Ινδία Επιστροφή απο Βόρεια Ινδία (Σίμλα, Νταραμσάλα, Μανάλι & Λαντάκ)

[giannoula]

και μεις νομίζαμε ότι τα παράτησες....

 

[villi]

Μη μας αργήσεις πολύ τη συνέχεια...περιμένουμε εναγωνίως!!!

 

[mikros oyranos]

MANALI

Τελικά για αλλού πηγαίναμε για αλλού βρεθήκαμε. Ο οδηγός μας που ήταν από τα μέρη της Dharamsala μας έπεισε να πάμε πρώτα Manali.
Κι αφού Ladak δεν προβλεπόταν συμφωνήσαμε κι ότι γίνει. Εξ’ άλλου το ταξίδι ήταν στην αρχή του ακόμα. Ο δρόμος που ακολουθούσαμε μέσα από τα βουνά μου φαινόταν παράδρομος για να κόψουμε δρόμο, έλα όμως που ήταν ο κανονικός. Άσφαλτος αλλά στενός και με μπόλικες στροφές. Σε στάσεις που κάναμε οι Ινδοί κυριαρχούσαν και το φαγητό Ινδικό. Βέβαια σ’ αυτά τα μέρη όλα τα λεφτά είναι τα φοβερά φορτηγά τους που τα ‘χουν στολισμένα σαν άλογα στα πανηγύρια και με μπόλικες εικόνες γκουρού. Οι οδηγοί τα φροντίζουν σίγουρα καλύτερα από τους εαυτούς τους. Στο δρόμο περνάγαμε δίπλα από το ποτάμι Beas και το τοπίο έγινε καθαρά ορεινό. Αγροτικές κατοικίες εδώ και κει απομονωμένες, μια άλλη ζωή εδώ πάνω. Σταματήσαμε σε μια γέφυρα κρεμαστή που επικοινωνούσε με την άλλη πλευρά του ποταμιού που υπήρχε ένας μικρός οικισμός. Δεν χάσαμε ευκαιρία και βγήκαμε για ξεμούδιασμα. Οι φάτσες πια ήταν πιο ασιατικές, οι άνθρωποι φτωχοί αλλά το μέρος καθαρό. Γυρίσαμε και φάγαμε στο πόδι τι νομίζετε; ΑΥΓΟΦΕΤΕΣ σαν αυτές από την γιαγιά μου στην Μακεδονία, ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΕΣ. Συνεχίσαμε με αρκετές στάσεις από τις πολλές κατολισθήσεις, αφού ο δρόμος καλά καλά δεν χώραγε ένα αυτοκίνητο.
Αργά το απόγευμα και φθάναμε σ’ ένα καινούργιο ακόμα μέρος. Σε λίγες μέρες θα φεύγαμε και θα το ξέραμε με αναφορές σε δρόμους, μέρη και μικρά στέκια που ανακαλύψαμε και θα τα κουβαλάγαμε στη μνήμη μας. Το Manali βρίσκεται στο βόρειο άκρο της κοιλάδας Kullu σε Himachal Pradesh και είναι ένας σταθμός σε λόφο που βρίσκεται σε υψόμετρο 2050 m ,στα Ιμαλάια. Βρίσκεται στο ποταμό Beas και είναι ένα δημοφιλές σημείο τουριστών για το καλοκαίρι και κέντρο σκι για τον χειμώνα. Το Manali είναι περίπου 550 χλμ. από το Δελχί και υπάρχουν λεωφορεία που συνδέουν την πόλη με το Δελχί, Shimla , Νταραμσάλα και Leh . Για την εξυπηρέτηση από Δελχί προς Manali, εισιτήρια και κρατήσεις μπορούν να γίνουν στο Inter Terminus Bus κράτους καθώς και στο γραφείο Himachal Τουρισμού, σχετικά με Safdar Hashmi Marg κοντά Mandi Σπίτι στο Νέο Δελχί. Ο κατά προσέγγιση χρόνος ταξιδιού από Δελχί προς Manali είναι 14 ώρες. Αυτά βέβαια λέει ο οδηγός που τον διαβάζουμε στο σπιτάκι μας και μας φαίνεται απλός. Εκεί ανακαλύπτεις ότι ό δρόμος είναι με πολλές κατολισθήσεις , πολλές φορές κλειστός και … είναι μόνο ένας, δηλ. αν κλείσει κάθεσαι και περιμένεις. Ευτυχώς είναι σαν την δική μας εθνική σε σημασία και κοιτάζουν να τον έχουν ανοικτό. Όσο για την απόσταση τελικά ήταν 18 ώρες από Δελχί. Τη περίοδο που πήγαμε είχε αρκετά νερά από τους πάγους που έλιωσαν. Η πόλη είναι το τελευταίο μεγάλο κέντρο πριν μπεις στο κύριο όγκο των Ιμαλαϊων .Σε 3 χιλ. πιο βόρεια υπάρχει το παλαιό Μανάλι που είναι κυρίως το μέρος που πηγαίνουν οι δυτικοί. Αρκετά φθηνά, για δίκλινο πληρώναμε 6-7 ευρώ. Οι πιο πολλοί ξένοι πιτσιρικάδες και κάποιοι να έχουν έρθει εδώ για πολύ καιρό μια και το μέρος φημίζεται για το ‘’χόρτο’’ που βγαίνει παντού. Για αυτό και παλιά ήταν ο πρώτος αγαπημένος προορισμός των χίπιδων, πριν κατηφορίσουν νότια. Καλό φαγητό, μαγαζιά για ψώνια, ότι θάθελε δηλαδή ένας καλομαθημένος δυτικός κώλος. Φαγητό σε μαγαζί με μουσική, ΄΄ψαγμένους’’ νεαρούς και μερικούς μεγάλους για να τραβάνε μπροστά και όλα αγγελικά πλασμένα.
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑ. Εκτός αν περιπέτεια είναι οι ώρες ταξίδι στο ασφαλές αυτοκίνητο και στα λεφτά που υπήρχαν στη τσέπη μας και ήταν διαβατήριο για καλοπέραση, όχι ότι δεν υπήρχε ταλαιπωρία αλλά πολύ τουρισμός ρε παιδάκι μου, δεν χτυπάγαμε κάνα Varanasi όπως παλιά να στανιάρουμε. Άσε που οι γυναίκες της παρέας θέλανε να κλείνουμε τη βραδιά με μπιρίμπα και οπωσδήποτε έπρεπε να κερδίζουν, καμιά σημασία ότι ήμασταν εκεί που ήμασταν.
ΥΠΟΜΟΝΗ αύριο είναι μια άλλη ολοκαίνουργια μέρα που λέει και …ο κύκλος των χαμένων ποιητών.

 

[babaduma]

Μήπως θα έπρεπε το θέμα να μεταφερθεί (έστω και με κάποιες μικρομετατροπές από τους mods) στις "Ταξιδιωτικές ιστορίες σε εξέλιξη"?

Είναι κρίμα να "θάβεται" εδώ πέρα...

 

[mikros oyranos]

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

…΄΄ Δευτέρα 22 Αυγούστου (6η μέρα)
Ξεκίνησα τη μέρα μου κάνοντας Tai-Chi στη ταράτσα του ξενώνα. Έδιωξα τους φόβους μου και γέμισα ενέργεια. Σκεφτόμουν πόσο φόβο νοιώθεις πριν το ταξίδι για τα άγνωστα μέρη. Ο κίνδυνος και ο φόβος είναι στο μυαλό μας. Στην άκρη του κόσμου και νοιώθεις καθημερινότητα, ασφάλεια. Ο κόσμος ζει όπως ζεις και συ στο δικό σου μέρος.
Namaste(καλημέρα). Η μέρα ξεκινάει με πρωινό στο ποτάμι και χαζεύοντας νεαρούς Ινδούς να περνάνε το ποτάμι κρεμασμένοι σε ένα σύρμα- ένα αυτοσχέδιο Λούνα Παρκ. Και ενδιάμεσα βουτάγανε.
Επίσκεψη σε 2 βουδιστικούς ναούς μέσα στο new Manali. Πρώτα στο HidimbaBudhiseTemple, σε ένα δάσος από κέδρα στους πρόποδες των Ιμαλάϊων(1553 μ.)Το ιερό είναι χτισμένο σ’ ένα τεράστιο βράχο που προεξείχε από το έδαφος και λατρευόταν. Στη βάση του βράχου υπήρχε η πατημασιά του Βούδα. Το ιερό μικρό και λιτό, ένας χώρος που ίσα ίσα χώραγε η ιερή πέτρα με την πατημασιά (λίγο μεγάλη για ανθρώπινο πόδι) και ησυχία στο γύρω χώρο.
Ο δεύτερος ναός ήταν μια έκπληξη. Λεγόταν Manali Comba(1960) και είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ναούς. Έρχονται από Νεπάλ, Θιβέτ,.. Είναι παγκοσμίως γνωστός για το μεγάλο άγαλμα του Βούδα και τις τοιχογραφίες του. Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα χαρά και ηρεμία και ευτυχώς γιατί χρειαζόμουν γαλήνη. Φωτογράφιζα και οι εικόνες γινόντουσαν μόνες τους. Το άγαλμα του Βούδα το ένοιωθα να φωτίζεται και να σκορπάει γαλήνη.
Συνεχίσαμε λίγη ώρα μετά με ανέβασμα σε βουνό με το τελεφερίκ.
Λουλούδια και βλάστηση παντού. Ψηλά στα βουνά η αίσθηση ήταν υπέροχη. Γυρίσαμε πήγαμε στο παλαιό Manali και καταλήξαμε …να χάνουμε στη Μπιρίμπα 2-1. Υπολογίζαμε να φύγουμε το πρωί για την κοιλάδα Spiti. Όμως κάθε Τρίτη ο δρόμος είναι κλειστός από τον στρατό για έργα. Έτσι μένουμε άλλη μια μέρα στο Manali. Εδώ που μένουμε το ΄΄χόρτο΄΄ πάει σύννεφο. Είναι όμορφα και φθηνά όμως.
Οι μέρες περνάνε. Με πιάνει νοσταλγία, αν και έχει γίνει καθημερινότητα το εδώ.΄΄…

Κάθε βράδυ λίγες λέξεις, συνήθως αργά αφού πριν επεξεργαζόμουν τις φωτογραφίες. Με βοηθούσε να μαζεύω τις σκέψεις μου αλλά και να μην ξεχνάω όταν γυρίσω πίσω κι άλλα ταξίδια πάρουν τη θέση των παλιών, άλλοι άνθρωποι, άλλοι τόποι. Αντιγράφοντας από το ημερολόγιο θυμάμαι λεπτομέρειες σημαντικές μόνο για μένα, αλλά τόσο γλυκές. Το πρωινό ξύπνημα και το ψάξιμο για να βρω κατάλληλο χώρο για να ασκηθώ(η μοναδική φορά που τα κατάφερα) , τελικά κατέληξα στη ταράτσα με νερά παντού να στάζουν, τα βουνά απέναντι χιονισμένα και το χωριό να ξυπνάει. Ένα αγρότης κατέβαζε το γιάκ του, μάλλον για τους τουρίστες, μια γυναίκα έπλενε τα ρούχα της σε μια πηγή, ένα σπιτάκι χωμένο σε μια κορυφή, στα σύννεφα και να μου μισοκλείνει το μάτι και μια καινούργια μέρα να ξεκινάει.
Στο 1ο ναό ακολουθούσα τον κόσμο, στην είσοδο ντόπιες με άσπρα κουνέλια υπερμεγέθη στην αγκαλιά τους, να φωτογραφίζονται επί χρήμασι και έτοιμες να σου γυρίσουν αστραπιαία την πλάτη αν πήγαινες να φωτογραφίσεις λαθραία. Μέσα στο ναό πολύ στενάχωρα, αφού έκανα το τελετουργικό, δηλ. ευχές και προσευχές από τον ιερέα, βουλίτσα στο μέτωπο και σχοινάκι που τόχω ακόμα στο χέρι μου. Θυμάμαι που κοίταζα τη πατημασιά και μου φαινόταν και τεράστια και ανόητη, σεβόμουν τους ανθρώπους εκεί αλλά ρε γαμώτο δε μούλεγε τίποτα, μόνο γέλια που τα κράταγα. Σάμπως εμείς εδώ δεν έχουμε υπερβολές. Τόσο τίμιο ξύλο που κυκλοφορεί, ο Σταυρός που σταυρώθηκε ο δικός μας θεός, λίγο μεγαλούτσικος έπρεπε νάναι, μόνο που δεν μούρχονται γέλια με τις δικές μας υπερβολές. Πηγαίνοντας στο 2ο ναό ήταν σαν οποιαδήποτε συνοικία, ψωνίσαμε μπανάνες από μανάβικο-πάντα συγκινούμαι με τους μανάβηδες, σε κάθε γωνιά του κόσμου-μια και ήταν και ο πατέρας μου. Παζάρι σε μαγαζί για κάτι μικροσκοπικούς βούδες. Φυσικά πίσω στο σπίτι μου, μια και παίρνω περισσότερα σουβενίρ απ’ όσα θέλω, καταλήγουνε όλα σ’ ένα κουτί, το κουτί του κόσμου μια και εκεί χωράνε όλες οι χώρες που πήγα σε τόσους διαφορετικούς τόπους.
Ο Βούδας ΥΠΕΡΟΧΟΣ, γαλήνη να σκορπίζει παντού και μια μαμά με τις 2 μικρές κόρες της να προσκυνάνε το Βούδα. Οι μικρές να λοξοκοιτάνε τη μαμά και να μιμούνται τις κινήσεις της στο χαιρετισμό στο Βούδα. Και λίγο πιο έξω από το ναό σε ένα μικρό χώρο ένα τεράστιο ΟΜ και σε λίγο να καταφθάνει μια γιαγιά με το εγγόνι της και 2 φίλες της και αφού κάθισαν κατάχαμα άρχισαν να γυρνάνε το μεγάλο ΟΜ και να κουβεντιάζουν που και που (δεν έφευγα με τίποτα βέβαια).
Το Manaliείναι χειμερινός προορισμός για σκι, δεν το ξέραμε βέβαια και βρεθήκαμε στη κορυφή ενός βουνού με τελεφερίκ. Η φύση γεμάτη λουλούδια και επιτέλους ένοιωθα ότι πάταγα Ιμαλάια.
Λουλουδάκια παντού μια κινέζα να κάνει ταοστικές αναπνοές με τη μύτη της, μια ινδή που ζούσε στο Βέλγιο παρέα με την αδελφή της που ζούσε στην Ινδία να μας μιλάει για τον τόπο της αλλά σαν ευρωπαία πλέον. Κατεβαίνοντας χαζεύαμε όσους κάνανε αλεξίπτωτα πλαγιάς και τσιμπιόμουν κιόλας για να βεβαιωθώ ότι ήμουν Ινδία.
Μικρές ασήμαντες καθημερινές στιγμές. Μου φαίνεται σαν να έχουν ίδια και μεγαλύτερη αξία με τα μνημεία. Μια μέρα φεύγει μια καινούργια μέρα έρχεται (όπως πολλά πράγματα στη ζωή μας), το όνομα Jana δεν μου λέει τίποτα ούτε το ξέρω…είναι όμως νόστιμο σαν …μήλο!

 

[mikros oyranos]

Μήπως θα έπρεπε το θέμα να μεταφερθεί (έστω και με κάποιες μικρομετατροπές από τους mods) στις "Ταξιδιωτικές ιστορίες σε εξέλιξη"?

Είναι κρίμα να "θάβεται" εδώ πέρα...

Προτιμώ την γωνιά μου εδώ πέρα, μπορεί να το διαβάζουν λίγοι αλλά εκλεκτοί. Άμα με το καλό το τελειώσω ας πάρει το δρόμο του για τις ιστορίες. Πάντως babaduma με τιμά η προτασή σου και με παρακίνησες να βάλω τα δυνατά μου για το κομμάτι που έγραψα πιο πάνω και στο αφιερώνω.

 

[babaduma]

Προτιμώ την γωνιά μου εδώ πέρα, μπορεί να το διαβάζουν λίγοι αλλά εκλεκτοί. Άμα με το καλό το τελειώσω ας πάρει το δρόμο του για τις ιστορίες. Πάντως babaduma με τιμά η προτασή σου και με παρακίνησες να βάλω τα δυνατά μου για το κομμάτι που έγραψα πιο πάνω και στο αφιερώνω.

Ευχαριστώ... κι εμένα με τιμά περισσότερο η αφιέρωσή σου!

 

[thimios8663]

Πολλά μπράβο..Μια πολύ ξεχωριστή Ινδία για εμας που την έχουμε ακόμα στα σκαριά...!Ακόμα ενα μπράβο για τις όμορφες φωτο που μας δείχνεις..!Περιμένουμε!

 

[mikros oyranos]

Παιδιά sorry για την καθυστέρηση, κάτι χοντρά προσωπικά μου λάχανε, ελπίζω να επανέρθω!

 

[pigi_dikaiou]

Παιδιά sorry για την καθυστέρηση, κάτι χοντρά προσωπικά μου λάχανε, ελπίζω να επανέρθω!

Επιβαλλεται!!!!!!!!!

 

[mikros oyranos]

Μετά από πολύ καιρό και μια φοβερή αλλαγή στη ζωή μου επανέρχομαι, κρίμα που δεν τέλειωσα το ταξιδιωτικό, αλλά ίσως το τελειώσω συνοπτικά για να υπάρχουν κάποιες πληροφορίες για τους συμφορουμίτες.
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ!

 

[coccobill]

Συνοπτικα, εκτενως..οπως θες. Εμεις εδω ειμαστε!