχι κάπου αλλού;

Πού είναι, στο κέντρο της πόλης;

Επίσης, ποιοί είναι αυτοί που "μεταμορφώνονται" σε αγάλματα και κάθε πότε αλλάζουν;

Γενικά, οποιαδήποτε πληροφορία για τον δρόμο αυτό!

αντιγράφω απο την Τραβελπέδια, συγγραφέας Stellanna

Εσύ λοιπόν ταξιδευτή, που θα ‘ρθεις στην Βαρκελώνη, θα ξεκινήσεις από την Πλάθα ντε Καταλούνια. Από αυτή την πλατεία αρχίζει η περίφημη Ράμπλα, η πιο ονομαστή αρτηρία της Βαρκελώνης, με κατεύθυνση από την Πλατεία της Καταλούνια, προς το λιμάνι. Τρέχει στο δυτική πλευρά της μεσαιωνικής πόλης του 13ου αιώνα. Το όνομά της προέρχεται από την αραβική λέξη ράμλα, που σημαίνει ποταμός, χείμαρος και ονομάστηκε έτσι γιατί αυτό ήταν στην πραγματικότητα. ΄Ενας χείμαρος που έφερνε τα βρόχινα νερά, στη θάλασσα. Δεν είναι μία, αλλά πολλές Ράμπλας και η κάθε μία έχει το δικό της χαρακτηριστικό, τη δική της ιστορία. Μόλις τον 19ο αιώνα, η Ράμπλα ήταν τόπος περιπάτου για τους κατοίκους. Εδώ ήταν η καρδιά της καθημερινότητάς τους. ΄Ερχονταν για να δουν φίλους, να φάνε ένα μποκαντίγιος, να γελάσουν με τους λουστράκους που γυάλιζαν τα παπούτσια των περιπατητών. Αργότερα η Ράμπλα έγινε τρόπος ζωής για τους Βαρκελωνέζους, που διατηρείται μέχρι σήμερα και επιτείνεται, αντί να φθίνει. Είναι τόσο έντονος αυτός ο τρόπος ζωής, που ακόμα και λέξεις που εκφράζουν την καθημερινότα, έχουν γεννηθεί από τη Ράμπλα. Οι Ramblistas είναι αυτοί οι τύποι, οι ‘βαρεμένοι’ με τη Ράμπλα, αυτοί που περνούν σχεδόν όλη τη μέρα τους εδώ. Και τί κάνουν? Απλώς ramblejar –ουν, δηλαδή περπατούν στη Ράμπλα, πίνουν καφέ, χαζεύουν με τα ανθρώπινα αγάλματα, αγοράζουν λουλούδια, ακούνε μουσική, τρώνε tapas και raciones.

Η πρώτη Ράμπλα είναι η Λα Ράμπλα δε Καναλέτες, που ονομάστηκε έτσι από την πασίγνωστη ομώνυμη κρήνη, του 19ου αιώνα, που λέγεται πως άμα πιεις νερό απ΄ αυτήν θα αγαπήσεις τόσο την πόλη, που θα επιστρέψεις πάλι.

Συνεχίζεις στη Ράμπλα δε Λος Εστούντιος. Δεξιά σου είναι η εκκλησία Νουέστρα Σινιόρα του Μπελέν, σε ρυθμό μπαρόκ και αριστερά σου το Παλάτι Μόγια, σε νεοκλασικό ρυθμό, που ανάγεται στο τέλος του 18ου αιώνα. Επίσης, αριστερά σου είναι η Βασιλική Ακαδημία των Τεχνών και των Επιστημών.

Μπαίνεις στη Ράμπλα Σαν Χοσέ, γνωστή και ως Ράμπλα δε Λας Φιόρες, δηλαδή η Ράμπλα των λουλουδιών. Δεξιά σου είναι το Παλάτι Λα Βιρέινα, ένα νεοκλασικό του 1780, που στεγάζει το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών και τη Συλλογή Καμπό. Είσαι ακριβώς στην αγορά της Μποκερία, που πήρε το όνομά της από τα υπαίθρια χασάπικα. Σήμερα στο τεράστιο και ιδιαίτερα εντυπωσιακό κτίριο, στεγάζεται η κεντρική αγορά της Βαρκελώνης, που είναι από μόνη της ένα ζωντανό πολύβουο αξιοθέατο. Θα βρεις τα πάντα από φαγώσιμα, σε πολύ καλές τιμές και με εντονώτατο το τοπικό στοιχείο.
Στο κτίριο/εκκλησία της γωνίας, στην Κάλλε Θερβελό, βρίσκεται το Μουσείο Υφαντών και το Μουσείο Μιγκέλ Σαλντεβίλα, που περιλαμβάνει καλιτεχνήματα από σμάλτο. Μπαίνεις από το διάδρομο της εκκλησιάς.

Στον πεζόδρομο της Ράμπλα Σαν Χοσέ, βρίσκεται ένα έργο του Χουάν Μιρό, από το 1976.
Περνάς την πλατεία της Μπουκερία και μπαίνεις στην Ράμπλα δε Λος Καπουτσίνος, που πήρε το όνομά της από την παλιά μονή των Καπουτσίνων, που ήταν κάποτε εδώ. Τούτη η περιοχή παλιά ήταν η θεατρική ψυχή της πόλης. Σήμερα, στα δεξιά σου θα βρεις το Τεάτρο ντελ Λιθέο, του 1845, που διαθέτει μια τεράστια αίθουσα 5.000 θεατών, η οποία χαρακτηρίζεται ως μία από τις ωραιότερες της Ευρώπης. Διάσημοι καλλιτέχνες έχουν δώσει παραστάσεις εδώ, ανάμεσά τους και η πασίγνωστη σε μας, Μονσεράτ Καμπαγιέ. Συνεχίζεις και στη συμβολή της Καρρέρ Νόου δε λα Ράμπλα, κάνεις δεξιά για λίγα μέτρα. Στο αριστερό σου χέρι βλέπεις το Παλάθιο Γκουέλ, Gaud που στεγάζει το μουσείο Θεάτρου, δηλαδή το Μουσείο ντε ΄Αρτε Ασθένικο. Αυτό το παλάτι χτίστηκε από τον Γκαουντί, το 1888 και ήταν το πρώτο αρχιτεκτονικό σχέδιό του, κατόπιν παραγγελίας της οικογένειας Γκουέλ. Η πρόσοψη καθηλώνει αμέσως, με τις επάλξεις και τις καμινάδες του, που είναι διακοσμημένες με πολύχρωμα μωσαϊκά. Αλλά και το εσωτερικό του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μιας και ο Γκαουντί σχεδίασε επίσης την επίπλωση και ένα υπέροχο κιγκλίδωμα από σφυρηλατημένο σίδερο. Το κτίριο βρίσκεται υπό την προστασία της Ουνέκσο.

Στο ίδιο ύψος και αριστερά της Ράμπλα δε Λος Καπουτσίνος, βρίσκεται η Πλάθα Ρεάλ. Από εδώ θα ξεκινήσεις την γνωριμία σου με την παλιά πόλη, την Casc Antic. Μπορείς, μέσω αυτής της περιοχής να φτάσεις μέχρι κάτω το λιμάνι και την λεωφόρο Πασέι ντε Κολόν, και κάνοντας δεξιά, να επιστρέψεις στις Ράμπλας από την πλατεία της Πουέρτα ντε λα Παζ.
Μπορείς όμως να συνεχίσεις στις Ράμπλας, για να ολοκληρώσεις την περίπατό σου.
Η επόμενη, λοιπόν, Ράμπλα, είναι η Ράμπλα της Σάντα Μόνικα, που, αρχής γενομένης από την Πλάθα ντε Μποκερία, έχει δεξιά της την άλλοτε πιο κακόφημη συνοικία της Βαρκελώνης, την μπαρία Τσίνο, την κινέζικη συνοικία, την γνωστή Ελ Ραβάλ. Οφείλει την κακή της φήμη, στους αλήτες και τα ‘κορίτσια’. Αυτό όμως δεν απέτρεψε τους τουρίστες να την θεωρούν επί σειρά ετών, ως ένα κορυφαίο αξιοθέατο, ούτε τους συγγραφείς και τους λόγους, που την συμπεριέλαβαν, ως σκηνικό, σε λογογραφήματα και μυθιστορήματα. Δεν πήρε το όνομα ‘κινέζικη συνοικία’, διότι κατοικούσαν ως επί το πλείστον κινέζικης καταγωγής μετανάστες, αλλά επειδή η κατάσταση που επικρατούσε εδώ, έμοιαζε τόσο πολύ με την εικόνα και τις ταξικές συγκρούσεις που περιέγραφε το φιλμ «China town”, γυρισμένο στο Σαν Φρανσίσκο, το 1920. Σήμερα η συνοικία αυτή ανθίζει. Ξεκίνησε η αναβάθμισή της από την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων .

΄Αλλοτε όταν νύχτωνε και ήσουν κοντά, έπαιρνες ταξί για να φύγεις όσο το δυνατόν πιο μακριά. Σήμερα παίρνεις ταξί για να πας, όσο το δυνατόν πιο κοντά. Υπέροχα καφέ, θαυμάζια μικρά μαγαζιά, μοντέρνα σινιέ ξενοδοχεία, μίνιμαλ lofts, μποέμ καταστάσεις, εικόνες του παρελθόντος που δένουν εξαίρετα με το σήμερα, είναι αυτό που θα συναντήσεις. Μια νέα Ράμπλα ανοίχτηκε, ισοπεδώνοντας στο διάβα της κτίρια και χαλάσματα. Η Ράμπλα δε Ραβάλ, μια τεράστια λεωφόρος με υπέροχους φοίνικες στη μέση. Στην Ράμπλα αυτή βρίσκεται και το φημισμένο άγαλμα του Φερνάντο Μποτέρο, που αναπαριστά μια μεγάλη γάτα. Στην Ελ Ραβάλ βρίσκεται το MACBA, το Κέντρο Πολιτισμού Contemborania de Barcelona. Καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων και τεχνών προτιμούν αυτή την περιοχή για να ζουν ή να εργάζονται. Πάντως σίγουρα την προτιμούν για να διασκεδάζουν. Σε αυτή τη συνοικία και συγκεκριμένα στον αριθμό 34 της Νόου δε Λα Ράμπλα, βρίσκεται το πιο παλιό, το πιο ονομαστό, το πιο ιστορικό, το πιο ατμοσφαιρικό μπαρ της πόλης το London Bar, φημισμένο και ως στέκι του Χέμινγουέι. Είναι ανοικτό από τις 7,30 το απόγευμα μέχρι τις 5 το ξημέρωμα.

Το βόρειο τμήμα της Ελ Ραβάλ ακουμπά στην αγορά της Μποκερία και το νότιο τμήμα της, είναι το παλιό τείχος και η πύλη της μεσαιωνικής πόλης, η Portal de Santa Madrona, που εξακολουθεί να υφίσταται ως μέρος του Ναυτικού Μουσείου. MUSEU MAR Εντυπωσιακότατο Μουσείο. Στεγάζεται στους υπέροχα αναπαλαιωμένους ταρσανάδες του 13ου αιώνα, , στους οποίους κατασκευάζονταν τα πλοία για τα βασίλεια της Αραγωνίας και της Καταλωνίας. Μπορείς να δεις, πίνακες, χάρτες, και ένα αντίγραφο της ναυαρχίδας του Ιωάννη της Αυστρίας, μήκους 60 μέτρων. Το εκπληκτικό πολυθέαμα με τίτλο ‘Μεγάλη Θαλασσινή περιπέτεια’, σε ταξιδεύει σε μέρη μακρινά, σε χρόνους της ιστορίας, και σε μυεί στη ζωή της γαλέρας και τους πόνους των μεταναστών.

Στο τέλος της Ράμπλα της Σάντα Μόνικα , που ουσιαστικά είναι και το τέλος των Ράμπλας, βγαίνεις στην πλατεία της Πουέρτα ντε λα Παζ, στην οποία ορθώνεται το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου. Το άγαλμα στέκεται πάνω σε μια κολόνα ύψους 60 μέτρων, από το 1888, όταν κατασκευάστηκε για την EXPO εκείνης της χρονιάς. Ας σημειωθεί ότι κατασκευάστηκε στο σημείο που αποβιβάστηκε ο Χριστόφορος Κολόμβος, όταν επέστρεψε από την Αμερική. Μπορείς να ανέβεις με ένα ασανσέρ, μέχρι την ταράτσα του και να απολαύσεις όμορφη θέα τόσο της πόλης, όσο και του λιμανιού.

προσεχως θα ακολουθήσουν κ άλλες φωτο,
ημέρα αυτή τη φορά!

 

[LULLU]

ολα αυτα πολυ ωραια και διαφορετικα αλλα δυστυχως αυτο που επαναλαμβανεται στο δρομο αυτο ειναι οτι ο τουριστας γυρνα στο ξενοδοχειο αλαφροτερος... απο πορτοφολι, φωτογραφικη μηχανη κτλ....

 

[thanosth]

εντάξει, δεν αντιλέγω οτι θέλει μια προσοχή στην Ράμπλας γιατί συχνάζουν κλεφτρόνια και πορτοφολάδες αλλά δεν είναι κ η κατάσταση τέτοια ώστε οποιος επισκέπτεται την Ράμπλας του κλεβουν το πορτοφόλι και την φωτογραφική μηχανή!!!


Τόσα άτομα εχουμε πάει εκεί, πολλάκις, και δεν νομίζω οτι ολοι μας χάσαμε τα πορτοφόλια μας;:roll:

 

[LULLU]

..Εγω παντως τη πατησα και παρ οτι εχω γυρισει αρκετα ,ειναι η μοναδικη φορα που με εκλεψαν ..και με τροπο απιστευτο...ειχα στο σακιδιο τη μηχανη , τη βιντεοκαμερα και απο πανω 2 κιλα κερασια που τα λιμπιστικα και τα πηρα απο το παζαρι ...πως βρεθηκε το σακιδιο κλειστο. μεσα τα κερασια και αφαντος οι μηχανες δεν καταλαβα ακομη!!!!!!!!