Ιταλία Πορτογαλία Η Λισαβόνα, το Πόρτο, η μουσική fado κι ένας γάμος που τελικά έχασα ....

[evaT]

Συνέχεια 2ης μέρας....

Λοιπόν είχε έρθει η ώρα να πάμε να πάρουμε τα παιδιά από το σχολείο.
Ξέχασα να πω πως η φίλη μου είναι φόλα Παοκτσού και μάλιστα πολύ μέσα στα πράγματα της ομάδας (είχε ασχοληθεί παλιότερα και με στοίβο ,διαιτησίες και τέτοια στην Τούμπα και στο Καυτατζόγλειο.). Κι έχει κάνει και τα παιδιά σαν τα μούτρα της.
Πριν πάω έκανα την καρδιά μου πέτρα και πάτησα το πόδι μου στη μπουτίκ του ΠΑΟΚ στην Τούμπα για να αγοράσω 2 φανέλες για τα παιδάκια....Ακόμα θα θυμούνται την ξινίλα μου οι υπάλληλοι..Ήξερα όμως ότι θα εκτιμηθεί κυρίως η κίνηση και όντως μόλις τα είδε εκείνη, αμέσως είπε στα παιδιά, γκάις η Μις Εύα έκανε μεγάλη θυσία για να σας φέρει τις μπλούζες να το ξέρετε

Στο μεταξύ τα παιδιά δεν έχουν ζήσει καθόλου στην Ελλάδα, πηγαίνουν αναγκαστικά σε αγγλόφωνα σχολεία αφού αλλάζει τακτικά ο τόπος διαμονής τους με αποτέλεσμα να μη μιλάν ελληνικά...καταλαβαίνουν τα πάντα αλλά εσύ ρωτάς ελληνικά κι αυτά απαντούν στα αγγλικά. Το οποίο είναι μία πρόοδος διότι όταν έμεναν στις Βρυξέλλες έπαιζε και το γαλλικό ανάμεσα κι έτσι σε μία μόνο πρόταση μπορείς να είχες έως και 3 γλώσσες! Αχταρμάς.

Φορτώσαμε και τους μπόμπιρες λοιπόν στο αμάξι και κατευθυνθήκαμε σ ένα κοντινό εμπορικό κέντρο για να τσιμπήσουμε κάτι και να περιμένουμε εκεί και τον άντρα της φίλης μου για να πάμε όλοι μαζί βόλτα προς το κάστρο Belem.
Οι πιτσιρικάδες λαλίστατοι μας είπαν τα νέα της μέρας τους στο σχολείο, γκρίνιαξαν λίγο που θα πάμε προς το κάστρο κι όχι σε κανά ξέρωγω λούναπαρκ
Με τον μικρότερο από τους δύο έχω μεγάλο έρωτα εδώ και χρόνια, Είναι ένα απίστευτο φατσόνι, πανέξυπνος διαολάκος και τον γουστάρω πολύ. Πιάσαμε την κουβέντα στ αγγλικά -αφού με τα ελληνικά δεν έδειχνε ενδιαφέρον....και ανέλαβε να με πληροφορήσει για όλα τα χοτ άνιμε που κυκλοφορούν αυτή την εποχή μια και γω είχα μείνει σε κάτι Τζι άι Τζο που έπαιζε ο γιός μου το μακρινό 2000.....
Από την άλλη όσο οι μέρες περνούσαν εγώ τον ενημέρωνα για κάτι ψαγμένες ελληνικές λέξεις όπως, ρέκλα, ντάγκλα και μασαμπούκα για να έχει να εκνευρίζει τους γονείς του

Ξεκινήσαμε τη βόλτα από το Mosteiro dos Jeronimos το οποίο ήταν κλειστό εκείνη την ώρα αλλά η φίλη μου με πληροφόρησε πως αξίζει πολύ να το δω και από μέσα αν μείνει χρόνος πριν φύγω.

Η εκκλησία όμως ήταν ανοιχτή και πολύ εντυπωσιακή

Συνεχίσαμε προς το μνημείο των Ανακαλύψεων ή Padrao dos Descobrimentos και φυσικά είναι αφιερωμένο σε όλους τους μεγάλους θαλασσοπόρους της Πορτογαλίας που ταξίδεψαν στις 5 θάλασσες για να κάνουν τη χώρα μεγάλη και να φέρουν στην Ευρώπη για πρώτη φορά τα άγνωστα τότε μπαχαρικά της Ανατολής.
Βάσκο Ντε Γκάμα, Μαγγελάνος και τόσοι άλλοι....

Πως το πέτυχα χωρίς άνθρωπο!

Και μετά το υπέροχο κάστρο του Belem....

Την ώρα της άμποτης το θέαμα ήταν όντως εντυπωσιακό.
Χτισμένο το 1515 χρησιμοποιήθηκε ως φυσικό φρούριο για την προστασία της πόλης αλλά και το εφαλτήριο για τα μεγάλα ταξίδια των θαλασσοπόρων-το κάστρο ήταν το τελευταίο πράγμα που έβλεπαν από τη χώρα τους όταν ξεκινούσαν για τις μεγάλες περιπλανήσεις.

Κι από κει κατευθείαν για τα πιο αυθεντικά pasteis της χώρας τα Pasteis de Belem

Δεν έχουν άδικα τη φήμη τους έχω να πω....ήταν όντως εξαιρετικά αν και είπαμε....μπουγατσάκι είναι μην τρελαίνεστε!

19,86 χιλιόμετρα είχε γράψει το κοντέρ
κι άντε εγώ είχα το νταλγκά μου.....η καημένη η φίλη μου είχε και δύο παιδιά να ετοιμάσει και δεν ήθελα να την ξεκάνω από την πρώτη μέρα ....γυρίσαμε σπίτι να ξεκουραστούμε.

Την επόμενη μέρα δεν θα είχε τόσο περπάτημα. Θα πηγαίναμε εκδρομή στην ακτογραμμή και στις παραλίες και στη συνέχεια στην Σίντρα που τόσα είχα διαβάσει κ ανυπομονούσα να γνωρίσω την περιοχή...


@turms σα μπουγαδόνερο ήταν ο καφές...ευχαριστήθηκα ξανά καφέ στην Ιταλία!

 

[evaT]

3η μέρα Cabo Da Roca - Azehnas Do Mar - Praia Grande - Sintra

Μόλις πριν λίγο διάβασα ότι τα κρούσματα στην Πορτογαλία τριπλασιάστηκαν την τελευταία βδομάδα και μετράνε πλέον 35.500 την ημέρα ξανά...
Ενα εξ αυτών και η γράφουσα, υπήρξα πολλές φορές κωλόφαρδη τόσο καιρό με τον ιό γιατί μόνο στα αυγά μου δεν καθόμουν, αυτή τη φορά όμως κάπου στο δρόμο του ταξιδιού το τσίμπησα πανηγυρικά!
7η μέρα καραντίνας σήμερα, δεν βλέπω άνθρωπο και παραμένω θετική, θετικότατη
Τουλάχιστον έχω χρόνο να προχωράω την ιστορία μου

Στα ταξίδια μου με όποιον κι αν έχω συνταξιδέψει είναι γνωστό στον κύκλο μου πως εγώ ασχολούμαι με το σχεδιασμό, οργάνωση , ανεύρεση πληροφοριών κλπ κλπ. Τόσο από ψώνιο , όσο κ από εξοικείωση. Δεν με κουράζει φυσικά αλλά αρκετές φορές έχω νιώσει υπεύθυνη όταν έχει γίνει λάθος ή επέμεινα για κάτι που τελικά δεν άξιζε όσο πίστευα.
Ευχάριστη ήταν η αλλαγή λοιπόν ότι τώρα δεν είχα να ασχοληθώ με σχεδόν τίποτα, δεν έψαχνα κλασσικά το δρόμο, δεν κοίταζα χάρτες και απλά απολάμβανα τη διαδρομή.

Πιάσαμε επαρχιακούς δρόμους για να φτάσουμε το δυτικότερο άκρο της Ευρώπης, , εκεί όπου η γη σταματά κι η θάλασσα αρχίζει, εκεί που σύμφωνα με το θρύλο πήγαιναν οι γυναίκες των ναυτικών να αγναντέψουν τον ωκεανό με την ελπίδα να φανεί το καράβι που θα έφερνε κοντά τους, τους αγαπημένους τους.
Η διαδρομή ήταν ασύληπτα όμορφη, καταπράσινα τοπία, φιδίσιοι δρόμοι κ ελάχιστη κίνηση.
Η φίλη μου μου έλεγε πόσο της είχε λείψει και κείνης να κάνει κάτι έξω απο την καθημερινότητα. 2,5 χρόνια με την πανδημία δεν είχε πατήσει άνθρωπος σπίτι τους, τους είχε λείψει ένα πρόσωπο από την πατρίδα και έκανε γι άλλη μια φορά τα παράπονά της για τους Πορτογάλους τους οποίους στόλιζε με κάθε ευκαιρία....Χωριάτες, κουτοπόνηρους και τεμπέληδες τους ανέβαζε, κομπλεξικούς και ψεύτες τους κατέβαζε

Τελικά φτάσαμε εδώ....

Μόνο δέος....
Ήταν τόσο ψηλά που ένα λεπτό σύννεφο βρισκόταν κάτω από τη δική μας θέση κι έδινε στο όλο τοπίο μια ακόμα πιο μυστηριακή αύρα.
Μαγεύτηκα κι έμεινα ώρα να κοιτάζω προς κάθε κατεύθυνση

26 Μαΐου 2022

Αφού πήραμε το χρόνο μας και χαζέψαμε το θέαμα, ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε πτος την Praia Grande.
Ο καιρός άλλαξε από τη λιακάδα και τη ζέστη, μπήκαμε σε χαμηλή νέφωση και η θερμοκρασία έπεσε στους 20 βαθμούς. Η φίλη μου, μου εξήγησε πως το βουνό της Σίντρα που είχαμε πίσω μας δημιουργεί συχνά μικροκλίμα στην περιοχή με συνθήκες που δεν έχουν καμία σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές.

Κι έτσι φτάσαμε στην Praia Grande

Εδώ ήταν το ορκίζομαι!

Κ αφού (δεν ) το είδαμε αυτό προχωρήσαμε στο επόμενο....

Azehnas do Mar
Πανέμορφο θαλασσοχώρι κ πραγματικά χάρηκα που είχαμε το αυτοκίνητο για να τα δούμε όλα αυτά γρήγορα -υποθέτω με τα ΜΜΜ είναι τρομερά χρονοβόρο και κουραστικό

Καλιτέχνικαλ

Μ αυτά και μ αυτά σχεδόν μεσημέριασε....Φύγαμε για Σίντρα και η διαδρομή εξακολουθούσε να είναι χάρμα οφθαλμών

Περάσαμε από το χωριό

και από κει κατευθείαν στο Palacio Da Pena που είχα σκοπό να επισκεφτώ.
Η περιοχή έχει πολλά παλάτια και το δάσος είναι Εθνικό πάρκο με πολλά μονοπάτια και όμορφες διαδρομές που όμως απαιτεί πολύ χρόνο καθώς και χρήματα για να τα δεις όλα διεξοδικά.

Όταν φτάσαμε στην είσοδο μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι ουρές στα γκισέ ήταν τεράστιες.
Μόνο αν είχες βγάλει εισιτήριο οnline δε χρειαζόταν να περιμένεις στην ουρά.
Το οποίο κ έκανα επιτόπου μόλις το πληροφορήθηκα και απορώ γιατί οι υπόλοιποι περίμεναν κάτω απο τον ήλιο.
Η φίλη μου προτίμησε να με περιμένει στο αυτοκίνητο γιατί το είχε ξαναδεί το παλάτι αλλά την πονούσε και το πόδι της από την πεζοπορία τρης προηγούμρνης μέρας (την ξέκανα!)
Έβγαλα εισιτήριο μόνο για τους εξωτερικούς χώρους τους παλατιούν και στοίχισε 8,5 ευρώ!
Για το σύνολο του παλατιού κόστιζε 14,5....Ακριβά! εκτός αυτού είχε άλλα 400 μέτρα ανάβαση ποδαράτος μέσα στον ήλιο ως το παλάτι εκτός αν ήθελες να σε πάνε με λεωφορειάκι και εισιτήριο 3 ευρώ. Τζήζους πια αυτοί οι Πορτογάλοι....

Με έπιασαν οι τσιγγουνιές και το περπάτησα. Κακή σκέψη....Η Θερμοκρασία είχε ήδη ανέβει τους 30 και η ανάβαση ήταν ζόρικη. Μου βγήκε η γλώσσα απέξω. Ευτυχώς το θέαμα με αποζημίωσε κάπως.

Πριγκίπισσα από τα Lidl

Σε κείνη τη φάση είδα μια κοπέλα μόνη κ αυτή που παιδευόταν να βγει σέλφι. Της πρότεινα να τη βγάλω και στη συνέχεια να βγάλει αυτή εμένα. Χάρηκε και πιάσαμε την κουβέντα.
Από που είσαι μου λέει. Λέω Ελλάδα. Really λέει;;; εγώ από τη Μακεδονία Ούτε καν το Βόρεια είπε!!!!
Τι ωραία λέει είμαστε γείτονες!
Μπα που να σκάσεις....από τόσες εθνικότητες πάνω σου πήγα κ έπεσα....Δεν έχω τίποτα με τον απλό κόσμο αλλά δεν μπορώ, δεν μου βγαίνει....Είπα ότι είμαι βιαστική και την παράτησα.

και μαγευτικές θέες

Η αλήθεια είναι πως ήταν ότι ομορφότερο εγώ δει ποτέ από παλάτι!

Κατέβηκα κατάκοπη να βρω τη φίλη μου που είχε πάρει κ έναν υπνάκο όσο με περίμενε
Λέω τέρμα για σήμερα δεν αντέχω άλλες γύρες πάμε να βρούμε μια παραλία να την πέσουμε, ονιερεύομαι μια βουτιά κ ένα μοχίτο!

Και δε μου χάλασε το χατήρι

Τεράστιες οι παραλίες στον Ατλαντικό

Carcavelos

Παγωμένη όμως η άτιμη! Και θολή...Μ άλλα λόγια σαν την Χαλκιδική δεν!
Ο πολύς κόσμος πηγαίνει ανοργάνωτα με δική του ομπρέλα, ποτά και πολύ καλά κάνει γιατί εμείς που είμασταν λαρτζ, καθίσαμε σ ένα μπιτς μπαρ. Τις ξαπλώστρες δεν τις χρέωναν αλλά οι τιμές στα ποτά και στα σνακ ήταν τέτοιες που στην Ελλάδα έτρωγε οικογένεια σε ταβέρνα....
Ακριβά ρε παιδιά γενικά ακριβά! Κι η φίλη μου το επιβεβαίωσε, η Πορταγαλία λέει έχει 20 με 30% ανατιμήσεις σε όλα τα τελευταία 2 χρόνια. Μάλλον πάνε να βγάλουν τα σπασμένα της πανδημίας....
Πάνε αυτά που διαβάζαμε στις παλιότερες ιστορίες εδώ. Μόνο τους καφέδες βρήκα φθηνότερους από Ελλάδα.

Απολαύσαμε ωστόσο το απόγευμά μας χωρίς άγχος αφού ο πατέρας θα αναλάμβανε τα παιδιά για σήμερα και σκέφτηκα ότι το πρώτο μπάνιο του 2022 το έκανα σε παραλία της Καραιβικής στην Κούβα, το 2ο στον Ατλαντικό....δεν μπορώ να βρω λόγο να γκρινιάξω.
Το 3ο αισίως θα είναι στη Χαλκιδική ελπίζω..

To Beach Bar ηταν γεμάτο βραζιλιάνους. Οι οποίοι γενικώς κατακλύζουν την Πορτογαλία από ό,τι κατάλαβα. Πολλοί από αυτούς ζουν μόνιμα εδώ. 'Οσο περνούσαν οι μέρες άρχισε το αυτί μου να ξεχωρίζει τα (άχαρα) πορτογαλικά των ντόπιων από τα πιο τραγουδιστά και πιο εύηχα των βραζιλιάνων. Οι συγκεκριμένοι βέβαια απλά το είχαν ρίξει στον ατελείωτο μπάφο και ύστερα από κανά δίωρο αυτοί ακόμα έδειχναν μια χαρά ενώ εμείς που μόνο εισπνέαμε ότι ερχόταν πάνω μας είχαμε αρχίσει να....ρετάρουμε.
Έτσι τα μαζέψαμε και φύγαμε για το σπίτι.

Το βραδάκι ήταν girls night out....'Ηθελα να ζήσω Alfama by night και ν ακοιύσω μουσική fado.
Kαναμε κράτηση σ ένα μαγαζί που πρότεινε ένας ντόπιος-τουριστικό ήταν κ αυτό βέβαια αλλά ας πούμε σαν πιο αυθεντική εμπειρία.

Θύμιζε λίγο από νησί

Το 'όνομα του μαγαζιού

Εφαγα παραδοσιακό μπακαλιάρο Βacalhau a bras αλλά δεν μ άρεσε....Είμαι από αυτούς που δεν τα προτιμούν τα θαλασσινά-ξέρω ιεροσυλία αλλά δεν μ αρέσουν τι να κάνω

Κ αφού περπατήσαμε και χαρήκαμε την όμορφη συνοικία και στα φώτα της νύχτας μπήκαμε στο αυτοκίνητο και διασχίσαμε το κέντρο να χαζέψουμε την κίνηση και τον κόσμο που έβγαινε να διασκεδάσει.

Σας αφήνω με τον φοβερό ιδιοκτήτη του καπηλειού που τραγουδούσε fado και μας σηκωνόταν η τρίχα....

 

[Smaragda53]

ωραία πράγματα!

 

[evaT]

4η - 5η μέρα Cascais - Cristo Rei/Ponte 25 de Abril - Parque das Nacoes

Η επόμενη μέρα ήταν Σάββατο και τα μικρά δεν είχαν σχολείο. Αποφασίσαμε να περάσουμε τη μέρα στην παραλία για να παίξουν τα παιδιά και δεδομένου ότι ήταν η τελευταία μέρα με πολύ ζέστη-ο καιρός θα άλλαζε από το απόγευμα οπότε θα είχαμε ολόκληρη την επόμενη για να δούμε με την ησυχία μας το τελευταίο κομμάτι της πόλης που είχε απομείνει.

Κινηθήκαμε εντός Cascais και εκτός από τις παραλίες είχα ευκαιρία να δω και το κέντρο της μεγάλης αυτής συνοικίας που αποδείχθηκε προς έκπληξή μου ιδιαίτερα τουριστική με ότι (κακό) μπορεί να σημαίνει αυτό.

Ο κεντρικός πεζόδρομος ένα ατελείωτο τουριστικό πανηγυράκι με μόνο ωραίο το χαρακτηριστικό πορτογαλικό "δάπεδο"

Το πόσο μου άρεσαν αυτές οι πινακίδες-azulejos δε λέγεται!

3 ξαπλώστρες και 1 ομπρέλλα 35 ευρώ, πως είπατε;;;
και τα ποτά χώρια!
Α ρε Ελλαδίτσα με τα ωραία σου μπητς μπαρ , με ένα φρέντο 5 ευρώ μπορείς να καθίσεις όλη μέρα!
Τα παιδάκια όμως το χάρηκαν πολύ , έπαιξαν , έκαναν τις βουτιές τους στο παγωμένο νερό. Να βράζεις από τη ζέστη και να μην αντέχεις να βουτήξεις. Μαρτύριο.
Εγώ πέρασα την ώρα μου παρατηρώντας έναν Ινδό ο οποίος έστρωσε πετσέτα, άναψε ένα 5φυλλο μπουρί με μπάφο (ναι ανάμεσα στον κόσμο και στα παιδάκια) και....διαλογίστηκε κρίμα που δε σκέφτηκα να βγάλω φωτό για την ιστορία μου!

Το βράδυ με πήγαν για φαγητό σε μια μαρίνα στην περιοχή όπου έχουν διαμορφώσει όλη την περιοχή σαν φαγητοκατάσταση. Έχει εστιατόρια , ρεστωράντ, πιτσαρίες μπεργκεράδικα , για όλα τα γούστα και μαζεύει πολύ κόσμο. Ωραία ιδέα.

Εμείς φάγαμε σ ένα πολύ όμορφο steakhouse.

Νάμαστε και μεις! από σέλφι σκίζω....το ένα μου μάτι το βλέπετε πάντως...

Αριστερά μου ο έρωτάς μου ο τζαναμπέτης

ΤΗν άλλη μέρα φύγαμε καρφί για το άγαλμα του Χριστού (Cristo Rei) Και την πιο γνωστή γέφυρα της πόλης η οποία μας έδωσε μερικές από τις πιο δυνατές θέες της πόλης.

Το 79 μέτρων άγαλμα είναι επιβλητικό και φυσικά είναι αντίγραφο του αντίστοιχου αγάλματος του Ρίο Ντε Τζανέιρο - όλο απομιμήσει;ς αυτοί οι Πορτογάλοι! ενώ το κατασκέυασαν μετά το Β'Παγκόσμιο πόλεμο για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους προς τα θεία που γλύτωσαν τις συνέπειες του πολέμου.

Διασχίζοντας τη γέφυρα για να περάσουμε στην άλλη πλευρά προς το άγαλμα του Χριστού.

Η γέφυρα κατασκευάστηκε το 1966 , έχει μήκος 2,2 χιλ. και είναι η 27η μεγαλύτερη στον κόσμο. Παρομοιάζεται δε με το Golden Gate του Σαν Φρανσκίσκο, δε σας τα έλεγα;; Απομιμήσεις παντού....
Γεγονός είναι όμως πως εντυπωσιάστηκα από τη θέα και τα χρώματα εκείνη τη μέρα.

Τα γλυκούλια μου είπαν τη μαμά τους να μου πάρουν ένα δωράκι από κει και μου πρόσφεραν ένα μαγνητάκι αναπαράσταση με τον Cristo Rei , πολύ με συγκίνησαν!

Τελευταίο σημείο για επίσκεψη το Πάρκο των Εθνών! Περιοχή στις εκβολές του Τάγου όπου παλιότερα είχε πραγματοποιηθεί η έκθεση EXPO (1998). Και στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκαν τις υποδομές μαζί με την προσθήκη νέων ώστε να δημιουργηθεί ένας νέος χώρος αναψυχής και πολιτιστικών δρώμενων.

Η ενυπωσιακή Α Arena που το 2018 έγινε η Γιουροβίζιον....Εδώ εμφανίστηκε τότε η Φουρέιρα με το ...Fuego! (αυτά μου είπαν αυτά σας λέω!)

Το εμπορικό κέντρο Vasco da Gama

Που και που βγάζω και καμιά καλή φωτό....

Συμπαθητική γατούλα φιαγμένη από πλαστικά που "ψαρεύτηκαν¨μέσα από το ποτάμι

Αυτό είναι το Ocenario της Λισαβόνας. Θεωρείται το 2ο μεγαλύτερο στον κόσμο πίσω από αυτό της Σιγκαπούρης. Δεν πήγα, έχω δει αυτό του Λονδίνου και φιλοδοξώ κάποια στιγμή να πάω στο μεγαλύτερο στη Σιγκαπούρη!

Αυτό ήταν. Οι βόλτες πήραν τέλος και πήραμε το δρόμο για το σπίτι. Την επόμενη πολύ πρωί αναχωρούσα για το Πόρτο.
Στον περιφερειακό για το Cascais η φίλη μου είπε τον άντρα της να πάρουμε μια άλλη έξοδο και σε λίγο βρεθήκαμε μπροστά από το Da Luz! Yeahhhh!!
Ευτυχώς αν και σε αντίπαλη ομάδα είναι και αυτή ποδοσφαιρόφιλη κι έτσι με νιώθει!
Να μην ήθελα να δω που σηκώσαμε το Euro τότε;;;
'Εστω και μόνο απέξω...

και ο Eusebio....

Πήρα νομίζω μια "καλή" γεύση από την Λισαβόνα. Μου έλειψε λίγο ακόμη νυχτοπερπάτημα-θα ήθελα να είχα μπορέσει να δω τη νύχτα στο Bairo Alto για παράδειγμα αλλά από το σημείο που μέναμε δεν ήταν δυνατό να κινηθώ μόνη ιδιαίτερα το βράδυ.

Η Λισαβόνα μου άρεσε αρκετά, μου τράβηξε το ενδιαφέρον και το βλέμμα μέσα από τις όμορφες θέες, τις γειτονιές, τις υποδομές και την ξεχωριστή της αύρα. Δεν με ξετρέλανε όμως, δεν μου πήρε τα μυαλά.
Τη βρήκα υπεβολικά "τακτοποιημένη"για τα γούστα μου χωρίς να μπορώ ακριβώς να το προσδιορίσω.
Είναι μεγάλη ναι, έχει όμορφους δρόμους και γειτονιές αλλά κάτι μου έλειψε.

Αυτό ακριβώς που βρήκα παρακάτω στο Πόρτο....και θα σας τα πω όλα αναλυτικά, έμειναν δύο μέρες μόνο, δύο πολύ γεμάτες όμως μέρες κι έχω σκοπό να ξεσαλώσω ! (συγγραφικά)

 

[Kyriakao]

Πριν πάω έκανα την καρδιά μου πέτρα και πάτησα το πόδι μου στη μπουτίκ του ΠΑΟΚ στην Τούμπα για να αγοράσω 2 φανέλες για τα παιδάκια....Ακόμα θα θυμούνται την ξινίλα μου οι υπάλληλοι..

Αυτο που εστίασα και θα κρατήσω μεχρι στιγμής.

 

[evaT]

Αυτο που εστίασα και θα κρατήσω μεχρι στιγμής.

Το περίεργο που είναι βρε Κυριάκο;;;

 

[evaT]

6η μέρα - Πόρτο

Χαράματα έφευγε το λεωφορείο μου , οπότε ξυπνήσαμε αξημέρωτα και με πήγαν οι φίλοι μου στο σταθμό λεωφορείων στο κέντρο του Cascais.
Στην έρευνά μου πως μπορώ να πάω από Λισαβόνα - Πόρτο αρχικά είχα τσεκάρει τα γρήγορα τρένα.'Οταν όμως είδα την τιμή (51 ευρώ) μου έπεσαν τ αυτιά....εκτός τούτου έφευγαν από την άλλη άκρη της πόλης σε σχέση με το σημείο που βρισκόμουν οπότε και χανόταν το πλεονέκτημα του "γρήγορου". 'Ετσι ψάχνοντας έπεσα πάνω στα Gipsyy Buses τα οποία δεν ήταν καθόλου γύφτικα εκτός ίσως από την τιμή τους. 4,99 σε 4 ωρίτσες-μια χαρά! και δυό χαρές μην πω...
Επιβιβάστηκα και ξεκινήσαμε στην ώρα μας. Το κακό είναι ότι το λεωφορείο επέστρεφε στον κεντρικό σταθμό της Λισαβόνας για να μαζέψει κόσμο από κει, με αποτέλεσμα να πέσουμε πάνω στα πρωινά μποτιλιαρίσματα...
Ωστόσο φτάσαμε στο Πόρτο με μια μικρή μόνο καθυστέρηση γύρω στις 11 το πρωί. Δυστυχώς η πρόβλεψη για τον καιρό ήταν άσχημη. Βροχές και καταιγίδες σήμερα κ απότομη βουτιά της θερμοκρασίας στους 20 βαθμούς. Πράγμα που ήταν ενοχλητικό αλλά όχι ικανό να χαλάσει την πολύ καλή μου διάθεση!
Για πρώτη πρώτη φορά ταξίδευα ολομόναχη. Και είχα τρομερή διάθεση- είχα αποφασίσει να απολαύσω όλες τις θετικές πλευρές του πράγματος χωρίς να χαλαστώ για το παραμικρό.

Πρώτη κίνηση να βρω το χόστελ και να ξεφορτωθώ το σακίδιο ώστε να είμαι ευκίνητη.
Το χόστελ βρισκόταν σ ένα παράδρομο της πλατείας του Δημαρχείου.

Praca da Liberdade με το επιβλητικό Δημαρχείο

Τι εννοείς βρέχει καρεκλοπόδαρα; Δεν πρόλαβα ούτε το πόδι μου να πατήσω!

Χώθηκα μέσα σ ένα καφέ να φάω κάτι και να πιώ έναν καπουτσίνο (νερόπλυμα οι καφέδες τους όμως...) Φόρτισα και λίγο το κινητό όσο περίμενα και ήμουν πια έτοιμη να....κατακτήσω την πόλη!

Η βροχή δε σταμάτησε αλλά φόρεσα ένα αδιάβροχο που με προμήθευσε η φίλη μου από τη Λισαβόνα και ήμουν σχετικά καλά.
'Ανοιξα τις σημειώσεις μου να δω προς τα που θα κινηθώ αλλά σε κάθε γωνία έβρισκα ένα ένα τα αξιοθέτα μπροστά μου.

Ξεκινώντας από τη μπαρόκ εκκλησία του Santo Ildefonso me ta 11.000 πλακίδια azulejos που κοσμούν το εξωτερικό της.

Rua das Flores υπό βροχή

Igreja dos Clerigos

Mπήκα και μέσα

Ο 79 μέτρων πύργος (καμπαναριό) της εκκλησίας φαίνεται σχεδόν από κάθε σημείο της πόλης

Παραδίπλα το Πανεπιστήμιο

η Livraria Lello-το βιβλιοπωλείο όπου γραφόταν το Harry Potter με ουρά σαλιγκάρι-δεν είμαι για τέτοια και αρκετή ψυχική οδύνη έχω βιώσει όταν συνόδευα τα μικρά (τότε) παιδιά μου στον κινηματογράφο για να βλέπουν τις 3ωρες ταινίες του Χάρρυ Πότερ.

Ακριβώς δίπλα η πολυεπίπεδη πλατεία Praca de Lisboa με φυτεμένα ελαιόδεντρα στην οροφή της! Χαρακτηριστικό του Πόρτο και πολύ κουλό...

Αααα αυτή μάλιστα! Η διασημότερη και ομορφότερη εκκλησία της Πόλης η Igreja da Nossa Senhora do Carmo εντυπωσιακή μέσα κι έξω!

Η χαρά δεν κρύβεται ε;

Εδώ τα azuelejos έχουν την τιμητική τους σε πολύ περισσότερα κτίρια από ότι στη Λισαβόνα!
Μου άρεσαν πάρα πολύ και πήρα ότι μπορούσα σε αναμνηστικό. Από μαγνητάκι azulejos, σουβέρ για τα ποτήρια...μέχρι και σκουλαρίκια πλακίδια

'Εφτασα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Estacao de Sao Bento

με το εσωτερικό να είναι όντως ...breathtaking!

Κι απο κει στον Καθεδρικό της Πόλης (κι άλλη εκκλησία ναι!)

με φοβερή θέα

Πςςςς κάρτ ποστάλ!!

και ξαφνικά....βουαλά η θέα του Douro! είναι να μη χάσω τα μυαλά μου;;

στην Ponte D.Luis

Ωραίο το πάνω....αλλά κάτω πως στο καλό πάνε; Έψαχνα για κάποια πινακίδα, για σκαλιά, για δρόμο...τίποτα!
Μήνυμα στον @psilos3 ...ρε συ Γιάννη ωραία ως εδώ αλλά πως διάολο κατεβαίνω στην όχθη; Θα πας μου λέει από το δρομάκι κάτω από την εκκλησία...Ούτε που θα το σκεφτόμουν από κει...

και βρέθηκα κάτω στη Ribeira

Είχα βέβαια και μια φαντασίωση στο νου και δεν είχα σκοπό να το αναβάλλω άλλο....
'Ετσι κάθησα πρώτη μούρη και παρήγγειλα το λευκό μου Πόρτο μαζί με ένα μεζέ γιατί με είχε ήδη κόψει η λόρδα.

ενώ έπαιζαν αυτοί!

30 Μαΐου 2022

δηλαδή πόσο πιο τέλειο να γίνει;

Σκεφτόμουν πως το Πόρτο έχει ακριβώς αυτό που μου είχε λείψει μέχρι στιγμής.
'Ηταν αυθεντικό, "βρώμικο", λίγο...τσαλακωμένο και είχε προσωπικότητα που ξεχείλιζε!
Αποφάσισα ότι είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη που έχω δει στη ζωή μου!

Επέστρεψα στο χόστελ για να πλυθώ και ξεκουραστώ λίγο μια και το είχα τεντώσει από το ξημέρωμα...με σκοπό να επιστρέψω αργότερα στην απέναντι όχθη και να απολαύσω τα χρώματα του δειλινού.
Εκείνη την ώρα ήμουν εντελώς μόνη στον 4κλινο κοιτώνα. 'Εκανα το μπανάκι μου, σκαρφάλωσα στην πάνω κουκέτα που μου έδωσαν και ξεκουράστηκα ένα διωράκι μια και με περίμενε κι άλλος (πολύς) ποδαρόδρομος.
Μέχρι τις 6.30 ήμουν πάλι στους δρόμους....Αποφάσισα να κάνω μια βόλτα ξανά από το κέντρο πριν κατέβω προς Ribeira και Gaia.

Πέρασα από τον εμπορικό δρόμο της Rua Santa Catarina

να και το Majestic Cafe

και κατευθύνθηκα προς την κλειστή αγορά Bolhao η οποία όμως είναι κλειστή λόγω ανακαίνισης

απέναντι ένα από τα πιο παλιά παντοπωλεία του Πόρτο

κάπου πέτυχα κ ένα από αυτά τα μαγαζιά που πουλάνε κονσέρβες με τις χρονολογίες γέννησης και έστειλα στην κόρη μου να δει τη δική της! 7 ευρώ η κονσέρβα....δε σφάξανε!

εδώ είμαστε! η θέα του δειλινού πάνω από την Pοnte D.Luis

Καλέ βγάλτε με και μένα μια φωτό! (ακολούθησα τις συμβουλές του φόρουμ και έδινα το τηλέφωνό μου μόνο σε όποιους θεωρούσα ότι ΔΕΝ τρέχουν πιο γρήγορα από εμένα )

τς τς τς

Πέρασα απέναντι στη Gaia κάτω από το μοναστήρι
Mosteiro da Serra do Pilar

και πήγα προς το λόφο που είχε ήδη μαζευτεί κόσμος για το ηλιοβασίλεμα

και ενώ ακουγόταν live αυτό....

29 Μαΐου 2022

ξεκάθαρα από τις ατόφιες στιγμές ευτυχίας ενός ταξιδιού και όχι μόνο!

χρειαζόταν όμως και κάτι ακόμη....κι έτσι κατέβηκα στην όχθη της Gaia

Τώρα μάααααλιστα! Πήρα το κρασάκι μου και κάθισα μόνη μου στην όχθη μακριά από τον πολύ κόσμο, νιώθοντας σχεδόν...μεθυσμένη πριν πιώ καν μια γουλιά. Νομίζω είχα πετύχει το όριο ζεν του ταξιδιού δίχως να νιώθω ίχνος μοναξιάς, αντίθετα έκανα πολύ καλή παρέα με τον εαυτό μου. Φυσικά δεν ήμουν ένα μήνα μόνη...θεωρώ πως σε παρατεταμένη φάση σόλο σίγουρα θα νιώσεις την ανάγκη να μοιραστείς πράγματα και στιγμές με άλλους, εγώ όμως γι' αυτό το λίγο που είχα ζήσει τη μέρα αυτή ένιωθα απλά πλήρης.

Απρόθυμα πήρα το δρόμο της επιστροφής...

Τσίμπησα και κάτι στο δρόμο, έφαγα και το γλυκάκι μου και γύρισα στο χόστελ αφού το κοντέρ είχε ήδη γράψει 20 και πλέον χιλιόμετρα!
Εν τω μεταξύ στο δρόμο έφαγα φλασιά....με όσα διάβασα εδώ μέσα για τους ενοχλητικούς στο δρόμο με τα ναρκωτικά. Εμένα δεν με προσέγγισε ψυχή! ούτε είδα ούτε άκουσα! είναι δυνατόν;
Σχεδόν παρεξηγήθηκα όσο το σκεφτόμουν...το είπα και στα παιδιά από το φόρουμ που έχουμε μια ομάδα στο μέσσετζερ...δεν έχω δηλαδή εγώ μούτρα για ναρκωτικά;

'Εφτασα στο χόστελ και ανασυντάχθηκα. Νομίζατε θα πάω για ύπνο;; Είμαστε σοβαροί;;
Κοιμήθηκα στη Λισαβόνα....'Ηθελα να δω και λίγο από νύχτα στο Πόρτο.
Στον κοιτώνα συστήθηκα με τη συγκάτοικό μου....μια 45χρονη Βραζιλιάνα η οποία όμως είχε τα δικά μου χρώματα. Μου εξήγησε ότι είναι από το νότο και εκεί βγαίνουν σε άλλη...απόχρωση

Τα χρώματα ευρωπαικά αλλά η ...πίσω κίνηση αισθητά ενισχυμένη! είμαι και γυναίκα αλλά αδύνατο να μη το προσέξεις!
Με ρώτησε αν θα βγω για ποτό με παρέα και της λέω όχι μόνη μου θα πάω, θέλεις μου λέει να πάμε μαζί; και δεν πάμε;;; (σιγά που θα έμενα μόνη...)

Της εξηγώ ότι έχω σκοπό να ψάξω ένα ροκόμπαρο που μου σύστησε ένας φίλος (ο @psilos3 ).
Το Bar To be Wild ήθελα να βρω με το γνωστό τζουκμποξ που είχε μείνει απωθημένο στον ψηλό αλλά δεν ήταν γραφτό...Κλειστό! Δευτέρα βράδυ ήτανε και τα πράγματα ήταν πολύ χαλαρά.
Αφού κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο κέντρο και συζητούσαμε με τη βραζιλιάνα να γνωριστούμε , τελικά καταλήξαμε σ ένα συμπαθητικό μαγαζάκι που είχε μια σχετική κίνηση και παραγγείλαμε τα κρασιά μας.
Μου είπε πως είναι παντρεμένη με Ελβετό με τον οποίο έχουν μαζί ένα lodge στη Βραζιλία και κάθε χρόνο για 1 μήνα ταξιδεύουν μπακπακ ο καθένας ξεχωριστά προκειμένουν να ξεφύγουν λίγο από τη συνεχή επαφή και να ανανεώσουν τη σχέση τους.
Και έναν ακόμη μήνα ταξιδεύουν μαζί. Μου έδωσε μάλιστα τα στοιχεία της στα σόσιαλ και βλέπω φάτσα κάρτα φωτογραφία δόξη και τιμή τον λατρευτό της σύζυγο που δε έδειχνε παραπάνω από 28-30 ετών
Τη ρωτάω και μου λέει ναι είναι 27 στα 28 και είμαστε παντρεμένοι εδώ και 5 χρόνια!! (είδε ο Ελβετός την πίσω όψη και κόλλησε ανεπιστρεπτί )
Χαχαχα δεν ήξερα ποιό σοκ να ξεπεράσω πρώτα....Το ότι έχει 17 χρόνια μικρότερο σύζυγο ή ότι μπορεί και ταξιδεύει τουλάχιστον 2 μήνες το χρόνο!!!
Της είπα πάντως είσαι ΘΕΑ κοπέλα μου και τη ρώτησα που τον γνώρισε...Σ ένα χόστελ λέει στην Κόστα Ρίκα όταν ταξίδευα μόνη....
Σκέφτηκα να στείλω μήνυμα στα παιδιά μου και να τους πω...δεν σας βλέπω καλά αν το συνεχίσω αυτό το σπορ....θα σας κουβαλήσω κανά 25χρονο από κανά χόστελ και θα τρέχετε
Δεν το έκανα γιατί ήταν αργά και δεν ήμουν σίγουρη ότι θα εκτιμηθεί το χιούμορ μου!

Η Βραζιλιάνα μου πρότεινε να πάμε μονοήμερη στο Αβέιρο την επόμενη μέρα αλλά για μένα ήταν η τελευταία του ταξιδιού και ήθελα να πάρω περισσότερη γεύση από Πόρτο .
Ανανεώσαμε το ραντεβού για ποτά την επόμενη βραδιά και γυρίσαμε για ύπνο...

 

[psilos3]

Αυτή η πόλη είναι μαγική πάει και τελείωσε, ειδυλλιακή ακόμα και με βροχή!
Bifana δε βλέπω κι ανησυχω.

 

[turms]

ωραια η ιστορια...το πορτο οπως το παρουσιασες εσυ (και οπως το περιεγραψε ο ψηλος) ειναι υποψηφιο νο1 για ταξιδι εντος ΕΕ σε καμια 15ετια....

PS με το hostel μην το γελας...ετσι την ειχα πατησει και εγω στα 90ς. ο πρωην συμφοιτητης μου με περιμενε ματαια να παω Σκωτια να τον δω που εκανε ERASMUS, οταν εγω ζουσα τον ερωτα μου καπου στα συνορα Ιταλιας Γαλλιας...τωρα που το σκεφτομαι ημουνα μεγαλο θυμα, αλλα δεν βαριεσαι...αυτα μενουν να θυμομαστε...

 

[evaT]

και οπως το περιέγραψε ο ψηλος)

Μας πλήρωσαν κάτι παραπάνω

με το hostel μην το γελας

Κοίτα αυτή μπορεί να είχε...πλούσια τα ελέη αλλά εγώ είμαι Ελληνίδα μαγείρισσα, έτσι κ πω να χαλαλίσω ένα πρωινό στο χόστελ κ να χώσω ένα ταψί γεμιστά κ ενα γαλακτομπούρεκο στο φούρνο, θα σφάζονται παλικάρια στην ποδιά μου

 

[evaT]

Αυτή η πόλη είναι μαγική πάει και τελείωσε, ειδυλλιακή ακόμα και με βροχή!
Bifana δε βλέπω κι ανησυχω.

Bifana δεν έφαγα αλλά πήρα την άλλη βόμβα την francheshina και ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι με πιάνει αναγούλα

 

[evaT]

7η μέρα - Πόρτο

Στο πρωινό η νέα βραζιλιάνα φίλη μου ανέλαβε να με συστήσει στον μικρόκοσμο του χόστελ.
Καθόμασταν γύρω γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι κάτι γάλλοι ένας γερμανός, μια Ιταλίδα και μάνα του λόχου μια 70χρονη γαλλίδα η οποία έκανε μπακπακ το γύρο στην Ευρώπης για να σπάσει τη ρουτίνα......Ρησπέκτ!

Στη συνέχεια καθένας πήρε το δρόμο του και γω τον δικό μου...Το αρχικό πλάνο προέβλεπε να κατέβω στην παραλία και από κει να νοικιάσω ποδήλατο και να φτάσω ως το Matoshinos .
Για άλλη μια μέρα όμως η πρωινή πρόβλεψη είχε βροχή μέχρι και το απογευματάκι που οριστικά πια ο καιρός θα βελτιωνόταν.
Δεν μου πολυάρεσε, είχα φιαχτεί πολύ με την ιδέα να κάνω όλη τη διαδρομή ποδηλατάδα με μουσική αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Εκτός από τη βροχή φυσούσε και ανελέητα, οπότε μπήκα στο αστικό λεωφορείο 500 που διασχίζει όλο το παραλιακό μέτωπο και μετά από μια όμορφη διαδρομή έφτασα στο Matoshinos.

Πριν φτάσω στη στάση πέτυχα και αυτές

Ταυτίστηκα!
Κάπως έτσι με φαντάζομαι σε 1-2 δεκαετίες με καμιά ταλαίπωρη φίλη μου που θα την τραβολογάω από δω κι από κει...μόνο που με φαντάζομαι με πιο εξτρήμ μαλλί- ίσως κάτι σε μπλε (!) τώρα που το σκέφτομαι για να έχω να εκνευρίζω τα παιδιά μου!

Η παραλία του Matoshinos ήταν όντως εφάμιλλη του Ατλαντικού, μεγάλη αμμουδιά και φουρτουνιασμένη λόγω της κακοκαιρίας.

Κάθισα να πιω ένα καφεδάκι με ωραία θέα...

και μετά έβαλα τ ακουστικά στ αυτιά κι άκουγα ολίγον από Madrugata και το γύρισα στους Rainbow , το βρήκα πολύ ταιριαστό με τον καιρό και έφτασα ως εκεί που έσκαγε το κύμα για να χαζέψω τους surfers.

Μελαγχολία; Μπαααα δε νομίζω...Σκεφτόμουν διάφορα στην μοναχική μου βόλτα, ένα από αυτά το ότι θα ήθελα οπωσδήποτε να επαναλάβω το σόλο τράβελιγκ με μεγαλύτερη διάρκεια.
Οι φίλες μου στο μεταξύ με είχαν τρελάνει στα μηνύματα τι ωραία και τι ωραία και τι θα κανονίσουμε παρέα το επόμενο! Εμένα περιμένουν να τα οργανώσω αλλά δεν τις βλέπω καλά....
'Οχι πως δεν περνάω όμορφα με παρέα αλλά μου άρεσε κι αυτός ο τρόπος για αλλαγή...
Τώρα που τα γράφω βέβαια και με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας εύχομαι απλά να μπορούμε να ταξιδεύουμε με όποιον τρόπο.... τα υπόλοιπα έχουν λιγότερη σημασία.

Η βροχή με πέτυχε στην επιστροφή. Μούσκεμα έγινα μέχρι να μπω στο λεωφορείο αλλά ευτυχώς η θερμοκρασία ήταν καλή.
Γύρισα στο Πόρτο και μπήκα σ ένα ταχυφαγείο να φάω κάτι. Δεν συμπαθώ τα μπέργκερ κι ένιωσα ότι θέλω κάτι σε πρασινάδα να βοσκήσω...Τελικά πήρα μια σαλάτα σήζαρς και πατάτες τηγανητές και πήγα στο χόστελ να αλλάξω τα βρεμένα ρούχα.
Πριν από αυτό έψαξα να βρω την στάση από όπου περνάει το νυχτερινό λεωφορείο προς το αεροδρόμιο- ήταν μόλις 300 μέτρα από το χόστελ, αλλά εγώ είμαι αγχώδης και δεν τ αφήνω στην τύχη αυτά...δεν είχα καμία όρεξη να ψάχνω για ταξί στις 4 τα χαράματα σε περίπτωση που έχανα το λεωφορείο. Αφού βρήκα το σωστό σημείο και το τσεκάρισα, ησύχασα και γύρισα πίσω.

Ξεκουράστηκα λιγάκι και απογευματάκι ξεκίνησα πάλι για τις όχθες αφού είχα σκοπό να πάω την κρουαζιέρα - βαρκάδα που σε πάει και στις 6 γέφυρες της πόλης.

Η αλήθεια είναι πως είχα ρίξει μια ματιά στις προσφορές που έβλεπα στα διάφορα τουριστικά μαγαζιά στις βόλτες μου, με εύκολο συμπέρασμα ότι καθένας ζητούσε ό,τι ήθελε!
Εγώ πήγα κατευθείαν στη βάρκα και μου είπαν 15 ευρώ η βαρκάδα μαζί με την γευσιγνωσία κρασιών απέναντι στα κελάρια. Καλό ντηλ μου φάνηκε και μπήκα...

Ορίστε και μερικές φωτογραφίες από τη σχετική βόλτα.

Ponte do Infante

Ωραία ήταν, δε λέω αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Βασικά η κρουαζιέρα δεν προσφέρει κάτι πολύ διαφορετικό σαν θέα από αυτά που θα δεις αν περπατήσεις χαλαρά στις όχθες του Douro.
Για 15 ευρώ υπερεκτιμημένο....

Συνέχισα τη βόλτα στη Gaia με κατεύθυνση προς το κελάρι

Cruz το έλεγαν το κελάρι και μου έφεραν να πιώ αυτά όχι βέβαια δεν μπορούσα να τα πιώ όλα...τα δύο τελευταία όμως τα κατάφερα άνετα!

Σηκώθηκα (ασταθής) να περπατήσω λίγο ακόμη και να ρουφήξω όση ακόμη εικόνα προλάβαινα να αφομειώσω.

είμαι σκοτεινός τύπος!

Περπάτησα λίγο ακόμη στο κέντρο της πόλης δίχως να φωτογραφίζω πια...απλά χαιρόμουν το απόγευμα και την ζωηρεμένη ατμόσφαιρα , είχε γλυκάνει ο καιρός και είχαν βγει όλοι στις τσάρκες.
Θέλοντας να φάω κάπου όχι τόσο τουριστικά ακολούθησα την προτροπή του φίλου @Kyriakao που με έστειλε λίγο εκτός κέντρου σε μια μικρή πλατεία

Συμβουλεύτηκα και το σερβιτόρο τι μπορώ να φάω παραδοσιακό εκτός από μπακαλιάρο.
Το τυπικό λέει πορτογαλικό σάντουιτς! και μένα πήγε ο νους μου στη Bifana και ξέχασα τι είχε ανεβάσει για την francheshina ο @psilos3 !!!

Και μου ήρθε αυτό

Μα λέω σάντουιτς μου είπατε...
Σάντουιτς, λέει είναι! μέσα έχει ψωμί και ανάμεσα κρέας
Την 'Αρτα και τα Γιάννενα μαζί είχε μέσα αυτό...Ψωμιά του τοστ, χοιρινό, μετά ζαμπόν και αυτή η πανδαισία απέξω είναι λιωμένο τυρί.
Άπανωτά εγκεφαλικά θα πάθαινε η διατροφολόγος μου αν με έβλεπε να το τρώω αυτό, που διαπραγματευόμασταν για 1 κουλουράκι θεσσαλονίκης την εβδομάδα!

Η αλήθεια είναι πως δεν τρωγόταν...έβγαλα τα ζαμπόν και όσο από το ψωμί κατάφερα και έφαγα τα υπόλοιπα γιατί πεινούσα και είχαν ήδη αργήσει μια αιωνιότητα και μια μέρα να μου φέρουν αυτό εδώ.
Τέλος πάντων, πρέπει να το σημειώσω αυτό κάπου. Francheshina, δεν είναι για μένα!!!

Επέστρεψα στο χόστελ να μαζέψω τα πράγματά μου αφού η αναχώριση ήταν μέσα στην άγρια νύχτα.
Λίγο αργότερα πήρα την Βραζιλιάνα αλαμπρατσέτο και βρήκαμε το μπαρ με το τζουκ μποξ που ήταν κλειστό το προηγούμενο βράδυ. Απόψε ήταν ανοιχτό αλλά τα έπινε μόνος του ο μπάρμαν μέσα...
Προχωρήσαμε στον επόμενο δρόμο και βρήκαμε το Pub Bonaparte που ήταν η έτερη σύσταση.
Εκεί είχε λίγο παραπάνω ζωντάνια

και καθίσαμε για ένα τελευταίο κρασάκι.

Εκείνη θα αναχωρούσε για την Braga την επόμενη ημέρα και γω για το Μπέργκαμο και το βράδυ Θεσσαλονίκη.
Πολύ θα ήθελα να άλλαζα και γω πόλη και να έχω κανά 20μερο ακόμη μπροστά να ταξιδεύω αλλά είχε έρθει η ώρα να προσγειωθώ στην καθημερινότητά μου.
Συμφωνήσαμε πόσο ωραίο είναι να γνωρίζεις ενδιαφέροντα άτομα στα ταξίδια και είπαμε πως κάπου, κάπως, κάποτε μπορεί και να ξαναβρεθούμε.

Τελευταίες φωτό από το όμορφο Πόρτο

και το dos Clerigos εντυπωσιακά φωτισμένο ασορτί με τη νύχτα

Ξάπλωσα νωρίς, πριν τις 11.30 έχοντας ώρα αφύπνισης 3.30!