Ελληνικό Πάσχα - Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες (μια παρεΐστικη ιστορία).

[Smaragda53]

Θα μου πεις, Πάσχα χριστουγεννιάτικα? Τι να κάνουμε, τώρα ανακάλυψα αυτή την ιστορία σου Ψηλέ! ΄Εχω πάει σ΄όλα τα μέρη εκτός Ρόδο και Σάμο και συμφωνώ απόλυτα με τα φριχτά βαρελότα της Ανάστασης. Μια φορά είχα χωθεί κάτω από κάτι εγκαταλειμμένα τραπέζια, τις περισσότερες φορές όμως όπου φύγει-φύγει. Το γέλιο που έκανα όμως με τα κοστουμάκια της Ανάστασης! Εγώ φόραγα καινούργια παπούτσια που πάντα με χτυπούσανε - χα! χα! Τι πλάκα που έχει η παρέα σας! Σας εύχομαι πολλές ακόμα πασχαλινές εκδρομές και "να μη φοβάσαι να γερνάς"!

 

[psilos3]

Θα μου πεις, Πάσχα χριστουγεννιάτικα? Τι να κάνουμε, τώρα ανακάλυψα αυτή την ιστορία σου Ψηλέ! ΄Εχω πάει σ΄όλα τα μέρη εκτός Ρόδο και Σάμο και συμφωνώ απόλυτα με τα φριχτά βαρελότα της Ανάστασης. Μια φορά είχα χωθεί κάτω από κάτι εγκαταλειμμένα τραπέζια, τις περισσότερες φορές όμως όπου φύγει-φύγει. Το γέλιο που έκανα όμως με τα κοστουμάκια της Ανάστασης! Εγώ φόραγα καινούργια παπούτσια που πάντα με χτυπούσανε - χα! χα! Τι πλάκα που έχει η παρέα σας! Σας εύχομαι πολλές ακόμα πασχαλινές εκδρομές!

Ευχαριστώ πολύ καταρχάς για τα καλά σου λόγια και τις ευχές σου!
Όσο για τα βαρελότα και τις κροτίδες έχω καταλήξει να τα σιχαίνομαι, με άσχημες πάντα «ευχές» σε όσους τα χρησιμοποιούν και το βρίσκουν μάλιστα και διασκεδαστικό.

Η συγκεκριμένη ιστορία γράφτηκε υπό μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και με πονάει, καθώς δύο συνεχόμενα χρόνια τώρα ή ωραιότερη συνήθεια που ονομάζεται Πασχαλινή εκδρομή έχει μπει στο πάγο.
Ας ελπίσουμε το 22 να είναι ένα διαφορετικό και αισιόδοξο έτος, τουλάχιστον σ' αυτό το τομέα.
Να είσαι καλά.

 

[Smaragda53]

2011 – Χίος



Αν για κάποιους το όνομα της Κέρκυρας είναι το νούμερο ένα σε ταξιδιωτικό προορισμό, αυτό της Χίου είναι σίγουρα το δεύτερο, καθώς έχει συνδεθεί άρρηκτα με Πασχαλινό τουρισμό κυρίως λόγω του έθιμού στο Βροντάδο αλλά και όχι μόνο.

Δε θέλαμε φυσικά και πολλά για να καταλήξουμε εκεί, καθώς μόνο και μόνο το γεγονός ότι το νησί αποτελούσε προορισμό το έκανε αυτόματα ταξιδιωτικό μας στόχο. Βοήθησε πάρα πολύ στην απόφαση μας και η απευθείας πρόσβαση από τη Θεσσαλονίκη με πολύ βολικές πτήσεις της Astra και καλές τιμές. Το ξενοδοχείο από κει και πέρα ήταν το μόνο εύκολο, αστοχήσαμε όμως στο καταρτισμό του πλάνου και στη μη ενοικίαση αυτοκινήτου, κάτι που θα το καταλαβαίναμε σχεδόν αμέσως. Ήταν μια εποχή επίσης που τριγυρνούσαμε πολύ στο Βόρειο Αιγαίο.

Ωστόσο η παγιωμένη πλέον κατάσταση είχε πάρει για τα καλά το δρόμο της. Αναζήτηση εισιτηρίων από πολύ νωρίς, εύρεση στόχου από ακόμα πιο νωρίς (οι συζητήσεις ξεκινούν από το τρέχων Πάσχα για το επόμενο) και η παρέα ανοιχτή όπως πάντα για νέα μέλη. Μια



Μεγάλη Πέμπτη

Το γεγονός ότι η Astra μας άλλαξε το πρόγραμμα λίγες μέρες πριν, κάνοντας μας τη πτήση από βραδινή σε μεσημεριανή, δε μας στεναχώρησε καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα καθώς κερδίζαμε χρόνο, βόλτες, τραπέζια κτλ στο νησί. Προσγειωθήκαμε με ασφάλεια καθώς είχε λίγο αέρα στο αεροδρόμιο του νησιού και λίγα λεπτά μετά ήμασταν στο ξενοδοχείο, καθώς το αεροδρόμιο είναι ουσιαστικά μέσα στη πόλη!

Δε χάσαμε χρόνο, πιάνοντας σχεδόν αμέσως τραπέζι σε ένα από τα πολύ ωραία τσιπουράδικα της παραλιακής. Γενικά προλάβαμε και τα κάναμε όλα τη Πέμπτη το βράδυ, διαπιστώνοντας πόσο έντονη νυχτερινή ζωή έχει η Χίος. Γυρίσαμε αρκετά μπαρ:

View attachment 308775

Και όπως είναι απόλυτα φυσικό είδαμε το ξημέρωμα:

View attachment 308776

Το πρώτο μας ξημέρωμα στο νησί:

View attachment 308777



Μεγάλη Παρασκευή

Το σοβαρότερο λάθος της εκδρομής ήταν ότι δε νοικιάσαμε ένα αυτοκίνητο να κάνουμε τη δουλειά μας και να δούμε τα πάντα όπως θέλαμε. Αφού βγήκαμε παραλιακά, κατευθυνόμενοι προς τα ΚΤΕΛ:

View attachment 308778 View attachment 308779

Όπου διαπιστώσαμε ότι δεν διεξάγονται δρομολόγια τη Μεγάλη Παρασκευή.

Έτσι αναγκαστικά στραφήκαμε στη πολύ ακριβή λύση του Ταξί, μιας και δεν είχαμε πολύ χρόνο. Προορισμός μας ήταν τα πασίγνωστα Μεστά, περιοχή στα νότια του νησιού σε απόσταση σχεδόν 40 χιλιομέτρων από τη πόλη.

Περάσαμε μέσα από το μοναδικής ομορφιάς χωριό με το όνομα Πυργί στο οποίο δε σταματήσαμε. Αυτά είναι τα λάθη του σχεδιασμού που πληρώσαμε…

Το ταξί μας άφησε στο επίνειο των Μεστών, χωρίς δυστυχώς να μας πληροφορήσει ότι τέτοια εποχή δεν υπήρχε τίποτα να κάνουμε εκεί:

View attachment 308780 View attachment 308781

Πάρα μόνο μια ολιγόλεπτη βόλτα:

View attachment 308782

Πήραμε ψύχραιμα το γεγονός και ξεκινήσαμε με τα πόδια προς το χωριό των Μεστών:

View attachment 308784

Η διαδρομή στο κάμπο με τα ελαιόδεντρα ήταν υπέροχη, επαναφέροντας το χαμένο μας κέφι:

View attachment 308783 View attachment 308785

Λίγα χιλιόμετρα περπατήματος μετά, μπαίναμε στο πανέμορφο αυτό χωριό της Χίου:

View attachment 308786

Ένα χωριό πετρόχτιστο απ’ άκρη σ’ άκρη που αδημονούσαμε να περπατήσουμε:

View attachment 308787

Περάσαμε από τη κεντρική πλατεία:

View attachment 308791

Και χαθήκαμε στα στενάκια:

View attachment 308792

Στενάκια πολύ όμορφα γεμάτα μυρωδάτα λουλούδια:

View attachment 308793 View attachment 308794

Γραφικά σημεία με καμάρες:

View attachment 308795 View attachment 308796

Δαιδαλώδη σοκάκια του οικισμού που ανήκει στα περιβόητα Μαστιχοχώρια, τα οποία χαίρεσαι να περπατάς:

View attachment 308797 View attachment 308798

Μια πολύ ωραία εμπειρία από ένα ξεχωριστό μέρος της Ελλάδας:

View attachment 308799
View attachment 308801
View attachment 308800

Προχωρήσαμε στους λαβίρυθους του χωριού:

View attachment 308802
View attachment 308803

Καταλήξαμε και πάλι στη πλατεία η οποία ήταν γεμάτη κόσμο. Ήταν η ώρα για το καθιερωμένο ουζάκι της Μεγάλης Παρασκευής, σε ιδανικές συνθήκες με υπέροχα πραγματικά συναισθήματα:

View attachment 308804

Παρακολουθήσαμε εκεί τις διαδικασίες του Επιταφίου κι αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας γυρίσαμε το βράδυ πλέον στη πόλη της Χίου.

Βράδυ το οποίο οι μόνοι που είχαμε αντοχές να ακολουθήσουμε ήμασταν εγώ κι ο Κωστάκης:

View attachment 308805

Γυρίσαμε τα ροκ μπαρ της περιοχής, καταλήξαμε σε ένα κλαμπ και σε ένα άλλο βραδινό μαγαζί και καθώς θέλαμε να συνεχίσουμε τη νύχτα και ψάχναμε ένα μπαρ ακόμα, ενεργήσαμε στα πλαίσια του «ρωτώντας πας στη πόλη» και ρωτήσαμε δύο παλικάρια που βρήκαμε στη παραλιακή μήπως το ξέρουν.

Με χαρά μας απάντησαν ότι και αυτοί πηγαίνουν στο ίδιο και μας πρότειναν να μας πάνε με το αμάξι τους. Δύο εμείς και δύο οι Χιώτες λοιπόν (σα την ομώνυμη παροιμία) ξεκινήσαμε για το προορισμό μας, για μια νέα μπαρότσαρκα για την ακρίβεια, αφού πρώτα κάναμε στάση σε ένα άλλο κλαμπ που ήταν η παρέα τους, μας γνωρίσανε, μας κεράσανε τεκίλες, πριν συνεχίσουμε το δρόμο μας φτάνοντας στο μαγαζί το οποίο ψάχναμε, όπου επίσης μας κεράσανε τα ποτά. Τι να πω, δεν έχω λόγια για τη φιλοξενία των ανθρώπων σε δύο άγνωστους ουσιαστικά τύπους…

Το όλο περιστατικό το αναφέρω ως δείγμα ευγνωμοσύνης στα παιδιά. Να είστε πάντα καλά!



Μεγάλο Σάββατο

Μετά και τη περιπετειώδη προηγούμενη νύχτα, σηκωθήκαμε πριν το μεσημεράκι και βγήκαμε για βόλτα στη Χίο.

Ήπιαμε το καφέ μας σε μια πολύ όμορφη πλατεία πίσω από τη παραλία:

View attachment 308806 View attachment 308807

Μετά από μια μικρή βόλτα που κάναμε στην αγορά, ακολουθήσαμε από τύχη μια ταμπέλα που παρέπεμπε προς το «Ουζερί του Μπελαμή» λέγοντας «πάμε κι ότι βγει, αν δε μας αρέσει φεύγουμε»

Έλα όμως που η επιλογή μας ήταν λίρα εκατό! Ένα ουζερί με ιδιαίτερη διακόσμηση, πολύ καλό φαγητό και το περίφημο καζανιαστό ούζο της Χίου, που δοκιμάζαμε πρώτη φορά:

View attachment 308808

Οι γαρίδες στη σχάρα με τη λευκή σάλτσα ακόμα με στοιχειώνουν:

View attachment 308810

Βαρύ κάθισμα καθώς μας πήρε η ώρα -και τα ούζα- οπότε πάλι καλά να λέμε που ήταν Σάββατο και έπρεπε να προλάβουμε την Ανάσταση:

View attachment 308809
View attachment 308811

Ήπιαμε μια μπύρα στο καφενείο κάτω από το ξενοδοχείο για σβήσιμο και ανεβήκαμε να ετοιμαστούμε.

Σάββατο βράδυ και όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ξακουστό Βροντάδο με το έθιμο του Ρουκετοπόλεμου να κλέβει τη παράσταση.

Πήραμε ένα ταξί καθώς η απόσταση ήταν κάτι λιγότερο από 10 χλμ και φτάσαμε στην «εμπόλεμη ζώνη» πριν τις 12. Φυσικά οχήματα δεν επιτρέπονταν εντός του οικισμού οπότε οφείλαμε να τον διασχίσουμε με τα πόδια:

View attachment 308812

Ευτυχώς το γλέντι με τις ρουκέτες δεν είχε ξεκινήσει για τα καλά ακόμα, δίνοντας μας την ευκαιρία να δούμε τις οχυρώσεις μέσα στο χωριό:

View attachment 308814

Έπρεπε να κατευθυνθούμε ορεινά, αφενός για να κάνουμε ανάσταση σε μία από τις δύο εκκλησίες, αφετέρου για να έχουμε καλύτερη θέα προς τη μάχη:

View attachment 308813

Ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος καθώς φυσούσε πάρα πολύ και μας έκανε να κρυώνουμε..

View attachment 308815

Όντως λίγο μετά τις 12 αρχίζει ο πόλεμος, ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στα χρόνια τις τουρκοκρατίας και αποτελεί ουσιαστικά μάχη μεταξύ των ενοριτών της Παναγίας της Ερειθιανής και του Αγίου Μάρκου. Η βροχή από τις φλεγόμενες ρουκέτες ξεσπάει λίγο μετά το Χριστός Ανέστη, και νικητής ανακηρύσσεται αυτός που θα πετύχει περισσότερες φορές το καμπαναριό του αντιπάλου. Ένα έθιμο γνωστό παγκοσμίως που ετοιμάζεται όλο τον υπόλοιπο χρόνο:

(συγγνώμη για τη ποιότητα του βίντεο, δεν ήταν και σοβαρές οι πηγές λήψης το 2011)

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό όλο αυτό που αντικρύζουν τα μάτια σου από κει ψηλά! Δε ξέρω αν το έθιμο τείνει προς διακοπή καθώς είναι μεγάλη η επικινδυνότητα του, ωστόσο δικαιολογεί τη φήμη που υπάρχει γύρω απ’ αυτό.

View attachment 308816

Το πρόβλημα βέβαια είναι και διαδικαστικό. Το χωριό έχει μόνο δύο δρόμους και συγκεκριμένο τρόπο πρόσβασης και εξόδου. Αν εσύ θέλεις να βγεις απ’ αυτό ενώ η μάχη μαίνεται πρέπει να περάσεις μέσα από το πεδίο βολής, κάτι που είναι αρκετά επικίνδυνο. Δεν μπορούσαμε όμως να περιμένουμε καθώς είχαμε κρυώσει πολύ. Έπρεπε να γυρίσουμε στη πόλη της Χίου. Περιμέναμε λοιπόν να κοπάσει η αναμέτρηση, κατεβήκαμε τρέχοντας προς το χωριό, προλαβαίνοντας τη τελευταία στιγμή να κρυφτούμε πίσω από ένα πυροσβεστικό όχημα για να είμαστε ασφαλείς, πιάνοντας παράλληλα τη κουβέντα με τον εποχικό πυροσβέστη για το όλο έθιμο και τη προετοιμασία του. Ακόμα μια τρεχάλα μετά από μισή ώρα μας έβγαλε από τη ζώνη του πυρός, μπαίνοντας στο πρώτο ταξί που βρήκαμε.

Η θαλπωρή της ζεστής σούπας αλλά και του Jameson αμέσως μετά ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί μετά από τη σύντομη περιπέτεια μας στο Βροντάδο!



Κυριακή του Πάσχα

Ξυπνήσαμε και ήπιαμε καφεδάκι στη λιακάδα εκμεταλλευόμενοι το καλό καιρό. Ξέραμε ότι πρακτικά ήταν η τελευταία ημέρα καθώς πετούσαμε το πρωί της Δευτέρας, ωστόσο ήταν Κυριακή του Πάσχα και δεν είχαμε τη παραμικρή διάθεση για χαλάρωμα.

Αρχικά επισκεφτήκαμε το εμφανώς παραμελημένο κάστρο της Χίου το οποίο μας έκανε κακή εντύπωση:

View attachment 308818 View attachment 308819

Μάλιστα σε κάποιο σημείο είχε μεταβληθεί σε πάρκινγκ:

View attachment 308820

Η σύγκριση με αντίστοιχα κάστρα ανά την Ελλάδα είναι αναπόφευκτη… Η εγκατάλειψη σε όλο της το μεγαλείο…

Φύγαμε προς τον άδειο πεζόδρομο της αγοράς:

View attachment 308821

Βγαίνοντας παραλιακά για μερικές φωτογραφίες:

View attachment 308822 View attachment 308823

Επίσης χωρίς το παραμικρό ίχνος ομορφιάς η παραλιακή της Χίου:

View attachment 308824

Η καλή τύχη του ταξιδιώτη μας ευνόησε για πολλοστή φορά στο νησί, ρίχνοντας μας πάνω σε μια μουσική ταβέρνα με το όνομα παράγκα. Μπήκαμε χωρίς να το σκεφτούμε και πιάσαμε ένα τραπέζι το οποίο γεμίσαμε με πολύ ωραία Πασχαλινά πιάτα:

View attachment 308826

Και φυσικά πολλά κιλά εκλεκτό κόκκινο κρασί:

View attachment 308825

Το μεσημέρι έφερε το απόγευμα, το απόγευμα το βράδυ και το βράδυ τα όργανα, με εμάς να δίνουμε δεύτερη φορά παραγγελία. Είδαμε το μαγαζί να γεμίζει και ν’ αδειάζει, ακούσαμε όλο το πρόγραμμα, κεράσαμε την ορχήστρα, δώσαμε τις παραγγελιές μας, χορέψαμε και αποχωρήσαμε αξιοπρεπέστατοι λίγο μετά τη μία, περνώντας για μια ακόμη φορά εκπληκτικά σε Κυριακάτικο τραπέζι!

View attachment 308827

Το κλείσιμο στα μπαρ της Χίου ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν λίγες ώρες πριν αναχωρήσουμε. Η πρωινή πτήση της Δευτέρας ήταν βάρβαρη ώρα, γύρω στις εννιά το πρωί, κάτι που ήταν δυστυχώς αναπόφευκτο σε μία κατά τα άλλα υπέροχη εκδρομή

View attachment 308828



Βαθμολογία εκδρομής

Έθιμα: 9 (Για το ξεχωριστό έθιμο στο Βροντάδο)

Τιμή/παροχές: 7 (Δεν διαπιστώσαμε κάπου υπερβολή στις τιμές)

Γαστρονομία: 7 (Αρκετά καλό φαγητό όπου κι αν φάγαμε)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 9 (Είστε ωραίοι ρε μάγκες)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 6 (Μεστά, Πυργί και χωριά το σώζουν. Η πόλη τραγική)

Νυχτερινή ζωή: 9 (Πολύς και ωραίος κόσμος, αρκετές επιλογές)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 7 (Εφόσον υπάρχει μεταφορικό μέσο το νησί έχει πολλά να προσφέρει. Σπήλαια, χωριά, δάση, παραλίες και πολλά άλλα)



Μέσος όρος: 7,7 Με τη Χίο να σκοράρει πολύ ψηλά συνολικά και να αποτελεί άξιο προορισμό για το Πάσχα

την επόμενη φορά να επισκεφθείς τον Κάμπο και τα υπόλοιπα Μαστιχοχώρια

2014 - Άνδρος



Είχαμε απομακρυνθεί τα τελευταία χρόνια από το Πάσχα στις Κυκλάδες, είτε για λόγους πρόσβασης, είτε για λόγους επιλογών. Προτιμήθηκαν άλλοι προορισμοί πιο λογικοί και σίγουρα πιο εύκολοι.

Ένα εξάμηνο περίπου πριν το Πάσχα όμως άρχισε να μπαίνει στο μυαλό μου η Άνδρος, με αφορμή την επίσκεψη φίλων για το τριήμερο της 28ης και τα καλά λόγια που μου είπαν. Έθεσα το όνομα του νησιού στη κουβέντα λίγο καιρό μετά, βλέποντας ότι υπάρχει βατή πρόσβαση μέσω Ραφήνας στο κοντινό στην Αττική νησί.

Έτσι εύκολα κέρδισε η προοπτική να δούμε άλλο ένα νησί στο Κυκλαδίτικο χώρο, που είχε εντελώς διαφορετικά στοιχεία από τις άλλες Κυκλάδες και δεν αποτελούσε υψηλό στόχο για καλοκαιρινές διακοπές.

Η εκδρομή ήταν αρκετά οικονομική στα οδοιπορικά της, καθώς πέρα από το εισιτήριο του πλοίο και του ΚΤΕΛ έως τη Ραφήνα, η οικονομικότατη μετακίνηση της Ryan από Θεσσαλονίκη, αλλά και το κατάλυμα σε πολύ καλή τιμή, έπαιξαν το ρόλο τους!



Μεγάλη Παρασκευή

Η γαλήνια θάλασσα βοήθησε ώστε το ταξίδι να είναι όχι μόνο ανώδυνο (καθώς άμα σε πιάσει θάλασσα μεταξύ Εύβοιας – Άνδρου άστο καλύτερα) αλλά και απολαυστικό:

View attachment 309553

Τη βγάλαμε στο κατάστρωμα καθώς οι κλασσικοί Ελληναράδες έπιαναν από τρεις θέσεις ο καθένας για να κοιμηθούν, σε ένα πλοίο που γινόταν το αδιαχώρητο κι εμείς ήμασταν πολύ κουρασμένοι για να μαλώσουμε. Ούτε δυο ώρες μετά πιάσαμε την Άνδρο:

View attachment 309554

Αρχίζοντας να μπαίνουμε στο κύριο λιμάνι της το Γαύριο:

View attachment 309555

Ήταν η πρώτη στάση πριν το πλοίο συνεχίσει για τις υπόλοιπες Κυκλάδες:

View attachment 309556

Παραλάβαμε το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει και ξεκινήσαμε για την πόλη της Άνδρου. Η απόσταση των 32 χιλιομέτρων σε νησιώτικο δρόμο με στροφές δεν ήταν ότι καλύτερο με τέτοια αυπνία, ωστόσο κρατούσαμε ακόμα γερά και φτάσαμε στο δωμάτιο με τη πολύ ωραία θέα που είχαμε κλείσει 40 λεπτά μετά:

View attachment 309557

Η ξεκούραση για λίγες ώρες ήταν επιβεβλημένη καθώς η ώρα κόντευε 11 κι εμείς δεν είχαμε κοιμηθεί ακόμα. Τελευταία βραδινή πτήση και αναμονή περίπου 5 ώρες στο Βενιζέλος μέχρι να φύγουμε για Ραφήνα δε το επέτρεψαν!

Ανασυνταχθήκαμε το μεσημεράκι και γεμάτοι πλέον ξεκινήσαμε να δούμε την Άνδρο.

View attachment 309558

Περάσαμε τα παλιά αρχοντικά με την ωραία θέα:

View attachment 309559

Βγαίνοντας στο κεντρικό πεζόδρομο με το πολύ κόσμο:

View attachment 309560

Και τη κατάμεστη πανέμορφη πλατεία με το πλατάνι:

View attachment 309561

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα στενάκια:

View attachment 309562

Κάνοντας στάση για να προσκυνήσουν όσοι ήθελαν τον επιτάφιο στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου:

View attachment 309563

Συνεχίζοντας προς την Αγία Βαρβάρα:

View attachment 309564

Καταλήγοντας στη πολύ γνωστή πλατεία «Αφανούς Ναύτη» σήμα κατατεθέν και σύμβολο του νησιού:

View attachment 309565
View attachment 309638

Επιστρέψαμε προς τη κεντρική πλατεία θαυμάζοντας την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική:

View attachment 309567

Η Άνδρος δεν είναι όπως τα άλλα νησιά των Κυκλάδων που έχουμε συνηθίσει, τουναντίον έχει το δικό της ξεχωριστό ύφος και στυλ. Κανονικές κεραμοσκεπές, πλούτος, μεγάλα αρχοντικά, βλάστηση κτλ.

Το τραπέζι που άδειασε την ώρα που περνούσαμε από την όμορφη πλατεία ήταν θεόσταλτο δώρο. Ακόμα δεν είχαμε συστηθεί στο νησί, οπότε φροντίσαμε να καθίσουμε και να το γεμίσουμε:

View attachment 309568

Δεν ήταν όμως και η πιο ευχάριστη εμπειρία, καθώς το βλακωδέστατο & βάρβαρο «έθιμο» με τις κροτίδες να σκάνε από παντού έκανε τη παραμονή μας ανυπόφορη σε σημείο αηδίας. Βρίσαμε, ξαναβρίσαμε, κάναμε παράπονα στο κατάστημα 1-2 φορές λαμβάνοντας άξεστες απαντήσεις και γράψιμο, με αποτέλεσμα να σηκωθούμε να φύγουμε μοιράζοντας «ευχές» μέρα που ήταν… Αν έπιανα έναν θα τον έβαζα να τις φάει τις κροτίδες. Πρώτο κακό σημάδι στο νησί.

Συνεχίσαμε το δρόμο μας έχοντας πεινάσει. Φτάσαμε απέναντι από τη Μητρόπολη και κάναμε στάση σε ένα σουβλατζίδικο για να πιούμε μια μπύρα και να φάμε κάτι:

View attachment 309569

Λογαριασμός; Κοντά στα 80€ για μπύρες και σάντουιτς. Δεύτερος κακός οιωνός…

Παρακολουθήσαμε για λίγο τη περιφορά και νύχτα πλέον γυρίσαμε στο δωμάτιο για να αράξουμε και να ετοιμαστούμε:

View attachment 309570

Το μπαρ που διαλέξαμε να πιούμε τα ποτά μας το πρώτο βράδυ δεν ήταν άσχημο. Βράδι γιορτινό καθώς κλείναμε τη δέκατη σερί εκδρομή!

View attachment 309571

Γυρίσαμε χαρούμενοι πριν προλάβει να ξημερώσει εντελώς. Και το ξημέρωμα στο Αιγαίο είναι όμορφο, πολύ όμορφο..

View attachment 309572



Μεγάλο Σάββατο

Ξύπνημα και καφεδάκι στην ωραία θέα του δωματίου:

View attachment 309573

Η μέρα είχε ανάβαση στα ορεινά της Άνδρου κι εξερεύνηση των πηγών και των χωριών της. Κάναμε στάση λίγο μετά στην όμορφη πηγή με το όνομα Σάριζα:

View attachment 309574

Χωρίς να χάσουμε την ευκαιρία για πανοραμικές λήψεις της Πόλης, μιας και η πολύ καλή μέρα βοηθούσε σ’ αυτό:

View attachment 309575

Η πλατεία του αφανούς ναύτη και το κάστρο από ψηλά:

View attachment 309576

Είχα τσεκάρει στις σημειώσεις μου την επίσκεψη στη «Ρεματιά της Πυθάρας» ένα μικρό υδροβιότοπο με λιμνούλες και μικρούς καταρράκτες μέσα σ’ ένα καταπράσινο τοπίο. Μπήκαμε στο μονοπάτι για το λόγο αυτό:

View attachment 309577

Όμως η παρέα δεν έκρινε σκόπιμο να ακολουθήσει τη διαδρομή κι εγώ ζυγίζοντας τις περιστάσεις δε πήγα μόνος μου, κάτι που μετάνιωσα και θα έκανα πολύ πιο εύκολα σήμερα. Αν βρεθείτε στην ίδια θέση μη το χάσετε…

Κατόπιν αυτού συνεχίσαμε τη πορεία μας προς το χωριό Μαίνητες, καταπράσινο και χτισμένο ανάμεσα στα πλατάνια και τις καρυδιές, γνωστό για τις πηγές του, το νερό που τρέχει ουσιαστικά από το στόμα μαρμάρινων λεόντων:

View attachment 309578

Οι πηγές βρίσκονται κάτω από το ιερό της Παναγίας, για το οποίο λέγεται ότι είναι χτισμένο σε θέση αρχαίου ναού (τι περίεργο, ακόμα ένα) και τα νερά τους αξιοποιούνται στο πότισμα των τριγύρω χωραφιών:

View attachment 309579

Εκεί είχαμε μια πολύ ωραία απρόσμενη συνάντηση. Αφού αλλάξαμε δυο κουβέντες βγήκαμε μια φωτογραφία:

View attachment 309580

(ΤΖΙΜΑΚΟ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ)

Προχωρημένο μεσημέρι πλέον και το τοπίο ήταν παραπάνω από θελκτικό για τραπέζι. Ανάμεσα στα δέντρα και τα τρεχούμενα νερά απολαύσαμε τους μεζέδες και τις παγωμένες μπύρες, ίσως στο καλύτερο γεύμα μας στο νησί:

View attachment 309582 View attachment 309581

Αναχωρήσαμε αφού έπεσε ο ήλιος και ήπιαμε το νεράκι μας από τη πηγή:

View attachment 309583

Κατεβαίνοντας στη πόλη που μου άρεσε πολύ τούτη την ώρα:

View attachment 309584

Κάναμε τη βόλτα μας και καθίσαμε στη πολύ όμορφη «Πλατεία γηροκομείου» για μερικές ακόμα μπυρίτσες:

View attachment 309585

Έπρεπε όμως να ετοιμαστούμε για την ανάσταση καθώς οι ώρα πλησίαζε, οπότε ετοιμαστήκαμε και κατεβήκαμε ξανά στη πόλη:

View attachment 309586

Φτάνοντας στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, σε μια ωραία τελετή ανάστασης με πυροτεχνήματα, χωρίς δυστυχώς να αποφύγουμε και πάλι τους κόπανους με τις κροτίδες:

Γυρίσαμε προς τα πίσω στην άδεια πόλη, καθώς όλοι γύρισαν στα σπίτια τους για φαγητό:

View attachment 309587

Πιάνοντας καλό πόστο σ’ ένα όμορφο μπαρ αμέσως μόλις άνοιξε:

View attachment 309588

Περνώντας πολύ καλά τη βραδιά και καταναλώνοντας περισσότερο:

View attachment 309589

Πληρώσαμε τον υψηλό λογαριασμό -σχετικά με όσα παραγγείλαμε- με εύλογες απορίες, ρωτώντας και λαμβάνοντας τη διαβεβαίωση ότι είναι τόσο. Δεν επιμείναμε, είχαμε πιεί και αρκετά, οπότε θα βγάζαμε άκρη την άλλη μέρα.

Όταν βγήκαμε είχε κιόλας ξημερώσει για τα καλά:

View attachment 309590

Τα βάλαμε κάτω μεταξύ μας και καταλάβαμε μετά από λίγη ώρα ότι όντως είχε γίνει λάθος και πληρώσαμε παραπάνω στο μπαρ, ωστόσο είχε κιόλας κλείσει… Θα επιχειρούσαμε συνεννόηση την άλλη μέρα, ωστόσο ακόμα ένα πολύ κακό παράδειγμα για τις επιχειρήσεις εστίασης του νησιού ήταν γεγονός!

Ενώ οι τρεις της παρέας επέστρεψαν για ύπνο, εγώ κι ακόμα ένας είχαμε διάθεση για πρωινή βόλτα. Ήμουν τυχερός γιατί είχα μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή, οπότε ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε το γνωστό πεζόδρομο:

View attachment 309591

Φτάνοντας και πάλι στον Άγιο Γεώργιο:

View attachment 309592

Βλέποντας τον ήλιο να ξεπροβάλλει:

View attachment 309593

Συνεχίσαμε τη βόλτα στα όμορφα στενά της Άνδρου:

View attachment 309595

Βλέποντας το πλοίο να παραμένει δεμένο απέναντι:

View attachment 309596

Βγαίνοντας στη πλατεία του Αφανούς Ναύτη:

View attachment 309597

Έχοντας απέναντι μας το κάστρο της Άνδρου, το οποίο αποτελούσε οχυρωμένη κατοικία του Ενετού ηγεμόνα Μαρίνου Δάνδολου όταν κατέκτησε το νησί και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς των Ναζι το 1943:

View attachment 309598

Αλλά και το ξακουστό φάρο Τουρλίτη ,μοναδικό στην Ευρώπη χτισμένο σε βράχο πάνω στη θάλασσα, ο οποίος λειτουργεί από το 1897 όντας ο πρώτος αυτόματος φάρος στην Ελλάδα και καταστράφηκε ομοίως το 1943 αλλά ανακατασκευάστηκε:

View attachment 309599

Κατεβήκαμε στο γεφυράκι του κάστρου:

View attachment 309600

Όπου τόλμησα να ανέβω για τη φωτογραφία, κάτι που δεν ήταν εύκολο:

View attachment 309601

Από κει φαινόταν και το μικρό, όμορφο και πολύ γνωστό εκκλησάκι της Παναγιάς Θαλασσινής:

View attachment 309602

Χωρίς δισταγμό πήραμε το δρομάκι για να πάμε να το δούμε:

View attachment 309603

Βλέποντας την από ψηλά λίγα λεπτά μετά:

View attachment 309604

Κατεβήκαμε προς τη θάλασσα:

View attachment 309605

Φτάνοντας μπροστά από τα σκαλιά της μικρής όμορφης εκκλησίας:

View attachment 309606

Στην οποία ανεβήκαμε για μερικές από τις αγαπημένες μου λήψεις, με φόντο το Τουρλίτη:

View attachment 309607

Πήραμε κατόπιν το παραλιακό δρόμο της επιστροφής:

View attachment 309608

Έχοντας πίσω πολύ ωραίες εικόνες της αυγής:

View attachment 309609

Είχαμε όμως αρχίσει ν' ακούμε φασαρία και φωνές, κάτι που μας έκανε εντύπωση καθώς η ώρα ήταν περασμένες επτάμισι. Σιγουρευτήκαμε ότι δεν είναι ιδέα μας βλέποντας κόσμο να πηγαινοέρχεται και χαρήκαμε ιδιαίτερα. Έγινε το θαύμα του Πάσχα και βρήκαμε το αφτεράδικο του νησιού. Χωρίς να το συζητήσουμε καθόλου, μπήκαμε στο μικρό υποχθόνιο μπαρ (οι ντόπιοι το λένε απλά πάμε στου ‘’Πεπέ’’ όπως μάθαμε) και παραγγείλαμε τις μπύρες μας:

View attachment 309610

Περιττό να πω πόσο μ’ αρέσουν κάτι τέτοια, όλα αυτά τα χρόνια σε όσα νησιά κι αν πάω…

Καθώς η ώρα πλησίαζε στις εννιά, καταφέραμε να επιστρέψουμε για ξεκούραση ενόψει της επόμενης ημέρας:

View attachment 309611



Κυριακή του Πάσχα

Σηκωθήκαμε όπως όπως και αναχωρήσαμε για το Κορθί, γνωστό χωριό και όρμο που πλαισιώνεται από άλλα χωριά και αποτελεί καλοκαιρινό κυρίως προορισμό. Παρκάραμε και αρχίσαμε από τη κλασσική βόλτα στη παραλία:

View attachment 309612

Αλλά και τα ενδότερα του χωριού:

View attachment 309613 View attachment 309614

Βλέποντας τα παιδιά να παίζουν κάποιο παραδοσιακό τοπικό παιχνίδι και πίνοντας ένα καφεδάκι αναχωρήσαμε, καθώς δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνουμε. Πήραμε τον ανηφορικό δρόμο βλέποντας όλη τη θέα προς τον όρμο:

View attachment 309615 View attachment 309616

Φτάνοντας μέχρι τη γνωστή παραλία της Άνδρου στην οποία ήταν αδύνατο να κατέβουμε λόγω ακατάλληλου δρόμου:

View attachment 309617

Γυρίσαμε προς τη πόλη και ανεβήκαμε στα ψηλά όπου καθίσαμε για φαγητό σε μια συμπαθητική ταβέρνα με ωραία θέα:

View attachment 309618 View attachment 309619 View attachment 309621

Την οποία πληρώσαμε όμως ακριβά (και εκεί)

Κατεβήκαμε στα δωμάτια που ήταν κοντά κι ετοιμαστήκαμε μιας και είχε βραδιάσει. Ξεκινήσαμε από το μπαρ που είχε γίνει οικονομική παρεξήγηση, για την οποία το αφεντικό του μαγαζιού μας έλεγε άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, έχοντας απαξιωτικό και ειρωνικό μάλιστα ύφος, χωρίς να δεχτεί το παραμικρό ενώ του εξηγήσαμε ότι έχει άδικο, που ήταν και το προφανές. Δε τραβήξαμε το καυγά πολύ γιατί δεν είχαμε διάθεση να χαλαστούμε, φεύγοντας αηδιασμένοι ακόμα μια φορά από τη συμπεριφορά των επαγγελματιών του νησιού… Ο μόνος άξιος αναφοράς ήταν το παλικάρι που δούλευε σαν υπεύθυνος στο μαγαζί, ο οποίος μας πρόλαβε στην έξοδο, μας τράβηξε πιο απόμερα να μην ακουγόμαστε και μας ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά και για τα όσα έγιναν, δίνοντας μας δίκιο λέγοντας μάλιστα την ατάκα «το έχει ξανακάνει με τουρίστες, δεν είναι η πρώτη φορά»…

Δε ξέρω τι να πω πραγματικά, έχοντας γυρίσει τόσα και τόσα μέρη στην Ελλάδα και ιδιαίτερα τόσα μπαρ, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά κι έχω να το λέω. Δεν είναι μόνο η ύπουλη κίνηση να «κλέψει τους τουρίστες χρεώνοντας παραπάνω» που είναι από μόνη της απαράδεκτη, είναι η γαϊδουριά και η συνολική αντιμετώπιση.

Ήπιαμε μερικά αδιάφορα ποτά σε άλλα μπαρ και συνεχίσαμε όπως πολύ καλά ξέρουμε και μόνοι μας. Δε ξενερώνουμε ποτέ σε εκδρομή άλλωστε:

View attachment 309622

Αρχικά Απέναντι απ’ τη Μητρόπολη:

View attachment 309623
View attachment 309624

Και αφού ξημέρωσε και βολτάραμε στη πόλη:

View attachment 309625 View attachment 309626

Καταλήξαμε στο γνωστό αφτεράδικο, όλοι μαζί αυτή τη φορά όπως έπρεπε:

View attachment 309627 View attachment 309628

Πηγαίνοντας για ύπνο πάλι πρωί και βλέποντας τον καιρό να γυρνάει:

View attachment 309629



Δευτέρα του Πάσχα

Ξυπνήσαμε με ψιλόβροχο, μαζεύοντας τα πράγματα μας καθώς η μέρα της αναχώρησης είχε φτάσει, έχοντα όμως χρόνο ακόμα στο νησί. Χαιρετήσαμε την ιδιοκτήτρια (τη μόνη επαγγελματία και σχετικά φιλόξενη που είδαμε στο νησί), αφήσαμε πίσω μας τη πόλη και κατευθυνθήκαμε προς το Μπατσί, παραλιακό χωριό και γνωστό τουριστικό θέρετρο του νησιού κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού:

View attachment 309630

Το ψιλόβροχο και η συννεφιά δε βοηθούσε καθόλου:

View attachment 309631 View attachment 309632

Ήταν ο καιρός και η περίοδος που δεν αναδείκνυε την όποια ομορφιά του μέρους;

View attachment 309633

Ήπιαμε ένα ωραίο καφεδάκι και φάγαμε. Το Μπατσί διέθετε πολλά καταστήματα εστίασης και οι άνθρωποι φαινόντουσαν πιο εξοικειωμένοι με το τουρισμό.

Συνεχίσαμε με μια μικρή βόλτα μέχρι να επιστρέψουμε στο αμάξι:

View attachment 309634

Βλέποντας τους κύκνους να κολυμπούν αμέριμνοι στη θάλασσα:

View attachment 309635

Διανύσαμε τη μικρή απόσταση των 8 χιλιομέτρων ως το Γαύριο και το λιμάνι του όπου παραδώσαμε το αυτοκίνητο και επιβιβαστήκαμε στο πλοίο, γι’ ακόμα μια φορά στο κατάστρωμα:

View attachment 309636

Το πλοίο που θα μας γυρνούσε στην Αττική γη, προκειμένου από κει να αναχωρήσουμε με τη βραδινή πτήση της επιστροφής στη Θεσσαλονίκη, δίνοντας τέλος στη 10 συνεχόμενη πασχαλινή μας εκδρομή!

View attachment 309637



Βαθμολογία εκδρομής


Έθιμα: 7 (Χωρίς κάτι ιδιαίτερο αλλά με ειδυλλιακή ατμόσφαιρα στη Πόλη και τα χωριά)

Τιμή/παροχές: 3 (Πως την έχετε δει ρε αγιογδύτες; Δεν είμαστε όλοι εφοπλιστές)

Γαστρονομία: 6 (Καλούτσικη κουζίνα με ιδιαίτερα τοπικά πιάτα)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 2 (Αφιλόξενοι - αντιτουριστικοί - πονηροί - ανθρωποδιώκτες. Μεγάλο Χ από μένα)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 8 (Υπέροχη η πόλη της Άνδρου, καλούτσικα τα μικρά χωριά, πολλές ιδιαιτερότητες που δε βρίσκεις αλλού στις Κυκλάδες)

Νυχτερινή ζωή: 7 (Για το μέγεθος και τον κόσμο που έχει το νησί αρκετά καλά)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 8 (Σπήλαιο, Κάστρα, αρχαίοι οικισμοί, δάσος, ρεματιές με καταρράκτες και λίμνες, χωριά, παραλίες αρκετά καλά όλα για ένα νησί)


Μέσος όρος: 5,9 Με τη βαθμολογία να διαμορφώνεται έτσι για συγκεκριμένους λόγους...

Οι Ανδριώτες της Χώρας είναι παλιοί πλούσιοι και ψωροπερήφανοι οι περισσότεροι. Είχα πάει καλεσμένη στη Λέσχη τους και "έπαθα" με το ύφος τους! ΄Εχεις δει τη "Μικρά Αγγλία? Συμπεριφέρονται σαν τη μάνα των κοριτσιών!
Στην ίδια ταβέρνα στους Μαίνητες, δεν θα ξεχάσω τις μελιτζάνες παπουτσάκια!
Τέλειες οι φωτογραφίες σου το ξημέρωμα.

2016 – Τήνος & Μύκονος

• Μα καλά, island hopping σε πασχαλινή εκδρομή; Γίνονται αυτά τα πράγματα;
• Γιατί να μη γίνονται; Τι είναι, μόνο για το καλοκαίρι;

Με τη παραπάνω στιχομυθία και τα πολύ φθηνά εισιτήρια που βρήκαμε σε βολικές μάλιστα ώρες για όλους (καθώς κατεβήκαμε χωριστά) κλείσαμε με συνοπτικές διαδικασίες την εκδρομή.

Βέβαια ξέραμε ότι είναι δύο νησιά τα οποία δύσκολα θα επισκεφτούμε καλοκαίρι, το καθένα βέβαια για τους δικούς του λόγους, άποψη που ανατράπηκε για τη Τήνο λίγα χρόνια μετά.

Επίσης είδαμε ότι είναι πολύ εύκολο και βολικό να μετακινηθούμε από το ένα στο άλλο, καθώς η ακτοπλοϊκή σύνδεση ήταν συχνότατη, αλλά ήμασταν αρκετά τυχεροί και στις διαμονές στη Μύκονο αφού βρήκαμε στο κέντρο της χώρας με πολύ χαμηλή τιμή. Για τη Τήνο δε το συζητώ, είναι μακράν από τα πιο φθηνά νησιά σε όλα του, κάτι που τσεκάραμε κλείνοντας δωμάτια & αυτοκίνητο, αλλά διαπιστώσαμε και από κοντά.

Βάζοντας γι’ ακόμα μια εκδρομή μια βόλτα στη Πρωτεύουσα τη Πέμπτη το βράδυ που η νύχτα της είναι πάντα γλυκιά και ιδιαίτερη, ξεκινήσαμε!



Μεγάλη Παρασκευή

Νυσταγμένοι αλλά με πολύ καλή διάθεση αναχωρήσαμε νωρίς το πρωί από το Πειραιά, όπου ευτυχώς οι καιρικές συνθήκες ήταν ιδανικές για ταξίδι:

View attachment 309970

Το γρήγορο πλοίο -που δικαιολογούσε εν μέρει τα χρήματα αγοράς του εισιτηρίου του για πρώτη φορά- έφτασε μετά από δυο ώρες στο παλιό λιμάνι της Μυκόνου, εκεί που δένουν ακόμα αρκετά από τα ταχύπλοα. Βολικό, καθώς δεν είχαμε επιπλέον μετακινήσεις, αφού το καινούριο λιμάνι είναι περίπου 6 χιλιόμετρα εκτός χώρας:

View attachment 309971

Σταματήσαμε να φάμε μια τυρόπιτα, και πήγαμε να βρούμε το δωμάτιο. Αφήσαμε προσωρινά τα πράγματα καθώς ήταν ακόμη νωρίς και βγήκαμε τη πρώτη βόλτα στη χώρα:

View attachment 309972

Το δωμάτιο ήταν πολύ απλό, όχι ότι χρειαζόμασταν κάτι ιδιαίτερο δηλαδή και κόστιζε περίπου 70 ευρώ τη βραδιά το τρίκλινο, με τη τιμή εντός καλοκαιριού να υπερβαίνει τα 200!

Λίγα μέτρα μετά πέσαμε πάνω στο πιο πολυφωτογραφημένο σημείο της Μυκόνου, τη Μικρή Βενετία καθώς ήμασταν δίπλα στη κυριολεξία:

View attachment 309973

Κάναμε μια βόλτα για λίγα ψώνια στα πολύ γραφικά στενάκια της χώρας:

View attachment 309974 View attachment 309975

Και γυρίσαμε στη παραλία:

View attachment 309976

Για ν’ ανεβούμε προς τους ανεμόμυλους:

View attachment 309977

Θαυμάζοντας τη θέα από κει ψηλά:

View attachment 309978

Κατόπιν κατεβήκαμε στη χώρα και πάλι:

View attachment 309979 View attachment 309980

Κάνοντας μια μεγάλη στάση κεντρικότατα για ένα πολύ ωραίο καφέ που τον απόλαυσα γουλιά γουλιά καθισμένος στο Κυκλαδίτικο πεζούλι :

View attachment 309982

Μη χάνοντας την ευκαιρία φυσικά για φωτογραφίες:

View attachment 309983

Η βόλτα συνεχίστηκε προς τη κεντρική παραλία:

View attachment 309985

Με τον καιρό να ναι συννεφιασμένος μεν αλλά πολύ ζεστός:

View attachment 309986

Φτάνοντας μέχρι τη διάσημη και πανέμορφη κυκλαδίτικη εκκλησία Παραπορτιανή ένα αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα υψηλής αισθητικής:

View attachment 309987 View attachment 309988

Συνεχίσαμε από τη πίσω πλευρά:

View attachment 309990 View attachment 309991

Μπαίνοντας πάλι στα στενά Κυκλαδίτικα σοκάκια:

View attachment 309992 View attachment 309994

Περνώντας από τη Μικρή Βενετία δε χάσαμε την ευκαιρία για μερικές φωτογραφίες:

View attachment 309997
View attachment 309995

Και μερικές μπυρίτσες φυσικά στο ανεπανάληπτο αυτό τοπίο:

View attachment 309998

Γυρίσαμε προκειμένου να παραλάβουμε το τρίτο της παρέας που κατέφθανε απόγευμα απευθείας από Θεσσαλονίκη:

Αφού φάγαμε κάτι πρόχειρο ετοιμαστήκαμε για να παρακολουθήσουμε μέρος της περιφοράς και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας νύχτα πλέον στη Μύκονο:

View attachment 310000

Μια Μύκονος που έσφυζε από ζωή κάτι που μας άρεσε αν και δεν είναι καθόλου στο στυλ μας! Κόσμος τόσος όσος και διαφορετικός σχέση με τον κόσμο του καλοκαιριού. Όλα πολύ πιο ήρεμα και προσεγμένα. Ήπιαμε τα ποτά μας τα οποία πληρώσαμε ακριβά όπως είναι λογικό και γυρίσαμε για ύπνο καθώς την άλλη μέρα είχαμε αλλαγή πλάνων.
View attachment 310002 View attachment 310001


Μεγάλο Σάββατο

Ξυπνήσαμε νωρίς να έχουμε την άπλα μας, καθώς το πλοίο γι’ απέναντι έφευγε το μεσημεράκι. Αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε μια βόλτα με το γατούλη του δωματίου να μας κοιτάζει νωχελικός:

View attachment 310003

Βγήκαμε στη μικρή Βενετία και πιάσαμε ένα τραπέζι:

View attachment 310005

Είχαμε χρόνο να πιούμε έναν υπέροχο καφέ με τον ήλιο να καίει:

View attachment 310006

Μια ώρα μετά πήγαμε να πάρουμε τα πράγματα μας προκειμένου να αναχωρήσουμε για το λιμάνι. Το νησί αυτό σου δίνει πάντα αφορμές για φωτογραφίες:

View attachment 310007

Το σύντομο δρομολόγιο προς τη Τήνο ήταν υπέροχο, κι αφού παραλάβαμε το αυτοκίνητο κατεβαίνοντας βρεθήκαμε στα δωμάτια που ήταν ένα λεπτό απ’ το λιμάνι. Δε καθυστερήσαμε καθόλου και πήραμε τους δρόμους :

View attachment 310009

Βλέποντας μπροστά μας τα χωριά της Τήνου:

View attachment 310011

Αν κάτι αξίζει στο νησί αυτό είναι τα υπέροχα χωριά του τα οποία επιβάλλεται να επισκεφτείτε!

Το χωριό που πηγαίναμε δεν ήταν κοντά, καθώς έπρεπε να διανύσουμε 23 χιλιόμετρα. Άξιζε όμως το κόπο και με το παραπάνω. Παρκάραμε και συνεχίσαμε με τα πόδια καθώς δε μπαίνει αυτοκίνητο. Ο Πύργος ήταν μπροστά μας

View attachment 310012

Ένα χωριό που καταλαβαίνει κανείς την ομορφιά του με το που πατήσει το πόδι το και διανύσει τα πρώτα μέτρα:

View attachment 310015 View attachment 310016

Πανέμορφα σπίτια με αυλές και λουλούδια:

View attachment 310018

Γραφικά δρομάκια:

View attachment 310019 View attachment 310020 View attachment 310022

Προσεγμένα κτήρια:

View attachment 310023
View attachment 310025

Κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική:

View attachment 310029 View attachment 310030 View attachment 310031

Το μάρμαρο είναι το κυρίαρχο στοιχείο φυσικά όπου κι αν κοιτάξει κανείς:

View attachment 310026 View attachment 310028

Πώς να μην είναι άλλωστε όταν το χωριό αποτελεί την ιδιαίτερη πατρίδα του φημισμένου γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά και σ’ αυτό μπορεί να βρει κανείς και το μουσείο μαρμαροτεχνίας!

Δε μπορούσα να σταματήσω να φωτογραφίζω τα υπέροχα σημεία

View attachment 310032

και τις κυκλαδίτικες στοές

View attachment 310033

Περιηγηθήκαμε αρκετά στο χωριό και γυρίσαμε στην υπέροχη και δροσερή πλατεία με το πλάτανο:

View attachment 310034

Πιάσαμε ένα τραπέζι στο κέντρο και στρωθήκαμε για τα καλά, σαν Μεγάλο Σάββατο που ήταν και μας άξιζε:

View attachment 310039

Τα υπέροχα μεζεδάκια ήρθαν συνοδεία της Νήσος, ντόπιας Τηνιακής μπύρας και πολυβραβευμένης:

View attachment 310036
View attachment 310037

Σηκωθήκαμε όταν ο ήλιος άρχισε να πέφτει:

View attachment 310040

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής προς το παρκινγκ, έχοντας δει ένα από τα πιο ωραία χωριά των Κυκλάδων:

View attachment 310041

Το βράδυ αφού ετοιμαστήκαμε βγήκαμε για να ζήσουμε την ιδιαίτερη εμπειρία της ανάστασης ανεβαίνοντας στη Μεγαλόχαρη:

View attachment 310042

Η οποία περιττό να σας πω πόσο κόσμο φιλοξενούσε εκείνη την ώρα:

View attachment 310043

Ένας χαμός στον οποίο όμως αξίζει να βρεθεί κάποιος:

View attachment 310044 View attachment 310045

Φάγαμε κάτι και ξεκινήσαμε για να ανακαλύψουμε τη νύχτα της Τήνου, όπου κάτι βρήκαμε να κάνουμε. Όχι που θα ξεμέναμε….



Κυριακή του Πάσχα

Καφεδάκι και κατευθείαν στο αμάξι για περιπλάνηση. Στόχος μας ήταν να δούμε το εξίσου φημισμένο χωριό με το όνομα Βώλαξ βόρεια της χώρας και ορεινά στα 12 χιλιόμετρα. Παρκάραμε πάλι εκτός και ξεκινήσαμε:

View attachment 310046
View attachment 310047

Ιδιαιτερότητα του χωριού είναι τα διάσπαρτα ποιήματα που βλέπει κανείς σε οποιαδήποτε επιφάνεια μπορεί να φανταστεί! Χάρηκα πάρα πολύ που με καλωσόρισε το αγαπημένο μου ίσως ποίημα «Ιδανικός κι ανάξιος εραστής» του Νίκου Καββαδία, γραμμένο πάνω σε τούβλα:

View attachment 310049

Αλλά και ο «Σταυρός του νότου» πάνω στη πόρτα:

View attachment 310050

Συνεχίσαμε βολτάροντας στο όμορφο αυτό χωριό:

View attachment 310051 View attachment 310052

Βλέποντας κι έναν από τους ξακουστούς περιστερώνες της Τήνου, διάσημους για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους:

View attachment 310053

Βλέποντας ένα εκπληκτικό ποίημα του Σεφέρη πάνω σε μια αυλόπορτα:

View attachment 310054

Και άλλα διάσπαρτα πάνω σε παλιά σπίτια:

View attachment 310055

Περνώντας και από καινούρια όμορφα σπίτια και ωραίες γειτονιές:

View attachment 310056 View attachment 310058

Καταλήγοντας στη ταβέρνα που θα μας φιλοξενούσε τη Κυριακή του Πάσχα:

View attachment 310059

Στην οποία φυσικά υπήρχε και εκεί ένα ποίημα που μόνο τυχαίο δεν ήταν!

View attachment 310060

Ποίημα του Κλέανδρου Καρθαίου που έγινε τραγούδια από τη μεγάλη μπάντα που ονομάζεται Διάφανα Κρίνα, με στίχο που μόνο τυχαίο δε τον λες:

Στο ξέχειλο ποτήρι μας είναι όλα εκεί γραμμένα.

Καπνοί `ναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα.

Καπνός κι αφρός το γέλιο μας κι εμείς που τραγουδούμε.



Βάλτε να πιούμε...​

Μας πήρε η νύχτα και κατεβήκαμε στη Χώρα καθώς ήταν και η τελευταία νύχτα της εκδρομής. Πλέον είχαμε γίνει γνωστοί σε ένα μπαρ το οποίο εμπιστευτήκαμε για δεύτερη συνεχόμενη νύχτα και μας δικαίωσε απόλυτα. Φιλόξενοι οι Τηνιακοί μπαρμαν βλέπετε...

View attachment 310061




Δευτέρα του Πάσχα

Αργό ξύπνημα λόγω ξενυχτιού και κωλυσιεργία μας περιόρισαν εντός της χώρας. Ήταν μια ευκαιρία να τη δούμε καλύτερα βέβαια:

View attachment 310062

Ξεκινήσαμε με βόλτα στα δρομάκια όπισθεν της παραλιακής που είναι ότι καλύτερο στη μακράν πιο άσχημη χώρα των Κυκλάδων:

View attachment 310063 View attachment 310064

Φτάσαμε στην οδό Μεγαλόχαρης:

View attachment 310065 View attachment 310067

Και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς την εκκλησία:

View attachment 310066

Μπήκαμε προκειμένου να τη δούμε και με το φως της ημέρας:

View attachment 310068

Και αφού βγήκαμε μια αναμνηστική:

View attachment 310069

Συνεχίσαμε τη περιήγηση:

View attachment 310070

Στο μαυσωλείο της Έλλης:

View attachment 310071

Στους χώρους του ναού:

View attachment 310073
View attachment 310074

Βλέποντας πίσω μας την ωραία θέα προς το λιμάνι:

View attachment 310072

Βγήκαμε και κατεβήκαμε προς το κέντρο:

View attachment 310075

Περνώντας τα άπειρα τουριστομάγαζα με θρησκευτικά είδη:

View attachment 310077

Κι αφού κάναμε μια σύντομη στάση για μια παγωμένη:

View attachment 310079

Φτάσαμε στο μνημείο της Έλλης στη προκυμαία της Τήνου, το οποίο είναι αφιερωμένο στο καταδρομικό πολεμικό πλοίο της Ελλάδας, που τορπιλίστηκε από Ιταλικό υποβρύχιο τον 15αύγουστο του 1940:

View attachment 310080
View attachment 310082

Έβγαλα μερικές φωτογραφίες απέναντι στη χώρα, κάτι που ενίσχυσε την άποψη μου περί της ομορφιάς της:

View attachment 310083 View attachment 310084


Πήραμε τα πράγματα μας και ξενοικιάσαμε το αμάξι. Αφήσαμε τη Τήνο λίγη ώρα μετά, καθώς το πλοίο αναχώρησε:

View attachment 310085

Σε μια ακόμα σύντομη πλεύση:

View attachment 310086

Μέχρι το απέναντι νησί:

View attachment 310087

Πολύ ωραίο και εκείνη την ώρα:

View attachment 310088

Οπου φάγαμε κάτι πρόχειρο και ήπιαμε τις τελευταίες μπυρίτσες της εκδρομής:

View attachment 310089

Φύγαμε για αεροδρόμιο όταν άρχισε σιγά σιγά να πέφτει η νύχτα στη Μύκονο, απόλυτα ευχαριστημένοι από ένα ακόμη Πασχαλινό ταξίδι:

View attachment 310090


Βαθμολογία εκδρομής (Συνδυάζοντας και τα δύο νησιά)


Έθιμα: 8 (Χωρίς κάτι εξαιρετικό, επιτάφιος σε νησί και ανάσταση στη Μεγαλόχαρη κάνουν τη διαφορά από μόνα τους. Αξίζουν)

Τιμή/παροχές: 8 (Νορμάλ για Μύκονο αποφεύγοντας τις παγίδες, πολύ φθηνή η Τήνος που ανεβάζει το βαθμό)

Γαστρονομία: 7 (Εδώ πάει μόνο στη Τήνο όπου και φάγαμε πολύ καλά)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 7 (Πολύ καλά δεδομένης της περιόδου)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 9 (Ε ναι, στο ένα η χώρα, στο άλλο τα απίστευτα χωριά)

Νυχτερινή ζωή: 7 (Οκ, άπειρη στη Μύκονο αν και δεν είναι του στυλ μας, ανεκτή στη Τήνο)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 6 (Αρχαία στη Δήλο αν και δεν ήταν ανοιχτή, χωριά και ως εκεί)


Μέσος όρος:7,4 Αρκετά καλά για ένα συνδυασμό που αξίζει το κόπο παρά τις αντιθέσεις!

Στο σπίτι του Χαλεπά πήγατε στον Πύργο? Μοναδική ατμόσφαιρα
Πράγματι η χειρότερη πρωτεύουσα ενός πανέμορφου νησιού.
Νήσος, η αγαπημένη μου μπύρα, αλλά και η τηνιακή κουζίνα εξαιρετική!

 

[psilos3]

την επόμενη φορά να επισκεφθείς τον Κάμπο και τα υπόλοιπα Μαστιχοχώρια

Είναι κάτι που έχω στα άμεσα σχέδια μου, μιας και η Χίος δεν εξαντλείται σε 3-4 μέρες.

Οι Ανδριώτες της Χώρας είναι παλιοί πλούσιοι και ψωροπερήφανοι οι περισσότεροι. Είχα πάει καλεσμένη στη Λέσχη τους και "έπαθα" με το ύφος τους! ΄Εχεις δει τη "Μικρά Αγγλία? Συμπεριφέρονται σαν τη μάνα των κοριτσιών!

Τη ταινία δε την έχω δει, θα το κάνω, ωστόσο διαπίστωσα για τα καλά αυτό που λες!

Τέλειες οι φωτογραφίες σου το ξημέρωμα.

Ήταν απόφαση της στιγμής και με δικαίωσε. Ευτυχώς είχα πάνω μου τη φωτογραφική μηχανή.

Στο σπίτι του Χαλεπά πήγατε στον Πύργο? Μοναδική ατμόσφαιρα

Νομίζω δεν ήταν ανοικτό

Πράγματι η χειρότερη πρωτεύουσα ενός πανέμορφου νησιού.

Απορώ με το κατάντημα της χώρας. Τσιμέντο, μεγάλα άσχημα κτήρια, άναρχη δόμηση, σε ένα κατά τα άλλα υπέροχο νησί. Κρίμα και πάλι κρίμα.

Νήσος, η αγαπημένη μου μπύρα, αλλά και η τηνιακή κουζίνα εξαιρετική!

Συμφωνώ κι εδώ απόλυτα.

 

[psilos3]

Ακριβώς δύο χρόνια πριν, εν μέσω του πρώτου αναπάντεχου και πρωτόγνωρου εγκλεισμού, έβαζα τον επίλογο στη συγκεκριμένη ιστορία με μεγάλο παράπονο και θλίψη, καταλαβαίνοντας ότι ο θεσμός των 15 συνεχόμενων Πασχαλινών εκδρομών διακόπηκε με το πιο απροσδόκητο τρόπο:

πριν βάλω την άνω τελεία σε μια ιστορία που θα συνεχιστεί, θέτω τον επόμενο μου στόχο, που δεν είναι άλλος από τη χρησιμοποίηση του όρου ‘’σβήσιμο’’ αυστηρά και μόνο πλέον σε αφρισμένες μπύρες εντός κάποιου άλλου μαγικού πασχαλινού προορισμού.

Ραντεβού το επόμενο Πάσχα. Κανονικά. Όπως μάθαμε!

Έπρεπε να περάσουν τόσα και τόσα, να βιώσουμε πολλαπλά αναπάντεχα συναισθήματα, να ζήσουμε καταστάσεις που κανείς δε θέλει να θυμάται, να περάσει ακόμα ένα Πάσχα (2021) που δε κατάλαβε κανείς πως πέρασε και γιατί εξελίχθηκε έτσι, προκειμένου να μπορώ να απαντήσω στη τότε ατάκα μου με μια φωτογραφία:

Από το Πόρτο Κάγιο και το Πάσχα του 2022 με αγάπη.
Είμαι πολύ χαρούμενος και συγκινημένος που επιστρέφω σ' αυτή την ιστορία.

Προσεχώς τα υπόλοιπα...

 

[psilos3]

2022 (ή 2020 vol.3) Λακωνική Μάνη & Καλαμάτα



Την απόφαση μπορούσες να τη χαρακτηρίσεις και ειλημμένη από καιρό, μιας και ο στόχος για τη συγκεκριμένη περιοχή όχι απλά είχε συζητηθεί, αλλά είχε κλειστεί και το 2021, σε ένα ακόμα ταξίδι που πήγε περίπατο λόγω περιορισμών.

Βέβαια όταν αντιληφθήκαμε ότι η εκδρομή θα πραγματοποιηθεί απρόσκοπτα (έμεινε η φοβία) όπως και ότι μετά από καιρό θα είμαστε 5άδα, έπεσαν διάφορες προτάσεις στο τραπέζι, από νησιά μέχρι και άλλους οδικούς προορισμούς. Ήρθε και η αγαπημένη μας aegeaan να αλλάξει για άλλη μια φορά τα πλάνα και τις ώρες πτήσης του Θεσσαλονίκη-Καλαμάτα, δημιουργώντας μας μεγαλύτερο προβληματισμό.

Ένας προβληματισμός βέβαια που λύθηκε με την απλή ατάκα «Αφού Πάσχα σαν αυτό της Πελοποννήσου δεν έχει, θα τα βρούμε» δίνοντας οριστικό τέλος στη κουβέντα ένα μήνα πριν, οριοθετώντας μια εκδρομή που την είχαμε απωθημένο, όσο ανορθόδοξα κι αν βγήκε αυτή. Είπαμε, σα το Πάσχα δεν έχει!




Μεγάλη Παρασκευή


Ξύπνημα στις 5 το χάραμα, ραντεβού στις 6 στο αεροδρόμιο Μακεδονία, πτήση στις 7 για Αθήνα και τελική συγκέντρωση της ομάδας, παραλαβή αυτοκινήτου και καφέδων, με το ρολόι να γράφει 8:30 την ώρα που βγήκαμε στην Εθνική, ελπίζοντας να μη συναντήσουμε μεγάλη κίνηση. Βέβαια με την ελπίδα μείναμε, καθώς έχω την εντύπωση ότι 2 χρόνια μετά, η μισή Αθήνα αποφάσισε να κατέβει στη Πελοπόννησο, οπότε φάγαμε αρκετή ταλαιπωρία και σημειωτόν σχεδόν ως τη Κόρινθο.

Με μια μικρή στάση για ξεμούδιασμα, μπήκαμε στο Γύθειο μετά τη 1 το μεσημέρι, κάνοντας έτσι τη πρώτη παράκαμψη/στάση πριν το τελικό μας προορισμό:

Πολύ ωραίες οι εικόνες της μικρής πόλης, με τον καιρό να είναι τέρμα ηλιόλουστος και τον κόσμο να έχει ξεχυθεί στα καφέ και τα μεζεδοπωλεία της περιοχής:

Οφείλω να πω όμως ότι δεν μας έβγαλε κάτι περισσότερο από μια σύντομη στάση, μια γρήγορη μπυρίτσα και μια βόλτα με τα πόδια στη παραλιακή, βλέποντας παράλληλα και τα έθιμα που ετοιμάζονταν λόγω μεγάλης Παρασκευής:

Συνεχίσαμε απτόητοι τη διαδρομή ως την Αρεόπολη που ήταν και το μέρος διαμονής μας, μια διαδρομή που μισή ώρα μετά έφτασε επιτέλους στο τέλος της. Δυσκολευτήκαμε να βρούμε λίγο τα δωμάτια αν και ήταν σε τρομερά κεντρικό σημείο, παραλάβαμε κι αφού αφήσαμε τα πράγματα όπως – όπως, μπαίνοντας και πάλι στο αυτοκίνητο για ένα πολύ σύντομο δρόμο αυτή τη φορά. Το γειτονικό πανέμορφο και πετρόχτιστο Λιμένι που τόσες και τόσες φωτογραφίες του έχω δει, ήταν επιτέλους και στο φακό της δικής μου μηχανής:

Παρκάραμε το θηρίο εντός του οικισμού και ακολουθήσαμε τη περαντζάδα του μικρού οικισμού, αγνοώντας επιδεικτικά τις σειρήνες του ανοιχτού μπαρ ψάχνοντας φαγητό:

Η ταμπέλα με τις χελώνες μου θύμισε αμέσως το Καστελλόριζο, στο σημείο που το καλοκαίρι πολύς κόσμος κάνει τις βουτιές του, απέναντι από τις γεμάτες ψαροταβέρνες του Λιμενίου:

Βγάλαμε και βγήκαμε τις φωτογραφίες μας, ατενίζοντας τον όμορφο κόλπο:

Κι αφού από κοινού αποφασίσαμε πως δε μας κάνει κάτι το κλικ, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Αρεόπολη:

Αυτή τη φορά δεν έκανα το λάθος να παρκάρω εκτός, μιας και το κατάλυμα διέθετε μεγάλη αυλή, οπότε με ανέλπιστη χαρά άφησα επιτέλους από τα χέρια μου το τιμόνι για τη συγκεκριμένη μέρα και βγήκα να γνωρίσω ακόμα ένα πολύ σπουδαίο, πανέμορφο και ιστορικό χωριό, από τα κεντρικότερα της Λακωνικής Μάνης:

Δε χρειάζεται νομίζω να περιγράψω και πολύ την ομορφιά της υπόθεσης. Η Αρεόπολη είναι από τα μέρη που σου κάνουν κατευθείαν το κλικ, διατηρώντας ευτυχώς αναλλοίωτο το χαρακτήρα της:

Άφησα τους υπόλοιπους να στρωθούν και με τη μηχανή ανά χείρας έκανα μια μικρή βόλτα να εξασκήσω το χόμπι μου:

Έφτασα μέχρι τη πλατεία, με το άγαλμα του διάσημου Αρεοπολίτη και οπλαρχηγού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη:

Κατεβαίνοντας ξανά το υπέροχο πεζόδρομο, φτάνοντας τον ως το τέλος του:

Η ιστορική διάσταση της Αρεόπολης και συνολικά της Μάνης φαίνεται σε κάθε σου βήμα, όπως στην ιστορική πλατεία της έναρξης της επανάστασης του 21:

Η ομορφιά του τόπου με είχε ήδη σαγηνεύσει, βολτάροντας ασταμάτητα και φωτογραφίζοντας τα υπέροχα δρομάκια και τις πλατείες, με αρκετό κόσμο να βολτάρει επίσης και να γευματίζει:

Γύρισα λίγη ώρα μετά βρίσκοντας τους άλλους έτοιμους, με τα τσίπουρα να έχουν ήδη γεμίσει τα ποτήρια και τους μεζέδες να πλασάρονται αρμονικά. Ωραία επιλογή!

Βέβαια το τσίπουρο πρέπει να καθαρίζει και να ξεπλένει, οπότε το αγαπημένο σπορ έδωσε τη θέση του σ’ αυτό λίγο μετά, πριν την απόσυρση μας στα δωμάτια για σιέστα:

Η κούραση και η ταλαιπωρία ήταν τεράστια, ωστόσο το συναίσθημα ήταν αυτό που κέρδιζε, ζώντας τόσο οικίες αλλά και τόσο στερημένες παράλληλα καταστάσεις.

Όσοι είχαν αντοχή ακολούθησαν τον επιτάφιο στα πολύ όμορφα στενά του Μανιάτικου οικισμού:

Οι υπόλοιποι δώσαμε ραντεβού πιο αργά, με τις νυχτερινές εικόνες να δίνουν σχεδόν μαγική διάσταση στο μέρος. Τα μαγαζάκια ήταν κατακλυσμένα από κόσμο, σε ένα ακόμα «έθιμο» της Μεγάλης Παρασκευής:

Πιάσαμε εξωτερικό σταντ σε μια μπυραρία δίχως μπύρες (ασχολίαστο!) οπότε να ναι καλά τα ποτά, φεύγοντας μετά τις 12 για να τσεκάρουμε την υπόλοιπη νυχτερινή ζωή της Αρεόπολης:

Κάναμε ένα πέρασμα από όλα τα μπαράκια ως οφείλαμε, καταλήγοντας όπως είναι λογικό τέτοια μέρα στο αφτεράδικο της περιοχής, πηγαίνοντας για ύπνο μετά τις 5.

Ωραία πράγματα!





Μεγάλο Σάββατο



Κινητοποιηθήκαμε αρκετά νωρίς για τα δεδομένα μας, τρώγοντας εκπληκτικό πρωινό από το παραδοσιακό φούρνο μαζί με ελληνικό καφέ στο δωμάτιο.

Το σπήλαιο του Διρού αποτελούσε ταξιδιωτικό απωθημένο από το 2013 ακόμα που ήρθαμε στη περιοχή. Βέβαια ο περιορισμός της επίσκεψης σε 300 μέτρα πορείας μόνο σε συνδυασμό με το υψηλό εισιτήριο που δεν άλλαξε τιμή (ωραίο Ελληνικό φαινόμενο) μας απέτρεψε την είσοδο μετά από απόφαση βάσει λογικής, οπότε αρκεστήκαμε σε μια φωτογραφία και αναχώρηση:

Ο Γερολιμένας ήταν από τα μέρη της λίστας μας και η συνέχεια μας για την επόμενη στάση:

Ωραίο χωριουδάκι με βοτσαλωτή παραλία, ωστόσο χωρίς να έχουν ανοίξει όλες οι υποδομές του λόγω Πάσχα:

Δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ να βρούμε ελεύθερο τραπέζι, κάτι που καταφέραμε με κόπο και αναβολές μια ώρα μετά, προκειμένου να πιούμε ένα καφέ που είχαμε ανάγκη. Η καταπληκτική θέα του κόλπου ωστόσο μας αποζημίωσε:

Συνέχεια στους στριφογυριστούς δρόμους της Μάνης, με τις στάσεις για φωτογραφία στο δρόμο να είναι ουκ ολίγες, βλέποντας τους παραδοσιακούς πύργους της περιοχής και τους οικισμούς που συναντάει κανείς κάθε λίγα χιλιόμετρα:

Βέβαια αυτός που κλέβει τη παράσταση δεν είναι άλλος από το εντυπωσιακό πετρόχτιστο χωριό της Βάθειας, επόμενο αξιοθέατο της λίστας μας:

Ότι και να πει κανείς γι’ αυτό το μέρος με την εντυπωσιακή θέα είναι λίγο πραγματικά:

Αφήσαμε το αμάξι λίγο μετά το χωριό, βγήκαμε τις φωτογραφίες μας και κατεβήκαμε να το περπατήσουμε:

Οι εντυπώσεις ήταν άριστες και η βόλτα σε ένα τέτοιο μέρος πάντα φέρνει συγκινήσεις, ωστόσο υπήρχε διάχυτη και μια εικόνα εγκατάλειψης:

Έχω την εντύπωση πως η Βάθεια θα μπορούσε να είναι Μονεμβασιά νο2 όσον αφορά τουλάχιστον το κομμάτι του χωριού, μιας και μου τη θύμισε έντονα, ωστόσο κάτι τέτοιο απείχε πολύ από τη πραγματικότητα.

Η έλλειψη ζωής και κάποιου ταβερνείου για μεσημεριανό μας οδήγησε στην επόμενη στάση της ημέρας, φτάνοντας λίγο μετά στο Πόρτο Κάγιο, στο πιο νότιο σημείο απ΄ όσο ξέρω της ηπειρωτικής Ευρώπης:

Το όμορφο ψαροχώρι και φυσικό λιμάνι μας καλούσε στα φιλόξενα τραπέζια του, με τον ήλιο να πέφτει πάνω του αλλά και το κρύο αέρα να μη βοηθάει και τόσο, κάτι που ουδόλως μας απασχολούσε όμως:

Το καλύτερο τραπέζι της εκδρομής στρώθηκε εκεί, με παγωμένες μπύρες και εκλεκτούς θαλασσινούς μεζέδες:

Ήταν η στιγμή που ένιωθα επιτέλους το ξεχωριστό συναίσθημα του Πάσχα, αναλλοίωτο 17 χρόνια τώρα παρά τις αντιξοότητες των τελευταίων δύο. Δεν είναι ότι έλειψαν συνολικά τα ταξίδια, είναι ότι έλειψε το συγκεκριμένο, κάτι που καταλάβαινα πολύ καλά πλέον.

Λίγο πριν τις 6 αναχωρήσαμε, μιας και μας χώριζαν περίπου 45 λεπτά δρόμου ως την Αρεόπολη. Δε κρίναμε σκόπιμο να κάνουμε τέτοια εποχή το γύρο του ποδιού, έτσι επιστρέψαμε στα όμορφα πέτρινα σοκάκια που ήδη είχαμε αγαπήσει:

Μεγάλο Σάββατο και μετά το εξαιρετικό μεσημεριανό φαγητό είναι αμαρτία να μην ακολουθήσουν 2-3 ποτά και μερικές μπυρίτσες για το καλό. Όλοι το ξέρουν αυτό:

Μείναμε ως το σούρουπο αλλάζοντας κλασσικά 2-3 μπαράκια, εξασκώντας παράλληλα το φωτογραφικό μου ψώνιο:

Νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη ώρα για κάτι τέτοιο, με το ατμοσφαιρικό στοιχείο να είναι ιδιαίτερα έντονο:

Οι προετοιμασίες για την ανάσταση είχαν ήδη ξεκινήσει, όταν γύρω στις 9 επιστρέψαμε στα δωμάτια μας:

Βγήκα σαν γνήσιος Έλληνας γύρω στις 11:50, με τη πολυκοσμία να είναι έντονη και τη πρόσβαση στην Εκκλησία αδύνατη:

Οι υπόλοιποι της παρέας είχαν ξεκινήσει νωρίτερα πιάνοντας καλύτερο πόστο, εγώ από τη θέση που ήμουν απλά χάζευα τον κόσμο και τα πυροτεχνήματα με τα -ευτυχώς- λίγα βαρελότα. Είπαμε ότι και να γίνει η ηλιθιότητα είναι ανίκητη:

Πάνω που αναρωτιόμουν αν τα smartphone είναι περισσότερα από τις λαμπάδες, είδα τους άλλους που είχαν πιάσει ήδη πόστο και σερβίριζαν τα πρώτα:

Ήταν ένα μέτριο βράδυ μεγάλου Σαββάτου που άρχισε να στρώνει κάπως μετά τις τέσσερις, με τη μουσική να είναι απάλευτη όπως συμβαίνει πολλές φορές τέτοια μέρα. Να πω βέβαια ότι μας ένοιαζε θα πω ψέματα…




Κυριακή του Πάσχα



Ακόμα μια μέρα με φυσιολογικό ξύπνημα, καφεδάκι και πρωινό. Ευχαριστήσαμε τους ιδιοκτήτες και αναχωρήσαμε γύρω στις 12 μιας και είχαμε αρκετά δύσκολο δρόμο να διανύσουμε. Αφήσαμε πίσω την Αρεόπολη και κάναμε στάση πάνω από το Λιμένι για φωτογραφίες:

Το Οίτυλο που βρέθηκε στο δρόμο μας δε μας προκάλεσε καμία αίσθηση για στάση, έτσι αποφασίσαμε να το πάρουμε σερί οδηγώντας ακατάπαυστα στο νομό Μεσσηνίας πλέον και τους δύσκολους δρόμους του.

Περισσότερο από μια ώρα μετά και αφού κατεβήκαμε επιτέλους το βουνό, έβγαλα φλας αριστερά μόλις είδα τη ταμπέλα με το όνομα Στούπα. Άλλος κόσμος εκεί και άλλος εντελώς καιρός, με το καλοκαίρι να έχει φτάσει πρόωρα:

Ήμασταν πολύ χαρούμενοι καθώς οι τρεις από τους πέντε επιστρέφαμε σ’ αυτό το μέρος 9 χρόνια μετά, κάτι που μας άφηνε πολύ ωραία αίσθηση:

Οι ταβέρνες είχαν ήδη ξεκινήσει τη προετοιμασία τους λόγω της ημέρας, εμείς όμως κινηθήκαμε παραλιακά για ένα καφεδάκι στο πολύ όμορφο μπαρ πάνω στο βράχο, κάτι που χρειαζόμασταν οπωσδήποτε:

Περασμένες τέσσερις και μετά από μια ώρα δρόμου ακόμη παραλαμβάναμε τα κλειδιά του διαμερίσματος στη Καλαμάτα, βγαίνοντας βόλτα στην άδεια και ζεστή πόλη:

Θα έπαιρνα σχεδόν όρκο ότι δεν έχω ξαναπάει εκεί, μέχρι που είδα τη πλατεία κι άρχισαν να έρχονται οι αναμνήσεις η μία μετά την άλλη:

Ήταν αδύνατο να βρούμε κάτι ανοιχτό στο κέντρο, έτσι μετά από αρκετό ψάξιμο βρήκαμε ένα ψιλικατζίδικο για να πάρουμε μπυρίτσες και να ξεκινήσουμε με τα πόδια προς τη παραλία, σε αναζήτηση ταβέρνας. Ο δρόμος μας πέρασε μέσα από το πάρκο σιδηροδρόμων:

Το μέρος ήταν πανέμορφο και πολύ δροσερό, με αρκετό κόσμο να κάνει τη βόλτα του και να κάθεται στο αναψυκτήριο του πάρκου:

Αρκετά λεπτά μετά φτάσαμε και στη παραλία της πόλης περπατώντας την και βρίσκοντας ευτυχώς μέρος για φαγητό, την ίδια ώρα που πολύς κόσμος έκανε το μπάνιο του στη θάλασσα!

Η ώρα ήταν περίεργη καθώς κόντευε σχεδόν 6 το απόγευμα, έτσι στρωθήκαμε παίρνοντας τα πρώτα αναμένοντας τις σούβλες που ευτυχώς δεν άργησαν πολύ:

Η εικόνα που αντικρύσαμε κατά την επιστροφή μας ήταν εντελώς διαφορετική από το μεσημέρι, με σχεδόν όλη τη πόλη να κυκλοφορεί στους δρόμους και να έχει κατακλύσει τα καταστήματα της πλατείας:

Ο χρόνος μας ήταν ιδιαίτερα περιορισμένος και μετρούσε πλέον αντίστροφα, έτσι κινήσαμε σύντομα τις διαδικασίες, βγαίνοντας και πάλι έξω μετά τις 11. Τώρα άρχισαν να έρχονται ακόμα περισσότερες αναμνήσεις από τη προηγούμενη εκδρομή, παραδόξως (ή και όχι) βραδινές:

Η γωνία στο Μπαρ του Ροδανθού στο γνωστό πεζόδρομο περίμενε καρτερικά εκείνο το βράδυ λες και ήταν προορισμένη για εμάς.

Επιτέλους σοβαρή μουσική. Επιτέλους Μάμος & Νύμφη βαρέλι. Επιτέλους μπαρ:

Οι ώρες κυλούσαν ευχάριστα με μουσικάρες και ποτά, αλλά και σφηνάκια όταν άκουσα αγαπημένα τραγούδια των Maiden. Αρκετή ώρα μετά και με τη βοήθεια φωτογραφιών θυμηθήκαμε ότι το συγκεκριμένο μπαρ αποτελούσε στέκι και στη προηγούμενη εκδρομή, κάτι που μόλις αντιλήφθηκε ο ιδιοκτήτης έβγαλε κι αυτός με τη σειρά του μια γύρα.

Φυσικά δε γίνεται να φτάσει κανείς ως εκεί και να μη κάνει και ένα μπάσιμο στο διπλανό Κύτταρο, έναν καταπληκτικό χώρο που αποτελεί το τρίτο παρακαλώ τη τάξει whisky bar στην Ελλάδα, κάτι που αποδεικνύει η εκπληκτική κάβα με τις αμέτρητες εκλεκτές ετικέτες του:

Το παράδοξο βέβαια για ένα τέτοιο ναό δεν είναι μόνο ότι βρίσκεται στη Καλαμάτα, αλλά ότι έχει επιλέξει κι ένα δύσκολο ύφος μουσικής (όταν μπήκα έπαιζε Pantera!) που ίσως του στερούσε κόσμο, κάτι που δε δείχνει παρ’ όλα αυτά να επηρεάζει στο παραμικρό. Μεγάλο μπράβο στα παιδιά!

Με μια βόλτα σε ένα δύο γειτονικά ακόμη μπαράκια, φαγητό αλλά κι έναν απαραίτητο καφέ η ώρα πήγε 5 και μισή, ώρα βάρβαρη που έπρεπε δυστυχώς να αναχωρήσουμε λόγω της πολύ πρωινής πτήσης.

Η απορία μας όταν ακούσαμε την ατάκα 51€ φουλάροντας το αμάξι ήταν έκδηλη, για κοντά 600 χιλιόμετρα επίπονου δρόμου με φορτωμένο αμάξι. Ας είν’ καλά το πετρέλαιο…

Ένα αμάξι που παραδώσαμε στις 6 και μισή στο αεροδρόμιο, δίνοντας έτσι το τέλος σε μια σύντομη αλλά πολύ πετυχημένη Πασχαλινή εκδρομή.

Πάντα τέτοια!





Βαθμολογία εκδρομής


Έθιμα: 7 (Χωρίς κάτι φαντασμαγορικό, αρκεί που το ζεις παραδοσιακά στη Μάνη)

Τιμή/παροχές: 7 (Τίμια πράγματα αν και περίμενα μεγαλύτερο κόστος)

Γαστρονομία: 7 (Όλα καλά κι ωραία χωρίς να υπάρχει παράπονο απ’ οτιδήποτε)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 6 (Κλειστοί άνθρωποι οι περισσότεροι και δύσκολοι, κάτι που αντιλαμβάνομαι απόλυτα καθώς μιλάμε για χωριό. Στη Καλαμάτα πολύ περισσότερο έξω καρδιά)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 9 (Άλλου τύπου ομορφιά, άγριο βραχώδες τοπίο, θάλασσα, κάμποι, καστροπολιτείες, ένα όνειρο τι να λέμε)

Νυχτερινή ζωή: 6 (Τίμια πράγματα αν και δεν είχα προσδοκίες για την Αρεόπολη, είναι όμως αρκετά πίσω σε οργάνωση, συμπεριφορά κτλ. Το βαθμό σώζει η Καλαμάτα)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 9 (Ε δε χρειάζεται νομίζω να εξηγήσω το γιατί, μιλάμε για Πελοπόννησο, έχει τα πάντα)

Μέσος όρος: 7,3 Με το συγκεκριμένο σετάκι να αποτελεί εξαιρετική επιλογή για Πάσχα!

 

[Smaragda53]

Όσοι είχαν αντοχή ακολούθησαν τον επιτάφιο στα πολύ όμορφα στενά του Μανιάτικου οικισμού:

Είχα κάνει πριν χρόνια κι εγώ έναν υπέροχο επιτάφιο στην Αρεόπολη, ανάβουν ακόμα τα κεράκια στα παράθυρα οι νοικοκυράδες? Δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα μαγεία! Νάστε καλά να κάνετε κάθε χρόνο Πάσχα μαζί τα φιλαράκια!

 

[Smaragda53]

Το σπήλαιο του Διρού

Ωραίο το σπήλαιο, δε λέω, αλλά σαν το σπήλαιο της Μελισσάνης στην Κεφαλονιά δεν είναι, οπότε δεν πειράζει και τόσο πολύ

 

[psilos3]

Είχα κάνει πριν χρόνια κι εγώ έναν υπέροχο επιτάφιο στην Αρεόπολη, ανάβουν ακόμα τα κεράκια στα παράθυρα οι νοικοκυράδες? Δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα μαγεία! Νάστε καλά να κάνετε κάθε χρόνο Πάσχα μαζί τα φιλαράκια!

Ευχαριστούμε πολύ, ελπίζοντας πάντα να μη χρειαστεί να περάσουμε σαν τα δύο προηγούμενα!
Η Αρεόπολη είναι ατμοσφαιρική από μόνη της, πόσο μάλλον όταν συμβαίνουν όλα αυτά που αναφέρεις. Τρομερή εμπειρία.

Ωραίο το σπήλαιο, δε λέω, αλλά σαν το σπήλαιο της Μελισσάνης στην Κεφαλονιά δεν είναι, οπότε δεν πειράζει και τόσο πολύ

Να είχε στη τιμή τη βαρκάδα αλλά και ολόκληρη τη διαδρομή να το καταλάβω, για 300 μέτρα πεζή όμως χωρίς έκπτωση δε μπορώ να το διανοηθώ. Την επόμενη φορά.

 

[psilos3]

2023 – Κεφαλονιά



Όσο κι αν φαντάζει περίεργο, οι Πασχαλινοί προορισμοί μετά από τόσα χρόνια διαφορετικών εκδρομών ανά την Ελλάδα δείχνουν να περιορίζονται, ασχέτως αν κάθε χρόνο ανακαλύπτουμε κάτι ακόμα.

Αυτό το «κάτι ακόμα» το ‘χαμε συζητήσει πέρυσι, με διπλό σκοπό της εκδρομής του Πάσχα σε συνδυασμό με νησί του Ιονίου, που έτσι κι αλλιώς απέχει αρκετά από τον τόπο διαμονής μας.

Όπως και να ‘χει ξέραμε ότι εφόσον μπήκε στο κάδρο η Κεφαλονιά ήταν θέμα χρόνου να την δούμε για Πάσχα, σε ένα μέρος που δεν είχαμε υψηλές προσδοκίες και εκ των πραγμάτων οι όποιες συγκρίσεις με αντίστοιχες του καλοκαιριού είναι άτοπες. Εδώ μιλάμε για την πιο ωραία εκδρομή του χρόνου, το Πάσχα…



Μεγάλη Παρασκευή


Επιτέλους και μια φορά που το πρόγραμμα της Aegean τηρήθηκε κατά γράμμα. Πτήση από Θεσσαλονίκη, σύνδεση στο Βενιζέλος και άμεση γρήγορη πτήση για το διεθνές αεροδρόμιο Κεφαλονιάς, παραλαβή αυτοκινήτου και λίγα μετά παραλαβή σπιτιού, κάνοντας γύρω στις τρεισήμισι τις πρώτες αναγνωριστικές βόλτες στο συννεφιασμένο Αργοστόλι:

Προτιμήσαμε να μη στρωθούμε κατευθείαν αλλά να κάνουμε μια βόλτα πρώτα παραλιακά, μέχρι την περίφημη γέφυρα «Ντε Μποσέ», κατασκευής 1813 παρακαλώ που διασχίζει τον κόλπο του Αργοστολίου, αποτελώντας τη μεγαλύτερη λίθινη γέφυρα στον κόσμο. Αγνοήσαμε επιδεικτικά της μυρωδιές από τη διπλανή ψαροταβέρνα και συνεχίσαμε την πορεία μας:

Φτάσαμε ως τον οβελίσκο για μερικές λήψεις προς την πόλη,

Και φοβούμενοι την μπόρα που έδειχνε να έρχεται (και ποτέ δεν ήρθε τελικά) κινηθήκαμε πάλι σε όλο το παραλιακό μέτωπο σχεδόν ως το λιμάνι:

Οι πληροφορίες φίλων μας έλεγαν ότι δε θα βρούμε το τσιπουράδικο που ψάχνουμε κι έχουμε στο μυαλό μας, να όμως που τα πράγματα δεν ήταν έτσι ακριβώς μιας και ένα πολύ ωραίο μαγαζί με μεράκι έχει στηθεί εκεί. Όπως είναι λογικό το κάθισμα ήταν βαρύ (τι πιο σύνηθες)…

Σηκωθήκαμε ώρες μετά κινούμενοι στον κλασσικό πεζόδρομο και την φωτισμένη πλατεία του Αργοστολίου:

Ο κόσμος πάρα πολύς, τα μαγαζιά ανοικτά ως επί το πλείστον (δεν είδα καμιά ιδιαίτερη θρησκευτική κατάνυξη)

και η περιφορά του επιταφίου έτοιμη ν’ αρχίσει:

Φτάσαμε λίγο πιο αργά στο σπίτι για ξεκούραση και ανασύνταξη δυνάμεων που ήταν απαραίτητη, βγαίνοντας ξανά προς τα έξω μετά τις 12. Ο πεζόδρομος είχε σχεδόν αδειάσει, με τα νυχτερινά μαγαζιά να κρατάνε την πόλη.

Η έκπληξη ήταν μια καταπληκτική μπυραρία που δε περίμενα με τίποτα να βρω στο Αργοστόλι και γενικά ίσως σε νησί. Φανταστικός χώρος, ήπιαμε ότι προλαβαίναμε, πιάσαμε και κουβέντα με τον ιδιοκτήτη μέχρι να κλείσει, καταλήγοντας για ποτό στο διπλανό ξενυχτάδικο, που μόνο τέτοιο δεν αποδείχτηκε:

Ένα πέρασμα της αστυνομίας αρκούσε για ν’ ανάψουν τα φώτα στις τρεις ακριβώς και να μας στείλει με συνοπτικές διαδικασίες στο γυράδικο της πλατείας. Ίσως να ήταν και για το καλό μας…



Μεγάλο Σάββατο


Το μόνο που μας ένοιαζε όταν ξυπνήσαμε πέρα απ’ το να πάρουμε καφέ, ήταν να βοηθήσει η μέρα, μιας και κάθε φορά τέτοια μέρα επιλέγουμε για δραστηριότητες. Με τον ήλιο σύμμαχο μας, αγνοήσαμε επιδεικτικά τα τοπικά έθιμα του Αργοστολίου (σπάσιμο σταμνών – απομίμηση Κέρκυρας) και ξεχυθήκαμε στους δρόμους.

Στάση πρώτη αρκετή ώρα μετά κι αφού είχα διασχίσει κάθετα οδηγώντας το νησί έως τη Σάμη. Παρκάραμε, βγάλαμε εισιτήρια και κατεβήκαμε από την ιδιαίτερη και κατηφορική είσοδο:

Πολλά είχα δει κι ακούσει για το Λιμνο-σπήλαιο Μελισσάνης, αλλά αυτό που αντίκρυζαν τα μάτια μου υπερέβαινε τα πάντα, ξεπερνώντας κάθε φαντασία:

Ότι και να πει κανείς γι’ αυτό το ονειρεμένο μέρος μοναδικής ομορφιάς είναι λίγο. Ανεβήκαμε στη βάρκα ξεκινώντας την ξενάγηση, με τον βαρκάρη να μας δίνει πολύ χρήσιμες πληροφορίες για το μέρος:

Δεν ήξερα προς τα πού να κοιτάξω και τι να προλάβω να φωτογραφίσω. Προσέξτε ομορφιά:

Η κατάρρευση της οροφής κάτι χιλιάδες χρόνια πριν, έδωσε στο λιμνοσπήλαιο την ιδιαιτερότητα του:

Η ξενάγηση ήταν σχετικά σύντομη και περιεκτική, σε καμία περίπτωση όμως χορταστική. Ήμασταν βέβαια τυχεροί, μιας και την πετύχαμε σε ιδανικές αναλογίες φωτός όπως μας είπαν, αλλά και διπλά τυχεροί γιατί την ώρα που φεύγαμε έφτανε το λεφούσι με τα πούλμαν και θα γινόταν ο κακός χαμός:

Επόμενη στάση λίγα χιλιόμετρα μετά, στην Αγία Ευφημία, ένα ωραίο τυπικό ψαροχώρι που ίσως το καλοκαίρι έχει να δώσει πολλά περισσότερα. Αρκεστήκαμε σε μια σύντομη βόλτα:

,

Πάνω που άρχισα ν’ ανεβαίνω και πάλι τα βουνά, είδα ένα άνοιγμα στο δρόμο με μερικά ακόμη σταματημένα αυτοκίνητα, για το οποίο βέβαια ήμουν ενήμερος, κάνοντας με τη σειρά μου αμέσως στην άκρη:

Αυτός είναι ο ξακουστός Μύρτος αγαπητοί φίλοι από το σημείο θέασης του, μια από της πιο γνωστές παραλίες όχι μόνο της Κεφαλονιάς αλλά της Ελλάδας ολόκληρης:

Το βαθύ γαλάζιο του αποτυπώνονταν χαρακτηριστικά στα μάτια μας και το φακό της μηχανής, με τα σημεία θέασης να είναι τελικά δύο διαφορετικά, με λίγα μέτρα απόσταση το ένα απ’ το άλλο. Κάποιοι θαρραλέοι είχαν κατέβει και δοκίμαζαν τα -σίγουρα παγωμένα- νερά του:

Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας στο μοναδικό τοπίο και συνεχίσαμε όχι για πολύ, μόνο για 7 χιλιόμετρα μακριά, για ένα χωριό που ήθελα πάρα πολύ να βρεθώ και να δω από κοντά. Παρκάραμε στα γρήγορα στο πάρκινγκ στην είσοδο του χωριού και ξεκινήσαμε ν’ ανεβαίνουμε το μονοπάτι που οδηγούσε προς το κάστρο, έχοντας απέναντι μας τις πρώτες εικόνες από την Άσσο, το καμάρι του νησιού:

Η ανάβαση ήταν κάποιας δυσκολίας, απαιτούσε και χρόνο, οπότε αποφασίσαμε συνετά να επιστρέψουμε λίγο μετά για να δούμε το χωριό:

Καθίσαμε παραλιακά, για μια καφεδάρα στο μαγαζάκι που βρήκαμε ανοικτό, μπροστά σ’ ένα μέρος που όντως «σήκωνε» καλοκαίρι:

Ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος μιας και θέλαμε να φτάσουμε ως το Βορινό άκρο του νησιού, ένα ωραίο άνοιγμα πάνω στο δρόμο όμως μας έδωσε και μια πανοραμική λήψη της Άσσου πριν αποχωρήσουμε:

Βλέπετε η επίσκεψη στο Φισκάρδο, απαιτούσε αρκετό χρόνο ακόμα οδήγησης προκειμένου να δούμε και αυτόν τον πολύ όμορφο οικισμό:

Παρκάραμε επίσης στο πάρκινγκ της εισόδου στο χωριό, βγήκαμε φωτογραφία και κάναμε τις βόλτες μας, συναντώντας περισσότερο κόσμο σε σχέση με όσα μέρη είχαμε δει νωρίτερα:

Ήταν χρυσή ευκαιρία για μια παγωμένη μπυρίτσα στο λιμάνι, καταστρώνοντας τα σχέδια της ημέρας και της επιστροφής:

Εν συντομία αποφασίσαμε να φάμε κάπου στο Αργοστόλι, για να μη μας πιάσει η νύχτα στο δρόμο, κάτι απόλυτα λογικό, έτσι μετά από μια ακόμα στάση για πανοραμική φωτογραφία σ’ ένα από τα πολλά σημεία του νησιού. Είχαμε κάνει αρκετά τελικά όλη την ημέρα:

Καταλήξαμε να περπατάμε στον πεζόδρομο και την πλατεία, τρώγοντας τελικά κάτι πρόχειρο μιας και οι περισσότεροι ετοιμαζόντουσαν για το βράδυ της ανάστασης:

Ήπιαμε κι ένα πολύ ωραίο καφεδάκι, είδαμε τον ορθόδοξο και τον καθολικό ναό της πόλης και πήγαμε με τη σειρά μας να ετοιμαστούμε για το βράδυ:

Στην πλατεία επικρατούσε το αδιαχώρητο, με την κλασσική σε τέτοιες περιστάσεις εξέδρα να φιλοξενεί παπάδες κι επισήμους. Καιρό είχα να κάνω Ανάσταση έξω και μου φαίνεται ότι θα πρέπει να μη ξανακάνω μιας και πρόκειται για τη γιορτή των κάφρων, με τις κροτίδες και τα βαρελότα, που νομίζουν ότι κάνουν και κάτι ωραίο. Μακάρι όλα τα μακάρι σε όλους, πάμε παρακάτω, ακολουθώντας ως ένα σημείο τη πομπή ως τη Μητρόπολη:

Θέλαμε κάτι για να έρθουμε στα ίσια μας και να βγάλουμε το βράδυ, επιλέγοντας ένα από τα λίγα ανοικτά μαγαζιά, αυτό που ήμασταν και χθες βράδυ. Μπορεί το Αργοστόλι να θέλει stoli (χο, χο, καλό έ αλλά η νύχτα ήταν ξενέρωτη έως απαράδεκτη, η εξυπηρέτηση ντεμί, δείγμα του ότι το νησί θέλει ακόμα δουλειά στον τομέα αυτόν, συν του γεγονότος ότι και πάλι το περιπολικό έκλεισε τα πάντα λίγο πριν τις τέσσερις αυτή τη φορά. Πρόοδος!

Τσιμπήσαμε κάτι στα γρήγορα μιας και πεινούσαμε, γεγονός που αποδείχτηκε οδυνηρό, καθώς ξαφνικά μετά τις τέσσερις άνοιξαν οι ουρανοί. Μου είχαν πει πως «όταν βρέχει στο Αργοστόλι χρειάζεσαι γαλότσα» αλλά δε περίμενα ότι θα το αντιμετωπίσω κιόλας, με τους δρόμους να έχουν μετατραπεί σε ποτάμια και τα σκαλιά της πλατείας σε καταρράκτες. Φτάσαμε (μη σας πω πως) στο σπίτι, ανάβοντας τα καλοριφέρ για να στεγνώσουμε ρούχα και κυρίως παπούτσια, με το νερό κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της διαδρομής να φτάνει πολύ πάνω απ’ τον αστράγαλο.

Τουλάχιστον το διασκεδάσαμε όσο γινόταν παίρνοντας το στο χαβαλέ με αμύθητα γέλια. Μια εμπειρία ακόμα…



Κυριακή του Πάσχα


Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς πηγαίνοντας για καφέ σε ένα διπλανό, με τον καιρό να μη λέει να στρώσει και τα ρούχα να μην έχουν στεγνώσει από τη νεροποντή. Μια ξαφνική αναλαμπή μας έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσουμε για να μη πάει εντελώς χαμένη η μέρα, ανεβαίνοντας ως τα Τραυλιάτα προκειμένου να επισκεφτούμε το Κάστρο Αγίου Γεωργίου που αποτελούσε τη μοναδική πολυάνθρωπη πόλη της Κεφαλονιάς από τον Μεσαίωνα έως το 1757, που συναντήσαμε κλειστό όπως είναι λογικό:

Τουλάχιστον είδαμε τη θέα προς το Ιόνιο και τη δυτική πλευρά του νησιού και τα χωριά που βρίσκονται κάτω απ’ το κάστρο:

Κατεβήκαμε με τα πόδια προς την άκρη όπου είχαμε παρκάρει με τα μαύρα σύννεφα να μας κυκλώνουν επικίνδυνα:

Τουλάχιστον προλάβαμε μέχρι να ξεκινήσει η βροχή να δούμε τα ερείπια και τον ναό της Ευαγγελίστριας στο Κάστρο, ακόμα ένα παλιό κτίσμα του 1580:

Μαζί με τη βροχή που ξεκίνησε πάλι με σφοδρότητα, ξεκίνησε και η αναζήτηση πασχαλινής ταβέρνας, μιας και όλες οι συστάσεις που είχαμε αποδείχτηκαν ανεπαρκείς. Όλα ήταν κλειστά, απόλυτα καλοκαιρινά, οπότε βρεθήκαμε εν μέρει σε τέλμα. Τη λύση έδωσε ο χάρτης της google με τις προτάσεις του, μετά βέβαια από ένα τηλέφωνο που πήρα και επέμεινα. Ο δρόμος για τα Ραζάτα μας οδήγησε σε μια οικογενειακή και πολύ γεμάτη ταβέρνα ενός πολύ ωραίου τύπου, τρώγοντας όμως εκείνη την ώρα ότι βρήκαμε διαθέσιμο. Πάλι καλά:

Κατεβήκαμε μετά τις 7 και το κλείσιμο, κάνοντας στάση απέναντι από το Αργοστόλι προκειμένου να το φωτογραφίσουμε από την άλλη πλευρά του κόλπου, στο σημείο απ’ όπου περνάει και η γέφυρα:

Ήπιαμε τον καφέ μας, ανεβήκαμε στο σπίτι να ετοιμαστούμε, καταλήγοντας και πάλι για να πιούμε τις μπυρίτσες μας στην όμορφη μπυραρία,

Αλλά κι ακόμα περισσότερες μετά το κλείσιμο στην παραλιακή. Μαγαζί δεν υπήρχε, ο καιρός όμως είχε στρώσει πλέον (προσωρινά) και βοηθούσε. Πάλι καλά…

Δευτέρα του Πάσχα


Για ακόμα μια φορά σηκωθήκαμε από τον έντονο θόρυβο της βροχής και των αστραπών που έπεφταν ακατάπαυστα. Είχαν ανοίξει οι ουρανοί. Δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας, ίσα μια βόλτα στον μουσκεμένο εμπορικό πεζόδρομο για ψώνια κι ένα μισάωρο καφέ:

Να που μας έκανε τη χάρη ο ήλιος δυο μέρες μετά. Την ώρα που φεύγαμε…

Η επιβίβαση στο ελικοφόρο αεροσκάφος τη φορά αυτή σήμανε το τέλος της 17ης πασχαλινής εκδρομής, σύντομης, διαφορετικής και πετυχημένης όπως πάντα.

Τα λέμε του χρόνου, όπως κάθε Πάσχα!





Βαθμολογία εκδρομής


Έθιμα: 6 (Τίποτα το ξεχωριστό στην πόλη, απλά πράγματα και προσπάθεια να …μοιάσει στην Κέρκυρα)

Τιμή/παροχές: 8 (Δεν είναι καλοκαίρι οπότε διαμονές, αυτοκίνητο κτλ ήταν όλα πάμφθηνα. Στην εστίαση δε θα το έλεγα, το αντίθετο)

Γαστρονομία: 6 (Τίμια πράγματα σε όσα δοκιμάσαμε χωρίς να ξετρελαθώ με κάτι, έχουν ακόμα βήματα να κάνουν στο νησί)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 7 (Εξαιρετική εντός Αργοστολίου από όλους, φαίνεται ότι έχουν να κάνουν πολύ με επισκέπτες. Όσο βγαίναμε εκτός αυτό μειωνόταν, μπορεί βέβαια να είναι κι εντύπωση μου. Γενικά δεν έχω παράπονο)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 7 (Θα έβαζα άλλο βαθμό αν μιλούσαμε για καλοκαίρι. Για τα δεδομένα της εποχής στέκομαι μόνο σε όσα είδα κυρίως το Μ.Σάββατο, μιας και το Αργοστόλι από μόνο του δε λέει και τίποτα. Στα συν η θέα και τα ωραία χωριά)

Νυχτερινή ζωή: 5 (Λυπάμαι, χάσατε. Πολύ πίσω σε όλα, με τις συγκρίσεις να είναι εύλογες σε σχέση με άλλα μέρη στην Ελλάδα)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 7 (Το νησί είναι μεγάλο, έχει αμέτρητες φυσικές ομορφιές και όχι μόνο, με το λιμνοσπήλαιο να είναι σίγουρα το σημείο αναφοράς)

Μέσος όρος: 6,6 Με την Κεφαλονιά να μπαίνει κάπου στη μέση και προς τα κάτω από τις υπόλοιπες βαθμολογίες μου για Πασχαλινούς προορισμούς, σε μια λίστα την οποία θα παραθέσω ανανεωμένη σε επόμενο ποστ.

 

[gkalla]

Το γειτονικό νησί του Ληξουριού δεν το επισκεφθήκατε;
Μην το μάθει η γυναίκα μου και σας αφαλοκόψει!!!

η εξυπηρέτηση ντεμί, δείγμα του ότι το νησί θέλει ακόμα δουλειά στον τομέα αυτόν

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο βελτιωμένη είναι η εξυπηρέτηση σε σχέση με το, όχι και τόσο πολύ μακρινό, παρελθόν.

 

[psilos3]

Το γειτονικό νησί του Ληξουριού δεν το επισκεφθήκατε;

«Ληξούρι; Τι να πάτε να κάνετε εκεί;» (Η απάντηση όσων ρωτήσαμε στο Αργοστόλι ).
Ήταν στο πρόγραμμα της Κυριακής, αλλά έβλεξε λίγο παραπάνω από τα επίπεδα του αμαζονίου, οπότε δεν...

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο βελτιωμένη είναι η εξυπηρέτηση σε σχέση με το, όχι και τόσο πολύ μακρινό, παρελθόν.

Δεν έχω απαιτήσεις σε σχέση με τους περισσοτέρους, έχω και μεγάλη κατανόηση τέτοιες μέρες, όπως κι έχω δει πολλά μέρη στην Ελλάδα. Το σχόλιο μου δεν έχει να κάνει τόσο με την ταχύτητα , όσο με την ποιότητα, τις δημόσιες σχέσεις, τη μικρότερη προσοχή αν δεν είσαι ντόπιος κτλ. Καταλαβαίνεις.