Επαφή με λαούς

[kosvik]

Ταξιδι σημαινει εκτος απο ολα τα υπολοιπα και επαφη με ανθρωπους.Απο τα ταξιδια που εχετε κανει ποιες ειναι οι εντυπωσεις σας?Ποιος λαος σας εχει εντυπωσιασει ή σας εχει απογοητευσει?
Πολλες φορες δινουμε χαρακτηρισμους για καποιους λαους για παραδειγμα οτι οι ισπανοι και γενικα οι λατινοι εχουν εκρηκτικο ταπεραμεντο,οι βορειοευρωπαιοι ειναι κρυοι οι ιταλοι sexy,οι ελληνες εξυπνοι:roll: (μια ερευνα δειχνει διαφορετικα πραγματα http://en.wikipedia.org/wiki/IQ_and_the_Wealth_of_Nations) και φιλοξενοι κλπ.ισχυουν ολα αυτα?

 

[dimosf]

Μεγάλο θέμα ανοίγεις αλλά πολύ ενδιαφέρον. ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ. Δυστυχώς με αυτά πορευόμαστε. Ευτυχώς τα ταξίδια, αν έχεις ανοιχτά μάτια και μυαλά, βοηθάνε πολύ στο να καταρρέουν.

 

[vagantos]

Εξαιρώντας μόνο τις ταξιδιωτικες ιστορίες, θεωρώ οτι ειναι - με διαφορά - το πιο ενδιαφέρον θέμα που εχει ανοιχτεί τελευταία.
Περιμένω τις ωραιες τοποθετήσεις σας

 

[renata]

Μάλον οτι πρέπει να γράψομε ξεχωριστά για κάθε χώρα,ενοώ οχι γενικά για ευρωπαίους,ή ασιάτες ,ή ανατολίτες κλπ..ας πούμε...μερικούς που θα αναφέρω ξεχωριστά.βιρμανοί.λαός ήρεμος,ευγενικός,και πολύ φιλόξενος.μου άρεσε η αξιοπρέπεια τους και η αντιμετώπιση για τον ταξιδιώτη. μεξικανοί.δεν με ενθουσίασε πολύ σαν λαός.η προσέγγιση ήταν λίγο δύσκολη,ήταν πως να το πώ επιφυλακτικοί. μπαλινέζοι ταυλανδοί.γενικά έμοιαζαν σαν λαοί,με διαφορά οι μπαλινέζοι πιό ήρεμοι,καρτερικοί,ευγενικοί,προσεγγίσιμοι,εύκολοι στην φιλία.οι ταυλανδοί περισσότερο τσαχπίνιδες και πιό ομιλιτικοί. λαός σουμάτρας μου φάνηκαν καταπιεσμένοι,λόγω ίσως της θρησκείας που ειναι 95% μουσουλμάνοι αλλα πιό φανατικοι απο αλλού,και λόγω του μικρού αριθμου τουριστών που έρχονται σε επαφή.στον βορά δέ που ειναι κλειστά τα σύνορα για τουρίστες,σε αυτές τις επαρχίες ήταν στην αρχή πολύ επιφυλακτικοί,έβγαζαν απροκάλυπτη περιέργεια και λογικό ήταν,στην πορεία όμως φοβερά φιλικοί και υπέροχοι στην παρέα.φυσικά απο τους πιό τίμιους λαούς.
μαδαγασκαριανοί.οτι πιό αγνό,γνήσιο.εξυπηρετικοί χωρίς ίχνος δουλοπρέπειας ,φιλικοί,υπέροχοι.
γενικά κανένας λαός δεν με απογοήτευσε.ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά,τα μοναδικά του. αναφέρω μερικούς απο αυτους που έζησα τους πιό χαρακτηριστικούς.ας γράψουν και άλλοι...

 

[bloody mary]

Απεχθάνομαι τα στερεότυπα. Δυστυχώς όμως όπως όλοι μας πεφτω και γω στη λούμπα πολλές φορές και γενικεύω τις καταστάσεις που αντιμετωπίζω.

 

[agelada]

συμφωνώ μονάχα με την ιδέα ότι ταξίδι σημαίνει και επαφή με άλλους ανθρώπους, σε διαφορετικό βέβαια βαθμό για τον καθένα από εμάς. Για μένα που η σπουδή της ανθρώπινης κοινωνίας είναι ο πυρήνας της δουλειάς και της εκπαίδευσης μου, τα ταξίδια είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στην προσπάθεια μου να κατανοήσω την πολυμορφία του κόσμου μας...

με βρίσκει ωστόσο αντίθετη τόσο η προσπάθεια των επιστήμονων να κατατάξουν τους λαούς με γνωμονα τον -παρωχημένο- "δείκτη νοημοσύνης" καθώς αγνοεί πιθανές επιμέρους συνθήκες ή προϋποθέσεις που καθορίζουν το βιοτικό επιπεδο του λαού, όπως πχ. η αποικιοκρατία στην Αφρική ή ακόμα μια παρατεταμένη ξηρασία. Με φοβίζει μάλιστα θα έλεγα καθώς παραπέμπει έμμεσα σε σενάρια ευγονικής ενώ δεν σέβεται την ιερότητα της ανθρώπινης υπόστασης ή την ατομικότητα του ανθρώπου προβαίνοντας σε γενικεύσεις με μονάχα μια συνιστώσα. Με το ίδιο σκεπτικό είμαι αντίθετη στην "κάθετη" κατηγοριοποίηση των ανθρώπων, του τύπου "πιο συμπαθής" ή "λιγότερο συμπαθής", καθώς είναι αυθαίρετη και άσκοπη. Με τα ταξίδια μπορούμε να ανακαλύψουμε τις μύχιες και ιδιαίτερες παραμέτρους που κάνουν τον κάθε λαό να διαφέρει και να συνεισφέρει στο μωσαϊκό της "ανθρωπότητας". Αν κάποιοι είναι σε θέση να διαλύσουν τα στερεότυπα, σε πείσμα πολλών ψυχολόγων ότι αυτό δεν είναι εφικτό (και ίσως έχουν δίκιο καθώς ο εγκέφαλος έχει την τάση να κατηγοριοποιεί κλπ), αυτοί είναι οι ταξιδιώτες που εναντιώνονται στο άγνωστο, που γοητεύονται από την πεμπτουσία της ανθρώπινης υπόστασης και που πασχίζουν να την κατανοήσουν

 

[dimosf]

συμφωνώ μονάχα με την ιδέα ότι ταξίδι σημαίνει και επαφή με άλλους ανθρώπους, σε διαφορετικό βέβαια βαθμό για τον καθένα από εμάς. Για μένα που η σπουδή της ανθρώπινης κοινωνίας είναι ο πυρήνας της δουλειάς και της εκπαίδευσης μου, τα ταξίδια είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στην προσπάθεια μου να κατανοήσω την πολυμορφία του κόσμου μας...

με βρίσκει ωστόσο αντίθετη τόσο η προσπάθεια των επιστήμονων να κατατάξουν τους λαούς με γνωμονα τον -παρωχημένο- "δείκτη νοημοσύνης" καθώς αγνοεί πιθανές επιμέρους συνθήκες ή προϋποθέσεις που καθορίζουν το βιοτικό επιπεδο του λαού, όπως πχ. η αποικιοκρατία στην Αφρική ή ακόμα μια παρατεταμένη ξηρασία. Με φοβίζει μάλιστα θα έλεγα καθώς παραπέμπει έμμεσα σε σενάρια ευγονικής ενώ δεν σέβεται την ιερότητα της ανθρώπινης υπόστασης ή την ατομικότητα του ανθρώπου προβαίνοντας σε γενικεύσεις με μονάχα μια συνιστώσα. Με το ίδιο σκεπτικό είμαι αντίθετη στην "κάθετη" κατηγοριοποίηση των ανθρώπων, του τύπου "πιο συμπαθής" ή "λιγότερο συμπαθής", καθώς είναι αυθαίρετη και άσκοπη. Με τα ταξίδια μπορούμε να ανακαλύψουμε τις μύχιες και ιδιαίτερες παραμέτρους που κάνουν τον κάθε λαό να διαφέρει και να συνεισφέρει στο μωσαϊκό της "ανθρωπότητας". Αν κάποιοι είναι σε θέση να διαλύσουν τα στερεότυπα, σε πείσμα πολλών ψυχολόγων ότι αυτό δεν είναι εφικτό (και ίσως έχουν δίκιο καθώς ο εγκέφαλος έχει την τάση να κατηγοριοποιεί κλπ), αυτοί είναι οι ταξιδιώτες που εναντιώνονται στο άγνωστο, που γοητεύονται από την πεμπτουσία της ανθρώπινης υπόστασης και που πασχίζουν να την κατανοήσουν

Πολύ σωστή. Νομίζω οτι πολλά από τα στερεότυπα δημιουργούνται από "τρίτους". Άκουσα, έμαθα, είδα στην τηλεόραση, άκουσα σε μια εκπομπή τον "άσχετο" δημοσιογράφο να περιγράφει μια κατάσταση για τον γείτονα με τον οποίο παραδοσιακά "δεν τα πάμε καλά" κ.λ.π. Και έρχεται το ταξίδι και πλησιάζεις με ανοικτό μυαλό και καλή θέληση τον άλλο και καταρρέουν όλα (ευτυχώς). Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να γίνεις εύκολα ρατσιστής, στη δεύτερη αυτή η πιθανότητα απομακρύνεται τρέχοντας. Μπορούμε λοιπόν να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας τυχερούς που με το μικρόβιο που κουβαλάμε σαν ταξιδιώτες μας δίνεται η μοναδική αυτή ευκαιρία.

 

[gps vagelis]

Συμφωνω ΚΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ.Οι νοοτροπια ενος λαου επηρεαζεται απο πολλες συνθηκες και το πορισμα για την συμπεριφορα-νοοτροπια ενος λαου βγαινει μεσα απο μεμονωμενες περιπτωσεις οσον αφορα παντα τον κριτη(καποιος που πηγε σε μια χωρα και αντιληφθηκε με τα δικα του κριτηρια τον συγκεκριμενο λαο) και τον κρινομενο(καποιος ντοπιος που λειτουργησε με τον δικο του τροπο απεναντι σε εναν τουριστα -επισκεπτη)Αρα ολα ειναι σχετικα και δεν υπαρχει καποιο συγκεκριμενο χαρακτηριστικο για εναν λαο.Μαλλον ο καθενας μας εχει διαφορετικα χαρακτηριστικα που επηρεαζονται απο πολλες καταστασεις(οικογενεια,θρησκευτικες αντιληψεις,παιδεια).Για παραδειγμα εχω γνωρισει Γερμανους και Βρετανους περισσοτερο ''θερμους'' απο τους μεσογειακους Ιταλους και Ισπανους.

 

[renata]

μάλον η παραπάνω τοποθέτηση μου ειναι λάθος,όσον αφορά το post? δεν θα το αναλύσω το θέμα κοινωνιολογικά -ανθρωπoλογικά , ούτε γνωρίζω πως να το κάνω...οπως είδατε δεν μπορώ να πώ οτιδήποτε το αρνητικό για κανένα λαό.Αισθάνομαι πολίτης του κόσμου,και το νιώθω αυτό στο πετσί μου οταν ταξιδεύω.σε καμία περίπτωση δεν ταυτοποιούμε έναν λαό ειδικά απο ένα μας ταξίδι,αλλα μπορούμε να κάνομε μια μικρή αναφορά στο πώς εισπράξαμε την επαφή μας μαζί τους ...

 

[ipanag]

Τα στερεότυπα ακούγονται πολύ αρνητικά, αλλά προσωπικά δε τα θεωρώ απόλυτα λάθος. Γιατί να αρνηθούμε πχ ότι το κλίμα της Μεσογείου διαμορφώνει χαρακτήρες διαφορετικούς από τη βόρεια Ευρώπη? Καλό ή κακό, δε θέλω να το αναλύσουμε, αλλά σίγουρα διαφορετικό. Ομοίως η ιστορία κάποιων λαών, οι παραδόσεις τους (πχ Ιαπωνία) ή ακόμη και η θρησκεία, μπορεί να έχει διαμορφώσει βασικά χαρακτηριστικά σε μια κοινωνία. Γιατί να το αρνηθούμε αυτό;

Αυτό που όμως εγώ διαχωρίζω είναι η επαφή με έναν άνθρωπο. Δεν είμαι προκατειλημμένος όταν συναντώ έναν άνθρωπο που δε γνωρίζω και δε βγάζω συμπεράσματα μόνο και μόνο από τη καταγωγή του. Γιατί ναι μεν στερεότυπα, αλλά δεν αναφερόμαστε στο 100% μιας κοινωνικής ομάδας (ούτε καν απαραίτητα σε μεγάλο ποσοστό).

 

[dimosf]

Τα στερεότυπα ακούγονται πολύ αρνητικά, αλλά προσωπικά δε τα θεωρώ απόλυτα λάθος. Γιατί να αρνηθούμε πχ ότι το κλίμα της Μεσογείου διαμορφώνει χαρακτήρες διαφορετικούς από τη βόρεια Ευρώπη? Καλό ή κακό, δε θέλω να το αναλύσουμε, αλλά σίγουρα διαφορετικό. Ομοίως η ιστορία κάποιων λαών, οι παραδόσεις τους (πχ Ιαπωνία) ή ακόμη και η θρησκεία, μπορεί να έχει διαμορφώσει βασικά χαρακτηριστικά σε μια κοινωνία. Γιατί να το αρνηθούμε αυτό;

Αυτό που όμως εγώ διαχωρίζω είναι η επαφή με έναν άνθρωπο. Δεν είμαι προκατειλημμένος όταν συναντώ έναν άνθρωπο που δε γνωρίζω και δε βγάζω συμπεράσματα μόνο και μόνο από τη καταγωγή του. Γιατί ναι μεν στερεότυπα, αλλά δεν αναφερόμαστε στο 100% μιας κοινωνικής ομάδας (ούτε καν απαραίτητα σε μεγάλο ποσοστό).

Βασικά όταν μιλάμε για Στερεότυπα εννοούμε συνήθως μια άποψη που έχουμε σχηματίσει για ένα λαό και το οποίο προκαθορίζει τον τρόπο με τον οποίο τον πλησιάζουμε. Μπορεί να είναι θετική η εικόνα ή αρνητική. Πόσοι Έλληνες π.χ. ακούγοντας για Τούρκους φαντάζονται "γιαταγάνια" ενώ για τους "αδελφούς" Σέρβους σκέφτονται "άγγελους". Φυσικά το κάθε άτομο, αν και έχει το μερίδιο της ευθύνης του, έχει τόσα από το περιβάλλον του που το επηρρεάζουν που δεν το βλέπω τόσο αφύσικο να δημιουργούνται τα στερεότυπα. Έδω μπορεί να παίξει το ρόλο του το ταξίδι. Εμένα πάντως με έχει βοηθήσει πολύ σε αυτόν το τομέα το "κουσούρι" μου.

 

[ΕΡΣΗ]

Εμένα πάντως με έχει βοηθήσει πολύ σε αυτόν το τομέα το "κουσούρι" μου.

Και ποιό είναι το "κουσούρι" σου, βρε Δήμο μου; Αποκάλυψέ το μη παρεξηγηθείς

Πολλές φορές όταν μου συνέβη κάτι "αρνητικό" σε κάποιο ταξίδι εξαιτίας κάποιου ντόπιου, εκνευρίζομουν, τώρα πια όμως προσπαθώ να μην το "ρίξω" στις γνωστές γενικεύσεις, αλλά να το αγνοήσω. Όσες φορές το είχα ρίξει στα στερεότυπα, για κάποιον μυστήριο λόγο, πες επειδή ήμουν εγώ προκατειλημμένη,¨"τραβούσα" μια αντίστοιχη συμπεριφορά, από άλλους ανθρώπους. Την ενοχλητική συμπεριφορά την έβλεπα διαρκώς μπροστά μου. Όταν όμως αποφάσιζα να ξεχάσω το "αρνητικό" περιστατικό, τότε παραδόξως δεν είχε συνέχεια το θέμα. Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν πολλές φορές δε συναντάμε αυτό που περιμένουμε να συμβεί. Μήπως δηλαδή το προξενούμε κιόλας με τη συμπεριφορά μας.