Ελληνικό Πάσχα - Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες (μια παρεΐστικη ιστορία).

[psilos3]

Η πασχαλιάτικη περιγραφή σου για την Ανδρο πραγματικά μου έφερε εικόνες και μυρωδιές που βίωσα και εγώ το Πάσχα του 2010 όταν είχα επισκεφθεί το νησί.

Περίμενα πως και πως τη τοποθέτηση σου φίλε @thanos75 καθώς ήμουν σίγουρος ότι κάποιο Πάσχα θα είχαμε απο κοινού σε κάποιο νησί Κι όχι μόνο ένα για την ακρίβεια!
Πάρα πολύ ενδιαφέροντα όσα μας λες γι' ακόμα μια φορά! Δοκίμασα λαμπριάτη (κάτι που ξέχασα να αναφέρω) καθώς και άλλα τοπικά εδέσματα.
Επίσης για τη Πυθάρα τα έμαθα και τα ξέρω, αλλά να σαι σίγουρος πως δεν αφήνω εκκρεμότητες στα νησιά, πάντα επιστρέφω Θα γίνει και αυτό στα σίγουρα λοιπόν.
Μου άρεσε ιδιαίτερα το Πάσχα στην Άνδρο. Απίστευτες εικόνες, πολύ όμορφες και πολύ διαφορετικές.
Η μόνη μου ένσταση ήταν στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Ακόμα και την υψηλή τιμή ίσως τη δικαιολογήσω, αυτό όμως όχι. Είσαι από τους τυχερούς ίσως γιατί πήγες ''γνωστός'' στο νησί...

 

[psilos3]

Καλημέρα!!
Με το μήνυμα σου νοσταλγησα το περσινό Πάσχα που πήγα μαζί με τον μικρό μου ανιψιό στα λαζαρακια!!
Το κάψιμο του Ιούδα είναι γνωστό ως καλαφουνα,εκεί καίνε

@tsampi90 Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες, θα βοηθήσουν πολλούς που θα ψαχτούν μελλοντικά!

Είναι η αλήθεια ότι ο κόσμος είτε για επιτάφιο είτε για ανάσταση κινείται προς τα χωριά και όχι τις πόλεις, ακόμα κι αν μιλάμε για νησιά, κάτι που είναι απόλυτα λογικό καθώς τα έθιμα εκεί έχουν άλλη χάρη!
Εδώ στο χωριό που μένω λίγο εξω απ΄ τη Θεσσαλονίκη και έχουμε κάποια έθιμα, όχι μόνο μια ξερή ανάσταση και περιφορά, πόσο μάλλον σε χωριά νησιών. Το καλύτερο είναι να προτιμούνται αυτά!

 

[psilos3]

2015 – Ύδρα



Ο Αργοσαρωνικός παρέμενε πάντα ένας ευσεβής πόθος, ειδικότερα για τις ημέρες του Πάσχα. Συγκεκριμένα η Ύδρα την οποία είχα βάλει στο μάτι χρόνια τώρα και την αποφεύγαμε λόγω ακριβής τιμής και τρόπου πρόσβασης.

Το 2015 όμως είχε φτάσει η ώρα, κάτι που φάνηκε αρχικά από το ψάξιμο των ακτοπλοϊκών, σε συνδυασμό με τα αεροπορικά του Θεσσαλονίκη – Αθήνα. Το κόστος δεν ήταν πάνω από 130-140 ευρώ, βοήθησε αρκετά και η προσφορά που βρήκα στη πλατφόρμα κράτησης δωματίων σε ένα πολύ καλό ξενώνα, αλλά και τα βολικά ωράρια από Πειραιά και πίσω.

Ανυπομονούσαμε όλοι για το συγκεκριμένο Πάσχα για να επιβεβαιώσουμε την εξαιρετική φήμη που συντροφεύει το νησί. Για το καλό της εκδρομής κλείσαμε και μια ακόμη εξόρμηση τη μέρα του Σαββάτου, αλλά κι ένα βραδάκι στη πρωτεύουσα τη Μεγάλη Πέμπτη.



Μεγάλη Παρασκευή

Η αναμονή στο λιμάνι του Πειραιά ήταν μεγάλη και η καθυστέρηση πάνω από δυόμισι ώρες. Από τη μία είχαμε εκνευριστεί, από την άλλη όμως γελούσαμε με τη τύχη μας. Ο καλός θεός των ταξιδιωτών μας προφύλαξε για άλλη μια φορά, σε μια μέρα που ακυρώθηκαν όλα τα ακτοπλοϊκά και κάποιες πτήσεις προς Κυκλάδες (λόγω ισχυρών ανέμων πάνω από 8 μποφόρ) αλλά όχι τα πλοία που ταξίδευαν προς Σαρωνικό. Έτσι, με ένα τίμιο 5-6άρι ξεκινήσαμε μετά τη καθυστέρηση για Ύδρα, όπου φτάσαμε μετά από 2 ώρες.

Γρήγορα βρήκαμε το ξενώνα μας και αφήσαμε τα πράγματα μας. Η πρώτη εντύπωση ήταν καταπληκτική κι εμείς θέλαμε να δούμε αμέσως το νησί:

Η ιδιαιτερότητα της Ύδρας να μη δέχεται τη κυκλοφορία αυτοκινήτων έδινε άλλη αίσθηση στο νησί κι έκανε την όλη εμπειρία ιδιαίτερα ευχάριστη!

Αρχίσαμε τις βόλτες στα πέτρινα σοκάκια :

Έρημα σχεδόν λόγω του δυνατού αέρα που επικρατούσε:

Απολαμβάνοντας την ιδιαίτερη ομορφιά:

Ένα πρόχειρο τραπέζι και μερικές μπύρες ήταν το μόνο διαθέσιμο για Μεγάλη Παρασκευή. Αφού πέρασε η ώρα βγήκαμε ξανά παραλιακά:

Η δύση σιγά-σιγά του ήλιου έκανε την ημέρα ακόμη πιο κρύα λόγω του αέρα. Ακόμα και εντός λιμανιού έβλεπε κανείς το κυματάκι:

Έκανε όμως τις εικόνες του μέρους που αποτυπωνόταν φωτογραφικά ακόμη πιο όμορφες:

Δε χάσαμε την ευκαιρία για μια φωτογραφία:

Είχαμε πάρει τον ανηφορικό παραλιακό δρόμο δυτικά της χώρας και προς τη συνοικία «Καμίνι» με σκοπό να παρακολουθήσουμε το πολύ ξεχωριστό και διάσημο έθιμο του θαλασσινού επιταφίου:

Περάσαμε το πολύ όμορφο σημείο παρατήρησης:

Φτάνοντας στο μέρος που θα λάμβανε χώρα το έθιμο που ακόμα ήταν άδειος:

Το τσουχτερό κρύο και ο αέρας δεν έλεγαν να σταματήσουν, ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε σε τίποτα τον κόσμο να συγκεντρωθεί μετά από λίγη ώρα προκειμένου να παρακολουθήσει το δρώμενο:

Τα καΐκια άρχισαν να καταφτάνουν η περιφορά του επιταφίου εντός του νερού ξεκίνησε:

Και συνεχίστηκε στους δρόμους του νησιού. Ένα εντυπωσιακό πραγματικά έθιμο που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς!

Γυρίσαμε στα δωμάτια μας για να ξεκουραστούμε, να ετοιμαστούμε και κυρίως να ζεσταθούμε. Βγήκαμε αργά στην άδεια προκυμαία:

Όμορφη ωστόσο όλες τις ώρες:

Βρίσκοντας το μπαρ που θα φιλοξενούσε τη νύχτα μας και τους εορτασμούς για την 11η συνεχόμενη εκδρομή:

Μεγάλο Σάββατο

Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς για να πιούμε το καφεδάκι μας καθώς υπήρχε συγκεκριμένος σκοπός. Βγήκαμε στη παραλία κάνοντας τη διαπίστωση ότι ο κόσμος ήταν πολύ περισσότερος:

Προχωρήσαμε στ’ ανατολικά της πόλης:

Βλέποντας την πίσω μας:

Περνώντας μπροστά απ’ το μουσείο:

Κατευθυνόμενοι προς τη πλατεία Μιαούλη, απ’ όπου η θέα ήταν ακόμα καλύτερη και μας έδωσε την αφορμή για πολλαπλές λήψεις:

Εκεί βρίσκεται και το άγαλμα του μεγάλου Υδραίου ναυάρχου:

Καθίσαμε στον ήλιο της όμορφης πλατείας μέχρι που είδαμε ότι το πλοίο που περιμέναμε κατέφτασε, κι εμείς πήραμε το δρόμο για να επιβιβαστούμε σ’ αυτό:

Κατεβαίνοντας ένα μισάωρο μετά στο γειτονικό νησί:

Το πρόγραμμα του Σαββάτου λοιπόν έλεγε Σπέτσες, οργανώνοντας εύκολα μια μικρή εκδρομή που ξεκινούσε το πρωί και θα τελείωνε το βραδάκι:

Περάσαμε από το κεντρικό σημείο βλέποντας τα θαλάσσια ταξί:

Ανεβαίνοντας προς το αρχοντικό της μεγάλης αγωνίστριας το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο:

Προχωρήσαμε στα στενά του οικισμού:

Βγαίνοντας στη παραλιακή με κατεύθυνση νότια:

Περνώντας από τη παραλία του Αγίου Μάμα που βρίσκεται εντός οικισμού:

Έχοντας απέναντι μας τα σπίτια:

Και μπροστά μας τα δύο πολυφωτογραφημένα σημεία των Σπετσών:

Μπροστά μας είχαμε τη προβλήτα για τα σκάφη:

Καθώς και πολλά καταστήματα για φαγητό ή καφέ τα οποία ήταν κατάμεστα:

Επιστρέψαμε από την ίδια διαδρομή:

Προκειμένου να στρωθούμε κι εμείς για τα τσιπουράκια μας στο κεντρικό λιμάνι. Ήταν το τραπέζι του μεγάλου Σαββάτου άλλωστε:

Και οι γαρίδες χρόνιο απωθημένο:

Καθίσαμε αρκετά καθώς η ώρα πέρασε, διαπιστώνοντας και τις τσουχτερές τιμές του νησιού. Κάναμε μια βόλτα στη προκυμαία για να φάμε ένα παγωτό:

Στην όμορφη πλατεία μπροστά από το γνωστό ξενοδοχείο:

Περιμένοντας το πλοίο για την επιστροφή μας στην Ύδρα:

Στην οποία φτάσαμε βραδάκι:

Η ανάσταση και τα πυροτεχνήματα στη παραλία με τα στολισμένα καΐκια ήταν μια ακόμα όμορφη εμπειρία.

Η οποία ολοκληρώθηκε γλεντώντας στα πολλά και ωραία βραδινά μπαράκια του νησιού!

Κυριακή του Πάσχα

Με τη θολούρα να με διακατέχει καθώς είχα κοιμηθεί περίπου 2 ώρες αφού προέκυψε ξαφνική δουλειά κι έπρεπε να σηκωθώ ξεκίνησε νωρίς η Κυριακή του Πάσχα για μένα. Ευτυχώς αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να πιώ ένα καφεδάκι και να κάνω μια βόλτα για μερικές πρωινές λήψεις:

Γεμάτες φως :

Η μέρα ήταν υπέροχη κι αφού τελείωσα και βρέθηκα με τους υπόλοιπους που κοιμήθηκαν σαν άνθρωποι ξεκινήσαμε να βολτάρουμε εντός του οικισμού:

Σε πολύ καλύτερες σαφώς καιρικές συνθήκες από τη πρώτη μέρα:

Βλέποντας και απολαμβάνοντας τις ομορφιές:

Και τα πεντακάθαρα στενάκια:

Μέχρι που βρήκαμε τη καταπληκτική ταβέρνα στην οποία και αποφασίσαμε να στρωθούμε για το τραπέζι της Κυριακής του Πάσχα:

Αρχικά με ορεκτικά:

Μέχρι να φτάσουμε στα κρασιά και τα κυρίως:

Και να καταλήξουμε νύχτα πλέον στα γνωστά:

Μια νύχτα που είχε έντονη συνέχεια σε bar & club του νησιού:

Φτάνοντας ως τα άκρα μέρες που ήταν:

Βλέποντας επιτέλους το ξημέρωμα το σωστό το ωραίο και σ’ αυτή την εκδρομή:

Δευτέρα του Πάσχα

Μπορεί να είχαμε αρκετό δρόμο να διανύσουμε ως την επιστροφή, όμως τα πάντα ήταν υπολογισμένα για να μας φτάσει ο χρόνος και τη Δευτέρα. Ξυπνήσαμε, αφήσαμε το δωμάτιο και βγήκαμε για καφέ και βόλτα στον ηλιόλουστο καιρό:

Μπαίνοντας στη προβλήτα που δένουν οι βάρκες:

Για μερικές διαφορετικές λήψεις:

Καλλιτεχνικές λήψεις:

Συνεχίζοντας τον ανηφορικό δρόμο, έχοντας τη πόλη απέναντι μας:

Πριν κάνουμε τη στάση για καφέ:

Γαληνεύοντας με τη θέα προς το κόλπο της Ύδρας:

Κάποιοι θαρραλέοι είχαν ήδη ξεκινήσει τις βουτιές:

Ο χρόνος όμως ήταν αμείλικτος κι έπρεπε να γυρίσουμε προς τα πίσω με σκοπό να φάμε κάτι:

Βγάζοντας τις τελευταίες φωτογραφίες μας στην Ύδρα:

Πριν επιβιβαστούμε στο πλοίο για Πειραιά και μεταβούμε κατόπιν στο αεροδρόμιο και τελειώσει έτσι μια ακόμη Πασχαλινή εκδρομή σε ένα νησί που μπήκε αμέσως στη καρδιά μου!

Βαθμολογία εκδρομής


Έθιμα: 8 (Με αυτό του επιταφίου να ξεχωρίζει)

Τιμή/παροχές: 7 (Πολύ πιο ακριβά τα περίμενα τα πράγματα, δεν ισχύει)

Γαστρονομία: 6 (Κανένα παράπονο σε ότι κι αν φάγαμε)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 6 (Ούτε κρύο-ούτε ζέστη. Καλά, φυσιολογικά)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 10 (Πολύ ιδιαίτερο και όμορφο νησί, με τη βαθμολογία να ανεβαίνει ένα πόντο για το γεγονός ότι δε κυκλοφορούν αυτοκίνητα)

Νυχτερινή ζωή: 8 (Για τόσο μικρό νησί σχεδόν άριστα. Είναι βέβαια σε απόσταση βολής απ’ την Αθήνα και τη Πελοπόννησο που παίζει ρόλο)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 6 (Εκδρομή σε κοντινά νησιά ή Πελοπόννησο)

Μέσος όρος: 7,3 Με την Ύδρα να ανεβαίνει ψηλά στις επιλογές!

 

[barkour]

2015 – Ύδρα



Ο Αργοσαρωνικός παρέμενε πάντα ένας ευσεβής πόθος, ειδικότερα για τις ημέρες του Πάσχα. Συγκεκριμένα η Ύδρα την οποία είχα βάλει στο μάτι χρόνια τώρα και την αποφεύγαμε λόγω ακριβής τιμής και τρόπου πρόσβασης.

Το 2015 όμως είχε φτάσει η ώρα, κάτι που φάνηκε αρχικά από το ψάξιμο των ακτοπλοϊκών, σε συνδυασμό με τα αεροπορικά του Θεσσαλονίκη – Αθήνα. Το κόστος δεν ήταν πάνω από 130-140 ευρώ, βοήθησε αρκετά και η προσφορά που βρήκα στη πλατφόρμα κράτησης δωματίων σε ένα πολύ καλό ξενώνα, αλλά και τα βολικά ωράρια από Πειραιά και πίσω.

Ανυπομονούσαμε όλοι για το συγκεκριμένο Πάσχα για να επιβεβαιώσουμε την εξαιρετική φήμη που συντροφεύει το νησί. Για το καλό της εκδρομής κλείσαμε και μια ακόμη εξόρμηση τη μέρα του Σαββάτου, αλλά κι ένα βραδάκι στη πρωτεύουσα τη Μεγάλη Πέμπτη.



Μεγάλη Παρασκευή

Η αναμονή στο λιμάνι του Πειραιά ήταν μεγάλη και η καθυστέρηση πάνω από δυόμισι ώρες. Από τη μία είχαμε εκνευριστεί, από την άλλη όμως γελούσαμε με τη τύχη μας. Ο καλός θεός των ταξιδιωτών μας προφύλαξε για άλλη μια φορά, σε μια μέρα που ακυρώθηκαν όλα τα ακτοπλοϊκά και κάποιες πτήσεις προς Κυκλάδες (λόγω ισχυρών ανέμων πάνω από 8 μποφόρ) αλλά όχι τα πλοία που ταξίδευαν προς Σαρωνικό. Έτσι, με ένα τίμιο 5-6άρι ξεκινήσαμε μετά τη καθυστέρηση για Ύδρα, όπου φτάσαμε μετά από 2 ώρες.

Γρήγορα βρήκαμε το ξενώνα μας και αφήσαμε τα πράγματα μας. Η πρώτη εντύπωση ήταν καταπληκτική κι εμείς θέλαμε να δούμε αμέσως το νησί:

View attachment 309692

Η ιδιαιτερότητα της Ύδρας να μη δέχεται τη κυκλοφορία αυτοκινήτων έδινε άλλη αίσθηση στο νησί κι έκανε την όλη εμπειρία ιδιαίτερα ευχάριστη!

Αρχίσαμε τις βόλτες στα πέτρινα σοκάκια :

View attachment 309693 View attachment 309694

Έρημα σχεδόν λόγω του δυνατού αέρα που επικρατούσε:

View attachment 309695
View attachment 309698

Απολαμβάνοντας την ιδιαίτερη ομορφιά:

View attachment 309696 View attachment 309697
View attachment 309699

Ένα πρόχειρο τραπέζι και μερικές μπύρες ήταν το μόνο διαθέσιμο για Μεγάλη Παρασκευή. Αφού πέρασε η ώρα βγήκαμε ξανά παραλιακά:

View attachment 309700
View attachment 309701

Η δύση σιγά-σιγά του ήλιου έκανε την ημέρα ακόμη πιο κρύα λόγω του αέρα. Ακόμα και εντός λιμανιού έβλεπε κανείς το κυματάκι:

View attachment 309702

Έκανε όμως τις εικόνες του μέρους που αποτυπωνόταν φωτογραφικά ακόμη πιο όμορφες:

View attachment 309703 View attachment 309704 View attachment 309705

Δε χάσαμε την ευκαιρία για μια φωτογραφία:

View attachment 309706

Είχαμε πάρει τον ανηφορικό παραλιακό δρόμο δυτικά της χώρας και προς τη συνοικία «Καμίνι» με σκοπό να παρακολουθήσουμε το πολύ ξεχωριστό και διάσημο έθιμο του θαλασσινού επιταφίου:

View attachment 309707 View attachment 309708

Περάσαμε το πολύ όμορφο σημείο παρατήρησης:

View attachment 309709

Φτάνοντας στο μέρος που θα λάμβανε χώρα το έθιμο που ακόμα ήταν άδειος:

View attachment 309710

Το τσουχτερό κρύο και ο αέρας δεν έλεγαν να σταματήσουν, ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε σε τίποτα τον κόσμο να συγκεντρωθεί μετά από λίγη ώρα προκειμένου να παρακολουθήσει το δρώμενο:

View attachment 309711

Τα καΐκια άρχισαν να καταφτάνουν η περιφορά του επιταφίου εντός του νερού ξεκίνησε:

View attachment 309712

Και συνεχίστηκε στους δρόμους του νησιού. Ένα εντυπωσιακό πραγματικά έθιμο που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς!

Γυρίσαμε στα δωμάτια μας για να ξεκουραστούμε, να ετοιμαστούμε και κυρίως να ζεσταθούμε. Βγήκαμε αργά στην άδεια προκυμαία:

View attachment 309713

Όμορφη ωστόσο όλες τις ώρες:

View attachment 309714 View attachment 309715

Βρίσκοντας το μπαρ που θα φιλοξενούσε τη νύχτα μας και τους εορτασμούς για την 11η συνεχόμενη εκδρομή:

View attachment 309716



Μεγάλο Σάββατο

Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς για να πιούμε το καφεδάκι μας καθώς υπήρχε συγκεκριμένος σκοπός. Βγήκαμε στη παραλία κάνοντας τη διαπίστωση ότι ο κόσμος ήταν πολύ περισσότερος:

View attachment 309717
View attachment 309718

Προχωρήσαμε στ’ ανατολικά της πόλης:

View attachment 309719

Βλέποντας την πίσω μας:

View attachment 309720

Περνώντας μπροστά απ’ το μουσείο:

View attachment 309721

Κατευθυνόμενοι προς τη πλατεία Μιαούλη, απ’ όπου η θέα ήταν ακόμα καλύτερη και μας έδωσε την αφορμή για πολλαπλές λήψεις:

View attachment 309722

Εκεί βρίσκεται και το άγαλμα του μεγάλου Υδραίου ναυάρχου:

View attachment 309723

Καθίσαμε στον ήλιο της όμορφης πλατείας μέχρι που είδαμε ότι το πλοίο που περιμέναμε κατέφτασε, κι εμείς πήραμε το δρόμο για να επιβιβαστούμε σ’ αυτό:

View attachment 309724

Κατεβαίνοντας ένα μισάωρο μετά στο γειτονικό νησί:

View attachment 309725

Το πρόγραμμα του Σαββάτου λοιπόν έλεγε Σπέτσες, οργανώνοντας εύκολα μια μικρή εκδρομή που ξεκινούσε το πρωί και θα τελείωνε το βραδάκι:

View attachment 309727

Περάσαμε από το κεντρικό σημείο βλέποντας τα θαλάσσια ταξί:

View attachment 309728

Ανεβαίνοντας προς το αρχοντικό της μεγάλης αγωνίστριας το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο:

View attachment 309729

Προχωρήσαμε στα στενά του οικισμού:

View attachment 309730

Βγαίνοντας στη παραλιακή με κατεύθυνση νότια:

View attachment 309731

Περνώντας από τη παραλία του Αγίου Μάμα που βρίσκεται εντός οικισμού:

View attachment 309732
View attachment 309733

Έχοντας απέναντι μας τα σπίτια:

View attachment 309734 View attachment 309735

Και μπροστά μας τα δύο πολυφωτογραφημένα σημεία των Σπετσών:

View attachment 309736 View attachment 309738
View attachment 309739

Μπροστά μας είχαμε τη προβλήτα για τα σκάφη:

View attachment 309740

Καθώς και πολλά καταστήματα για φαγητό ή καφέ τα οποία ήταν κατάμεστα:

View attachment 309742 View attachment 309741

Επιστρέψαμε από την ίδια διαδρομή:

View attachment 309743

Προκειμένου να στρωθούμε κι εμείς για τα τσιπουράκια μας στο κεντρικό λιμάνι. Ήταν το τραπέζι του μεγάλου Σαββάτου άλλωστε:

View attachment 309744

Και οι γαρίδες χρόνιο απωθημένο:

View attachment 309745

Καθίσαμε αρκετά καθώς η ώρα πέρασε, διαπιστώνοντας και τις τσουχτερές τιμές του νησιού. Κάναμε μια βόλτα στη προκυμαία για να φάμε ένα παγωτό:

View attachment 309746

Στην όμορφη πλατεία μπροστά από το γνωστό ξενοδοχείο:

View attachment 309747

Περιμένοντας το πλοίο για την επιστροφή μας στην Ύδρα:

View attachment 309748

Στην οποία φτάσαμε βραδάκι:

View attachment 309749

Η ανάσταση και τα πυροτεχνήματα στη παραλία με τα στολισμένα καΐκια ήταν μια ακόμα όμορφη εμπειρία.

Η οποία ολοκληρώθηκε γλεντώντας στα πολλά και ωραία βραδινά μπαράκια του νησιού!

View attachment 309750



Κυριακή του Πάσχα

Με τη θολούρα να με διακατέχει καθώς είχα κοιμηθεί περίπου 2 ώρες αφού προέκυψε ξαφνική δουλειά κι έπρεπε να σηκωθώ ξεκίνησε νωρίς η Κυριακή του Πάσχα για μένα. Ευτυχώς αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να πιώ ένα καφεδάκι και να κάνω μια βόλτα για μερικές πρωινές λήψεις:

View attachment 309751 View attachment 309752

Γεμάτες φως :

View attachment 309753

Η μέρα ήταν υπέροχη κι αφού τελείωσα και βρέθηκα με τους υπόλοιπους που κοιμήθηκαν σαν άνθρωποι ξεκινήσαμε να βολτάρουμε εντός του οικισμού:

View attachment 309754

Σε πολύ καλύτερες σαφώς καιρικές συνθήκες από τη πρώτη μέρα:

View attachment 309755 View attachment 309756

Βλέποντας και απολαμβάνοντας τις ομορφιές:

View attachment 309757 View attachment 309758

Και τα πεντακάθαρα στενάκια:

View attachment 309759
View attachment 309760

Μέχρι που βρήκαμε τη καταπληκτική ταβέρνα στην οποία και αποφασίσαμε να στρωθούμε για το τραπέζι της Κυριακής του Πάσχα:

View attachment 309761

Αρχικά με ορεκτικά:

View attachment 309762

Μέχρι να φτάσουμε στα κρασιά και τα κυρίως:

View attachment 309763

Και να καταλήξουμε νύχτα πλέον στα γνωστά:

View attachment 309764

Μια νύχτα που είχε έντονη συνέχεια σε bar & club του νησιού:

View attachment 309765

Φτάνοντας ως τα άκρα μέρες που ήταν:

View attachment 309766

Βλέποντας επιτέλους το ξημέρωμα το σωστό το ωραίο και σ’ αυτή την εκδρομή:

View attachment 309767



Δευτέρα του Πάσχα

Μπορεί να είχαμε αρκετό δρόμο να διανύσουμε ως την επιστροφή, όμως τα πάντα ήταν υπολογισμένα για να μας φτάσει ο χρόνος και τη Δευτέρα. Ξυπνήσαμε, αφήσαμε το δωμάτιο και βγήκαμε για καφέ και βόλτα στον ηλιόλουστο καιρό:

View attachment 309768

Μπαίνοντας στη προβλήτα που δένουν οι βάρκες:

View attachment 309769

Για μερικές διαφορετικές λήψεις:

View attachment 309770

Καλλιτεχνικές λήψεις:

View attachment 309771

Συνεχίζοντας τον ανηφορικό δρόμο, έχοντας τη πόλη απέναντι μας:

View attachment 309773
View attachment 309774

Πριν κάνουμε τη στάση για καφέ:

View attachment 309775

Γαληνεύοντας με τη θέα προς το κόλπο της Ύδρας:

View attachment 309776

Κάποιοι θαρραλέοι είχαν ήδη ξεκινήσει τις βουτιές:

View attachment 309777

Ο χρόνος όμως ήταν αμείλικτος κι έπρεπε να γυρίσουμε προς τα πίσω με σκοπό να φάμε κάτι:

View attachment 309778

Βγάζοντας τις τελευταίες φωτογραφίες μας στην Ύδρα:

View attachment 309779

Πριν επιβιβαστούμε στο πλοίο για Πειραιά και μεταβούμε κατόπιν στο αεροδρόμιο και τελειώσει έτσι μια ακόμη Πασχαλινή εκδρομή σε ένα νησί που μπήκε αμέσως στη καρδιά μου!

View attachment 309780



Βαθμολογία εκδρομής


Έθιμα: 8 (Με αυτό του επιταφίου να ξεχωρίζει)

Τιμή/παροχές: 7 (Πολύ πιο ακριβά τα περίμενα τα πράγματα, δεν ισχύει)

Γαστρονομία: 6 (Κανένα παράπονο σε ότι κι αν φάγαμε)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 6 (Ούτε κρύο-ούτε ζέστη. Καλά, φυσιολογικά)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 10 (Πολύ ιδιαίτερο και όμορφο νησί, με τη βαθμολογία να ανεβαίνει ένα πόντο για το γεγονός ότι δε κυκλοφορούν αυτοκίνητα)

Νυχτερινή ζωή: 8 (Για τόσο μικρό νησί σχεδόν άριστα. Είναι βέβαια σε απόσταση βολής απ’ την Αθήνα και τη Πελοπόννησο που παίζει ρόλο)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 6 (Εκδρομή σε κοντινά νησιά ή Πελοπόννησο)

Μέσος όρος: 7,3 Με την Ύδρα να ανεβαίνει ψηλά στις επιλογές!

Perfect 10 για μενα ειναι. Ο ερωτας της ζωης μου. 13 φορες ειναι πολλες ;
Υ.Σ που εχω παει

 

[psilos3]

Perfect 10 για μενα ειναι. Ο ερωτας της ζωης μου. 13 φορες ειναι πολλες ;
Υ.Σ που εχω παει

Δε το συζητώ, δικαίως!
Πανέμορφο νησί όλες τις εποχές όπως μου φαίνεται.

 

[thanos75]

Επίσης κάνατε εξαιρετικά που επισκεφθήκατε και τις Σπέτσες έστω και για μονοήμερη, δεδομένου ότι μένετε Θεσσαλονίκη κ σίγουρα αυτά τα νησιά δεν είναι η "διπλανή πόρτα" όπως για εμάς τους Αττικαριους. By far πάντως αγαπημένη μου όλου του Αργοσαρωνικού ή Ύδρα
Υ.Γ. Ξέχασα να αναφέρω στο post μου για την Άνδρο, ότι σε ένα πεζούλι στον κεντρικό πεζόδρομο της Χώρας ανταμωσαμε κ εμείς τον αξέχαστο Τζιμακο. Ήταν πράγματι cool και με διάθεση για κουβεντούλα (αυτό που μου έβγαλε δεν είχε καμία διαφορα από την εν γένει μιντιακη του εικόνα). Θυμάμαι πως οταμαν γύρισα τότε Αθήνα την Τρίτη του Πάσχα, μου βγήκε ξαφνικά να δω σε DVD τον "Δράκουλα των Εξαρχείων"

 

[psilos3]

Επίσης κάνατε εξαιρετικά που επισκεφθήκατε και τις Σπέτσες έστω και για μονοήμερη, δεδομένου ότι μένετε Θεσσαλονίκη κ σίγουρα αυτά τα νησιά δεν είναι η "διπλανή πόρτα" όπως για εμάς τους Αττικαριους. By far πάντως αγαπημένη μου όλου του Αργοσαρωνικού ή Ύδρα

Ήταν ευκαιρία φίλε @thanos75 καθώς δεν είμαστε δίπλα όπως λες, κάτι που συνεπάγεται ότι αν μπούμε στο κόπο να κατέβουμε κι έχουμε μέρες θα προτιμήσουμε κάτι άλλο, πιο μακρινό. Λάτρεψα την Ύδρα, έχω όμως ελλείψεις στον Σαρωνικό που οφείλω να καλύψω. Το σίγουρο είναι ότι θα ξεκινήσω απ' το Πόρο 20 χρόνια μετά.

Ξέχασα να αναφέρω στο post μου για την Άνδρο, ότι σε ένα πεζούλι στον κεντρικό πεζόδρομο της Χώρας ανταμωσαμε κ εμείς τον αξέχαστο Τζιμακο. Ήταν πράγματι cool και με διάθεση για κουβεντούλα (αυτό που μου έβγαλε δεν είχε καμία διαφορα από την εν γένει μιντιακη του εικόνα). Θυμάμαι πως οταμαν γύρισα τότε Αθήνα την Τρίτη του Πάσχα, μου βγήκε ξαφνικά να δω σε DVD τον "Δράκουλα των Εξαρχείων"

Αγαπώ το ''Δράκουλα των εξαρχείων'' με όλες τις cult φυσιογνωμίες που συμμετέχουν στη ταινία!
Το ίδιο αγαπώ και τον Τζιμάκο, ασχέτως αν με είχαν πικράνει πολλές φορές κάποια σχόλια του...
Ήταν πάντα χαμογελαστός, ευδιάθετος και ανοιχτός προς τον κόσμο, αλλά και πολύ σοβαρός (εν αντιθέσει με όσα πιστεύουν κάποιοι). Κάθε φορά που έβλεπα παράσταση του στη Θεσσαλονίκη φρόντιζα να τον δω, για μια φωτογραφία, για μια υπογραφή στα Cd και τα Βινύλλια του.
Χάρηκα πολύ που τον είδαμε στην Άνδρο όπου φυσικά δε μας χάλασε το χατίρι να φωτογραφηθούμε και να κουβεντιάσουμε λίγο.
Το μόνο κρίμα που έχω είναι ότι η τελευταία του συναυλία το 2017 στα Ποζαρ ακυρώθηκε λόγω καιρού, πηγαίνοντας μέχρι εκεί χωρίς να μπορέσουμε να τον δούμε. Λίγους μήνες μετά και πριν ξεκινήσουν οι εμφανίσεις που 'χε ανακοινώσει, έφυγε από τη ζωή.
Τον θεωρώ μέγιστο και πολύ διορατικό καλλιτέχνη, και μιλάω για τα τραγούδια του κυρίως και όχι απαράιτητα για τη σάτιρα και τη πρόζα που ήταν εξίσου πολύ μπροστά από την εποχή του. Είχε να προσφέρει πολλά ακόμα δυστυχώς.
(Αυτά τα λίγα off topic με αφορμή το Τζιμάκο. Συνεχίζουμε στις ιστορίες μας )

 

[psilos3]

2016 – Τήνος & Μύκονος

• Μα καλά, island hopping σε πασχαλινή εκδρομή; Γίνονται αυτά τα πράγματα;
• Γιατί να μη γίνονται; Τι είναι, μόνο για το καλοκαίρι;

Με τη παραπάνω στιχομυθία και τα πολύ φθηνά εισιτήρια που βρήκαμε σε βολικές μάλιστα ώρες για όλους (καθώς κατεβήκαμε χωριστά) κλείσαμε με συνοπτικές διαδικασίες την εκδρομή.

Βέβαια ξέραμε ότι είναι δύο νησιά τα οποία δύσκολα θα επισκεφτούμε καλοκαίρι, το καθένα βέβαια για τους δικούς του λόγους, άποψη που ανατράπηκε για τη Τήνο λίγα χρόνια μετά.

Επίσης είδαμε ότι είναι πολύ εύκολο και βολικό να μετακινηθούμε από το ένα στο άλλο, καθώς η ακτοπλοϊκή σύνδεση ήταν συχνότατη, αλλά ήμασταν αρκετά τυχεροί και στις διαμονές στη Μύκονο αφού βρήκαμε στο κέντρο της χώρας με πολύ χαμηλή τιμή. Για τη Τήνο δε το συζητώ, είναι μακράν από τα πιο φθηνά νησιά σε όλα του, κάτι που τσεκάραμε κλείνοντας δωμάτια & αυτοκίνητο, αλλά διαπιστώσαμε και από κοντά.

Βάζοντας γι’ ακόμα μια εκδρομή μια βόλτα στη Πρωτεύουσα τη Πέμπτη το βράδυ που η νύχτα της είναι πάντα γλυκιά και ιδιαίτερη, ξεκινήσαμε!



Μεγάλη Παρασκευή

Νυσταγμένοι αλλά με πολύ καλή διάθεση αναχωρήσαμε νωρίς το πρωί από το Πειραιά, όπου ευτυχώς οι καιρικές συνθήκες ήταν ιδανικές για ταξίδι:

Το γρήγορο πλοίο -που δικαιολογούσε εν μέρει τα χρήματα αγοράς του εισιτηρίου του για πρώτη φορά- έφτασε μετά από δυο ώρες στο παλιό λιμάνι της Μυκόνου, εκεί που δένουν ακόμα αρκετά από τα ταχύπλοα. Βολικό, καθώς δεν είχαμε επιπλέον μετακινήσεις, αφού το καινούριο λιμάνι είναι περίπου 6 χιλιόμετρα εκτός χώρας:

Σταματήσαμε να φάμε μια τυρόπιτα, και πήγαμε να βρούμε το δωμάτιο. Αφήσαμε προσωρινά τα πράγματα καθώς ήταν ακόμη νωρίς και βγήκαμε τη πρώτη βόλτα στη χώρα:

Το δωμάτιο ήταν πολύ απλό, όχι ότι χρειαζόμασταν κάτι ιδιαίτερο δηλαδή και κόστιζε περίπου 70 ευρώ τη βραδιά το τρίκλινο, με τη τιμή εντός καλοκαιριού να υπερβαίνει τα 200!

Λίγα μέτρα μετά πέσαμε πάνω στο πιο πολυφωτογραφημένο σημείο της Μυκόνου, τη Μικρή Βενετία καθώς ήμασταν δίπλα στη κυριολεξία:

Κάναμε μια βόλτα για λίγα ψώνια στα πολύ γραφικά στενάκια της χώρας:

Και γυρίσαμε στη παραλία:

Για ν’ ανεβούμε προς τους ανεμόμυλους:

Θαυμάζοντας τη θέα από κει ψηλά:

Κατόπιν κατεβήκαμε στη χώρα και πάλι:

Κάνοντας μια μεγάλη στάση κεντρικότατα για ένα πολύ ωραίο καφέ που τον απόλαυσα γουλιά γουλιά καθισμένος στο Κυκλαδίτικο πεζούλι :

Μη χάνοντας την ευκαιρία φυσικά για φωτογραφίες:

Η βόλτα συνεχίστηκε προς τη κεντρική παραλία:

Με τον καιρό να ναι συννεφιασμένος μεν αλλά πολύ ζεστός:

Φτάνοντας μέχρι τη διάσημη και πανέμορφη κυκλαδίτικη εκκλησία Παραπορτιανή ένα αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα υψηλής αισθητικής:

Συνεχίσαμε από τη πίσω πλευρά:

Μπαίνοντας πάλι στα στενά Κυκλαδίτικα σοκάκια:

Περνώντας από τη Μικρή Βενετία δε χάσαμε την ευκαιρία για μερικές φωτογραφίες:

Και μερικές μπυρίτσες φυσικά στο ανεπανάληπτο αυτό τοπίο:

Γυρίσαμε προκειμένου να παραλάβουμε το τρίτο της παρέας που κατέφθανε απόγευμα απευθείας από Θεσσαλονίκη:

Αφού φάγαμε κάτι πρόχειρο ετοιμαστήκαμε για να παρακολουθήσουμε μέρος της περιφοράς και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας νύχτα πλέον στη Μύκονο:

Μια Μύκονος που έσφυζε από ζωή κάτι που μας άρεσε αν και δεν είναι καθόλου στο στυλ μας! Κόσμος τόσος όσος και διαφορετικός σχέση με τον κόσμο του καλοκαιριού. Όλα πολύ πιο ήρεμα και προσεγμένα. Ήπιαμε τα ποτά μας τα οποία πληρώσαμε ακριβά όπως είναι λογικό και γυρίσαμε για ύπνο καθώς την άλλη μέρα είχαμε αλλαγή πλάνων.

Μεγάλο Σάββατο

Ξυπνήσαμε νωρίς να έχουμε την άπλα μας, καθώς το πλοίο γι’ απέναντι έφευγε το μεσημεράκι. Αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε μια βόλτα με το γατούλη του δωματίου να μας κοιτάζει νωχελικός:

Βγήκαμε στη μικρή Βενετία και πιάσαμε ένα τραπέζι:

Είχαμε χρόνο να πιούμε έναν υπέροχο καφέ με τον ήλιο να καίει:

Μια ώρα μετά πήγαμε να πάρουμε τα πράγματα μας προκειμένου να αναχωρήσουμε για το λιμάνι. Το νησί αυτό σου δίνει πάντα αφορμές για φωτογραφίες:

Το σύντομο δρομολόγιο προς τη Τήνο ήταν υπέροχο, κι αφού παραλάβαμε το αυτοκίνητο κατεβαίνοντας βρεθήκαμε στα δωμάτια που ήταν ένα λεπτό απ’ το λιμάνι. Δε καθυστερήσαμε καθόλου και πήραμε τους δρόμους :

Βλέποντας μπροστά μας τα χωριά της Τήνου:

Αν κάτι αξίζει στο νησί αυτό είναι τα υπέροχα χωριά του τα οποία επιβάλλεται να επισκεφτείτε!

Το χωριό που πηγαίναμε δεν ήταν κοντά, καθώς έπρεπε να διανύσουμε 23 χιλιόμετρα. Άξιζε όμως το κόπο και με το παραπάνω. Παρκάραμε και συνεχίσαμε με τα πόδια καθώς δε μπαίνει αυτοκίνητο. Ο Πύργος ήταν μπροστά μας

Ένα χωριό που καταλαβαίνει κανείς την ομορφιά του με το που πατήσει το πόδι το και διανύσει τα πρώτα μέτρα:

Πανέμορφα σπίτια με αυλές και λουλούδια:

Γραφικά δρομάκια:

Προσεγμένα κτήρια:

Κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική:

Το μάρμαρο είναι το κυρίαρχο στοιχείο φυσικά όπου κι αν κοιτάξει κανείς:

Πώς να μην είναι άλλωστε όταν το χωριό αποτελεί την ιδιαίτερη πατρίδα του φημισμένου γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά και σ’ αυτό μπορεί να βρει κανείς και το μουσείο μαρμαροτεχνίας!

Δε μπορούσα να σταματήσω να φωτογραφίζω τα υπέροχα σημεία

και τις κυκλαδίτικες στοές

Περιηγηθήκαμε αρκετά στο χωριό και γυρίσαμε στην υπέροχη και δροσερή πλατεία με το πλάτανο:

Πιάσαμε ένα τραπέζι στο κέντρο και στρωθήκαμε για τα καλά, σαν Μεγάλο Σάββατο που ήταν και μας άξιζε:

Τα υπέροχα μεζεδάκια ήρθαν συνοδεία της Νήσος, ντόπιας Τηνιακής μπύρας και πολυβραβευμένης:

Σηκωθήκαμε όταν ο ήλιος άρχισε να πέφτει:

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής προς το παρκινγκ, έχοντας δει ένα από τα πιο ωραία χωριά των Κυκλάδων:

Το βράδυ αφού ετοιμαστήκαμε βγήκαμε για να ζήσουμε την ιδιαίτερη εμπειρία της ανάστασης ανεβαίνοντας στη Μεγαλόχαρη:

Η οποία περιττό να σας πω πόσο κόσμο φιλοξενούσε εκείνη την ώρα:

Ένας χαμός στον οποίο όμως αξίζει να βρεθεί κάποιος:

Φάγαμε κάτι και ξεκινήσαμε για να ανακαλύψουμε τη νύχτα της Τήνου, όπου κάτι βρήκαμε να κάνουμε. Όχι που θα ξεμέναμε….



Κυριακή του Πάσχα

Καφεδάκι και κατευθείαν στο αμάξι για περιπλάνηση. Στόχος μας ήταν να δούμε το εξίσου φημισμένο χωριό με το όνομα Βώλαξ βόρεια της χώρας και ορεινά στα 12 χιλιόμετρα. Παρκάραμε πάλι εκτός και ξεκινήσαμε:

Ιδιαιτερότητα του χωριού είναι τα διάσπαρτα ποιήματα που βλέπει κανείς σε οποιαδήποτε επιφάνεια μπορεί να φανταστεί! Χάρηκα πάρα πολύ που με καλωσόρισε το αγαπημένο μου ίσως ποίημα «Ιδανικός κι ανάξιος εραστής» του Νίκου Καββαδία, γραμμένο πάνω σε τούβλα:

Αλλά και ο «Σταυρός του νότου» πάνω στη πόρτα:

Συνεχίσαμε βολτάροντας στο όμορφο αυτό χωριό:

Βλέποντας κι έναν από τους ξακουστούς περιστερώνες της Τήνου, διάσημους για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους:

Βλέποντας ένα εκπληκτικό ποίημα του Σεφέρη πάνω σε μια αυλόπορτα:

Και άλλα διάσπαρτα πάνω σε παλιά σπίτια:

Περνώντας και από καινούρια όμορφα σπίτια και ωραίες γειτονιές:

Καταλήγοντας στη ταβέρνα που θα μας φιλοξενούσε τη Κυριακή του Πάσχα:

Στην οποία φυσικά υπήρχε και εκεί ένα ποίημα που μόνο τυχαίο δεν ήταν!

Ποίημα του Κλέανδρου Καρθαίου που έγινε τραγούδια από τη μεγάλη μπάντα που ονομάζεται Διάφανα Κρίνα, με στίχο που μόνο τυχαίο δε τον λες:

Στο ξέχειλο ποτήρι μας είναι όλα εκεί γραμμένα.

Καπνοί `ναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα.

Καπνός κι αφρός το γέλιο μας κι εμείς που τραγουδούμε.



Βάλτε να πιούμε...​

Μας πήρε η νύχτα και κατεβήκαμε στη Χώρα καθώς ήταν και η τελευταία νύχτα της εκδρομής. Πλέον είχαμε γίνει γνωστοί σε ένα μπαρ το οποίο εμπιστευτήκαμε για δεύτερη συνεχόμενη νύχτα και μας δικαίωσε απόλυτα. Φιλόξενοι οι Τηνιακοί μπαρμαν βλέπετε...

Δευτέρα του Πάσχα

Αργό ξύπνημα λόγω ξενυχτιού και κωλυσιεργία μας περιόρισαν εντός της χώρας. Ήταν μια ευκαιρία να τη δούμε καλύτερα βέβαια:

Ξεκινήσαμε με βόλτα στα δρομάκια όπισθεν της παραλιακής που είναι ότι καλύτερο στη μακράν πιο άσχημη χώρα των Κυκλάδων:

Φτάσαμε στην οδό Μεγαλόχαρης:

Και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς την εκκλησία:

Μπήκαμε προκειμένου να τη δούμε και με το φως της ημέρας:

Και αφού βγήκαμε μια αναμνηστική:

Συνεχίσαμε τη περιήγηση:

Στο μαυσωλείο της Έλλης:

Στους χώρους του ναού:

Βλέποντας πίσω μας την ωραία θέα προς το λιμάνι:

Βγήκαμε και κατεβήκαμε προς το κέντρο:

Περνώντας τα άπειρα τουριστομάγαζα με θρησκευτικά είδη:

Κι αφού κάναμε μια σύντομη στάση για μια παγωμένη:

Φτάσαμε στο μνημείο της Έλλης στη προκυμαία της Τήνου, το οποίο είναι αφιερωμένο στο καταδρομικό πολεμικό πλοίο της Ελλάδας, που τορπιλίστηκε από Ιταλικό υποβρύχιο τον 15αύγουστο του 1940:

Έβγαλα μερικές φωτογραφίες απέναντι στη χώρα, κάτι που ενίσχυσε την άποψη μου περί της ομορφιάς της:

Πήραμε τα πράγματα μας και ξενοικιάσαμε το αμάξι. Αφήσαμε τη Τήνο λίγη ώρα μετά, καθώς το πλοίο αναχώρησε:

Σε μια ακόμα σύντομη πλεύση:

Μέχρι το απέναντι νησί:

Πολύ ωραίο και εκείνη την ώρα:

Οπου φάγαμε κάτι πρόχειρο και ήπιαμε τις τελευταίες μπυρίτσες της εκδρομής:

Φύγαμε για αεροδρόμιο όταν άρχισε σιγά σιγά να πέφτει η νύχτα στη Μύκονο, απόλυτα ευχαριστημένοι από ένα ακόμη Πασχαλινό ταξίδι:

Βαθμολογία εκδρομής (Συνδυάζοντας και τα δύο νησιά)


Έθιμα: 8 (Χωρίς κάτι εξαιρετικό, επιτάφιος σε νησί και ανάσταση στη Μεγαλόχαρη κάνουν τη διαφορά από μόνα τους. Αξίζουν)

Τιμή/παροχές: 8 (Νορμάλ για Μύκονο αποφεύγοντας τις παγίδες, πολύ φθηνή η Τήνος που ανεβάζει το βαθμό)

Γαστρονομία: 7 (Εδώ πάει μόνο στη Τήνο όπου και φάγαμε πολύ καλά)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 7 (Πολύ καλά δεδομένης της περιόδου)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 9 (Ε ναι, στο ένα η χώρα, στο άλλο τα απίστευτα χωριά)

Νυχτερινή ζωή: 7 (Οκ, άπειρη στη Μύκονο αν και δεν είναι του στυλ μας, ανεκτή στη Τήνο)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 6 (Αρχαία στη Δήλο αν και δεν ήταν ανοιχτή, χωριά και ως εκεί)


Μέσος όρος:7,4 Αρκετά καλά για ένα συνδυασμό που αξίζει το κόπο παρά τις αντιθέσεις!

 

[psilos3]

2017 – Λέσβος

• Το ξέρω ότι είναι ακόμα Δεκέμβριος, αλλά θα πάμε που θα πάμε, να μη το κλείσουμε; Ευκαιρία είναι.
• Και δε το κλείνουμε; Κλείσε τρία και τα βρίσκουμε!

Κάπως έτσι και με τις ευλογίες φυσικά της Aegean που συνδέει καθημερινά τη Θεσσαλονίκη και τη Λέσβο, η οποία λυπήθηκε τους ταξιδιώτες του Πάσχα και μας έκανε δώρο τα εισιτήρια στη τιμή των 60 περίπου ευρώ μετ’ επιστροφής, κλείδωσε πολύ νωρίς και το Πάσχα του 2017.

Το δωμάτιο και το αυτοκίνητο ήταν επίσης πολύ εύκολα να βρεθούν και πολύ οικονομικά μιας και υπήρχε τόσος χρόνος, αλλά και το νησί δε συγκαταλέγεται στα ακριβά.

Δε θα κρύψω ότι ένιωθα μεγάλη προσμονή και χαρά, καθώς θα βρισκόμουν στη πόλη της Μυτιλήνης ξανά μετά από 14 χρόνια. Μιας πόλης που είδα τελευταία φορά τον Απρίλη του 2003 παίρνοντας το απολυτήριο του πολεμικού ναυτικού, περνώντας εκεί ενάμισι χρόνο απ’ τη ζωή μου, κάτι που σημαίνει ότι την αγαπώ ιδιαίτερα!



Μεγάλη Παρασκευή

Για δεύτερη συνεχή χρονιά λόγω εργασιών φύγαμε χωριστά. Οι δύο με τη πρωινή πτήση που αναχωρούσε στις δέκα το πρωί από τη Θεσσαλονίκη, κάτι που μας έδωσε περισσότερο χρόνο διαθέσιμο.

Αφού παραλάβαμε το αυτοκίνητο, ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά στο δωμάτιο και ξεκινήσαμε τη βόλτα στον ηλιόλουστο καιρό, αρχικά στις όμορφες γειτονιές με τ’ αρχοντικά κοντά στο ξενοδοχείο:

Βλέποντας τη χαρακτηριστική παραλία της Μυτιλήνης:

Προχωρώντας στην Ερμού, το σημαντικότερο εμπορικό πεζόδρομο της πόλης:

Με τον καιρό να είναι θαυμάσιος:

Και το πολεμικό πλοίο που παραμένει στις επάλξεις να μου φέρνει αναμνήσεις:

Φυσικά δε μπορούσαμε να αντέξουμε και πολύ χωρίς να επισκεφτούμε ένα από τα πολλά μεζεδοπωλεία της πόλης, που με χαρά διαπίστωσα ότι πλήθυναν. Ένα ντόπιο ουζάκι, λαδοτύρι επίσης ντόπιο και διάφορα εκλεκτά μεζεδάκια γέμισαν το τραπέζι μας:

Δε βουλιάξαμε καθώς είχαμε πραγματάκια να κάνουμε. Ένα από αυτά ήταν να επισκεφτούμε το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, το οποίο ήταν σχετικά κοντά, 14 περίπου χιλιόμετρα απ’ τη πόλη:

Πολύ όμορφο και στολισμένο κατάλληλα για τη Μεγάλη Παρασκευή:

Με το φύλακα του να μας καλωσορίζει:

Γυρίσαμε να το δούμε, ήπιαμε και νεράκι από τη βρύση:

Θαυμάσαμε τα πολύ όμορφα λουλούδια:

Και συνεχίσαμε περνώντας απ’ τη πόλη προς το χωριό Βαρειά προκειμένου να επισκεφτούμε το ιδιωτικό μουσείο του πολύ σημαντικού ζωγράφου της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και ιστορίας Θεόφιλου:

Φτάσαμε στον όμορφο χώρο:

Διαπιστώνοντας δυστυχώς για ακόμα μία φορά Πασχαλινές μέρες, ότι το μουσείο ήταν κλειστό!

Κατευθυνθήκαμε λοιπόν προς το αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το τρίτο της παρέας που κατέφθανε με την απογευματινή πτήση από Θεσσαλονίκη. Χωρίς να πάμε στο ξενοδοχείο κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Παναγιούδα, έξι χιλιόμετρα από τη πόλη της Μυτιλήνης για να πιούμε μια μπύρα καλωσορίσματος:

Όμορφη παραλία

με κάποιους θαρραλέους να έχουν ήδη ξεκινήσει τις βουτιές στη παγωμένη θάλασσα:

Γυρίσαμε προς το ξενοδοχείο για ν' αφήσουμε πράγματα:

Και θέλοντας να εκμεταλλευτούμε τη καλή μέρα που ακόμα κρατούσε, κατεβήκαμε προς το λιμάνι:

Κατευθυνόμενοι προς το άγαλμα της ελευθερίας προκειμένου να καθίσουμε για μια μπύρα:

Προσωπικά συγκινήθηκα πολύ και γύρισα πίσω στο χρόνο, όταν ήμουν 20 χρόνων, στις ημέρες που περνούσα ζόρικα με τη θητεία (που τώρα γελάω μόλις είδα τα πραγματικά ζόρια της ζωής) και πήγαινα στο σημείο αυτό με 2-3 μπύρες και ένα πακέτο Lucky Strike μαλακό για να ξεχαστώ και να τα βρω με τον εαυτό μου…

Το ίδιο έγινε κι εκείνη τη μέρα (χωρίς το πακέτο με τα ''τυχερά'' βέβαια):

Έχοντας πολύ όμορφη θέα προς το κάστρο:

Αλλά και προς το θαλάσσιο στενό και το κόλπο του Τσάνταρλι:

Μέχρι που έπεσε το σκοτάδι και κινηθήκαμε παραλιακά, σε μια μαγική εικόνα:

Ακολουθώντας μέρος του επιταφίου και βλέποντας το πολύ όμορφο έθιμο με τα φαναράκια που απελευθερώνονται στον αέρα:

Αν και ενάμισι χρόνο εκεί, δεν έτυχε να περάσω Πάσχα στη Μυτιλήνη:

Η πρώτη νύχτα αφορούσε εξερεύνηση των μπαρ, βρίσκοντας τα παλιά στέκια ακέραια στη θέση τους και το γνώριμο ξημέρωμα να έρχεται. Το ξημέρωμα γιορτάζοντας τη δέκατη Τρίτη εκδρομή:

Μεγάλο Σάββατο

Παραδοσιακά ημέρα των εξορμήσεων, που μας βρήκε να κατευθυνόμαστε βορειοδυτικά, περνώντας από τους δύο κόλπους του νησιού, της Γέρας και της Καλλονής, καταλήγοντας στη παραλία του χωριού Πέτρα που ήταν η πρώτη στάση μας:

Μια παραλία που υπολειτουργούσε καθώς είχε καθαρά καλοκαιρινό προσανατολισμό. Το ίδιο συνέβαινε και στα πολύ όμορφα σοκάκια όπισθεν της παραλιακής:

Προχωρήσαμε το πέτρινο δρόμο θαυμάζοντας κάποια παραδοσιακά σπίτια:

Έχοντας πάνω από το κεφάλι μας τη ξακουστή «Παναγιά της Πέτρας» την οποία και θέλαμε να επισκεφτούμε:

Κάναμε το γύρο του βράχου ανάμεσα από όμορφα σπίτια και καλντερίμια:

Φτάνοντας στη σκάλα της εκκλησίας:

Με το χωριό να φαίνεται ήδη από κάτω μας:

Και το φύλακα να μας υποδέχεται:

Ανεβήκαμε έως το ψηλότερο σημείο:

Βρίσκοντας την ευκαιρία για μερικές ωραίες λήψεις με θέα:

Κατεβήκαμε για να πιούμε μια μπύρα στον οικισμό και τη προκυμαία του:

Γιατί έπρεπε να συνεχίσουμε, κοντά, μόλις 6,5 χιλιόμετρα προς την εκπληκτική περιοχή που λέγεται Μόλυβος ή Μύθημνα. Κάναμε στάση πριν φτάσουμε για τη φωτογραφία:

Ξεκινήσαμε από το κάστρο του:

Βλέποντας πολύ ωραίες εικόνες:

Κάνοντας το γύρο του και φωτογραφίζοντας:

Κατεβαίνοντας στη συνέχεια στο χωριό:

Ακόμα ένα πολύ όμορφο χωριό που αποτελεί τουριστικό κέντρο το καλοκαίρι βέβαια. Περπατήσαμε με τα πόδια:

Φτάνοντας ως τη προκυμαία:

Με τα μαγαζιά να είναι γεμάτα εκείνη την ώρα:

Εμείς όμως δε μπήκαμε στο πειρασμό, γιατί είχα τη γνώση ότι τα καλύτερα είναι στη συνέχεια.

Ακολουθήσαμε τον επαρχιακό δρόμο για 15 περίπου χιλιόμετρα, φτάνοντας στη Σκάλα Συκαμνιάς, ένα μέρος που είχε χαραχτεί στη μνήμη μου για την ομορφιά του. Παρκάραμε καθώς δε μπαίνει αμάξι στο λιμανάκι και προχωρήσαμε:

Η εκκλησία της Παναγιάς Γοργόνας πάνω στο βράχο αποτελεί σήμα κατατεθέν του χωριού:

Στο σημείο υπάρχουν δύο πολύ φιλόξενα τσιπουράδικα:

Αφού κάναμε τη μικρή βόλτα για τις απαραίτητες φωτογραφίες:

Στρωθήκαμε για το κλασσικό τραπέζι του Μεγάλου Σαββάτου, με θαλασσινά κυρίως πιάτα και ντόπιο ούζο:

Βλέποντας τον ήλιο να πέφτει μετά από ώρα στο ειδυλλιακό τοπίο:

Είχαμε όμως χρόνο και δρόμο μπροστά μας. Δρόμο 13 χιλιομέτρων μέχρι το Μανταμάδο και το πολύ γνωστό μοναστήρι του Αρχαγγέλου Ταξιάρχη που βρίσκεται στη περιοχή:

(Φωτογραφίες εντός δεν επιτρεπόντουσαν δυστυχώς)

Κάναμε μια βόλτα και μια στάση για καφέ στο Μανταμάδο. Πολύ όμορφο χωριό και αυτό:

Κοντά στις δέκα επιστρέψαμε στη πόλη της Μυτιλήνης καθώς η ώρα για την ανάσταση πλησίαζε, ολοκληρώνοντας έτσι μια ημέρα γεμάτη εικόνες στη περιήγηση σχεδόν του μισού νησιού:

Ετοιμαστήκαμε και προχωρήσαμε παραλιακά κάνοντας ανάσταση μαζί με όλα τα αγήματα στο Μητροπολιτικό ναό Αγ. Αθανασίου, του οποίο το καμπαναριό είναι ορατό σχεδόν από παντού:

Το βράδυ ξεκίνησε χωρίς την ένταση που έχουμε συνηθίσει, κανείς όμως δε κατάλαβε πως και πάλι μας βρήκε το ξημέρωμα στην όμορφη παραλιακή, έχοντας γυρίσει ότι νυχτερινό μαγαζί υπήρχε:

Κυριακή του Πάσχα

Ακόμα μια φορά είμαστε στο δρόμο καθώς το νησί ενδείκνυται για κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει λόγος να μη κινείσαι έχοντας τόσα αξιοθέατα άλλωστε δίπλα σου. 25 χιλιόμετρα μετά παρκάρουμε έξω από το παραδοσιακό χωρίο Αγιάσος, φημισμένο για τη τοπική του διάλεκτο. Θυμάμαι φίλο Αγιασώτη που όταν μιλούσε με κάποιο δικό του στο τηλέφωνο έπιανα αποσπασματικά κάποιες λέξεις, λες κι ακούω ξένη γλώσσα… Παρκάραμε και ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε:

Το χωριό το έβλεπα πρώτη φορά και μου έκανε εντύπωση η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του:

το χρώμα του:

Καθώς και η όλη ομορφιά που απέπνεε:

Καλοβαλμένα όμορφα μαγαζάκια για καφέ, γλυκό και ούζο σε προσκαλούσαν:

Συνεχίσαμε τις βόλτες και τις φωτογραφίες:

Ανηφορίζοντας παράλληλα:

Συναντώντας πολύ ωραίες εικόνες άλλης εποχής:

Βλέποντας παράλληλα την όμορφη πέτρινη εκκλησία:

Καταλήγοντας σε ένα από τα καφέ για να πιούμε έναν Ελληνικό:

Δε βρήκαμε ταβέρνα στο δρόμο μας, δεν είχαμε και κάποια πρόταση άλλωστε, έτσι καταλήξαμε ξανά στη Πόλη αφήνοντας το αμάξι:

Πηγαίνοντας βόλτα από την άλλη πλευρά της παραλίας:

Τρώγοντας κάτι πρόχειρο και φτάνοντας ως το Βυζαντινό μουσείο:

Το βράδυ μου άρεσε πολύ, καθώς βγήκαμε σε ακόμα ένα πέτρινο πανέμορφο μπαρ που είχα περάσει ωραίες νύχτες από το 2001 που πρωτοπήγα εκεί, διαπιστώνοντας με χαρά ότι όχι μόνο δεν έχει κλείσει αλλά έχει εξελιχθεί

και ακόμα μεγαλύτερη χαρά ότι είχε ρεμπέτικο αφιέρωμα. Ωραία βραδιά!



Δευτέρα του Πάσχα

Τελευταία μέρα στο νησί και μιας και η πτήση μας ήταν βραδινή, αλλά είχαμε και το αυτοκίνητο διαθέσιμο ήταν κρίμα να μείνει αναξιοποίητη. Μαζέψαμε τα πράγματα μας, τα φορτώσαμε, χαιρετήσαμε τους ευγενικούς ιδιοκτήτες και ξεκινήσαμε για Πλωμάρι. Ακόμα ένα χωριό που είχα δει πρώτη φορά το 2001 στη διαδικασία αγήματος του Αγ. Νικολάου…

Την απόσταση βέβαια των 40 χιλιομέτρων σε κακό δρόμο μόνο μικρή δε τη λες. Έτσι μια ώρα μετά παρκάραμε στο παραλιακό πάρκινγκ:

Με τον καιρό βαρύ και συννεφιασμένο:

Προχωρήσαμε προκειμένου να δούμε λίγο το χωριό:

Το οποίο δυστυχώς έβγαζε εικόνα εγκατάλειψης:

Ωστόσο είχε κάποιες πολύ όμορφες πολύχρωμες γειτονιές:

Κάναμε στάση για καφέ στο υπέροχο καφενείο του:

Συνεχίζοντας για λίγο ακόμη:

Όπως καταλαβαίνετε όμως και καθώς το μεσημέρι πλησίαζε, Πλωμάρι δίχως ούζο και φαγητό δε γίνεται, έτσι με συνοπτικές διαδικασίες στήσαμε ένα ωραίο τραπέζι σε ουζερί πάνω στη Θάλασσα:

Δοκιμάζοντας ένα από τα καλύτερα κατά πολλούς ούζα, το μαύρο Αφροδίτη Βαρβαγιάννη. Δεν είμαι τόσο του ούζου γιατί μου φαίνεται γλυκό, προτιμώντας σα Μακεδόνας και εκκολαπτόμενος νησιώτης τα τσίπουρα, αντιπαθώντας ιδιαίτερα το γλυκάνισο. Σε κάθε τόπο που πηγαίνω όμως θέλω να δοκιμάζω τα παραδοσιακά του αποστάγματα, κάτι που έγινε φυσικά και στη Λέσβο:

Με τη δυνατή βροχή να έχει ξεκινήσει, παίρνοντας ένα καφέ στο χέρι προετοιμαστήκαμε για το τελευταίο δρομολόγιο εντός νησιού:

Το δρομολόγιο μέχρι το αεροδρόμιο, όπου θα έπεφτε ο επίλογος της εκδρομής του ’17.



Βαθμολογία εκδρομής

Έθιμα: 6 (Απλά όμορφα πράγματα, ωραίος επιτάφιος στη πόλη)

Τιμή/παροχές: 9 (Πολύ καλές οι τιμές γενικά στο νησί)

Γαστρονομία: 8 (Πολύ ωραία πιάτα συν ένα βαθμό για τα τοπικά προϊόντα)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 6 (Καλοί αλλά και ιδιαίτεροι οι Μυτιληνιοί)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 7 (Με τα highlights να είναι εκτός πόλης)

Νυχτερινή ζωή: 7 (Σαν μεγάλο νησί & πόλη που είναι έχει επιλογές)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 10 (Φύση, τοπία, μοναστήρια, χωριά, κάστρα, απολιθωμένο δάσος, εκκλησάκια. Τι να πρωτοπεί κανείς)

Μέσος όρος: 7,6 Με τη Λέσβο να αποτελεί αρκετά δυνατό προορισμό γενικότερα.

 

[psilos3]

2018 – Μονεμβασιά (& ολίγον από Ναύπλιο)



Ούτε εγώ δε θυμάμαι πόσες φορές κάναμε τη συγκεκριμένη κουβέντα, όχι απαραίτητα για Πάσχα. Βλέπετε όταν καλός σου φίλος και συνταξιδιώτης εντός και εκτός Ελλάδας έχει καταγωγή από τη Μονεμβασιά, οφείλεις αν μη τι άλλο να τη κάνεις την επίσκεψη.

Το λέγαμε χρόνια, ωστόσο οι συνθήκες το επέτρεψαν μόλις τη χρονιά του 2018, χωρίς μάλιστα να παρευρίσκεται μαζί μας ο Νίκος για τον οποίο έγινε ο λόγος καθώς δούλευε. Είχαμε όμως κι άλλους φίλους να δούμε στη Μονεμβασιά, κάτι που μας έκανε χαρούμενους και ανυπόμονους, σε συνδυασμό φυσικά με το γεγονός ότι θα δούμε ίσως τη πιο ωραία καστροπολιτεία της Ελλάδας, αλλά και γι’ ακόμα μία φορά μέρος της Πελοποννήσου που πάντα έχει πολλά να προσφέρει.

Η εκδρομή φυσικά μόνο εύκολη δεν ήταν από τη Θεσσαλονίκη, καθώς πέραν του αεροπορικού εισιτηρίου χρειάστηκε και αυτοκίνητο καθώς η απόσταση από την Αθήνα είναι γύρω στις 4μισι ώρες. Κάπου εκεί μπήκε εμβόλιμα κι ένα βραδάκι στο πανέμορφο Ναύπλιο για να σπάσει η απόσταση, το οποίο θα βλέπαμε 10 χρόνια μετά.


Μεγάλη Πέμπτη

Μετά από πολλές σκέψεις αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την εκδρομή από τη Πέμπτη. Η ιδέα να διανυκτερεύσουμε κάπου στη διαδρομή είχε εγκαταλειφθεί, θεωρώντας σκόπιμο να φτάσουμε Μονεμβασιά και να ΄χουμε όλη τη μέρα μπροστά μας. Έτσι μετά τη βραδινή πτήση και τις κομπλεξικές διαδικασίες παραλαβής αυτοκινήτου, ξεκινήσαμε γύρω στις 9 – 9:30, σε ένα πολύ καλό δρόμο μέχρι τη Σπάρτη, αλλά ένα πολύ πιο δύσκολο δρόμο από κει και πέρα.

Κουράστηκα αρκετά από τη νυχτερινή οδήγηση και αυτό που ήθελα επειγόντως με το που έφτασα λίγο μετά τη 1:30 ήταν να πιώ μια μπύρα. Έτσι αφού παραλάβαμε το δωμάτιο γρήγορα, αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε στους δρόμους. Η διαμονή μας ήταν στο χωριό Γέφυρα, το οποίο πήρε το όνομα του από τη γέφυρα που ενώνει τη Πελοπόννησο με τη νησίδα Μονεμβασιά. Ήταν μια καλή επιλογή καθώς οι τιμές εντός κάστρου ήταν απλησίαστες!

Διανύσαμε την απόσταση του ενάμισι χιλιομέτρου προκειμένου να ξεμουδιάσουμε. Σε λίγα λεπτά φτάσαμε στην είσοδο του Κάστρου:

Μπήκαμε και κάναμε μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα. Τα περισσότερα καταστήματα είχαν κλείσει καθώς ήταν αργά και υπάρχει περιορισμός ωραρίου:

Καταλήξαμε στη κεντρική πλατεία με το κανόνι καταναλώνοντας τις μπύρες που είχαμε φροντίσει να ψωνίσουμε από το περίπτερο στη Γέφυρα:

Δε μπορώ να πω ότι κοιμηθήκαμε νωρίς, αλλά η επιλογή να φτάσουμε εκεί τη Μ. Πέμπτη έχοντας όλη την επομένη μέρα δική μας αποδείχτηκε σοφή!



Μεγάλη Παρασκευή

Ξυπνήσαμε με την άνεση μας πίνοντας ένα καφέ στο ξενοδοχείο και βγήκαμε έξω περνώντας τη γέφυρα, αφήνοντας το αμάξι στη θέση του καθώς δεν υπήρχε ούτε λόγος, ούτε παρκινγκ διαθέσιμο:

Πίσω μας το χωρίο και σημείο διαμονής μας. Τίποτα το ιδιαίτερο:

Προχωρήσαμε με ευχαρίστηση το δρόμο καθώς ο καιρός ήταν τέλειος, βλέποντας τα άπειρα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, κάτι που σήμαινε ότι έχει έρθει πολύς κόσμος:

Λίγο μετά είδαμε τα τείχη της περίφημης καστροπολιτείας και πλησιάσαμε στη κύρια είσοδο:

Ανεβήκαμε αμέσως αριστερά:

Για να δούμε το σπίτι του σπουδαίου Μονεμβασιώτη ποιητή και αγωνιστή, του ποιητή της Ρωμιοσύνης, Γιάννη Ρίτσου:

Συνεχίσαμε από το ‘’κεντρικό’’ καλντερίμι:

Φτάνοντας στη πλατεία με το κανόνι:

Ξεκινώντας παράλληλα την ανάβαση:

Είχαμε στόχο να φτάσουμε στο ψηλότερο σημείο του βράχου, όπου βρίσκεται και η εκκλησία της Αγίας Σοφίας:

Κάθε λίγο και λιγάκι κοντοστεκόμασταν για να βγάλουμε φωτογραφία την εκπληκτική θέα του χωριού:

Και συνεχίζαμε με υπομονή:

Φτάνοντας τελικά στη κορυφή

Βγαίνοντας και βγάζοντας αναμνηστικές φωτογραφίες:

Κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία

Και κάναμε το γύρο της βλέποντας τη θέα:

Αλλά και τα ερείπια του παλαιότερου οικισμού:

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής:

Θέλοντας να βολτάρουμε περισσότερο στα όμορφα στενά του κάστρου:

Σταθήκαμε για λίγο στη πλατεία:

Και συνεχίσαμε κατευθυνόμενοι προς την έξοδο:

Προκειμένου να πιούμε ένα καφεδάκι αρχικά στο μπαρ που δούλευε ο φίλος μας :

Αλλά και να στρωθούμε επιτέλους στο τραπέζι της Μεγάλης Παρασκευής, με τα πολύ ωραία μεζεδάκια και τα τσίπουρα, που δούλευε άλλη φίλη:

Καθίσαμε με την άνεση μας, επιστρέφοντας στο δωμάτιο για να αλλάξουμε και να προσκυνήσουν στον επιτάφιο όσοι θέλουν και κατόπιν πήραμε ξανά το δρόμο για το κάστρο, μιας και τα μπαράκια είχαν διευρυμένο ωράριο έως τις τρεις. Βρήκαμε το δικό μας που δούλευε και ήπιαμε τα ποτά μας, παίρνοντας τον μαζί μας στο τέλος για να συνεχίσουμε εκτός κάστρου μέχρι το πρωί!

Μεγάλο Σάββατο

Ζυγίζοντας τις επιλογές μας για εξόρμηση διαπιστώσαμε ότι όλα τα καλά σημεία της Λακωνίας όπως πχ η Μάνη, Λιμένι, Γύθειο κτλ, απαιτούσαν επίπονη οδήγηση και ώρα, κάτι το οποίο δεν ήμασταν διατεθειμένοι να πράξουμε.

Ξεκινήσαμε βλέποντας τον καιρό συννεφιασμένο:

Κατευθυνθήκαμε λοιπόν στα 23 χιλιόμετρα βόρεια προς τον Ιέρακα και το ομώνυμο λιμάνι του:

Το μέρος που θυμίζει φιόρδ ήταν όντως πολύ όμορφο:

Η συννεφιά βοηθούσε πολύ στις λήψεις:

Το τραπέζι του Μεγάλου Σαββάτου μας περίμενε. Στρωμένο για μας, μόνο για μας:

Φύγαμε το απογευματάκι με ψιλόβροχο:

Συνεχίζοντας το πάρτι στο μπαρ του κάστρου όπου είχαμε γίνει θαμώνες ήδη, πίνοντας αρκετή από τη κάβα του:

Με αποτέλεσμα να προλάβουμε τσίμα-τσίμα την Ανάσταση σε γειτονικό χωριό όπου είμασταν και καλεσμένοι για φαγητό.

Καταλήξαμε σε ένα κλαμπ της περιοχής, επίσης με ένα ζευγάρι φίλων που είχαμε να δούμε χρόνια στο καλύτερο κλείσιμο της βραδιάς της Ανάστασης:

Κυριακή του Πάσχα

Η Κυριακή ξεκίνησε με θαυμάσιο καιρό:

Ετοιμάσαμε τα πράγματα μας και τα φορτώσαμε στο αυτοκίνητο. Κατευθυνθήκαμε στο κάστρο με τα πόδια:

Περπατώντας για μια ακόμη φορά το κεντρικό δρόμο του:

Τις πλατείες του:

Καθώς ό κόσμος ήταν πολύς λόγω της ημέρας:

Απαθανατίσαμε πολύ όμορφα σημεία που μας δινόταν απλόχερα:

Ήταν πολύ δύσκολο να τα χωρέσουμε όλα στο φακό:

Φτάνοντας στη ‘’ Παναγιά τη Χρυσαφίτισσα’’ και την ομώνυμη πλατεία της:

Μια παγωμένη μπύρα έπρεπε να τη πιούμε, σα μεσημέρι που ήτανε:

Συνεχίσαμε το δρόμο ανατολικά:

Βγαίνοντας από τα τείχη του Κάστρου:

Καταλήγοντας στο φάρο της Μονεμβασιάς:

Επιστρέψαμε για να πιούμε ένα καφεδάκι:

Βλέποντας τελευταία φορά τα πολύ όμορφα στενά:

Κι αφού χαιρετήσαμε αναχωρήσαμε νωρίς το απογευματάκι για το Ναύπλιο, στο οποίο φτάσαμε περίπου δυόμισι ώρες μετά. Παρκάραμε, αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και ξεχυθήκαμε στους δρόμους. Τους ίδιους δρόμους που είχαμε περπατήσει δέκα χρόνια πριν και πάλι σε περίοδο Πάσχα:

Διαπιστώσαμε ότι έχουν αλλάξει πράγματα στη πόλη. Προς το καλύτερο ίσως:

Βλέποντας το ηλιοβασίλεμα στο Μπούρτζι:

Ξεκινώντας το γύρο της Ακροναυπλίας, περιοχή άλλοτε φυλάκισης & εξορίας, κάτι που χρωστούσαμε από τη προηγούμενη φορά:

Η ώρα ήταν η κατάλληλη:

Και οι εικόνες θαυμάσιες:

Βρήκαμε ένα παγκάκι και καθίσαμε για μια μπύρα:

Το βράδυ διαπιστώσαμε ότι το Ναύπλιο έχει εξελιχθεί και ως προς τη διασκέδαση του, κάνοντας αρχικά μια βόλτα για να φάμε κάτι πρόχειρο, μιας και πάλι όλες οι ταβέρνες ήταν κλειστές:

Και καταλήγοντας σε ένα μπαρ με ζωντανή μουσική για να πιούμε τα ποτά μας!



Δευτέρα του Πάσχα

Αν κάτι χρωστούσαμε επίσης από τη προηγούμενη επίσκεψη μας στη περιοχή, ήταν να δούμε τον αρχαιολογικό χώρο στις Μυκήνες. Πήραμε λοιπόν το καφέ μας στο χέρι, φορτώσαμε το αυτοκίνητο κι αναχωρήσαμε από το Ναύπλιο, φτάνοντας ένα μισάωρο μετά στο προορισμό μας. Εκδώσαμε εισιτήριο και μπήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο:

Περνώντας τη πολύ γνωστή από τα βιβλία ιστορίας πύλη των λεόντων:

Όπου μετά την είσοδο αρχίζει η ανάβαση στο λόφο:

Και η περιήγηση βάσει των υπομνημάτων. Νομίζω θα ήταν πολύ πιο χρήσιμη μια ξενάγση:

Βρήκαμε τη πύλη ελεύθερή από κόσμο στην επιστροφή μας:

Και δε χάσαμε την ευκαιρία για μια φωτογραφία:

Συνεχίσαμε βλέποντας το τύμβο:

Και το πολύ όμορφο αρχαιολογικό μουσείο:

Καθώς το μεσημέρι είχε φτάσει και η πτήση μας ήταν απογευματινή, ξεκινήσαμε για αεροδρόμιο φτάνοντας οριακά και με αρκετά μεγάλο άγχος. Από τη μία η απίστευτη κίνηση στα διόδια κατά την επιστροφή κι από την άλλη το περίεργο μέρος που είχε διαλέξει για γραφείο η εταιρεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων. Όπως και να ‘χει ήταν μία ακόμα θαυμάσια πασχαλινή εκδρομή στην Ελλάδα!


Βαθμολογία εκδρομής


Έθιμα: 6 (Ότι είναι εντός κάστρου)

Τιμή/παροχές: 6 (Ακριβούτσικη η Μονεμβασιά αντικειμενικά)

Γαστρονομία: 7 (Πολύ καλά πιάτα στα μεζεδοπωλεία – εστιατόρια του κάστρου)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: (Δε θα βαθμολογήσω και δε θα προσμετρήσει στο μέσο όρο, καθώς είχαμε εκεί δικούς μας ανθρώπους. Όλα καλά πάντως στα πλαίσια του τουρισμού)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 10 (Δε χωράει αμφιβολία)

Νυχτερινή ζωή: 7 (Για τα δεδομένα του κάστρου και της μικρής περιοχής το λες και άριστα)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 8 (Πολλά ιδιαίτερα τη καλοκαιρινή περίοδο. Στη Πελοπόννησο βρίσκεσαι άλλωστε, ωστόσο τα καλά του νομού Λακωνίας απέχουν αρκετά χιλιόμετρα).


Μέσος όρος: 7,4 Με την εκπληκτική καστροπολιτεία να είναι πολύ καλή πιθανή εκδρομή!

 

[psilos3]

2019 – Ναύπακτος & Δελφοί



Η ιδέα του Πάσχα σε κάποιο προορισμό της στερεάς Ελλάδας έπεφτε στο τραπέζι των συζητήσεων για χρόνια, αν και πάντα προέκυπτε τελικά κάτι άλλο (συνήθως νησί), με αποτέλεσμα η ιδέα να μένει στα χαρτιά.

Το 2019 όμως κι εφόσον οι προτάσεις είχαν εξαντληθεί, βάζοντας κάτω τα δεδομένα -οικονομικά και μη – καταλήξαμε με ευκολία στη συγκεκριμένη επιλογή. Μια επιλογή που μας δικαίωσε απόλυτα όπως θα δείτε.

Προσωπικά είχα σαν πολύ όμορφη ανάμνηση όλα αυτά τα μέρη, ευρισκόμενος εκεί 21 χρόνια πριν, στα πλαίσια σχολικής εκδρομής το μακρινό 1998. Ήταν αρκετό για να μου δημιουργηθεί η εντύπωση ότι μερικά από τα πιο ωραία σημεία της Ελλάδας βρίσκονται εκεί, παρόλο που τότε δεν είχα δει ακόμα τίποτα…


Μεγάλη Παρασκευή

Ξεκινήσαμε λίγο μετά τις εννιά από το χωριό, βγαίνοντας στην Εγνατία οδό μισή ώρα μετά, με κατεύθυνση δυτικά. Ήταν ο κοντινότερος δρόμος και καλύτερη επιλογή, καθώς μετά και τη στροφή προς Άρτα, η κίνηση ελαχιστοποιήθηκε σημαντικά. Η πρώτη στάση έγινε στο ιστορικό Μεσολόγγι, όπου ξεμουδιάσαμε και ξεδιψάσαμε, συνεχίζοντας μια ώρα μετά τη πορεία μας προς τη Ναύπακτο:

Φτάσαμε στη πόλη και τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, διαπιστώνοντας ότι βρίσκεται κοντά στη παραλία, με τα ουζερί εκείνη την ώρα να είναι γεμάτα:

Απέναντι μας είχαμε τη γνωστή γέφυρα του Ρίου, που ενώνει Στερεά με Πελοπόννησο:

Τα παιδάκια είχαν αρχίσει ήδη τις βουτιές, στην ωραία παραλία εκτός των τειχών της Ναύπακτου όπου και βρισκόμασταν:

Κινηθήκαμε παραλιακά:

Φτάνοντας λίγο μετά στο μικρό λιμάνι εντός των τειχών, το πλέον πολυφωτογραφημένο σημείο της πόλης:

Όμορφο σημείο:

Που επίσης έσφυζε από ζωή εκείνη την ώρα:

Κάναμε το γύρο του λιμανιού:

Βλέποντας και τις ετοιμασίες ενόψει Μεγάλης Παρασκευής:

Έπρεπε όμως να κάνουμε τη βασική στάση το καλωσορίσματος, γι’ αυτό κινηθήκαμε προς την άλλη πλευρά προς το Φετιχιέ τζαμί, πιάνοντας ένα τραπέζι στο πασίγνωστο μεζεδοπωλείο για το οποίο είχαμε λάβει συστάσεις, γεμίζοντας το με εκλεκτά θαλασσινά πιάτα συνοδεία τσίπουρου:

Βγαίνοντας μετά από ώρα είχε ήδη νυχτώσει, οπότε και αφού κάναμε μια βόλτα στη περιοχή με τα πολλά καφέ μπαρ:

Πήγαμε να ετοιμαστούμε για τον Επιτάφιο και τις εκδηλώσεις της βραδιάς.

Λίγη ώρα μετά κατευθυνόμασταν πάλι προς το κέντρο ανάμεσα σε πολύ κόσμο:

Βλέποντας τη μπάντα της πόλης:

Αλλά και τη περιφορά:

Ενώ όλοι ήταν στραμμένοι προς τα φωταγωγημένα (από φωτιά και προβολείς) τείχη και το στολισμένο λιμανάκι:

Όλοι περιμέναν να δουν φυσικά το σόου με τα πυροτεχνήματα:

Που ήταν πολύ όμορφο όσο κράτησε:

Κινηθήκαμε πάλι μέχρι τη κάτω πλευρά:

Όπου κατέβαινε πολύς κόσμος για φωτογραφίες:

Καθώς οι λήψεις ήταν εντυπωσιακές:

Με το άγαλμα του πολύ γνωστού Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες να ξεχωρίζει:

Συνεχίσαμε με μια βόλτα στα μπαράκια, τα οποία ήταν πολλά και διάφορα. Το έμπειρο μάτι μου όμως είχε πέσει από πριν που εξερευνούσα σε ένα καταπληκτικό μπαρ το οποίο ήθελα να ανακαλύψω και δικαίωσε απόλυτα την επιλογή μου με τον κόσμο, τα ποτά και φυσικά τις εξαιρετικές μουσικές του, όσα βράδια μείναμε εκεί. Πάλι βρήκαμε στέκι…



Μεγάλο Σάββατο

Ξυπνήσαμε και ήπιαμε καφέ στη παραλία κάτω απ’ το ξενοδοχείο και κατόπιν συζητήσεων για να δούμε κάποιο κοντινό προορισμό δε θέλαμε να χάσουμε την ευκαιρία να βρεθούμε σε ένα από τα πιο μικρά κατοικημένα νησιά της χώρας μας, εμβαδού μόλις 2,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων, με πολύχρωμα όμορφα σπιτάκια, δέντρα, και χωρίς παρουσία αυτοκινήτων, στην αγκαλιά του Κορινθιακού κόλπου.

Κατευθυνθήκαμε 20 χιλιόμετρα μετά τη πόλη της Ναύπακτου, προς το χωριό Χάνια που βρίσκεται το μικρό λιμάνι απ’ όπου μπορεί να πάρει κανείς το τοπικό πλοιάριο

και να βρεθεί μετά από δέκα λεπτά στο νησί:

Οι πρώτες αναγνωριστικές βόλτες στη παραλιακή του μας έκαναν να συμπαθήσουμε πολύ αυτό το μικρό μέρος, καθώς η πολύ όμορφη και χαλαρή ατμόσφαιρα ήταν διάχυτη:

Λίγες ταβέρνες, μαγαζάκια και ωραία περιποιημένα σπίτια:

Κάναμε μια βόλτα μέσω του κεντρικού δρόμου ως τη πίσω πλευρά, όπου υπήρχε ένα μικρό λιμανάκι για ιστιοπλοϊκά:

Βγήκαμε φωτογραφίες:

Επιστρέψαμε ως την άλλη άκρη

και καθίσαμε σε ένα τραπέζι με παγκάκια στην αυλή της εκκλησίας κάτω από τα πεύκα για να πιούμε μια μπύρα:

Απέναντι είχαμε θέα τα βουνά της Φωκίδας:

Πήγαμε να φέρουμε άλλη μια γύρα μπύρες και γνωριστήκαμε με τα παιδιά που είχαν το καφέ οι οποίοι απόρησαν όταν τους είπαμε ότι είμαστε από Θεσσαλονίκη, καθώς ο κύριος όγκος επισκεπτών είναι από τη Πάτρα. Μας κέρασαν και μια μπύρα ακόμα την οποία εξαφανίσαμε όσο περιμέναμε να μας γεμίσουν τις άλλες:

Λίγη ώρα αργότερα μεταφερθήκαμε στη πολύ ωραία ταβέρνα όπου και δοκιμάσαμε τα εξαιρετικά θαλασσινά της εδέσματα. Γενικότερα το νησί φημίζεται για το καλό φαγητό του:

Μ’ αυτά και μ’ αυτά μας έπιασε το σούρουπο, οπότε και μπήκαμε στην αναμονή για το βαρκάκι που θα μας περνούσε απέναντι για να γυρίσουμε στη Ναύπακτο

Φτάσαμε στο κέντρο λίγο πριν νυχτώσει προκειμένου να κάνουμε μια βόλτα και να πιούμε ένα καφεδάκι:

Πολύς κόσμος ήταν έξω γι’ ακόμα μια φορά, λίγες ώρες πριν την ανάσταση:

Βγήκαμε από τα τείχη βλέποντας το Πάρκο του Θερβάντες:

Πίνοντας καφέ και σχεδιάζοντας την επόμενη μέρα.

Φωτογραφίζοντας παράλληλα την όμορφη πόλη:

Το βράδυ της ανάστασης ήταν λιγότερο πομπώδες σε σχέση με το προηγούμενο (από πλευράς εκδηλώσεων τουλάχιστον) κάτι που δε μπορώ να πω για τη συνέχεια, όπου στο μπαράκι που είχαμε φροντίσει να συστηθούμε φροντίσαμε και να ξημερωθούμε!



Κυριακή του Πάσχα

Αφήσαμε το δωμάτιο τη προβλεπόμενη ώρα και συγκεντρωθήκαμε με την υπόλοιπη παρέα προς αναχώρηση. Η συγκίνηση μου ήταν έντονη καθώς θα έβλεπα μια πολύ όμορφη κωμόπολη που μου είχε καρφιτσωθεί στη μνήμη, όταν βρέθηκα εκεί παιδάκι σχεδόν, μαθητής δευτέρας Λυκείου. Μιλάω φυσικά για το Γαλαξίδι, το κόλπο του οποίου βλέπαμε μια ώρα μετά:

Μαγικές εικόνες με το χιονισμένο Παρνασσό ακριβώς απέναντι:

Δεν έχασα την ευκαιρία για μια μπύρα στο παγκάκι με την υπέροχη θέα, αναπολώντας σκεπτόμενος τα 21 χρόνια που πέρασαν από τη προηγούμενη φορά:

Προχωρήσαμε παράλληλα για να κάνουμε μια βόλτα

Καταλήγοντας για καφεδάκι ενόψει της συνέχειας:

Ρουφώντας αχόρταγα τις εικόνες απ' το Γαλαξίδι:

Καθώς θα συνεχίζαμε 32 χιλιόμετρα ανατολικά προς τους Δελφούς, όπου ήταν και το χωριό της διαμονής μας. Βρήκαμε το ξενοδοχείο ψάχνοντας τα ανηφορικά δρομάκια κι αφού αλλάξαμε βγήκαμε να δούμε το χωριό και να αναζητήσουμε μια φιλόξενη ταβέρνα:

Εντύπωση μας έκανε ότι δεν υπήρχε καθόλου σχεδόν κόσμος, εν αντιθέσει με τη Ναύπακτο απ’ όπου ερχόμασταν.

Καθίσαμε σε μία ταβέρνα που αποτέλεσε μάλλον μέτρια επιλογή (μικρές μπύρες σε ταβέρνα ρε αθεόφοβοι; Φωτιά θα πέσει να σας κάψει) και συνεχίσαμε σούρουπο προς το ξενοδοχείο:

Φάγαμε και σηκωθήκαμε λίγο πριν το σούρουπο:

Δεν είχαμε σκοπό να περάσουμε εκεί το βράδυ, οπότε και πήραμε το δρόμο προς τη διπλανή και κοσμοπολίτισσα Αράχωβα, στην οποία και γινόταν ο χαμός:

Μας άρεσε το χωριό που είχαμε να το δούμε κι αυτό πολλά χρόνια, όσο κι αν έχει τουριστικοποιηθεί ως εσχάτων:

Ανεβήκαμε τα πολλά σκαλοπάτια που οδηγούν στην εκκλησία του:

Συνεχίζοντας το νυχτερινό περίπατο μέχρι την άλλη άκρη:

Σε εξίσου πολυφωτογραφημένο σημείο:

Κι αφού κάναμε στάση σε ένα καφέ στη πλατεία, συνεχίσαμε για ποτό στο πολύ γνωστό και όμορφο gallery bar στο οποίο προτείνω να βρεθείτε όσοι δείτε την Αράχωβα.

Η ώρα πέρασε κι εμείς γυρίσαμε στους Δελφούς, ωστόσο διαπιστώνοντας ότι ο ύπνος δε μας πιάνει και καταλήξαμε σε γνωστό αφτεράδικο μπαρ της περιοχής, το οποίο βρήκαμε και μας βρήκε…



Δευτέρα του Πάσχα

Ξυπνήσαμε και ήπιαμε καφεδάκι σε πολύ καλό καιρό, βλέποντας μέχρι τη Ιτέα και τα γύρω κολπάκια.

Μαζέψαμε τα πράγματα, φορτώσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Στόχος μας ήταν να επισκεφτούμε την αρχαία ιερή πόλη των Ελλήνων, τον ομφαλό της γης όπως αποκαλείται, τους αρχαίους Δελφούς. Μετά από λίγο παρκάραμε και κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο του ιερού χώρου:

Εκδώσαμε εισιτήρια και ξεκινήσαμε την ανάβαση:

Φτάνοντας ως το βράχο, τον ομφαλό της γης:

Περνώντας από το «Θησαυρό των Αθηναίων»

Ανεβαίναμε βλέποντας το Ιερό του Απόλλων και το αρχαίο θέατρο:

Από διαφορετικές γωνίες:

Αφού καταλήξαμε στο ψηλότερο δρόμο:

Που οδηγούσε στο αρχαίο στάδιο:

Δεν είναι τυχαία φυσικά η τοποθεσία της αρχαίας πόλης, καθώς η ενέργεια που σε περιβάλλει στο χώρο ανάμεσα από τα ψηλά βουνά είναι έντονη

Βγήκαμε μια ομαδική φωτογραφία με φόντο το θέατρο:

Και αφήνοντας πίσω το Ναό του Απόλλωνα συνεχίσαμε για το μουσείο:

Με τα σπουδαία εκθέματα του:

Το χρυσελεφάντινο κεφάλι του Απόλλων και άλλα αγάλματα:

Φτάνοντας μέχρι το διάσημο άγαλμα του ηνίοχου, ένα από τα διασημότερα και σημαντικότερα γλυπτά της αρχαίας ελληνικής τέχνης, τον Ηνίοχο, που αποτελεί τμήμα χάλκινου συμπλέγματος:

Ενθουσιασμένοι ξεκινήσαμε για βόρεια, κάνοντας μια στάση 20 χιλιόμετρα μετά προκειμένου να δούμε ακόμα μια πόλη, την Άμφισσα

Αφού βολτάραμε στη πλατεία και τριγύρω, μέσε σε μεγάλη ζέστη:

Καταλήξαμε σε ένα πολύ ωραίο καφέ για να πιούμε ένα καφεδάκι:

Μεσημέρι πλέον και πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς Θεσσαλονίκη, χαζεύοντας τα χωριά του Μπράλου στη διαδρομή:

Γυρνώντας αυτή τη φορά από την εθνική οδό, συμπληρώνοντας ένα μεγάλο κύκλο στην ηπειρωτική Ελλάδα, κλείνοντας μια ακόμα, τη δέκατη πέμπτη συνεχόμενη Πασχαλινή μας εκδρομή:

Βαθμολογία εκδρομής


Έθιμα: 7 (Πολύ ιδιαίτερες εικόνες, μπράβο)

Τιμή/παροχές: 6 (Λίγο Ακριβούτσικη στα έξω, όχι σε διαμονές κτλ)

Γαστρονομία: 7 (Ότι φάγαμε σε Ναύπακτο και τριγύρω ήταν καλό)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 6 (Τυπικά και τουριστικά καλά)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 7 (Πολύ ξεχωριστό το κάθε μέρος)

Νυχτερινή ζωή: 7 (Μια χαρά για το τριήμερο, είχε τα πάντα)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 10 (Κωμοπόλεις, αρχαιολογικοί χώροι, παραλίες, νησί, Ορεινή Ναυπακτία, χωριά, με τη λίστα να είναι ατελείωτη).



Μέσος όρος: 7,3 Με τη Ναύπακτο και γενικά τη Στερεά να μας δίνουν πασχαλινές αφορμές!

 

[evaT]

Πραγματικά ενα κ ένα όλα τα μέρη που επισκεφτηκατε. Από περιέργεια...που θα ήταν ο προορισμός του 20 αν δεν σας προλάβαινε ο covid?