Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Σρι Λάνκα Εξωτική Κεϋλάνη και χλιδάτα Εμιράτα!

[echo2011]

Unawatuna part 1

Στον δρόμο προς την Unawatuna σταματήσαμε για να δούμε τους περίφημους stick fishermen. Ο Τίσσα μας είπε πως στο σημείο αυτό δεν κάθονται αληθινοί ψαράδες. Πρόκειται για μεθύστακες που κάνουν πως ψαρεύουν και αν πλησιάσει κάποιος τουρίστας για φωτογραφία έχουν κάποιον δικό τους στον δρόμο και ζητάει λεφτά με τσαμπουκά! Μαζεύουν έτσι χρήματα και μετά αγοράζουν αλκοόλ. Οπότε μας πρότεινε να τους δούμε στα γρήγορα απ'το αμάξι. Αυτό κάναμε και μεις μόνο που με το που σταμάτησε το αυτοκίνητο, μια απειλητική φιγούρα ξεπρόβαλλε απ'το πουθενά και ερχόταν προς το παράθυρο.



Ο Τίσσα μας είπε να μη του δώσουμε λεφτά και να φύγουμε. Αυτός όμως είχε ήδη φτάσει στο ανοιχτό παράθυρο και μας ζήτησε αρκετές ρούπιες επειδή βγάλαμε φωτογραφία. Η μόνη που προλάβαμε να βγάλουμε ήταν αυτή που ήταν και αυτός μέσα. Του δώσαμε τα μισά από αυτά που ζήτησε και έκανε στην άκρη για να βγάλουμε καμιά ακόμα..





Φεύγοντας από εκεί ο Τίσσα με ρώτησε αν έχουμε κανονίσει να μείνει στο ίδιο ξενοδοχείο με μας. Του είπα πως συμφώνησα με τους ιδιοκτήτες με ένα έξτρα κόστος να μείνει και αυτός εκεί. Με ρώτησε αν γίνεται αντί να δώσω τα χρήματα αυτά στο ξενοδοχείο να τα δώσω στον ίδιο και να πάει να μείνει κάπου αλλού που με το ίδιο ποσό του καλύπτουν και το φαγητό του. Είπα πως αν δεν πειράζει το ξενοδοχείο να ακυρώσουμε, εμείς δεν έχουμε πρόβλημα να μείνει αλλού (δεν είχαμε κάνει online κράτηση όπως για το δικό μας δωμάτιο απλά το συμφωνήσαμε με email).
Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στην Unawatuna και βρήκαμε εύκολα το "Sam's guesthouse" που ήταν σε έναν κεντρικό δρόμο αρκετά κοντά στην παραλία. Είχαμε κλείσει ένα από τα ανακαινισμένα τους δωμάτια που ήταν στον πάνω όροφο. Το ξενοδοχείο είναι οικογενειακή επιχείρηση και μας υποδέχτηκαν τα παιδιά της οικογένειας, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, γύρω στα 20. Ήταν πολύ ευγενικά και χαμογελαστά παιδιά. Μας έκανε εντύπωση που τριγυρνούσαν παντού ξυπόλητα. Εδώ είμασταν σε παραθαλάσσια περιοχή οπότε ήταν πιο χαλαρά τα πράγματα (δεν ξαναείδαμε παντελόνι και σαγιονάρα). Τα παιδιά ήταν υπεύθυνα για όλες τις δουλειές (υποδοχή, κουβάλημα αποσκευών, ρεσεψιόν, καθάρισμα δωματίων, σερβιτόροι στο εστιατόριο, προετοιμασία πρωινού κτλ.)

Μόλις φτάσαμε λοιπόν ήρθε και ο Τίσσα μαζί μας και άρχισε να μιλάει με τα παιδιά στην γλώσσα τους. Στο τέλος κάπως αγρίεψε η συζήτηση και ρώτησα τον Τίσσα τι λένε.
-"Είπα στον νεαρό αυτά που συζητούσαμε, ότι δεν θέλω να μείνω τελικά στο ξενοδοχείο και μου απαντάει ότι δεν γίνεται."
Οπότε μεσολάβησα και ρώτησα τον νεαρό, που μιλούσε καλά αγγλικά, τι πρόβλημα υπάρχει. Μου απάντησε πως δεν έχουν ειδικά δωμάτια για οδηγούς και είχαν κρατήσει για τον οδηγό μας ένα από τα δωμάτια που έχουν για τους τουρίστες, και αν δεν μείνει εκεί δεν υπάρχει περιθώριο τελευταία στιγμή να το διαθέσουν αλλού. Βέβαια τυπική κράτηση δεν υπήρχε, αλλά μου είπαν πως είτε θέλει ο οδηγός να μείνει είτε όχι, θα πρέπει να το πληρώσουμε κανονικά. Ο Τίσσα άρχισε πάλι να τους μιλάει στην γλώσσα τους αλλά δε φαινόταν να τα βρίσκουν. Ρώτησα λοιπόν τον Τίσσα αν έχει πρόβλημα να μείνει τελικά εκεί αφού δεν γίνεται να ακυρωθεί και θα πρέπει να πληρώσουμε δύο φορές την διαμονή του. Μου είπε πως δε θέλει να μας δημιουργήσει πρόβλημα και θα μείνει εκεί, οπότε εμείς ανεβήκαμε πάνω με την κοπέλα για να μας δείξει το δωμάτιο μας και ο Τίσσα έμεινε με τον νεαρό.

Το δωμάτιο μας ήταν μικρό αλλά πολύ καθαρό! Ήταν το μόνο πραγματικά καθαρό δωμάτιο που μείναμε στην Σρι λάνκα. Τα παιδιά έκαναν καλή δουλειά! Βέβαια για άλλη μια φορά, και ενώ το είχαμε κανονίσει, δεν είχαν βάλει κουνουπιέρα στο κρεβάτι. Όλα τα απλά δωμάτιά τους (που δεν έχουν air condition) έχουν κουνουπιέρα, τα superior όμως δεν έχουν. Η κοπέλα μου είπε πως εγγυάται προσωπικά ότι το δωμάτιο δεν έχει καθόλου κουνούπια. "Τώρα σωθήκαμε" σκέφτηκα, μας τα είπαν κι άλλοι αυτά και τα κουνούπια έκαναν πάρτυ.. Αλλά τι να κάνουμε, θα βάλουμε αντικουνουπικά, μακρυμάνικα, θα κουκουλωθούμε και μπορεί να τη γλιτώσουμε. Μας είχαν μείνει ακόμα μόνο 2 μέρες στην Σρι λάνκα και δε μας είχε τσιμπήσει ούτε ένα κουνούπι!
Η κοπέλα έφυγε και σε λίγο μας χτύπησε την πόρτα ο νεαρός που έφερε την βαλίτσα μας. Άνοιξα εγώ, μου την δίνει χαμογελαστός, και μετά αλλάζει ύφος και μου λέει:
-"Your driver is stupid!"
-"Γιατί τι έκανε;"
-"Μου είπε πως για να μείνει στο ξενοδοχείο θέλει να καλύψουμε και τα γεύματά του."
Εγώ προσπάθησα να τον δικαιολογήσω και του είπα πως αν του δίναμε τα χρήματα του δωματίου για να μείνει αλλού θα ήταν φθηνότερα και θα εξασφάλιζε και το φαγητό του. Μάλλον γι αυτό το ζήτησε.. Εδώ να διευκρινίσω πως το πρακτορείο ζητάει από τους πελάτες να καλύπτουν την διαμονή των οδηγών, όχι τα γεύματα, και να δίνουν φιλοδώρημα ανάλογα με το πόσο ευχαριστημένοι είναι. Εμείς βέβαια και το τηρήσαμε, δίναμε φιλοδώρημα καθημερινά (και όχι μαζεμένα στο τέλος όπως οι περισσότεροι γιατί μπορεί να τα χρειαζόταν για τα καθημερινά έξοδα) και μάλιστα τα περισσότερα ξενοδοχεία που μείναμε προσέφεραν πρωινό ή/και γεύμα. Το συγκεκριμένο βέβαια δεν είχε καθόλου παροχές για τους οδηγούς.

Θέλαμε να πάμε στην παραλία για απογευματινό μπάνιο. Ρωτήσαμε την κοπέλα και μας είπε ότι αυτή την περίοδο μέχρι τις 6.30 δεν σκοτεινιάζει τελείως και έχει ακόμα κόσμο στην παραλία. Οπότε βάλαμε τα μαγιό μας και βγήκαμε. Από το μπαλκόνι είδαμε πως ο ήλιος είχε χαμηλώσει αρκετά..



Επειδή νύχτωνε δεν πήγαμε στην κεντρική παραλία της Unawatuna αλλά σε ένα τμήμα της που ήταν κοντά στο ξενοδοχείο, και από εκεί βλέπαμε απέναντι την μεγάλη παραλία. Είχε κι άλλους που έκαναν μπάνιο και ο άντρας μου βούτηξε. Εγώ άλλαξα γνώμη και είπα πως θα κάνω μπανάκι το πρωί. Δεν με ενέπνεε η ώρα.. Προτιμούσα να θαυμάζω το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, ένα από τα ωραιότερα που έχω δει!







Η Unawatuna απέναντι με zoom










Μετά περπατήσαμε πλάι στην άμμο 10-15 λεπτά μέχρι την κεντρική παραλία.









Για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο δεν πήγαμε πάλι δίπλα απ'την παραλία, αλλά βγήκαμε σε έναν "πεζόδρομο" που ήταν γεμάτος μαγαζάκια, εστιατόρια, τουρίστες που έκαναν την βόλτες τους και τουκ τουκ..

Εδώ η απομίμηση starbucks


Περάσαμε από πολλά ενδιαφέροντα μαγαζάκια που πουλούσαν τσάι, ξύλινες κατασκευές κτλ. αλλά περισσότερο τράβηξε την προσοχή μας ο παράδεισος των φρούτων!









Περπατούσαμε, περπατούσαμε αλλά δεν φτάναμε στον κεντρικό δρόμο όπου ήταν το ξενοδοχείο. Νομίζαμε ότι χαθήκαμε αλλά τελικά είχαμε απλά κάνει έναν τεράστιο κύκλο. Βρήκαμε τον κεντρικό, ο οποίος βέβαια δεν είχε πεζοδρόμιο, και ήταν κατασκότεινος.. Προχωρούσαμε πολύ προσεκτικά και άκρη άκρη και ψάχναμε για την ταμπέλα του ξενοδοχείου. Νιώσαμε ανακούφιση όταν το βρήκαμε. Απέξω είδαμε τον Τίσσα μέσα στο αμάξι, και στην είσοδο, στο πάρκινγκ ήταν η κοπέλα. Δε προλάβαμε να μπούμε και με πιάνει και μου λέει:
-"Your driver is stupid!"
-"Τι έκανε πάλι;"
-"Τώρα απαιτούσε να κάνουμε χώρο στο πάρκινγκ για να βάλει μέσα το αυτοκίνητό του!"
Πάλι βέβαια τον δικαιολόγησα..
-"Το αυτοκίνητο δεν είναι δικό του, δουλεύει σε πρακτορείο, και αν το αυτοκίνητο πάθει κάποια ζημιά θα βρει τον μπελά του. Εξάλλου ο δρόμος έξω από το ξενοδοχείο δεν έχει καθόλου χώρο για παρκάρισμα.."
Φάνηκε να καταλαβαίνει, ή έτσι έδειξε.. Την ρωτήσαμε αν μπορούμε να δειπνήσουμε στο ξενοδοχείο. Μας είπε να δούμε στον κατάλογο που υπάρχει στο δωμάτιο τι θέλουμε και θα έρθει να της δώσουμε την παραγγελία μας, για να μη περιμένουμε μέχρι να τα ετοιμάσει η μητέρα της. Έτσι και έγινε. Της είπαμε ποια θέλουμε και επειδή πήραμε τα traditional curries που είναι πολλά πιατάκια, μας είπε να πάμε στο εστιατόριο σε 2 ώρες!
Πεινούσαμε και μας φάνηκε μεγάλη η αναμονή αλλά τι να κάναμε.. Αράξαμε στο δωμάτιο και μετά από 2 ώρες ήρθε να μας φωνάξει. Είχαν ήδη στρώσει το τραπέζι και είχαν φέρει τα curries. Κάποια πιατάκια δεν τα είχαμε ξαναδοκιμάσει ποτέ και μας άρεσαν πολύ, κάποια άλλα πάλι καθόλου, αλλά γενικά χορτάσαμε και δε τα φάγαμε και όλα..



Γυρίσαμε στο δωμάτιο και δοκιμάσαμε μερικά από τα φρούτα που είχαμε αγοράσει. Κόψαμε έναν λαχταριστό ανανά, και μερικές μπανανίτσες.. Το δωμάτιο δεν είχε τηλεόραση, αλλά και στα προηγούμενα που είχαν μόνο μια φορά την άνοιξα από περιέργεια.. Είχε μόνο ντόπια κανάλια και τα προγράμματα ήταν βγαλμένα από άλλες δεκαετίες. Είχαμε όμως wifi οπότε σερφάραμε λίγο. Το πρωί θα σηκωνόμασταν πολύ νωρίς για να απολαύσουμε τη θάλασσα!

 

[echo2011]

Θυμίζει λίγο Tanah Lot.

To έψαξα και είδα ότι είναι ένα όμορφο νησάκι στο Μπαλί. Μου θύμησε το άλλο νησάκι που είδαμε μετά, στην Weligama, γιατί αυτό στην Mirissa ήταν μικρούλι και ξερό, δεν είχε κάτι επάνω.. Ενώ στο Taprobane υπάρχει μία έπαυλη και πλούσια βλάστηση..

 

[vasnorth]

To έψαξα και είδα ότι είναι ένα όμορφο νησάκι στο Μπαλί. Μου θύμησε το άλλο νησάκι που είδαμε μετά, στην Weligama, γιατί αυτό στην Mirissa ήταν μικρούλι και ξερό, δεν είχε κάτι επάνω.. Ενώ στο Taprobane υπάρχει μία έπαυλη και πλούσια βλάστηση..

Για να σου βάζω ιδέες για μελλοντικό ταξείδι στο Bali, ο Tanah Lot είναι ένας ναός φτιαγμένος πάνω σε βράχο και ανάλογα με την παλίρροια γίνεται "νησί" αποκομένο από τη στεριά και άλλοτε παραμένει ενωμένο με την υπόλοιπη περιοχή και μπορείς να το επισκεφθείς πεζή (και τις δύο φορές που έχω βρεθεί στο Bali το επισκεφθήκαμε με τα πόδια, ίσως παίζει ρόλο και η εποχή).
Είναι πολύ δημοφιλής περιοχή, αν και πολύ τουριστική, ιδίως για το γραφικό ηλιοβασίλεμα, όπου πλήθος τουρίστες κρέμονται στην άκρη στα βράχια και περιμένουν κάθε απόγευμα τη δύση του ηλίου.

Αλλά βλέποντας το Trapobane από τις φωτογραφίες σου νομίζω ότι είναι ωραιότερο από το Tanah Lot (βέβαια ο ναός αυτός πέρα από ομορφιά έχει την ιστορία του από τον 16ο αι.)
Η ιστορία σου συνεχίζει να είναι συναρπαστική, αλλά ο καημένος ο Τίσσα πολύ ταλαιπωρήθηκε από το τελευταίο ξενοδοχείο.

 

[echo2011]

Για να σου βάζω ιδέες για μελλοντικό ταξείδι στο Bali, ο Tanah Lot είναι ένας ναός φτιαγμένος πάνω σε βράχο και ανάλογα με την παλίρροια γίνεται "νησί" αποκομένο από τη στεριά και άλλοτε παραμένει ενωμένο με την υπόλοιπη περιοχή και μπορείς να το επισκεφθείς πεζή (και τις δύο φορές που έχω βρεθεί στο Bali το επισκεφθήκαμε με τα πόδια, ίσως παίζει ρόλο και η εποχή).
Είναι πολύ δημοφιλής περιοχή, αν και πολύ τουριστική, ιδίως για το γραφικό ηλιοβασίλεμα, όπου πλήθος τουρίστες κρέμονται στην άκρη στα βράχια και περιμένουν κάθε απόγευμα τη δύση του ηλίου.

Αλλά βλέποντας το Trapobane από τις φωτογραφίες σου νομίζω ότι είναι ωραιότερο από το Tanah Lot (βέβαια ο ναός αυτός πέρα από ομορφιά έχει την ιστορία του από τον 16ο αι.)
Η ιστορία σου συνεχίζει να είναι συναρπαστική, αλλά ο καημένος ο Τίσσα πολύ ταλαιπωρήθηκε από το τελευταίο ξενοδοχείο.

Έχεις πάει δύο φορές Bali! Ουάου! Mακάρι να δούμε αυτά που περιγράφεις και εμείς κάποια στιγμη!
Σχετικά με τον Τίσσα, όντως δεν τα πήγε καλά με τα παιδιά εκεί, αλλά δε θέλω να πάρω 100% το μέρος του γιατί τους μιλούσε σκόπιμα στη γλώσσα τους και δε καταλαβαίναμε τι γινόταν, αλλά και επειδή τα παιδιά πέρα από τη στάση τους στον Τίσσα ήταν ευγενικά και γλυκομίλητα.. Όπως και να έχει εγώ τον δικαιολογούσα γιατι δεν έδωσε ποτέ δικαιώματα, αλλά καταλαβαίνω και τα παιδιά που απ'τη πλευρά τους κοιτούσαν το συμφέρον τους. Δε μου άρεσε όμως που τον έβρισαν σε εμάς, ίσως και αυτός να τους μίλησε άσχημα και να το έκαναν εκδικητικά..

 

[Panos_65]

Ο @vasnorth με κάλυψε...

 

[echo2011]

Μπάνιο στην Unawatuna

Ξυπνήσαμε κατά τις 7 και πήγαμε για το πρωινό μας (που ήταν πολύ λιτό). Από τα παιδιά ήταν εκεί μόνο η κοπέλα, και μας σέρβιρε ένας άλλος υπάλληλος ο οποίος φαινόταν τόσο φοβισμένος και άπειρος. Η κοπέλα ήταν πολύ ευγενική, πάντα με το χαμόγελο. Με ρώτησε για τα κουνούπια (δεν είχαν βάλει κουνουπιέρα και μου είχε εγγυηθεί ότι δεν έχουν κουνούπια τα superior δωμάτια). Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο ή αν ψεκάζουν με κάτι, πάντως όντως δεν είχε.

Φάγαμε βιαστικά και πήγαμε να ετοιμαστούμε για να πάμε στην παραλία! Θέλαμε να πάμε πολύ πρωί για να μην έχει κόσμο. Βάλαμε τα μαγιό μας, τα αντιηλιακά μας, τα αντικουνουπικά μας, τα γυαλιά μας και φύγαμε! Ο καιρός ήταν υπέροχος! Περπατήσαμε 10 λεπτά (παραλιακά) και κατά τις 8 είμασταν στην Unawatuna που ήταν πολύ διαφορετική απ'ότι το προηγούμενο βράδυ. Πολύ πιο όμορφη. Η γαλήνια θάλασσα, οι φοίνικες γύρω, η χρυσή αμμουδιά..

Είχε δωρεάν ξαπλώστρες και αράξαμε.. Μετά βουτήξαμε, αλλά κάπως διστακτικά.. Ήταν λίγο θολά και δε βλέπαμε τον βυθό. Η θερμοκρασία του νερού ήταν πολύ καλή (για μένα την κρυουλιάρα) και δεν είχε κύμα. Μετά βγήκαμε έξω, περπατήσαμε όλη την παραλία, βγάλαμε φώτος.. Τέρμα δεξιά στην παραλία (ευτυχώς όχι εκεί που κολυμπήσαμε) είχε κάτι σαν ρυάκι που κατέληγε στην θάλασσα και μύριζε απαίσια! Ελπίζω να μην ήταν λύματα! Γύρω στις 10 φύγαμε για να έχουμε χρόνο να κάνουμε βόλτα στον τουριστικό δρόμο με τα μαγαζάκια, και να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο πριν το check out για να κάνουμε μπάνιο και να φύγουμε. Με τον Tίσσα είχαμε ραντεβού στο ξενοδοχείο στις 12 (την ώρα του check out).

Ο κεντρικός δρόμος όπως φαινόταν από το ξενοδοχείο




Στην διαδρομή προς την παραλία


Το προηγούμενο βράδυ στο ίδιο σημείο είχε μία σαύρα (από αυτές που είναι ένα μέτρο)














Λίγο πριν φύγουμε έπιασε λίγη συννεφιά














Κάναμε την βόλτα μας στα μαγαζάκια και βέβαια στάση στο αγαπημένο μας φρουτάδικο για μπανανίτσες..



















Ο δρόμος που περπατούσαμε φοβισμένοι το προηγούμενο βράδυ , ήταν πολύ διαφορετικός το πρωί.


Όταν φεύγαμε η κοπέλα μας αποχαιρέτησε και μας φόρεσε από ένα βραχιολάκι για αναμνηστικό. Ήταν πολύ καλή διαμονή και μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε 2-3 μέρες να κάνουμε κι άλλα μπάνια..



Επόμενος προορισμός το Galle!

 

[ggonholidays]

@echo2011 για άλλη μια φορά συγχαρητήρια για την περιγραφή σου και τις ωραίες φωτογραφίες. Περιμένω να διαβάσω για Galle!!!

 

[echo2011]

@echo2011 για άλλη μια φορά συγχαρητήρια για την περιγραφή σου και τις ωραίες φωτογραφίες. Περιμένω να διαβάσω για Galle!!!

@ggonholidays σ'ευχαριστώ πολύ!! Αν θυμάμαι καλά εσείς διανυκτερεύσατε στο Galle; Πρέπει να ήταν ωραία και βράδυ. Γενικά στην Σρι Λάνκα κάθε μέρα οι εικόνες από κάθε περιοχή ήταν πολύ διαφορετικές..

 

[ggonholidays]

Ήταν πραγματικά πολύ ωραία και τη μερα και το βράδυ! Απο όλες τις πόλεις που μείναμε μόνο εκεί και στη Μιρισσα υπήρχε κίνηση το βράδυ. Η Σρι Λάνκα είναι όντως πολυ διαφορετική σε κάθε περιοχή αλλά το Galle μέσα στο καστρο είναι σαν να βρίσκεσαι σε άλλη χωρα!

 

[echo2011]

Galle

H διαδρομή ήταν αρκετά σύντομη και φτάσαμε στο Galle. Μπήκαμε στην περιοχή μέσα από τα τείχη και ήταν πολύ γραφική αλλά πλημμυρισμένη από τουρίστες. Ο φάρος δεσπόζει στο τοπίο με τους φοίνικες γύρω του, και αποτελεί αγαπημένο photo spot για τους επισκέπτες. Kαι όπου έχει τουρίστες έχει και πολλούς μικροπωλητές.

Εδώ με "κυνηγάει" ένας να μου πουλήσει μαντήλι..


Η βάση του φάρου


Η παραλία του Galle δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αλλά αρκετοί έκαναν το μπάνιο τους/ηλιοθεραπεία εκεί.



Προχωρήσαμε πάνω στο τοίχος και θαυμάσαμε την πόλη, την θάλασσα και βέβαια τον φάρο.







Στην ακτή διακρίναμε τους στύλους πάνω στους οποίους ψαρεύουν οι ψαράδες, αλλά την ώρα που πήγαμε δεν υπήρχε κανείς..



















Δίπλα στο τοίχος υπήρχε ένας σκιερός χώρος όπου συγκεντρώνονταν οι περισσότεροι μικροπωλητές αλλά και οι επισκέπτες, οι οδηγοί.



Όταν λοιπόν χορτάσαμε το μέρος συναντηθήκαμε με τον Τίσσα για να συνεχίσουμε την πορεία μας προς την οικονομική πρωτεύσουσα της χώρας, το (απογοητευτικό) Κολόμπο όπου θα είχαμε και την τελευταία μας διανυκτέρευση.

 

[giannoula]

Αφού είχε τόσα μέρη να φάτε στην Unawatuna γιατί προτιμήσατε να φάτε στο ξενοδοχείο;;;

 

[echo2011]

Αφού είχε τόσα μέρη να φάτε στην Unawatuna γιατί προτιμήσατε να φάτε στο ξενοδοχείο;;;

Γενικά αποφύγαμε γεύματα εκτός ξενοδοχείων.. Ήδη την είχα πατήσει στο Ντουμπάι και δεν ήθελα άλλα απρόοπτα. Είχα διαβάσει καλές κριτικές για την κουζίνα του ξενοδοχείου που μείναμε και ήταν σίγουρα καθαρά (το βασικότερο κριτήριο για μας). Ήταν καλομαγειρεμένα απλά ίσως δεν ήταν και πολύ στα γούστα μας η παραδοσιακή τους κουζίνα..