Ηράκλειο-Λασίθι, πολυήμερες διακοπές

[soudianos]

Έχετε δίκιο..Κρήτη δεν είναι μόνο τα Χανιά. Εδώ μπορούν να παίρνουν οι ενδιαφερόμενοι πληροφορίες για τους δυο αυτούς νομούς. Επίσης γράφουμε προσωπικές εμπειρίες
από μέρη των νομών που έχουμε επισκεφτεί δίνοντας έτσι μια λεπτομερέστερη εικόνα, πράγμα που θα βοηθήσει ακόμη καλύτερα τον επισκέπτη. Έβαλα και τους δύο νομούς μαζί, γιατί μια απλή ημερήσια διαδρομή ξεκινώντας π.χ. από Ηράκλειο, συμπεριλαμβάνει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και τους δύο.

 

[driver01]

Να μαθαινουμε και εμεις που θα παμε στο νιοτερο ακρο της Μεγαλονησου....ξερεις soudiane, εκει στα γεφυρακια και στη λημνουλα που δεν προλαβες να πας!!!!Ξεχασα και ανατολικοτερο...

 

[soudianos]

Σταυροχώρι Σητείας

Με την απάντηση σου φίλε Driver, θυμήθηκα μια διαδρομή που μου έχει μείνει αξέχαστη.
Από τη πόλη Σητείας τραβήξαμε νότια Πισκοκέφαλο-Αχλάδια-Σκορδίλο-Χρυσοπηγή- Σταυροχώρι.
Από τις ομορφότερες διαδρομές στην Κρήτη, ανάμεσα σε καλλιέργειες από ελιές, αμπέλια,
οποροφώρα δένδρα καθε είδους δίπλα στο δρόμο, ένα τοπίο θαυμάσιο. Στο Σταυροχώρι εντυπωσιάστηκα. Γνήσιο κρητικό χωριό, στενά σοκκάκια, παμπάλαια κρητικά σπίτια, μια όμορφη καθαρή πλατεία, μερικά βενετσιάνικα υπολοίματα αρχιτεκτονικής, φιλικοί οι χωρικοί, οι γριούλες να κάθονται έξω στα σοκκάκια να πλέκουν σκυφτές, να σε κοιτάζουν καλά-καλά και να σκέφτονται. -να και κάποιος που σταμάτησε να δει το χωριό μας. Σπάνια εδώ σταματά ο ξένος. Εδώ δεν έχει τον τίτλο του παραδοσιακού που έχουν μερικά χωριά, και που μερικοί τον εκμεταλεύονται, και είτε θα ανοίξουν μια ταβέρνα να σου προσφέρουν δήθεν παραδοσιακά φαγητά,(βάζουν και καμιά αγγλίδα γκόμενα για σερβιτόρα χωρίς να μιλά ελληνικά!!-κάπου το ξανάγραψα-) ή ένα μαγαζί με υφαντά και άλλα τουριστικά που τους τα φέρνουν από το Ηράκλειο οι εμπόροι. Εδώ δεν χρειάζονται διαφήμιση, γιατί είναι πράγματι παλιό χωριό. Οι ντόπιοι εγκαταλείπουν τα μισογκραμισμένα σπίτια τους, τα παίρνουν φτηνά οι ευρωπαίοι που τα ανακαινίζουν, και έρχονται για διακοπές που συνδιάζουν χωριό και θαλασσα η οποία βρίσκεται 15 λεπτά με το αυτοκίνητο στον Κουτσουρά μια από τις καθαρότερες της Κρήτης.
Το τοπίο που απλώνεται μπροστά σου απ΄αυτό το χωριό είναι εκπληκτικό. Μποστάνια, πλατάνια, πελώριες καρυδιές. Ο δρόμος συνεχίζει ανάμεσα από λιόφυτα και καταλήγει στον Κουτσουρά και στις άλλες παραλίες της ΝΑ Κρήτης, παραλίες με λιγο κόσμο και καθαρές.

 

[soudianos]

Αγιοφάραγκο, Αστερούσια Όρη

Αγιοφάραγκο, Αστερούσια όρη

Νωρίς το πρωί αναχωρούμε από Ηράκλειο δυο οικογένειες με παιδάκια. Προορισμός το Αγιοφάραγκο, στο νότιο μέρος του νομού Ηρακλείου. Ήμασταν εφοδιασμένοι με φαγητά, νερά, συμπράγκαλα για τη θάλασσα, καθότι οι πληροφορίες μας ανέφεραν ότι το μέρος αυτό βρίσκεται στην ερημιά μακριά από τον πολιτισμό. Παίρνουμε λοιπόν το δρόμο για τις Μοίρες. Περνάμε το χωριό Βενεράτο όπου βρίσκεται η μονή Παλιανής με την εκκλησία της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας. Στον περίβολο του μοναστηριού υπάρχει μια πελώρια θαυματουργή μυρτιά μεγάλης διαμέτρου, με αφιερώματα από τεχνικά χέρια, πόδια, κλπ, να κρέμονται πάνω της. Την θεωρούν άγιο δένδρο.( Μια συνήθεια διαδεδομένη από την Μινωική εποχή, μερικά δένδρα να θεωρούνται ιερά ακόμη και σήμερα. Στην Κρήτη υπάρχουν περίπου πενήντα.). Επόμενο χωριό στην πορεία μας είναι η Αγ. Βαρβάρα το μακρύτερο χωριό της Κρήτης. Τα περισσότερα σπίτια εδώ είναι κτισμένα δεξιά και αριστερά στον κεντρικό δρόμο. Στην έξοδο του χωριού και στην δεξιά μας πλευρά υπάρχει πινακίδα που οδηγεί στα χωριά Ζαρός και Γέργερη, δύο θαυμάσιες τοποθεσίες. Η λίμνη του Ζαρού, η δεύτερη σε μέγεθος στην Κρήτη μετά του Κουρνά, ιχθυοτροφεία με πέστροφες, το δάσος του Ζαρού, ένα όμορφο φαράγγι, και γενικά μία περιοχή αρκετά ενδιαφέρουσα για ημερήσιες ή διήμερες εξορμήσεις από την πόλη.
Εμείς συνεχίζουμε να οδηγούμε και φτάνουμε στους Αγ Δέκα. Εδώ, αν είναι καλοκαίρι ζητήστε από το φούρνο μαύρο ψωμί. γερμανικού τύπου. Το φτιάχνουν κατόπιν εντολής των μόνιμων κυρίως Γερμανών τουριστών, των θαλασσίων περιοχών του Λέντα των Ματάλων και άλλων, οι οποίοι το ζήτησαν γιατί δεν ικανοποιούνταν από το άσπρο των ντόπιων. Ο φούρνος αυτός το προωθεί στα εκεί πρατήρια, όπου το βρήκαμε κι΄ εμείς κάποτε στο Λέντα και ήταν νοστιμότατο.
Φτάνουμε στις Μοίρες, μια κωμόπολη με μόνιμο κυκλοφοριακό κομφούζιο στον κεντρικό δρόμο, άσχημες οικοδομές, καμία αρχιτεκτονική. Δεν υπάρχει κάτι να σε προσελκύει εδώ. Στρίβουμε αριστερά προς το χωριό Σίβα. Μετά το Σίβα σιγά-σιγά χάνεται το πράσινο του Μεσσαρίτικου κάμπου και αρχίζει η αγριάδα του ξερού, άνυνδρου και άδενδρου τοπίου. Ο δρόμος παλιός, η ζέστη άρχισε να γίνεται ανυπόφορη, στροφές απότομες. Τελικά φτάνουμε στη Μονή Οδηγήτριας.
Βρισκόμαστε στη δυτική πλευρά των Αστερουσίων ορέων, του Άγιου όρους της Κρήτης. Ξεκινά από το ακρωτήρι Λίθινο, απλώνεται σε όλη τη νότια πλευρά του νομού Ηρακλείου και καταλήγει δυτικά της Ιεράπετρας.
Εδώ τέλειωσε και η άσφαλτος. Το τοπίο είναι βιβλικό. Μονοπάτια, χωματόδρομοι οδηγούν σε βυζαντινά ξωκλήσια, ερειπωμένα, μισογκρεμισμένα, σε απόμακρες σπηλιές. Ένα άλλο μονοπάτι φτάνει σ΄ ένα φαράγγι μήκους δύο χιλιομέτρων και καταλήγει στο Μάρτσαλο, ένας μικρός ερημικός κολπίσκος μια περιοχή γεμάτη σπηλιές με ένα μισογκρεμισμένο παλαιό μοναστήρι, περιοχή που σύχναζαν ερημίτες.
Η Μονή Οδηγήτριας που βρισκόμαστε, απέχει γύρω στα 70 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο. Κτίστηκε το 14ο αιώνα και ήταν το μεγαλύτερο της περιοχής. Σήμερα το κατοικούν δύο μοναχοί. Το μοναστήρι έπαιξε σπουδαίο ρόλο στις Κρητικές επαναστάσεις. Φιλοξενούσε Κρητικούς αγωνιστές , αλλά και οι ίδιο καλόγεροι είχαν πάρει τα όπλα. Υπάρχει μέσα στον περίβολο ο πύργος του Ξωπατέρα ένας φοβερός καλόγερος που είχε κάνει μεγάλη ζημιά στους Τούρκους πριν το 1821. Tο μοναστήρι καταστράφηκε πολλές φόρες. Στο εσωτερικό του πύργου υπάρχουν σήμερα αγροτικά εργαλεία της παλιάς εποχής, καζάνια που έβγαζαν ρακί, μυλόπετρες, κ.α Εδώ επιβάλλεται ξεκούραση για το πεζοπόρο που πρόκειται να εξερευνήσει τις γύρω ερημιές. Το ίδιο κάναμε κι εμείς. Κεραστήκαμε δροσερό νεράκι και γλυκό , πήραμε τις πληροφορίες μας για τη μονή, και ετοιμαστήκαμε για τη συνέχεια του ταξιδιού μας. Λόγω των παιδιών συνεχίσαμε με τα αυτοκίνητα σε ένα χωματόδρομο για ένα ακόμη χιλιόμετρο. Παρκάρουμε σ΄ ένα ξέφωτο και παίρνουμε το μονοπάτι, φορτωμένοι με τα πράγματα μας, φαγητά, νερά, ομπρέλες. Αρχίζουμε να μπαίνουμε μέσα στο φαράγγι. Δεξιά και αριστερά τα βουνά κατεβαίνουν κάθετα, και βλέπουμε πάνω τους τις σπηλιές όπου ζούσαν οι ασκητές. Βρισκόταν σε αρκετά μεγάλο ύψος πάνω από το έδαφος και η πρόσβαση για μας ήταν αδύνατη. Απορούσαμε πως κατάφερναν οι ερημίτες να φτάνουν μέχρι εκεί. Σε μερικά φαινόντανε σταλαχτίτες στην είσοδο, και από άλλα κρεμότανε σχοινιά. Ο ασκητισμός στη Κρήτη ξεκίνησε από τα παλιά χρόνια. Προτιμήθηκε η περιοχή των Αστερουσίων ορέων, πρώτον γιατί εδώ πρωτοήλθε ο Απ. Παύλος, σ΄ αυτή την περιοχή ιδρύθηκε η πρώτη εκκλησία από τον Απ. Τίτο και δεύτερον γιατί το ερημικό περιβάλλον συντελεί σ΄ αυτόν. Ξεκίνησε από την ανατολική πλευρά των Αστερουσίων και επεκτάθηκε δυτικά στο Αγιοφάραγκο, και Μάρτσαλο, καταλληλότερα μέρη για τους ερημίτες . Ζούσαν στις σπηλιές, μακριά από λαϊκούς αλλά και από άλλους ερημίτες. Το φαγητό τους ήταν άγρια χόρτα, νερό έπιναν από τις κοιλότητες των βράχων, ή το μάζευαν στάλα-στάλα μέσα από τα σπήλαια. Κάποιοι έβρισκαν λίγο χώμα και καλλιεργούσαν λαχανικά. Οι κοντινοί βοσκοί παρ΄ όλο που γνώριζαν ότι υπήρχαν δεν μπορούσαν να τους εντοπίσουν. Τους λυπόνταν όμως, γι’ αυτό τους βοηθούσαν όπως μπορούσαν αφήνοντας τους σε ορισμένα σημεία λίγο τυρί, αυγά, ή φρούτα. Όταν την επόμενη μέρα έβλεπαν ότι τα τρόφιμα είχαν εξαφανιστεί, καταλάβαιναν ότι κάποιος βρίσκεται εκεί κοντά. Η κύρια ενασχόληση των ασκητών ήταν η καλλιέργεια της προσευχής, η πνευματική καθαρότητα η επικοινωνία με τα θεία. Ο μοναχισμός στα Αστερούσια εκείνη την εποχή είχε αναπτυχθεί ποσοτικά αλλά και ποιοτικά, και είχε ξεπεράσει τα γεωγραφικά όρια της περιοχής. Όχι αδίκως τα Αστερούσια ονομάζονταν το Άγιο όρος της Κρήτης. Μερικοί Σιναϊτες μοναχοί ήλθαν εδώ και διδάχθηκαν την τέλεια προσευχή, κάποιος μάλιστα τη μετέδωσε και στο Άγιον Όρος. Περί Αστερουσίων όμως προσθέτω μια ιστοσελίδα του Ηγουμένου της Μονής Οδηγήτριας στο τέλος του κειμένου, όπου υπάρχει μια πλήρη περιγραφή για τη σημασία της περιοχής στο μοναχισμό και την ορθοδοξία
Στη μέση του Φαραγγιού βλέπουμε μια παλιά εκκλησία του Αγ. Αντωνίου κτισμένη γύρω στο 14ο αιώνα. Η εκκλησία είναι με τρούλο όμορφη αρχιτεκτονική πετρόχτιστη, αλλά οι τοιχογραφίες διακρίνονται ελάχιστα. Εντύπωση όμως μου έκανε μια τσάντα με φρούτα που υπήρχε σε μια γωνιά της εκκλησίας. Ο τελευταίος ερημίτης έζησε μέχρι το 1950 σύμφωνα με τις πληροφορίες. Υπάρχει λοιπόν κάποιος ακόμη εδώ;
Σε αυτό το σημείο το πλάτος του φαραγγιού είναι αρκετά μεγάλο, μπορούμε να μπούμε σε μερικά σπήλαια που βρίσκονται χαμηλά. Όπως το Γουμενόπηλο αρκετά φαρδύ , όπου μαζευότανε κάθε χρόνο οι ασκητές, και τότε καταλάβαιναν αν κάποιος είχε πεθάνει. Σχετικά με το θάνατο υπάρχουν περιπτώσεις που ερημίτες τον διαισθάνονταν, πήγαιναν σε μέρη όπου έβρισκαν κάποιο βοσκό, και του έλεγαν - έλα την τάδε μέρα έλα εδώ να με θάψει!!!πήγαινε ο βοσκός και πράγματι τον έβρισκε νεκρό.
Είκοσι λεπτά μετά την εκκλησία φτάνουμε στη παραλία. Όλη η πεζοπορία μας, κράτησε μόνο 45 λεπτά. Η παραλία «δικιά μας», ερημιά, μαύρο βότσαλο κάθε μεγέθους, καθαρή, το ίδιο καθαρή και η θάλασσα, αλλά ήταν παγωμένη. Όπως σε όλα τα νότια παράλια της Κρήτης έχει κι εδώ δυνατό αεράκι, ήταν όμως από τη στεριά και δεν σήκωνε κύμα.. Σκιά δεν βρίσκουμε, οι ομπρέλες δεν μας είναι αρκετές, προσπαθούμε να κλέψουμε λίγη από την σκιά των βράχων που βρίσκονται στις άκρες της παραλίας. Βολευόμαστε όπως μπορούμε γιατί ο ώρες παραμονής μας είναι ακόμη πολλές. Τα κορίτσια μας (πέντε) παρά τις συμβουλές το έριξαν στην ηλιοθεραπεία. Είναι από τα λίγα μέρη στη Κρήτη όπου δεν υπάρχει ούτε καντίνα, ούτε ομπρέλα, ούτε ντουζιέρα. Αργά το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ήμασταν κουρασμένοι αλλά ευχαριστημένοι που γνωρίσαμε ένα σημαντικό μέρος του νησιού μας, που μέχρι τώρα δεν ξέραμε την ύπαρξη του.-

Το Αγιοφάραγκο το επισκέφθηκα και την προηγούμενη, από αυτή την εκδρομή, χρονιά, με μια ομάδα είκοσι ατόμων (μαζί και ένα παιδάκι 3 ετών), από τους Καλούς Λιμένες. Πεζοπορείς απ΄ εκεί μια πλαγιά, ανεβοκατεβαίνεις δύο βουνά, και φτάνεις σε μια κορυφή πάνω από την παραλία του Αγιοφάραγκου. Μόλις δεις την όμορφη παραλία ξεχνάς την ταλαιπωρία και σε λίγα λεπτά βρίσκεσαι μέσα στο φαράγγι και στη θάλασσα.. Σύνολο πορείας δυόμιση ώρες μετ΄ επιστροφής .-

Η ιστοσελίδα της Μ. Οδηγήτριας

�.�. �δηγη��ία�

 

[rethimno]

Αντωνη τωρα μπαινεις στα χωραφια μου...εκει ακριβως ειναι ο τοπος που γεννηθηκα και μεγαλωσα...ασχετα αν ζω στο Ρεθυμνο...εχει αλλη ομορφια εκει...μονο φυσικα τοπια αφου λειπει το τουριστικο στοιχειο και η αξιοποιηση
Στους Καλους Λιμενες υπαρχει η παραλια του αγιου Παυλου στη πισω πλευρα...επισης εχει κατι φανταστικους φυσικους κολπους για μπανιο...θυμιζουν εξωτικο τοπιο...

 

[soudianos]

Αντωνη τωρα μπαινεις στα χωραφια μου...εκει ακριβως ειναι ο τοπος που γεννηθηκα και μεγαλωσα...ασχετα αν ζω στο Ρεθυμνο...εχει αλλη ομορφια εκει...μονο φυσικα τοπια αφου λειπει το τουριστικο στοιχειο και η αξιοποιηση
Στους Καλους Λιμενες υπαρχει η παραλια του αγιου Παυλου στη πισω πλευρα...επισης εχει κατι φανταστικους φυσικους κολπους για μπανιο...θυμιζουν εξωτικο τοπιο...

Εδώ δε χρειαζόμαστε τουρίστες, θέλουμε ησυχία. γι΄αυτό τους διώξαμε από το Ηράκλειο προς τα Μάλια και Χερσόνησσο χαχαχαχα

 

[soudianos]

Αντωνη τωρα μπαινεις στα χωραφια μου...εκει ακριβως ειναι ο τοπος που γεννηθηκα και μεγαλωσα...ασχετα αν ζω στο Ρεθυμνο...εχει αλλη ομορφια εκει...


το ξέρω πως εκεί γεννήθηκες, και μια που έγραψα για το δικό μου, γράφω και για το δικό σου. τι φίλοι είμαστε;

 

[rethimno]

Εδώ δε χρειαζόμαστε τουρίστες, θέλουμε ησυχία. γι΄αυτό τους διώξαμε από το Ηράκλειο προς τα Μάλια και Χερσόνησσο χαχαχαχα

Σωστα το ειπες λιγοι ειναι οι τουριστες εκει......οι περισσοτεροι επισκεπτες ειναι ντοπιοι που ερχονται για σ/κ ή διακοπες...εκει εχει ηρεμια...αρκετα οικονομικες διακοπες...δεν ειναι για ξεσαλωμα....

 

[soudianos]

Σωστα το ειπες λιγοι ειναι οι τουριστες εκει......οι περισσοτεροι επισκεπτες ειναι ντοπιοι που ερχονται για σ/κ ή διακοπες...εκει εχει ηρεμια...αρκετα οικονομικες διακοπες...δεν ειναι για ξεσαλωμα....

Είναι μια καλή εκδρομή για κάθε κάτοικο της Κρήτης, μια που εδώ είναι κέντρο, και οποιαδήποτε εποχή.
Επιπλέον γυμνάζεις το σώμα με το λίγο περπάτημα, αλλά και παίρνεις γνώσεις για την ιστορία του τόπου σου. Μέχρι που πήγα εκεί δεν είχα ιδέα.
Εκεί στο μοναστήρι μου χάρησαν ένα βιβλίο 650 σελίδων για τα Αστερούσια και τους εκεί αγίους, αλλά είναι "το βιβλίο" από πλευράς καλασθησίας. Πολυτελές φίνο χαρτί , κάθε σελίδα μέσα σε ζωγραφιστό πλαίσιο, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το βάρος του, που είναι πάνω από ένα κιλό!!!!!!

 

[soudianos]

Να εδώ μια αξιοποίηση!!!!


http://www.patris.gr/articles/161961/

 

[jose]

παιδιά να ρωτήσω για τον ξερόκαμπο?
βρίσκετε εδώ : Google Maps

τι λέει σαν μέρος , απότι είδα λόγο του δρόμο πρέπει να σου βγαίνει η ψυχή για να πας ε? από φωτογραφίες βλέπω ότι είναι μαγευτικά... δεν είχα ξανά ακούσει για την περιοχή, και δεν έχω πάει καθόλου προς τα εκεί... τι λέτε? έχει κάποιος κάποια εμπειρία?

 

[soudianos]

παιδιά να ρωτήσω για τον ξερόκαμπο?
βρίσκετε εδώ : Google Maps

τι λέει σαν μέρος , απότι είδα λόγο του δρόμο πρέπει να σου βγαίνει η ψυχή για να πας ε? από φωτογραφίες βλέπω ότι είναι μαγευτικά... δεν είχα ξανά ακούσει για την περιοχή, και δεν έχω πάει καθόλου προς τα εκεί... τι λέτε? έχει κάποιος κάποια εμπειρία?

δεν έχω πάει jose αλλά μπορείς να δεις εκεί και τη κάτω Ζάκρο, και τα ανατολικά παράλια της Κρήτης. ηρεμία και καθαρή θάλασσα. οι δρόμοι εκεί δεν έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα,
πήγαινε μέσω Ιεράπετρας παραθαλάσσια..