Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Σρι Λάνκα Εξωτική Κεϋλάνη και χλιδάτα Εμιράτα!

[babaduma]

Αργείς όμως, αργείς!

 

[LULLU]

... (μέγα λάθος η χρήση πιστωτικής κάρτας στην Σρι λάνκα)...
μπορεις να μου το αναλυσεις το γιατι? θα ειμαι εκει απο 18 εως 2 Φλεβαρη και εχω κατα νου να χρησιμοποιησω καρτα ..οποτε μου εκοψες τη φορα....

 

[echo2011]

... (μέγα λάθος η χρήση πιστωτικής κάρτας στην Σρι λάνκα)...
μπορεις να μου το αναλυσεις το γιατι? θα ειμαι εκει απο 18 εως 2 Φλεβαρη και εχω κατα νου να χρησιμοποιησω καρτα ..οποτε μου εκοψες τη φορα....

O πρώτος λόγος είναι ότι γίνονται πολλές απάτες και με υποκλοπή των στοιχείων αλλά και στα μηχανημάτα ανάληψης μετρητών. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι (ανάλογα βέβαια και με τα μέρη που θα κινηθείς) δεν γίνονται καν δεκτές οι πιστωτικές κάρτες (π.χ. σε ξενοδοχεία, εστιατόρια). Αν βέβαια πηγαίνεις κυρίως σε ακριβά ξενοδοχεία και εστιατόρια της πρωτεύουσας φαντάζομαι θα δέχονται και κάρτα, αλλά στην επαρχία όπου και αν κοίταζα δεχόντουσαν μόνο μετρητά.
Εμείς σηκώναμε μετρητά από χρεωστική κάρτα της εθνικής (που είχε μέσα μόνο όσα χρήματα θα χρειάζόμασταν για το ταξίδι) και κοιτάζαμε το μηχάνημα να είναι μέσα σε τράπεζα (π.χ. hsbc που έχει στις μεγαλύτερες πόλεις). Αλλά τη δική μου εθνοcash δε την δεχόταν κανένα μηχάνημα καμιάς τράπεζας (ενώ στα Εμιράτα σηκωσα πολλές φορές κανονικά, άρα δεν την μπλόκαρε η εθνική). Ευτυχώς του άντρα μου (επίσης εθνοcash) έγινε δεκτή σε κάποια μηχανήματα (όχι σε όλα) και σηκώσαμε όσα χρειαζόμασταν. Οπότε καλό είναι να έχεις και εναλλακτικές, π.χ. κάποια μετρητά σε ευρώ για να αλλάξεις σε ανταλλακτήριο σε περίπτωση που γίνει η στραβή..

 

[LULLU]

O πρώτος λόγος είναι ότι γίνονται πολλές απάτες και με υποκλοπή των στοιχείων αλλά και στα μηχανημάτα ανάληψης μετρητών. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι (ανάλογα βέβαια και με τα μέρη που θα κινηθείς) δεν γίνονται καν δεκτές οι πιστωτικές κάρτες (π.χ. σε ξενοδοχεία, εστιατόρια). Αν βέβαια πηγαίνεις κυρίως σε ακριβά ξενοδοχεία και εστιατόρια της πρωτεύουσας φαντάζομαι θα δέχονται και κάρτα, αλλά στην επαρχία όπου και αν κοίταζα δεχόντουσαν μόνο μετρητά.
Εμείς σηκώναμε μετρητά από χρεωστική κάρτα της εθνικής και κοιτάζαμε το μηχάνημα να είναι μέσα σε τράπεζα (π.χ. hsbc που έχει στις μεγαλύτερες πόλεις). Αλλά τη δική μου εθνοcash δε την δεχόταν κανένα μηχάνημα καμιάς τράπεζας (ενώ στα Εμιράτα σηκωσα πολλές φορές κανονικά). Ευτυχώς του άντρα μου (επίσης εθνοcash) έγινε δεκτή σε κάποια μηχανήματα (όχι σε όλα) και σηκώσαμε όσα χρειαζόμασταν. Οπότε καλό είναι να έχεις και εναλλακτικές, π.χ. κάποια μετρητά σε ευρώ για να αλλάξεις σε ανταλλακτήριο σε περίπτωση που γίνει η στραβή..

οκ..ευχαριστω .....θα τα πουμε οταν γυρισω και θα διαβαζω τη ιστορια σου οσο βρισκω ιντερνετ εκει..νασε καλα και καλα ταξιδια παντα...

 

[echo2011]

οκ..ευχαριστω .....θα τα πουμε οταν γυρισω και θα διαβαζω τη ιστορια σου οσο βρισκω ιντερνετ εκει..νασε καλα και καλα ταξιδια παντα...

Καλό ταξίδι! Να περάσεις υπέροχα και να προσέχεις! Και περιμένω και δικά σου νέα όταν επιστρέψεις!!
Ρίξε μια ματιά και σε αυτά για την χρήση κάρτας στην Σρι λάνκα, έχουν κάνει τις απάτες εθνικό σπορ λέει!
http://www.sundaytimes.lk/130602/bu...-10-countries-in-credit-card-fraud-46448.html
http://www.tripadvisor.com/ShowTopic-g293961-i8983-k7115948-Credit_card_fraud-Sri_Lanka.html

 

[echo2011]

Το ΠΣΚ πριν το ταξίδι

Τρεις μέρες πριν το ταξίδι βάζουμε στους λογαριασμούς της εθνικής όσα χρήματα πιστεύαμε ότι θα χρειαστούμε (για να κάνουμε αναλήψεις από ΑΤΜ σε τοπικό νόμισμα) και κρατάμε κάποια μετρητά σε ευρώ για περίπτωση ανάγκης.

Δύο μέρες πριν το ταξίδι πάμε σούπερ μάρκετ και φαρμακείο για να αγοράσουμε κάποιες (πολύ απαραίτητες όπως αποδείχτηκε) προμήθειες..
Πανάκια dettol για επιφάνειες, υγρό για τα χέρια, και λίγη ξηρή τροφή για ώρα ανάγκης (κράκερς, μπισκότα). Επίσης καφεδάκι cappuccino σε φακελάκια γιατί φραπέ δεν πίνω και ήξερα πως στη Σρι λάνκα βρίσκεις πανεύκολα υπέροχο τσάι αλλά όχι και καφέ.. Από το φαρμακείο πήραμε betadine, αντισταμινικά, ντεπόν και ένα αντιβιωτικό που σύμφωνα με το κεελπνο σε χαμηλή δόση κάθε μέρα βοηθά στην πρόληψη της διάρροιας των ταξιδιωτών. Ενημερωτικά να αναφέρω ότι 30 - 70% των ταξιδιωτών που πάνε από ανεπτυγμένη σε αναπτυσσόμενη χώρα προσβάλλονται. Amoxil, ασπιρίνες, και imodium πήραμε από το Ντουμπάι για να μην έχουμε πολλά φάρμακα μαζι στο αεροδρόμιο (μιας και όπως προανέφερα είναι αυστηροί με αυτό το θέμα). Επίσης θέλαμε ένα καλό αντικουνουπικό (σας θυμίζω ο στόχος ήταν "ούτε ένα τσίμπημα") αλλά εδώ βρίσκαμε μόνο κάτι φυτικά που τα κουνούπια εκεί θα τα είχαν για αποσμητικό.. Οπότε δε πήραμε για να βρούμε εκεί ένα καλό. Καλό αντικουνουπικό θεωρείται αυτο που έχει deet 30-50% αλλά επειδή είναι τοξικό προτιμότερη λύση είναι αυτό που έχει 20%+ picaridin.

Μία μέρα πριν το ταξίδι ετοιμάζω τις βαλίτσες. Σύμφωνα με τις προβλέψεις θα είχαμε πολλή ζέστη (30-32 C) και ήλιο, αλλά και κάποιες καταιγίδες και χαμηλότερες θερμοκρασίες στο κεντρικό μέρος του νησιού. Στα Εμιράτα επίσης καλοκαιρινές θερμοκρασίες χωρίς καθόλου βροχή - συννεφιά. Με βάση τις προβλέψεις αλλά και τον στόχο (κανένα τσίμπημα) έγινε η επιλογή των ρούχων. Για τη Σρι λάνκα χρειαζόμασταν μόνο μακριά παντελόνια (τζιν, φόρμες), και μακρυμάνικες μπλούζες αλλά με πολύ λεπτό ύφασμα, καθώς και κοντομάνικα αλλά με λεπτές ζακέτες από πάνω (για να μην είναι ακάλυπτα τα χέρια). Μαγιό, πετσέτες, σαγιονάρες, αθλητικά παπούτσια, αδιάβροχα μποτάκια και λεπτό αντιανεμικό-αδιάβροχο (τα δύο τελευταία δε χρειάστηκαν καθόλου τελικά). Στα Εμιράτα δεν θα είχαμε θέμα με τα κουνούπια οπότε πήρα και αρκετά κοντομάνικα μπλουζάκια, αλλά για να είμαι σωστή, σύμφωνα με τα έθιμα και τους κανόνες τους, δε πήρα τίποτα κοντό για μένα, μόνο βερμούδες για τον σύζυγο.

Το βράδυ πριν το ταξίδι είχαμε τον γάμο των φίλων μας και το γλέντι οπότε γυρίσαμε αργά και κοιμηθήκαμε αργά. Είχα ένα άγχος να μη ξεχάσω να βάλω στην βαλίτσα κάτι βασικό αλλά ευτυχώς όλα καλά. Μία μεγάλη βαλίτσα, μία χειραποσκευή, ένα άδειο μικρό σακ βουαγιάζ (μέσα στη βαλίτσα για τυχόν ψώνια) και μια μικρή τσάντα πλάτης ήταν οι αποσκευές μας..

 

[echo2011]

Άφιξη στο Άμπου ντάμπι

Η πτήση μας ήταν στις 13.55 οπότε ξυπνήσαμε γύρω στις 10 για να ετοιμαστούμε και να φύγουμε έγκαιρα ώστε να είμαστε στο αεροδρόμιο ένα 2ωρο νωρίτερα. Όμως λίγο πριν ξεκινήσουμε μου έρχεται μήνυμα στο κινητό από την Etihad ότι άλλαξε η ώρα πτήσης και θα φύγουμε 15.45. Οπότε είχαμε δύο ώρες ακόμα (χαμένος ύπνος ).
Μιας και είχαμε χρόνο πήγα μέχρι την αδερφή μου γιατί είχα ξεχάσει να πάρω αντιηλιακό και μου έδωσε ένα 50άρι. Με την ευκαιρία είδα για λίγο και τα αγαπημένα μου ανηψάκια που θα έκανα μέρες να ξαναδώ.

Εκτύπωσα ξανά τα boarding passes με την νέα ώρα και για καλό και για κακό πήραμε τηλέφωνο στο αεροδρόμιο να μάθουμε για την νέα ώρα πτήσης μην έχει γίνει καμιά αλλαγή ακόμη. Μας είπαν πως η ώρα πτήσης είναι 15.10 και πως στις 14.00 κλείνει το check in! Ήταν 1+ οπότε φύγαμε άρον άρον και 2 παρά είμασταν εκεί. Δεν μάθαμε που οφειλόταν η καθυστέρηση πάντως η πτήση με το Α321 ήταν πολύ καλή, οι θέσεις άνετες, το φαγητό ικανοποιητικό και είχαμε προσωπική οθόνη με πολλές ταινίες. Οι 4.30 ώρες πέρασαν πολύ γρήγορα και λίγο μετά τις 10 είμασταν στο Άμπου ντάμπι. Εχουμε 2 ώρες διαφορά (εκεί είναι 2 ώρες μπροστά).

Στις αφίξεις είχαν ένα πολύ εντυπωσιακό έκθεμα!



Το προσωπικό του αεροδρομίου φορούσε την παραδοσιακή ενδυμασία (λευκή για τους άντρες με τυρμπάν και μαύρη για τις γυναίκες με μαντήλα). Μου έκανε εντύπωση που σχεδόν όλες οι γυναίκες που είδα να φορούν νικάμπ (και ήταν πολλές) είχαν πολύ έντονα βαμμένα τα μάτια τους. Ήταν το μόνο σημείο πάνω τους που έδειχναν και το τόνιζαν με υπερβολικά έντονο eyeliner.

Είχα φροντίσει να ενημερώσω τον σύζυγο για κάποιους νόμους που ισχύουν εκεί, οπότε με το που πατήσαμε το πόδι μας απαγορεύονταν οι εκδηλώσεις τρυφερότητας (αγκαλιές, χεράκι-χεράκι) αλλά και οι εκδηλώσεις εκνευρισμού (φωνές, τσακωμοί). Επίσης πρέπει πάντα να προσφέρεις κάτι (ή να κάνεις χειραψία) με το δεξί χέρι και να αποφεύγεις να δείχνεις το κάτω μέρος του παπουτσιού σου όταν κάθεσαι! Απαγορεύεται να πίνεις οτιδήποτε αλκοολούχο δημοσίως (μόνο μέσα σε ξενοδοχείο, bar), απαγορεύεται να βγάλεις φωτογραφία κάποιον χωρίς να έχεις πάρει έγκριση και απαγορεύεται να κοιτάξεις παρατεταμένα τις ντόπιες γυναίκες.

Ο έλεγχος διαβατηρίων ήταν πολύ σύντομος οπότε πήραμε τις βαλίτσες μας και βουρ για το ξενοδοχείο μας (Premier inn) που ήταν πολύ κοντά με τα πόδια, εντός του αεροδρομίου στο τέρμιναλ 3. Ο αιγύπτιος ρεσεψιονίστ ήταν πολύ ομιλητικός και μας έκανε και πλακίτσα. Μας έδωσε το αγαπημένο του δωμάτιο ( ; ) το οποίο ήταν πολύ άνετο.


Premier inn Abu dhabi international airport

Ευτυχώς τελικά που είχα κλείσει να μείνουμε στο αεροδρόμιο γιατί με την αλλαγή της ώρας πτήσης είμασταν 11 παρά στο δωμάτιό μας. Είχα στο πρόγραμμα να πάμε εκείνο το βράδυ στο Grand mosque, που είναι αρκετά κοντά με ταξί, για να το δούμε και φωτισμένο (κλείνει στις 10), αλλά με την νέα ώρα πτήσης η επίσκεψη εκεί αναβλήθηκε για το πρωί της μεθεπόμενης μέρας. Κοιμηθήκαμε νωρίς για να αρχίσουμε να προσαρμοζόμαστε στην τοπική ώρα..

 

[babaduma]

Δύο μέρες πριν το ταξίδι πάμε σούπερ μάρκετ και φαρμακείο για να αγοράσουμε κάποιες (πολύ απαραίτητες όπως αποδείχτηκε) προμήθειες..

Ξεχωριστό σακκίδιο να υποθέσω;

 

[echo2011]

Ξεχωριστό σακκίδιο να υποθέσω;

όχι εντάξει! Δε πήραμε πολλά και τα μοιράσαμε στις βαλίτσες.. Αλλά και να 'χαμε πάρει κι άλλα χαμένα δε θα πήγαιναν!

 

[babaduma]

όχι εντάξει! Δε πήραμε πολλά και τα μοιράσαμε στις βαλίτσες.. Αλλά και να 'χαμε πάρει κι άλλα χαμένα δε θα πήγαιναν!

Τώρα, πραγματικά, μ' έχεις εξιτάρει. Περιμένω ν' ακούσω τα τι και πώς!

 

[echo2011]

Αξιοθέατα στο Άμπου Ντάμπι

Το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε νωρίς, αν και η διαφορά στην ώρα το έκανε αρκετά δύσκολο. Φύγαμε απ'το ξενοδοχείο και ψάξαμε ATM στο αεροδρόμιο για να σηκώσουμε χρήματα. Βγήκαμε έξω και συνειδητοποιήσαμε την διαφορά στην θερμοκρασία. Ο ήλιος ήταν διαφορετικός απότι τον ξέρω! Ήταν τεράστιος και πολύ χαμηλά.. Δε μπορούσα να γυρίσω το κεφάλι μου προς την μεριά του γιατί ήταν στο ύψος των ματιών και τύφλωνε.. Και ζέστη! Ήταν 10 το πρωί και έκαιγε..

Για να πάμε στο κέντρο της πόλης πήραμε το λεωφορείο Α1 (έξω από τις αφίξεις στο τέρμιναλ 1) με κόστος μόλις 4 AED (λιγότερο από ένα ευρώ). Μας βόλευε γιατί έκανε τέρμα στην "Tourist Club Area" όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο μας. Μπήκαμε λοιπόν στο λεωφορείο, που γέμισε αμέσως, αλλά οι 3-4 πρώτες σειρές θέσεων ήταν μόνο για γυναίκες. Πίσω δεν είχε καμία θέση, οπότε αντί να πάω πίσω ως καλή σύζυγος άφησα το έτερον ήμισυ να κάτσει όρθιο με τη βαλιτσάρα και εγώ στρογγυλοκάθισα σε μία από τις θέσεις γυναικών.

Κοίταζα που και που πίσω να δω αν την παλεύει αλλά ένα θυμωμένο ύφος ζήλιας και αγανάκτησης με απέτρεψε από άλλες ματιές συμπαράστασης! Σε κάποια φάση ώρα μετά ξανακοίταξα και ευτυχώς κάποιος είχε κατέβει και είχε βρει θέση. Αλλά μη νομίζετε και γω εκεί μπροστά περνούσα τον γολγοθά μου! Δε μπορούσα να αναπνεύσω γιατί, παρά το κλιματιστικό που δούλευε στο φουλ, βρωμοκοπούσε ποδαρίλα! Ήταν ανυπόφορο! Είχε κάτσει μια κυρία δίπλα μου (που φορούσε παντόφλες) και εγώ υποψιαζόμουν αυτή και αυτή εμένα.. Αλλά μάλλον η από πίσω μας ήταν η πηγή του κακού και ο αέρας του κλιματιστικού έφερνε κύματα μπόχας σε μας.

Κάναμε γύρω στη μία ώρα να φτάσουμε στο τέρμα! Λάθος που δε πήραμε ταξί, η διαδρομή είναι περίπου μισή ώρα με ταξί και απ'ότι έμαθα μετά θα κόστιζε γύρω στα 20 ευρώ (γενικά διαπιστώσαμε σύντομα ότι τα ταξί στα Εμιράτα είναι πολύ φτηνά).

Κατεβήκαμε λοιπόν στην τελευταία στάση, και άρχισε το κράξιμο..
-"Καλά βολεύτηκες εσύ μπροστά, και εγω πίσω είχα κρεμαστεί στην πόρτα στριμωγμένος με την βαλιτσάρα."
- "Και τι να έκανα δηλαδή; Αν ερχόμουν πίσω θα άλλαζε κάτι; απλά θα ταλαιπωριόμουν και εγώ!"
- "Ναι αλλά φαγώθηκες να μπούμε γρήγορα για να βρούμε θέση και δεν είδαμε ότι το λεωφορείο είχε από κάτω χώρο για τις αποσκευές!"
-" Μα ούτε εσύ το πρόσεξες, αφού δεν είδαμε κανέναν να βάζει βαλίτσα από κάτω." "Και μη φωνάζεις γιατί εδώ απαγορεύεται! (το εκμεταλλεύτηκα κάποιες φορές αυτό για να μην έχουμε εντάσεις )

Και όσο μιλάμε και στεκόμαστε δίπλα στο λεωφορείο βλέπουμε μια κυρία να φωνάζει τον οδηγό γιατί δε μπορεί να πάρει την βαλίτσα της από κάτω. Είχε χαλάσει η πόρτα και δεν άνοιγε. Κάτι πάλευε ο οδηγός αλλά τίποτα.
-"Είδες;" "Πάλι μας γλίτωσα! θα ήταν και οι δικές μας βαλίτσες εκεί κάτω!"

Το κλίμα ελάφρυνε και προχωρήσαμε προς το ξενοδοχείο. Ήταν 5 λεπτά με τα πόδια. Μείναμε στο Cristal salam το οποίο είχε πολύ καλές κριτικές στο booking και όντως ήταν πολύ καλό.



Όταν φτάσαμε ήταν 2+ ώρες νωρίτερα από την ώρα του check in αλλά μας είπαν να περιμένουμε μισή ώρα και θα μας δώσουν δωμάτιο. Εμείς αφήσαμε τις βαλίτσες μας και για μισή ώρα πήγαμε σε ένα σούπερ μάρκετ που ήταν πολύ κοντά. Δε θυμάμαι να πήραμε και τίποτα απλά χαζεύαμε τα προϊόντα τους (καμιά 10αριά είδη αραβικής πίτας) και τις τιμές (που ήταν αντίστοιχες με τις ελληνικές).

Στην διαδρομή αλλά κυρίως μέσα στο συνοικιακό σούπερ μάρκετ ένιωσα για πρώτη φορά άβολα. Δεν ήταν η ιδέα μου, με κοιτούσαν επίμονα. Δε το περίμενα γιατί το Άμπου ντάμπι έχει αρκετό τουρισμό και ξένους. Επίσης παρατήρησα ότι το σούπερ μάρκετ είχε υπερβολικά πολλούς υπαλλήλους (περισσότερους από τους πελάτες) και δούλευαν πυρετωδώς. Αλλά κάποιοι σταματούσαν για να κοιτάξουν την κάτασπρη, ξανθιά ξένη. Αυτό που κατάλαβα από το λίγο που μείναμε στα Εμιράτα πάντως είναι πως οι γυναίκες δεν κυκλοφορούν και πολύ. Και κυρίως δεν κυκλοφορούν μόνες τους.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, μας έδωσαν ένα ωραιότατο δωμάτιο και απευθείας φύγαμε για να δούμε κάποια βασικά αξιοθέατα. Στις 3.15 είχαμε ραντεβού στο λόμπυ του ξενοδοχείου με τον οδηγό που θα μας πήγαινε στην έρημο για το σαφάρι που είχα κλείσει. Βγαίνουμε από το ξενοδοχείο και βρίσκουμε ταξί σε λίγα δευτερόλεπτα. Λέμε να μας πάει στο Emirates palace. H διαδρομή ήταν 10-15 λεπτά και κόστισε γύρω στα 15 AED (κάτω από 3 ευρώ). Το Emirates palace (πρώην παλάτι του Ελ Σείχ Ζάιεντ) είναι ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο με ελεύθερη είσοδο σε όσους θέλουν να δουν τους (διακοσμημένους με χρυσό και μάρμαρο) χώρους του.



















Βγαίνοντας από το παλάτι δε σταματήσαμε τις φωτογραφίες. Περιβάλλεται από συντριβάνια και κήπους και είναι πολύ όμορφα.





















Από εκεί θέλαμε να πάμε στο Heritage village που είναι κοντά στο Marina mall. Ο οδηγός ταξί μας είχε πει ότι είναι κοντά με τα πόδια αλλά τελικά δεν ήταν.. Περπατήσαμε κανένα μισάωρο και όταν τελικά φτάσαμε δεν είχαμε πολύ χρόνο για να το γυρίσουμε όσο θέλαμε γιατί έπρεπε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο που θα μας περίμενε ο οδηγός για το σαφάρι.

Το Heritage village είναι ένα ανοιχτό μουσείο με δωρεάν είσοδο και αποτελεί μια ανακατασκευή χωριού όασης. Δείχνει τον παραδοσιακό τρόπο ζωής στην έρημο, και περιλαμβάνει σκηνές από δέρμα κατσίκας, στάβλους με ζώα, εργαστήρια μεταλουργίας και κατασκευής αγγείων, μαγαζάκια για να αγοράσεις παραδοσιακά προϊόντα. Είναι δίπλα σε παραλία, αλλά το κολύμπι απαγορεύεται. Οπότε είδαμε αρκετό κόσμο που απλά έβρεχε τα πόδια του και περπάταγε στην αμμουδιά.


Ο δρόμος που περπατήσαμε, όλο ευθεία φαίνεται το marina mall και στα δεξιά, αρκετά μακριά είναι το χωριό






Όσο πλησιάζαμε στο marina mall είχαμε ωραία θέα προς την θάλασσα




Από μακριά ξεχώριζε το Ηilton με την ιδιωτική του παραλία

Στην είσοδο του χωριού είχε αυτή την μεγάλη αφίσα. Δείχνει το παραδοσιακό "nose kissing" των αράβων.
























Πήγα να βάλω το χέρι μου σε μία τρύπα που είχε το πλέγμα για να βγάλω φώτο, αλλά άλλαξα γνώμη!










Φύγαμε από το χωριό και αρχίσαμε να ψάχνουμε ταξί για να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο. Όμως δε περνούσε τίποτα! Όσα πέρασαν ήταν γεμάτα, και δίπλα μας έψαχναν κι άλλοι για ταξί. Τελικά αρχίσαμε να το κόβουμε με τα πόδια μέχρι κάποιο πιο κεντρικό σημείο και αρκετή ώρα μετά βρήκαμε. Αλλά είμασταν οριακά για το ραντεβού μας με τον οδηγό...

 

[echo2011]

Το σαφάρι στην έρημο

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο 3.10 και ευτυχώς ο οδηγός δεν έχει έρθει ακόμα.. Ο άντρας μου τον περιμένει στο λόμπυ και εγώ πάω στο δωμάτιο για να μας πάρω hoodies (απαραίτητα στην έρημο μετά τη δύση του ήλιου). Εντωμεταξύ ήρθε και ο οδηγός (φορούσε τα παραδοσιακά ρούχα) με το 6θέσιο τζιπ. Δε μιλούσε καλά αγγλικά αλλά συνεννοηθήκαμε. Του είπα πως όταν έκανα την κράτηση συμφώνησα με τον υπεύθυνο να μας πάνε απευθείας στο camp στην έρημο και να μη κάνουμε το dune bashing. Το σαφάρι περιελάμβανε 40 λεπτά στην έρημο μέσα στο 4χ4 όπου ο οδηγός ανεβοκατεβαίνει αμμόλοφους. Θα πληρώναμε κανονικά το κόστος για όλο το πακέτο (250 AED το άτομο) αλλά δεν θέλαμε (δεν ήθελα βασικά) να υποστώ την τρελή οδήγηση μέσα στην άμμο! Εδώ ζαλίζομαι στον ίσιο δρόμο, και γενικά αν δεν οδηγώ εγώ έχω ναυτία στο αυτοκίνητο, φανταζόμουν ότι θαναι μαρτύριο το dune bashing.

Ο οδηγός φάνηκε να μη ξέρει τίποτα γι'αυτό που είχα κανονίσει αλλά δέχτηκε να μας πάει κατευθείαν στο camp. Πριν ξεκινήσουμε για την έρημο πήγαμε και σε ένα άλλο ξενοδοχείο για να πάρουμε μια τετραμελή οικογένεια. Αυτοί όμως δεν ήταν εκεί και όταν τους πήρε τηλέφωνο δεν καταλάβαινε τι του έλεγαν. Έδωσε το τηλέφωνο στον άντρα μου μήπως βγάλει άκρη. Δεν καταλάβαινε ούτε αυτός και το έδωσαν σε μένα. Ήταν μια γυναίκα (ήταν Ινδή, φαινόταν και από την προφορά) και από τα περίεργα αγγλικά της κατάλαβα ότι δε μένουν στο ξενοδοχείο που είχαν δηλώσει αλλά σε ένα άλλο 10 λεπτά με τα πόδια από εκεί, και να τους περιμένουμε. Το είπα στον οδηγό και αυτός έκανε κάτι τηλέφωνα μιλώντας αραβικά και φύγαμε. Πήγαμε σε ένα άλλο ξενοδοχείο και μετά από κανένα δεκάλεπτο εμφανίστηκε η οικογένεια. Ήταν δύο άντρες, μία γυναίκα και ένα παιδάκι από την Ινδία.

Εμείς καθίσαμε στην δεύτερη σειρά με την γυναίκα, και οι άλλοι πίσω μας. Η διαδρομή μέχρι την έρημο ήταν πάνω από μία ώρα και σταματήσαμε και σε ένα βενζινάδικο που είχε τεράστια ουρά (δεν πρόσεξα τιμή βενζίνης αλλά κοίταξα τώρα στο ίντερνετ και λέει 0,47$). Το παιδάκι καθόταν πίσω μου και είχε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, έπαιζε σε όλη τη διαδρομή και κανείς δε του είπε να κλείσει τον ήχο. Επί μίαμιση ώρα άκουγα "πίου πίου".. Επίσης ο ένας απ'τους δύο άντρες πίσω μας κοιμήθηκε στα μέσα της διαδρομής και άρχισε να ροχαλίζει δυνατά! Τα "πίου πίου" έπαψαν να είναι και τοσο ενοχλητικά..

Λίγο πριν μπούμε στην έρημο ο οδηγός κατέβηκε κάτω και άρχισε να ξεφουσκώνει τα λάστιχα! Εγώ ήξερα πως αυτό το κάνουν μόνο πριν ξεκινήσουν το dune bashing. "Ωχ" σκέφτηκα! Το ξέχασε ότι εμείς δε θα κάνουμε! Μόλις μπήκε μέσα του το ξαναείπαμε και μας διαβεβαίωσε ότι μας πάει στο camp. Το θέμα ήταν ότι δε μας είπε "πως" θα μας πάει ως εκεί! Επειδή εμείς δε θα κάναμε ήθελε να μας δώσει μια ιδέα για το τι χάνουμε! Οπότε μέχρι να φτάσουμε άρχισε να τρέχει μέσα στην έρημο σαν τρελός, να στρίβει απότομα, το αυτοκίνητο σηκωνόταν ελαφρώς και ξανάπεφτε.. Και αυτή ήταν η light έκδοση! Ευτυχώς φτάσαμε σύντομα, μας άφησε έξω από το camp και έφυγε με τους Ινδούς για να συνεχίσουν το dune bashing σε ψηλούς αμμόλοφους!

Το σαφάρι της Phoenix περιλάμβανε τα εξής: Dune bashing, βόλτα με καμήλα, φωτογραφίες με παραδοσιακά ρούχα, sandboarding, παραδοσιακό henna tattoo, κάπνισμα sisha, χορός της κοιλιάς από επαγγελματία χορεύτρια, μπουφέ παραδοσιακών εδεσμάτων και barbeque, αναψυκτικά-καφέ-τσάι.

Μας άρεσε πολύ η έρημος! Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις άμμο όσο πιάνει το μάτι σου! Και επειδή ήταν απόγευμα η θερμοκρασία ήταν ιδανική. Δίπλα μας ήταν ένας άραβας με τρεις καμήλες (η μία δεμένη μετά την άλλη) και όσοι συμμετείχαν στο σαφάρι μπορούσαν να ανέβουν για μια σύντομη βόλτα, δύο άτομα ανά καμήλα.. Οπότε θέλαμε το πρώτο πράγμα που θα κάναμε εκεί να ήταν αυτό! Πλησίασα την τελευταία καμήλα, που με εντολή του καμηλιέρη είχε χαμηλώσει τα πόδια της, και ανέβηκα.. Έρχεται και ο άντρας μου (που δεν είναι και ελαφρύς!) και κάθεται στη δεύτερη θέση πίσω μου. Και βάζει κάτι μουγγανητά η καμήλα!! Τι λυπηθήκαμε!.. Του έλεγα "μη βάζεις όλο το βάρος σου, κρίμα είναι!" Και μας πιάνει ένα νευρικό γέλιο! Και εκεί που γελάγαμε δίνει εντολή ο καμηλιέρης και η καμήλα σηκώνει μόνο τα πίσω πόδια και μας τινάζει μπροστά! Δίνει πάλι εντολή και σηκώνει και τα μπροστινά πόδια.. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο ψηλό ζώο είναι! Άρχισαν οι καμηλίτσες να προχωράνε αργά αργά και μετά από μια πολύ σύντομη βόλτα επιστρέψαμε στο αρχικό σημείο..

Μετά την καμηλοβόλτα έτρεξα προς τον πιο κοντινό αμμόλοφο. Η ανάβαση ήταν κάπως δύσκολη γιατί βούλιαζα λίγο.. Τα παπούτσια μου γέμισαν μέσα άμμο.. Μόλις έφτασα στην κορυφή έκατσα κάτω και απολάμβανα το τοπίο.. Σε λίγο με ακολούθησε και ο άντρας μου και αράξαμε παρέα. Βγάζαμε φωτογραφίες και κοιτάζαμε όσους έκαναν βόλτα με τις καμήλες. Κάτι παιδιά πιο πέρα είχαν πάρει και μια σανίδα και έκαναν sand boarding. Μου φάνηκε δύσκολο αλλά ανέβηκα και γω στη σανίδα να γλιστρήσω για λίγο (για 1-2 μέτρα δηλαδή).

Απέναντι είχε έναν άλλο λόφο και ήταν μαζεμένος πολλής κόσμος. Ήταν λίγο μακριά αλλά θα είχαμε πολύ ωραία θέα για το ηλιοβασίλεμα από εκεί οπότε είπαμε να πάμε, Περπατήσαμε λίγο, περάσαμε ένα συρματόπλεγμα, σκαρφαλώσαμε πολύ, και φτάσαμε. Ευτυχώς είχαμε και την τσάντα μαζί με νεράκι (που ήταν απαραίτητο!) Καταλάβαμε πως ο κόσμος είχε μαζευτεί εκεί για να δει τα 4χ4 που έκαναν dune bashing. Ο ήλιος άρχισε να χαμηλώνει και ήταν πανέμορφα. Πίσω από τον λόφο ήταν το camp άλλης εταιρίας και χαζεύαμε τις εγκαταστάσεις τους, τον κόσμο, τις καμήλες και βέβαια τα τζιπ που σκαρφάλωναν με φόρα στους αμμόλοφους.

Μόλις έδυσε ο ήλιος κατεβήκαμε και γυρίσαμε στο δικό μας camp, είχε περάσει τόση ώρα και δε το είχαμε δει ακόμα. Όμως έκανα άλλη μια βόλτα με την τελευταία καμήλα (για να βγάλουμε και καμία φώτο). Ο άντρας μου δεν ξανανέβηκε, τη λυπήθηκε.. Tότε συνειδητοποιήσαμε πως αυτά τα ζωάκια περνάνε μεγάλη ταλαιπωρία. Δε τα έχουν εκεί για καμιά ώρα, αλλά για πολλές ώρες χωρίς διάλειμμα, και συνεχώς σηκώνονται, κάθονται και κουβαλάνε κόσμο ανά 5 λεπτά.. Τουλάχιστον είδαμε πώς λίγο παραέξω υπήρχε ένας στάβλος και είχε κι άλλες καμήλες, οπότε ελπίζω πως τις εναλλάσσουν και δε ταλαιπωρούνται συνέχεια οι ίδιες..

Κάτσαμε σε μια γωνιά και αδειάσαμε από τα παπούτσια μας μισό κιλό άμμο! Μετά μπήκαμε στο camp το οποίο ήταν ήδη γεμάτο κόσμο. Στο κέντρο είχε μια υπερυψωμένη σκηνή και γύρω γύρω πολλά χαμηλά ξύλινα τραπεζάκια με μαξιλάρες. Επίσης γύρω γύρω υπήρχαν δωματιάκια, άλλο για τα ποτά, άλλο για να κάνεις henna, άλλα ήταν wc, και ένα που είχε παραδοσιακά ρούχα κρεμασμένα. Μπήκαμε στο τελευταίο για να δοκιμάσει ρούχα ο σύζυγος! Εγώ δεν ήθελα, δε μου άρεσαν τα κατάμαυρα γυναικεία. Περιμέναμε αρκετά γιατί καποιοι έβαζαν τα ρούχα και το τυρμπάν και έφευγαν μετά με αυτά! Κάποια στιγμή τα καταφέραμε και τον ντύσαμε Άραβα! Αν δεν τον ήξερα θα τον πέρναγα σίγουρα για ντόπιο! Έμοιαζε πάρα πολύ!

Mετά από αυτό ψάξαμε ένα τραπεζάκι να βολευτούμε, να πιούμε κάτι και να περιμένουμε να ανοίξει ο μπουφές γιατί πεινούσαμε σαν λύκοι! Ο μπουφές άνοιξε και γεμίσαμε το πιάτο μας με κάποια δικά τους φαγητά και σάλτσες (που δε μας τρέλαναν κιόλας), αραβικές πίτες και ψητό κρέας. Και μόλις φάγαμε ξεκίνησαν και οι χοροί! Εντάξει τουριστίλα αλλά είχε και την πλάκα του! Η χορεύτρια έκανε τις φιγούρες της και μετά σήκωσε και άντρες από το κοινό για να τους μάθει.. Μετά σήκωσε όλες τις γυναίκες (εγώ εννοείται δεν πήγα ).

Κάποιες παρέες είχαν μαζευτεί γύρω από φωτιά που έκαιγε ή καπνιζαν sisha.. Πολλές γυναίκες είχαν μαζευτεί σε ένα δωματιάκι όπου μια κοπέλα τους έκανε Henna tattoo στο χέρι ή στο πόδι (ούτε από αυτό έκανα).. Μετά τους χορούς η βραδιά τελείωσε και ψάχναμε τον οδηγό μας για να μας γυρίσει πίσω.. Ξανά η ίδια παρέα μέσα στο τζιπ και ξανά μέχρι να βγούμε από την έρημο ο οδηγός μας χοροπηδούσε στην άμμο.. Αλλά και όταν βγήκαμε έτρεχε πολύ.. Φαινόταν βέβαια πολύ έμπειρος οδηγός για να κάνει και όλα αυτά τα κόλπα, αλλά εμείς είχαμε δεθεί με τις ζώνες μας.. Ρωτήσαμε τους Ινδούς πως πέρασαν και ήταν ενθουσιασμένοι με το dune bashing, "very nice, svoum svoum" μας έλεγαν!

Αυτή τη φορά έκατσε δίπλα μας ο υπναράς κύριος, και άρχισε πάλι το ροχαλητό.. Μας πήρε σε κάποια φάση και μας ο ύπνος, είμασταν πολύ κουρασμένοι.. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 10, και αφού βγάλαμε όλη την άμμο από πάνω μας και κάναμε μπάνιο πέσαμε ξεροί για ύπνο!

Ακολουθεί το φωτογραφικό υλικό από το σαφάρι..