Δανία Σουηδία Φινλανδία Ευφορία στη Σκανδιναβία ή Σκανδιναβικό τουρλού! (Sto-Cop-Hel)

[Dina Z]

Ηθελα να τα γραψω αναλυτικα γιατι η πολη εχει εξαιρετικα μερη και ηθελα να βοηθησω τους επομενους.

Και βοηθησες πααααρα πολυ

 

[duty_free]

Τα σέβη μου για την ιστορία και τις φωτος· κυρίως για το το πως κατεφερες να βαλεις σε μιαν σειρα την αφήγηση με αυτές!

Εχω CPH σε μιαν εβδομαδα και εψηθην λιαν! Πως πλερωνεις αληθεια, στην κριστιαννα; Εχουν οι ελευθεριαζοντες αυτονομοι, πι οοοου ες; Αν καταλαβα καλως, δεν πρεπει να τηρουν απαρεγκλιτως το νοου φοτος. Αλλα με θλιβει ολιγον τι το οτι ακομα και σε τετοια μερη, υπαρχουν απαγορευσεις. Θαπρεπε να ηντουσταν ολα λευτερα.

 

[giannismits]

Τα σέβη μου για την ιστορία και τις φωτος· κυρίως για το το πως κατεφερες να βαλεις σε μιαν σειρα την αφήγηση με αυτές!

Σ' ευχαριστώ πολύ. Κι εγώ απορώ με τον εαυτό μου ώρες ώρες

Εχω CPH σε μιαν εβδομαδα και εψηθην λιαν! Πως πλερωνεις αληθεια, στην κριστιαννα; Εχουν οι ελευθεριαζοντες αυτονομοι, πι οοοου ες; Αν καταλαβα καλως, δεν πρεπει να τηρουν απαρεγκλιτως το νοου φοτος. Αλλα με θλιβει ολιγον τι το οτι ακομα και σε τετοια μερη, υπαρχουν απαγορευσεις. Θαπρεπε να ηντουσταν ολα λευτερα.

Δεν γνωρίζω σ'αυτό που ρωτάς αλλά το θεωρώ απίθανο να έχουν pos. Δηλαδή να αγοράζω τα ναρκωτικά μου από τους διακινητές με κάρτα μου κάνει κάπως

Στο κεφάλαιο με την Κριστιανία τα γράφω λεπτομερώς. Στον κεντρικό δρόμο δεν θα ρίσκαρα να βγάλω φωτό. Γιατί να μπλέξω. Στο google earth έχει απειροελάχιστες φωτογραφίες από την Pusher Street που σημαίνει πως οι περισσότεροι αποφεύγουν τις φωτογραφίες. Φυσικά και εκτός αυτού του δρόμου μπορείς να φωτογραφίσεις. Αν κι εγώ ακόμα και στα γύρω δρομάκια αισθανόμουν άβολα να με βλέπουν να φωτογραφίζω. Αλλά το έκανα με επιτυχία

 

[Tonia L.]

Παντού πεζόδρομοι και ήρεμα στενά κάτι που απέκτησε η Κοπεγχάγη μετά το 1962 όταν και έγινε η έναρξη μιας σημαντικής αλλαγής στην προσέγγιση της Κοπεγχάγης για την αστική ζωή και δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στην πρόσβαση των πεζών και των ποδηλάτων στην πόλη σε βάρος των αυτοκινήτων.

Η αναφορά στο 1962 είναι σοκ, αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση στην Ελλάδα εν έτει 2019! Ακόμα και εκεί που υπάρχουν πεζόδρομοι, αποτελεί μεγάλο ζήτημα κατά πόσον γίνονται σεβαστοί!

Κατά τα λοιπά μπράβο και πάλι μπράβο για την αφήγηση, τις περιγραφές και τις καταπληκτικές φωτογραφίες! Υπέροχη η Στοκχόλμη, μουντό αλλά ενδιαφέρον το Ελσίνκι, μαγευτική η Κοπεγχάγη! Τόσο η ιστορία σου όσο και οι φωτογραφίες ενίσχυσαν το υπάρχον απωθημένο μου για την πρωτεύουσα της Δανίας!

 

[giannismits]

Σ' ευχαριστώ @Tonia L.
Αν και πέρασαν 3,5 χρόνια το ταξίδι παραμένει ένα από τα καλύτερα που έχω κάνει. Μάλλον φέτος θα δώσω άλλη μια ευκαιρία στο Ελσίνκι να το δω πως είναι το καλοκαίρι. Εύχομαι σύντομα να πας Κοπεγχάγη που την έχεις απωθημένο. Αν δεν έχεις πάει Στοκχόλμη όμως, προτείνω να ξεκινήσεις μ'αυτήν!

 

[Tonia L.]

Σ' ευχαριστώ @Tonia L.
Αν και πέρασαν 3,5 χρόνια το ταξίδι παραμένει ένα από τα καλύτερα που έχω κάνει. Μάλλον φέτος θα δώσω άλλη μια ευκαιρία στο Ελσίνκι να το δω πως είναι το καλοκαίρι. Εύχομαι σύντομα να πας Κοπεγχάγη που την έχεις απωθημένο. Αν δεν έχεις πάει Στοκχόλμη όμως, προτείνω να ξεκινήσεις μ'αυτήν!

Η αναδρομή στο παρελθόν είναι μια αφορμή για μένα, ως νέο μέλος του forum, να διαβάσω πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες...
Ευχαριστώ για την συμβουλή!
Καλά ταξίδια σε όλους μας!

 

[evaT]

Πανέμορφες φωτογραφίες!! Ειδικά για την Κοπεγχάγη την επισκέφτηκα πέρυσι κ ενθουσιάστηκα! Δεν περίμενα ποτέ ότι θα το πω αυτό για μια πόλη στο βορρά αλλά νομίζω άνετα έβλεπα τον εαυτό μου να ζει εκεί! Τι πράσινο τι ομορφιά τι κτίρια απ άκρη σε άκρη! Επίσης έχοντας φίλους Δανούς έχω να πω ότι οι άνθρωποι εκτός από ευγενέστατοι και εξυπηρετικοί είναι επίσης πολύ εξωστρεφής και επικοινωνιακοί, βγαίνουν πολύ και τους ένιωσα πολύ κοντά στη δική μας νοοτροπία περί κοινωνικότητας.

 

[giannismits]

Πανέμορφες φωτογραφίες!! Ειδικά για την Κοπεγχάγη την επισκέφτηκα πέρυσι κ ενθουσιάστηκα! Δεν περίμενα ποτέ ότι θα το πω αυτό για μια πόλη στο βορρά αλλά νομίζω άνετα έβλεπα τον εαυτό μου να ζει εκεί! Τι πράσινο τι ομορφιά τι κτίρια απ άκρη σε άκρη! Επίσης έχοντας φίλους Δανούς έχω να πω ότι οι άνθρωποι εκτός από ευγενέστατοι και εξυπηρετικοί είναι επίσης πολύ εξωστρεφής και επικοινωνιακοί, βγαίνουν πολύ και τους ένιωσα πολύ κοντά στη δική μας νοοτροπία περί κοινωνικότητας.

Εγώ θα μπορούσα να ζήσω σε όλες τις σκανδιναβικές πόλεις Αλλά θα συμφωνήσω πως η Κοπεγχάγη είναι μια ζωηρή πόλη και ανθρώπους ζεστούς που βγαίνουν και περνάνε καλά. Αν και σαν πόλη προτιμώ τη Στοκχόλμη, η Κοπεγχάγη πράγματι είναι πιο οικεία για εμάς τους Έλληνες ενώ η Στοκχόλμη κάπως πιο ξενέρωτη και ''καθωσπρέπει'' για τα γούστα μας.

 

[evaT]

Εγώ θα μπορούσα να ζήσω σε όλες τις σκανδιναβικές πόλεις Αλλά θα συμφωνήσω πως η Κοπεγχάγη είναι μια ζωηρή πόλη και ανθρώπους ζεστούς που βγαίνουν και περνάνε καλά. Αν και σαν πόλη προτιμώ τη Στοκχόλμη, η Κοπεγχάγη πράγματι είναι πιο οικεία για εμάς τους Έλληνες ενώ η Στοκχόλμη κάπως πιο ξενέρωτη και ''καθωσπρέπει'' για τα γούστα μας.

Αααα δεν έχω άποψη για τις άλλες! Μόνο Κοπεγχάγη πήγα κ μισή μέρα στο Μάλμε από Σουηδία... Επίσης μου έκανε εντύπωση πόσο ψηλές είναι η γυναίκες! Κ γω δεν είμαι κοντή...αλλά δίπλα τους ένιωθα τάπα

 

[eco05140]

Πυκνή ομίχλη είχε καλύψει τον σκοτεινό ουρανό της Στοκχόλμης. Οι δρόμοι ήταν έρημοι και δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Σαν κάτι να έγινε, σαν κάτι κακό να συνέβη. Το βήμα μας έγινε βαρύ και η ανάσα μας κοβόταν σιγά σιγά! Οι δύο ταξιδιώτες τρομαγμένοι περπατούσαν στην νεκρή και άδεια παλιά πόλη. Ξαφνικά ο ουρανός φώτισε και κάτι φωτεινό σαν πυροτέχνημα έκανε την νύχτα μέρα! Από το βάθος στο αρχιπέλαγος ερχόταν ένας απόκοσμος ήχος. Όχι χριστέ μου. Είναι αλήθεια? Λίγες μέρες πριν στην Κιρούνα στα βόρεια της Σουηδίας μαζί με το βόρειο σέλας έκανε την εμφάνιση του ένα τεραστίων διαστάσεων αντικείμενο που προσγειώθηκε στο έδαφος. Όλοι σώπασαν και απόκρυψαν το γεγονός. Είναι φήμες... ή μήπως όχι?

Οι δύο ταξιδιώτες προσπάθησαν έντρομοι να κρυφτούν στα στενά της Gamla stan και χώθηκαν στο πιο στενό δρομάκι της στο Marten Trotzigs Grand. Αν και η θερμοκρασία ήταν χαμηλή, η αγωνία, ο ιδρώτας η αδρεναλίνη έκαναν το σώμα τους να καίει σαν πυρωμένο σίδερο. Πρέπει να φύγουμε ψέλλισαν με δυσκολία αλλά πως! Τα νέα από όλα τα μέτωπα δεν ήταν ευοίωνα. Η γέφυρα Oresund που ενώνει την Σουηδία με τη Δανία είχε πλακωθεί από πελώρια κύματα που έκοψαν κάθε κυκλοφορία. Στο Ελσίνκι είχαν εξαφανιστεί οι άνθρωποι ενώ η πόλη είχε καλυφθεί από τεράστια ποσότητα χιονιού, πράγμα πρωτόγνωρο για Οκτώβρη, ενώ στην βαλτική θάλασσα έπνεαν 10 μποφόρ. Ήταν καταδικασμένοι… ήταν εγκλωβισμένοι στα στενά της παλιάς πόλης της Στοκχόλμης και από ώρα σε ώρα θα έρχονταν σε επαφή μαζί τους! Ένα απλό ταξίδι αναψυχής στην βόρεια Ευρώπη εξελίσσονταν στο χειρότερο σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας! Και μετά…

View attachment 135228

Δεν έχει μετά! Ήταν μια απόπειρα μυθοπλασίας του giannismits! Κρίμα θα ήταν να μην έβαζα μέσα και αυτό το αριστούργημα Επειδή όμως δεν μου αρέσει η μυθοπλασία λέω να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα! Τέρμα τα παραμύθια! Εδώ δεν θα έχουμε καταστροφές, λιμούς και καταποντισμούς. Δεν θα έχουμε ιστορία για αγρίους με αγρίους! Δεν θα έχουμε διαφθορά ούτε εφορία παρά μόνο ΕΥΦΟΡΙΑ! 3 πόλεις, 3 πρωτεύουσες πρότυπο με βιοτικό επίπεδο στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως! 3 πόλεις να ζεις… ή να μη ζεις?

Το ταξίδι σχεδιάστηκε ένα πληκτικό ζεστό καλοκαιρινό βράδυ κάπως έτσι:
-Σ’ ακούω!
-Δεν έχω τίποτα να σας πω. Πραγματικά εγώ πέταξα το σφουγγαρόπανο στο πρόσωπο της επιστάτριας!
-Δηλαδή δεν έχεις καμία δικαιολογία?
-Όχι κυρία!
-Γιατί το έκανες αυτό! Έχεις τίποτα με την επιστάτρια?
-Δεν σας είπαν γιατί?
-Όχι! Περιμένω να μου το πεις εσύ και γρήγορα. Για ποιο λόγο!
-Είχα την περιέργεια να δω πως θα μοιάζε το μούτρο της μέσα στα βρώμικα νερά!

Η Στεφανία που κολλάει? Πουθενά! Αλλά πάνω στην αγαπημένη μου σκηνή εκεί που η Στεφανία ήταν έτοιμη να πει την μεγάλη ατάκα στην διευθύντρια, διέκοψε την αφοσίωση μου το τηλέφωνο! Ήταν ο φίλος μου που αγανακτισμένος από την κούραση της σεζόν μου έδωσε το οκ για την σχεδίαση του επόμενου ταξιδιού μας και πάλι τον Οκτώβρη. Ένα χρόνο μετά το αγαπημένο μας ταξίδι στην Πορτογαλία.

-Να πάμε Ισπανία? Να πάμε Τσεχία? Να πάμε Πολωνία? Ή μήπως να χτυπήσουμε ένα εξωτικό Μαρόκο?
-Δεν με νοιάζει. Κλείσε όπου θες αρκεί να πάμε κάπου να ξεκουραστώ μετά το τέλος της δύσκολης καλοκαιρινής σεζόν.

Ο καημένος μάλλον ξέχασε πως ξεκούραση και ταξίδι με τον Γιάννη είναι διαμετρικά αντίθετα που θα έλεγε και μια παλιά αγαπημένη φίλη! Ξέχασε πως και το ταξίδι της Πορτογαλίας ήταν πολύ κουραστικό και πολύπλοκο αλλά μάλλον βασίστηκε στην δήλωσή μου ‘’άλλη φορά μόνο σε μια πόλη… άλλη φορά δεν κλείνω πολλαπλές πολύωρες διαδρομές’’! Ναι το είχα πει και μάλιστα το εννοούσα αλλά είπα ξείπα!
Έτσι λοιπόν αφού έβαλα κάτω τα δεδομένα και έκανα σύσκεψη… με τον εαυτό μου βρέθηκε και επικράτησε στην ψηφοφορία η Στοκχόλμη. Αλλά ρε παιδί μου θα βρεθούμε που θα βρεθούμε Σκανδιναβία, μήπως να την συνδυάσουμε με κάτι άλλο? Κοπεγχάγη, 5 τσιγάρα δρόμος με το τρένο από τη Στοκχόλμη δηλαδή κάπου 5 ωρίτσες. Τέλεια. Ναι αλλά δίπλα είναι και η Φινλανδία από τη Σουηδία, κρίμα δεν είναι να μη πάμε? Ναι αλλά να μας βγει οικονομικά, και τότε σκέφτηκα την εναλλακτική μιας κρουαζιέρας! Άντε πάλι υπερπαραγωγή σου έκανα το ταξίδι.

-Μήπως είναι πολλά? Μήπως θα γίνει κουραστικό το ταξίδι?
-Μια χαρά είναι. Αεροπλάνα, τρένα, πλοία… τι άλλο θες! Ποικιλία.
-Μα εσύ μόνο Γροιλανδία που δεν έβαλες μέσα.
-Έλα μη γίνεσαι υπερβολικός… Μη νομίζεις το σκέφτηκα! Λίγες μέρες ακόμα να είχαμε και αν η Ryanair πετούσε προς τα κει θα έβαζα μέσα και μια Greenland να γουστάρουμε!

Το μισό καλοκαίρι πέρασε μίζερα παρακολουθώντας αποσβολωμένοι τις δραματικές εξελίξεις στη χώρα μας και το άλλο μισό στον κόσμο μας τσαλαβουτώντας στα κρυστάλλινα νερά της Χαλκιδικής περιμένοντας τον μακρινό Οκτώβρη για να φτάσει η χάρη μας στην Σκανδιναβία. Το καλοκαίρι τελείωσε, η δύσκολη σεζόν (για τον φίλο μου) κι αυτή επιτέλους τελείωσε και έφτασε το πολυπόθητο 22! 22 του Οκτώβρη. Είχα σύνδρομο στέρησης από ταξίδι αφού από τον Φεβρουάριο και το Παρίσι δεν είχα πάει πουθενά και αυτό το ταξίδι θα ήταν το γιατρικό μου. Όσο μάλιστα έβλεπα πως οι προβλέψεις της Μετεωρολογικής είναι αισιόδοξες για τον καιρό και πως ίσως δεν θα πέσει σταγόνα βροχής, τόσο πιο ενθουσιασμένος και ανυπόμονος ήμουν.

Η επίσημη αγαπημένη (η Ryanair ντε) μας μετέφερε στο αεροδρόμιο Skavsta και το κόστος με επιστροφή Θεσσαλονίκη ήταν 78€. Το σχεδιάγραμμα του ταξιδιού ήταν το εξής:

-Άφιξη αεροδρόμιο Skavsta
-Μεταφορά από αεροδρόμιο Skavsta με flygbussarna σε 80 λεπτά στον Stockholm City terminalen
-2 διανυκτερεύσεις στη Στοκχόλμη
-Κρουαζιέρα στο Ελσίνκι με επιστροφή Στοκχόλμη με την Viking Line (λεπτομέρειες στο αντίστοιχο κεφάλαιο)
-1 διανυκτέρευση στη Στοκχόλμη
-Τρένο από Στοκχόλμη και σε 5 ώρες στην Κοπεγχάγη
-2 διανυκτερεύσεις Κοπεγχάγη
-Τρένο από Κοπεγχάγη στο Norrkoping, αλλαγή τρένου και άφιξη στο Nykoping
-Γρήγορη βόλτα και γνωριμία με το Nykoping και αστικό λεωφορείο από την μικρή Σουηδική πόλη για το αεροδρόμιο Skavsta σε 10 λεπτά.

Ένας ωραίος αχταρμάς με λίγα λόγια, ένα σκανδιναβικό τουρλού. Ακούγεται πολύπλοκο και κουραστικό. Αν ήταν? Χμ και ναι και όχι. Ήταν όμως οργανωμένο καλά καθώς όλα τα εισιτήρια τα είχα κλεισμένα από το ίντερνετ και το συνολικό κόστος έφτασε στα 192€. Η ιστορία θα είναι γνήσια giannismitsιώτικη Βόλτες σε γειτονιές, διαδρομές, πληροφορίες και πολλές πολλές φωτογραφίες βεβαίως βεβαίως. Όσο γι'αυτό άλλο τίποτα. Έσπασε κάθε ρεκόρ αφού πρώτη φορά χρησιμοποίηση και το νέο μου κινητό και την παλιά αγαπημένη compact panasonic και βέβαια την dslr sony μηχανή μου στην πρώτη της ευρωπαική εξόρμηση που έδωσε το 90% του φωτογραφικού αρχείου. Έκανα αρκετά λάθη αφού την είχα στο manual τρομάρα μου ως αρχάριος οπότε πολλές φορές δεν πήρα αυτό που ήθελα. Όπου τη χρησιμοποίησα σωστά ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος. Γι'αυτό θέλω την επιείκεια σας για την ποιότητα κάποιων φωτογραφιών.

Και τι δεν είδαμε σ’ αυτό το ταξίδι… από το αεροπλάνο, από το τρένο, από το πλοίο, από το λεωφορείο και με τα πόδια! Καταπράσινες εκτάσεις και δάση, αμέτρητες λίμνες, νησάκια μέσα στις πόλεις, αμέτρητα νησιά στο αρχιπέλαγος, τη θάλασσα της Βαλτικής, κανάλια, πανέμορφες γειτονιές και φύση, υπέροχα φθινοπωρινά τοπία και χαρούμενους ευγενικούς ανθρώπους! To αεροπλάνο αναχωρεί, το πλοίο σαλπάρει το τρένο ξεκινάει… και φύγαμε για Σκανδιναβία!

View attachment 135229

Στοκχόλμη: Η αρχή! (περιοχή Norrmalm)

Όλα ξεκίνησαν από το αεροδρόμιο Skavsta όπου φτάσαμε χωρίς καθυστέρηση στις 2 το μεσημέρι. Γρήγορα βγήκαμε από την αίθουσα αφίξεων και κατευθυνθήκαμε στην αφετηρία των λεωφορείων της flygbussarna. Της εταιρείας που θα μας μετέφερε μέχρι το κέντρο της Στοκχόλμης και συγκεκριμένα στον τερματικό σταθμό Cityterminalen στην οδό Klarabergsviadukten 72. Τα εισιτήρια τα είχα κλείσει από την σελίδα τους και τα είχα εκτυπώσει.http://flygbussarna.se/en/skavsta
Το κόστος μονής διαδρομής είναι γύρω στα 15 ευρώ (139 sek). Όπου sek η σουηδική κορώνα που ο υπολογισμός της ήταν εύκολος αφού 1 ευρώ είναι 9,2 κορώνες ή 1 κορώνα είναι 0,10 λεπτά του ευρώ. Επειδή πριν το ταξίδι είχα εξαντλήσει το εβδομαδιαίο όριο ανάληψης 420€ είπα να μη μπλέξω με αναλήψεις και κάρτες γι’αυτό και από ανταλλακτήριο στην Αριστοτέλους (έχει πολλά καταστήματα και στην Αθήνα) έκανα ένα μεγάλο ποσό σε σουηδικές κορώνες και Δανέζικες. http://www.eurochange.gr/ Τις Σουηδικές κορώνες τις πήρα χωρίς προμήθεια (κάτι σαν προσφορά, δεν το έπιασα θα σας γελάσω) αλλά στις δανέζικες βάρεσε κανονικά με πολύ τσουχτερή προμήθεια. Σίγουρα είναι το πιο σοβαρό ανταλλακτήριο με πολλές υπηρεσίες και ευελιξία στις συναλλαγές. Πάντως δεν μας έφτασαν τα χρήματα και κάναμε πληρωμές και με χρεωστική χωρίς κανένα πρόβλημα.

Το βόρειο κρύο αεράκι φυσούσε, ο καιρός ήταν έντονα συννεφιασμένος και μέσα σε ευφορία αναχωρήσαμε! Η διαδρομή που κάνει το λεωφορείο από το αεροδρόμιο μέχρι τη Στοκχόλμη είναι ’80 λεπτά και οθόνες μέσα μας ενημέρωναν για τη διαδρομή που διανύει το λεωφορείο και τι ώρα θα φτάσει. Όπως διαπιστώσαμε ο χρόνος άφιξης αντί να μειώνεται αυξανόταν που σημαίνει πως υπήρχε κίνηση και θα φτάναμε με μικρή καθυστέρηση γύρω στα 20 λεπτά+. Η διαδρομή ήταν όμορφη αν και μονότονη και αυτό που επικρατούσε στα τοπία δεν ήταν άλλο από το πράσινο. Δάση, δέντρα, εκτάσεις και διάσπαρτα κάποια ξύλινα σπιτάκια.

Ήδη αρχίσαμε να μπαίνουμε στο κλίμα και κάναμε τα πρώτα μας σχέδια πως θα κινηθούμε αυτή την πρώτη μέρα χωρίς να χάσουμε χρόνο. Φτάνοντας στα προάστια της Στοκχόλμης ανυπομονούσαμε ακόμα περισσότερο επιτέλους να φτάσουμε. Οι γέφυρες, το πράσινο και η λιμνοθάλασσα έδιναν χαρακτήρα στα σχετικά αδιάφορα προάστια που περνούσαμε.

authentic IKEA!

Σιδηροδρομικός σταθμός

Και να 'μαστε Στοκχόλμη. Όπως έχω ξαναπεί αυτές οι πρώτες ώρες όταν ουσιαστικά αρχίζει το ταξίδι δεν τις αλλάζω με τίποτα. Όταν συνειδητοποιώ που ήρθα και τι θα δω, τις εμπειρίες που θα ζήσω, τις διαδρομές που έχω να κάνω. Είναι η αρχή και το μόνο που με νοιάζει είναι να ξεχυθώ στους δρόμους να δω τις πρώτες εικόνες και στην προκειμένη να γνωρίσω την φημισμένη πρωτεύουσα της Σουηδίας γνωστή ως βασίλισσα της Σκανδιναβίας, η πόλη ανάμεσα σε γέφυρες όπως μεταφράζεται η λέξη Stockholm.

Έτσι λοιπόν με δημοκρατικές διαδικασίες όπως πάντα άλλωστε αποφάσισα να αφήσουμε τις αποσκευές στον κεντρικό σταθμό λεωφορείων ώστε να μη χάσουμε χρόνο. Εντός του τερματικού σταθμού έχει πολλές θυρίδες φύλαξης αποσκευών, στο πρώτο επίπεδο στην πύλη 4 και στο δεύτερο επίπεδο του σταθμού στην πύλη 14 και 15. Υπάρχουν ηλεκτρονικές οδηγίες κλειδώματος του ντουλαπιού, πληρωμής και κωδικού ξεκλειδώματος που είναι η απόδειξη, καθώς και τις διαστάσεις των επιτρεπτών αποσκευών γι’ αυτό και υπάρχουν θυρίδες medium, large και extra large για τις αντίστοιχες αποσκευές. Η φύλαξη είναι για 4 ή 24 ώρες και η πληρωμή γίνεται ΜΟΝΟ με πιστωτική κάρτα. ΌΧΙ χρεωστικές κάρτες. To site αναφέρει ότι το μηχάνημα δέχεται και τα κέρματα των 5 ή 10 sek αλλά να πω την αλήθεια εγώ δεν είδα κάποια υποδοχή για κέρματα. Εμείς για 4 ώρες σε large box που χώρεσαν 2 χειραποσκευές και 2 μικρότερες χρεώθηκα στην πιστωτική μου περίπου 8 ευρώ.
Cityterminalen

Ο Cityterminalen είναι ένας υπερσύγχρονος τερματικός σταθμός λεωφορείων που επικοινωνεί με τούνελ και κυλιόμενες σκάλες με τον σιδηροδρομικό σταθμό και τον σταθμό μετρό Τ-Centralen, και είναι μέρος του κτιρίου που στεγάζει το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Στοκχόλμης. Στην πρώτη γνωριμία μας μαζί του μας φάνηκε χαοτικός και προσανατολιστήκαμε δύσκολα. Και πάνε από δω, και ρώτα από κει… Στην προσπάθειά μας να βγάλουμε μια άκρη βρεθήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε στον σταθμό τρένων.

Cityterminalen

Σταθμός τρένων

Από τις τουριστικές πληροφορίες στον σταθμό βγάλαμε τις 3ημερες κάρτες απεριορίστων διαδρομών για όλα τα μέσα μεταφοράς της Στοκχόλμης προς 230sek η μία δηλαδή 24 ευρώ. Δεν τη λες και φτηνή αλλά θα μου πεις τι είναι φτηνό σ’ αυτή τη χώρα για τα δικά μας δεδομένα? Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση! Και επειδή ξέρω πως θέλετε να μάθετε τι άλλες εναλλακτικές έχετε για τα εισιτήρια ορίστε:

-Τravelcard
24 ωρών (24 timmarsbiljett) - 115 sek (12€)
72 ωρών (72 timmarsbiljett) - 230 kr (24€)
Ισχύουν για τον επιλεγμένο αριθμό ωρών από τη στιγμή της πρώτης χρήσης. Όλες οι travelcard είναι για τις τρεις ζώνες ABC και ισχύουν και για τις διαδρομές ανάμεσα στα πορθμεία μεταξύ Slussen kajen, Skeppsholmen και Djurgarden. Οι κάρτες είναι μαγνητικές και πρέπει να χτυπάνε στα μηχανήματα στην είσοδο του μετρό, των λεωφορείων και των τραμ.

-Ενιαίο εισιτήριο ζώνης. Ισχύει για 75 λεπτά από την εκτύπωση του εισιτηρίου για διαδρομές σε δύο ζώνες και 120 λεπτά αν το εισιτήριο είναι και για τις τρείς ζώνες. Μπορείτε να αγοράσετε εισιτήρια απλής διαδρομής για ταξίδια σε μία, δύο ή τρεις ζώνες από τα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων.. ΔΕΝ μπορούν να αγοραστούν πάνω στο λεωφορείο.
• 1 zone: SEK36 (3,70€)
• 2 zones: SEK54 (5,65€)
• 3 zones: SEK72 (7,5€)

-SL Access credit (reskassa)
Η κάρτα ονομάζεται reskassa στα Σουηδικά και μπορείς να προσθέσεις μονάδες και πάλι ανάλογα τις ζώνες που θες. Επίσης μπορείς σε μια τέτοια κάρτα να φορτώσεις μια 24ωρη ή 72ωρη travelcard. Το ελάχιστο πιστωτικό που μπορείς να προσθέσεις στην κάρτα είναι 100 SEK (10,50€) έως και 1000 SEK. Το κόστος είναι αρκετά φτηνότερο από το απλό ενιαίο εισιτήριο:
• 1 zone: SEK25 (2,60€)
• 2 zones: SEK37,50 (3,90€)
• 3 zones: SEK50 (5,20€)
Απλά υπάρχει και ένα έξτρα κόστος για την αγορά της κάρτας που είναι 20 SEK.
Μην προβληματίζεστε για το ποια ζώνη να επιλέξετε γιατί είναι απίθανο ο επισκέπτης να βγει εκτός ζώνης Α. Ο χάρτης μεταφορών δείχνει τις ζώνες κάθε στάσης:

Να πω πως οι Σουηδοί είναι πολύ μπροστά και πολύ high tech, καθώς παρατήρησα ότι αγοράζουν και χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά τα εισιτήρια για τα μέσα μεταφοράς μέσω του κινητού τους από το επίσημο app, τα οποία εισιτήρια σκανάρονται κανονικά στα μηχανήματα! Άντε σας έφτιαξα πάλι με τις πληροφορίες αλλά αρκετά με τα διαδικαστικά. Με τόση μελέτη που έχω κάνει στα μέσα μαζικής μεταφοράς των χωρών της Ευρώπης σε λίγο θα πάω να ζητήσω δουλειά στον ΟΑΣΘ! Κρίμα να πάει τέτοιο ταλέντο και τόση εμπειρία τζάμπα!

Άντε να κάνουμε καμιά βόλτα στο κέντρο της Στοκχόλμης. Κινηθήκαμε στο κέντρο της σύγχρονης πόλης ανατολικά του Cityterminalen. Άλλωστε ήταν ήδη 16:30 οπότε δεν είχαμε πολλές ώρες στη διάθεση μας. Το κομμάτι αυτό της πόλης στο κέντρο ονομάζεται Norrmalm και είναι ας το πούμε το λιγότερο εντυπωσιακό. Όχι ότι δεν είναι όμορφο και δεν έχει πράγματα να δεις αλλά τα διαμάντια της βασίλισσας Στοκχόλμης βρίσκονται αλλού! Η πρώτη εντύπωση ήταν μια πόλης με κίνηση στα πεζοδρόμια και στους δρόμους. Γρήγορα διαπιστώσαμε πως είναι μια πολυπολιτισμική πόλη κάτι που δεν ήξερα να πω την αλήθεια. Έχει τόσους μετανάστες από όλες τις χώρες που δεν είναι υπερβολή να πω πως ο αριθμός τους είναι ισάξιος με τους σουηδούς! Επίσης γρήγορα καταλάβαμε πως υπάρχει τρελή ζητιανιά σε κάθε γωνιά από τσιγγανάρες! Είναι όμως τσιγγάνες σουηδέζες! Έχουν άλλο κύρος από τις δικές μας πώς να το κάνουμε αν και η αμφίεση είναι η κλασική!

Μπερδευτήκαμε λοιπόν με τους Σουηδούς τους μετανάστες και τους ζητιάνους και κάναμε την πρώτη μας βόλτα στο εμπορικό κέντρο της Σουηδικής πρωτεύουσας. Λίγα λόγια, πολλές εικόνες!

Οδός Klarabergsgatan λίγο μετά τον κεντρικό σταθμό. To μεγαλύτερο πολυκατάστημα της Στοκχόλμης Ahlens City. Υπάρχει πρόσβαση στην ταράτσα για μια ωραία θέα της πλατείας Sergel, κάτι που το έμαθα εκ των υστέρων.

Εκκλησία της Αγίας Κλάρας / Klara kyrka

Οδός Klara Sodra kyrkogata

Vattugatan

Η διαδρομή αυτή μας έβγαλε στον πιο διάσημο εμπορικό πεζόδρομο της πόλης. Την Drottninggatan. Ένας δρόμος ως επί το πλείστον για τους πεζούς με πάρα πολλά καταστήματα και εμπορικά κατά μήκος της διαδρομής καθώς και σουβενιράδικα. Ο δρόμος φτάνει μέχρι και την είσοδο της παλιάς πόλης στην γέφυρα Riksbron στο κοινοβούλιο.

Και λίγο μετά στα δεξιά ξεπροβάλει η κεντρική πλατεία της Στοκχόλμης Sergels torg (Torg=πλατεία). Η διάσημη πλατεία με σήμα κατατεθέν τον γυάλινο οβελίσκο ήταν δυστυχώς υπό ανακατασκευή και γύρω από το σιντριβάνι στον οβελίσκο υπήρχε εργοτάξιο. Άλλωστε η πλατεία και ο οβελίσκος υπήρξαν θέματα συζήτησης και επικρίσεων στη Σουηδία από την αρχή της κατασκευής τους. Η περιοχή νότια της πλατείας καταλαμβάνεται από το πολιτιστικό κέντρο Kulturhuset, που φιλοξενεί επίσης το Δημοτικό Θέατρο της Στοκχόλμης και την Τράπεζα της Σουηδίας. Μαζί με το υπόγειο εμπορικό κέντρο ανατολικά της πλατείας , τον Τ-Centralen σταθμό του μετρό και άλλες υπόγειες διαβάσεις, η Sergels Torg αποτελεί μέρος μιας συνεχούς υπόγειας δομής σχεδόν ένα χιλιόμετρο σε μήκος.

Klarabergsgatan

Η πλατεία Sergels όπως και ο πεζόδρομος Drottninggatan μπορεί να μη λένε και πολλά από ομορφιά ούτε είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά είχαν αρκετή κίνηση, ζωή και η αγορά ήταν ανοιχτή. Πολλές βιτρίνες ήταν διακοσμημένες για το halloween καθώς και κάποια σημεία του πεζόδρομου.

Από την Drottninggatan γρήγορα βρεθήκαμε στα δεξιά μας στην Hotorget(Haymarket). Μια τετράγωνη πλατεία χαρακτηριστική για την υπαίθρια αγορά λουλουδιών, λαχανικών και φρούτων. Αν και 5 η ώρα και σούρουπο η αγορά ήταν ανοιχτή και γέμιζε χρώματα τη μικρή πλατεία. Το πιο χαρακτηριστικό κτίριο είναι το Stockholms Konserthus δηλαδή το Βασιλικό Μέγαρο Μουσικής της Στοκχόλμης ένα κτίσμα του 1926.

Επί το έργον!

Βασιλικό Μέγαρο Μουσικής / Stockholms Konserthus

Το γλυπτό του Ορφέα έξω από το Μέγαρο

Το πίσω μέρος του Μέγαρου Μουσικής από την Kungsgatan

Ο καιρός αν και βαριά συννεφιασμένος φαινόταν πως δεν θα έριχνε βροχή αλλά το κρύο όσο βράδιαζε γινόταν πιο τσουχτερό. Μπορεί να είχε 8 βαθμούς όπως έγραφαν τα θερμόμετρα αλλά το σώμα σίγουρα ένοιωθε τουλάχιστον 4 βαθμούς χαμηλότερα. Η διαδρομή μας συνεχίστηκε επί της Kungsgatan. Μια σημαντική εμπορική λεωφόρος της πόλης ιδιαίτερα αριστοκρατική και επιβλητική με πιο εντυπωσιακό σημείο τους δύο πύργους Kungstorn (πύργοι του Βασιλιά) και τις δύο τοξοειδείς γέφυρες Malmskillnadsbron και τη Γέφυρα Regeringsgatan. Οι 60 μέτρων δίδυμοι πύργοι του 1924 ήταν μέχρι το 1945 τα ψηλότερα κτίρια της Σουηδίας.

Δίπλα από την γέφυρα Malmskillnadsbron στα αριστερά κάτω από τους πύργους, είναι ένα μικρό στενό με σκαλοπάτια με το πολύ εύηχο και εύκολο όνομαMalmskillnadstrappan, που μας οδήγησε στον πάνω δρόμο Malmskillnadsgatan.

Μέσω της οδού Malmskillnadsgatan φτάσαμε στο S:t Johannes kyrkogard δηλαδή στο πάρκο του Αγίου Ιωάννη που βρίσκεται και η ομώνυμη εκκλησία Sankt Johannes kyrka

Tunnelgatan επί της Malmskillnadsgatan

Αυτό εδώ είναι το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη!

Η εντυπωσιακή νεο-γοτθική εκκλησία του 1890 χτισμένη με τούβλα

Στο πάρκο μπροστά από τον καθεδρικό υπάρχει και νεκροταφείο. Τι πως και γιατί δεν ξέρω!

Είχε βραδιάσει, η περιοχή παραήταν ήσυχη με νεκρική σιγή οπότε φύγαμε γρήγορα. Από τον ίδιο δρόμο βρεθήκαμε ξανά πάνω στην γέφυρα Malmskillnadsbron όπου η θέα στη λεωφόρο Kungsgatan ήταν εξαιρετική.

Μετά κατεβήκαμε και συνεχίσαμε επί της Kungsgatan μέχρι που φτάσαμε στην πλατεία Stureplan

Η πλατεία Stureplan βρίσκεται στην αριστοκρατική συνοικία Ostermalm και είναι από τις πιο γκλαμουράτες πλατείες της Στοκχόλμης όπως και ολόκληρη η περιοχή. Θεωρείται σύμβολο πολυτέλειας και στυλ χαρακτηριστική για τα πολλά πανάκριβα καταστήμα, εστιατόρια και κλαμπ. Είναι από τις πιο θορυβώδεις και δημοφιλής περιοχές της high society της Στοκχόλμης!

Αριστερά στο κτίριο Arnoldhuset, βρίσκεται το Spy Bar ένα από τα πιο διάσημα μπαρ της Στοκχόλμης με v.i.p πελάτες

Επί της Birger Jarlsgatan

Το τέλος του δρόμου μας έβγαλε μπροστά από το Βασιλικό δραματικό θέατρο Στην πλατεία Nybroplan και στο πάρκο Berzelii.

Στο πάρκο σε μια γωνιά είναι μια καντίνα που μας φώναξε να φάμε ένα σνακ. Τα σάντουιτς και τα πιάτα που είχε μέσο όρο κόστιζαν 7-9 ευρώ. Τζάμπα πράμα δηλαδή. Υπήρχε και ένα ψαροσάντουιτς πολύ νόστιμο με 35 κορώνες. Αλλά 4 ευρώ για δύο μπουκιές, ήθελες 5 τέτοια για να χορτάσεις!

Αφού ικανοποιήσαμε λίγο την πείνα συνεχίσαμε τη διαδρομή για να καταλήξουμε πάλι στον Cityterminalen, να πάρουμε τις αποσκευές και να πάμε επιτέλους στο ξενοδοχείο.

Kungstradgarden

Το παλάτι όπως φαίνεται από την Gustav Adolfs Torg, την πλατεία μπροστά στην Βασιλική Όπερα

Η όπερα με σκαλωσιές

Συνεχίσαμε από την Regeringsgatan και μπήκαμε στο εμπορικό Gallerian γιατί ψάχναμε απεγνωσμένα τουαλέτα να κατουρήσει ο φίλος μου. Τι πρόβλημα κι αυτό το παιδί! Τελικά την ανάγκη του δεν την έκανε αφού δεν μπόρεσε να βρει τις τουαλέτες κι ας ρώτησε 5 ανθρώπους εκεί μέσα!

Και λίγο μετά να σου πάλι η Sergels torg η κεντρική πλατεία με τον οβελίσκο

Το γυάλινο κτίριο Kulturhuset περιλαμβάνει εστιατόρια, εκθεσιακούς χώρους, αίθουσες συνεδριάσεων, αίθουσες συναυλιών, κινηματογράφους, βιβλιοθήκες και από ψηλά έχει πολύ ωραία θέα προς την πλατεία. Το σκέφτηκα προς στιγμήν να ανέβουμε για έναν καφέ αλλά έπρεπε να πάμε και στο ξενοδοχείο. Πάντως το Kulturhuset το επισκέφτηκε εσωτερικά ο φίλος μου αφού τελικά εκεί κατούρησε!

Ξαλαφρωμένος αυτός, ξαλαφρωμένος κι εγώ που με είχε ζαλίσει νωρίτερα για τουαλέτα φτάσαμε λίγο μετά στις θυρίδες φύλαξης αποσκευών του Cityterminalen.
Και τρώμε μια φρίκη! Πάμε στη θυρίδα 15 που αφήσαμε τις αποσκευές μας η οποία είναι ανοιχτή και μέσα λείπουν οι βαλίτσες μας. Κατευθείαν το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι μου και ερχόταν το εγκεφαλικό. Μα πως γίνεται αυτό, και τι έγινε, τις παραβίασαν, πάνε να καλέσεις τον υπεύθυνο και αλλά τέτοια ωραία και ευτυχώς δεν απευθυνθήκαμε σε κανέναν γιατί θα γινόμασταν ρεζίλι. Πολύ απλά λίγα μέτρα πιο μετά είχε και άλλες θυρίδες με το νούμερο 15 σε ντουλάπι! Αφού ανοίξαμε τη θυρίδα και μόνο που δεν αγκάλιασα τη βαλίτσα μου, κατεβήκαμε στον σταθμό του μετρό T-Centralen.

Πήραμε την πράσινη γραμμή Τ17,18,19 και 5 στάσεις μετά κατεβήκαμε στον σταθμό Fridhemsplan (εξυπήρετούσε και η μπλε γραμμή Τ10 και Τ11). Είμαστε στην περιοχή Kungsholmen και στον κεντρικό δρόμο St Eriksgatan στο 20 είναι το ξενοδοχείο μας το First Hotel Fridhemsplan ένα ωραιότατο και αξιοπρεπέστατο ξενοδοχείο στα μέτρα μας που για 2 διανυκτερεύσεις για ένα δίκλινο το έκλεισα 1700sek δηλαδή 184€ τέσσερις μήνες πριν!
https://www.booking.com/hotel/se/fridhemsplan.el
Η 3η διανυκτέρευση κλείστηκε σε διαφορετικό ξενοδοχείο στην ίδια γειτονιά! Μεσολαβούσε η κρουαζιέρα και δεν υπήρχε διαθεσιμότητα σ’ αυτό για τη μια διανυκτεύρευση τη μέρα που θέλαμε. Αυτό το ξενοδοχείο το προτείνω γιατί και καλή τιμή έχει για τα δεδομένα της Στοκχόλμης, και σταθμό μετρό κοντά που σε αφήνει στο κέντρο, και εξυπηρετικότατες γλυκύτατες ρεσεψιονιστ και πλούσιο πρωινό. Το δωμάτιο άνετο και το κρεβάτι υπεραναπαυτικό.

Μαζί με την ξεκούραση ήρθε και η πείνα όμως. Ο κεντρικός δρόμος St Eriksgatan έχει αρκετά ταχυφαγεία κυρίως μεταναστών καθώς και μαγαζιά τύπου today stores. Εμείς πήγαμε στο σούπερ μάρκετ ICA που κλείνει στις 11 το βράδυ. Το σούπερ μάρκετ όπως και όλα τα σουπερ μαρκετς της Στοκχόλμης είχε διάφορα κρύα σάντουιτς και πλούσιο salad bar με μεγάλη ποικιλία που γεμίζεις ότι θες ανάλογα το μέγεθος του μπολ που έπαιρνες. Σε πίνακα έγραφε τις χρεώσεις αλλά δεν καταλάβαμε φυσικά τίποτα οπότε είπαμε όσο βγει! Τα 8 ευρώ που κόστισε η σαλάτα δεν το λες φτηνό αλλά πρώτον συνειδητοποιήσαμε καλά που έχουμε έρθει, δεύτερον δεν μας φάνηκε και υπερβολικά ακριβή και τρίτον τουλάχιστον ήταν χορταστική και πάρα πολύ γευστική με ποιοτικά υλικά. Ενώ μια μπαγκέτα με γαρίδες και τίγκα στη μαγιονέζα ήταν μέτρια. Δύο σαλάτες, ένα σάντουιτς, 2 ψωμάκια και μια κόκα κόλα 23€. Οι τιμές στα προϊόντα με μια γρήγορη ματιά που έριξα μου φάνηκαν ελάχιστα πιο ακριβές από Ελλάδα. Βέβαια έβλεπα τις τιμές σε κορώνες οπότε δεν μπορούσα να υπολογίσω ακριβώς. Πάντως όχι μεγάλες διαφορές στα βασικά. Πάντως τα super markets και το street food γενικά είναι μια φτηνή λύση αν θες να τη βγάλεις οικονομικά σε τόσο ακριβή πόλη και ευτυχώς υπάρχουν τέτοιες επιλογές. Και όταν λέμε οικονομικά εννοούμε πως μέσος όρος ενός hot dog ή χάμπουργκερ ή οποιουδήποτε απλού σνακ κοστίζει 7 ευρώ.

Αυτά τα ολίγα από την πρώτη μας μέρα στη Σουηδική πρωτεύουσα. Η οποία σαν πρώτη εικόνα μας φάνηκε σε γενικές γραμμές ζωντανή πόλη αλλά βέβαια κινηθήκαμε στο σύγχρονο κέντρο την πιο πολύβουη περιοχή που όμως σε κάποια σημεία ήταν μέχρι και ερημική! Επίσης οι μοναδικοί με φωτογραφικές ήμασταν εμείς! Όπως ανέφερα πάρα πολλοί ζητιάνοι. Άραγε το κλασικό ζητιανιλίκι ''δωσε κάτι καλέ'' πώς να είναι στα σουηδικά?
Τα καλύτερα όμως έρχονται τη δεύτερη μέρα!

Στοκχόλμη: Περιοχή Kungsholmen ως το Δημαρχείο Stadshuset

Τα ξακουστά σουηδικά κεφτεδάκια καθώς και ποικιλία από τον ζεστό μπουφέ όπως λουκανικάκια, μπέικον, ομελέτα και άλλα ελαφριά ήταν το πρωινό μας στην μοντέρνα και νεανική αίθουσα του πρωινού στην οποία δούλευε ως μπουφετζού και μια ελληνίδα θεία!

Η μέρα ήταν κάτι παραπάνω από καλή. Ένας γαλανός καθαρός ουρανός και ένας δυνατός ήλιος μας καλημέρισαν και μας συντρόφευσαν όλη την υπόλοιπη ημέρα ανεβάζοντας στα ύψη την ευφορία μας! Είχε βέβαια χαμηλή θερμοκρασία στις 9:30 κάπου 6 βαθμούς και αυτή η θερμοκρασία δεν θα άλλαζε αλλά who cares?

Η αρχή γίνεται από την περιοχή που διαμέναμε το Kungsholmen. Είναι ένα νησί δυτικά και αποτελεί έναν από τους 11 δήμους της αστικής περιοχής της Στοκχόλμης. Το Kungsholmen ουσιαστικά δεν έχει τίποτα τουριστικό και είναι το λιγότερο δημοφιλές σημείο για τους επισκέπτες. Δεν έχει κάποιο σημαντικό αξιοθέατο παρά μόνο ένα. Το δημαρχείο που βρίσκεται στα ανατολικά αυτού του νησιού. Μπορεί σαν περιοχή να μη λέει πολλά όμως για διαμονή είναι καλή περιοχή γιατί βρίσκεται μόλις 5 στάσεις μακριά με το μετρό από το κέντρο. Επίσης το λεωφορείο 3 είναι από τα πιο δημοφιλή αστικά αφού σε μεταφέρει στο πολυσύχναστο συγκοινωνιακό κόμβο το Slussen. Εν μέσω ενός εκτυφλωτικού ήλιου ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο μας περπατώντας την Sankt Eriksgatan μέχρι να φτάσουμε στη λιμνοθάλασσα στον κόλπο Ρινταρφιέρντεν. Εκεί όπου αρχίζει το πάρκο Ralambshovsparken με θέα τη γέφυρα Vasterbron, εκεί όπου αμέριμνα παπάκια έκαναν μπάνιο στα κρύα νερά. Ένα όμορφο και ήρεμο μέρος με λίγους σουηδούς να βγάζουν βόλτα το σκυλί τους ή να κάνουν τζόκινγκ.

Sankt Eriksgatan

Το σημείο που κατεβαίνεις τα σκαλιά για το πάρκο Ralambshovsparken

Επόμενος προορισμός το Δημαρχείο. Πάνω στην Hantverkargatan παράλληλη της Sankt Eriksgatan πήραμε το λεωφορείο 3 και κατεβήκαμε ελάχιστες στάσεις μετά. Τι την πήραμε την κάρτα μεταφορών? Δεν θέλαμε να πάμε κατευθείαν στο δημαρχείο αλλά να κάνουμε και περίπατο στον παραλίμνιο δρόμο μέχρι εκεί. Η απόσταση από αυτό το σημείο μέχρι το δημαρχείο είναι γύρω στα 15-20 λεπτά, απλά εμείς γλιτώσαμε κάποια μέτρα κατεβαίνοντας δύο στάσεις μετά στη Landstingshuset. Αν κάποιος θέλει να κατέβει ακριβώς στο δημαρχείο, τα αστικά 3 και 62 κάνουν στάση μπροστά από το Δημαρχείο στην οδό Hantverkargatan 1 και η στάση του λεωφορείου ονομάζεται Stadshuset. Από τον σταθμό του μετρό Radhuset της μπλε γραμμής μέχρι το δημαρχείο είναι 5 λεπτά περπάτημα και από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό 8 λεπτά περπάτημα μέχρι το δημαρχείο.

Στο βάθος το δημαρχείο επί της Hantverkargatan

Γενικά αδιάφορος αυτός ο δρόμος, όμως δεν συνεχίσαμε ευθεία αλλά μπήκαμε δεξιά σε ένα στενό και φτάσαμε στον παραθαλάσσιο δρόμο Norr Malarstrand. Το τοπίο άλλαξε ριζικά και έγινε πανέμορφο. Μια υπέροχη παραθαλάσσια βόλτα μέχρι το δημαρχείο περικυκλωμένη με όμορφες εικόνες. Από τη μια επιβλητικά ιστορικά κτίρια, πολυτελή σκάφη και απλά πλοιάρια αραγμένα στην άκρη, η παλιά πόλη απέναντί μας, το δημαρχείο που μας περίμενε και ο ήλιος να φεγγοβολά πάνω στην θάλασσα ή μάλλον στη λίμνη!

Είσοδος στο πάρκο του δημαρχείου

Η είσοδος στο μικρό προαύλιο του Δημαρχείου είναι δωρεάν αφού ουσιαστικά αποτελεί ένα δημόσιο πάρκο. Ο χώρος είναι ιδιαίτερα διακοσμημένος με διάφορα γλυπτά, καλοφτιαγμένους κήπους με κυρίαρχο στοιχείο την πέτρα και η βόλτα εκεί είναι εξαιρετική αφού η αυλή του δημαρχείου είναι κυριολεκτικά δίπλα στην όχθη της λίμνης Malaren και η θέα μοναδική. Κι όταν μάλιστα αυτή η βόλτα γίνεται με υπέρλαμπρο ήλιο τότε είναι δύο φορές πιο ωραία!

Η θέα προς την παλιά πόλη

Το Stadshuset το πέτρινο δημαρχείο του 1923 είναι το σύμβολο της Στοκχόλμης και μάλλον το πιο αναγνωρίσιμο και φημισμένο κτίριο της. Ειδικά ο 106 μέτρων πύργος είναι ορατός σχεδόν από κάθε σημείο της πόλης και στην κορυφή του έχει τις τρεις κορώνες, που είναι το σουηδικό εθνόσημο. Το Δημαρχείο είναι χτισμένο από οκτώ εκατομμύρια τούβλα και αποτελεί αρχιτεκτονικά το καλύτερο παράδειγμα του εθνικού ρομαντισμού στη Σουηδία. Περιλαμβάνει γραφεία και αίθουσες συνεδρίασης καθώς και υπέροχα δωμάτια με μοναδικά έργα τέχνης για δεξιώσεις και τελετές όπως η μπλε και η χρυσή αίθουσα που πραγματοποιείται η δεξίωση για τους βραβευθέντες των ετήσιων βραβείων Νόμπελ.

Οι αίθουσες του Δημαρχείου είναι ανοιχτές για τους επισκέπτες αλλά μόνο μέσω ξενάγησης σε γκρουπ συγκεκριμένου αριθμού ατόμων. Πραγματοποιούνται καθημερινά στα σουηδικά και στα αγγλικά σε συγκεκριμένες ώρες. Τα εισιτήρια αγοράζονται στο Δημαρχείο την ημέρα της επίσκεψης και δεν μπορεί να γίνει προαγορά μέσω ίντερνετ. Η Περιηγήσεις στην αγγλική γλώσσα είναι διαθέσιμη καθημερινά στις 10.00, 11.00, 12.00, 13.00, 14.00 και 15.00 όμως λόγω του μεγάλου αριθμού των εκδηλώσεων στο Δημαρχείο, οι ξεναγήσεις συχνά ακυρώνονται. Επίσης λάβετε υπόψη πως τα Σάββατα, όλες οι περιηγήσεις από τις 11.00 και μετά, είναι περιορισμένες γιατί γίνονται γαμήλιες τελετές, πράγμα που σημαίνει ότι ορισμένες αίθουσες είναι κλειστές.

Οι ξεναγήσεις αυτές έχουν δύο διαφορετικά επίπεδα τιμών, ανάλογα με την εποχή: -Απρίλιος-Οκτώβριος: 100 sek
-Νοέμβριος-Μάρτιος : 70 sek

Το επίσημο site του Δημαρχείου
Stockholms stad

Αυτά για το Δημαρχείο αν και θα είχε ενδιαφέρον η οργανωμένη αυτή ξενάγηση στο εσωτερικό του προτιμήσαμε να χαρούμε τον ήλιο και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας παρά να κλειστούμε μέσα. Και να μη ξεχάσω το πιο σημαντικό. Αν βρεθείτε εκεί από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο μην παραλείψετε να ανεβείτε στον πύργο. Υπάρχει ανελκυστήρας μέχρι τη μέση και μετά σκάλες που οδηγούν στην κορυφή του κωδωνοστασίου εκεί που μπορείς να δεις την ομορφότερη θέα της Στοκχόλμης. Αν κάτι μου στοίχησε ήταν αυτό αφού Οκτώβρη μήνα δεν λειτουργεί άσχετα αν ο καιρός είναι εξαιρετικός. Αν και το γνώριζα αυτό, τυπικά ρωτήσαμε και έναν υπάλληλο εκεί που απλά μας το επιβεβαίωσε.

Η θέα είναι αυτή και το εισιτήριο για να ανέβεις κοστίζει 50 sek.

Μπορεί μέσα στο δημαρχείο να μη ξεναγηθήκαμε αλλά ένα πέρασμα στην εσωτερική του αυλή το κάναμε όπου η πέτρα και το σκηνικό με ενέπνευσαν και κάναμε μια φωτογράφιση για την πάρτη μας ως μοντέλα! Ή το έχεις το ψώνιο ή δεν το έχεις!

Αφού κάναμε την περιήγηση μας γύρω από το δημαρχείο και απαθανατίσαμε εικόνες από όλες τις οπτικές γωνιές, βρεθήκαμε στον κεντρικό δρόμο Hantverkargatan εκεί που αρχίζει η γέφυρα Stadshusbron.

Κενοτάφιο του Birger Jarl, ενός σημαντικού σουηδού πολιτικού

Stockholm Waterfront ή Klara Hotell och Konferens ένα συγκρότημα κτιρίων με γραφεία, αίθουσες συνεδρίων που στεγάζει και το ξενοδοχείο Radisson Blu Waterfront. Πρωτο πλάνο η γέφυρα Stadshusbron.

Μπροστά από το δημαρχείο από τη στάση Stadshuset πήραμε το λεωφορείο 3. Επόμενη στάση το Slussen και η αρχή της περιήγησης στο Sodermalm.

Θα ακολουθήσει ένα μεγάλο ξεχωριστό κεφάλαιο για την ωραιότερη ίσως βόλτα σε όλο το ταξίδι! Στην περιοχή του Sodermalm.


Στοκχόλμη: Sodermalm! Μια φανταστική βόλτα!

Συνήθως το καλύτερο το αφήνουν για το τέλος. Για μας το καλύτερο ήρθε την δεύτερη μέρα του ταξιδιού, την πρώτη ολόκληρη μέρα μας στη Στοκχόλμη. Μια μοναδική περιήγηση σε μια εξαιρετική συνοικία το Sodermalm. Μια βόλτα γεμάτη εναλλαγές, με πανοραμικές απόψεις, ξύλινα παραδοσιακά σπίτια, μονοπάτια, λεωφόρους, μοδάτα στέκια και γκαλερί και φθινοπωρινή φύση! Η μποέμ συνοικία της εναλλακτικής κουλτούρας, του ρετρό και του vintage και για να το γράψω με τον διαδεδομένο πια όρο είναι η συνοικία που λατρεύουν οι hipsters! Η άλλοτε περιοχή της εργατικής τάξης είναι σήμερα μια συνοικία των προνομιούχων ενώ η αγορά διαμερίσματος εδώ είναι από τις πιο δαπανηρές σε ολόκληρη τη Στοκχόλμη. Το Sodermalm είναι γεμάτο από εναλλακτικά καφέ και μπαρ, ρετρό μικρά καταστήματα, μπουτίκ με ρούχα από δεύτερο χέρι, εστιατόρια για όλα τα βαλάντια και με πολλές επιλογές σε streed food. Το στέκι των hipsters λοιπόν η συνοικία του Sodermalm είναι ότι πιο ''in'' και ''cool'' έχει να επιδείξει η Στοκχόλμη αυτή τη στιγμή. Είτε είσαι hipster είτε mainstream τύπος, είτε το θεωρούν δήθεν είτε ψαγμένο, το Sodermalm τα τελευταία χρόνια όπως λένε έχει αλλάξει πρόσωπο, πνέει ένας διαφορετικός αέρας και εμένα προσωπικά ναι μου άρεσε!

Το Sodermalm είναι ουσιαστικά ένα νησί που ενώνεται με την υπόλοιπη Στοκχόλμη με γέφυρες και έχει την ιδιαίτερότητα να βρέχεται από τη μία πλευρά από την λίμνη Malaren και από την άλλη από τη Βαλτική θάλασσα. Το λεωφορείο 3 μας άφησε στο πολυσύχναστο κόμβο του Slussen. Το Slussen είναι ένα συνονθύλευμα από δρόμους, υπόγειες διαβάσεις και το κανάλι του Slussen που μέσα από τις κλειδαριές του περνούν τα νερά της Βαλτικής και της λίμνης Malaren. Είναι ένα κομβικό σημείο των δημόσιων μεταφορών στη Στοκχόλμη, με τον σταθμό μετρό που εξυπηρετεί με τις κόκκινες και πράσινες γραμμές, με ένα γειτονικό τερματικό σταθμό λεωφορείων και προαστιακών σιδηροδρομικών σταθμών που εξυπηρετούν τις ανατολικές περιοχές της Στοκχόλμης και τα περίχωρά της.

Η πλατεία Ryssgarden μπροστά από την κεντρική έξοδο του μετρό

Το πρώτο πράγμα όμως που μας τράβηξε την προσοχή σαν φτάσαμε στο Slussenήταν ο πρώην ανελκυστήρας Katarinahissen που σύνδεε την περιοχή με τα ψηλότερα επίπεδα του λόφου στο Sodermalm μέσω δύο πεζογέφυρων. Ενδιάμεσα από τις δύο πεζογέφυρες είναι το φημισμένο εστιατόριο Gondolen που βρίσκεται ακριβώς από κάτω.

Ο ανελκυστήρας του 1935 έκλεισε το 2010 για λόγους ασφαλείας αφού η κατασκευή του ήταν σε πολύ κακή κατάσταση. Λέγεται πως θα ανακαινιστεί και θα λειτουργήσει ξανά το 2019. Και πως θα φτάσουμε στα επάνω επίπεδα? Λύση υπάρχει. Ακριβώς απέναντι , στο νούμερο 6 της οδού Stadsgarden είναι η είσοδος στο κτίριο KF-huset του συμπλέγματος γραφείων που περιλαμβάνει επίσης τον ανελκυστήρα Katarinahissen. Είναι η ίδια είσοδος που οδηγεί στο εστιατόριο Gondolen. Έτσι λοιπόν μπήκαμε από την είσοδο, πήραμε το ασανσέρ και ανεβήκαμε μέχρι τον τελευταίο όροφο. Ήμασταν λίγο στα χαμένα γιατί βρεθήκαμε έξω από το εστιατόριο και νομίζαμε ότι για να βγούμε έξω στις πεζογέφυρες έπρεπε να μπούμε μέσα στο εστιατόριο και δεν μας κολλούσε. Τελικά ανεβήκαμε λίγες σκάλες, ανοίξαμε την πόρτα και ορίστε!

H θέα από εκεί πάνω ήταν αρκετά εντυπωσιακή αλλά ο φωτισμός δεν με βοηθούσε ιδιαίτερα και κάτι μου έλεγε πως θα ξαναέρθω εδώ με καλύτερες συνθήκες φωτισμού. Είμαι τελειομανής τι να κάνω!

Η Katarinavagen όπως φαίνεται από τη δεύτερη πεζογέφυρα

Η πεζογέφυρα Katarina gangbro μας οδήγησε στην πλατεία Mosebacke Torg. Το είχε το ψυχρό του αεράκι αλλά ήμασταν ακόμα στην αρχή μιας υπέροχης μέρας και μας περίμεναν εξαιρετικές γωνιές να τις ανακαλύψουμε.

πλατεία Mosebacke Torg

Στην πλατεία δίπλα από το Νότιο Θέατρο (Sodra Teatern) είναι μια πύλη, σαν μια μικρή θριαμβική αψίδα, που οδηγεί στην βεράντα του καφέ - μπαρ του θεάτρου με θέα σε ένα κομμάτι του Slussen. Το καφέ - bar του Sodra Teatern έχει στην βεράντα παγκάκια και τραπέζια όμως ήταν έρημο και κάπως εγκαταλελειμμένο προφανώς γιατί λειτουργεί μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες.

Στην πλατεία πρωταγωνιστεί ο 36 μέτρων πύργος νερού Mosebacke με το χαρακτηριστικό κόκκινο τούβλο κατασκευής 1896 που τέθηκε εκτός λειτουργίας το 1960.

Και συνεχίζουμε στα ενδότερα του Sodermalm. Πίσω από τον πύργο Mosebacke είναι η οδός Fiskargatan, μετά αριστερά η Svartensgatan και δεξιά η Katarina Kyrkobacke. Αυτή η διαδρομή πρέπει να γίνει ακριβώς έτσι! Και εννοώ πως περνώντας αυτά τα γραφικά στενά συναντάς τις πανέμορφες πολύχρωμες εξοχικές ξύλινες κατοικίες του 1700. Και όχι μόνο σ’ αυτό το δρόμο. Γενικά στο βορειοανατολικό Sodermalm έχουν απομείνει κάποιες τέτοιες κατοικίες από τότε που το Sodermalm ήταν αγροτική, γεωργική περιοχή. Δεν ξέρω αν αυτά τα ξύλινα σπιτάκια κατοικούνται κανονικά και τι χρήση έχουν αλλά τα ζήλεψα. Ήθελα να μπουκάρω μέσα να δω τη διακόσμηση τους και γενικά σκεφτόμουν να κατοικώ σε ένα τέτοιο παραμυθένιο σπίτι. Ήταν λες και περπατούσαμε σε κάποιο χωριό και όχι στην πρωτεύουσα μιας χώρας.

Fiskargatan

Svartensgatan

Από τα ομορφότερα φωτογραφικά σημεία είναι ο δρόμος Katarina Kyrkobacke έχοντας απέναντι έναν από τους σημαντικότερους ναούς στο κέντρο της Στοκχόλμης, την εκκλησία Katarina kyrka.

Κατεβήκαμε τα σκαλιά και βρεθήκαμε στον καταπράσινο ανοιχτό χώρο μπροστά στην εκκλησία που μάλιστα έχει και ένα κοιμητήριο στο οποίο έχουν ταφεί αρκετοί διάσημοι σουηδοί.

Το στενό Master Mikaels Gata είναι ακόμα ένας δρόμος με τις ξύλινες κατοικίες του 17ου αιώνα, που τον ακολουθήσαμε μέχρι να μας βγάλει στο πάρκο Cornelisparken. Οι φωτογραφίες που έχω δει από αυτό τον δρόμο χιονισμένο είναι το κάτι άλλο. Όχι ότι με ήλιο το μέρος είναι ευκαταφρόνητο!

Μια μικρή στάση σε ένα παγκάκι του μικρού πάρκου Cornelisparken και μετά κατεβήκαμε από τις σκάλες στον κεντρικό δρόμο Renstiernas gata.

Μετά και πάλι ανάβαση από τα σκαλιά για να περπατήσουμε δύο πολύ γνωστούς και υπέροχους δρόμους του Sodermalm, την Fjallgatan και την Stigbergsgatanόπου από τη μια χαζεύεις τα σχεδόν ψεύτικα χρωματιστά ξύλινα σπίτια και από την άλλη απολαμβάνεις την πανοραμική θέα της Στοκχόλμης και τη Βαλτική θάλασσα!

Fjallgatan

Η θέα του λούνα Παρκ Grona Lund και της ευρύτερης περιοχής του Djurgarden

Σε πρώτο πλάνο το Μουσείο Fotografiska

Θέα από την Fjallgatan

Fjallgatan

Το στενό Sista Styverns trappor μας οδήγησε στον πάνω δρόμο Stigbergsgatan

Και πέσαμε πάνω στο κολλέγιο Ersta Skondal hogskola και το σχολείο Frans Schartaus

Τα κουκλίστικα ξύλινα σπιτάκια

Ακριβώς απέναντι η Νορβηγική εκκλησία Den Norske Kirke i Stockholm

Περπατούσαμε με το πάσο μας και αυτό ήταν που μας έκανε να απολαύσουμε αυτή τη διαδρομή μέσα στα στενά αυτής της τόσο όμορφης συνοικίας. Χωρίς άγχος και χωρίς να βιαζόμαστε να προλάβουμε αξιοθέατα, αυτή η βόλτα δεν ήθελα να τελειώσει. Ήξερα ότι άνετα θα δούμε όσα είχα στο πρόγραμμα μέχρι τη δύση του ηλίου γι’ αυτό και αυτή την διαδρομή την κατατάσσω από τις ομορφότερες που έχω κάνει και μάλιστα μέσα σε απόλυτη ηρεμία αφού περπατούσαμε σχεδόν μόνοι μας. Δεν υπήρχε ίχνος τουρίστα πουθενά. Κάτι βεβαία που μου έκανε εντύπωση και διαπίστωνα συνέχεια. Η Στοκχόλμη τελικά δεν έχει τουρισμό?

Από τα ίδια σκαλιά κατεβήκαμε ξανά και συνεχίσαμε επί της Fjallgatan ατενίζοντας και πάλι την άπλετη θέα απέναντί μας.

Το τέλος της Fjallgatan και η συνέχεια της η Erstagatan

Κι ενώ ήμασταν έτοιμοι να ανέβουμε για έναν καφέ στο γωνιακό Ersta Terrass, είπαμε να συνεχίσουμε τη διαδρομή και να κάνουμε διάλλειμα στην πολυσύχναστη γειτονιά του Sofo. Επόμενο κομμάτι και εύκολο μια μεγάλη ευθεία. Από την οδό Lilla Erstagatan μέχρι την εκκλησία της Σοφίας Sofia kyrka στο μεγάλο πάρκο Vitabergsparken.

Από την Lilla Erstagatan κατεβαίνοντας μερικά σκαλιά το Stig Claessons park

Η οδός Klippgatan και στο βάθος η Sofia kyrka

Φτάσαμε στην εκκλησία του 1906 που θεωρείται από τις σημαντικότερες στη Σουηδία και ήθελα να δω το εσωτερικό της. Μπήκα λοιπόν ανέμελα μέσα και μέσα είδα έναν ιερέα και ένα φέρετρο! Δεν ξέρω αν θα ακολουθούσε καμιά κηδεία ή αν μου φάνηκε αλλά ένοιωσα άβολα και έφυγα όπως όπως!

Vitabergsparken

Λίγο πιο κάτω από την εκκλησία, κατεβαίνοντας την Skanegatan στα αριστερά συναντήσαμε την τετράγωνη πλατεία Nytorget. Στην μικρή πλατεία άνθρωποι κάθε ηλικίας αράζανε στα παγκάκια ή έπαιζαν με τα σκυλιά τους. Είναι μια πολύ περιποιημένη πλατεία που όμως από φωτογραφίες που έχω δει σε καλοκαίρι και άνοιξη είναι πολύ πιο γοητευτική και όμορφη με λουλούδια και το σιντριβάνι και με πλήθος κόσμου να ξαπλώνει στο γρασίδι. Στο μέσο της που όπως βλέπετε στη φωτογραφία ήταν καλυμμένο, είναι το μικρό σιντριβάνι που ήταν εκτός λειτουργίας.

Είμαστε στην γειτονιά του Sofo. Το όνομα SoFo είναι ένα λογοπαίγνιο με το Soho, τις συνοικίες του Λονδίνου και του Μανχάταν, και είναι ουσιαστικά μια εφεύρεση των τοπικών επιχειρηματιών οι οποίοι από το 2003 έχουν προσπαθήσει να αλλάξουν το status της περιοχής ως κέντρο δημιουργίας και καινοτομίας στη σουηδική μόδα και τη λιανική πώληση.
Όπως ανέφερα στην αρχή είναι η αγαπημένη περιοχή που προσελκύει τους νέους ανθρώπους! Η γειτονιά του ρετρό και του Vintage και των εναλλακτικών μαγαζιών. Αυτό που διάβασα και μου έκανε εντύπωση είναι πως το όνομα Sofo χρησιμοποιείται κυρίως από τους ανθρώπους στον δημιουργικό τομέα της περιοχής και τους hipsters φυσικά, και όχι τόσο από τους υπόλοιπους κατοίκους της Στοκχόλμης.

Υπήρχε μια σχετική κινητικότητα και κάποια από αυτά τα στέκια είχαν αρκετό κόσμο και επειδή ο καιρός ήταν καλός πολλοί έπιναν τον καφέ ή το κρασάκι τους έξω στον ήλιο σε τραπεζάκια. Εδώ ο καθένας έχει μια γενειάδα και ένα ποδήλατο! Μου φάνηκε πράγματι ενδιαφέρουσα γειτονιά χωρίς να εκστασιαστώ βέβαια. Αλλά μου άρεσε αυτό το διαφορετικό. Οι ειδήμονες του τύπου παγκοσμίως όπως οι Financial Times, η Vogue και άλλα κατατάσσουν το Sofo στους πιο trendy προορισμούς του κόσμου. Υπερβολή ή όχι δεν ξέρω, δεν έκανα και διατριβή στο μέρος οπότε δεν θα φέρω αντιρρήσεις. Εγώ θα πρότεινα όποιος βρεθεί εκεί να το ανακαλύψει μόνος του.

Καλή η θεωρία ρε παιδί μου αλλά να μη το νοιώσουμε στην πράξη? Να μη γευτούμε κι εμείς τίποτα? Ήταν 1 το μεσημέρι και ήταν η καλύτερη στιγμή για ένα διάλλειμα. Στην γωνία της πλατείας Nytorget εντοπίσαμε ένα μαγαζί που μας έκανε πολλά κλικ. Το Urban Deli το οποίο με ξετρέλανε στο εσωτερικό του. Είναι ένα μπακάλικο- ντελικατέσεν με βιολογικά προϊόντα και μεγάλη ποικιλία από φρεσκοφουρνιστά ψωμιά μαζί με μπαρ και εστιατόριο. Ήμασταν διστακτικοί γιατί δεν θέλαμε να μας βγει ο κούκος αηδόνι. Το μαγαζί γεμάτο κόσμο και όπως φάνηκε μόνο ντόπιοι. Έχει διαφορετικά μενού για συγκεκριμένες ώρες για πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό, για Σαβ/κα και κάποια πιάτα ανά ημέρα. Μετά από λίγη αναμονή τελικά καθίσαμε στο μπαρ γιατί έτσι κι αλλιώς ένα μικρό διάλλειμα θέλαμε να κάνουμε. Είχε ωραία πληθωρικά πιάτα ψιλογκουρμέ και με ψαρικά με τιμές από νορμάλ μέχρι τσουχτερές. Εμείς πήραμε ένα ταμπλό για δύο άτομα με εξαιρετικά αλλαντικά με γαρνιτούρα ελιές και κάτι σος με τυριά και ήταν υπέροχα και τα συνοδέψαμε με μπύρα. Μια τέλεια στιγμή στο ιδανικό μέρος! Φτηνό δεν το λες με 450 περίπου κορώνες αλλά τέλος πάντων!

Αρκετά τεμπελιάσαμε όμως! Ώρα για περπάτημα. Συνεχίζουμε λοιπόν στους δρόμους του Sofo, από την Skanegatan που βρισκόμαστε περνάμε τηνSodermannagatan στρίβουμε αριστερά στην Asogatan για να καταλήξουμε στην κεντρική Gotgatan και την πλατεία Medborgarplatsen.

Sodermannagatan

H οδός Asogatan και η Svenska Naturskyddsforeningen δηλαδή η Σουηδική Εταιρεία για την Προστασία της Φύσης!

Και φτάσαμε στην Gotgatan, από τους μεγαλύτερους δρόμους στο κέντρο της Στοκχόλμης

Η πλατεία Medborgarplatsen (πλατεία του Πολίτη) είναι μία από τις μεγαλύτερες πλατείες της Στοκχόλμης. Είναι η πλατεία του λαού στην κυριολεξία αφού χρησιμοποιείται για διαδηλώσεις και γενικότερα είναι η περιοχή της αριστερής εργατικής τάξης. Στην πλατεία κυριαρχεί ο Soder Torn, ο 86 μέτρων πύργος 24 ορόφων με διαμερίσματα και εμπορικά καταστήματα ο οποίος είναι κατασκευής μόλις του 1997. Είναι ένα πολυσύχναστο μέρος που μπορείς μάλιστα να φας και πολύ οικονομικά με 60-70sek από τις καντίνες που βρίσκονται στην πλατεία και σκεφτόμουν τα 450 sek που δώσαμε εμείς. Όμως ντονέρ και γύρο στη Στοκχόλμη? Λίγη αποτοξίνωση δεν βλάπτει!

*Κοντά στην πλατεία είναι ο σταθμός μετρό Medborgarplatsen της πράσινης γραμμής 17,18,19. Από εδώ φύγαμε για το Globen και μετά για το εντυπωσιακό Skogskyrkogarden! Τι είναι αυτά? Θα αφιερωθεί το επόμενο ξεχωριστό κεφάλαιο για αυτά! Θέλω να παραμείνουμε στο Sodermalm.

Μετά από 2,5 ώρες και ενώ ο ήλιος άρχισε να κατεβαίνει, φτάσαμε στο σταθμό μετρό του Slussen και πάλι. Η πλατεία Ryssgarden μπροστά στο μετρό έχει μια μικρή υπαίθρια αφορά με λουλούδια, φρούτα και λαχανικά και κάποια προσωπικά είδη όπως κασκόλ, γάντια κτλ. Στην μια πλευρά της πλατείας βρίσκονται δύο ιστορικά κτίρια του 17ου αιώνα το Μουσείο της Πόλης της Στοκχόλμης (Stadsmuseet i Stockholm) και το ακίνητο Fengerska huset ( Stockholms sjomanshem το πρώην σπίτι ναυτών Στοκχόλμης).

Η πείνα πάλι έκανε την εμφάνιση της και αυτή τη φορά η επιλογή ήταν street food αλλά κάτι παραδοσιακό σουηδικό! Στην πλατεία υπάρχει μια καντίνα που πουλάει μόνο ψαροσάντουιτς που αποτελεί το αυθεντικό βρώμικο της χώρας. Με ονομασία Nystekt Stromming έχει το πιο οικονομικό σνακ αφού ένα ψωμάκι με φιλέτο ψαριού ,κρεμμύδι και πουρέ πατάτας κοστίζει γύρω στις 60 κορώνες. Έχει διάφορα σάντουιτς αλλά και πιάτα με ψάρι με μικρές παραλλαγές και οι τιμές κυμαίνονται από 60 μέχρι 90sek. Καθίσαμε στα ξύλινα παγκάκια μαζί με άλλους και τα απολαύσαμε κάτω από το ψυχρό αεράκι!Μου άρεσε πολύ ακόμα και του φίλου μου που δεν τρώει ψάρια. Δεν είναι τεράστιο αλλά σίγουρα κόβει την πείνα.

Εκεί που καθόμασταν αντικρίζω και κολλάω το βλέμμα μου πάνω στον παλιό ανελκυστήρα Katarinahissen. Δεν ήμουν ευχαριστημένος από τις φωτογραφίες το πρωί με τον εκτυφλωτικό ήλιο. Τώρα ο ήλιος θα βασιλεύει… βλέποντας τον προβληματισμό στο πρόσωπό μου ο φίλος μου με καταλαβαίνει και μου λεει ''σήκω, ξέρω πως θες να ανέβουμε πάλι''! Μα πως με ξέρει καλά αυτό το παιδί. Φυσικά και θέλω!

Ξανά ασανσέρ και τέρμα πάνω από το εστιατόριο Gondolen στην πεζογέφυρα. Πραγματικά η θέα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακή. Η λεγόμενη χρυσή ώρα είχε δημιουργήσει έναν εξαιρετικό φωτισμό στο γύρω τοπίο. Από ψηλά βλέποντας το Slussen μπορείς να καταλάβεις το συνονθύλευμα και το μπέρδεμα. Ένα ζμάρι δρόμων, γεφυρών, κυκλικών κόμβων και υπόγειων διαβάσεων.

Είχε απομείνει πια το ωραιότερο κομμάτι του Sodermalm και ήταν η ιδανική ώρα για να το απολαύσουμε. Το ομορφότερο πανόραμα στο Montelius Vagen . Από το Slussen κινηθήκαμε προς την Hornsgatan. Στα δεξιά βρίσκεται μια καταπληκτική και ατμοσφαιρική γειτονιά με σκαλοπάτια, στενά πλακόστρωτα μονοπάτια, μικρές σιδερένιες γέφυρες που ενώνουν τα ιστορικά κτίρια, παλιά γοητευτικά σπίτια και όλα αυτά οδηγούν στην θέση Montelius Vagen. Ένα μονοπάτι μέσα στο πράσινο που οδηγεί σε ένα μεγάλο μπαλκόνι 500 μέτρων με τη θέα της λίμνης Malaren και της Στοκχόλμης στα καλύτερα της! Η δύση του ηλίου είναι η ωραιότερη ώρα της ημέρας πόσο περισσότερο όταν βρίσκεται σε ένα τόσο ειδυλλιακό μέρος. Οι γραφικοί δρόμοι που περπατήσαμε μέχρι εκεί ήταν οι Pustegrand, Bastugatan,Pryssgrand, Bellmansgatan μέχρι το μονοπάτι Montelius Vagen.

Pustegrand

Brannkyrkagatan, παράλληλη της Bastugatan

Bastugatan

Παράλληλη της Bastugatan τα σκαλιά της Maria Trappgrand

Bastugatan και Maria Trappgrand

Bastugatan

Bastugatan και Pryssgrand

Pryssgrand

Bastugatan και Bellmansgatan

Από αυτό το σημείο ανεβήκαμε στις γέφυρες που ενώνονται με τα κτίρια και τους δρόμους και το όλο σκηνικό έμοιαζε με μεσαιωνικό παραμύθι!

Συνέχεια και πάλι από την Bastugatan και μετά από λίγο μια πινακίδα οδηγεί δεξιά για το Montelius Vagen

Η πανοραμική θέα ομολογουμένως είναι εξαιρετική και σαγηνευτική. Η βασίλισσα Στοκχόλμη σε κάθε σημείο της πανέμορφη και ο ορίζοντας εκτυφλωτικός! Απολαύσαμε ανενόχλητοι τη θέα καθώς στο σημείο ήταν μαζί με μας λίγοι ακόμα άνθρωποι και όλοι σουηδοί! Το κρύο δεν ήταν ικανό να μας εμποδίσει να παραμείνουμε σχεδόν 1 ώρα στο σημείο μέχρι να πέσει το σκοτάδι. Ανά λεπτό το σκηνικό γινόταν διαφορετικό και η δύση του ηλίου άλλαζε τα χρώματα. Δεν περιγράφω άλλο!

πανοραμα

Από τον ίδιο δρόμο κατηφορίσαμε προς το Slussen

Mε το αστικό 3 από Slussen επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας. Από τη γειτονιά μας ικανοποιήσαμε την πείνα μας αυτή τη φορά από ένα αραβικής προέλευσης μαγαζί τύπου fast food αλλά όμορφο εσωτερικά σαν ταβέρνακι. Δεν καθίσαμε όμως αλλά πήραμε κάτι σαν πίτσα και την καταβροχθίσαμε στο δωμάτιο.

Η μέρα δεν τελείωσε όμως γιατί ήρθε η νύχτα! Το βράδυ με το μετρό πήγαμε μέχρι την παλιά πόλη. Τη Gamla stan. Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στην παλιά πόλη όμως ήθελα να δω και την ατμόσφαιρα της τη νύχτα σε μια σπέσιαλ νυχτερινή φωτογράφιση. Όμως την Gamla stan και τη μέρα και τη νύχτα θα της αφιερώσω ένα ολόκληρο κεφάλαιο.

Μετά τη φωτογράφιση λοιπόν είπαμε να πάμε για ένα ποτάκι εκεί στην παλιά πόλη και επιλέξαμε στην τύχη μια ιρλανδική παμπ την oconnells στην Stora Nygatan 21, επειδή παρατηρήσαμε ότι είχε κόσμο. Όντως το μαγαζί ήταν σχεδόν γεμάτο. Μια κλασική παμπ με φαγητό, μπύρες νεολαία και ζωντανή μουσική. Υπερβολικά ευγενικό το προσωπικό και πολύ κεφάτο το κλίμα. Ένα ποτήρι κρασί 66sek και μια μπύρα Carlsberg 52sek είναι πολύ φτηνά για Στοκχόλμη. Ήταν μια πολύ επιτυχημένη βραδιά που έκλεισε μια εξαιρετική ημέρα!

Ο πήχης ανέβηκε πολύ ψηλά ήδη από την δεύτερη μέρα!

Στοκχόλμη: Το Globen, η Eurovision και το νεκροταφείο!

Τι σχέση μπορεί να έχει ένα στάδιο με τη Eurovision?Ε προφανώς και μπορεί να έχει. Τι σχέση μπορεί να έχει ένα στάδιο με ένα νεκροταφείο? Καμία. Ή μάλλον έχουν το ότι είναι κοντά και μπορούν να συνδυαστούν σαν μια εναλλακτική βόλτα λίγο μακριά από το κέντρο της Στοκχόλμης!

Κι ενώ ήμασταν λοιπόν στην κεντρική πλατεία του Sodermalm την Medborgarplatsen είπαμε να αλλάξουμε λίγο παραστάσεις και να απομακρυνθούμε λιγάκι, αλλά όχι και πολύ μακριά μόνο 3 χλμ. Έτσι από τον σταθμό μετρό Medborgarplatsen πήραμε την γραμμή 19 και κατεβήκαμε στον σταθμό του Globen. Είμαστε στην περιοχή Johanneshov και είπαμε να κάνουμε ένα πέρασμα κι από δω για να δούμε το στάδιο Globe Arena.

Από τον σταθμό μετρό Globen

Γέφυρα Globen

Από τη γέφυρα Globen… στο βάθος ένα καινούριο στάδιο του 2012 η Tele2 Arena

Το Stockholm Globe City είναι μια περιοχή με σύγχρονα κτίρια με γραφεία, με εμπορικά κέντρα, με γήπεδα αλλά εμείς είπαμε ήρθαμε για ένα συγκεκριμένο στάδιο το Ericsson Globe Arena. Τι το αξιοπερίεργο έχει αυτό το στάδιο? Είναι σχεδιασμένο σαν μπάλα ή υδρόγειος σφαίρα και είναι το μεγαλύτερο ημισφαιρικό κτίριο στον κόσμο! Το στάδιο εγκαινιάστηκε το 1989 και έχει ζήσει μεγάλες δόξες. Έχουν γίνει και αγώνες χόκεϊ επί πάγου, χάντμπολ και μπάσκετ αλλά κυρίως χρησιμοποιείται για μουσικές παραστάσεις και από τη σκηνή του έχουν περάσει οι μεγαλύτεροι μουσικοί αστέρες παγκοσμίως. Μέχρι και οι Δαλάι Λάμα και Νέλσον Μαντέλα έχουν εμφανιστεί στο Globe αλλά αυτοί είναι άλλου είδους αστέρες! Εξωτερικά του σταδίου υπάρχει κεκλιμένος ανελκυστήρας, δύο σφαιρικές γόνδολες που μεταφέρουν τους επιβάτες στο επάνω μέρος της αρένας για ανεμπόδιστη θέα της ευρύτερης περιοχής της Στοκχόλμης. Το κόστος είναι 150 ωραιότατες κορώνες!

Το Globe Arena τον Μάιο του 2016 θα φιλοξενήσει τον αγαπημένο διαγωνισμό τραγουδιού των σουηδών που δεν είναι άλλος από τη Eurovision. Αν υπάρχει μια χώρα που στηρίζει, λατρεύει και πωρώνεται για τη Eurovision δεν είναι άλλη από τη Σουηδία. Η χώρα έτσι κι αλλιώς καυχιέται για την ποπ μουσική βιομηχανία της, τους ΑΒΒΑ, το εθνικό της φεστιβάλ το Melodifestivalen αλλά και για τις 6 νίκες της στη Eurovision. Μπορεί για όλους να είναι απλά μια χαλαρή βραδιά, ή κάτι ασήμαντο ή ένα πανηγύρι αλλά όχι για τους σουηδούς που ναι μεν είναι κάτι ψυχαγωγικό αλλά το θεωρούν όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται υπόθεση εθνικής σημασίας! Εδώ που τα λέμε οι υπεύθυνοι το ψάχνουν πολύ γι’ αυτό και είναι πολύ μπροστά στην live προσέγγιση των τραγουδιών. Και να μη ξεχνάμε πως και το συγκρότημα θρύλος οι ΑΒΒΑ που αποτελούν μεγάλο μουσικό κεφάλαιο της Σουηδίας, επίσης αναδείχτηκαν από τη Eurovision. Φαντάζομαι λοιπόν πως τον Μάιο οι σουηδοί θα πάθουν ντελίριο ενθουσιασμού που ο διαγωνισμός φιλοξενείται και πάλι στη χώρα τους. Δεν θα το αναλύσω άλλο. Ένα ευχάριστο μουσικό διάλλειμα!

Και το υπέρτατο!

Σας έφτιαξα πάλι, αλλά από τα ανάλαφρα θα σας πάω στα βαριά! Ας αλλάξουμε παραστάσεις και πάμε στο Skogskyrkogarden. Αφού κάναμε τη γρήγορη βόλτα μας τριγύρω και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας ώρα να αποχωρήσουμε. Πόση ώρα πια να καμαρώνουμε το Globe! Λίγο ακόμα καθώς απομακρυνόμαστε…

Ρωτήσαμε δύο φορές πως θα βρούμε τον σταθμό μετρό Skarmarbrink. Έναν κύριο έξω από το Globe και έναν περαστικό λίγο πιο κάτω. Πόσο ευγενικοί άνθρωποι αλήθεια και απίστευτα εξυπηρετικοί. Όμως και τι απίστευτα αγγλικά που ξέρουν οι άτιμοι, και μάλιστα σε όλες τις ηλικίες χωρίς υπερβολή. Το you speak English που ρωτούσαμε κάθε φορά πριν ζητήσουμε κάποια πληροφορία σε κάποιον περαστικό, ήταν μάλλον περιττό αφού όλοι απαντούσαν ένα φυσικότατο of course με ένα ύφος όλο απορία λες και τους ρωτούσαμε αν γνωρίζουν σουηδικά!

Μιλώντας μαζί τους ένοιωθα τουλάχιστον κάπως έτσι! Ακόμα ένα ευχάριστο διάλλειμα!

Κλείνει η παρένθεση και το ευχάριστο διάλλειμα και συνεχίζω.

Αφού βρήκαμε τον μικρό υπέργειο σταθμό του μετρό Skarmarbrink κατεβήκαμε 3 στάσεις μετά στον σταθμό Skogskyrkogarden. Η γραμμή που εξυπηρετεί τον σταθμό Skogskyrkogarden είναι η πράσινη γραμμή 18 που σημαίνει πως και από το κέντρο μπορείς εύκολα να μεταβείς σ’ αυτή την περιοχή. Είναι μόλις 14 λεπτά από το σταθμό του μετρό Τ-Centralen. Υπάρχει και το δημόσιο λεωφορείο 183 το οποίο σταματάει κάθε 30 λεπτά έξω από το σταθμό του μετρό Skogskyrkogarden και κάνει αρκετές στάσεις μέσα στο νεκροταφείο. Μετά λοιπόν την επίσκεψή μου στο φημισμένο νεκροταφείο του Παρισιού Pere Lachaise είχα πάρει το κολάι! Ώρα για άλλο ένα κοιμητήριο φίρμα το Skogskyrkogarden, το οποίο δεν είναι απλά άλλο ένα νεκροταφείο αλλά είναι και στη λίστα της Unesco ως μέρος παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς παρακαλώ!

Τι να πω γι’ αυτό το μέρος! Μήπως άραγε ο παράδεισος είναι κάπως έτσι? Μήπως είναι συμβολικό? Μήπως ακόμα και οι εκλιπόντες νοιώθουν πιο ήρεμοι αφήνοντας εδώ τους ανθρώπους τους? Δεν ξέρω. Το μέρος είναι απίστευτα γαλήνιο. Θα μου πεις νεκροταφείο είναι τι ήθελες να έχει δράση? Αν και όπως τονίζουν οι υπεύθυνοι, το Woodland νεκροταφείο (Skogskyrkogarden ) δεν είναι μόνο ένας τόπος ανάπαυσης για τους νεκρούς, είναι επίσης ένας τόπος γεμάτος ζωή! Μπαίνοντας στον χώρο σαφώς και δεν καταλαβαίνεις πως βρίσκεσαι σε κοιμητήριο. Ίσως μόνο ο γιγαντιαίος σταυρός εικαστική παρέμβαση να το μαρτυρά. Περισσότερο μοιάζει με πάρκο, με προαύλιο 5στερου ξενοδοχείου, με σκηνικό φωτογράφισης γάμων αλλά σίγουρα όχι για είσοδο νεκροταφείου.

Η θέα από την κύρια είσοδο...''Βιβλικό τοπίο'' με το κρεματόριο προς τα αριστερά και το λόφο του διαλογισμού προς τα δεξιά!

Μπαίνοντας από την κεντρική πύλη, η είσοδος χωρίζεται σε δύο μονοπάτια όπου οδηγούν σε μια μεγάλη λίμνη και ένα δεντρόφυτο λόφο διαλογισμού, και το άλλο στον τεράστιο γρανιτένιο σταυρό και την αφηρημένη στοά του κρεματόριου και στα παρεκκλήσια.

Σύμφωνα με την Unesco, οι αρχιτέκτονες χρησιμοποίησαν το φυσικό τοπίο και δημιούργησαν ένα εξαιρετικό περιβάλλον ήρεμης ομορφιάς που είχε μια βαθιά επιρροή στον σχεδιασμό νεκροταφείων σε ολόκληρο τον κόσμο. Το νεκροταφείο της Στοκχόλμης δημιουργήθηκε μεταξύ 1917 και 1920 και ο σχεδιασμός του συνδυάζει βλάστηση και αρχιτεκτονικά στοιχεία, αξιοποιώντας τις ιδιαιτερότητες του μέρους για να δημιουργηθεί ένα τοπίο που είναι τέλεια προσαρμοσμένο με τη λειτουργία του.

Η είσοδος φυσικά είναι δωρεάν αλλά υπάρχει και οργανωμένη ξενάγηση γιατί λόγω του μεγάλου αριθμού κηδειών τα πέντε παρεκκλήσια είναι σε συχνή χρήση και ως εκ τούτου κλειστά για το κοινό. Οπότε για ξενάγηση στο εσωτερικό τους μόνο οργανωμένα με κόστος 100 sek αλλά μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Επίσης υπάρχει και ένα Κέντρο Επισκεπτών που περιέχει μια μόνιμη έκθεση η οποία αφηγείται την ιστορία προέλευσης του Skogskyrkogarden, μια έκθεση για την παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO, τουριστικές πληροφορίες, ένα κατάστημα με είδη δώρων και ένα καφέ με ελεύθερη είσοδο που λειτουργεί Άνοιξη και καλοκαίρι. Φυσικά το νεκροταφείο δεν κλείνει ποτέ δίνοντας σε όλους την ευκαιρία να το επισκεφτούν όλο το χρόνο.

Η ημέρα των Αγίων Πάντων είναι μια πολύ σημαντική περίοδος για το νεκροταφείο και τη χάσαμε δυστυχώς για ελάχιστε μέρες. Διήρκησε από 30 Οκτώβριου έως 1 Νοέμβριου 2015 και λέω δυστυχώς γιατί όλα τα παρεκκλήσια τις συγκεκριμένες μέρες είναι ανοιχτά για το κοινό μέχρι το βράδυ και σε κάποια απ’ αυτά ακούγεται και κατανυκτική μουσική, και χιλιάδες κάτοικοι έρχονται στο Skogskyrkogarden για να τιμήσουν τους αγαπημένους τους που έφυγαν και κοσμούν τους τάφους με κεριά και φαναράκια. Οπότε σαν πέσει η νύχτα όλο το δάσος φωτίζεται δημιουργώντας μια απίστευτα όμορφη όσο και τρομαχτική ατμόσφαιρα!

Περισσότερες πληροφορίες στο επίσημο site του Skogskyrkogarden
http://www.skogskyrkogarden.stockholm.se/

Χάρτες

Το δυνατό φως του μεσημεριού έκαναν το μέρος ακόμα πιο ονειρικό και παραδεισένιο! Κυκλοφορούσε ελάχιστος κόσμος ενώ στο κρεματόριο είδαμε μαζεμένους ανθρώπους και προφανώς ήταν από κηδεία. Περπατήσαμε γύρω από τη λίμνη και πήγαμε μέχρι τον λόφο του διαλογισμού. Γαλήνη. Τίποτε άλλο!

Η στοά του κρεματόριου

προς το λόφο διαλογισμού

Άποψη από το λόφο διαλογισμού

Πιο πέρα από τα μονοπάτια του εξαιρετικού περιβάλλοντα χώρου εκτείνεται ένα πυκνό κατάφυτο δάσος με πανύψηλα πεύκα. Εκεί είναι ο τόπος ανάπαυσης. Τάφοι λιτοί χωρίς γλυπτά και αγάλματα χωρίς διακοσμήσεις και υπερβολές. Μόνο ταφόπλακες με τα στοιχεία του νεκρού μπηγμένες στο χώμα.

Ήταν απίστευτη η αίσθηση να κάνεις περίπατο σε ένα όμορφο δάσος ανάμεσα σε χιλιάδες τάφους. Το θέαμα δεν ήταν απόκοσμο ούτε στενάχωρο. Οι ηλιαχτίδες με δυσκολία έμπαιναν από τα πυκνά δέντρα και φώτιζαν τους τάφους δημιουργώντας μια απίστευτη εικόνα που ούτε οι φωτογραφίες μπόρεσαν να το αποτυπώσουν. Η έκταση του κοιμητηρίου είναι τεράστια και μπορεί να είχε έναν εκτυφλωτικό ήλιο είχε όμως και ψυχρό αέρα που δυσκόλευε την περιήγηση μας γι’ αυτό και γυρίσαμε ένα μέρος του.

Το νεκροταφείο μπορεί να μη φιλοξενεί πολλούς διάσημους ενοίκους όπως άλλα, όμως για όλους τους λόγους που ανέφερα είναι δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο της Στοκχόλμης και όσοι έρχονται αναζητούν τουλάχιστον τον τάφο της Γκρέτα Γκάρμπο. Της μεγάλης Σουηδο-Αμερικανίδας σταρ που το 1990 πέθανε, αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της ενταφιάστηκαν στο νεκροταφείο Skogskykogarden στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Στοκχόλμη. Έγώ πάντως δεν μπόρεσα να εντοπίσω τον τάφο της. Μετά το Pere Lachaise του Παρισιού άλλη μια αποτυχία! Αλλά σίγουρα το ζητούμενο δεν είναι οι διάσημοι τάφοι. Αλλά το μοναδικό αυτό μυστηριακό μέρος!

Παρεκκλήσι του νεκροταφείου

Φεύγοντας προς την έξοδο και περνώντας ξανά από το προαύλιο πανέμορφο χώρο δεν μπορούσα να μην απαθανατίσω ξανά και ξανά αυτό το μέρος, με τον ήλιο στην κάθοδο του δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη λάμψη στο βιβλικό τοπίο!

Μην το χάσετε!

Στοκχόλμη: Mot mig i Gamla Stan! Στην παλιά πόλη

Η πρώτη γνωριμία μας με την παλιά πόλη έγινε την δεύτερη μέρα και ήταν βράδυ. Ήταν περισσότερο ένα πέρασμα για μια πρώτη γεύση και με αντικείμενο μια ατμοσφαιρική φωτογράφιση στα σκοτεινά σοκάκια. Παρ’ ότι δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη η παλιά πόλη της Στοκχόλμης με μπέρδεψε βραδιάτικα και δεν είχα ιδέα που περπατάω και που βρίσκομαι! Λίγη σημασία είχε αυτό αφού η κανονική περιήγηση θα γινόταν την επόμενη μέρα το πρωί.

Αν και μου είχαν πει ότι γενικά καλό θα ήταν να αποφύγω τις βραδινές βόλτες στην παλιά πόλη που δεν κυκλοφορεί ψυχή εγώ χωρίς ίχνος ενδοιασμού το έκανα και καλά έκανα! Η αλήθεια είναι πως πράγματι στις 9 και κάτι που πήγαμε εμείς με εξαίρεση έναν –δυο δρόμους , τα στενά υγρά πλακόστρωτα σοκάκια ήταν έρημα και σε πολλά σημεία κυκλοφορούσαμε μόνο εμείς με τη φωτογραφική μηχανή παραμάσχαλα. Δεν υπήρχε κανένας περίεργος ή μεθυσμένος και ούτε στιγμή δεν νοιώσαμε άβολα ή ανασφαλείς. Αλλά και πάλι αναρωτήθηκα. Τι ερημιά, που είναι ο κόσμος, που είναι οι τουρίστες?

Η αύρα όλου του σκηνικού με παρέσυραν και ήμουν έτοιμος να χορέψω και να γυρίσω βίντεο κλίπ τραγουδώντας μια ωδή για την παλιά πόλη! Να κάπως έτσι!

Αλλά επειδή εγώ ούτε χορεύτριες είχα ούτε τη χάρη του Magnus Carlsson το άφησα για άλλη φορά!

Η Gamla stan μια από τις καλύτερα διατηρημένες μεσαιωνικές παλιές πόλεις της Ευρώπης μας υποδέχτηκε μυστήρια και ατμοσφαιρική με τα στενά λιθόστρωτα μονοπάτια της και τα κτίρια της σε τόσες πολλές διαφορετικές αποχρώσεις του χρυσού σαν να ξεπήδησε από κάποιο βιβλίο ιστορίας! Ατμόσφαιρα και γοητεία που μόνο η παλιά πόλη μπορεί να προσφέρει!

Vasterlanggatan και Yxsmedsgrand

Gasgrand, Prastgatan και Spektens grand

Prastgatan, Trangsund και Stortorget

Stortorget

Stortorget, Vasterlanggatan, Stora Gramunkegrand και Tyska Kyrkan

Vasterlanggatan και Yxsmedsgrand

Ο στενότερος δρόμος, Marten Trotzigs grand στη Vasterlanggatan 81

Jarntorget, Sodra Bankogrand και Osterlanggatan - Ferkens grand

Osterlanggatan

Στο βασιλικό παλάτι οι παγωμένοι φρουροί!

Υπέροχη η παλιά πόλη το βράδυ. Κρύα, έρημη, μεσαιωνική με όλη τη σημασία της λέξης. Μόνο έτσι μπορείς να βιώσεις τη μαγεία της. Τους τουρίστες τι τους θες?Άλλωστε την επόμενη μέρα δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε την πολυκοσμία!

Όχι δεν με ενόχλησε καθόλου που επιτέλους στην 3η μέρα είδαμε και τον τουριστικό χαρακτήρα αυτής της πόλης, είδαμε κόσμο επιτέλους. Αλλοίμονο αν δεν τον βλέπαμε κι εδώ στην παλιά πόλη, στο Νο 1 τουριστικό αξιοθέατο της Στοκχόλμης. Το μοναδικό μέρος που είδαμε κίνηση, γκρουπάκια, αμέτρητα σουβενιράδικα, εστιατόρια, συνωστισμό και τέλος πάντων όλα τα χαρακτηριστικά ενός τουριστικού μέρους. Αλλά δεν με πείραξε καθόλου μη πω πως το ζητούσε ο οργανισμός μου λίγο το tourist mood! Λίγη ζωντάνια βρε αδερφέ!

Το δημαρχείο Από τη γέφυρα Vasabron

Η πίσω μεριά του Σουηδικού κοινοβουλίου

Η γέφυρα Riksbron μας εισάγει στην οδό Riksgatan που περνάει ανάμεσα στη βουλή και μας βγάζει στην Gamla Stan και συγκεκριμένα στην πλατεία Mynttorget ακριβώς από πίσω από το Παλάτι.

Η Gamla Stan ενώνεται με το νησί Helgeandsholmen που βρίσκεται το κοινοβούλιο και με το νησί Riddarholmen. Η έκταση της παλιάς πόλης μαζί με τα νησάκια δεν είναι μεγάλη και άνετα μπορείς απολαύσεις βόλτες, αξιοθέατα και εκκλησίες σε λιγότερη από μια ημέρα. Τα αξιοθέατα είναι πολλά με σημαντικότερα το Βασιλικό παλάτι που περιλαμβάνει πολλά μουσεία, ο Καθεδρικός ναός της Σουηδίας, το Μουσείο Νόμπελ, η εκκλησία στο νησί Riddarholmen αλλά εμείς αρκεστήκαμε στο να περπατήσουμε τους σημαντικότερους δρόμους αλλά και τα άγνωστα σοκάκια της γοητευτικής παλιάς πόλης. Διότι κατά τις 15:00 έπρεπε να φύγουμε προς το λιμάνι Tegelvikshamnen αφού ήταν η μέρα της κρουαζιέρας για το Ελσίνκι. Ακόμα κι έτσι είδαμε χαλαρά και άνετα την παλιά πόλη χωρίς άγχος και τρέξιμο.

Sveriges riksdag / Σουηδικό κοινοβούλιο

Αφού είδαμε εξωτερικά το εντυπωσιακό κτίριο του κοινοβουλίου κατευθυνθήκαμε στο νησί Riddarholmen περνώντας την πλατεία Mynttorget.

Η γέφυρα Riddarholmsbron που ενώνει την παλιά πόλη με το νησί Riddarholmen

Από την γέφυρα Riddarholmsbron ο αυτοκινητόδρομος Centralbron

Το νησί των ιπποτών (όχι η Ρόδος) αλλά το μικρό νησάκι Riddarholmen που η μετάφραση του σημαίνει νησί των ιπποτών, ήταν σχεδόν ολόκληρο με κατεστραμμένο δάπεδο καθώς γίνεται ολική ανακαίνιση οπότε όλο ήταν ένα εργοτάξιο. Στο νησί αυτό που το λες και απομονωμένο τμήμα της παλιάς πόλης κυριότερο αξιοθέατο και ορόσημο είναι η εκκλησία Riddarholmskyrkan, η βασιλική εκκλησία ταφής του 17ου αιώνα. Όμως εδώ οι επισκέπτες δεν έρχονται τόσο γι’ αυτό ούτε για τα αρκετά ιδιωτικά μέγαρα όπως η παλιά βουλή, το τυπογραφείο και άλλα κτίρια που και αυτά χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα. Εδώ θα έρθεις για την υπέροχη φωτογενή πανοραμική θέα από το δυτικό άκρο του νησιού προς τον κόλπο Riddarfjarden, και σε πρώτο πλάνο το δημαρχείο. Είναι μια καρποσταλική εικόνα χαρακτηριστική που χρησιμοποιείται σε διάφορες περιστάσεις όπως στην τηλεόραση όταν θέλουν να δείξουν μια χαρακτηριστική εικόνα από τη Στοκχόλμη.

Riddarholmskyrkan

Εργοτάξια

Η Evert Taubes Terrass η πλακόστρωτη βεράντα με το άγαλμα του τροβαδούρου Evert Taubes και με θέα το δημαρχείο και τον κόλπο Riddarfjarden

Στη συνέχεια μπλεχτήκαμε στα δρομάκια της παλιάς πόλης. Αν και όπως ανέφερα είναι μικρή βοηθάει ένας χάρτης για έναν μπούσουλα. Ο χάρτης στο κινητό μου με βοήθησε αρκετά ώστε να προσανατολιστούμε και να μη χάσουμε βασικά σημεία. Αν βρεθείτε κι εσείς στην Gamla Stan δεν είναι απαραίτητο να ακολουθήσετε κατά γράμμα κάποια διαδρομή άλλωστε θέλετε δεν θέλετε θα πέσετε πάνω στα σημαντικότερα μέρη της.

Οι δύο κεντρικοί δρόμοι της συνοικίας είναι η υπερτουριστική Vasterlanggatanκαι η Osterlanggatan. Το μεσαιωνικό τείχος που κάποτε περιέβαλλε την πόλη ήταν στους δρόμους αυτούς μαζί με το δρόμο που είναι τώρα η Prastgatan από τους ωραιότερους δρόμους της παλιάς πόλης. Στη μέση της Gamla Stan είναι η παλαιότερη πλατεία της Στοκχόλμης η Stortorget από την οποία περνά ηKopmangatan, που θεωρείται ο παλαιότερος δρόμος της Στοκχόλμης, ο οποίος αναφέρθηκε ήδη από τον 14ο αιώνα. Η Kopmangatan καταλήγει στην πλατείαKopmantorget και πολύ κοντά είναι από τα ομορφότερα σημεία της Gamla Stan η μικρή τριγωνική πλατεία Branda Tomten. Αυτά είναι λίγο πολύ τα κυριότερα σημεία της παλιάς πόλης. Ε τα υπόλοιπα τα ανακαλύψαμε περπατώντας, μπαίνοντας σε παράλληλα στενά και εξερευνώντας στην τύχη.

Vasterlanggatan

Storkyrkobrinken

Trangsund

Σαν τουρίστες κι εμείς που σεβόμαστε τον εαυτό μας είπαμε να μπούμε στην διαδικασία να παρακολουθήσουμε μια κλασική τουριστική ατραξιόν στην παλιά πόλη που δεν είναι άλλη από την αλλαγή της βασιλικής φρουράς. Τι το θέλαμε. Αφού δεν είδαμε την αλλαγή στο Λονδίνο στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ είπαμε να το δούμε στο τεράστιο Βασιλικό Παλάτι στη Σουηδία. Το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο από τα αξιοθέατα στην περιοχή, ένα από τα μεγαλύτερα παλάτια στον κόσμο, με πάνω από 600 δωμάτια. Το ''Βασιλικό Κάστρο'' όπως το αναφέρουν οι Σουηδοί χτίστηκε μεταξύ 1697 και 1754 και είναι η επίσημη κατοικία του βασιλιά της Σουηδίας ώστόσο, η βασιλική οικογένεια ζει στο Παλάτι Drottningholm λίγο έγω από τη Στοκχόλμη, χρησιμοποιώντας το Βασιλικό Παλάτι μόνο για τις επίσημες τελετές. Είναι ανοικτό για το κοινό και τα περισσότερα διαμερίσματα έχουν είσοδο 100 sek το καθένα. Εμείς φυσικά δεν μπήκαμε εσωτερικά γιατί και την κάψα δεν είχαμε, και χρόνο δεν είχαμε και περιμέναμε την αλλαγή φρουράς τρομάρα μας!

Η αλλαγή της Βασιλικής φρουράς λαμβάνει χώρα διαφορετικές ώρες και μέρες ανάλογα την εποχή. Φθινόπωρο ημέρα Σάββατο και οι χαζοτουρίστες (μαζί κι εμείς) από τις 11:00 περίπου άρχισαν να κατευθύνονται προς το προαύλιο το παλατιού. Στρατιώτες της φρουράς προετοίμαζαν το χώρο για να είναι όλα έτοιμα στις 11:45 που θα άρχιζε η τελετή. Στηθήκαμε λοιπόν σαν τους χαζούς και περιμέναμε. Μη σας κουράσω άλλο. Πολύ κακό για το τίποτα. Μια στρατιωτική μπάντα, μια παράταξη φρουρών, μερικά επιφωνήματα, λίγη παρέλαση και από τα μεγάφωνα χαιρετισμός και στα σουηδικά και στα αγγλικά σαν μια αληθινή τουριστική ατραξιόν! Τώρα θα μου πεις τι ήθελες να κάνουν κολωτούμπες? Όχι αλλά εγώ περίμενα άλογα, υπερπαραγωγές και θεάματα και ξενέρωσα απίστευτα. Τώρα αν αυτά γίνονται σε άλλες περιστάσεις δεν ξέρω!

Για εσάς που θέλετε λεπτομέρειες περί Βασιλικής Φρουράς από το official site!
The Royal Guards

Ο οβελίσκος Slottsbacken η εκκλησία Storkyrkan (Καθεδρικός Ναός Στοκχόλμης) και η νότια πλευρά των ανακτόρων

Αναμονή…

Μέχρι και ο σκύλος αναμένει...με ωραίο συνολάκι!

H παρέλαση και η τελετή

Η ατραξιόν τελείωσε κι εμείς αμέσως πήγαμε στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης την Stortorget για να αράξουμε. Η Stortorget η παλαιότερη πλατεία της Στοκχόμης χαρακτηρίζεται από το κτίριο Borshuset του 1776, το οποίο στεγάζει τη Σουηδική Ακαδημία, το Μουσείο Νόμπελ, και η Βιβλιοθήκη Νόμπελ.

Όμως η πλατεία οφείλει την ομορφιά της λόγω των χρωματιστών σπιτιών με τις υπέροχες προσόψεις στις σκεπές που βρίσκονται περιμετρικά της πλατείας.

Στον αριθμό 18-20 είναι ένα πολύ δημοφιλές καφέ στην παλιά πόλη τοchokladkoppen. Δεν το σκεφτήκαμε και μπουκάραμε μέσα! Είναι πολύ μικρό και φυσικά ήταν γεμάτο όμως ήμασταν τυχεροί γιατί με το που μπήκαμε μια παρέα έφευγε και στρογυλλοκαθίσαμε. Είναι ένα πολύ ζεστό, όμορφο και αρτιστικ καφέ και απ’ ότι είδαμε και πολύ απελευθερωμένο! Αν και οι περισσότεροι πελάτες ήταν οικογένειες και παρέες. Και ο σερβιτόρος και τα παιδιά στο μπαρ πολύ γρήγορα ευγενέστατα και χαμογελαστά. Απολαύσαμε δύο εξαιρετικές ζεστές σοκολάτες και ένα μάφιν και μου φάνηκαν πολύ φυσιολογικές οι τιμές. Συνολικά 125 sek δηλαδή περίπου 14 ευρώ. Στην Ελλάδα θα κόστιζε κάπου 12 ευρώ.

Υπερπλήρεις, ζεστοί, ορεξάτοι και με μεγάλη δόση ευφορίας συνεχίσαμε τη βόλτα μας στην παλιά πόλη που παρ’ ότι ήταν γεμάτη τουρίστες εξακολουθούσε να είναι πανέμορφη με τα γοητευτικά λιθόστρωτα καλντερίμια, τα σοκάκια, και τα ξεθωριασμένα μουσταρδί και στο χρώμα της σκουριάς παλιά σπίτια. O καιρός είναι εξαιρετικός, ο κόσμος έχει γεμίσει τα σοκάκια και είμαστε έτοιμοι για εισαγωγή στα ενδότερα!

Από την πλατεία Stortorget στην Kopmangatan

Kopmangatan - Skeppar Olofs grand

Kopmangatan - Skeppar Olofs grand – Sjalagardsgatan

Kopmantorget

Bollhusgrand

Από τα ομορφότερα και πιο γραφικά σημεία της παλιάς πόλης είναι μπαίνοντας ένα στενό δεξιά της Kopmangatan που συναντά μια διχάλα από τη μία ο δρόμοςSjalagardsgatan από την άλλη η Kindstugatan και στη μέση η τριγωνική πλατείαBranda Tomten.

Sjalagardsgatan

Η Branda Tomten με μια μεγάλη καστανιά στο κέντρο της

Πανέμορφοι κισσοί κρέμονται από τις προσόψεις δεξιά και αριστερά της Sjalagardsgatan

Sjalagardsgatan και Tyska skolgrand

Kindstugatan, Tyska brinken και Prastgatan

Από την κεντρική Vasterlanggatan φτάσαμε σε μια πολυσύχναστη πλατεία τηνJarntorget και συνεχίσαμε κυκλικά όπως πάει ο δρόμος στην δεύτερη μεγάλη οδό της παλιάς πόλης την Osterlanggatan ψάχνωντας το διάσημο στενό Marten Trotzigs grand.

Jarntorget - Sodra Bankogrand – Osterlanggatan

Τελικά δεν ήταν δύσκολο να το εντοπίσουμε. Από αυτό εδώ το σημείο πάνω στην Osterlanggatan ανεβήκαμε αριστερά μια μικρή ανηφόρα, μετά αριστερά στην Prastgatan και στα αριστερά μας το μικρό στενό.

Ιδού η Marten Trotzigs grand. Το στενότερο δρομάκι της παλιάς πόλης μόλις 90 εκατοστά με 36 σκαλοπάτια που συνδέον την Prastgatan με την Vasterlanggatan.

Στο στενό σοκάκι είναι σχεδόν αδύνατον να χωρέσουν και αυτοί που ανεβαίνουν και αυτοί που κατεβαίνουν ειδικά αν έχει κόσμο και συνωστισμό. Η άποψη του στενού είναι πιο όμορφη από κάτω. Στην Vasterlanggatan στον αριθμό 81 είναι η είσοδος για το δρομάκι κάτι που δεν παρατηρήσαμε λίγο νωρίτερα όταν περάσαμε από το σημείο.

Αυτή ήταν η συνοικία της Gamla stan. Την χαρήκαμε σε απόλυτη ερημιά το βράδυ και με αρκετή πολυκοσμία το πρωί. Είναι όμορφο όταν μπορείς να δεις τα δύο πρόσωπα ενός μέρους και κυρίως όταν έχεις την ευκαιρία να δεις μια τόσο ενδιαφέρουσα μεσαιωνική γειτονιά χωρίς ίχνος ανθρώπου. Όταν είσαι μόνο εσύ, οι τοίχοι, οι πέτρες και η ιστορία! Δεν ξέρω αν η παλιά πόλη της Στοκχόλμης είναι η πιο όμορφη. Μη ξεχνάμε πως η Ευρώπη είναι γεμάτη με εξαιρετικές παραμυθένιες παλιές πόλεις σε γνωστές και άγνωστες πόλεις στην γηραιά ήπειρο. Είναι όμως άριστα διατηρημένη, εύκολη, φιλική και από νωρίς το βράδυ απόλυτα ήρεμη. Μια συνοικία 3000 κατοίκων με ιστορία από τον 13 αιώνα!

Η συνέχεια για μας ήταν μια μικρή βόλτα στην παραλιακή Skeppsbrokajen, ένα μέρος με πάρα πολύ κόσμο. Όλοι βγήκαν να απολαύσουν τον λαμπερό ήλιο.

Το πρωί είχαμε παραδώσει τις αποσκευές μας στο ξενοδοχείο που θα τις φυλούσε για δύο μέρες μέχρι να επιστρέψουμε από την κρουαζιέρα. Έτσι χωρίς βαλίτσες παρά μόνο μία τσάντα ώμου, τις φωτογραφικές μηχανές και μια σακούλα γεμάτη σνακ που πήραμε από το μετρό, πήγαμε με τα πόδια μέχρι το λιμάνι Stadsgarden Tegelvikshamn. Το πλοίο ξενικά στις 16:30.
Λεπτομέρειες σε προσεχές κεφάλαιο!

Δεν τελειώσαμε με τη Στοκχόλμη.
Συνεχίζεται με την 4η ημέρα στη πρωτεύουσα της Σουηδίας.

Στοκχόλμη: Νησί Skeppsholmen, Μουσείο Vasa και η εμπειρία στο Skansen!

Είναι η 4η και τελευταία μας ημέρα στη Στοκχόλμη και μόλις έχουμε επιστρέψει ανανεωμένοι από την κρουαζιέρα στη Βαλτική θάλασσα. Είναι 10 το πρωί οπότε όλη η μέρα είναι φούλ και έχουμε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με την σκανδιναβική βασίλισσα! Οι αποσκευές φυλάσσονται στο ξενοδοχείο, όπου θα πρέπει να πάμε να τις πάρουμε και να πάμε στο άλλο ξενοδοχείο για τη μια διανυκτέρευση. Σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή, αλλά ευτυχώς το ένα είναι κοντά στο άλλο. Αυτό θα γίνει το βράδυ. Τώρα προέχει να δούμε τα σπουδαία που μας έμειναν. Από τη ρεσεψιόν του πλοίου αγοράσαμε μια ημερίσια κάρτα μεταφορών να μη χάνουμε χρόνο. Ωραία ευκολία.

Αφού ξεμπερδεύουμε με την αποβίβαση από το κρουαζιερόπλοιο στο λιμάνι Stadsgarden Tegelvikshamn, ανεβήκαμε λίγα σκαλιά και βρεθήκαμε στην κεντρική λεωφόρο Folkungagatan ακριβώς στη στάση του λεωφορείου Londonviadukten.

Έτσι εύκολα και χωρίς ταλαιπωρία ανεβήκαμε στο λεωφορείο 422 (εξυπηρετούν πολλά ακόμα) και κατεβήκαμε στην υπόγεια στάση στο Slussen. Αφού ήπιαμε ένα γρήγορο καφεδάκι σε ένα παρακμιακό κυλικείο εκεί στον υπόγειο σταθμό, πήγαμε προς το πορθμείο Slussen kajen ανάμεσα στο Slussen και την παλιά πόλη για να πάρουμε το δημόσιο Djurgarden ferry που κάνει τη διαδρομή μέχρι Djurgarden (στο πορθμείο δίπλα στο λούνα παρκ Grona Lund) με ενδιάμεση στάση στο νησάκι Skeppsholmen και αντίστροφα. Οι travelcards για τα μέσα μεταφοράς ισχύει κανονικά και για τα ferry μέσα στη Στοκχόλμη. Επέλεξα να μην κατέβουμε στο τέρμα αλλά στον ενδιάμεσο σταθμό για μια βόλτα στο νησί Skeppsholmen.

Η διαδρομή είναι λίγων λεπτών και πολύ ευχάριστη. Το πλοιάριο ήταν γεμάτο κόσμο και οι περισσότεροι ήμασταν έξω για να φωτογραφίσουμε τη διαδρομή έχοντας απέναντί μας το πράσινο νησάκι Skeppsholmen που μετά από λίγο θα έκανε στάση το ferry boat.

ενώ το ferry προσέγγιζε και έφτανε στο νησί κατάλαβα τελευταία στιγμή πως δεν θα έκανε περιστροφή για να κατέβουμε από την πίσω μεριά αλλά ή έξοδος ήταν κανονικά από μπροστά. Έτσι διέσχισα το πλοιάριο και στο τσακ πρόλαβα να κατέβω πριν φύγει. Κανένας άλλος δεν κατέβηκε παρά μονάχα εγώ. Κι όταν λέω μόνο εγώ το εννοώ! Με λίγα λόγια ο φίλος μου δεν πρόλαβε να κατέβει. Με το που γυρνάω το κεφάλι και βλέπω το ferry να φεύγει και ο φίλος μου να κοιτάει αποσβολωμένος, έμεινα κι εγώ κόκκαλο. Η σκηνή ήταν γελοία σαν τις ελληνικές ταινίες όταν αποχωρίζονται με τον έναν να μπαρκάρει και τον άλλον να αποχαιρετά από το λιμάνι. Βέβαια σε δευτερόλεπτα άρχισα να φωνάζω ''πας καλά? Δεν με είδες? Τι θα γίνει τώρα''? Και άλλα τέτοια αλλά αυτός συνέχιζε να κοιτάει λυπημένος. Πήρα αμέσως τηλέφωνο και του τα έψαλα ξανά και του είπα με θράσος και αυστηρά ότι ''εγώ εδώ θα είμαι, έλα να με βρεις''.

Εντάξει δεν ήταν τόσο τραγικό το γεγονός. Ο φίλος μου είπε στον υπάλληλο που ήταν στο ferry τι έγινε και πολύ απλά ο άνθρωπος του είπε να μην αγχώνεται αφού πολύ απλά όταν θα κατεβάσουν τον κόσμο στο Djurgarden, το ferry boat θα ξαναπεράσει από το Skeppsholmen σε λίγα λεπτά. Μέχρι να έρθει εγώ απόλαυσα μπορώ να πω αυτά τα λίγα λεπτά μοναξιάς. Είναι ωραίο το αίσθημα της ελευθερίας και σε συνδυασμό με το γαλήνιο μέρος που βρισκόμουν αισθανόμουν τέλεια!

Αν κάτι ευχαριστήθηκα και με το παραπάνω σε αυτό το ταξίδι ήταν η ατμόσφαιρα του φθινοπώρου. Η μέρα και πάλι ήταν ηλιόλουστη αλλά τα πεσμένα φύλλα, το χρυσαφί χρώμα, τα δέντρα συνέθεταν μια μοναδική αίσθηση που μόνο ευφορία μπορεί να σε γεμίσει! Στο μέρος που με κατέβασε το πλοιάριο υπήρχε η απόλυτη ηρεμία. Ήμουν μόνος μου σε ένα τοπίο που με έκανε να ξεχάσω ότι λίγο έξω είναι μια πόλη με αυτοκίνητα και με κίνηση. Ακριβώς απέναντι από τη στάση που σε αφήνει το ferry είναι το διάσημο Μουσείο Vasa και το Nordiska museet.

Χωρίς χάρτη μιας και το νησί είναι μικρό ξεκίνησα τη μοναχική βόλτα μου. Αν και το νησί Skeppsholmen έχει μικρή έκταση έχει αρκετά αξιόλογα ιστορικά κτίρια. Εμένα όμως σε συνεπήρε η φθινοπωρινή αύρα και η απόλυτη ερημιά του!

Να πω εδώ πως το λεωφορείο 65 μπαίνει μέσα στο νησί και κάνει αρκετές στάσεις. Το πιο γνωστό και δημοφιλές μουσείο στο νησί είναι το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Moderna Museet). Λίγο πριν το κτίριο ανηφορίζοντας συνάντησα ένα πάρκο γλυπτικής με κάτι τρελιάρικα γλυπτά που κάτι μου θύμιζαν! Μου θύμιζαν το σιντριβάνι του Stravinsky στο Παρίσι με τα 16 έργα γλυπτικής του! Το ίδιο ότι να ναι! Αλλά θα επαναλάβω τα ίδια που είχα πει και τότε ''Αλλά ποιος είμαι εγώ να αμφισβητήσω την μοντέρνα τέχνη και τις δημιουργίες των καλλιτεχνων''? Πάντως αν τα έβλεπε η ανιψιά μου θα ενθουσιαζόταν!

Στο σημείο αυτό έγινε η μοιραία συνάντηση με τον άσωτο! Χαμογελαστός ξεπρόβαλε και συνεχίσαμε παρέα αυτή τη φορά τον γύρο του μικρού νησιού.

Στην είσοδο του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης το γλυπτό ''Τα τέσσερα στοιχεία''

Εκκλησία Skeppsholmskyrkan

Αριστερά το Amiralitetshuset (Σπίτι Ναυαρχείο) του 17ου αιώνα και το μόνιμα αγκυροβολημένο παλιό ιστιοφόρο af Chapman που τώρα χρησιμοποιείται σαν Hostel

Στη συνέχεια κάναμε μια ωραιότατη βόλτα κυκλικά στην προβλήτα μέχρι να φτάσουμε στο γεφυράκι Kastellholmsbron και το νησάκι Kastellholmen

Η γέφυρα Kastellholmsbron συνδέει το νησί Skeppsholmen με το μικρό νησί Kastellholmen

Στο μικροσκοπικό νησί Kastellholmen, στέκεται αγέρωχο στην κορυφή το Kastellet ένα μικρό κάστρο του 1848

Στη συνέχεια ξεκούραση σε ένα μεγάλο ξύλινο παγκάκι μπροστά από το παλιό ιστιοφόρο af Chapman. Περισυλλογή ολίγων λεπτών!

Όμως η ώρα περνάει και πρέπει να φύγουμε προς άλλη κατεύθυνση. Φεύγοντας από το νησί περνάμε την Skeppsholmsbron. Μια γέφυρα που σε συνδυασμό με το γύρω τοπίο δημιουργούν ιδανικές λήψεις για καλλιτεχνικές φωτογραφίες και είναι από τα πιο χαρακτηριστικά και πολύ φωτογραφημένα σημεία της Στοκχόλμης. Η σιδερένια πεζογέφυρα που κατασκευάστηκε το 1861 έχει χαρακτηριστεί ως εθνικό μνημείο και τα επιχρυσωμένα Βασιλικά στέμματα και από τις δύο μεριές είναι δύο εντυπωσιακά διακοσμητικά της.

Πέράσαμε στην περιοχή Blasieholmen και μπροστά από το φημισμένο ξενοδοχείο 5 αστέρων Grand Hotel Stockholm

Στρίψαμε δεξιά στην Stallgatan και βγήκαμε μπροστά στον μικρό κόλπο Nybroviken και την πλατεία Nybroplan. Πριν όμως συνεχίσουμε κάναμε ένα διάλειμμα για φαγητό. Από την γνώριμη καντίνα στο Berzelii Park πήραμε hot dog και χάμπουργκερ και καθίσαμε στα σκαλιά μπροστά στο πορθμείο.

Επόμενος στόχος μας η καταπράσινη νήσος Τζουργκάρντεν. Μια όαση πρασίνου και ηρεμίας που αποτελεί μέρος του Βασιλικού πάρκου, είναι από τα πιο αγαπημένα μέρη και των κατοίκων και των επισκεπτών. Το Djurgarden είναι ένα μέρος με μια μικρή κατοικημένη περιοχή, περιλαμβάνει μαρίνες με σκάφη, δάση και λιβάδια, βασιλικές κατοικίες, το λούνα Παρκ Grona Lund και βέβαια πολλά από τα κορυφαία μουσεία και αξιοθέατα της πόλης και ανάμεσα τους τα δύο πιο σημαντικά και κερδοφόρα θα έλεγα. Το υπαίθριο μουσείο Skansen και το Μουσείο Vasa. Για να επισκεφτεί κανείς το Djurgarden αρκεί να πάρει το τραμ 7 ή το λεωφορείο 44 τα οποία κάνουν στάσεις έξω από τα σημεία ενδιαφέροντος όπως Nordiska museet/Vasa, Liljevalc Grona Lund, και Skansen, ενώ τα λεωφορείο 69 (από T-Centralen ) και 76 (από Slussen ) κάνουν στάση στην γέφυρα Djurgardsbron και από εκεί προσεγγίζεις το μέρος με τα πόδια ή με το 7 και 44 που προανέφερα. Επίσης και με τα δημόσια ferry boat υπάρχει σύνδεση από το πορθμείο Nybrokajen και Slussen kajen τα οποία σταματούν στο Allmanna grand brygg εκεί που είναι το λούνα Παρκ Grona Lund.

Εμείς επειδή ήμασταν πολύ κοντά είπαμε να πάμε μέχρι εκεί με τα πόδια μέσω τηςStrandvagen, ενός πολύ γνωστού παραλιακού δρόμου της Στοκχόλμης

γέφυρα Djurgardsbron

Ο αρχοντικός δρόμος Strandvagen από τη γέφυρα Djurgardsbron

Με το που περνάμε τη γέφυρα το πρώτο πράγμα που είδαμε μπροστά μας είναι τοNordiska Museet, ένα μουσείο αφιερωμένο στην πολιτιστική ιστορία και την εθνογραφία της Σουηδίας που στεγάζεται σε ένα εντυπωσιακό κτίριο του 1907.

Το προσπεράσαμε όμως και συνεχίσαμε περιμετρικά του από το μονοπάτι που μας έβγαλε γρήγορα στο Vasamuseet, το ναυτικό Μουσείο Vasa που είναι το μουσείο με τους περισσότερους επισκέπτες σε ολόκληρη τη Σκανδιναβία! Μάλιστα έχει βρεθεί σε λίστες με τα πιο ενδιαφέροντα μουσεία του κόσμου!

Οι περισσότεροι που το επισκέπτονται δηλώνουν ενθουσιασμένοι αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο και για μας. Δεν περίμενα κάτι καλύτερο ή χειρότερο. Είναι ένα προσεγμένο μουσείο όπου στην κεντρική αίθουσα στέκεται το σχεδόν ανέπαφο του 17ου αιώνα πλοίο που έχει ποτέ διασωθεί, το πολεμικό πλοίο Vasa, που βυθίστηκε στο παρθενικό του ταξίδι το 1628. Η σκαλιστές ξύλινες λεπτομέρειες και το μέγεθος του σε συνδυασμό με τον χαμηλό φωτισμό σίγουρα εντυπωσιάζουν αλλά μέχρι εκεί. Πόση ώρα πια να το παρατηρείς. Γύρω από το πλοίο υπάρχουν και πολυάριθμα εκθέματα και μοντέλα που απεικονίζει την κατασκευή, το ναυάγιο, τη θέση και την ανάκτηση του πλοίου και διάφορα άλλα εκθέματα που σχετίζονται με τα αρχαιολογικά ευρήματα των πλοίων στις αρχές του 17ου αιώνα. Ένας κινηματογράφος παρουσιάζει μια ταινία σε εναλλασσόμενες γλώσσες σχετικά με την διάσωση του πλοίου το 1961 όταν το έφεραν στην επιφάνεια. Τιμή εισόδου 130 sek και να το περιβόητο Vasa!

14 ευρώ λοιπόν το κόστος και είπα μετά πως και να μη το έβλεπα δεν θα στεναχωριόμουν να πω την αλήθεια! Άλλοι μουσειομάνιακ ίσως και να τρελαθούν! Γούστα είναι αυτά.

Από τη στάση Liljevalc Grona Lund, μπροστά από το Nordiska Museet πήραμε το τραμ 7 και 2 στάσεις μετά κατεβήκαμε Skansen.

Η είσοδος του Skansen

To Skansen είναι ένα υπαίθριο ζωντανό μουσείο και ζωολογικός κήπος σε μια έκταση 75 στρεμμάτων. Ένα θεματικό πάρκο-μουσείο που δείχνει τον τρόπο ζωής στα διάφορα μέρη της Σουηδίας πριν από τη βιομηχανική εποχή. Ένα πλήρες αντίγραφο μιας μέσης πόλης του 19ου αιώνα, στην οποία τεχνίτες με παραδοσιακές στολές, όπως βυρσοδεψείς, υποδηματοποιοί, αργυροχόοι , υαλουργοί, ξυλουργοί, αρτοποιοί που δείχνουν τις ικανότητές τους σε ένα φυσικό περιβάλλον εκείνης της περιόδου.
http://www.skansen.se/en/kategori/english

Ήταν από τα μέρη που αμφιταλαντευόμουν αν θα επισκεφτώ. Κάτι ανάλογο υπάρχει φυσικά και σε πολλά ακόμα μέρη στον κόσμο και το θέμα υπαίθριο μουσείο δεν ήταν κάτι που με ενδιέφερε ιδιαίτερα ή με εξίταρε. Επειδή ο καιρός ήταν πολύ καλός και υπήρχε χρόνος και επειδή φίλοι από το travelstories (ξέρετε εσείς) που έλεγαν πως οπωσδήποτε πρέπει να το επισκεφτώ είπα οκ πάμε Skansen! Έμελε όμως αυτό το ξεχωριστό μέρος να το επισκεφτώ και να το χαρώ μόνος και από τη μία με χαροποίησε αλλά και με λύπησε. Σαν φτάσαμε έξω από την είσοδο είδα τον φίλο μου διστακτικό. Κατάλαβα πως ήταν κουρασμένος και του είχα ξεκαθαρίσει πως το Skansen είναι αρκετά μεγάλο και θα έχει περπάτημα. Τον έβγαλα από τη δύσκολη θέση και του είπα αν θέλει να μην ακολουθήσει. Να περιμένει στη στάση κι εγώ θα επιστρέψω σε 1 με 1,5 ώρα. Το σκέφτηκε, το σκέφτηκε και τελικά συμφώνησε. Έτσι λοιπόν σαν την καλαμιά στον κάμπο έκοψα εισιτήριο με 100 sek και μπήκα μέσα.

Με το που μπήκα λίγο μετά ανέβηκα την κυλιόμενη σκάλα που με οδήγησε στο παραμύθι! Ειλικρινά δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Ένιωσα τρομερή έλξη για αυτό το μέρος και αν και ήμουν μόνος χαμογελούσα σαν μικρό παιδί όλη την ώρα. Ναι αυτό το περιβάλλον με έκανε παιδί που λαχταρά να δει και να ανακαλύψει, να ζήσει ένα παραμύθι και να μεταφερθεί σε άλλες αγνές εποχές. Ένα μοναδικό περιβάλλον απόλυτα φυσικό με παραδοσιακά ξύλινα σπίτια και εργαστήρια με αυλές, με κοτούλες και ανθρώπους με παραδοσιακές στολές εποχής.

Παρέες και οικογένειες χαιρόντουσαν το μέρος κι εγώ ήμουν μόνος μου αλλά απόλαυσα τόσο πολύ αυτή τη βόλτα. Έμπαινα στις αυλές, μέσα στα σπίτια και κοιτούσα τα εκθέματα και τις δημιουργίες και ήταν σαν να εισβάλω στις κανονικές ζωές ανθρώπων και ήταν μια μοναδική αίσθηση. Αλλά κυρίως περπατούσα και θαύμαζα αυτό το χωριό από γωνιά σε γωνιά όπου σε πολλά σημεία υπάρχουν διακριτικά μεγάφωνα και χαμηλόφωνα ακούγονταν μια μυστήρια μουσική του παρελθόντος ή άλογα να καλπάζουν και ένιωσα λες και παίζω σε ταινία εποχής ή ζω στο 1900!

Σε ένα σημείο βρέθηκα σε μια μεγάλη σκηνή που το καλοκαίρι γίνονται διάφορες εκδηλώσεις και συναυλίες.

Ήμουν τόσο χαρούμενος αλλά ρε γαμώτο ήθελα να μοιραστώ τη χαρά μου και αυτά που βλέπω. Έπαιρνα τηλέφωνο τον φίλο μου για να του πω να έρθει γιατί χάνει και είναι υπέροχα αλλά εκτός ότι το κινητό του ήταν κλειστό ξέχασα πως όλα τα λεφτά τα είχα εγώ στο πορτοφόλι μου. Τι να κάνω λοιπόν συνέχισα μόνος να θαυμάζω το εξαιρετικό τοπίο γύρω μου.

Η κεντρική πλατεία του Skansen είχε τον περισσότερο κόσμο κυρίως οικογένειες και πολλά παιδάκια. Τριγύρω έχει μικρά ξύλινα περίπτερα που πουλάνε hot dog και διάφορες γλυκιές λιχουδιές και το πιο ωραίο είναι πως στη μέση έχουν παγκάκια και στημένες εστίες με κάρβουνα για να ψήσεις μόνος σου ψωμάκια και λουκάνικα για πικ-νικ. Τι ωραία ιδέα και τι όμορφές εικόνες. Κοίταξα χαμογελώντας και συνέχισα την περιήγηση μου.

Λίγο μετά μια λιμνούλα με πάπιες

Και πιο πέρα η εκκλησία Seglora kyrka

Έπειτα χάθηκα! Απομακρύνθηκα αρκετά και βρέθηκα σε σημεία που ήμουν ολομόναχός. Αυτή ήταν η μαγεία. Ήταν πραγματικά εκπληκτική η ατμόσφαιρα και εκεί κατάλαβα τι πάει τελικά να πει ευφορία! Ξεχάστηκα ότι είμαι τουρίστας, ότι βρίσκομαι σε ένα υπαίθριο μουσείο, ξέχασα πως βρίσκομαι στη Στοκχόλμη. Ρουφούσα το οξυγόνο που μου πρόσφερε η φύση της Σκανδιναβίας και δεν ήθελα τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή. Κάθε βήμα και άλλη εικόνα άλλη ανακάλυψη και άλλη ιστορία! Λίμνες, φάρμες με ζώα, ανεμόμυλοι, γιοφύρια και ξύλινες κατοικίες όλα έφτιαχναν ένα ονειρεμένο σκηνικό. Ήταν η ωραιότερη στιγμή σε όλο το ταξίδι!

Το εντυπωσιακό με όλα αυτά τα ξύλινα σπίτια είναι ότι αποτελούν αυθεντικές κατασκευές με εξαίρεση τρία κτίρια. Είναι οικήματα που ο εμπνευστής του υπαίθριου μουσείου το 1891 ο Artur Hazelius μετά από πολλά ταξίδια που έκανε αγόρασε περίπου 150 σπίτια από όλη τη Σουηδία και ελάχιστα από τη Νορβηγία, τα οποία είχαν αποσταλεί κομμάτι κομμάτι όπου και ανακατασκευάστηκαν και έδωσαν αυτή την μοναδική εικόνα της παραδοσιακής Σουηδίας. Μόνο τρία από τα κτίρια του μουσείου δεν είναι πρωτότυπα και είχαν επιμελώς αντιγραφεί από κτίρια που είχε δει και του είχαν αρέσει.

Χαρούμενος συνέχιζα να γεμίζω εικόνες στη μνήμη του μυαλού μου του κινητού μου και των δύο φωτογραφικών μηχανών μου! Όμως αυτό δεν με εμπόδισε να χαρώ και να βιώσω αυτή την εμπειρία κι ας ήμουν συνέχεια με ένα κλικ στο χέρι. Ε βγήκα και μερικές σέλφι τι να κάνω αφού δεν είχα κάποιον να με βγάλει!

Πήρα την κάθοδο προς την έξοδο και αυτό ήταν. Η μοναδική εμπειρία του skansen είχε τελειώσει αλλά ήμουν υπερπλήρης από όμορφα συναισθήματα.

Συνεχίζεται με το τελευταίο κεφάλαιο από τη Στοκχόλμη...

Στοκχόλμη: Ο πύργος, το ηλιοβασίλεμα, το μετρό και το αντίο!

Μετά το Skansen συναντήθηκα με τον φίλο μου που περίμενε στη στάση του τραμ, και εγώ ενθουσιασμένος άρχισα να του αναλύω τι είδα και τι έχασε ενώ αυτός ήταν φανερά ενοχλημένος και αμίλητος. Λες κι εγώ έφταιγα που δεν με ακολούθησε και μάλλον ξέχασε πως ήταν επιλογή του να μην έρθει. Η υπόθεση μύριζε μπαρούτι οπότε και σταμάτησα να μιλάω για την εμπειρία μου στο Skansen. Αμίλητοι και οι δυο συνεχίσαμε ενώ είχε μείνει ένα τελευταίο μέρος να δούμε. Ήταν πια απόγευμα και σε λίγη ώρα ο ήλιος θα βασίλευε. Τι καλύτερο να αποχαιρετίσουμε τη Στοκχόλμη με ένα εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα. Με το τραμ επιστρέψαμε στη γέφυρα Djurgardsbron και στον δρόμο Strandvagen.

Από την στάση Djurgardsbron πήραμε το λεωφορείο 69 και λίγα λεπτά μετά κατεβήκαμε Kaknastornet sodra. Η στάση του λεωφορείου είναι πάνω στο δρόμο και χρειάζεται να διασχίσεις ένα ανηφορικό μονοπάτι σε ένα δασάκι και να βγεις μπροστά στον πύργο. Δεν ήταν δύσκολο, άλλωστε ακολουθούσαμε κάτι ισπανίδες που και αυτές πήγαιναν εκεί. H περιοχή είναι πολύ ήσυχη και απόμερη.

Ο ραδιοτηλεοπτικός πύργος έχει 170 μέτρα μαζί με την κεραία και 31 ορόφους, και χτίστηκε το 1967. Είναι ακαλαίσθητος και άσχημος αλλά δεν φτάσαμε μέχρι εδώ για να τον θαυμάσουμε εξωτερικά αλλά για να ανεβούμε στον 30ο όροφο. Πάντως τα τελευταία χρόνια έχουν τοποθετήσει ένα μηχανισμό με led φωτισμό που τον ομορφαίνει κάπως. Πρόσφατα μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι στις 13 Νοέμβρη 2015 ο πύργος Kaknas φωτίστηκε στα χρώματα της Γαλλίας σε ένδειξη συμπαράστασης όπως έπραξαν σχεδόν όλες οι χώρες.

Στην είσοδο στο ισόγειο υπάρχει ένα κατάστημα με τουριστικά αναμνηστικά απ’ όπου αγοράσαμε το εισιτήριο για να ανέβουμε πάνω με το ασανσέρ που κόστισε 55 κορώνες. Στον 30ο όροφο στα 155 μέτρα είναι το cafe-skybar που είχε αρκετό κόσμο και αποτελεί το ψηλότερο καφέ της πόλης και είναι λογικό αφού ο πύργος είναι το ψηλότερο κτίριο της Στοκχόλμης! Όλος ο όροφος είναι με τζαμαρία για ανεμπόδιστη θέα. Βέβαια δεν ξέρω τι έφταιγε αλλά υπήρχε έντονη αντανάκλαση στα τζάμια κάτι που δεν συνέβη σε άλλους πύργους που έχω ανεβεί όπως του Βερολίνου ή του Montparnasse στο Παρίσι. Αυτό σημαίνει πως δυσκολεύτηκα να βγάλω καλές λήψεις, αλλά πέρα απ’ αυτό βέβαια η θέα είναι εντυπωσιακότατη!

Ευτυχώς ο καιρός ήταν εξαιρετικός και υπήρχε διαύγεια οπότε βλέπαμε πολλά χιλιόμετρα μακριά με μεγάλη καθαρότητα. Τα προάστια, η περιοχή Djurgarden και βέβαια το εσωτερικό αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης κάτω από έναν ήλιο που έδυε μας πρόσφεραν ένα ανεπανάληπτο θέαμα!

Εκτός από τη θέα μου άρεσε και το ίδιο το καφέ. Δεν ήταν ψυχρό και απρόσωπο αλλά είναι ένας ζεστός χώρος με όμορφη σουηδική αισθητική σχετικά μικρό, με σταντ αλλά και χαμηλά τραπεζάκια και μαξιλάρια για να καθίσεις κάτω. Πήραμε από έναν καφέ και καθίσαμε σε ένα σταντ μπροστά στην τζαμαρία και όταν έφυγε λίγο μετά μια παρέα αλλάξαμε και καθίσαμε στην καλύτερη θέση του ορόφου απολαμβάνοντας σιωπηλοί και πλήρεις το ηλιοβασίλεμα.

Το κομψό cafe-skybar

sunset…

Στο βάθος διακρίνεται το Globen arena

Η όμορφη αυτή στιγμή μας χαλάρωσε, το καλό κλίμα επανήλθε και αποχωρήσαμε σε χαρούμενη διάθεση. Όταν κατεβήκαμε κάτω στο κατάστημα δώρων κάναμε όλες τις αγορές μας σε αναμνηστικά. Η ποικιλία ήταν πολύ μεγάλη αλλά οι τιμές σίγουρα πιο ακριβές από τα υπόλοιπα τουριστικά μέρη όπως η παλιά πόλη που είχα πάρει και από εκεί λίγα σουβενίρ, αλλά επειδή ο πύργος ήταν το τελευταίο τουριστικό μέρος που επισκεπτόμασταν ήταν μονόδρομος η επιλογή. Έτσι χωρίς να το καταλάβω χρέωσα την χρεωστική μου κάρτα μόνο σε σουβενίρ πολλά ευρώ και ομολογώ πως παρασύρθηκα! Αλλά όταν ένα μαγνητάκι έχει 7 ευρώ πώς να μη ξεφύγει το σύνολο. Πάντως είχε πολύ καλόγουστα αντικείμενα σε τεράστια ποικιλία και πολλά διαφορετικά από τα αντίστοιχα καταστήματα που συναντήσαμε στην πόλη.

Με το λεωφορείο 69 επιστρέψαμε στο κέντρο και κατεβήκαμε Sergels Torg. Από τον σταθμό Hotorget με το μετρό φτάσαμε στον σταθμό Fridhemsplan και πήγαμε στο ξενοδοχείο να παρουμε τις βαλίτσες μας για να πάμε σε άλλο ξενοδοχείο. Τον πήγαιναν το έφερναν δηλαδή. Η απόσταση από το ξενοδοχείο First Hotel STF Fridhemsplan μέχρι το Connect Hotel City στην οδό Alstromergatan 41 ήταν περίπου 10 λεπτά.
Τοhttps://www.booking.com/hotel/se/co...k;sid=0100a5b678e7641af51c8480dab4aacf;dcid=5 είναι ένα μοντέρνο και νεανικό ξενοδοχείο σαν χώρος στο σαλόνι και τη ρεσεψιόν αλλά το δωμάτιο ήταν τρύπα και δεν με ενθουσίασε αλλά δεν με ένοιαξε και ιδιαίτερα. Και ενώ είχα έτοιμα τα μετρητά, η ρεσεψιονίστ μας είπε πως η πολιτική του ξενοδοχείου είναι να πληρώνεται μόνο μέσω καρτών. Δηλαδή αν δεν είχα τι θα γινόταν? Τέλος πάντων ξινίστηκα και της έδωσα τη χρεωστική μου που για μια διανυκτέρευση χρεώθηκε 75 ευρώ.

Αφού ξεκουραστήκαμε και πακετάραμε τα πράγματα μιας και την επόμενη μέρα είχαμε τρένο για Κοπεγχάγη βγήκαμε μέσα στο τσουχτερό κρύο να ψάξουμε για μέρος να φάμε. Δεν θέλαμε να απομακρυνθούμε όμως πάλι γι’ αυτό και επιλέξαμε μια μπυραρία σε απόσταση αναπνοής από το ξενοδοχείο το O'LearysFridhemsplan (Alstromergatan 20). Το συγκεκριμένο μαγαζί είναι ένα σπορ καφέ-παμπ-μπυραρία αμερικάνικου τύπου και εκείνη την ώρα ήταν γεμάτο σουηδούς οι οποίοι παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον στις τουλάχιστον 15 οθόνες έναν ποδοσφαιρικό αγώνα του πρωταθλήματος τους.

Επειδή μπροστά γινόταν χαμός περάσαμε στο πίσω δωμάτιο που είχε ένα κενό τραπέζι. Οι μοναδικοί ξένοι ήμασταν εμείς και ήταν κάτι που μας άρεσε! Τα παιδιά στο σέρβις ήταν πολύ ευγενικά και μας εξυπηρέτησαν φυσικά σε άπταιστα αγγλικά και οι τιμές στον κατάλογο ήταν αυθεντικά σουηδικές δηλαδή πολύ ακριβές! Παραγγείλαμε από μία σπέσιαλ μακαρονάδα η μία με μοσχαρίσιο φιλέτο η άλλη με κοτόπουλο από 19-20€ η κάθε μία αν θυμάμαι καλά την μετατροπή, και μαζί με δύο ποτήρια μπύρα η τιμή συνολικά ήταν γύρω στα 55€. Βέβαια ομολογώ οι μερίδες ήταν τεράστιες με εξαιρετική γεύση και βαρυστομαχιάσαμε. Η παραγγελία όμως άργησε υπερβολικά να έρθει κάτι που μας τσίτωσε τα νεύρα και όταν ήρθε όλος ο κόσμος είχε εξαφανιστεί αφού είχε τελειώσει ο αγώνας, κι έτσι ήμασταν σχεδόν μόνοι μέσα στο μαγαζί.

Το ξενοδοχείο μας ήταν σχεδόν απέναντι κι αυτό ήταν πειρασμός για να πάμε και να ξεραθούμε μιας και το στομάχι κόντευε στα σκάσει από τις μακαρονάδες γίγας αλλά είχε μείνει κάτι τελευταίο να δούμε από την πρωτεύουσα της Σουηδίας. Κάτι που αποτελεί αξιοθέατο και θα ήταν κρίμα να το παραλείψουμε. Η ημερήσια κάρτα μεταφορών ισχύει ακόμα άρα τι κάνουμε? Παίρνουμε σβάρνα τους σταθμούς του μετρό! Σταθμοί μετρό με μοντέρνα και φουτουριστική διακόσμηση εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη και προσφέρουν την ευκαιρία στους κατοίκους να ξεφεύγουν από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Οι περισσότεροι σταθμοί μοιάζουν με art σπηλιές και είναι διακοσμημένοι με ψηφιδωτά, γλυπτά, τοιχογραφίες και σύγχρονα έργα τέχνης, που δίνουν μια εξαιρετική μοναδική ατμόσφαιρα. Πρόκειται ουσιαστικά για γκαλερί όπου κάθε σταθμός παρουσιάζει τη δική του έκθεση από διάφορους καλλιτέχνες. Το μετρό της Στοκχόλμης που ονομάζεται Tunnelbana έχει χαρακτηριστεί ως το ομορφότερο της Ευρώπης και αποκαλείται η μεγαλύτερη έκθεση τέχνης παγκοσμίως!

Συναρπαστικές διαδρομές που κάνουν την κάθε στάση μοναδική και διαφορετική! Στα υπόγεια είναι η θέα λοιπόν και η τέχνη ήρθε πιο κοντά από ποτέ στο ευρύ κοινό. Η blue line είναι η πιο εντυπωσιακή γι’ αυτό επιλέξαμε τη συγκεκριμένη γραμμή και τους πιο γνωστούς και κοντινούς σταθμούς γιατί δεν θέλαμε να απομακρυνθούμε και πολύ.

metro Blue line - Fridhemsplan T-bana

metro Blue line - Radhuset T-bana

metro Blue line - T-Centralen T-bana

Ίσως ο πιο εντυπωσιακός σταθμός είναι ο Kungstradgarden ο οποίος διαθέτει κειμήλια που διασώθηκαν από την ανάπλαση του κέντρου της Στοκχόλμης κατά τη διάρκεια των εκσκαφών τη δεκαετία του 1950 και του 1960.

metro Blue line - Kungstradgarden T-bana

Μακάρι να είχαμε χρόνο να κάνουμε ένα καλό τουρ να βλέπαμε κι άλλους σταθμούς αλλά και πάλι πήραμε μια γεύση αυτού του ιδιαίτερου και ατμοσφαιρικού μετρό που συγκαταλέγεται στα πιο εντυπωσιακά στον κόσμο! Αν εσείς έχετε περισσότερο χρόνο και διάθεση για αρτιστίκ διαδρομές οι παρακάτω σταθμοί αξίζουν μία στάση:
Blue line:
Kungstradgarden
T-centralen
Radhuset
Solna Centrum
Tensta

Green line:
Hotorget
Thorildsplan
Bagarmossen

Red line:
Tekniska Hogskolan
Stadion

Περισσότερες εξαιρετικές φωτογραφίες από το μετρό της Στοκχόλμης
Stunning Underground Art In Stockholm’s Metro Station

Κουρασμένοι και ζαλισμένοι από τα χρώματα και τα περίτεχνα σχέδια των σταθμών του μετρό, επιστρέψαμε στη γειτονιά μας στην οδό Alstromergatan που ήταν έρημη.

Φτάσαμε νυσταγμένοι στο ξενοδοχείο μας, αλλά επειδή το σαλόνι ήταν πολύ ντιζαινάτο, ζεστό και ήσυχο απλώσαμε τα κορμιά μας στις αναπαυτικές πολυθρόνες.

Είχαμε και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με την κοπέλα στη ρεσεψιόν η οποία ήταν ορεξάτη για κουβεντούλα. Μια γλυκύτατη κοπέλα από την Ταϊλάνδη που από τα 10 της ζει στη Στοκχόλμη. Είπε πως δεν θεωρεί πολύ ακριβή τη Στοκχόλμη γιατί με ψάξιμο μπορείς να βρεις οικονομικές επιλογές σε αντίθεση με τη Νορβηγία που ένα κομμάτι πίτσα και μια κόκα κόλα κοστίζουν 30 ευρώ. Μέχρι και για τα πετρέλαια της Νορβηγίας είχε άποψη. Μας είπε πως της άρεσε η Αθήνα που ήρθε πέρσι αλλά δυσαρεστήθηκε που δεν βρήκε ένα αληθινά καλό ταϊλανδέζικο εστιατόριο! Μεγάλο κακό όχι αστεία! Επίσης όταν αναφέραμε για το νερό και τις τιμές του εμφιαλωμένου μας είπε πως το νερό βρύσης στη Στοκχόλμη ακόμα και από νιπτήρα τουαλέτας είναι άριστο κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν. Καλή μου κοπέλα έπρεπε να σε γνωρίζαμε την πρώτη μέρα. Εσείς κρατήστε αυτή την πολύτιμη πληροφορία. Είπαμε για ταξίδια για φαγητά και αν δεν την καληνυχτούσαμε ήταν ικανή να μας μιλάει μέχρι να το ξημερώσουμε!

Ξυπνήσαμε πουρνό πουρνό στις 7 παρά, φάγαμε λίγο στην αίθουσα του πρωινού και σέρνοντας τις βαλίτσες μας αποχωρήσαμε από το hotel. Πήραμε την μπλε γραμμή του μετρό από τον σταθμό Fridhemsplan και κατεβήκαμε T-Centralen. Μπήκαμε ξανά στο χάος όπως την πρώτη μέρα και σαν τους τρελούς αναπτύξαμε ταχύτητα ακολουθώντας τις πινακίδες, περνώντας διαδρόμους, κυλιόμενες σκάλες και ρωτώντας τουλάχιστον 3 υπαλλήλους προς τα πού είναι ο σταθμός τρένων.

Με λίγο τρέξιμο και άγχος βρήκαμε την αποβάθρα που θα ξεκινούσε το τρένο μας για Κοπεγχάγη. Τα εισιτήρια τα είχα αγοράσει και εκτυπώσει από το διαδίκτυο και η ώρα αναχώρησης ήταν σε 20 λεπτά, στις 08:21!

Αυτό ήταν. Στοκχόλμη αντίο.
Η Κοπεγχάγη μπορεί να περιμένει!

Έρχεται ''Κρουαζιέρα θα σε πάω''!

Κρουαζιέρα θα σε πάω!

Αααα κρουαζιέρα θα σε πάω, αααα γιατί σε νοιάζομαι και σ’αγαπάω…αααα αρχιπέλαγος και Ελσίνκι, αααα σαν δυο παγωμένοι πιγκουίνοι! Περίπου έτσι!

Που είχα μείνει? Α ναι… Αυτή ήταν η συνοικία της Gamla stan. Όχι δεν μπερδεύτηκα ούτε πάλι θα σας πάω στη Στοκχόλμη. Μάλλον για λίγο θα σας ξαναπάω. Είμαστε στην 3η η μέρα και μόλις έχουμε σεργιανίσει την κούκλα παλιά πόλη. Αλλά κάπου εδώ θα αρχίσει μια άλλη ιστορία που είναι η περιβόητη κρουαζιέρα μέχρι την πρωτεύουσα της Φινλανδίας.

Το πρωί είχαμε παραδώσει τις αποσκευές μας στο ξενοδοχείο που θα τις φυλούσε για δύο μέρες μέχρι να επιστρέψουμε από την κρουαζιέρα. Έτσι χωρίς βαλίτσες παρά μόνο μία τσάντα ώμου, τις φωτογραφικές και μια σακούλα γεμάτη σνακ που αγοράσαμε από τον σταθμό μετρό του Slussen ψάχναμε την στάση του λεωφορείου για να πάρουμε ένα από τα λεωφορεία 402, 422, 444, 474 ώστε να κατέβουμε στη στάση Londonviadukten που είναι κοντά στο λιμάνι που θα αναχωρούσε το πλοίο. Τη στάση δεν την βρήκαμε ποτέ κι ας ρωτήσαμε κόσμο, κι ας ψάξαμε πάνω κάτω την περιοχή στο Slussen. Η στάση βρίσκεται υπόγεια και επειδή βαρεθήκαμε να τριγυρνάμε είπαμε να πάμε με τα πόδια. Χρόνος υπήρχε και δεν είναι και ιδιαίτερα μακριά από το Slussen, έτσι περπατήσαμε κατά μήκος της Stadsgardsleden. Το κρουαζιερόπλοιο αναχωρούσε από το λιμάνι Stadsgarden Tegelvikshamn στις 16:30.

Η κρουαζιέρα αυτή ήταν το κομμάτι του ταξιδιού που με άγχωνε περισσότερο και μέσα μου μάλλον το είχα μετανιώσει. Οι 15-16 ώρες μέχρι το Ελσίνκι, οι 7 καθαρές ώρες στο Ελσίνκι και ξανά επιστροφή σε συνδυασμό με την αμφιβολία μου για το τι είδους καμπίνα θα έχουμε με τόσο χαμηλή τιμή με έκαναν να πιστεύω πως μόνο ταλαιπωρία και νεύρα θα μας αφήσει. Φυσικά στον φίλο μου δεν έλεγα τους προβληματισμούς μου αλλά τα παρουσίαζα όλα ιδανικά. Ο ίδιος ακούγοντας πως το ταξίδι θα διαρκέσει 15 ώρες δεν χαλάστηκε καθόλου αφού είναι λάτρης του πλοίου. Πάλι καλά. Εγώ πάλι δεν έχω εμπειρία σε πολύωρα ταξίδια με πλοίο και δεν έχω μείνει ποτέ σε καμπίνα. Την κρουαζιέρα την αγόρασα από το επίσημο site της Viking line
http://www.sales.vikingline.com/en/find-cruise-trip/?_ga=1.226133338.1763537854.1450100294

Η εταιρεία δραστηριοποιείται στη Σκανδιναβία και την Βαλτική με έδρα τη Φινλανδία και πραγματοποιεί πολλές μικρές ή μεγάλες κρουαζιέρες. Μια από αυτές είναι Το Στοκχόλμη-Ελσίνκι- Στοκχόλμη συνολικά 40 ωρών με 2 διανυκτερεύσεις σε καμπίνα. Έκλεισα σε Economy cabin με 20€ το άτομο +5 € σε περίπτωση ακύρωσης να επιστραφεί το ποσό. 45€ τα θεώρησα σχεδόν τζάμπα αλλά όταν διάβασα ότι η καμπίνα βρίσκεται κάτω από το όροφο του γκαράζ δεν ξέρω γιατί προβληματίστηκα. Λες και θα κοιμόμασταν μέσα στο γκαράζ!
Το χρονοδιάγραμμα ήταν το εξής:
Αναχώρηση Από Στοκχόλμη Σάββατο στις 16:30
Άφιξη Ελσίνκι Κυριακή στις 10:00
Αναχώρηση από Ελσίνκι Κυριακή στις 17:30
Άφιξη Στοκχόλμη Δευτέρα στις 10:10

Το κρουαζιερόπλοιο M/S Gabriella της Viking Line ήταν αγκυροβολημένο και περίμενε. Μέσα στον σταθμό επικρατούσε χαμός από κόσμο. Είχα εκτυπώσει την κράτηση αλλά έπρεπε να περάσουμε από τα ταμεία για να μας εκτυπώσουν το κανονικό εισιτήριο. Υπόθεση γρήγορη και κάπου εκεί μου έφυγε το άγχος και ξεκίνησε η χαρά αλλά περίμενα να δω και τι σόι καμπίνα θα έχουμε.

Απ’ ότι είδα μέσα στον σταθμό έχει πολλές θυρίδες φύλαξης αποσκευών αλλά δεν ξέρω αν είναι δωρεάν ή πληρώνεις. Πολλοί τις είχαν μαζί τους αφού κάποιοι είχαν ως τελικό προορισμό το Ελσίνκι με εισιτήριο μονής διαδρομής. Κάτι που δεν ξέραμε είναι ότι οι υπεύθυνοι στο πλοίο κατά την άφιξη στο Ελσίνκι, ενημέρωσαν με ανακοίνωση τους επιβάτες να μην αφήσουν τις αποσκευές τους μέσα στην καμπίνα όσο βρίσκονται στο Ελσίνκι. Έτσι εμείς κάναμε την καλύτερη δουλειά τελικά που αφήσαμε τις βαλίτσες μας στο ξενοδοχείο.

Ανεβήκαμε τις κυλιόμενες σκάλες, περπατήσαμε έναν μεγάλο διάδρομο και βρεθήκαμε μέσα στο πλοίο όπως γίνεται με τις φισούνες στα αεροπλάνα. Ήδη οι πρώτες εντυπώσεις ήταν πολύ θετικές μπαίνοντας στο σαλόνι του πλοίου. Αναζητήσαμε την καμπίνα μας και με λίγο ψάξιμο την εντοπίσαμε. Στον 2ο όροφο στον αριθμό 2015! Εκεί μου έφυγε και το λίγο άγχος που μου είχε μείνει. Ήταν μια ωραιότατη απλή καμπίνα με 4 κρεβάτια αρκετά άνετη. Απλά δεν είχε παράθυρο και ήταν στον 2ο όροφο, έναν όροφο κάτω από το επίπεδο με τα αυτοκίνητα. Είχε ιδανική θέρμανση, τουαλέτα με ντουζ, ένα μικρό γραφείο με καθρέφτη, τηλέφωνο και είχα ενθουσιαστεί τρελά λες και τι έβλεπα! Ο φίλος μου απόρησε ''μα καλά δεν έχεις ξαναδεί καμπίνα, τόσο χάλια το περίμενες?''. Κι όμως ενθουσιάστηκα σαν μικρό παιδί. Ήταν πρωτόγνωρη η εμπειρία να κοιμηθώ σε καμπίνα και γενικότερα η κρουαζιέρα, οι εικόνες που θα δούμε, ότι θα ξυπνήσουμε και θα φτάνουμε σε μια άλλη χώρα με γέμισαν μεγάλη χαρά και ανυπομονησία.

ιδού η καμπίνα c4

Αφού τακτοποιηθήκαμε και είχε φτάσει η ώρα που το πλοίο θα αναχωρούσε δεν χάσαμε χρόνο και ανεβήκαμε στον 8ο όροφο και βγήκαμε στο κατάστρωμα. Είχε αέρα και ψωφόκρυο αλλά ήμουν αποφασισμένος! Θα κάτσω μέχρι να βραδιάσει, μέχρι να χορτάσω το αρχιπέλαγος. Το πλοίο απομακρύνθηκε και αποχαιρετήσαμε τη Στοκχόλμη την μαγική ώρα του ηλιοβασιλέματος.

Η στιγμή ήταν μαγική. Το πλοίο απομακρύνθηκε από τη Στοκχόλμη και λίγα λεπτά μακριά πέρασε στη Βαλτική θάλασσα και στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης. Όσο περνούσε η ώρα ο περισσότερος κόσμος είχε φύγει και μόνο λίγοι τρελοί μείναμε έξω στην παγωνιά. Ανά διαστήματα για να ζεσταθούμε πηγαίναμε στο σημείο του πλοίου που βγάζει ζεστό αέρα σαν εξαερισμός.

Οι εικόνες που είδαμε ήταν φανταστικές και πρωτόγνωρες. Το αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης είναι ένα σύμπλεγμα από περίπου 30.000 νησιά, βραχονησίδες και βράχους που εξαπλώνεται 80 χιλιόμετρα ανατολικά από την πόλη στη Βαλτική Θάλασσα. Η άγρια φύση συνδυάζεται με δασώδη νησιά, απόκρημνα βράχια και αμμουδερές παραλίες. Ακατοίκητες νησίδες καθώς και μεγάλα χωριά ή μικρά ψαροχώρια όπου εντυπωσιακές κατοικίες σαν επαύλεις συνυπάρχουν με μικρά ξύλινα σπιτάκια δίπλα στο νερό. Το αρχιπέλαγος είναι τόσο κοντά στην πόλη αλλά είναι ένας άλλος κόσμος!

Κατάλαβα πως σ’ αυτή την κρουαζιέρα περισσότερο αξία τελικά έχουν οι εικόνες του αρχιπελάγους παρά ο τελικός προορισμός που ήταν το Ελσίνκι. Μας δόθηκε η δυνατότητα να απολαύσουμε και να θαυμάσουμε όλες αυτές τις εικόνες έστω ενός μέρους του αρχιπελάγους και ήταν για μένα το highlight του ταξιδιού.

Σκεφτόμουν πόσο τέλεια και εναλλακτικά θα ήταν να μείνεις λίγες μέρες σε ένα από αυτά τα νησάκια σε ξύλινη κατοικία μέσα στην ανέγγιχτη φύση. Απομονωμένος και ήρεμος. Πάντως πολλά πρακτορεία από Στοκχόλμη οργανώνουν ημερήσιες αλλά και με διανυκτέρευση εκδρομές σε κάποια νησάκια του αρχιπελάγους όπου προσφέρονται πολλές δραστηριότητες. Πολλοί πηγαίνουν και μεμονωμένα και διαμένουν στους ξενώνες ή φέρνουν τη δική τους σκηνή για να μείνουν σε κάμπινγκ. Βέβαια κάτι τέτοιο θέλει πολύ ψάξιμο και οργάνωση. Είναι για εξερευνητές που θέλουν αν ανακαλύψουν περισσότερα μένοντας σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Εγώ πάντως άνετα θα απομονωνόμουν σε ένα τέτοιο μέρος.

Η θάλασσα ήταν ήρεμη σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής και δεν κουνούσε καθόλου. Το φεγγάρι έκανε την εμφάνιση του και όλα έγιναν ακόμα πιο γαλήνια, ειδυλλιακά και όμορφα με το φεγγάρι να φωτίζει και να αντανακλά στην ατάραχη θάλασσα της βαλτικής.

Κάτι τέτοιες στιγμές δεν νοιώθεις ή ξεχνάς το κρύο που τρυπάει το σώμα σου. Είχα γίνει ένα με το μαγευτικό αρχιπέλαγος στο σούρουπο υπό το φως της σελήνης και ταξίδευα…

Στο κατάστρωμα ζήτημα ήταν να ήμασταν 5 άτομα. Ο φίλος μου είχε φύγει λίγο νωρίτερα γιατί πάγωσε. Κι εγώ πάγωσα αλλά είπα να το πάω μέχρι τέλους! Μέχρι να πέσει η νύχτα μέχρι το μάτι μου δεν θα μπορεί να διακρίνει σημάδια στη θάλασσα!

Όταν πια είχε νυχτώσει τελείως χορτάτος από τις πανέμορφες εικόνες και κοκαλωμένος από το κρύο κατέβηκα στην καμπίνα μας για ένα καυτό ντουζάκι και ξάπλες μέχρι να λιώσουμε!

Όπως ανέφερα στην αρχή η υπόθεση κρουαζιέρα με προβλημάτιζε περισσότερο όσον αφορά το κομμάτι της κούρασης και της ταλαιπωρίας. Τελικά η κρουαζιέρα αποδείχτηκε η απόλυτη ξεκούραση σε αυτό το 8ημερο ταξίδι και αυτό γιατί κατ αρχήν ήταν στη μέση του ταξιδιού, μας γέμισε τις μπαταρίες και όταν επιστρέψαμε στη Στοκχόλμη ήταν σαν να ξεκινάει το ταξίδι από την αρχή. Τα πόδια μου πετούσαν και ήταν η μοναδική φορά που δεν καταπονήθηκαν από το τρελό περπάτημα. Η ξεκούραση στην καμπίνα κατά τη διαδρομή ήταν το κάτι άλλο και οι ύπνοι που ρίξαμε και στο πήγαινε και στον γυρισμό ήταν χωρίς υπερβολή για μένα τουλάχιστον μάλλον ο ωραιότερος ύπνος που έχω κάνει στη ζωή μου!

Ήταν 9 το βράδυ και είπαμε να κάνουμε την εμφάνιση μας στα σαλόνια και στους δημόσιους χώρους του πλοίου. Στον 6ο και 7ο όροφο είναι οι χώροι διασκέδασης και χαλάρωσης του επιβατικού κοινού. Ένα κατάστημα με αφορολόγητα, 2-3 μπαρ με ζωντανή μουσική, ένα εστιατόριο με μπουφέ και 3 εστιατόρια αλά καρτ πολύ γκλαμουράτα αλλά και κουλοχέρηδες και άλλα τυχερά παιχνίδια.

Είχε κόσμο και η ατμόσφαιρα έμοιαζε γιορτινή. Αράξαμε και στα καναπεδάκια στο σαλόνι και στο διάδρομο που είναι όλα τα μαγαζιά και ακούσαμε και το μουσικό πρόγραμμα από το ανοιχτό μπαρ που δεν ήταν καθόλου άσχημο. Κάναμε βόλτα παντού και στα αφορολόγητα και γενικά τριγυρίσαμε σε όλους τους χώρους και βέβαια ήρθε η ώρα που πεινάσαμε. Είχαμε φάει σχεδόν όλα τα σνακ που είχαμε στην καμπίνα, υποτίθεται για να αποφύγουμε να ακριβοπληρώσουμε οτιδήποτε μέσα στο πλοίο αλλά τελικά δεν γινόταν. Μπορεί να μην επιλέξαμε τα σπέσιαλ εστιατόρια αλλά ευτυχώς το πλοίο είχε και ένα κυλικείο. Έτσι καταβροχθίσαμε από ένα σάντουιτς πατημένο σε τοστιέρα που είχε 6 ευρώ το ένα. Δεν είχε και μεγάλη ποικιλία από σνακ. Μόνο σάντουιτς, σαλάτες και κάτι γλυκά που δεν μου γέμισαν το μάτι.

Κατά τις 22:30 αποσυρθήκαμε στην καμπίνα μας για κατάκλιση! Αν και αυτή η ώρα είναι υπερβολικά νωρίς για μένα για ύπνο, έπεσα στο υπερ αναπαυτικό κρεβάτι και το τέλειο μαξιλάρι και έκανα τον ωραιότερο και αλησμόνητο ύπνο που έχω κάνει! Η αλλαγή της χειμερινής ώρας μας βρήκε εν πλω και μέσω ύπνου!

Ένα 8ωρο συνεχόμενου ανεπανάληπτου ύπνου ήταν τόσο ευεργετικό που ξυπνήσαμε τόσο ευδιάθετοι και με ενέργεια λες και είχαμε πάρει κάτι! Ανεβήκαμε πάνω και την αράξαμε στις πολυθρόνες δίπλα στο παράθυρο αγναντεύοντας την άγρια θάλασσα αλλά και σερφάροντας στο ίντερνετ. Ήμασταν στα ανοιχτά της Βαλτικής θάλασσας και δεν φαινόταν κάτι στον ορίζοντα. Οι αυταπάτες ότι ίσως να μπορέσουμε να διακρίνουμε το Ταλλίν από μακριά έμειναν αυταπάτες. Ο καιρός έδειξε τα νύχια του καθώς ήταν καθαρά χειμερινός. Με μαύρα σύννεφα αέρα και την βροχή προ των πυλών.

Ήταν ακόμα 8 παρά και είχε πολύ λίγο κόσμο στους χώρους του πλοίου ενώ όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Όλοι κοιμόντουσαν αλλά εμείς απολαμβάναμε την καινούρια μέρα που προβλεπόταν πολλά υποσχόμενη αλλά σίγουρα προβληματιζόμουν για τον καιρό. Λίγο μετά αποφασίσαμε να κάνουμε το πρωινό μας λίφτινγκ! Πάμε στο κατάστρωμα για μια αναζωογονητική βόλτα? Και δεν πάμε!

Βοήθεια! Έξω είχε παγωνιά και φυσούσε. Εμ τόσες μέρες αναρωτιόμασταν για το κρύο της Σκανδιναβίας. Ορίστε. Είχε πραγματικά άσχημο καιρό και έξω μαζί με μας κυκλοφορούσαν 2-3 άτομα ακόμα. Διαπίστωσα πως αυτός ο καιρός θα μας ακολουθήσει όλη τη μέρα μας στο Ελσίνκι και απλά ευχόμουν να αποφύγουμε τη βροχή. Στατιστικά πάντως το Ελσίνκι και η Φινλανδία γενικότερα έχει περισσότερο κρύο και σχεδόν πάντα χειρότερο καιρό από τις φίλες γειτόνισσες χώρες. Όσο περνούσε η ώρα μπαίναμε στον κόλπο του Ελσίνκι και άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους μικροσκοπικές βραχονησίδες και μεγαλύτερα νησάκια.

Μετά την επιτυχία του μπότοξ, και επειδή δεν θέλαμε να αφήσουμε να κόκκαλα μας στο κατάστρωμα, μπήκαμε μέσα να συνέλθουμε. Η ώρα πέρασε και ο κόσμος έκανε την εμφάνισή του αγουροξυπνημένος. Μετά ξανά έξω για να δούμε τις πρώτες εικόνες της μουντής πόλης του Ελσίνκι καθώς το πλοίο είχε πάρει θέση να προσεγγίσει το λιμάνι Katajanokan terminaali ( Viking line terminal).

Στις 10 ακριβώς φτάσαμε στο Ελσίνκι και ξαμοληθήκαμε στην πόλη. Ότι μπορέσαμε να δούμε από την πρωτεύουσα της Φινλανδίας ήταν μέσα σε 7 περίπου ώρες. Πάντα με πρόγραμμα σε στοχευόμενα μέρη και όχι φυσικά στα κουτουρού. Η αναχώρηση του πλοίου ήταν 17:30 και για να έχουμε άνεση χρόνου 5 παρά ήμασταν και πάλι στο Viking line terminal. Ήταν εμφανές πως το πλοίο είχε πολύ λιγότερο κόσμο και στο πλοίο επικρατούσε μια ωραία ηρεμία. Πήγαμε στην καμπίνα μας και περιμέναμε να τη δούμε ταχτοποιημένη όπως κάνουν στα ξενοδοχεία και την αντικρίσαμε ακριβώς έτσι όπως την αφήσαμε δηλαδή κώλος! Μικρό το κακό.

Το πρόγραμμα ήταν μια επανάληψη. Μετά το χαλαρό ντουζ και την ξεκούραση ανεβήκαμε πάνω όμως αυτή τη φορά σχεδόν όλα ήταν άδεια. Είχε ελάχιστο κόσμο και στα εστιατόρια βαρούσαν μύγες. Mια τραγουδίστρια με υπέροχη φωνή με συνοδεία κιθάρας μας χαλάρωσε με πολύ ωραίες μπαλάντες και πάρα τον ελάχιστο κόσμο που την άκουγε ήταν ιδιαίτερα δυναμική και εξαιρετική στην ερμηνεία της. Μετά πάλι στο κυλικείο για τοστ, μετά στα αφορολόγητα για κάτι σοκολάτες γίγας και μετά πάλι ύπνος νωρίς νωρίς. Το πλοίο αυτή τη φορά κουνούσε λίγάκι αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε και πάλι να επαναλάβουμε ακόμα έναν αναζωογονητικό και αξέχαστο ύπνο.

Το πρωί ξυπνήσαμε ορεξάτοι για την τελευταία μας γεμάτη μέρα στη Στοκχόλμη. Όταν ανεβήκαμε πάνω αντικρίσαμε πάλι τον λαμπερό ήλιο της Στοκχόλμης. Το καράβι είχε ήδη μπει στο αρχιπέλαγος και έπλεε ανάμεσα στα νησιά που τα βλέπαμε και υπό το φως της ημέρας.

Η ώρα πλησίαζε 10 και είχαμε φτάσει πια στο νησί Djurgarden έξω από τη Στοκχόλμη η οποία μας περίμενα με έναν εξαιρετικό καιρό να ερευνήσουμε τα κομμάτια που μας έλειπαν!

Αυτή ήταν η κρουαζιέρα που αποδείχτηκε πολύ πιο ξεκούραστη από το αναμενόμενο. Θα την επαναλάμβανα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία.
Αν ξέχασα κάτι? Το Ελσίνκι? Όχι δεν το ξέχασα. Έρχεται…

Ελσίνκι express σε 7 ώρες!

Είχα σκοπό να μην αναλύσω λεπτομερώς την πόλη του Ελσίνκι σ’ αυτή την γρήγορη γνωριμία που είχα μαζί του, επειδή όμως στο φόρουμ υπάρχουν λίγες πληροφορίες κι αυτές επιγραμματικές τελικά θα την παρουσιάσω λεπτομερώς
Ετοιμαστείτε για ένα σούπερ κεφάλαιο. Δεν θέλω να βαριέστε. Πάμε…

Είμαστε στον κόλπο του Ελσίνκι πριν φτάσουμε στο λιμάνι Katajanokan Terminaali Viking Line και η πόλη φαίνεται στον ορίζοντα. Καθώς ήμασταν έξω στην παγωνιά μας δόθηκε η δυνατότητα να δούμε από πολύ κοντά το Suomenlinna. Τι’ ν τούτο θα με ρωτήσετε. Είναι το κάστρο της Φινλανδίας όπως μεταφράζεται η λέξη Suomenlinna. Ένα κάστρο χτισμένο σε έξι νησάκια που είναι το καμάρι της χώρας αφού είναι το μοναδικό μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO στην Φινλανδική πρωτεύουσα. Το θαλάσσιο φρούριο αποτελεί τον δημοφιλέστερο τουριστικό αξιοθέατο και για τους κατοίκους που πηγαίνουν για πικ νικ κυρίως τους θερινούς μήνες. Συνδέεται με το Ελσίνκι με τακτικά δρομολόγια με κόστος 5€ με επιστροφή και η απόσταση είναι μόλις 15 λεπτά. Περιλαμβάνει πολλά μουσεία όμως το φρούριο δεν είναι απλά ένα μουσείο αλλά μια ζωντανή κοινότητα αφού εκεί ζουν και 850 μόνιμοι κάτοικοι. Αυτά τα ολίγα για την Suomenlinna.

Έστω και με τη διέλευση του στενού πάνω από το πλοίο είδαμε κάποια σημεία των νησιών που αποτελούν το Suomenlinna. Νομίζω πως ακόμα και χρόνο να είχαμε δεν ξέρω αν είχε νόημα να πάμε με τόσο άσχημο καιρό. Μάλλον μόνο εμείς θα κυκλοφορούσαμε. Όμως σίγουρα θα του έδινα ευκαιρία σε μια ηλιόλουστη ζεστή μέρα και εφόσον είχα στη διάθεση μια μεγάλη μέρα στο Ελσίνκι.Suomenlinna Official Website

Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε τον ουρανό και η μουντίλα είχε εμφανιστεί σε όλο της το μεγαλείο. Η βεβαιότητα πως οι καιρικές συνθήκες δεν είναι οι ιδανικές για μια ημερήσια εκδρομή μου έκοβε κάπως τα φτερά αλλά δεν γκρίνιαξα. Απλά δεν ήθελα με τίποτα να βρέξει κάτι που εκείνη τη στιγμή έτσι όπως έβλεπα τον ουρανό φάνταζε μάλλον ακραία αισιόδοξο! Μέχρι να πιάσουμε λιμάνι, εμείς εκεί μαζόχες έξω στο κρύο φωτογραφίζαμε τα νησάκια που βρίσκονται σκόρπια τριγύρω.

Το Ελσίνκι φτάνει όλο και πιο κοντά…

Επιτέλους φτάσαμε στο λιμάνι της Viking line και από τον τεράστιο διάδρομο-γέφυρα που συνδέει το πλοίο με τον σταθμό, κατεβήκαμε σαν πρόβατα και γέμισε κόσμο το λιμάνι.

Με σιγουριά και ξέροντας τι δρόμο θα ακολουθήσουμε, με τον φίλο μου να με ρωτάει όπως πάντα ''έχεις ξανάρθει?'' ξεκίνησαν οι 7 ώρες στο Ελσίνκι και η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει τώρα! Εδώ να πω πως για το κέντρο εξυπηρετεί το τραμ 4 και 4Τ από το λιμάνι όμως εμείς το πήραμε ποδαράτο για να δούμε 2-3 πράγματα αξιόλογα στην περιοχή.

Ο καιρός είναι άθλιος το είπαμε αυτό. Έχει γύρω στους 5 βαθμούς, φυσάει και καραδοκεί η βροχή. Οι πρώτες εικόνες είναι οι αναμενόμενες. Χλιαρές, άχρωμες και μουντές με έρημους δρόμους. Ακόμα και οι συνταξιδιώτες εξαφανίστηκαν και στις στάσεις του τραμ βλέπαμε λίγους κατοίκους. Θυμήθηκα μετά όμως πως είναι Κυριακή άρα λογική η ερημιά και ειδικά με τέτοιο καιρό.

Ο κεντρικός δρόμος με το πανεύκολο όνομα Kruunuvuorenkatu που περνάει το τραμ 4

Πρώτο ας το πούμε ενδιαφέρον σημείο η οδός Kauppiaankatu η οποία είναι πλούσια με αρκετά κτίρια αρ νουβό

Η Kruunuvuorenkatu ευθεία μας έβγαλε στο πάρκο Tove Janssonin puisto! Puisto σημαίνει πάρκο. Σας μαθαίνω και φινλανδικά τι θέλετε άλλο!

πάρκο Tove Janssonin

Αγαπημένα πεσμένα φύλλα και φθινοπωρινή μυρωδιά… Ακριβώς μπροστά μας ο ορθόδοξος καθεδρικός ναός Uspenski

Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και χτίστηκε το 1862. Είναι ψηλά στις προτιμήσεις των τουριστών και την καθιστούν από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα. Είναι μια πολύ όμορφη ρώσικη εκκλησία που εκείνη την ώρα τελούσε την κυριακάτικη λειτουργία και την παρακολουθήσαμε κι εμείς για 1 λεπτό!

Και συνεχίσαμε την βόλτα μας …

οδός Kanavaranta

Στο 7c είναι το Johan & Nystrom Coffee Shop ένα από τα καλύτερα καφέ της πόλης που θέλαμε να επισκεφτούμε αλλά δυστυχώς θα άνοιγε μετά από δύο ώρες.

Μπροστά μας είναι το βόρειο λιμάνι και η λεωφόρος Pohjoisranta

Η παραλιακή λεωφόρος Pohjoisranta είναι από τους λίγους εντυπωσιακούς δρόμους με μια σειρά από επιβλητικά κτίρια

βόρειο λιμάνι

Στην οδό Rauhankatu στρίψαμε αριστερά

Στους δρόμους κυκλοφορούσαμε μόνο εμείς! Η πόλη ήταν στο λήθαργο της κυριακάτικης φθινοπωρινής μέρας. Κάποια στιγμή εντοπίσαμε ένα σούπερ μάρκετ και αγοράσαμε μερικά σνακ ανάμεσα τους και ένα περίεργο μικρό ρολό από ρύζι που όπως μας εξήγησε σε άπταιστα αγγλικά ο ευγενικός ταμίας είναι παραδοσιακό της Φινλανδίας. Ιδιαίτερη γεύση αλλά πολύ νόστιμο. Συνεχίζουμε ευθεία της Rauhankatu και λίγο μετά φτάνουμε σε πολλά σημαντικά κτίρια του Ελσίνκι όπως την Τράπεζα της Φινλανδίας και το ιστορικό κυβερνητικό κτίριο Saatytalo.

Ο καθεδρικός όπως φαίνεται από την οδό Rauhankatu

Τράπεζα της Φινλανδίας

Ακριβώς απέναντι το House of the Estates / Saatytalo

οδός Rauhankatu

Στρίβουμε αριστερά στην οδό Unioninkatu

Και φτάνουμε στο πιο αναγνωρίσιμο κτίριο στο Ελσίνκι, το σήμα κατατεθέν που δεν είναι άλλο από τον Καθεδρικό Ναό του Ελσίνκι. Ο εντυπωσιακός νεοκλασικός Καθεδρικός στέκεται ψηλά μπροστά στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας Senaatintori, και είναι η φινλανδική Ευαγγελική Λουθηρανική εκκλησία της Επισκοπής του Ελσίνκι. Χτίστηκε το 1852 και είναι ένα ξεχωριστό ορόσημο στο αστικό τοπίο του Ελσίνκι, με το ολόλευκο χρώμα του και τον ψηλό πράσινο θόλο.

Μπήκαμε και στο εσωτερικό της εκκλησίας που εκείνη την ώρα τελείωνε η λειτουργία από δύο ιερείς έναν άντρα και μια φινετσάτη όμορφη γυναίκα!

Η πλατεία Senaatintori

Η Πλατεία της Γερουσίας (Senaatintori ) και τα περίχωρά της, αποτελούν το παλαιότερο τμήμα του κέντρου του Ελσίνκι. Σημαντικά κτίρια που γύρω του είναι το Παλάτι της Κυβέρνησης, το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου και η Εθνική βιβλιοθήκη της Φινλανδίας.

Στο κέντρο της πλατείας το άγαλμα του ρώσου αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β

Η πλατεία είχε μια κάποια κίνηση και ανθρώπους που φωτογράφιζαν και υποψιάζομαι πως ήταν κι αυτοί από την κρουαζιέρα. Είναι μεν το κυριότερο αξιοθέατο μαζί με τον καθεδρικό αλλά πόση ώρα να περιπλανηθείς. Δεν έχει καταστήματα δεν έχει καφέ τριγύρω και μάλλον θα την χαρακτήριζα μέτρια να μη την πω αδιάφορη.

Μπροστά στην πλατεία είναι η οδός Aleksanterinkatu που περνάνε και τα τραμ

Η Aleksanterinkatu θεωρείται ο πιο πολυσύχναστος εμπορικός δρόμος του Ελσίνκι. Δεν ξέρω τι γίνεται τις καθημερινές ή τις γιορτές που ονομάζεται και επίσημα οδός των Χριστουγέννων αλλά εμείς αντικρίσαμε έναν μετριότατο και σχετικά μίζερο δρόμο. Και όχι τόσο από άποψη λιγοστού κόσμου που είναι λογικό λόγω Κυριακής, αλλά ως εικόνα αφού όλα τα κτίρια είναι ουδέτερα και άχρωμα χωρίς κάτι ιδιαίτερο ούτε καν τα εμπορικά καταστήματα είχαν κάτι. Περισσότερο μου θύμισε Βαλκάνια. Μάλλον χειρότερα από τα παρεξηγημένα Βαλκάνια!

Στρίψαμε αριστερά στην Kluuvikatu και φτάσαμε στο πιο διάσημο πάρκο στο κέντρο της πόλης το Esplanadi park

Το διάσημο Restaurant Kappeli στο Esplanadi park

Είμαστε στην πλατεία Kauppatori (πλατεία Αγοράς) και στη γωνία στη Pohjoisesplanadi 19 βρίσκεται το Tourist Information. Από εκεί αγοράσαμε μια ημερήσια κάρτα μεταφορών. Όχι ότι για λίγες ώρες είχαμε σκοπό να οργώσουμε το Ελσίνκι αλλά από τη στιγμή που ένα μονό εισιτήριο κοστίζει 2,5€ και 3€ αν το πάρεις πάνω στο όχημα είπαμε να πάρουμε το ημερήσιο που κοστίζει 8€ που με 4-5 διαδρομές που κάναμε έβγαλε τα λεφτά του και είχαμε και το κεφάλι μας ήσυχο.
Πληροφορίες για τις μεταφορές και τα εισιτήρια στο Ελσίνκι:
https://www.hsl.fi/en/tickets-and-fares

Στην πλατεία αγοράς (Kauppatori) μόνο αγορά που δεν είδαμε. Είπαμε Κυριακή και ήταν νέκρα. Εδώ όμως είναι το μέρος μιας φημισμένης και ζωντανής αγοράς του Ελσίνκι με πάγκους που πωλούν παραδοσιακά φαγητά και λιχουδιές, καθώς και χειροτεχνήματα και σουβενίρ. Υπάρχουν επίσης πολλές υπαίθριες καφετέριες στην πλατεία, ενώ η δημοτικότητα της φτάνει στα ύψη αρχές Οκτώβρη με την ετήσια αγορά ρέγγας.

Στο ένα άκρο στην πλατεία βρίσκεται το παριζιάνικο άγαλμα Havis Amanda

Στην πλατεία αγοράς είναι και το Helsingin kaupunki! Τι είναι αυτό? Μα το Δημαρχείο φυσικά και ακριβώς δίπλα του η πρεσβεία της Σουηδίας.

Στο νότιο λιμάνι βρίσκεται και η διάσημη παλιά αγορά τροφίμων από το 1889 που και αυτή δυστυχώς ήταν κλειστή.

Στρίψαμε δεξιά στην Etelainen Makasiinikatu και αναζητήσαμε μια ακόμα πλατεία την Kaartinkaupunki

Πλατεία Kaartinkaupunki… άδεια η πόλη… που πήγαν όλοι!!!

Πολύ κοντά είναι το μικρό παρκάκι Koulupuistikko (μα τι όνομα) και μπροστά μας ξεπρόβαλε η Λουθηρανική εκκλησία Johanneksenkirkko δηλαδή του Αγίου Ιωάννη που είναι η μεγαλύτερη πέτρινη εκκλησία της Φινλανδίας. Το μεγάλο πάρκο μπροστά ήταν ένα όμορφο φθινοπωρινό τοπίο που έδενε με την επιβλητική εκκλησία.

Από τη στάση Johanneksen kirkko πήραμε το πρώτο αστικό της ημέρας το 24 που μας κατέβασε λίγες στάσεις μετά στην Erottaja που είναι ο πυρήνας του κέντρου της πόλης από τον οποίο ξεκινάει η μεγαλύτερη λεωφόρος του Ελσίνκι η Mannerheimintie και συνορεύει με το πάρκο Esplanadi

Η κεντρική μεγάλη λεωφόρος Mannerheimintie 5,5 χιλιομέτρων περιλαμβάνει τα περισσότερα σημαντικά κτίρια όπως θέατρα, εμπορικά, τα ιστορικά κτίρια φοιτητικής εστίας, το ταχυδρομείο, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma, το Κοινοβούλιο, το κέντρο μουσικής του Ελσίνκι, το Εθνικό Μουσείο και πολλά πολλά. Αυτή η ευρύτερη περιοχή είναι χτισμένη σε διαφορετικό χρόνο και σε πολλά διαφορετικά είδη αστικών κατασκευών ανάμεσα στα ιστορικά κτίρια. Αν με ρωτήσετε αν τη θεωρώ όμορφη θα πω όχι. Με απειροελάχιστες εξαιρέσεις ο δρόμος είναι επενδυμένος με ανέμπνευστα και άχρωμα σύγχρονα κτίρια μέτριες πλατείες, μέτρια παλιά ιστορικά κτίρια, ένα συνονθύλευμα από τις γραμμές και τα καλώδια του τραμ και γενικότερα μια αισθητική Βαλκανίων (το κέντρο της Σόφιας πάντως μου άρεσε πιο πολύ)!

Εμπορικό πολυκατάστημα Stockmann

Το ψηλό κτίριο στη μέση της φωτό είναι το Hotel Torni’s. Αν έχω ένα απωθημένο από το Ελσίνκι που δεν πρόλαβα να δω είναι αυτό. Στον 14ο όροφο είναι τοAteljee Bar που μπορεί να είναι πανάκριβο αφού ένα ποτήρι μπύρα έχει 9€, αλλά φημίζεται για τη θέα του ειδικά κατά τη δύση του ηλίου και την τουαλέτα του! Θα μπορούσαμε να το επισκεφτούμε αν δεν πηγαίναμε στο Ολυμπιακό στάδιο αλλά προτιμήσαμε την θέα από το δεύτερο.

Κάνεις την ανάγκη σου και ξαλαφρώνεις βλέποντας και πανοραμική θέα! Εμπειρία!

Συνεχίζουμε επί της Mannerheimintie και λίγο μετά συναντάμε το άγαλμα Three Smiths που είναι ένας δημοφιλής τόπος συνάντησης των κατοίκων στη συμβολή των οδών Aleksanterinkatu και Mannerheimintie.

Στην διασταύρωση δεξιά με την Kaivokatu

Εμείς στρίψαμε αριστερά σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία του Ελσίνκι το Kampi. Με τις πλατείες Lasipalatsinaukio και Narinkkatori.

Lasipalatsinaukio

Σε μια γωνία της πλατείας Narinkkatori, στην είσοδο του εμπορικού κέντρου Kamppi βρίσκεται το παρεκκλήσι της σιωπής Kampi. Ένα ησυχαστήριο στη μέση του πολυσύχναστου κέντρου, ένα περίεργο και παράταιρο με τον χώρο ξύλινο κτίσμα που βγάζει μάτι αλλά εντυπωσιακό σαν κατασκευή!

Το παρεκκλήσι Kampi και η πλατεία Narinkkatori

Ξανά στη διασταύρωση και συνεχίσαμε ευθεία στην Kaivokatu και φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ελσίνκι με τα χαρακτηριστικά μεγάλα και επιβλητικά αγάλματα στην πρόσοψή του.

Δίπλα από τον σταθμό είναι η μεγάλη πλατεία Rautatientori με την Εθνική Πινακοθήκη Ateneum στη νότια πλευρά και το Εθνικό Θέατρο της Φινλανδίας Kansallisteatteri στη βόρεια.

Μπορεί να τρέχαμε να προλάβουμε να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε αλλά ξεχάσαμε μια λεπτομέρεια. Πως νηστικό αρκούδι δεν περπατά. Ήταν μεσημέρι και έπρεπε να κάνουμε μια στάση για ξεκούραση και φαγητό. Κοντά στο Εθνικό Θέατρο εντοπίσαμε την μπυραρία Oluthuone Kaisla στην οδό Vilhonkatu 4. Μια ατμοσφαιρική και ζεστή παμπ με μια τεράστια συλλογή σε εμφιαλωμένες και βαρελίσιες μπύρες. Είπαμε τον σερβιτόρο να μας φέρει όποια θέλει αφού δεν είχαμε άποψη. Ούτε που θυμάμαι ποιες μας έφερε ήταν όμως πολύ ωραίες και σχετικά ελαφριές. Από φαγητό λίγα λουκάνικα και κεφτεδάκια και ένα τοστ γίγας που ικανοποίησαν την πεινά μας. Οι μπύρες από 8 - 8,50€ και ένα σύνολο γύρω στα 40€. Μακάρι να είχαμε χρόνο να χαλαρώσουμε γιατί μας άρεσε πολύ το μαγαζί αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος και έπρεπε να φύγουμε.

Περάσαμε πάλι τον σταθμό τρένων και ξανά στην Mannerheimintie που μας έβγαλε μπροστά στο Ταχυδρομείο και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma, ένα σύγχρονο κτίριο του 1998.

Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma

Αυτό εδώ είναι το Φινλανδικό κοινοβούλιο με τους 200 βουλευτές που τόσο πολύ αγαπάνε την Ελλάδα! Βασικά δεν βλέπετε την βουλή αλλά μια χάρτινη πρόσοψη αφού το κτίριο της βουλής μέχρι το 2017 είναι υπό ολική ανακαίνιση και για δύο χρόνια οι συνεδριάσεις έχουν μεταφερθεί σε άλλο κτίριο.

Για την ιστορία έτσι είναι το κοινοβούλιο της Φινλανδίας

Helsingin musiikkitalo (κέντρο μουσικής) και Κοινοβούλιο

Συνεχίζουμε στην Mannerheimintie. Στο βάθος το Εθνικό Μουσείο της Φινλανδίας

Το Suomen kansallismuseo (Εθνικό Μουσείο της Φινλανδίας) είναι από τα λίγα εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα ιστορικά κτίρια στο Ελσίνκι κατασκευής 1910.

Στη συνέχεια μπήκαμε στο μικρό πάρκο του Εθνικού Μουσείου και περάσαμε στην πίσω πλευρά. Περπατήσαμε κάποιους ανηφορικούς δρόμους και βρεθήκαμε σε μια πολύ όμορφη γειτονιά που τα κτίρια της μας έκαναν να νομίζουμε πως βρισκόμαστε σε κάποια γειτονιά του Λονδίνου.

Αυλή Εθνικού Μουσείου, Nervanderinkatu και Temppelikatu

Δεν ήταν δύσκολο να εντοπίσουμε ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα του Ελσίνκι αν και καμουφλαρισμένο από τον βράχο, την εκκλησία Temppeliaukion γνωστή και εκκλησία των βράχων. Η λουθηρανική εκκλησία του 1969 είναι κτισμένη εσωτερικά μέσα σε έναν βράχο και επειδή βρεθήκαμε πάνω από την οροφή της αναρωτιόμασταν από πού είναι η είσοδος!

Οι πολυκατοικίες τριγύρω έχουν αέρα Λονδίνου!

Η είσοδος όπως φαίνεται ψηλά από τον βράχο

Κάναμε έναν κύκλο και τελικά βρήκαμε την είσοδό της

Οι είσοδος στους επισκέπτες είναι δωρεάν και οι ώρες προσέλευσης είναι συγκεκριμένες και αναγράφονται στην είσοδο. Επίσης ο χρόνος παραμονής στο εσωτερικό της είναι 15-20 λεπτά αυστηρά. Μαζευτήκαμε αρκετοί άνθρωποι απ’ έξω (μαζί και γκρουπάκια τουριστών) και μετά από κάνα 20λεπτο αναμονή άνοιξε η είσοδος και μπήκαμε. Πραγματικά αυτή η μοναδική πέτρινη λαξευμένη εκκλησία μας εντυπωσίασε με το που βρεθήκαμε στο εσωτερικό της. Είναι λουσμένη στο φυσικό φως που μπαίνει από το φεγγίτη που περιβάλλει το θόλο και δημιουργεί μια μοναδική ατμόσφαιρα.

Από το πάνω διάζωμα

Μείναμε 15 λεπτά μέσα αλλά ήταν ικανά να μας χαρίσουν μια δυνατή εμπειρία σ’ αυτό το ιδιαίτερο μέρος. Χάρηκα που δεν το έχασα και άξιζε που το συμπεριέλαβα στα αξιοθέατα που ήθελα οπωσδήποτε να δω στο Ελσίνκι.

Επιστέψαμε στην κεντρική Mannerheimintie μπροστά από το Εθνικό μουσείο και από τη στάση Kansallismuseo πήραμε το τραμ 4

Next stop η στάση Toolon halli. Ήρθαμε εδώ στη συνοικία Toolo για το Ολυμπιακό στάδιο του Ελσίνκι . Εδώ βρίσκεται το αθλητικό κέντρο του Ελσίνκι που εκτός από το Ολυμπιακό στάδιο περιλαμβάνει βοηθητικά γήπεδα, παγοδρόμιο, κολυμβητήριο και γήπεδο ποδοσφαίρου. Υπήρχε κινητικότητα αφού στο γήπεδο ποδοσφαίρου Sonera Stadium το οποίο τρεις ομάδες της πόλης το έχουν ως έδρα, γινόταν αγώνας για το Φινλανδικό πρωτάθλημα και ακούγονταν ιαχές και φωνές.

Ο δικός μας στόχος βέβαια δεν ήταν να παρακολουθήσουμε ποδοσφαιρικό αγώνα αλλά να ανέβουμε τον πύργο του Ολυμπιακού σταδίου. Στο στάδιο που πραγματοποιήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1952 κύριο χαρακτηριστικό του και ορόσημο της πόλης είναι ο 72 μέτρων πύργος που είναι το καλύτερο μέρος για να θαυμάσει κανείς το αστικό τοπίο πανοραμικά.

Πληρώσαμε στη ρεσεψιόν στο ισόγειο από 5€ εισιτήριο και με το ασανσέρ ανεβήκαμε τα περισσότερα μέτρα γιατί στα τελευταία γίνεται από τις στενές σκάλες. Η κορυφή είναι ένας μικρός χώρος που χωράει πολύ λίγα άτομα και η θέα είναι ανεμπόδιστη και πανοραμική προς κάθε κατεύθυνση. Ήταν πράγματι πολύ ωραία και όλος παραδόξως δεν είχε παγωνιά εκεί πάνω διότι το μέρος είναι εν μέρη κλειστό άρα μπάζει λίγος αέρας. Η θέα ήταν όμορφη αν και είχε βαριά συννεφιά και το μάτι μας έφτανε μακριά. Εκτός από τις αθλητικές εγκαταστάσεις τριγύρω το ομορφότερο σημείο ήταν η θέα προς τις λίμνες και τη θάλασσα.

Η ημερήσια μας εκδρομή έφτανε στην τελική ευθεία για το τέλος της. Ήταν αρκετά τελικά αυτά που δεν πρόλαβα αλλά ήταν λογικό με τον διαθέσιμο χρόνο που είχαμε και έτσι ήμουν ευχαριστημένος. Έμεινε κάτι τελευταίο μιας και ήταν κοντά στο Ολυμπιακό στάδιο. Σε 5-10 λεπτά και ενώ άρχισε να σουρουπώνει (ήταν και η πρώτη μέρα της χειμερινής ώρας) φτάσαμε σε ένα μεγάλο πάρκο της πόλης τοSibelius.

Το πάρκο που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα είναι γνωστό για το μνημείο Sibelius, ένα αφηρημένο γλυπτό από σωλήνες αφιερωμένο στον Φιλανδό συνθέτη Jean Sibelius.

Το παραλιακό μέρος εδώ είναι όμορφο και το Cafe Regatta ακριβώς πάνω στο νερό είναι από τα πιο γραφικά και διάσημα καφέ στο Ελσίνκι που δυστυχώς δεν είχαμε το χρόνο να επισκεφτουμε.

Με το λεωφορείο 24 από τη στάση Rajasaarentie επιστρέψαμε στο κέντρο ξανά στο Kamppi στην πλατεία Narinkens torg όπου πετύχαμε και μια βιντεοσκόπηση για βίντεο κλιπ? Για ταινία? Δεν ξέρω.

Πλατείες Narinkens και Lasipalatsinaukio

Είχε μείνει μια τελευταία εκκρεμότητα. Να πάρουμε μαγνητάκια! Μα είναι δυνατόν να μη βρούμε ένα μαγαζί με σουβενίρ? Αίσχος! Ρωτήσαμε εκεί στην πλατεία σε ένα ψιλικατζίδικο και μας είπε πως εκτός ότι είναι Κυριακή και όλα είναι κλειστά, το Ελσίνκι δεν είναι τουριστική πόλη και έχει ελάχιστα τέτοια καταστήματα. Τι λύπη όμως γιατί μου λείπει ένα μαγνητάκι από τη συλλογή. Όποιος βρεθεί στο Ελσίνκι ας πάρει και ένα για μένα να μου το στείλει! Η πρόταση-έκκληση είναι σοβαρή!

Είχε σουρουπώσει για τα καλά και πηγαίναμε προς τη στάση του τραμ 4 που θα μας πήγαινε στο λιμάνι. Είδαμε τις τελευταίες εικόνες από τη λεωφόρο Mannerheimintie.

Πάντως ήμασταν τυχεροί που όλη τη διάρκεια της μέρας δεν έπεσε ψιχάλα πάνω μας αν και ο καιρός ήταν ιδιαίτερα χειμερινός και μαύρος. Όσο ήμασταν πάνω στο τραμ στο δρόμο της επιστροφής άρχισε να βρέχει! Τελικά σ’ αυτό το ταξίδι ο καιρός ήταν σύμμαχος και ο θεός μας αγάπησε! Λίγα λεπτά αφότου είχαμε ανέβει, 2-3 στάσεις μετά όταν περνούσε την Aleksanterinkatu κι ενώ το τραμ 4 ήταν γεμάτο και εμείς σαν παστωμένες σαρδέλες όρθιοι, αντικρίζω ένα ανοιχτό μαγαζί με σουβενίρ απέναντι από την πλατεία Senate και τον Καθεδρικό. Φτού γαμώτο μα πως δεν το είδαμε το πρωί. Είπα το φίλο μου να κατέβουμε γρήγορα να ψωνίσουμε και να πάρουμε το επόμενο τραμ. Είχαμε χρόνο. Αλλά ήταν αρνητικός, ήμασταν στριμωγμένοι μέσα στο τραμ, έξω έβρεχε και μέχρι να το πάρουμε απόφαση το τραμ είχε απομακρυνθεί. Κρίμα.

Τι ήθελα να δω και δεν είδα λόγω έλλειψης χρόνου και αργίας της Κυριακής:
-Nα επισκεφτώ μια από τις τρείς μεγάλες αγορές τροφίμων της πόλης την Old Markethall την Hietalahti Market Hall και την Hakaniemi Market Hall.
-Κανάλι Ruoholahti
-Την παραλία του Ελσίνκι (το λεωφορείο 24 την προσεγγίζει)
-Το πάρκο Sinebrychoff και το μεγάλο πάρκο Kaivopuisto
-Ήθελα να πιω έναν καφέ στο ιστορικό Cafe Ekberg
-Να ανέβω στο Ateljee Bar του Hotel Torni’s για την θέα και την τουαλέτα!
-Μέχρι το τέρμα της γραμμής του τραμ 4 για την περιοχή Seurasaari και Munkkiniemi
-Περιοχή Arabiakeskus με το τραμ 6
-Το μέρος Unesco στην Suomenlinna
*Τα τραμ 4 και 6 περνούν από τα περισσότερα και σημαντικότερα αξιοθέατα και σημεία ενδιαφέροντος.

Αυτό ήταν και το Ελσίνκι. Το Ελσίνκι δεν είναι η πόλη όνειρο ούτε ταξιδιωτικός στόχος. Δεν είναι τουριστική πόλη επομένως και οι επισκέπτες που δέχεται είναι από κρουαζιέρες καλή ώρα. Σίγουρα οι περισσότεροι την επισκέπτονται σαν ημερήσια από το Ταλλίν που απέχει μόνο 2 ώρες και έχει συχνά δρομολόγια πλοίων. Είχα ένα καλό πλάνο και δυνατό πρόγραμμα που περιλάμβανε το κέντρο αλλά και κάποια πιο ψαγμένα μέρη. Ήξερα πως σε 7 ώρες είναι φύση αδύνατο να υλοποιηθεί και τελικά είδα περίπου το 80% αυτών που ήθελα να δω.

Δεν είχα απαιτήσεις από το Ελσίνκι και ήταν ότι ακριβώς περίμενα. Η εικόνα που μου άφησε είναι μια πόλης άχρωμης και άχαρης και Βαλκανική αισθητική σε πολλά σημεία, μιας πόλης που ίσως δεν δίνει το στίγμα της ή δεν κάνει έντονη την παρουσία της. Όμως δεν θέλω να το αδικήσω γιατί σαν πόλη χτισμένη κι αυτή πάνω σε πολλά νησιά έχει να προσφέρει έντονη φύση και οξυγόνο και εναλλακτικά μέρη για χαλάρωση ακόμα και παραλίες και γραφικά καφέ δίπλα στη θάλασσα. Έχει αξιόλογες αγορές τροφίμων και κάποια ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Οπότε και αυτή η πόλη θέλει το χρόνο της. Εγώ θα ήθελα μια διανυκτέρευση για να μπορέσω να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Αν θα ξαναπήγαινα? Ναι θα ξαναπάω όταν κάποια στιγμή βρεθώ στο Ταλλίν. Εδώ διέσχισα όλη τη βαλτική θάλασσα σε 15 ώρες να πάω, δεν θα το κάνω σε 2 ώρες?

nakemiin Helsinki...nahdaan!

Κοπεγχάγη πρεμιέρα!

Φτάσαμε αισίως στην 6η ημέρα του ταξιδιού μας και σειρά έχει άλλη μια χώρα άλλη μια πρωτεύουσα. Κοπεγχάγη ή αλλιώς η πόλη του ποδηλάτου. Επίσης σειρά έχει άλλο ένα διαφορετικό μεταφορικό μέσο. Το τρένο. Για να σας βάλω ξανά στο κλίμα επιστρέφω στη Στοκχόλμη και στην αναχώρησή μας.

Ξυπνήσαμε πουρνό πουρνό στις 7 παρά, φάγαμε λίγο στην αίθουσα του πρωινού και σέρνοντας τις βαλίτσες μας αποχωρήσαμε από το hotel. Πήραμε την μπλε γραμμή του μετρό από τον σταθμό Fridhemsplan και κατεβήκαμε T-Centralen. Μπήκαμε ξανά στο χάος όπως την πρώτη μέρα και σαν τους τρελούς αναπτύξαμε ταχύτητα ακολουθώντας τις πινακίδες, περνώντας διαδρόμους, κυλιόμενες σκάλες και ρωτώντας τουλάχιστον 3 υπαλλήλους προς τα πού είναι ο σταθμός τρένων.

Με λίγο τρέξιμο και άγχος βρήκαμε την αποβάθρα που θα ξεκινούσε το τρένο μας για Κοπεγχάγη. Τα εισιτήρια τα είχα αγοράσει από το επίσημο sitehttp://www.sj.se/start/startpage/index.form?l=en και η τιμή του εισιτηρίου για μονή διαδρομή ήταν 24€ το άτομο 2 μήνες πριν το ταξίδι. Τα εισιτήρια τα είχα εκτυπώσει και η ώρα αναχώρησης μας ήταν 08:21. Μπήκαμε στο βαγόνι μας και ψάξαμε τις θέσεις μας. Το τρένο ξεκίνησε και για 5 ώρες θα χαλαρώναμε και θα απολαμβάναμε όμορφα αλλά και βαρετά τοπία κάτω από έναν ηλιόλουστο σουηδικό ήλιο! Λίμνες, βουνά, λιβάδια, λαγκάδια, δάση ήταν σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής και η ώρα πέρασε ευχάριστα σε ένα γρήγορο και πεντακάθαρο τρένο.

Αν και είχαμε πει να κρατηθούμε και να μη κάνουμε έξοδα πάνω στο τρένο, η λαιμαργία μας και πάλι μας νίκησε. Και μάφιν φάγαμε, και κρύα σάντουιτς και πιάτο με σουηδικά κεφτεδάκια και πουρέ και 180 κορώνες τις δώσαμε!

Απέναντί μας κάθονταν μια τετραμελή καλοβαλμένη οικογένεια απίστευτα οργανωμένη. Είχαν τα ταπεράκια τους, το μαγειρεμένο σπιτικό φαγητό τους, σαλάτες, χυμούς σε παγούρια, νερό και όμορφα και ήσυχα πήραν το γεύμα τους. Μια εικόνα που αν τη βλέπαμε σε ελληνικό τρένο πολλοί θα σνόμπαραν ή θα κορόιδευαν. Εμείς πάλι χλαπακιάσαμε τα σουηδικά κεφτεδάκια που δεν ήταν καθόλου άσχημα σε χρόνο ντε τε!

Είχα μια προσμονή γι’ αυτή τη διαδρομή που ονομάζεται γέφυρα Oresund! Την ξακουστή γέφυρα η οποία συνδέει το νοτιότερο τμήμα της Σουηδίας με την Δανία με σιδηρόδρομο και αυτοκινητόδρομο διπλής κατεύθυνσης. Το τρένο περνάει έξω από το Μάλμε της Σουηδίας, περνάει τη γέφυρα και μετά από 30 λεπτά μπαίνει στην Δανία. Ήλπιζα πως από τα παράθυρα του τρένου θα είχαμε την ευκαιρία να τη θαυμάσουμε αλλά τελικά τζάμπα ανυπομονούσα αφού το τρένο μπαίνει σε τούνελ, βγαίνει πάνω στο δεύτερο επίπεδο της γέφυρας και το μόνο που βλέπεις είναι να περνούν από τα παράθυρα γρήγορα τα σίδερα της γέφυρας. Δεν είδαμε τίποτα παρά το θαλάσσιο στενό του Όρεσουντ. Η γέφυρα φυσικά έχει και διόδια και το κόστος για μια διέλευση με Ι.Χ. ανέρχεται στο ποσό των 43€!

Η είσοδος στην Κοπεγχάγη με τις αμέτρητες ανεμογεννήτριες μας υπενθύμισε πως η Δανία χτίζει το μέλλον της στην Αιολική Ενέργεια. Μας θύμισε γιατί η Κοπεγχάγη βρίσκεται μονίμως στην 5αδα των πόλεων με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στον κόσμο, κοιτάει στο μέλλον και εκτός από την αιολική ενέργεια όλοι υποστηρίζουν και την διαχείριση των απορριμμάτων και την χρήση ποδηλάτου και γενικά προσπαθούν να υιοθετήσουν μια νοοτροπία εξοικονόμησης ενέργειας για μια καλύτερη ποιότητα ζωής αλλά και για μείωση του κόστους των πάγιων λογαριασμών τους. Έτη φωτός μακριά δηλαδή από Ελλάδα.

Αξίζει μια εισαγωγή και ένα αφιέρωμα σ’ αυτή την πόλη πρότυπο που εξελίσσεται, μεταμορφώνεται και αλλάζει συνεχώς. Έκανα ειδική έρευνα γιατί πραγματικά αυτή η μικρή χώρα έχει κάνει άλματα όταν άλλες μένουν στάσιμες. Με εντυπωσίασε τόσο πολύ και ομολογουμένως είναι μια πρωτεύουσα που προσφέρει στους κατοίκους της αμέτρητους χώρους πρασίνου και για το λόγο αυτό έχει επενδύσει στην βελτίωση του αστικού τοπίου της με λύσεις φιλικές προς το περιβάλλον με αύξηση της χρήσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας ώστε να μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Τα πάντα στην Κοπεγχάγη είναι αξιοποιημένα άριστα με πρώτο και καλύτερο το λιμάνι που εξελίσσεται συνεχώς με έργα που το διατηρούν πάντα καθαρό με χώρους αναψυχής ακόμα και με πισίνες. Μάλιστα το νερό είναι ασφαλές για κολύμπι και ψάρεμα και η περιοχή γύρω από το Λιμάνι βελτίωσε την επιχειρηματικότητα και δημιούργησε πολλές θέσεις εργασίας.

Αμέτρητοι ποδηλατοδρόμοι έχουν μειώσει την κυκλοφοριακή συμφόρηση και την ατμοσφαιρική ρύπανση και κατά συνέπεια έχει βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των πολιτών. Είναι απίστευτο ότι το 50% των κατοίκων χρησιμοποιεί ποδήλατο για να πάει στην εργασία του. Μια πόλη μιας τόσο διαφορετικής νοοτροπίας από τη δική μας που οι αρχές ενημερώνουν και παροτρύνουν τους κατοίκους να περπατούν και να ακολουθούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής για κοινωνική και πνευματική ευημερία και για να έχουν μια διαφορετική προσέγγιση της πόλης που ζούνε. Εντυπωσιακό ότι η Κοπεγχάγη είναι η πιο πράσινη πόλη και αυτό οφείλεται κυρίως από πρωτοβουλία των ίδιων των κατοίκων σε συνεργασία με διάφορους οργανισμούς και επιχειρηματίες.

Όλα αυτά βέβαια με λύπησαν και με προβλημάτισαν σκεπτόμενος πως πολλές Ελληνικές πόλεις που σαν την Κοπεγχάγη είναι περιστοιχισμένες από νερό θα μπορούσαν να επενδύσουν σε τέτοιες αλλαγές του αστικού τοπίου ώστε να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής μας. Αλλά αυτό είναι μια πονεμένη ιστορία. Εγώ πάντως ζήλεψα.

Για την αρχιτεκτονική πάλι τι να πω. Είχα σημειώσει κάποια συγκεκριμένα κτίρια που ήθελα να θαυμάσω από κοντά αλλά έτσι κι αλλιώς όπου κι αν κοιτούσα έβλεπα κάτι καινούριο. Έβλεπα την εξέλιξη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Αν με ρωτήσετε τι μου έμεινε από την Κοπεγχάγη αυτό θα πω. Η μοντέρνα και συγχρόνως λειτουργική καινούρια αρχιτεκτονική σε συνδυασμό με τους αξιοποιήσιμους χώρους στη θάλασσα και τα κανάλια σε κάθε γωνιά της πόλης.

Πάντως σχεδόν όλο το κέντρο βρίσκεται σε οργασμό έργων και παντού υπάρχουν γερανοί και σκαλωσιές κυρίως για τη νέα γραμμή μετρό που γίνεται και βέβαια αυτό ήταν κάτι που μείωνε σημαντικά την αισθητική και την ομορφιά της πόλης.

Πήραμε το μάθημα μας όλοι οπότε ας συνεχίσω!

Η Κοπεγχάγη μας περίμενε ηλιόλουστη. Ο καλός καιρός ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου σε αυτό το ταξίδι. Σούπερ. Στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό Kobenhavn H φτάσαμε 13.22. Η απόσταση μέχρι το ξενοδοχείο μας ήταν μόνο 5 λεπτά και το βρήκαμε πολύ εύκολα. Τοhttps://www.booking.com/hotel/dk/ho...k;sid=071e39e917ad739ab7ed9862154bb164;dcid=2 μας ικανοποίησε σε όλους τους τομείς γιατί βρίσκεται σε πολύ βολική τοποθεσία και είναι ένα 3στερο αξιοπρεπέστατο ξενοδοχείο. Το δωμάτιο ήταν άνετο αλλά το μπάνιο μπορεί να χωρέσει μόνο αδύνατους ανθρώπους και μάλιστα με τα βίας! Για δύο διανυκτερεύσεις πληρώσαμε 210€. Φτηνό δεν το λες.

Άφιξη στον σταθμό

Έξω από το Hotel Ansgar

Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην περιοχή του Vesterbro στα σύνορα με το Indre By δηλαδή δυτικά του κέντρου της πόλης . Παρ’ ότι το Vesterbro είναι η ανερχόμενη συνοικία της Κοπεγχάγης, μια μοντέρνα περιοχή αγαπημένη της νεολαίας και όχι μόνο, δεν καταφέραμε να τη ζήσουμε ούτε καν να την περπατήσουμε κι ας ήμασταν ουσιαστικά μια ανάσα κοντά της. Ο χρόνος ήταν πολύς λίγος οπότε και κινηθήκαμε ως επί το πλείστον στο κεντρικό κομμάτι της Κοπεγχάγης. Γι’ αυτό και θα ήθελα άλλη 1 ή 2 μέρες ακόμα στην Βασιλική πρωτεύουσα της Δανίας!

Εξ αρχής θα πω πως η Κοπεγχάγη μου άρεσε πάρα πολύ. Πήγα με μικρό καλάθι και τελικά με εντυπωσίασε και δεν το περίμενα. Ακόμα και με χαλασμένες πλατείες και δρόμους λόγω έργων η πόλη έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά. Τα ιστορικά κτίρια και τα στενά πεζοδρόμια γεμάτα ζωή, ο πολυπολιτισμικός της χαρακτήρας, το street food, τα νέα πρωτοποριακά κτίρια απίστευτης έμπνευσης και σύγχρονης αρχιτεκτονικής, τα παλάτια, οι εκκλησιές και πάνω απ’ όλα τα κανάλια της και το φιλικό περιβάλλον σε όλους του τομείς κάνουν την Κοπεγχάγη έναν θαυμάσιο προορισμό. Η πόλη Οκτώβριο μήνα είχε τουρισμό. Είχε έντονη κίνηση στο κέντρο, είχε ζωή και το είχαμε ανάγκη μετά την ηρεμία των προηγούμενων ημερών. Σ’ αυτό το κομμάτι Στοκχόλμη – Κοπεγχάγη 0-1! Δεν περίμενα τόσο ζωηρή την Κοπεγχάγη και τόσο τουριστική. Άπειρες επιλογές σε φαγητό του δρόμου σε όλες τις κουζίνες του κόσμου και σε τιμές ελαφρώς φθηνότερες από Στοκχόλμη. Δηλαδή με 5 ευρώ τρως κρέπα ή γεμίζεις ένα κουπάκι με κινέζικο.

Όλες οι φυλές τις γης επίσης ζουν εδώ όπως και στη Στοκχόλμη και έχουν ανοίξει επιχειρήσεις. Ζητιανιά όμως δεν είδα. Όπως μας είπε μια κοπέλα κάτοικος της Κοπεγχάγης, η Δανία μπορεί να είναι μια ανοιχτή κοινωνία σε όλα, αλλά όσον αφορά τους μετανάστες δεν τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια σε αντίθεση με τους Σουηδούς. Δηλαδή δέχεται μετανάστες αλλά δεν τρελαίνονται καθόλου ούτε χαίρονται που έχουν εισχωρήσει στην κοινωνία τους τόσοι πολλοί. Το αντίθετο συμβαίνει με την ομοφυλοφιλία που το δέχονται σαν κάτι φυσικό Είναι μια απόλυτα απελευθερωμένη κοινωνία στις σχέσεις ατόμων του ίδιου φίλου και το είδαμε και στους δρόμους χαλαρά και άνετα χωρίς να ενοχλείται κανείς. Ολλανδία και Δανία κατέχουν τα σκήπτρα στην ψήφιση νόμων για την εξασφάλιση της ισότητας για τους ομοφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες. Είναι η πλέον φιλελεύθερη και ανοιχτόμυαλη πόλη όπου όλοι απολαμβάνουν την ισότητα και την ελευθερία. Ακόμα και η τσαχπίνα όμορφη δανέζα πρωθυπουργός το υποστηρίζει με σθένος και γενικά όλοι ζουν free και χαρούμενοι!

Με ήλιο αλλά με 6 βαθμούς περίπου απολαύσαμε ατελείωτες βόλτες και το ευχαριστηθήκαμε. Τη δεύτερη μέρα μόνο αγοράσαμε και μια ημερήσια κάρτα μεταφορών για ζώνες 1-4 για το κέντρο. Το εισιτήριο 24 ωρών κοστίζει DKK 80 (10€) και για όλες τις ζώνες έξω από την Κοπεγχάγη κοστίζει DKK 130 (17€).
Περισσότερες πληροφορίες για τα εισιτήρια:
http://www.visitcopenhagen.com/copenhagen/transportation/tickets-prices

Κανονικά θα έπρεπε να γίνουμε ένα με τους δανούς και να κυκλοφορούμε κι εμείς με ποδήλατο αλλά τελικά δεν μπήκαμε στη διαδικασία αν και το σκεφτόμασταν. Έχει άπειρες επιλογές για ενοικίαση σε πολλά σημεία της πόλης ηλεκτρικών ποδηλάτων του δήμου και κλασικών από πολλές εταιρείες ενοικίασης με τιμές από 25 DKK την ώρα και 75 DKK / 100 DKK την ημέρα. Πάντως αυτό που συμβαίνει με τα ποδήλατα στην Κοπεγχάγη είναι κάτι το τρελό. Άπειρα ποδήλατα περνούν ξυστά από δίπλα σου, περιμένουν τα φανάρια, στους δρόμους στα πάρκα, σε διαδρόμους και πρέπει να έχεις τον νου σου. Για μας που δεν έχουμε ποδηλατική κουλτούρα προκαλεί σύγχυση η διέλευση ποδηλάτων σε κάθε σημείο της πόλης και θέλει προσοχή. Πιο πολύ κινδυνεύεις να πατηθείς από τα ποδήλατα παρά από τα αυτοκίνητα.

Είπα πολλά! Απομένουν οι δύο υπέροχες μέρες στην Κοπεγχάγη για τον επίλογο αυτού του ταξιδιού. Έρχονται πολλές εικόνες!

Κοπεγχάγη κεντρικά ή αλλιώς Indre By

Και ήρθε η ώρα της μεγάλης βόλτας ένα ηλιόλουστο μεσημέρι του Οκτωβρίου. Η θερμοκρασία είναι πιο χαμηλή από τη Στοκχόλμη και ο ήλιος μας ξεγελά. Αλλά τι άλλο θέλουμε από έναν ακόμα φθινοπωρινό υπέρλαμπρο τεράστιο περίπατο κάτω από έναν φανταχτερό δανέζικο αυτή τη φορά ήλιο! Η πόλη έχει κίνηση. Όχι από αυτοκίνητα αλλά από ποδήλατα και πεζούς και με την λαχτάρα της νέας μας γνωριμίας με την πρωτεύουσα της Δανίας ξεκινήσαμε ορεξάτοι αλλά και μποτοξάτοι από το κρύο αεράκι που μας τσίτωσε το πρόσωπο! Τέλεια!
Στο προηγούμενο κεφάλαιο ανέλυσα όλη τη φιλοσοφία της Κοπεγχάγης. Την εξέλιξή της, τις καινοτομίες της το επίπεδο ζωής της έτη φωτός μακριά από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ώρα για εικόνες, διαδρομές, αξιοθέατα, φαγητά, κόσμο και κοσμάκη!

Ποδηλατομανία έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό!

Οδός Bernstorffsgade και η κεντρική είσοδος του σταθμού τρένων

Δίπλα στα δεξιά μας, πίσω από τον ψηλό τοίχο ακούγονταν κάτι κραυγές αγωνίας! Όχι δεν έγινε κάτι κακό, ήταν το ξακουστό λούνα Παρκ Tivoli και οι κραυγές αυτών που στριφογύριζαν σε ένα από τα τρομαχτικά και απαίσια παιχνίδια που σου ανεβαίνει η αδρεναλίνη μέχρι τα αυτιά!

To Tivoli που άνοιξε το 1843 είναι το δεύτερο παλαιότερο πάρκο ψυχαγωγίας στον κόσμο! περιλαμβάνει μια ποικιλία από αξιοθέατα όπως κτίρια σε εξωτικό ύφος, θέατρο, συναυλιακούς χώρους, εστιατόρια και καφετέριες, κήπους, λίμνες, τρενάκια και πολλά μηχανικά παιχνίδια ατραξιόν που έχουν τα λούνα Παρκ. Νόμιζα πως θα το πετυχαίναμε κλειστό αλλά τελικά και ανοιχτό ήταν και μεγάλη κινητικότητα από κόσμο είχε και μετά θυμήθηκα ότι ήταν Halloween. Η κεντρική είσοδος ήταν εντυπωσιακή με ανάλογο στολισμό και παντού υπήρχαν κολοκύθες και φαναράκια. Είναι ένα must για μικρούς και μεγάλους και κοντοσταθήκαμε μόνο για φωτογραφίες. Άλλη μια φορά ο χρόνος είναι αμείλικτος και το Tivoli θα μας έτρωγε πολύ χρόνο. Δεν είχα καμία κάψα φυσικά να ανέβω σε κάποιο από τα παιχνίδια και να ουρλιάζω κι εγώ αλλά θα ήταν ωραία η βόλτα στους κήπους και στα κτίρια. Το εισιτήριο κοστίζει DKK 110 (15€) αλλά νομίζω για να ανέβεις στα διάφορα έχει άλλη τιμή.
Ωράρια:
Summer - 6. apr - 25. Sep,
Halloween - 14. okt - 6. Nov,
Christmas - 19. nov - 31. Dec
Official site http://www.tivoligardens.com/en/praktisk

Κεντρική είσοδος επί της οδού Vesterbrogade

Η HC Andersens Boulevard η πιο μεγάλη οδική αρτηρία στο κέντρο της Κοπεγχάγης

Λίγο μετά φτάσαμε στην πλατεία του Δημαρχείου την Radhuspladsen. Ήδη καταλάβαμε πως η Κοπεγχάγη είναι μια ζωντανή πόλη. Είχε πάρα πολύ κόσμο όπου δανοί, μετανάστες και τουρίστες είχαμε γίνει ένα! Η αύρα της πόλης μας κέρδισε κατευθείαν και μεγάλωνε την επιθυμία μας να την ανακαλύψουμε. Η πλατεία του Δημαρχείου αν και κομμένη από τα έργα του μετρό διατηρούσε τη γοητεία της με το μεγαλοπρεπές και πλούσια διακοσμημένο κτίριο του Δημαρχείου του 1905, που ευτυχώς ούτε σκαλωσιές είχε ούτε κρυμμένο από γερανούς ήταν.

Palace Hotel και Δημαρχείο

Έπειτα χωθήκαμε στην Stroget. Η Stroget είναι από τους μεγαλύτερους εμπορικούς πεζόδρομους στη Ευρώπη και στην πραγματικότητα είναι μια συλλογή από δρόμους και πλατείες. Η έκταση 1,1 χιλιομέτρων καλύπτει τους δρόμους Frederiksberggade, Nygade, Vimmelskaftet και Ostergade και εκτείνεται από την πλατεία του Δημαρχείου στην πλατεία Kongens Nytorv. Μια περιοχή λοιπόν ιδανική να παρατηρήσεις όλες της φυλές της γης που πηγαινοέρχονται όλη την ημέρα κατά μήκος του δρόμου. Είναι άκρως τουριστική με αμέτρητα σουβενιράδικα, street food, κεμπαπ, κινέζικα και άλλα εξωτικά αμφιβόλου ποιότητας φαγάδικα, με μουσικούς του δρόμου και επιβάλλεται τουλάχιστον μια φορά να την περπατήσεις.

Frederiksberggade - Stroget

Φυσικά τα πιο απόμερα δρομάκια έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και αξίζει να τα ανακαλύψει κανείς. Το κέντρο της παλιάς πόλης της Κοπεγχάγης είναι συμπαγές, πυκνοκατοικημένο, γραφικό με ελάχιστα αυτοκίνητα αφού σχεδόν αποτελείται από πεζόδρομους με πανέμορφα ιστορικά κτίρια και ωραιότατες μικρές πλατείες. Ομολογώ μου άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις σε συνδυασμό με την ζωντάνια του. Αν και συχνά πυκνά συναντούσαμε στο δρόμο μας μπάζα, πέτρες, σωλήνες, γερανούς και σκαλωσιές από τα έργα το παλιό κέντρο της Κοπεγχάγης το αγαπήσαμε και μας αγάπησε!

Η πλατεία Gammeltorv (Παλιά Αγορά) που αποτελεί κι αυτή μέρος του πεζόδρομου Stroget, είναι η παλαιότερη πλατεία της Κοπεγχάγης, η οποία χρονολογείται από την ίδρυση της πόλης κατά τον 12ο αιώνα, αλλά τα περισσότερα από τα κτίρια χτίστηκαν μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1795 σε νεοκλασικό στυλ. κυρίαρχο χαρακτηριστικό της είναι η κρήνη Caritasbronden του 1608.

Μέρος του πεζόδρομου Stroget και η διπλανή πλατεία Nytorv που δεσπόζει το επιβλητικό νεοκλασικό Δικαστικό Μέγαρο της Κοπεγχάγης πρώην Δημαρχείο. Η Nytorv / Gammeltorv είναι ίσως η πιο πολυσύχναστη πλατεία στην καρδιά της παλιάς πόλης της Κοπεγχάγης.

Nygade – Stroget

Πριν συνεχίσουμε στην ευθεία της Stroget στρίψαμε αριστερά στην Norregade και λίγο μετά συναντήσαμε την νεοκλασική εκκλησία Vor Frue Kirke που θα πει Εκκλησία της Παναγίας που είναι ο καθεδρικός ναός της Κοπεγχάγης του 1829.

Ακριβώς δίπλα το μεγαλύτερο και παλαιότερο πανεπιστήμιο της Δανίας που ιδρύθηκε το 1479!

Η γειτονιά αυτή είναι όμορφη με τα υπέροχα ψηλά κτίρια από τούβλο που μου θύμισαν..ναι καλά καταλάβατε Λονδίνο! Τι διάολο όπου πάω το Λονδίνοονειρεύομαι!

Στην ίδια γειτονιά λίγο πιο μετά το Πανεπιστήμιο άλλη μια διάσημη εκκλησία της πόλης πάνω στην οδό Norregade η Sankt Petri Kirke δηλαδή Εκκλησία του Αγίου Πέτρου του 15ου αιώνα, που είναι το παλαιότερο κτίριο στο κέντρο της Κοπεγχάγης! Εξαιρετική η πέτρινη γοτθική εκκλησία το ίδιο και το προαύλιο με τα πεσμένα φύλλα των δέντρων

Συνέχεια ξανά επί της Stroget και συγκεκριμένα στην Nygade

Όπως ανέφερα οι επιλογές για πρόχειρο φαγητό πάρα πολλές πράγμα ευχάριστο και βολικό για μια τόσο ακριβή πόλη όπως η Κοπεγχάγη. Με 5 ευρώ (35 κορώνες) γεύεσαι ότι σου ανοίξει την όρεξη. Κι εκείνη τη στιγμή μας έσπασαν τη μύτη κάτι ωραιότατες κρέπες από ένα πάγκο που έφτιαχνε μια κοπέλα.

Hej pige! to crepe nutella banana. forbedret venligst! (Γεια σου κορίτσι! Δύο κρέπες νουτέλα μπανάνα. Ενισχυμένες παρακαλώ)!

Καθώς πλησιάζουμε την πλατεία Amagertorv συναντήσαμε την εκκλησίαHelligandskirken (Ιερά εκκλησία)

Amagertorv

Για λίγο παρεκκλίναμε του δρόμου μας και μπλεχτήκαμε στα στενά για να ψάξουμε την μικρή πλατεία Grabrodretorv. Είναι από τα ωραιότερα μέρη του ιστορικού κέντρου με τις πολύχρωμες προσόψεις των σπιτιών και τον μεγάλο πλάτανο της. Η πλατεία είναι γεμάτη από μια σειρά από εστιατόρια που αν και έχει χάσει τα τελευταία χρόνια μέρος της δημοτικότητας της παραμένει ένα αγαπημένο αν και ήσυχο μέρος.

Τι τέλεια να περπατάς και να μην σε ενοχλούν τα αυτοκίνητα. Παντού πεζόδρομοι και ήρεμα στενά κάτι που απέκτησε η Κοπεγχάγη μετά το 1962 όταν και έγινε η έναρξη μιας σημαντικής αλλαγής στην προσέγγιση της Κοπεγχάγης για την αστική ζωή και δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στην πρόσβαση των πεζών και των ποδηλάτων στην πόλη σε βάρος των αυτοκινήτων. Ο χαλαρός περίπατος συνεχίστηκε από διάφορα στενά με κατεύθυνση όχι βέβαια στα τυφλά αλλά στον πύργο Rundetarn.

Lille Kannikestraede

Store Kannikestræde

Η οδός Kobmagergade μπροστά από τον πύργο είχε έντονη περατζάδα και κάθε λογής κόσμο. Όμορφη και ζωηρή περιοχή με φωτεινά κτίρια και φυσικά με τονRundetarn τον κυκλικό πύργο ορόσημο της Κοπεγχάγης.

Μπήκαμε στο εσωτερικό του πύργου και πληρώσαμε από DKK 25 (3,50€) για να ανέβουμε τέρμα στο Κατάστρωμα παρατήρησης

Ο πύργος του 17ου αιώνα είναι μέρος του Trinitatis Complex με ένα παρεκκλήσι του πανεπιστημίου, την εκκλησία Trinitatis, και μια ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη και θεωρείται το αρχαιότερο εν λειτουργία αστρονομικό παρατηρητήριο στην Ευρώπη.

Ανεβαίνοντας παρατηρήσαμε το εσωτερικό της εκκλησίας Trinitatis

Μοναδικός τρόπος πρόσβασης στο παρατηρητήριο γίνεται με τα πόδια από έναν ελικοειδή διάδρομο σαν τον Λευκό πύργο για όποιον γνωρίζει. Αν και 7,5 στροφές με συνολικά 210 μέτρα μήκος και λίγα σκαλιά στο τέλος, δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη η ανάβαση και λίγα λεπτά μετά φτάσαμε στην κορυφή 35 μέτρα πάνω από το επίπεδο του δρόμου.

Και φτάσαμε στην κορυφή στο παρατηρητήριο και μπροστά μας απλώθηκε μια φανταστική ανεμπόδιστη θέα πάνω από τις στέγες της παλιάς Κοπεγχάγης. Ο ήλιος ήταν ακόμα λαμπερός και υπήρχε εξαιρετική διαύγεια στην ατμόσφαιρα. Το πανόραμα μας πρόσφερε υπέροχες εικόνες και χρώματα και είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε και την γέφυρα Oresund στο βάθος.

http://www.rundetaarn.dk/en/the-tower/

Πολύ κοντά στον πύργο βρίσκεται το Rosenborg Park εκεί που είναι και το ομώνυμο κάστρο. Πρώτα πήγαμε μέχρι την διπλανή πλατεία Kultorvet, περάσαμε την οδό Landemaerket και βγήκαμε στην κεντρική Gothersgade και απέναντί μας οι κήποι Rosenborg.

Το Rosenborg Park είχε φορέσει τα φθινοπωρινά του και μας περίμενα για φωτογράφιση, για χαλάρωση και αν είχαμε το κάτι τις μας θα κάναμε και ένα πικ νικ. Είναι το παλαιότερο και πιο δημοφιλές πάρκο στο κέντρο της Κοπεγχάγης, ένα πανέμορφο μέρος με συμμετρικά στοιχισμένα δέντρα, με ιστορικά κτίρια, με αγάλματα και μνημεία, με περίτεχνους κήπους και με άπειρα πεσμένα φύλλα που έδεναν το σκηνικό. Είχε κόσμο όλων των ηλικιών που απολάμβανε όπως κι εμείς την απογευματινή του βόλτα σε ένα καταπράσινο τοπίο.

Λεωφόροι με τις φλαμουριές!

Υπάρχουν 17 μαρμάρινες μπάλες διάσπαρτες στο πάρκο

Αυτό που φυσικά κλέβει την παράσταση είναι το εντυπωσιακό αναγεννησιακό Rosenborg Castle του 1624. Είναι μουσείο με Βασιλικές συλλογές, εκθέματα και στέμματα!

Δεν το χορταίναμε το πάρκο. Έβγαζα και έβγαινα ασταμάτητα φωτογραφίες, καθίσαμε στο γρασίδι όπου σχεδόν ξαπλώσαμε και γίναμε ένα με τα φύλλα και χαζεύαμε τον κόσμο και ότι άλλο μας τραβούσε την προσοχή.

Η συνέχεια είχε περπάτημα πάλι από την Landemaerket, και από τον πύργο Rundetarn ευθεία στον πεζόδρομο Kobmagergade που μας έβγαλε στην πλατεία Amagertorv.

Landemaerket

Kobmagergade

Η πλατεία Amagertorv είναι κι αυτή μέρος του πεζόδρομου Stroget, και μάλλον είναι η πιο κεντρική πλατεία στην καρδιά της Κοπεγχάγης.

Είδαμε ελάχιστα την πλατεία Amagertorv και συνεχίσαμε επί της Ostergade τον τελευταίο δρόμο της Stroget

Και φτάσαμε στην μεγάλη πλατεία Kongens Nytorv η οποία ουσιαστικά δεν υφίσταται! Είναι καλυμμένη ολόκληρη με συρματοπλέγματα, σκαλωσιές και πινακίδες καθώς βρίσκεται σε πλήρη ανακατασκευή. Πάλι καλά που τα γύρω ιστορικά κτίρια που είναι αρκετά τα είδαμε απρόσκοπτα χωρίς εμπόδια.

Ευθεία η Τράπεζα της Δανίας και αριστερά το Βασιλικό Θέατρο της Δανίας του 1874

Το εντυπωσιακό πολυκατάστημα Magasin du Nord που δεσπόζει στην πλατεία

Charlottenborg Palace

Γαλλική Πρεσβεία

Ο ήλιος έπεσε, το σούρουπο ήρθε, ο φίλος μου έψαχνε απεγνωσμένα τουαλέτα, εγώ στον κόσμο μου φωτογράφιζα, ένας ποδηλάτης παραλίγο να με λιώσει, και μ’ αυτά και με κείνα φτάσαμε στο κατά γενική ομολογία πιο όμορφο, πιο δημοφιλές, πιο πολυφωτογραφημένο μέρος στην Κοπεγχάγη. Το κανάλι Nyhavn. Αν έχετε δει εικόνες από Κοπεγχάγη σε τουριστικά φυλλάδια, ή sites θα είναι από το πολύχρωμο Nyhavn.

Το Μνημείο Άγκυρα στη μνήμη των 1.700 δανών του Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίοι θυσίασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εντάξει έχω τρέλα με τις φωτογραφίες αλλά εδώ το παράκανα. Δεν υπήρξε οπτική γωνία και κτίριο που να μη το βγάλω. Δεν θα παραθέσω τις δεκάδες λήψεις ούτε τον εαυτό μου που επίσης βγήκε αμέτρητες αλλά τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες. Το μέρος είναι όντως πανέμορφο. Λόγω εποχής βέβαια δεν είχε πολύ κίνηση γιατί υπό καλές συνθήκες εδώ γίνεται πανικός και όλα τα εστιατόρια και καφέ είναι γεμάτα με κόσμο.

Η προκυμαία του 17ου αιώνα είναι πλαισιωμένη από αρχοντικά του 17ου και στις αρχές του 18ου αιώνα βαμμένα με έντονα χρώματα. Σε ένα απ’ αυτά έζησε και ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Η βόλτα στο κανάλι ήταν απολαυστική και όσο έδυε ο ήλιος γινόταν ακόμα πιο μαγευτικό το μέρος.

Εντυπωσιασμένοι και υπερπλήρεις από εικόνες φύγαμε από το κανάλι Nyhavn και χωθήκαμε και πάλι στον πεζόδρομο Stroget που μου φάνηκε πως είχε ακόμα περισσότερο κόσμο! Μυρωδιές από φαγητά, μουσικές στο δρόμο και πολύς κόσμος συνέθεταν ένα ιδιαίτερα χαρούμενο και γιορτινό κλίμα που μας συνεπήρε!

Η όρεξη μας τράβηξε κινέζικο. Από επιλογές μπόλικες. Με 5 ευρώ γεμίσαμε διάφορες κινέζικες λιχουδιές και ήταν νοστιμότατα όλα. Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν η κινέζα θεία που μας γέμισε τα μπολ που ήταν ψυχρή (εντάξει δεν ήθελα να με αγκαλιάσει κι όλας) και ο άντρας της που ήταν στο εσωτερικό του μαγαζιού που φάγαμε και μιλούσε επιθετικά σε έναν άλλον πελάτη που πλήρωνε με πιστωτική και δεν κατάλαβα τι θέμα υπήρχε. Αnyway.

Λίγο μετά στο δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο περάσαμε ξανά από την πλατεία του Δημαρχείου με τα υπέροχα φωταγωγημένα κτίρια και με ένα ολόγιομο λαμπερό φεγγάρι να έχει κάνει την εμφάνιση του στον καθαρό δανέζικο ουρανό.

Το ψυχαγωγικό πάρκο Tivoli ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό φωτισμένο τη νύχτα και είχε πάρα πολύ κόσμο μέσα και έξω.

Μαζί με τη σημερινή μέρα βγήκε και η κούραση όλων των ημερών. Αν και υπήρχε διάθεση για βραδινή εξόρμηση το σώμα αρνιόταν να σηκωθεί από το κρεβάτι και επειδή και η επόμενη μέρα θα ήταν εξίσου χορταστική και κουραστική λιώσαμε και κοιμηθήκαμε μέχρι να ξημερώσει η τελευταία μας ημέρα στην Κοπεγχάγη.

Κοπεγχάγη: Μάθημα αρχιτεκτονικής!

Σήμερα θα γραφτεί το φινάλε ενός μεγάλου, επιτυχημένου και πολυποίκιλου ταξιδιού! Είναι η τελευταία ημέρα στην Κοπεγχάγη, η τελευταία ημέρα του σκανδιναβικού τουρλού. Και αυτή τη μέρα ο φωτεινός ήλιος έλουσε την πόλη με φως και μας χάρισε μοναδικές βόλτες και πρωτόγνωρες εικόνες. Η Κοπεγχάγη βάλθηκε να μας εντυπωσιάσει και τα κατάφερε και το συνέχισε και τη δεύτερη μέρα κυρίως για τα σύγχρονα επιτεύγματα της. Μάθημα αρχιτεκτονικής! Εδώ μιλάμε για μελέτη όχι αστεία. Η γνώση ποτέ δεν έβλαψε κανέναν γι' αυτό και σας θέλω έτοιμους. Όποιος είναι λάτρης του μεσαίωνα, της αναγέννησης, των αρχιτεκτονικών αριστουργημάτων των περασμένων αιώνων, όποιος αντιπαθεί το καινούργιο και την εξέλιξη στον 21ου αιώνα μάλλον δεν θα τον ενδιαφέρει να παρακολουθήσει αυτό το μάθημα!

Το απλό πρωινό και οι χυμοί μας έδωσαν ενέργεια και χωρίς να χάσουμε χρόνο άρχισε η μέρα μας δυναμικά. Αγοράσαμε ένα ημερήσιο εισιτήριο για το κέντρο και πήγαμε στη στάση Tietgensgade μπροστά από τον σταθμό τρένων περιμένοντας το λεωφορείο 30. Θέλαμε να σιγουρευτούμε και ρωτήσαμε μια κοπέλα αν περιμένουμε στη σωστή στάση και που να κατέβουμε. Μας είπε κάτι άλλο αλλά την είδα λίγο προβληματισμένη. Εκεί εμφανίστηκε μια άλλη ευγενέστατη και λαλίστατη γυναίκα που άκουσε την απορία μας και πρόθυμη μας είπε ότι περιμένουμε σωστά, πως και η ίδια θα ανέβει στο 30 οπότε να μη προβληματιζόμαστε γιατί θα μας πει που να κατέβουμε. Πως μου αρέσει όταν κάτοικοι είναι τόσο εξυπηρετικοί. Μετά από μερικές στάσεις μας υπέδειξε την στάση Fisketorvet, Dybbolsbro, μας ευχήθηκε να περάσουμε ωραία, την αποχαιρετήσαμε και την ευχαριστήσαμε θερμά.

Η περιοχή αυτή είναι γεμάτη με εμπορικά κέντρα, φυσικές πισίνες στον λιμένα για ψυχαγωγία και σύγχρονα κτιριακά συγκροτήματα. Είναι η αξιοποίηση και η εξέλιξη που σας έλεγα. Αλλά εδώ ήρθαμε να δούμε ένα φίδι! Το φίδι των ποδηλάτων το Cykelslangen, τον καινούργιο ποδηλατοδρόμο - γέφυρα μήκους 200 μέτρων που θα ζήλευαν όλες οι πόλεις. Ολοκληρώθηκε το 2014 και έχει πάρει πολλά βραβεία στην κατηγορία ''Αυτοκινητόδρομοι & Γέφυρες''.

Η φιδωτή γέφυρα κατά μήκος της προκυμαίας προσφέρει άλλη εμπειρία, διασκέδαση αλλά και βελτίωση της προσβασιμότητας και της ασφάλειας για τους ποδηλάτες και συνδέει την εθνική οδό με τη γέφυρα Bryggebroen και την περιοχή της ψαραγοράς. Είναι μια κομψή αντίθεση ανάμεσα στα συγκεντρωμένα ογκώδη κτίρια της περιοχής που περνά πάνω από το νερό και προσφέρει συναρπαστική θέα στους ποδηλάτες. Η επιφάνεια κύλισης έχει ένα έντονο πορτοκαλί χρώμα, και με τον ενσωματωμένο φωτισμό, δημιουργεί μια ξεκάθαρη οπτική πορεία για τους ποδηλάτεςη και αποτελεί ένα λαμπρό οπτικό στοιχείο μέσα στη νύχτα!

Και μερικές εντυπωσιακές φωτογραφίες από το ίντερνετ

Και ένα βίντεο
http://bcove.me/o21fblny

Η γέφυρα Bryggebroen πεζών και ποδηλάτων ολοκληρώθηκε το 2006. Το κτίριο στο βάθος είναι το Gemini Residence ένα κτίριο κατοικιών στην προκυμαία στην περιοχή Islands Brygge κατασκευής 2005.

Πάντως με τέτοιες υποδομές δικαίως η Κοπεγχάγη ψηφίστηκε ως η καλύτερη ποδηλατική πόλη στον κόσμο για το 2015. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις μια καινοτομία, μια προοπτική, μια ανάπλαση μια άλλη φιλοσοφία του αστικού τοπίου. Εδώ πρωταγωνιστής είναι το νερό και πίσω από αυτό κρύβεται μια ολόκληρη στρατηγική σχεδίαση. Μια σύγχρονη Βενετία ή Άμστερνταμ με κανάλια και κτίρια τοποθετημένα στην προκυμαία όπου όλα έχουν θέα στο νερό τα λεγόμενα Waterfront κτίρια.

Με φόντο σκουρόχρωμα κτίρια γραφείων, τα μάτια μας κόλλησαν σε ένα μεγάλο σύμπλεγμα κατοικιών σε λευκό χρώμα με τεράστιες μπαλκονόπορτες και παράθυρα στην άκρη του νερού στην περιοχή Havneholmen . Δεν τα μέτρησα βέβαια αλλά επειδή το έψαξα πρόκειται για 236 οικιστικές μονάδες δίνοντας σε κάθε κατοικία τις καλύτερες δυνατές συνθήκες φωτός την ημέρα και θέα στο νερό. Τα μεγαλύτερα διαμερίσματα καλύπτουν πάνω από 200 τετραγωνικά μέτρα, και περιλαμβάνουν μέχρι τέσσερα μπαλκόνια με μια υπέροχη θέα πάνω από το λιμάνι. Εμπνευσμένα από τη Βενετία, οι αρχιτέκτονες έχουν φέρει το νερό ανάμεσα στα κτίρια μέσω δύο στενών καναλιών που αντανακλούν φως στα κομψά διαμερίσματα. Κατασκευάστηκαν το 2008 και έχουν πάρει αρκετά βραβεία!

Αυτό είναι μια υποδειγματική αρχιτεκτονική κατοικιών που σε κάνει να καταλάβεις γιατί η Δανία έχει πάρει μία από τις υψηλότερες θέσεις ευτυχίας στον κόσμο! Δεν σας τα αναλύω για να πάτε να αγοράσετε κανένα διαμερισματάκι αλλά γιατί αυτή η πόλη έχει περάσει σε άλλο επίπεδο και η αρχιτεκτονική της για όσους αγαπούν το design και το σύγχρονο ατενίζοντας το μέλλον, είναι από μόνη της ένας λόγος επίσκεψης στην Κοπεγχάγη!

Δεν φαντάζεστε πόσα sites βρήκα με αφιερώματα στα δανέζικα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα αλλά και πόσες ιστοσελίδες από Δανία με αρχιτεκτονικό περιεχόμενο. Είναι απίστευτα και σπουδαία αυτά που έχουν γίνει και θα γίνουν. Νομίζω πως η Κοπεγχάγη είναι η πόλη του μέλλοντος και η ιδανική για τους λάτρεις της τέχνης και των εμπνευσμένων σχεδιασμένων κτιρίων.

Αφού διασχίσαμε τη γέφυρα Bryggebroen, μπήκαμε σε ένα μεγάλο κτήμα που είναι το πάρκο Amagerfælled. Μια καταπράσινη έκταση για έναν ευχάριστο πρωινό περίπατο που είχε και φάρμα με γλυκούτσικα άλογα τα οποία χαιδέψαμε.

Λίγο μετά βγήκαμε εδώ!

Όχι στην τύχη αφού εξ αρχής στόχος ήταν η περιοχή Orestad ώστε να δούμε από κοντά και άλλα σύγχρονα δημιουργήματα! Φτάσαμε στο σημείο που περνάει η υπέργεια γραμμή του μετρό και για να προσανατολιστούμε σωστά ρωτήσαμε έναν εργάτη που περνούσε τυχαία και σε άπταιστα αγγλικά μας υπέδειξε προς τα πού είναι το Tietgenkollegiet που ψάχναμε.

Και φτάσαμε σε ένα από τα πιο πρωτότυπα, περίεργα και διάσημα κτίρια της Κοπεγχάγης το Tietgenkollegiet. Τι είναι? Είναι ότι θα ήθελε ή ονειρεύεται ένας φοιτητής. Φοιτητικές εστίες!

Ένα κυκλικό κτίριο που ήταν σχεδίαση Δανών αρχιτεκτόνων αλλά εμπνευσμένο από κινέζικη αρχιτεκτονική και εγκαινιάστηκε το 2006. 360 δωμάτια, 7 όροφοι, 12 μπλοκ. Κάθε μπλοκ έχει κοινόχρηστη κουζίνα και σαλόνι, και κάθε δωμάτιο έχει καθιστικό και είναι επιπλωμένο και διακοσμημένο. Ήθελα να το εξερευνήσω για να μη πω πως ήθελα να ανέβω σε ένα διαμέρισμα να το δω πως είναι! Αρκέστηκα στο να μπούμε στην εσωτερική αυλή.

Χάρηκα που η είσοδος ήταν ανοιχτή και ελεύθερη και μας δόθηκε η δυνατότητα να το παρατηρήσουμε καλύτερα. Το συγκρότημα είναι τέλεια σχεδιασμένο και εξαιρετικά προσεγμένο. Η ιδέα επικεντρώνεται στο πώς η διαμονή μπορεί να βοηθήσει στην προώθηση της προσωπικής και κοινωνικής ανάπτυξης των μαθητών. Η αυλή, γύρω από την οποία είναι όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι, ενισχύει την ιδέα της κοινότητας. Και αυτό το κτίριο έχει αποσπάσει σημαντικά βραβεία αρχιτεκτονικής.

Μετά κάναμε μια βόλτα στην γύρω περιοχή. Είχε πολύ ηρεμία και είδαμε ελάχιστους ανθρώπους. Όλα τα συγκροτήματα στην περιοχή είναι εντυπωσιακά με κύριο χαρακτηριστικό το γυαλί, τα γεφύρια και τα μικρά κανάλια.

DR Byen. Στεγάζει το Μέγαρο Μουσικής και την Εθνική Ραδιοφωνία

Ανεβήκαμε στον υπέργειο σταθμό DR Byen της γραμμής 1 του μετρό

Δύο στάσεις μετά κατεβήκαμε στον σταθμό Bella Center. Μια ήσυχη περιοχή με σημαντική όμως ανοικοδόμηση. Πάρκα, ποδηλατόδρομοι, κανάλια, γήπεδα και μερικά από τα πιο ιδιαίτερα και πρωτότυπα σχεδιασμένα κτίρια.

Φτάνοντας στον σταθμό Bella Center

Bjerget (Το βουνό. Κατοικίες)! φωτορεαλιστική τοιχογραφία της κορυφής των Ιμαλαΐων!

Orestads Boulevard

Και φτάσαμε στα VM Houses. Ολοκληρώθηκε το 2005 και ήταν από τα πρώτα συγκροτήματα κατοικιών, το οποίο ανεγέρθηκε στη νέα περιοχή του Orestad με τα χαρακτηρίιστικά τριγωνικά μπαλκόνια στο νότιο τοίχο της πολυκατοικίας V. Με την πρώτη ματιά σίγουρα τα λες και περίεργα και άκομψα εξωτερικά τουλάχιστον γιατί οι VM κατοικίες προσφέρουν πάνω από 80 διαφορετικούς τύπους διαμερισμάτων προσαρμοσμένα και ευέλικτα στις ιδιαίτερες ανάγκες της σύγχρονης ζωής.

Η περιοχή γύρω

Δίπλα από τις VM κατοικίες είναι ένα βουνό. Όχι κλασικό βουνό αλλά ακόμα ένα ιδιόμορφο συγκρότημα με διαμερίσματα που κατασκευάστηκε το 2008. Το ισόγειο είναι ένα τεράστιο γκαράζ και η κεκλιμένη στέγη του καλύπτεται με κλιμακωτά και σε διαφορετικά επίπεδα διαμερίσματα όπου στις οροφές τους έχουν έναν μικρό κήπο. Συγκεκριμένα 80 ρετιρέ έχει το συγκρότημα που οι προσόψεις τους είναι επενδυμένες με ξύλο. Άλλο ένα δημιούργημα που έχει αποσπάσει πολλά διεθνή βραβεία.

Δεν έχουν τελειωμό τα αρχιτεκτονικά θαύματα της Κοπεγχάγης και θες τουλάχιστον μια ολόκληρη ημέρα αφιερωμένη σ’ αυτό το αντικείμενο για να ανακαλύψεις και τα υπόλοιπα. Και δεν είναι μόνο τα ίδια τα κτίρια αλλά και ο περιβάλλον χώρος που εντυπωσιάζει. Πόσο προσεγμένος, με τεχνητά κανάλια, με γρασίδι, με χώρους αναψυχής και όλα αυτά πεντακάθαρα. Για να μην αναφέρω τις πρωτοποριακές μεθόδους κατασκευής, τους οικολογικούς τρόπους συντήρησης και την λειτουργική τους καινοτομία! Θα σας κουφάνω και δεν το θέλω! Αλλά είναι απίστευτη αυτή η χώρα πως αξιοποιεί ότι δίνει η φύση σε συνδυασμό με το τι μπορεί να σκεφτεί και να δημιουργήσει το ανθρώπινο μυαλό!

Δύο στάσεις μετά με το μετρό στο τέρμα της γραμμής 1 στον σταθμό Vestamager είναι το 8TALLET ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα που δυστυχώς δεν το επισκεφτήκαμε λόγω έλλειψης χρόνου όπως και τα παρακάτω.

Το εθνικό Aquarium, Den Bla Planet είναι μια εντυπωσιακή κατασκευή αλλά λίγο μακριά από το κέντρο κοντά στο αεροδρόμιο. Εξυπηρετεί το μετρό 2 σταθμός Kastrup.

Το UN City στην περιοχή Nordhavn στο λιμάνι.

Το απίστευτο ψυχαγωγικό κέντρο Valby Water Culture Centre αρκετά μακριά από το κέντρο.

Φυσικά και το κέντρο έχει πολλά κυρίως δίπλα στα κανάλια και θα τα βλέπαμε από κοντά όπως τη Βασιλική Βιβλιοθήκη γνωστή ως Μαύρο Διαμάντι, το κτίριο της Βασιλικής Όπερας και πολλά πολλά άλλα.Εγώ κάποιες ιδέες έριξα για όποιον ενδιαφέρεται για το αντικείμενο γιατί το έψαξα πολύ και κατάφερα να δω έστω κάποια από αυτά.

Ήθελα να τα δω όλα αλλά θα ήταν κρίμα να αφήσω έξω τα σημαντικά που είχαν μείνει στο ιστορικό κέντρο ή να αφήσω έξω την παρακμή της Κριστιάνια! Ποτέ!

Κοπεγχάγη: Το φρούριο, το γοργονάκι, τα κανάλια και πέριξ!

Αφού πήραμε μαθήματα αρχιτεκτονικής ήταν ώρα να επιστρέψουμε στο κέντρο. Με το μετρό από τον σταθμό Bella Center πήγαμε μέχρι Kongens Nytorv. Έτσι συνεχίσαμε την περιήγηση στο κεντρικό Indre By για τις εκκρεμότητες που είχαμε αφήσει από την προηγούμενη μέρα. Και επειδή ήταν στο δρόμο μας, στάση στο κανάλι Nyhavn για να το δούμε και υπό το φως της ημέρας.

Από την οδό Toldbodgade φτάσαμε στην είσοδο της πλατείας Amalienborg και στον κήπο Amaliehaven δίπλα στην προκυμαία.

Ακριβώς στην απέναντι ακτή του λιμανιού βρίσκεται ένα διάσημο κτίριο από τα σύγχρονα αρχιτεκτονικά αποκτήματα της Κοπεγχάγης του 2005, η Όπερα της Κοπεγχάγης είναι η Εθνική Λυρική Σκηνή της Δανίας, και από τις πιο σύγχρονες όπερες του κόσμου. Είναι επίσης το πιο ακριβό κτίριο όπερας που έχει κατασκευαστεί ποτέ! Δεν θα περίμενα κάτι λιγότερο από τη Δανία!

Η οκτάγωνη Βασιλική πλατεία Amalienborg έχει γύρω της το Amalienborg Palace που ουσιαστικά αποτελείται από τέσσερα όμοια κλασικά Ανάκτορα του 1760. Η χρήση τους είναι ως χειμερινή κατοικία της δανικής βασιλικής οικογένειας, ως Παλάτια επισκεπτών και ως Μουσείο με θέμα τι άλλο την μοναρχία! Στη μέση της αυλής των ανακτόρων είναι το έφιππο άγαλμα του ιδρυτή του Αμάλιενμποργκ, του βασιλιά Φρειδερίκου V.

Σε δύο από τα 4 ανάκτορα απ’ ότι παρατήρησα στέκεται και η βασιλική φρουρά και ο ένας φρουρός πάρα πολύ με εκνεύρισε. Όχι δεν είχαμε προηγούμενα απλά έκανε επίπληξη σε ένα κοριτσάκι και τη μάνα του επειδή είχαν καθίσει στα σκαλιά του παλατιού. Επίσης ήταν πιο κοντός κι από μένα!

Εννοείται πως καθημερινά γίνεται και η παρέλαση της Βασιλικής φρουράς που λαμβάνει χώρα από τις 11:30 έως τις 12:00. Λίγη ώρα μετά θα ξεκινούσε αλλά να μου λείπει το βύσσινο. Μου φτάνει η αλλαγή της Σουηδικής φρουράς που είδαμε στη Στοκχόλμη. Χάσιμο χρόνου. Και συνεχίζουμε!

Ευθεία της Βασιλικής πλατείας είναι η πιο μεγαλοπρεπής εκκλησία της Κοπεγχάγης η Marmorkirken δηλαδή μαρμάρινη εκκλησία με επίσημη ονομασία Frederiks Kirke (Εκκλησία του Frederik).

Η εκκλησία μπορεί να άρχισε να χτίζεται το 1749 αλλά με ρυθμούς χελώνας και ελάχιστη χρηματοδότηση ολοκληρώθηκε 145 χρονάκια μετά το 1894!

Η εκκλησία είναι ανοιχτή για το κοινό και μπήκαμε μέσα για να τη θαυμάσουμε και εσωτερικά. Εξαιρετικός ο πράσινος θόλος πιθανώς εμπνευσμένος από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη.

Αφού παγιδευτήκαμε σε κάτι έργα του μετρό και δεν ξέραμε που να πάμε γυρίσαμε πίσω και συνεχίσαμε την πορεία μας από την οδό Bredgade.

Η Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία Alexander Nevsky

Ο δρόμος μας έβγαλε στο Kastellet. Δεν ήμουν σίγουρος αν θα επισκεπτόμασταν το φρούριο αυτό γιατί από φωτογραφίες που είχα δει δεν μου προκάλεσε το ενδιαφέρον ούτε με είχε εντυπωσιάσει. Επειδή όμως ήταν στον δρόμο μας για τη γοργόνα αφού ήμασταν με τα πόδια κάναμε μια στάση. Και καλά κάναμε γιατί τελικά το μέρος με ενθουσίασε!

Το κάστρο, η Ακρόπολη ιδρύθηκε το 1626 και είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα φρούρια σε σχήμα αστέρι στην Ευρώπη. Είναι κατασκευασμένο με τη μορφή ενός πενταγράμμου με προμαχώνες στις γωνίες του και σήμερα αποτελεί μια στρατιωτική ζώνη με σημαντικά για την Εθνική Άμυνα ιστορικά κτίρια τα οποία χρησιμοποιούνται ως στρατώνες και γραφεία, μια στρατιωτική πόλη δηλαδή.
Ωστόσο είναι ένας πνεύμονας πρασίνου για την Κοπεγχάγη, ανοιχτό για το κοινό και είναι από τα αγαπημένα μέρη των κατοίκων για περιπάτους ή τζόκινγκ. Το τμήμα της ακρόπολης έξω, το οποίο έχει πρόσβαση το κοινό, είναι ανοιχτό καθημερινά 06:00 με 22:00.

Από το Google Earth το Kastellet

Έξω από την πύλη του Βασιλιά πετύχαμε την παρέλαση για την αλλαγή φρουράς

Γυρίσαμε ένα τμήμα του και η βόλτα πραγματικά ήταν εξαιρετική. Άριστα διατηρημένα τα παλιά κτίρια εσωτερικά της Ακρόπολης αλλά την παράσταση κλέβει ο προσεγμένος χώρος πρασίνου σε συνδυασμό με το νερό που υπάρχει γύρω του. Περπατήσαμε ψηλά πάνω στον προμαχώνα και ατενίσαμε πολύ όμορφες εικόνες της γύρω περιοχής. Ηρεμία, χαλάρωση, περισυλλογή. Θα ήταν κρίμα αν παραλείπαμε να επισκεφτούμε ένα τόσο γαλήνιο και όμορφο μέρος.

Όταν κατεβήκαμε κάναμε έναν κύκλο και φτάσαμε στην αγγλικανική εκκλησία St. Alban's και ακριβώς δίπλα μεγάλο σιντριβάνι Gefionspringvandet. Η αγγλικανική εκκλησία χτίστηκε το 1887 και η κρήνη δίπλα το 1908.

Όπου και να κοιτούσαμε το τοπίο ήταν αριστούργημα. Πανέμορφα όλα έδεναν μεταξύ τους και σε συνδυασμό με τον υπέροχο καιρό μας χάρισαν μια από τις ωραιότερες βόλτες στην Κοπεγχάγη.

Είμαστε πια κοντά. Η προσέγγιση με τα πόδια είναι εύκολη αν και με τόσο περπάτημα που έχουμε ρίξει λιγάκι σερνόμαστε να πω την αλήθεια. Στο μικρό πάρκο ευτυχώς βρέθηκε τουαλέτα για το γνωστό πρόβλημα και με βήμα αργό αλλά σταθερό κατευθυνθήκαμε κοντά της.

Κόσμος μαζεμένος μας υποψίασε ότι φτάσαμε στο μέρος. Η σταρ της πόλης ήταν εκεί μελαγχολική και ήρεμη κοιτούσε όλους τους ανθρώπους που την φωτογράφιζαν και ήθελαν μια σέλφι μαζί της! Η μικρή γοργόνα της Κοπεγχάγης είναι το διασημότερο αξιοθέατο που από το 1913 αποτελεί σύμβολο της πόλης.

Κάθεται σε έναν βράχο δίπλα στη θάλασσα και είναι κομψό και ντελικάτο. Εντάξει δεν είναι να πάθεις και υστερία ούτε να εκστασιαστείς αλλά δεν είναι και του πεταματού όπως πολλοί λένε! Από περιγραφές το περίμενα μικροσκοπικό αλλά ουσιαστικά έχει το φυσικό μέγεθος ενός μικρού κοριτσιού με ύψος 1,25.

Και τι δεν έχει πάθει το γοργονάκι όλα τα χρόνια. Μα ποιόν ενοχλεί το καημένο? Τα πάθη του Χριστού έχει περάσει. Τι του έχουν πριονίσει το κεφάλι, του έχουν κόψει το κεφάλι , του έχουν χαράξει το πρόσωπο, του έχουν πριονίσει το χέρι, του έχουν βάλει εκρηκτικά και έπεσε στη θάλασσα, το έχουν μπογιατίσει, το έχουν ντύσει μουσουλμάνα και το πιο πιπεράτο… του είχαν τοποθετήσει στο ένα χέρι ένα dildo (καλά καταλάβατε ένα ομοίωμα πέους)! Το διορθώνουν το ξαναδιορθώνουν το κάτσιασαν το άμοιρο!

Επειδή η μικρή γοργόνα είναι μακριούτσικα από το κέντρο το λεωφορείο που εξυπηρετεί και σταματάει κοντά στο σημείο είναι το 26 (στάση Indiakaj) ή το 1Α που σταματά στο Kastellet (στάση Esplanaden).

Langelinie Marina, δίπλα από το άγαλμα της μικρής γοργόνας

Πήγαμε ως τη στάση Indiakaj που είναι η αφετηρία και το τέρμα του λεωφορείου 26 και επιστρέψαμε στο κέντρο και συγκεκριμένα στη στάση Christiansborg στο νησί Slotsholmen. Το ‘’νησί της Εξουσίας’’ είναι το κέντρο της κυβέρνησης της Δανίας δεδομένου ότι εδώ βρίσκεται το Κοινοβούλιο, τα πιο σημαντικά υπουργεία, το Ανώτατο Δικαστήριο της Δανίας και τα Εθνικά Αρχεία. Επίσης στο νησί βρίσκονται πολλά σημαντικά μουσεία και ιστορικά κτίρια όμως έπρεπε να περιοριστούμε και να επιλέξουμε. Και επειδή βρισκόμασταν σε mood σύγχρονης αρχιτεκτονικής επιλέξαμε να πάμε στο μαύρο διαμάντι της Κοπεγχάγης που είναι η Εθνική Βιβλιοθήκη. Πριν όμως θα πάμε σε κάτι κλασικό το Παλάτι Christiansborg.

Το λεωφορείο μας άφησε πίσω από το παλάτι κι εμείς προχωρήσαμε προς την πλατεία Bertel Thorvaldsens

Συνεχίσαμε κατά μήκος του καναλιού Frederiksholms, περάσαμε τη μαρμάρινη γέφυρα Marmorbroen και φτάσαμε στην κύρια είσοδο του προαύλιου του κάστρου Christiansborg.

Το νησί κυριαρχείται από το παλάτι Christiansborg του 1928 που είναι η έδρα του Κοινοβουλίου της Δανίας Folketinget, επίσης στεγάζει το Ανώτατο Δικαστήριο της Δανίας το Υπουργείο Επικρατείας και το γραφείο του Πρωθυπουργού. Είναι το μοναδικό κτίριο στον κόσμο που στεγάζει τις τρεις υπέρτατες εξουσίες μιας χώρας. Την εκτελεστική, τη νομοθετική και την δικαστική εξουσία. Μέρη του παλατιού χρησιμοποιούνται από τη βασιλική οικογένεια για τις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις. Πολλά τμήματα του Ανακτόρου είναι ανοιχτά για το κοινό όπως οι Ταπετσαρίες της Βασίλισσας, οι Βασιλικοί Στάβλοι, τα Ερείπια κάτω από το Christiansborg Palace και κάποιες αίθουσες με γενική είσοδο 120 DDK (16€).

Τα καλά νέα όμως για την επίσκεψή στο Christiansborg είναι πως εντελώς ΔΩΡΕΑΝ υπάρχει πρόσβαση στην πλατφόρμα προβολής στον 106 μέτρων πύργο του παλατιού. Τέλεια λοιπόν και στηθήκαμε κι εμείς στην ουρά που είχε σχηματιστεί. Υπήρχε μια αναμονή μέχρι να δώσουν το οκ να περάσουμε και επίσης έγινε και έλεγχος ασφάλειας μιας και το κτίριο είναι κυβερνητικό. Αναμονή και στο ασανσέρ μέχρι να κατέβει, και κάποιες σκάλες χρειάστηκε να ανέβουμε και τέλος πάντων υπάρχει μια διαδικασία που σου κλέβει αρκετό χρόνο.

Η θέα από ψηλά πάντα έχει ενδιαφέρον και είναι όμορφη. Δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα, ίσως γιατί η θέα που είδαμε την προηγούμενη ημέρα από τον πύργο Rundetarn ήταν κλάσεις ανώτερη. Το πιο ωραίο σημείο ήταν η θέα προς την μεγάλη αυλή του παλατιού.

Φεύγοντας από το Christiansborg περάσαμε ένα χαρακτηριστικό και ιστορικό κτίριο του νησιού του 1640 το Borsen το πρώην χρηματιστήριο.

Η κούραση ήταν εμφανής στα πρόσωπα και στα πόδια μας και σαν χελώνες φτάσαμε στην προκυμαία μπροστά στο μαύρο διαμάντι. Απέναντί μας η περιοχή Christianshavn και στην άκρη του λιμανιού καινούρια γυάλινα κτίρια και στο βάθος ο πύργος της Χριστιανικής εκκλησίας.

Ήταν νωρίς το μεσημέρι και η θερμοκρασία είχε ανέβει γι’ αυτό καθίσαμε να λιαστούμε και ξεκουραστούμε στα παγκάκια χαλαρώνοντας σ’ αυτό το όμορφο σημείο.

Το Den Sorte Diamant για να το πω και στα δανικά, είναι η επέκταση της Βασιλικής βιβλιοθήκης και όταν ολοκληρώθηκε το 1999 ήταν το πρώτο πολιτιστικό κτίριο κατά μήκος της προκυμαίας της Κοπεγχάγης και μετά από αυτό ακολούθησε μια μεγάλη κλίμακα κατασκευής ανάλογων κτιρίων. Πήρε την ονομασία Μαύρο Διαμάντι εξαιτίας της γυάλινης πρόσοψης με μαύρες πτυχές από γρανίτη που αντικατοπτρίζουν τον ουρανό και τη θάλασσα στο λιμάνι μπροστά. Εκτός από τις βασικές λειτουργίες μιας βιβλιοθήκης, το κτίριο στεγάζει το Εθνικό Μουσείο Φωτογραφίας, ένα βιβλιοπωλείο, ένα καφέ, ένα εστιατόριο και μια αίθουσα για συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις.

Το εστιατόριο στο ισόγειο δεν είχε καθόλου κόσμο σε αντίθεση με το Cafe Oieblikket δίπλα που ήταν γεμάτο. Ήταν μια ευκαιρία για ξεκούραση αλλά και για φαγητό αφού το καφέ είχε και σάντουιτς και γλυκά. Έτσι είχαμε την ευκαιρία να δούμε και το αίθριο του κτιρίου εσωτερικά που ήταν λουσμένο με φυσικό φως που έμπαινε από τις τζαμαρίες ενώ από οποιοδήποτε σημείο είχες θέα στη θάλασσα. Ήπιαμε καφέ, φάγαμε νόστιμα σάντουιτς με κοτόπουλο και στο τέλος τσιζκέικ. Πήραμε την απαραίτητη ενέργεια που χρειαζόμασταν και ξεκινήσαμε για το τελευταίο κομμάτι της Κοπεγχάγης που ήταν και κοντά και μακριά.

Στην προκυμαία έξω από το μαύρο διαμάντι

Άποψη του εντυπωσιακού κτιρίου από την γέφυρα Langebro

Και φτάσαμε δειλά δειλά στην περιοχή Christianshavn. Αυτή η γειτονιά στο κέντρο της Κοπεγχάγης αποτελείται από νησιά και κυριαρχείται από πολλά κανάλια. Ένα μοντέρνο, ποικίλο και ζωντανό κομμάτι της πόλης, με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Με σύγχρονες οικιστικές αναπτύξεις αλλά και ιστορικά κτίρια, με αναπαλαιωμένες αποθήκες, με παλιά στρατιωτικά κτίρια και νέες κατοικίες και με έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα. Σ’ αυτή τη γειτονιά επιχειρηματίες, φοιτητές, καλλιτέχνες, χίπις και παραδοσιακές οικογένειες με παιδιά ζουν πλάι-πλάι. Και αυτό είναι το όμορφο.

Τα σημεία ενδιαφέροντος είναι πολλά μα πάρα πολλά και συνειδητοποίησα πως δυστυχώς έχει απομείνει μόνο ένα να δούμε αφού σε λίγες ώρες θα βράδιαζε. Κρίμα γιατί ήθελα να περιπλανηθώ σε όλα τα κανάλια, στις παλιές αποθήκες του λιμανιού που πλέον στεγάζουν μουσεία και πολιτιστικά κέντρα όπως το Dansk Arkitektur Center και το North Atlantic House που δίπλα βρίσκεται το πολυβραβευμένο εστιατόριο το φημισμένο Noma, να δω από κοντά την Όπερα, την αγορά τροφίμων Papiroen αλλά το πήρα απόφαση και είχα στο μυαλό μου μόνο ένα. Christiania.
Δυσκολεύτηκα να προσανατολιστώ στο χάρτη που έβλεπα στο κινητό μου και ένας κοστουμάτος κύριος σταμάτησε και ρώτησε αν μπορεί να βοηθήσει. Και βέβαια μπορείς καλέ μου άνθρωπε αν και τη βρήκα την άκρη! Κινηθήκαμε κατά μήκος του Ved Kanalen και μετά στην οδό Overgaden Oven Vandet. Η περιοχή ήταν ήσυχη και πολύ όμορφη με εναλλαγές από τη μία σύγχρονες πολυκατοικίες από την άλλη πολύχρωμα ιστορικά κτίρια.

Ved Kanalen

Overgaden Oven Vandet

Φτάσαμε στην κεντρική λεωφόρο Torvegade και στρίψαμε στην Prinsessegade. Είμαστε στην τελική ευθεία. Μπροστά μας ξεπρόβαλε η Vor Frelsers Kirke η μπαρόκ Εκκλησία του Σωτήρος του 1695. Διασημότερο από την ίδια την εκκλησία είναι το χρυσό και μαύρο κωδωνοστάσιο.

Από φωτογραφίες που είχα δει με εντυπωσίασε η πανοραμική θέα και το είχα στα στάνταρ μέρη που θα επισκεφτώ στην Κοπεγχάγη. Όμως δεν υπολόγισα κάτι. Ότι η ανάβαση από το ισόγειο μέχρι τέρμα πάνω γίνεται μόνο με τα πόδια! Έτσι απόλυτα μου το είπε το παλικάρι στο εκδοτήριο και μου έκοψε τα πόδια στην κυριολεξία. Βέβαια δεν προβληματίστηκα καθόλου. Είπα ένα μεγάλο όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω και έφυγα. Όσο κι αν ήθελα να πάω στην κορυφή ήταν αδύνατο να ανέβω 400 σκαλιά! Και δεν είναι μόνο αυτό. Τα τελευταία 150 βήματα γίνονται από την εξωτερική επιχρυσωμένη σκάλα που γυρίζει τέσσερις φορές αριστερόστροφα γύρω από τον πύργο! Που σημαίνει πως αν είσαι υψοφοβικός αυτή η ανάβαση είναι ένας Γολγοθάς. Και για μένα ακόμα περισσότερο που και υψοφοβικός είμαι και μόνος μου θα ανέβαινα αφού ο φίλος μου εξ αρχής ξεκαθάρισε πως δεν επιθυμεί να αναρριχηθεί!

Έτσι συνεχίσαμε ευθεία και λίγο μετά βγήκαμε από την Κοπεγχάγη και μπήκαμε σε ένα άλλο κράτος! Ή μάλλον παρακράτος!

Το καλύτερο για το τέλος!

Κοπεγχάγη: Christiania. Πείραμα ή αγκάθι? Η πόλη μέσα στην πόλη!

Γνωστή ως Freetown (ελεύθερη πολιτεία), η Christiania αποτελεί μια κατηγορία από μόνη της μάλλον στα παγκόσμια χρονικά. Είναι μια αυτόνομη κοινότητα των περίπου 950 κατοίκων, μια περιοχή που έχει ένα μοναδικό καθεστώς και διέπεται από ειδικό νόμο.

Όλο αυτό ξεκίνησε το 1971. Όταν νεαροί από τη γύρω γειτονιά έσπασαν τον φράκτη της πρώην στρατιωτικής βάσης για να αναζητήσουν δωρεάν στέγη. Έτσι οραματίστηκαν τη δημιουργία μιας κοινωνίας από την αρχή. Christiania γρήγορα εξελίχθηκε σε ένα hippie κίνημα, σε κίνημα καταλήψεων και αναρχισμού αλλά και καλλιτεχνικής έκφρασης. Φοιτητές, ναρκομανείς και οι άστεγοι, άνεργοι, οικογένειες ίδρυσαν αυτή την ανεξάρτητη πόλη.

Από το 2004, τα μέτρα για την ομαλοποίηση του νομικού καθεστώτος της κοινότητας οδήγησε σε συγκρούσεις, επιδρομές της αστυνομίας και διαπραγματεύσεις. Έχουν γίνει συμπλοκές κατοίκων με αστυνομικές δυνάμεις, εξεγέρσεις, διαμαρτυρίες όταν επιχείρησε η κυβέρνηση να γκρεμίσει τις κατοικίες, οδοφράγματα, πετροπόλεμοι, δακρυγόνα, πυροβολισμοί και άλλα πολλά ειδικά μετά το 2004. Την τελευταία δεκαετία οι κάτοικοι άρχισαν να πληρώνουν τους φόρους και τα τέλη για το νερό, τη ηλεκτρική ενέργεια, τη διάθεση απορριμμάτων, κ.λπ. και μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις το 2011 έχει συμφωνηθεί συλλογικά η δημιουργία ενός ταμείου για την αγορά επισήμως της γης σε τιμές πολύ καλύτερες της αγοράς ώστε να γίνουν επίσημα οι κριστιανίτες νομικά γαιοκτήμονες.

Αναπόσπαστο κομμάτι της Christiania είναι το παζάρι χόρτου, με περισσότερα από 50 μαγαζιά, τα οποία διαθέτουν μια τεράστια επιλογή προϊόντων κάνναβης απ' όλο τον κόσμο. Το ελεύθερο εμπόριο ναρκωτικών της Christiania ήταν πάντα ένα αγκάθι για τις αρχές της Δανίας, μια σταθερή πηγή δημόσιας συζήτησης που κρατάει χρόνια. Η αστυνομία έκανε μια προσπάθεια πριν μερικά χρόνια να διαλύσει την φάση των εμπόρων ναρκωτικών, αλλά απέτυχε παταγωδώς και προς το παρόν η Κριστιάνια έχει την ανοχή του κράτους για την ελεύθερη διακίνηση κάνναβης. Εντούτοις στη Christiania δεν έχουν κανόνες που να απαγορεύουν τα σκληρά ναρκωτικά και στο παρελθόν βαριά ναρκωτικά όπως η ηρωίνη θεωρήθηκαν επιτρεπτά, αλλά αυτό είχε σοβαρές συνέπειες στην καθημερινότητα των κατοίκων και ήταν ενάντια στις αξίες της ελεύθερης κοινότητας.

Η ιστορία με την Κριστιάνια έχει μεγάλο ενδιαφέρον και έχει πολύ ζουμί και για να μην το πλατειάσω πολύ το θέμα όποιος θέλει να μάθει περισσότερα ας διαβάσει δύο πολύ ενδιαφέροντα ελληνικά άρθρα για την τόσο ιδιαίτερη και μοναδική περίπτωση της Christiania.
http://www.koolnews.gr/stories/eiri...iania-tin-poli-poy-den-moiazei-me-kamia-alli/

http://www.inexarchia.gr/story/think/mia-volta-stin-eleytheri-politeia-tis-kristiania-stin-kopeghagi

Η Christiania είναι ένα αμφιλεγόμενο μέρος και όπως είναι φυσικό κάποιοι την λατρεύουν και κάποιοι τη μισούν. Καλά αυτοί που κάνουν ναρκοτουρισμό τη θεωρούν τη γη της επαγγελίας. Εμείς που κάνουμε κανονικό τουρισμό είχαμε διαφορετική άποψη μεταξύ μας. Ο φίλος μου δεν συμπάθησε καθόλου το μέρος γιατί δεν είχε ιδέα από πριν περί τίνος πρόκειται και του ήρθε απότομο, εγώ όμως το βρήκα γοητευτικά παρακμιακό! Τα πρώην στρατιωτικά κτίρια είναι ζωγραφισμένα με ευφάνταστα και εντυπωσιακά γκράφιτι και αυτό δίνει έναν καλλιτεχνικό αέρα στην περιοχή. Επίσης βρίσκεται σε ένα πολύ όμορφο καταπράσινο μέρος δίπλα σε κανάλι.

Το μεγάλο αρνητικό είναι ότι με το που μπεις και προχωρήσεις λίγο πιο μέσα βρωμοκοπάει χασίς όλος ο τόπος! Είναι πραγματικά απαίσια μυρωδιά αλλά προσπαθήσαμε να τη συνηθίσουμε. Η πινακίδα λίγο μετά την είσοδο μας προειδοποίησε. No photo! Έναν κανόνα που καλό είναι όλοι να τηρήσουν αν δεν θέλουν μπελάδες με τον υπόκοσμο της κοινότητας. Αυτό ισχύει για την κεντρική οδό Pusher Street ή αλλιώς Green Light District!

Στον δρόμο αυτό υπάρχουν και καντίνες με βρώμικα, και μαγαζάκια με χειροποίητα είδη και αξεσουάρ αλλά κυρίως βρίσκονται τα ''περίπτερα'' που πουλάνε το ''πράμα''! Μιλάμε για σουρεάλ καταστάσεις. Τα περίπτερα είναι σαν κουβούκλια καμουφλαρισμένα με φύλλα παραλλαγής του στρατού και μέσα οι έμποροι έχουν κρυμμένο το πρόσωπό τους φορώντας σκούφο full face! Η μυρωδιά είναι διάχυτη στο δρόμο και σου έρχεται μια αναγούλα. Υπομονή λέω του φίλου μου και συνεχίζουμε.

Ένοιωθα περίεργα κάτι σαν δέος και φόβο μαζί. Αν και είχα διαβάσει πως υπάρχουν περιστατικά που έχουν επιτεθεί σε τουρίστες που είτε έβγαλαν φωτό είτε απλά κρατούσαν την φωτογραφική μηχανή στο χέρι δεν ένοιωσα ανασφάλεια. Αρκεί να πας με τους κανόνες τους και να μη προκαλέσεις. Εγώ είχα κανονικά κρεμασμένη την dslr μηχανή στον ώμο αλλά δεν με ενόχλησε κανείς. Το κινητό το είχα στο χέρι και ήταν ο σύμμαχός μου ώστε να απαθανατίσω κάποιες εικόνες.

Θεωρητικά εκτός της Pusher Street οι φωτογραφίες δεν απαγορεύονται. Όμως περπατούσαμε ανάμεσα σε περίεργες φιγούρες και ''εναλλακτικούς'' κατοίκους της περιοχής και ένοιωθα άβολα να βγάλω το κινητό και να φωτογραφίζω. Ήταν μεγάλος πειρασμός τα γκράφιτι και οι μορφές που κυκλοφορούσαν αλλά δίστασα σε κάποια σημεία που ήταν μαζεμένοι πολλοί. Στον χώρο είχε πολλά υπαίθρια παρακμιακά καφέ γεμάτα με νεολαία που απολάμβανε τον μπάφο της! Κάναμε βόλτα και σε πιο απομακρυσμένα μονοπάτια χωρίς να αισθανθούμε φόβο.

Σε ένα απόμερο σημείο δίπλα στο κανάλι πίσω από δέντρα ήταν τρία αγόρια. Ο φίλος μου υποστήριζε πως έπαιρναν τη δόση τους. Εμένα πάντως σε κάτι άλλο πήγε το μυαλό μου! Ότι και να έκαναν δεν ενοχλήθηκαν από την παρουσία μας!

Εγώ απολάμβανα τις εικόνες και ο φίλος μου μουρμούριζε. Ένοιωθε άβολα.

-Άντε πάμε? Δεν χόρτασες?
-Πλάκα κάνεις από τώρα? Έχει ακόμα πολλά σημεία να δούμε. Είναι υπέροχα εδώ!
-Μου φαίνεται μαστούρωσες κι εσύ και δεν ξέρεις τι λες!

Η βόλτα συνεχίστηκε, και είδαμε την απλή καθημερινότητα αυτής της κοινότητας. Είδαμε ανθρώπους να κάνουν εργασίες στα σπίτια και τις αυλές τους, να δουλεύουν σε αποθήκες, είδαμε τις πρώην στρατιωτικές αποθήκες που πολλές έχουν γίνει χώροι καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και συναυλιών και ενθουσιάστηκα από την αύρα του μέρους που παρ’ όλη την αισχρή μυρωδιά της κάνναβης με γοήτευσε! Μήπως δεν είμαι καλά?

Σ’ αυτό το σημείο ψηλά δίπλα στη θάλασσα καθίσαμε και απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα. Μαζί με πολλές παρέες ντόπιων που δίπλα μας αλλά και κάτω στο κανάλι κάπνιζαν το χασισάκι τους και έπιναν τις μπύρες τους. Μαζί κι εμείς ανενόχλητοι σαν μια παρέα και η αλήθεια είναι δεν ένοιωσα άβολα δίπλα τους και ήμασταν οι μόνοι άσχετοι. Δεν είναι δα και τίποτα αξιοπερίεργο. Αλλά όταν έχεις άλλη πορεία στη ζωή σου μια άλλη κουλτούρα και δεν έχεις γνωρίσει κάτι ανάλογο είναι πρωτόγνωρη αυτή η φάση.

Η σκηνή που γίνονται συναυλίες και στο βάθος οι πρώην στρατιωτικές αποθήκες, τα καφέ και η Pusher Street

Έκανα πρόταση να φάμε ένα σαντουιτσάκι αλλά ήταν ανένδοτος. Πρότεινα να με ακολουθήσει σε άλλους δρόμους να θαυμάσουμε τα γκράφιτι στα κτίρια αλλά δεν ήθελε! Οκ του είπα βγες, περίμενε στην έξοδο και θα έρθω μετά από λίγα λεπτά. Εδώ το πράγμα έχει ζουμί, θέλω να δω κι άλλα.

Εδώ επιτρέπονται οι φωτογραφίες! Photo is ok here!

Πήρα ένα hot dog από μια καντίνα που ήταν μια χαρά νόστιμο, κι έτσι μόνος μου και χωρίς γκρίνιες συνέχισα τη βόλτα μου στα ενδότερα. Να εξηγήσω πως πολύ πιθανό πολλοί από σας να ξενερώσουν και γενικά να μην τους αρέσει το κλίμα και αυτό που πρεσβεύει η Christiania. Πιθανόν η αντίδραση του φίλου μου να είναι και η πιο συνηθισμένη στους περισσότερους από τους επισκέπτες. Εγώ όμως ήξερα περί τίνος πρόκειται ήμουν ψύχραιμος και σε συνδυασμό με το ότι το μέρος έχει μια καλλιτεχνική αύρα το είδα και με φωτογραφική ματιά. Φυσικά και δεν μου ταιριάζει σαν προσωπικότητα και είναι πολύ έξω από εμένα όμως μου πρόσφερε μια διαφορετική εμπειρία. Δεν το είδα ως τουριστική ατραξιόν. Η Christiania είναι ένα φαινόμενο κι εγώ θα έλεγα όποιον βρεθεί στην Κοπεγχάγη να μην παραλείψει να την επισκεφτεί. Κι ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Όσο περπατούσα έπαιρνα περισσότερο θάρρος και φωτογράφιζα. Βέβαια επειδή πάντα θα υπήρχε και ένας κάτοικος κοντά μου με περίεργη φυσιογνωμία ήμουν επιφυλακτικός και γρήγορος στα κλικ που έκανα με το κινητό.

Αυτή τη φωτό την έβγαλα λίγο σαν βρεγμένη γάτα αφού έξω καθόταν ένας μαύρος με βλοσυρό βλέμμα. Ευτυχώς δεν μου είπε κάτι. Και γιατί να μου πει άλλωστε. Είπαμε ξεκάθαρα στην Pusher Street μόνο απαγορεύονται οι φωτογραφίες.

Στο κτίριο δεξιά γκράφιτι με μήνυμα. Η γροθιά στην ηρωίνη!

Δεν υπάρχει σημείο, κτίριο, αποθήκη, σπίτι, κάδος, οποιοδήποτε αντικείμενο που να μην είναι ζωγραφισμένο με street art. Στον στενό δρόμο που οδηγεί στην έξοδο ή καθώς μπαίνεις έβγαλα ανενόχλητος φωτογραφίες τους art τοίχους.

Και ήμουν πια έτοιμος να αποχωρήσω από την ελεύθερη πολιτεία και να εισέλθω και πάλι στην ευρωπαϊκή ένωση! You are now entering the EU!

Χάρτης και μαρκαρισμένα σημεία

Δεν θα πω ψέματα. Δεν χόρτασα την βόλτα μου και δεν μπόρεσα να την περπατήσω όλη. Αυτά που σας έδειξα ήταν ένα πολύ μικρό ποσοστό της Christiania. Ήθελα να απομακρυνθώ πιο πολύ, να δω περισσότερα σπίτια κατοίκων και πολλά περισσότερα γκράφιτι. Ήμουν όμως ευχαριστημένος για ότι κατάφερα να δω και για τις φωτογραφίες που θαρραλέα έβγαλα και οι οποίες αν και βγήκαν από το κινητό μου είναι πολύ επιτυχημένες και κρατάνε την ανάμνηση της Christiania πιο ζωντανή! Αν θα ξαναπήγαινα? Θέλει και ρώτημα? Θα ξαναπήγαινα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Άρχισε να σουρουπώνει και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Κάναμε μια τελευταία βόλτα σε κάποια κανάλια κεντρικά της Christianshavn και με το λεωφορείο 40 επιστρέψαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό.

Οδός Prinsessegade - Vor Frelsers Kirke

Christianshavns Kanal

Sankt Annæ Gade

Όταν κατεβήκαμε από το λεωφορείο, μπήκαμε στον σταθμό τρένων και από ένα φούρνο αγοράσαμε ντόνατς και μάφινς τα οποία χλαπακιάσαμε στο δωμάτιο. Τα πόδια και το κορμί πονούσαν αλλά η ψυχή ήταν γεμάτη. Συνειδητοποιήσαμε πως το ταξίδι έφτανε στο τέλος του. Μόνο πληρότητα νοιώθαμε, τίποτα άλλο. Ήταν το πιο πολυποίκιλο ταξίδι και στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Είδαμε τρείς πρωτεύουσες με αμέτρητες εικόνες και έβαλα τη Σκανδιναβία στην καρδιά μου. Είχε απομείνει ένα βράδυ και είπαμε να μη κλειστούμε στο δωμάτιο. Χωρίς φωτογραφικές μηχανές και χαλαροί βγήκαμε για μια μπύρα στη γειτονιά μας. Πήγαμε στο Mikkeller Bar στην Victoriagade 8 όταν μετά από έρευνα είδα πως ψηφίστηκε ως το καλύτερο μπαρ της Κοπεγχάγης το 2012. Μια διάσημη ζυθοποιεία παγκοσμίου φήμης με 20 βαρελίσιες μπύρες από την τοπική Mikkeller και άλλες μεγάλες ζυθοποιίες από όλο τον κόσμο. Η μίνιμαλ διακόσμηση, το Δανέζικου design και η κομψή αισθητική γενικά του περιβάλλοντος χώρου δεν θυμίζει σε τίποτα μια κλασική μπυραρία. Εντάξει μας ξένισε λίγο στην αρχή αυτός ο εκλεπτυσμένος χώρος και ότι είναι πολύ μικρό αλλά απολαύσαμε δύο περίεργες μπύρες και πικάντικό λουκάνικο για συνοδευτικό. Οι θαμώνες ήταν δανοί hipsters οι περισσότεροι και η ατμόσφαιρα φιλική και συμπαθητική. Βέβαια τα 8-9€ περίπου για ένα μεγάλο ποτήρι μπύρας το λες και ακραίο αλλά here is Copenhagen!

Έτσι όμορφα κάνοντας έναν απολογισμό του ταξιδιού τελείωσε η τελευταία νύχτα στην Κοπεγχάγη, το τελευταίο βράδυ επί σκανδιναβικού εδάφους!

Την επομένη ουσιαστικά τελείωσε το ταξίδι αυτό. Όμως είχαμε τη διαδρομή με το τρένο με το τρένο και τη γνωριμία με μια μικρή επαρχιακή πόλη της Σουηδίας. Έρχεται το κεφάλαιο του επίλογου...

Επίλογος: Από Κοπεγχάγη στο Nykoping. ΤΕΛΟΣ

Η αναχώρηση μας με το τρένο ήταν στις 08:36. Φάγαμε γρήγορα το μέτριο πρωινό στο ξενοδοχείο και σε ελάχιστα λεπτά ήμασταν στο κεντρικό σταθμό αφού βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο. Πράγμα απίστευτα βολικό γιατί δεν θα άντεχα μετρό και τρεξίματα πρωί πρώί όπως φύγαμε από τη Στοκχόλμη. Τα εισιτήρια τα είχα και πάλι εκτυπωμένα από όταν τα είχα κλείσει από την σελίδα των σουηδικών σιδηροδρόμων. http://www.sj.se/start/startpage/index.form?l=en

Οι πίνακες ανακοινώσεων δεν είχαν ακόμα αναγράψει από ποια πλατφόρμα θα έφευγε το τρένο για Στοκχόλμη και περιμέναμε μέσα στο σταθμό. Η ώρα όμως περνούσε και είπαμε να κατέβουμε να ρωτήσουμε. Τελικά οριακά τρέχαμε σαν τους χαζούς γιατί μας είπαν πως για να πάμε στο συγκεκριμένο τρένο θέλει κάνα 5λεπτο περπάτημα κατά μήκος της πλατφόρμας. Από πίσω μας και μια μαυρούλα που και αυτή ψαχνόταν και θα έπαιρνε το ίδιο τρένο και μας ακολουθούσε όπου πηγαίναμε λες κι εμείς ήμασταν σίγουροι. Είχε γέλιο η υπόθεση.

Ανεβήκαμε επιτέλους στο τρένο με προορισμό τη Στοκχόλμη, μόνο που εμείς θα κατεβαίναμε στην πόλη Norrkoping. Περάσαμε τη γέφυρα Oresund που και πάλι δεν είδαμε τίποτα και διασχίσαμε τη σουηδική φύση με τα απέραντα δάση και τις λίμνες της.

Μετά από περίπου 4 ώρες στις 12:22 το τρένο έφτασε στον σταθμό του Norrkoping όπου κατεβήκαμε. Είχαμε μια μετεπιβίβαση σε άλλο τρένο που θα μας πήγαινε στην πόλη Nykoping. Το εισιτήριο έγραφε πως το τρένο αναχωρεί στις 12.32 δηλαδή σε 10 λεπτά από την ώρα που κατεβήκαμε. Το θέμα ήταν πως δεν ξέραμε αν το τρένο θα περάσει από την ίδια γραμμή που μας άφησε το προηγούμενο. Αν και ο σταθμός του Norrkoping είναι μικρός και έχει νομίζω 7 αποβάθρες θέλαμε να είμαστε σίγουροι για να μη τρέχουμε τελευταία στιγμή. Ο φίλος μου πήγε μέσα στο σταθμό να ρωτήσει κι εγώ περίμενα έξω με τις αποσκευές. Οι βλάκες δεν είδαμε πως έξω από το σταθμό είχε πίνακα ανακοινώσεων που έλεγε από πού θα ξεκινήσει το τρένο για τον προορισμό μας. Ήταν τελικά από το ίδιο σημείο που κατεβήκαμε.

Περίμενα, περίμενα και ο φίλος μου δεν εμφανιζόταν. Ήδη άρχισα να φουντώνω και να αγχώνομαι. Μα που είναι ο χριστιανός? Τι κάνει τόση ώρα? Τα 10 λεπτά κύλισαν σαν νεράκι και ο άλλος δεν φαινόταν. Δεν άντεξα την αναμονή και πήγα στην πλατφόρμα σέρνοντας τις βαλίτσες. Το τρένο ήρθε. Ήταν 12:31! Μονολογούσα, έβριζα και η αδρεναλίνη έπιασε κόκκινο. Ο κόσμος έμπαινε στο τρένο κι εγώ σαν τον τρελό μιλούσα μόνος και τρελές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Μα στα καλά καθούμενα να χάσουμε το τρένο? Μου ερχόταν να μπω μέσα στο βαγόνι και να εξαφανιστώ! Μετά σκέφτηκα θα γίνει ότι έγινε πέρσι στις Βρυξέλλες. Που για να προλάβουμε το αεροπλάνο πήραμε ταξί. Θα κλαίμε πάλι 150 ευρώ σκέφτηκα που θα τα δώσουμε στο ταξί. Κι αυτή τη φορά από μέγιστη μαλακία! Τελικά στο παρά 1 βλέπω τον φίλο μου αγχωμένο να βγαίνει από τον σταθμό. Ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλλους!

Άρχισα να ουρλιάζω που εξαφανίστηκε και πως κόντευα να πάθω εγκεφαλικό. Μου είπε πως ένας ηλίθιος δεν ήξερε και τον έστειλε αλλού και βολόδερνε μέσα στο σταθμό. Μα καλά δεν υπήρχαν μέσα πίνακες ανακοίνωσης των δρομολογίων? Δεν άκουγα καμιά δικαιολογία και συνέχιζα να ωρύομαι από τα νεύρα. Για να πάρετε μια ιδέα σε τι κατάσταση βρισκόμουν δείτε τουλάχιστον τα πρώτα λεπτά του παρακάτω βίντεο. Έχω πολλά κοινά με τη Σοράγια!

Μπήκαμε σαν τρελοί μέσα στο τρένο που έφυγε στο δευτερόλεπτο! Σουηδοί, δανοί και μετανάστες μας κοιτούσαν που μαλώναμε και τώρα που το σκέφτομαι ήταν πολύ γελοία η όλη σκηνή. Μετά από λίγο ήρθε η ηρεμία και μπορώ να πω γελούσαμε με αυτό που είχε γίνει λίγα λεπτά πριν! Απορώ πολλές φορές με τον εαυτό μου γιατί χάνω την ψυχραιμία μου!

Το βαγόνι ήταν μικρό και η διαδρομή σύντομη. Σε μισή ώρα ήμασταν στον σταθμό του Nykoping.

Ρωτήσαμε έναν σουηδό που και αυτός κατέβηκε εκεί πως θα πάμε προς την πόλη. Μας είπε πως δεν γνωρίζει καλά αγγλικά αλλά μας εξήγησε. Ή μας έκανε πλάκα ή ήταν πολύ μετριόφρων! Δηλαδή τα άριστα αγγλικά πως είναι? Τέλος πάντων περπατήσαμε λίγο και βρεθήκαμε μπροστά στον σταθμό. Το πρώτο που κάναμε ήταν να αγοράσουμε εισιτήρια για το λεωφορείο από το μικρό ψιλικατζίδικο που βρίσκεται μπροστά στο σταθμό (δεν μπορούν να αγοραστούν από τον οδηγό). Πήγαμε και στη στάση να δούμε τα δρομολόγια του λεωφορείου 515 που κάνει τη διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο Skavsta . Γενικά είχαμε αρκετή ώρα μέχρι την πτήση οπότε δεν υπήρχε λόγος βιασύνης.

Έξω απ’ το σταθμό τρένων

Ο φίλος μου αποφάσισε να καθίσει να φάει στο μικρό γραφικό κυλικείο του σταθμού και δώσαμε ραντεβού στη στάση του λεωφορείου συγκεκριμένη ώρα. Έτσι παρέα με το κινητό μου ξεκίνησα για μια χαλαρή βόλτα μέχρι το Nykoping χωρίς πλάνο και προγραμματισμούς. Άλλωστε ήθελα απλά να το περπατήσω και να δω μια επαρχιακή πόλη της Σουηδίας. Η απόσταση από τον σταθμό τρένων μέχρι το κέντρο της πόλης είναι γύρω στα 20 λεπτά με τα πόδια.

Η πόλη ήταν ήρεμη σχεδόν κοιμισμένη. Οι δρόμοι άδειοι κι εγώ ο μοναδικός τουρίστας τριγυρνούσα στους δρόμους της μικρής πόλης. Το Nykoping έχει 30 χιλιάδες κατοίκους και είναι η έξοδος ενός μικρού ποταμού που ονομάζεται Nykopingsan, το οποίο διασχίζει το κέντρο της πόλης. Προσανατολίστηκα με τον χάρτη στο κινητό μου, πέρασα από το κέντρο της πόλης με κατεύθυνση προς το κάστρο και τα νερά του ποταμού. Η πόλη δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά ούτε αδιάφορη. Η βόλτα στο συννεφιασμένο Nykoping ήταν ενδιαφέρουσα και χαλαρή.

Το κέντρο της πόλης. Κάπως πιο ζωηρό

Μετά ακολούθησα το δρόμο προς το κάστρο. Μου άρεσε τόσο πολύ η ερημιά στην πόλη και η μοναξιά εκείνη τη στιγμή

Το κάστρο / Nykopingshus

Το σημείο αυτό ήταν πολύ όμορφο. Πράσινο, οξυγόνο και ορμητικά νερά στην έξοδο του ποταμού

Έκανα έναν κύκλο και πήρα το δρόμο της επιστροφής προς τον σταθμό τρένων. Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε από τη στάση να πάρουμε το λεωφορείο για αεροδρόμιο.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός

Το λεωφορείο 515 ήρθε και μας μετέφερε στο αεροδρόμιο Skavsta, 10 χλμ. μακριά σε ένα 15λεπτο περίπου. Ένα εξαιρετικό ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Είναι γεγονός!

Δεν θα κάνω απολογισμό γιατί σε κάθε κεφάλαιο κατέθεσα την άποψη μου για τις πόλεις που είδαμε και ζήσαμε αυτές τις λίγες μέρες. Δεν θέλω να επαναλάβω τα ίδια. Ήταν 8 υπέροχες ημέρες η κάθε μια ξεχωριστή. Ένα ταξίδι που μπορεί εσωτερικά μέσα μου να μη ξεπέρασε αυτό της Πορτογαλίας, βρίσκεται όμως ψηλά γιατί ήταν το πιο πολυποίκιλο ταξίδι που έχω κάνει, και στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Τρείς χώρες, τρείς πρωτεύουσες που δεν βρίσκονται ψηλά στον τουριστικό χάρτη της Ευρώπης σε σύγκριση με άλλους προορισμούς και παρ’ όλο που είναι από τις πιο ακριβές θα πρότεινα να τις επισκεφτείτε και να τις ανακαλύψετε. Μέσα από αυτή την ιστορία ίσως κάποιοι να θέλουν να τις βάλουν στα ταξιδιωτικά τους σχέδια.

Και ζούνε οι Σκανδιναβοί καλά κι εμείς…χειρότερα!!!

*Ευχαριστώ όσες και όσους με ακολούθησαν και διάβασαν αυτόν τον ταξιδιωτικό μαραθώνιο. Εύχομαι να φανεί χρήσιμη αυτή η ιστορία και μέλη να αντλήσουν πληροφορίες. Όσο κουραστικό είναι (και βαρετό πολλές φορές να είμαι ειλικρινής) να γράφεις μια ιστορία με τόση ανάλυση, με πληροφορίες και φωτογραφίες, άλλο τόσο είναι δημιουργικό και όταν τελειώνει πάντα στεναχωριέμαι γιατί ξαναέζησα το ταξίδι και ζω το τέλος του 2η φορά!

Ήταν τελικά ένα ταξίδι με ευφορία!

ο τέλειος ταξιδιωτικός οδηγός! πραγματικά ευχαριστούμε. Από ότι διάβασα ξαναπήγες για μαγνητάκι οπότε δεν σου φέρνω!
καλά ταξίδια