thanosth
Member
- Μηνύματα
- 3.456
- Likes
- 7.857
- Επόμενο Ταξίδι
- Θάσος με ιστιοπλοϊκό!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Happy Slam, AO
Περιεχόμενα
Το περασμένο Σαββατοκυριακο, μια ταξιδιάρικη ψυχή, αποφασισε να πάει στην Κέα η Τζια αλλιώς.
Εφυγα απο το Λαυριο γύρω στις 9 το πρωί και μετά απο 1 ωρα και 15 λεπτα δεσαμε στο λιμανι της Κεας την Κορησσια.
Ο καιρος ηταν σουπερ για χειμώνα. Ηλιος λιακαδα, ξαστερια χωρις συννεφα πολλα.Ταξιδι στη θάλασσα με το βαπόρι, σκετη απολαυση, μιας και το κρυο δεν ήταν τσουχτερο, μπορούσες να βγεις στο κατάστρωμα και να χαζευεις τη θάλασσα, την Μακρόνησσο που κουβαλάει τόσες θλιβερές ιστορίες, και οχι μονο.
Στη συνέχεια εκανα βολτα με το τουτου κατευθυνομενος προς Οτζια.
Μια υπεροχη διαδρομή διπλα στο κυμα βλέποντας βαρκουλες αραγμένες στο Γιαλισκάρι και στο Βουρκάρι.
Μετα καθως πηγαινα για Οτζια, ο δρομος εγινε ανηφορικος πολυ με πολλά στροφηλικια αλλα και με θεα προς το Αιγαιο και οχι μονο πανοραμικη και μοναδική.
Επισκέφτηκα το μοναστήρι της Παναγιας της Καστριανής στην Βορειοδυτική πλευρα του νησιου.
Ενας τοπος σαγηνευτικός. Η Εκκλησια και οι γυρω χώροι εντυπωσιακοι, μα το εντυπωσιακότερο ηταν το πανοραμικο σημειο στο οποιο ειναι χτισμένη... πάνω σε ενα βράχο.
Η φωτογραφικη μηχανη πήρε ...φωτια.
Στην επιστροφή αποφάσισα να παω προς τη Χωρα, την Ιουλιδα. Εκανα μια μικρη στάση κανοντας αναγνώριση τοπίου διαπιστώνοντας πως δεν επιτρεπεται η κινηση με το αυτοκινητο στο χωριό.
Ετσι αποφασισα να συνεχισω τη βολτα μου οπου με οδηγουσε ο δρομος.
Ετσι έβαλα πλώρη για τον Κουνδουρο. Στη διαδρομη για εκει έκανα ακομη μια στάση στις Ποίσσες, μια ευφορη κοιλάδα με πολλά οπωροφόρα δέντρα, και γενικα ενα τοπιο που με τιποτα δεν θυμιζει νησι...
Μετα απο λίγη ωρα έφτασα στον Κουνδουρο. Μερος στο οποιο δεσποζουν τα σπιτια που ειναι χτισμένα στις βουνοπλαγιες με τετοιο τροπο ωστε να δένουν με το περιβάλον, και αν κανεις τα δει απο τον αερα δεν προκειται να διαχωρισει τι ειναι σπιτι και τι ειναι βουνο... Ο αρχιτέκτονας που τα σχεδιασε και τα εχτισε φροντισε να γινουν ενα με το περιβάλον χρησιμοποιώντας υλικα τετοια που εξωτερικα τουλάχιστον και χρωματικά δεν καταλαβαίνεις διαφορά τι ειναι σπίτι και τι φύση.
Αφου εγινε το σχετικο χάζι, αποφασισα επιστροφή στην Ιουλίς, την Χώρα του νησιου.
Ειναι απογευμα γύρω στις 15.
Αφου άφησα το αυτοκινητο στον προβλεπομενο χωρο πάρκινγκ, θέλησα να παω στο γνωστό λιοντάρι που βρισκεται έξω απο το χωριο.
Περπάτησα στα λιθόστρωτα στενά δρομάκια ανηφοριζοντας για την Πλατεια. Εκει που περπατούσα στα δεξια βλεπω το Αρχαιολογικό μουσείο. Φυσικα και το επισκεφτηκα συντομα μεσα στο οποιο ειδα ευρήματα από τη νεολιθική περίοδο, μέχρι το τέλος του αρχαίου κόσμου. Η ιστορική και προϊστορική Κέα απεικονιζεται σε αυτο το κτίριο που εξωτερικα εμοιαζε σαν ...φυλακη με τα σιδερα στα παράθυρα.
Μετα απο μισάωρο περιπου περπατημα μεσα απο λιθοστρωτο μονοπατι και αναμεσα σε δεντρα, πηγες και γενικα πλουσια βλάστηση που περισσοτερο θυμιζε Πήλιο παρα αιγαιοπελαγιτικο νησι, φτάνω στο επιβλητικό λιοντα, ενα λιονταρι σκαλισμενο σε ενα πετρινο βράχο και το οποιο λιοντάρι βρισκεται εκει απο τα αρχαια χρονια ακριβως απεναντι απο το χωριο, αντικρυζοντας την Ιουλιδα και να την χαζευει στο περασμα των αιώνων.
Αφου βγηκαν οι απαραιτητες αναμνηστικές φωτογραφιες, τα στομαχάκι μου αρχισε να γουργουριζει και αποφασισα να κανω στο κεντρο της Ιουλιδας μια στάση για μαμ. Οπερ και εγένετο σε ενα ακρως φιλοξενο ταβερνακι με ανθρώπους πολυ φιλικους και με κουζινα πεντανόστιμη.
Μετα απο αυτη την ημερισια περιήγηση στο νησι αποφασισα να επιστρεψω στο λιμανι, βρηκα ενα δωματιο με 40 Ε και πηγα για νάνι...
...to be continued (με φωτό)
Εφυγα απο το Λαυριο γύρω στις 9 το πρωί και μετά απο 1 ωρα και 15 λεπτα δεσαμε στο λιμανι της Κεας την Κορησσια.
Ο καιρος ηταν σουπερ για χειμώνα. Ηλιος λιακαδα, ξαστερια χωρις συννεφα πολλα.Ταξιδι στη θάλασσα με το βαπόρι, σκετη απολαυση, μιας και το κρυο δεν ήταν τσουχτερο, μπορούσες να βγεις στο κατάστρωμα και να χαζευεις τη θάλασσα, την Μακρόνησσο που κουβαλάει τόσες θλιβερές ιστορίες, και οχι μονο.
Στη συνέχεια εκανα βολτα με το τουτου κατευθυνομενος προς Οτζια.
Μια υπεροχη διαδρομή διπλα στο κυμα βλέποντας βαρκουλες αραγμένες στο Γιαλισκάρι και στο Βουρκάρι.
Μετα καθως πηγαινα για Οτζια, ο δρομος εγινε ανηφορικος πολυ με πολλά στροφηλικια αλλα και με θεα προς το Αιγαιο και οχι μονο πανοραμικη και μοναδική.
Επισκέφτηκα το μοναστήρι της Παναγιας της Καστριανής στην Βορειοδυτική πλευρα του νησιου.
Ενας τοπος σαγηνευτικός. Η Εκκλησια και οι γυρω χώροι εντυπωσιακοι, μα το εντυπωσιακότερο ηταν το πανοραμικο σημειο στο οποιο ειναι χτισμένη... πάνω σε ενα βράχο.
Η φωτογραφικη μηχανη πήρε ...φωτια.
Στην επιστροφή αποφάσισα να παω προς τη Χωρα, την Ιουλιδα. Εκανα μια μικρη στάση κανοντας αναγνώριση τοπίου διαπιστώνοντας πως δεν επιτρεπεται η κινηση με το αυτοκινητο στο χωριό.
Ετσι αποφασισα να συνεχισω τη βολτα μου οπου με οδηγουσε ο δρομος.
Ετσι έβαλα πλώρη για τον Κουνδουρο. Στη διαδρομη για εκει έκανα ακομη μια στάση στις Ποίσσες, μια ευφορη κοιλάδα με πολλά οπωροφόρα δέντρα, και γενικα ενα τοπιο που με τιποτα δεν θυμιζει νησι...
Μετα απο λίγη ωρα έφτασα στον Κουνδουρο. Μερος στο οποιο δεσποζουν τα σπιτια που ειναι χτισμένα στις βουνοπλαγιες με τετοιο τροπο ωστε να δένουν με το περιβάλον, και αν κανεις τα δει απο τον αερα δεν προκειται να διαχωρισει τι ειναι σπιτι και τι ειναι βουνο... Ο αρχιτέκτονας που τα σχεδιασε και τα εχτισε φροντισε να γινουν ενα με το περιβάλον χρησιμοποιώντας υλικα τετοια που εξωτερικα τουλάχιστον και χρωματικά δεν καταλαβαίνεις διαφορά τι ειναι σπίτι και τι φύση.
Αφου εγινε το σχετικο χάζι, αποφασισα επιστροφή στην Ιουλίς, την Χώρα του νησιου.
Ειναι απογευμα γύρω στις 15.
Αφου άφησα το αυτοκινητο στον προβλεπομενο χωρο πάρκινγκ, θέλησα να παω στο γνωστό λιοντάρι που βρισκεται έξω απο το χωριο.
Περπάτησα στα λιθόστρωτα στενά δρομάκια ανηφοριζοντας για την Πλατεια. Εκει που περπατούσα στα δεξια βλεπω το Αρχαιολογικό μουσείο. Φυσικα και το επισκεφτηκα συντομα μεσα στο οποιο ειδα ευρήματα από τη νεολιθική περίοδο, μέχρι το τέλος του αρχαίου κόσμου. Η ιστορική και προϊστορική Κέα απεικονιζεται σε αυτο το κτίριο που εξωτερικα εμοιαζε σαν ...φυλακη με τα σιδερα στα παράθυρα.
Μετα απο μισάωρο περιπου περπατημα μεσα απο λιθοστρωτο μονοπατι και αναμεσα σε δεντρα, πηγες και γενικα πλουσια βλάστηση που περισσοτερο θυμιζε Πήλιο παρα αιγαιοπελαγιτικο νησι, φτάνω στο επιβλητικό λιοντα, ενα λιονταρι σκαλισμενο σε ενα πετρινο βράχο και το οποιο λιοντάρι βρισκεται εκει απο τα αρχαια χρονια ακριβως απεναντι απο το χωριο, αντικρυζοντας την Ιουλιδα και να την χαζευει στο περασμα των αιώνων.
Αφου βγηκαν οι απαραιτητες αναμνηστικές φωτογραφιες, τα στομαχάκι μου αρχισε να γουργουριζει και αποφασισα να κανω στο κεντρο της Ιουλιδας μια στάση για μαμ. Οπερ και εγένετο σε ενα ακρως φιλοξενο ταβερνακι με ανθρώπους πολυ φιλικους και με κουζινα πεντανόστιμη.
Μετα απο αυτη την ημερισια περιήγηση στο νησι αποφασισα να επιστρεψω στο λιμανι, βρηκα ενα δωματιο με 40 Ε και πηγα για νάνι...
...to be continued (με φωτό)
