Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.938
- Likes
- 3.932
Άρχισε ξαφνικά… στην αρχή ήταν μικρές σταγόνες που δειλά δειλά νότιζαν το διψασμένο χώμα αλλά στο ελάχιστο μεταμορφώθηκαν σε νέρινο θεριό… Άσπρη κουρτίνα το νερό, έπεφτε καντάρια πάνω μας κι εμείς τρέχαμε ξέπνοα, με γέλια και πειράγματα να κρυφτούμε όπου μπορούσαμε… μα κάτω από πολυκαιρισμένες μαρκίζες ετοιμόρροπων σπιτιών, μα γύρω από κιόσκια πλανόδιων μικροπωλητών, μα σε εισόδους ταπεινών σπιτιών… τέλος- τέλος βρεγμένοι ως το κόκαλο σταθήκαμε στο γείσο μιας υπαίθριας καντίνας κοιτάζοντας κατά τον ωκεανό… ήταν περασμένα μεσάνυχτα και δυο τρείς προβολείς έφεγγαν στο σκοτάδι και ξεγύμνωναν μπροστά μας το υπέροχο του τοπίου… στο βάθος, τα κύματα του ωκεανού μαστίγωναν ανελέητα την άκρη της απέραντης παραλίας και μπροστά μας, πάνω στη μουσκεμένη πούδρα της άμμου, αψηφώντας τη βροχή που έπεφτε ασταμάτητα, δυο ντουζίνες χαμίνια έτρεχαν πίσω από μια πορτοκαλιά μπάλα… πότε γελώντας, πότε βλαστημώντας κυνηγούσαν την στρογγυλή θεά αδιαφορώντας για τα στοιχειά της φύσης που λυσσομανούσαν… Χαμένος στη μαγεία της στιγμής, λούτσα από την τροπική μπόρα ,ρουφούσα τις εικόνες...
Όλα είχαν αρχίσει τρεις - τέσσερεις ώρες νωρίτερα όταν γυρεύοντας να χορτάσουμε την πείνα μας τρυπώσαμε σε μια churrascaria του Boa Viagem… ήταν ένα εστιατόριο της καλής κοινωνίας, με μια καλλίγραμμη μουλάτα να κανονίζει τα τραπέζια και δεκάδες σερβιτόρους να πηγαινοέρχονται στο τεράστιο του χώρου… ζητήσαμε τραπέζι για τρεις και η ιεροτελεστία άρχισε… για τους μη επαϊοντες churrascaria εστί η Βραζιλιάνικη βερσιόν της χασαποταβέρνας … passadors, προσγειώνουν στο τραπέζι απίστευτες ποσότητες παντός είδους βοδινού, χοιρινού, φιλέ μινιόν, κοτόπουλου, αρνιού, αλλαντικών… η δικιά μας όμως churrascaria ήταν υπέρ του δέοντος κυριλέ… Οι passadors ήταν ντυμένοι στην τρίχα, δίπλα στον κλασσικό μπουφέ με τα σαλατικά υπήρχε ακόμα ένας τεράστιος με θαλασσινά και σούσι (!) και οι συνδαιτυμόνες μας έσβηναν την δίψα τους στο ουίσκι (!), έτσι για να συμπληρωθεί το σουρεαλιστικό του θέματος… η διατροφική γοητεία της αηδούς υπερκατανάλωσης στην Βραζιλιάνικη έκδοσή της… αφήσαμε το ουίσκι για τις μικρές ώρες προτιμώντας την παρέα μιας ξανθιάς… μπύρας και απορρίψαμε διακριτικά τις ενθουσιώδης παραινέσεις του σερβιτόρου για το τοπικό σούσι περιοριζόμενοι σε ένα ταπεινό δείγμα σαλάτας… Το ζουμί ήταν αλλού, στο κρέας… ποιος ασχολείται τώρα με πράσινα άλογα και Βραζιλιάνικα σούσι… Το φεστιβάλ χοληστερίνης μπορούσε να αρχίσει…πιστοί ιερείς της κρεατοφαγίας προσπαθήσαμε και καταφέραμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας κάνοντας συνεχείς θυσίες στους Θεούς της γευστικής κτηνωδίας… σκηνές από το Φερερικό αριστούργημα La Grande Bouffe πέρασαν αυθόρμητα από το μυαλό μου βλέποντας έναν από τους συνταξιδιώτες μου να προσπαθεί να προσεγγίσει τρικλίζοντας το μπάνιο… το στομάχι μου αδυνατούσε να συγκρατηθεί στο παντελόνι και επαναστάτησε απαιτώντας την ελευθερία του από την τυραννία της ζώνης… Μια ξανθιά είναι ευχαρίστηση, δύο ευτυχία, αλλά ένα καφάσι από ξανθιές σωστή τραγωδία… Αφού τολμήσαμε την τελευταία αποστολή αυτοκτονίας στα γλυκά αποφασίσαμε να διασώσουμε ότι απέμεινε από την αξιοπρέπεια μας αποτολμώντας ηρωική έξοδο… μαζέψαμε τα κομμάτια μας χαρίσαμε ένα χαμόγελο του δράκουλα στην γοητευτική hostess και διαβήκαμε την πόρτα της εξόδου… Η πρόταση για περπάτημα στην παραλία πέρασε δια βοής μια που κανένας δεν μπορούσε να αρθρώσει όχι αντίρρηση αλλά ούτε καν κουβέντα… κάπου εκεί μας πρόλαβε η τροπική μπόρα και τρέχαμε να σωθούμε…
Από τον έβδομο όροφο του ξενοδοχείου μου παρατηρούσα το ξύπνημα της μέρας στην Av. Boa Viagem… το μπαλκόνι τεράστιο αντικριστά στη θάλασσα χάριζε απαράμιλλη την θέα της πόλης που ξυπνούσε…
Ο ήλιος χαμογελούσε… επτά η ώρα και τίποτε δεν θύμιζε την χθεσινοβραδινή καταιγίδα… το διψασμένο χώμα είχε εξαφανίσει και τα τελευταία δείγματα νερού , ο κόσμος βολτάριζε στην μεγαλόπρεπη παραλία και οι δεκάδες των μικροπωλητών έστηναν με κέφι τις παράγκες τους… Χαρούμενος γύρισα προς το δωμάτιο και μελαγχόλησα… Το μπαλκόνι φευ, ήταν το μόνο ωραίο μέρος του… Τρύπα σωστή , με τρία κρεβάτια να στριμώχνονται το ένα πάνω στ άλλο προκαλούσε μιζέρια… οι λιγδιασμένοι τοίχοι, το σκοτεινό μπάνιο και η ξεχαρβαλωμένη πόρτα συμπλήρωναν το θλιβερό σκηνικό… Εκατόν είκοσι ευρώ γιαυτόν τον πάτο? αναλογίστηκα σπρώχνοντας μια ξεδοντιασμένη καρέκλα… location location location σκέφτηκα και κάπως παρηγορήθηκα… βρισκόμουν στην καρδιά της καλής συνοικίας του Recife την Boa Viagem και από το μπαλκόνι μου έβλεπα το απέραντο του ωκεανού και ένοιωθα όλα τα vibes της πόλης…
Η παραλία της Boa Viagem είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης… από τις μεγαλύτερες αστικές παραλίες του κόσμου, το παλκοσένικο του Recife… Eδω βλέπεις τα ακριβά αυτοκίνητα , τους δεκάδες μικροπωλητές να στείνουν τα τσαντίρια τους, τα χαμίνια να παίζουν μπάλα, τον κόσμο να κάνει jogging , να κολυμπάει , να ερωτεύεται… την αγαπάνε την παραλία τους οι κάτοικοι…την προσέχουν… κάθε βράδυ περνάει το τρακτεράκι του δήμου και στρώνει την άμμο, μαζεύει τα σκουπίδια, διορθώνει τις ζημιές της προηγούμενης… έτοιμη και λαμπερή λοιπόν χάρμα οφθαλμών με το φως της αυγής προσμένει τον κόσμο να την χαρεί…
Αυτή την παραλία λαχταράμε κι εμείς να χαρούμε… κατά κύματα πέφτουν πάνω μας οι μεροκαματιάρηδες του μόχθου… κύμα πρώτο… το πόστο… φωνές και τσακωμοί… προτιμήστε τις δικές μας ξαπλώστρες… όχι οι δικές μας ομπρέλες είναι καλύτερες … μπύρες, καιπιρίνιες, χυμοί, ποτά ότι τραβάει η ψυχή σου για να δροσίσεις το διψασμένο από τον τροπικό ήλιο λαρύγγι σου… μετά έρχεται το δεύτερο κύμα… φαγητό… σε αυτοσχέδιες φουφούδες ψήνουν λουκάνικα, τυριά, ψάρια ολάκερα… περάστε κόσμε… διαλέξτε άφοβα και παζαρέψτε μέχρι και στο φαγητό, με μανία… τρίτο και τελευταίο κύμα… ρούχα και κοσμήματα… μυριάδες τα χρώματα, άπειρα τα σχέδια… για όλα τα γούστα… φανέλες του Κακά , τολμηρά μαγιό, εντυπωσιακά κολιέ… τι ανάγκη έχεις να τρέχεις στα μαγαζιά όταν τα μαγαζιά είναι στα πόδια σου… κόσμος πολλής στριμώχνετε στην άκρη της θάλασσας… παίζουν ρακέτες, βόλει, μπάλα… άλλοι κτυπούν τα τύμπανα και τραγουδούν, πιο κάτω γεροδεμένα σώματα λικνίζονται στους ρυθμούς της σάμπα… τα κύματα σκάνε στα πόδια μας, ο ήλιος ζεματάει… η θάλασσα σε καλεί κοντά της αλλά η φωνή της λογικής σε εμποδίζει… PERIGO Area sujeita a ataque de TUBARAO… Κίνδυνος, περιοχή επίθεσης από καρχαρίες… Αχ ρε Recife τι μας κάνεις!!
:: 
:: 
:: 
:: 
Όλα είχαν αρχίσει τρεις - τέσσερεις ώρες νωρίτερα όταν γυρεύοντας να χορτάσουμε την πείνα μας τρυπώσαμε σε μια churrascaria του Boa Viagem… ήταν ένα εστιατόριο της καλής κοινωνίας, με μια καλλίγραμμη μουλάτα να κανονίζει τα τραπέζια και δεκάδες σερβιτόρους να πηγαινοέρχονται στο τεράστιο του χώρου… ζητήσαμε τραπέζι για τρεις και η ιεροτελεστία άρχισε… για τους μη επαϊοντες churrascaria εστί η Βραζιλιάνικη βερσιόν της χασαποταβέρνας … passadors, προσγειώνουν στο τραπέζι απίστευτες ποσότητες παντός είδους βοδινού, χοιρινού, φιλέ μινιόν, κοτόπουλου, αρνιού, αλλαντικών… η δικιά μας όμως churrascaria ήταν υπέρ του δέοντος κυριλέ… Οι passadors ήταν ντυμένοι στην τρίχα, δίπλα στον κλασσικό μπουφέ με τα σαλατικά υπήρχε ακόμα ένας τεράστιος με θαλασσινά και σούσι (!) και οι συνδαιτυμόνες μας έσβηναν την δίψα τους στο ουίσκι (!), έτσι για να συμπληρωθεί το σουρεαλιστικό του θέματος… η διατροφική γοητεία της αηδούς υπερκατανάλωσης στην Βραζιλιάνικη έκδοσή της… αφήσαμε το ουίσκι για τις μικρές ώρες προτιμώντας την παρέα μιας ξανθιάς… μπύρας και απορρίψαμε διακριτικά τις ενθουσιώδης παραινέσεις του σερβιτόρου για το τοπικό σούσι περιοριζόμενοι σε ένα ταπεινό δείγμα σαλάτας… Το ζουμί ήταν αλλού, στο κρέας… ποιος ασχολείται τώρα με πράσινα άλογα και Βραζιλιάνικα σούσι… Το φεστιβάλ χοληστερίνης μπορούσε να αρχίσει…πιστοί ιερείς της κρεατοφαγίας προσπαθήσαμε και καταφέραμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας κάνοντας συνεχείς θυσίες στους Θεούς της γευστικής κτηνωδίας… σκηνές από το Φερερικό αριστούργημα La Grande Bouffe πέρασαν αυθόρμητα από το μυαλό μου βλέποντας έναν από τους συνταξιδιώτες μου να προσπαθεί να προσεγγίσει τρικλίζοντας το μπάνιο… το στομάχι μου αδυνατούσε να συγκρατηθεί στο παντελόνι και επαναστάτησε απαιτώντας την ελευθερία του από την τυραννία της ζώνης… Μια ξανθιά είναι ευχαρίστηση, δύο ευτυχία, αλλά ένα καφάσι από ξανθιές σωστή τραγωδία… Αφού τολμήσαμε την τελευταία αποστολή αυτοκτονίας στα γλυκά αποφασίσαμε να διασώσουμε ότι απέμεινε από την αξιοπρέπεια μας αποτολμώντας ηρωική έξοδο… μαζέψαμε τα κομμάτια μας χαρίσαμε ένα χαμόγελο του δράκουλα στην γοητευτική hostess και διαβήκαμε την πόρτα της εξόδου… Η πρόταση για περπάτημα στην παραλία πέρασε δια βοής μια που κανένας δεν μπορούσε να αρθρώσει όχι αντίρρηση αλλά ούτε καν κουβέντα… κάπου εκεί μας πρόλαβε η τροπική μπόρα και τρέχαμε να σωθούμε…
Από τον έβδομο όροφο του ξενοδοχείου μου παρατηρούσα το ξύπνημα της μέρας στην Av. Boa Viagem… το μπαλκόνι τεράστιο αντικριστά στη θάλασσα χάριζε απαράμιλλη την θέα της πόλης που ξυπνούσε…
Ο ήλιος χαμογελούσε… επτά η ώρα και τίποτε δεν θύμιζε την χθεσινοβραδινή καταιγίδα… το διψασμένο χώμα είχε εξαφανίσει και τα τελευταία δείγματα νερού , ο κόσμος βολτάριζε στην μεγαλόπρεπη παραλία και οι δεκάδες των μικροπωλητών έστηναν με κέφι τις παράγκες τους… Χαρούμενος γύρισα προς το δωμάτιο και μελαγχόλησα… Το μπαλκόνι φευ, ήταν το μόνο ωραίο μέρος του… Τρύπα σωστή , με τρία κρεβάτια να στριμώχνονται το ένα πάνω στ άλλο προκαλούσε μιζέρια… οι λιγδιασμένοι τοίχοι, το σκοτεινό μπάνιο και η ξεχαρβαλωμένη πόρτα συμπλήρωναν το θλιβερό σκηνικό… Εκατόν είκοσι ευρώ γιαυτόν τον πάτο? αναλογίστηκα σπρώχνοντας μια ξεδοντιασμένη καρέκλα… location location location σκέφτηκα και κάπως παρηγορήθηκα… βρισκόμουν στην καρδιά της καλής συνοικίας του Recife την Boa Viagem και από το μπαλκόνι μου έβλεπα το απέραντο του ωκεανού και ένοιωθα όλα τα vibes της πόλης…
Η παραλία της Boa Viagem είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης… από τις μεγαλύτερες αστικές παραλίες του κόσμου, το παλκοσένικο του Recife… Eδω βλέπεις τα ακριβά αυτοκίνητα , τους δεκάδες μικροπωλητές να στείνουν τα τσαντίρια τους, τα χαμίνια να παίζουν μπάλα, τον κόσμο να κάνει jogging , να κολυμπάει , να ερωτεύεται… την αγαπάνε την παραλία τους οι κάτοικοι…την προσέχουν… κάθε βράδυ περνάει το τρακτεράκι του δήμου και στρώνει την άμμο, μαζεύει τα σκουπίδια, διορθώνει τις ζημιές της προηγούμενης… έτοιμη και λαμπερή λοιπόν χάρμα οφθαλμών με το φως της αυγής προσμένει τον κόσμο να την χαρεί…
Αυτή την παραλία λαχταράμε κι εμείς να χαρούμε… κατά κύματα πέφτουν πάνω μας οι μεροκαματιάρηδες του μόχθου… κύμα πρώτο… το πόστο… φωνές και τσακωμοί… προτιμήστε τις δικές μας ξαπλώστρες… όχι οι δικές μας ομπρέλες είναι καλύτερες … μπύρες, καιπιρίνιες, χυμοί, ποτά ότι τραβάει η ψυχή σου για να δροσίσεις το διψασμένο από τον τροπικό ήλιο λαρύγγι σου… μετά έρχεται το δεύτερο κύμα… φαγητό… σε αυτοσχέδιες φουφούδες ψήνουν λουκάνικα, τυριά, ψάρια ολάκερα… περάστε κόσμε… διαλέξτε άφοβα και παζαρέψτε μέχρι και στο φαγητό, με μανία… τρίτο και τελευταίο κύμα… ρούχα και κοσμήματα… μυριάδες τα χρώματα, άπειρα τα σχέδια… για όλα τα γούστα… φανέλες του Κακά , τολμηρά μαγιό, εντυπωσιακά κολιέ… τι ανάγκη έχεις να τρέχεις στα μαγαζιά όταν τα μαγαζιά είναι στα πόδια σου… κόσμος πολλής στριμώχνετε στην άκρη της θάλασσας… παίζουν ρακέτες, βόλει, μπάλα… άλλοι κτυπούν τα τύμπανα και τραγουδούν, πιο κάτω γεροδεμένα σώματα λικνίζονται στους ρυθμούς της σάμπα… τα κύματα σκάνε στα πόδια μας, ο ήλιος ζεματάει… η θάλασσα σε καλεί κοντά της αλλά η φωνή της λογικής σε εμποδίζει… PERIGO Area sujeita a ataque de TUBARAO… Κίνδυνος, περιοχή επίθεσης από καρχαρίες… Αχ ρε Recife τι μας κάνεις!!
:: :: :: :: 
,γέλασα πολύ εκεί που ....περιγράφεις την γευστική κρεπάλη σας και το ξέσφιγμα του παντελονιού
,πως εξηγείται;
