perictione
Member
- Μηνύματα
- 66
- Likes
- 82
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελλάδα σου΄ρχομαι (25/08)
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
Σήμερα μόλις έκλεισα τους τρεις πρώτους μου μήνες ως μόνιμος κάτοικος των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 30 Ιανουαρίου αποχαιρέτησα γονείς και φίλους για να έρθω να κυνηγήσω το δικό μου όνειρο, που στην παρούσα φάση με θέλει να ζω και να εργάζομαι στην Ατλάντα, τη λεγόμενη μητρόπολη του αμερικάνικου νότου. Για αρχή λοιπόν θα μοιραστώ μαζί σας τις πρώτες φωτογραφιες που τράβηξα και τα βασικά στοιχεία που θα πρέπει να γνωριζεί κανείς για αυτή την πόλη.
Η Ατλάντα είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας Georgia των ΗΠΑ, καθώς και η 9η μεγαλύτερη μητρόπολη του έθνους. Ο πληθυσμός της είναι 5.5 εκκατομύρια αποτελούμενος από 55% αφροαμερικάνους, 38% λευκούς, 5% λατίνους, και 2% ασιάτες. Για όσους έχετε επισκεφτεί τις ΗΠΑ, αυτό που θα μπορούσα να πω είναι ότι η Ατλάντα αποτελεί μια μέση αμερικάνικη πόλη. Καμία σχέση δηλαδή με ότι πιθανότατα έχετε δεί, αφού οι 5 δημοφιλέστεροι προορισμοί (NY, LA, SF, Boston, Chicago) αποτελούν τη φωτεινή εξαίρεση στις σχετικά ανιαρές πόλεις των ΗΠΑ.
Στην περιόχη της Ατλάντα λοιπόν, εν έτη 1782 υπήρχε ένα ινδιάνικο χωριό της φυλής Cherokee, η αγέρωχη ροδακινιά (the standing peachtree) , παρατσούκλι που το κουβαλάει έως και σήμερα, έστω και στην “Νεουορκέζικη” παραλλαγή του (The big peach). Μάλιστα ο κύριος δρόμος που χωρίζει το νότιο τμήμα της πόλης από το βόρειο ονομάζεται οδός ροδακινιάς (Peachtree street). Και αυτό είναι μόνο η αρχή, αφού έχουμε και τους Peachtree Creek Road Road, Peachtree Lane, Peachtree Avenue, Peachtree Circle, Peachtree Drive, Peachtree Plaza, Peachtree Way, Peachtree Memorial Drive, New Peachtree Road, Peachtree Walk, Peachtree Park Drive and Peachtree Valley Road. Όπως καταλαβαίνετε όπου σταθείς και όπου βρεθείς σίγουρα θα πέσεις πάνω σε έναν ροδακινοδρόμο. Αχ αυτοί οι Αμερικάνοι, μια ζώη μέσα στην υπερβολή και την... πρωτοτυπία! Το 1822 λοιπόν, ήταν και η τελευταία χρονιά που η φυλή των Cherokee θα χαίρονταν τα ροδάκινα της περιοχής αφού οι λευκοί αποικιοκράτες τους εκδίωξαν χτίζοντας το πρώτο τους οχυρό στην περιοχή του Decatur(συνοικία της σημερινής Ατλάντας). Η αλήθεια είναι ότι οι Cherokee πρέπει να πήραν και τις ροδακινιές μαζί τους γιατί 3 μήνες τώρα εδώ, ροδάκινο δεν έχω δει! Το 1836 ξεκίνησε και η κατασκευή του σιδηρόδρομου “Atlantica-Pacifica” που θα ένωνε τον ατλαντικό με τον ειρινικό. Έτσι η πόλη πήρε το όνομα του σιδηρόδρομου και με τα χρόνια λόγω συντομίας καθιερώθηκε το “Atlanta”. Παράληλλα οι λευκοί αποικιοκράτες επιδίδονταν στο κυνήγι των ερυθρόδερμων “αγρίων” καταφέρνοντας να εκδιώξουν πλήρως τη φυλή των Cherokee από την ευρύτερη περιοχή, περί το 1838-1839. Αυτός ο διωγμός είναι γνωστός και ως Trail of Tears ή ᏅᎾ ᏓᎤᎳ ᏨᏱ στη γλώσσα των Cherokee-ιανών για όποιον πολυταξιδεμένο τυγχαίνει να γνωρίζει.
Το 1864, η Ατλάντα έζησε τη μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία της καθώς οι βόρειοι, κατά τον εμφύλιο πόλεμο, την πολιόρκισαν και την έκαψαν ολοσχερώς! Για όσους έχουν δεί και το “ Όσα πέρνει ο άνεμος”, ίσως να θυμούνται το τι τράβηξε η Scarlet O’Hara εκείνη την αποφράδα ημέρα προσπαθώντας να εγκαταλείψει την πόλη παρέα με τον Rhett Buttler περνώντας με την άμαξά τους μέσα απο τις φωτιές. Φυσικά η πόλη ξαναχτίστηκε απο την αρχή το 1867 με 1888 και έγινε το σύμβολο του “Νέου Νότου”.
Η Ατλάντα χαρακτηρίζεται και απο μία μακρά ιστορία ρατσισμού. Οι μαύροι ήταν ιδιοκτησία των λευκών και δούλευαν στα χωράφια, ενώ οι γυναίκες τους ήταν υπηρέτριες. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο οι μαύροι άρχισαν σιγά σιγά να απαιτούν κάποια δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος της ψήφου!, και φυσικά οι πρώτες ρατσιστικές εκδηλώσεις δεν άργησαν να έρθουν. Το 1906 μάλιστα, σε διάστημα 4 ημερών σκοτώθηκαν 25-40 Αφρο-Αμερικάνοι και υπήρξαν πάνω από 70 τραυματίες, ενώ το 1915 ιδρύθηκε η 2η Ku Klux Klan (η πρώτη είχε ιδρυθεί στο Tennessee).
Σε αυτή την πόλη λοιπόν, το 1929, έμελλε να γεννηθεί ο άνθρωπος που το όνειρό του θα άλλαζε τις ζωές εκατομμύριων Αφρο-Αμερικάνων στις ΗΠΑ. Την δεκαετία του 1960 ο Dr. Martin Luther King, με έδρα την Ατλάντα, πάλεψε όσο κανένας άλλος για τα δικαιώματα των μαύρων. Μάλιστα, το 1973 η Ατλάντα έγινε και η πρώτη πόλη των ΗΠΑ που εξέλεξε Αφρο-Αμερικανό δήμαρχο!
Ιστορικά πάντως, εμείς οι Έλληνες όταν ακούμε Ατλάντα δεν μας έρχετε στο μυαλό ο Dr. Martin Luther King και το “I have a dream”, αλλά ο Πύρρος Δήμας και το “Κατσε κάτω απο τη μπάρα!” που του φώναζε ο Ιακώβου στους ολυμπιακούς αγώνες το 1996.
Πλέον, έχουμε φτάσει στο σήμερα και η Ατλάντα δεν θυμίζει σε τίποτα την παλιά και βασανισμένη πόλη του Νότου. Σε αντίθεση με άλλες πόλεις του νότου όπως το Charleston και τη New Orleans, δεν έχει κρατήσει τα ιστορικά χαρακτηριστικά της αλλά έχει εξελιχθεί σε μία οικονομική μητρόπολη του νότου με αρκετούς ουρανοξύστες να τη χαρακτηρίζουν αρχιτεκτονικά.
Η σύγχρονη Ατλάντα είναι και η τέταρτη Αμερικάνικη πόλη με τις πιό κερδοφόρες επιχειρήσεις στις ΗΠΑ, ανάμεσα στις οποίες δεσπόζουν η Coca Cola και η Delta Airlines. Τέλος έχει δώσει και μεγάλο βάρος στην εκπαίδευση με περισσότερα απο 30 ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου και του Georgia Institute of Technology που είναι το τέταρτο καλύτερο Αμερικάνικο ισνστιτούτο στον τομέα μηχανικής και περιβάλλοντος. Ο χαρακτήρας της Ατλάντα πλέον έχει αλλάξει και απο την όμορφη και ξένοιαστη πόλη του νότου έχει μετατραπεί στην πόλη “too busy to hate" που λένε και οι ντόπιοι!
Το καλύτερο το άφησα για το τέλος και αυτό είναι το φυσικό τοπίο της περιοχής. Εξάλλου το δυνατό σημείο των ΗΠΑ δεν είναι ούτε οι μεγαλουπόλεις, ούτε φυσικά η κουλτούρα της αλλά η μαγευτική και ποικιλόμορφη φύση της. Για αρχή σας έχω λίγες φωτογραφίες από τη φύση της Ατλαντά και ελπίζω στο μέλλον να καταφέρω να ξεφύγω από την "the city too busy to hate" και να σας δειξω φωτογραφίες και από άλλα μέρη.
Η Ατλάντα είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας Georgia των ΗΠΑ, καθώς και η 9η μεγαλύτερη μητρόπολη του έθνους. Ο πληθυσμός της είναι 5.5 εκκατομύρια αποτελούμενος από 55% αφροαμερικάνους, 38% λευκούς, 5% λατίνους, και 2% ασιάτες. Για όσους έχετε επισκεφτεί τις ΗΠΑ, αυτό που θα μπορούσα να πω είναι ότι η Ατλάντα αποτελεί μια μέση αμερικάνικη πόλη. Καμία σχέση δηλαδή με ότι πιθανότατα έχετε δεί, αφού οι 5 δημοφιλέστεροι προορισμοί (NY, LA, SF, Boston, Chicago) αποτελούν τη φωτεινή εξαίρεση στις σχετικά ανιαρές πόλεις των ΗΠΑ.
Στην περιόχη της Ατλάντα λοιπόν, εν έτη 1782 υπήρχε ένα ινδιάνικο χωριό της φυλής Cherokee, η αγέρωχη ροδακινιά (the standing peachtree) , παρατσούκλι που το κουβαλάει έως και σήμερα, έστω και στην “Νεουορκέζικη” παραλλαγή του (The big peach). Μάλιστα ο κύριος δρόμος που χωρίζει το νότιο τμήμα της πόλης από το βόρειο ονομάζεται οδός ροδακινιάς (Peachtree street). Και αυτό είναι μόνο η αρχή, αφού έχουμε και τους Peachtree Creek Road Road, Peachtree Lane, Peachtree Avenue, Peachtree Circle, Peachtree Drive, Peachtree Plaza, Peachtree Way, Peachtree Memorial Drive, New Peachtree Road, Peachtree Walk, Peachtree Park Drive and Peachtree Valley Road. Όπως καταλαβαίνετε όπου σταθείς και όπου βρεθείς σίγουρα θα πέσεις πάνω σε έναν ροδακινοδρόμο. Αχ αυτοί οι Αμερικάνοι, μια ζώη μέσα στην υπερβολή και την... πρωτοτυπία! Το 1822 λοιπόν, ήταν και η τελευταία χρονιά που η φυλή των Cherokee θα χαίρονταν τα ροδάκινα της περιοχής αφού οι λευκοί αποικιοκράτες τους εκδίωξαν χτίζοντας το πρώτο τους οχυρό στην περιοχή του Decatur(συνοικία της σημερινής Ατλάντας). Η αλήθεια είναι ότι οι Cherokee πρέπει να πήραν και τις ροδακινιές μαζί τους γιατί 3 μήνες τώρα εδώ, ροδάκινο δεν έχω δει! Το 1836 ξεκίνησε και η κατασκευή του σιδηρόδρομου “Atlantica-Pacifica” που θα ένωνε τον ατλαντικό με τον ειρινικό. Έτσι η πόλη πήρε το όνομα του σιδηρόδρομου και με τα χρόνια λόγω συντομίας καθιερώθηκε το “Atlanta”. Παράληλλα οι λευκοί αποικιοκράτες επιδίδονταν στο κυνήγι των ερυθρόδερμων “αγρίων” καταφέρνοντας να εκδιώξουν πλήρως τη φυλή των Cherokee από την ευρύτερη περιοχή, περί το 1838-1839. Αυτός ο διωγμός είναι γνωστός και ως Trail of Tears ή ᏅᎾ ᏓᎤᎳ ᏨᏱ στη γλώσσα των Cherokee-ιανών για όποιον πολυταξιδεμένο τυγχαίνει να γνωρίζει.
Το 1864, η Ατλάντα έζησε τη μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία της καθώς οι βόρειοι, κατά τον εμφύλιο πόλεμο, την πολιόρκισαν και την έκαψαν ολοσχερώς! Για όσους έχουν δεί και το “ Όσα πέρνει ο άνεμος”, ίσως να θυμούνται το τι τράβηξε η Scarlet O’Hara εκείνη την αποφράδα ημέρα προσπαθώντας να εγκαταλείψει την πόλη παρέα με τον Rhett Buttler περνώντας με την άμαξά τους μέσα απο τις φωτιές. Φυσικά η πόλη ξαναχτίστηκε απο την αρχή το 1867 με 1888 και έγινε το σύμβολο του “Νέου Νότου”.
Η Ατλάντα χαρακτηρίζεται και απο μία μακρά ιστορία ρατσισμού. Οι μαύροι ήταν ιδιοκτησία των λευκών και δούλευαν στα χωράφια, ενώ οι γυναίκες τους ήταν υπηρέτριες. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο οι μαύροι άρχισαν σιγά σιγά να απαιτούν κάποια δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος της ψήφου!, και φυσικά οι πρώτες ρατσιστικές εκδηλώσεις δεν άργησαν να έρθουν. Το 1906 μάλιστα, σε διάστημα 4 ημερών σκοτώθηκαν 25-40 Αφρο-Αμερικάνοι και υπήρξαν πάνω από 70 τραυματίες, ενώ το 1915 ιδρύθηκε η 2η Ku Klux Klan (η πρώτη είχε ιδρυθεί στο Tennessee).
Σε αυτή την πόλη λοιπόν, το 1929, έμελλε να γεννηθεί ο άνθρωπος που το όνειρό του θα άλλαζε τις ζωές εκατομμύριων Αφρο-Αμερικάνων στις ΗΠΑ. Την δεκαετία του 1960 ο Dr. Martin Luther King, με έδρα την Ατλάντα, πάλεψε όσο κανένας άλλος για τα δικαιώματα των μαύρων. Μάλιστα, το 1973 η Ατλάντα έγινε και η πρώτη πόλη των ΗΠΑ που εξέλεξε Αφρο-Αμερικανό δήμαρχο!
Ιστορικά πάντως, εμείς οι Έλληνες όταν ακούμε Ατλάντα δεν μας έρχετε στο μυαλό ο Dr. Martin Luther King και το “I have a dream”, αλλά ο Πύρρος Δήμας και το “Κατσε κάτω απο τη μπάρα!” που του φώναζε ο Ιακώβου στους ολυμπιακούς αγώνες το 1996.
Πλέον, έχουμε φτάσει στο σήμερα και η Ατλάντα δεν θυμίζει σε τίποτα την παλιά και βασανισμένη πόλη του Νότου. Σε αντίθεση με άλλες πόλεις του νότου όπως το Charleston και τη New Orleans, δεν έχει κρατήσει τα ιστορικά χαρακτηριστικά της αλλά έχει εξελιχθεί σε μία οικονομική μητρόπολη του νότου με αρκετούς ουρανοξύστες να τη χαρακτηρίζουν αρχιτεκτονικά.
Η σύγχρονη Ατλάντα είναι και η τέταρτη Αμερικάνικη πόλη με τις πιό κερδοφόρες επιχειρήσεις στις ΗΠΑ, ανάμεσα στις οποίες δεσπόζουν η Coca Cola και η Delta Airlines. Τέλος έχει δώσει και μεγάλο βάρος στην εκπαίδευση με περισσότερα απο 30 ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου και του Georgia Institute of Technology που είναι το τέταρτο καλύτερο Αμερικάνικο ισνστιτούτο στον τομέα μηχανικής και περιβάλλοντος. Ο χαρακτήρας της Ατλάντα πλέον έχει αλλάξει και απο την όμορφη και ξένοιαστη πόλη του νότου έχει μετατραπεί στην πόλη “too busy to hate" που λένε και οι ντόπιοι!
Το καλύτερο το άφησα για το τέλος και αυτό είναι το φυσικό τοπίο της περιοχής. Εξάλλου το δυνατό σημείο των ΗΠΑ δεν είναι ούτε οι μεγαλουπόλεις, ούτε φυσικά η κουλτούρα της αλλά η μαγευτική και ποικιλόμορφη φύση της. Για αρχή σας έχω λίγες φωτογραφίες από τη φύση της Ατλαντά και ελπίζω στο μέλλον να καταφέρω να ξεφύγω από την "the city too busy to hate" και να σας δειξω φωτογραφίες και από άλλα μέρη.
Last edited by a moderator:
