Εκπομπή Travelstories 27 - Ταξίδι στο Ιράν

[Defkalion]

Νέα εκπομπή στο κανάλι μας!

Σήμερα μιλάω με την @underwater η οποία αφηγείται με μεγάλη λεπτομέρεια το ταξίδι της στο Ιράν! Μάθετε τα πάντα για τη χώρα και τις ιδιαιτερότητες που έχει για γυναίκες ταξιδιώτες, ακούστε για περιοχές όπως η Σιράζ, η Περσέπολη με τον υπέροχο αρχαιολογικό της χώρο, η παραδοσιακή και υπερσυντηρητική Γιαζντ αλλά και το Εσφαχάν. Ακούστε πώς περνάνε οι κάτοικοι την περσική πρωτοχρονιά, και πώς είναι η εμπειρία του να ζεις με τους ντόπιους ως τουρίστας!

Αν σας άρεσε η εκπομπή βοηθήστε μας να κάνουμε κι'άλλες με τους δύο παρακάτω τρόπους:

• μπείτε στο κανάλι μας στο YouTube εδώ και κάντε εγγραφή με το κόκκινο κουμπάκι δεξιά και πατήστε και το καμπανάκι με τις ειδοποιήσεις
• μοιραστείτε τις εκπομπές στα social media και παρακινείστε φίλους σας να κάνουν εγγραφή στο κανάλι μας

Βεβαίως μη ξεχνάτε ότι όλες οι εκπομπές είναι πια διαθέσιμες και στο Podcast του Travelstories, το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ, ή σε οποιαδήποτε υπηρεσία ακούτε τα podcast σας, όπως το spotify ή το apple podcasts.

Φύγαμε:

 

[psilos3]

Πρώτα Like, μετά σχόλιο και στο τέλος θέαση.
Η αλήθεια είναι ότι για τη συγκεκριμένη χώρα και ιδιαίτερα για τους κατοίκους της, ακούμε και διαβάζουμε απο πολύ καλά έως διθυραμβικά θα έλεγα σχόλια, γεγονός που σου κινεί ακόμα περισσότερο τη περιέργεια να την επισκεφτείς.

Λόγω των ιδιαιτεροτήτων έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον η προσέγγιση μιας γυναίκας ταξιδιώτριας, πόσο μάλλον της @underwater !

Δυνατή εκπομπή (άλλη μία) με το καλό και η συνέχεια.

 

[fenia42]

Μπράβο για το θάρρος σου να βγεις και να μιλήσεις, για μια τόσο ιδιαίτερη χώρα όπως το Ιράν. Και ακόμα μεγαλύτερο μπράβο που τολμήσατε να πάτε δυο γυναίκες μόνες , γιατί δεν είναι εύκολο.
Πραγματικά ένιωσα σαν να είμαι μαζί σας, αφού έκανα ακριβώς τα ίδια βήματα με εσάς, λίγα χρόνια νωρίτερα. Θέλει μεγάλο θάρρος για δυο γυναίκες να επισκεφτούν το Ιράν- τις ελάχιστες στιγμές που είχα μείνει μόνη μου είχα αισθανθεί πολύ εχθρικό το περιβάλλον γύρω μου-{ίσως φταίει και το γεγονός ότι άναψα τσιγάρο στο κέντρο της Τεχεράνης). Ειδικά στη Γιαζντ που λες κι εσύ, ένιωσα επίσης τα βλέμματα όλων πάνω μου, αφού ήμουν σαν τη μύγα μες το γάλα, με φούξια μαντίλα ενώ όλες οι γυναίκες γύρω μου να φορούν τσαντόρ.
Σχετικά με την Περσέπολη, θα συμφωνήσω μαζί σου, γιατί παρά την αρχαιολογική της σπουδαιότητα, δεν έχει μείνει και σε πολύ καλή κατάσταση, αφού αφενός μεν την κατέκαψε ο Μέγας Αλέξανδρος (ήταν και ως επί τω πλείστων ξύλινα τα ανάκτορα) κι αφετέρου κι οι ίδιοι οι Ιρανοί δε δίνουν τόση σημασία σε εκείνο το κομμάτι του παρελθόντος τους.
Το σημαντικό για τη χώρα αυτή είναι ένα : παρά το γεγονός ότι της "έλαχε" να είναι συντηρητική και να υπάγεται σε συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, οι άνθρωποί της επιδιώκουν την αλλαγή και οι γυναίκες προσπαθούν με κάθε τρόπο να χαλαρώσουν τα δεσμά τους. Ενώ βρέθηκα εκεί πριν 8 χρόνια, βλέπω από μετέπειτα ταξιδιώτισσες φίλες μου πως οι θεσμοί αλλάζουν, χαλαρώνουν, και μαζί τους χαλαρώνει και η ... υποχρεωτική μαντίλα. Το 2012 δε νοήτο να βγει γυναίκα χωρίς μαντίλα έξω, πλέον βλέπω να κυκλοφορούν γυναίκες με κορδέλες στα μαλλιά που τα καλύπτουν ελάχιστα. Αισιοδοξώ πως σύντομα οι γυναίκες του Ιράν θα επιτύχουν την κατάργηση της υποχρεωτικής χρήσης της μαντίλας.

 

[underwater]

Πρώτα Like, μετά σχόλιο και στο τέλος θέαση.
Η αλήθεια είναι ότι για τη συγκεκριμένη χώρα και ιδιαίτερα για τους κατοίκους της, ακούμε και διαβάζουμε απο πολύ καλά έως διθυραμβικά θα έλεγα σχόλια, γεγονός που σου κινεί ακόμα περισσότερο τη περιέργεια να την επισκεφτείς.

Λόγω των ιδιαιτεροτήτων έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον η προσέγγιση μιας γυναίκας ταξιδιώτριας, πόσο μάλλον της @underwater
Δυνατή εκπομπή (άλλη μία) με το καλό και η συνέχεια.

Ψηλέ χαίρομαι που σε ενέπνευσε το θέμα, περιμένω και τα σχόλια αφού το δεις!

Μπράβο για το θάρρος σου να βγεις και να μιλήσεις, για μια τόσο ιδιαίτερη χώρα όπως το Ιράν. Και ακόμα μεγαλύτερο μπράβο που τολμήσατε να πάτε δυο γυναίκες μόνες , γιατί δεν είναι εύκολο.
Πραγματικά ένιωσα σαν να είμαι μαζί σας, αφού έκανα ακριβώς τα ίδια βήματα με εσάς, λίγα χρόνια νωρίτερα. Θέλει μεγάλο θάρρος για δυο γυναίκες να επισκεφτούν το Ιράν- τις ελάχιστες στιγμές που είχα μείνει μόνη μου είχα αισθανθεί πολύ εχθρικό το περιβάλλον γύρω μου-{ίσως φταίει και το γεγονός ότι άναψα τσιγάρο στο κέντρο της Τεχεράνης). Ειδικά στη Γιαζντ που λες κι εσύ, ένιωσα επίσης τα βλέμματα όλων πάνω μου, αφού ήμουν σαν τη μύγα μες το γάλα, με φούξια μαντίλα ενώ όλες οι γυναίκες γύρω μου να φορούν τσαντόρ.
Σχετικά με την Περσέπολη, θα συμφωνήσω μαζί σου, γιατί παρά την αρχαιολογική της σπουδαιότητα, δεν έχει μείνει και σε πολύ καλή κατάσταση, αφού αφενός μεν την κατέκαψε ο Μέγας Αλέξανδρος (ήταν και ως επί τω πλείστων ξύλινα τα ανάκτορα) κι αφετέρου κι οι ίδιοι οι Ιρανοί δε δίνουν τόση σημασία σε εκείνο το κομμάτι του παρελθόντος τους.
Το σημαντικό για τη χώρα αυτή είναι ένα : παρά το γεγονός ότι της "έλαχε" να είναι συντηρητική και να υπάγεται σε συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, οι άνθρωποί της επιδιώκουν την αλλαγή και οι γυναίκες προσπαθούν με κάθε τρόπο να χαλαρώσουν τα δεσμά τους. Ενώ βρέθηκα εκεί πριν 8 χρόνια, βλέπω από μετέπειτα ταξιδιώτισσες φίλες μου πως οι θεσμοί αλλάζουν, χαλαρώνουν, και μαζί τους χαλαρώνει και η ... υποχρεωτική μαντίλα. Το 2012 δε νοήτο να βγει γυναίκα χωρίς μαντίλα έξω, πλέον βλέπω να κυκλοφορούν γυναίκες με κορδέλες στα μαλλιά που τα καλύπτουν ελάχιστα. Αισιοδοξώ πως σύντομα οι γυναίκες του Ιράν θα επιτύχουν την κατάργηση της υποχρεωτικής χρήσης της μαντίλας.

Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια! Κοίτα, όπως λέω και στην εκπομπή δεν το θεωρώ δύσκολο να πάνε δύο γυναίκες μόνες (ή ακόμα και μια γυναίκα μόνη), απλά χρειάζεται μια μικρή εμπειρία στο ανεξάρτητο ταξίδι και στις εκτός Ευρώπης χώρες.

Σίγουρα ένιωσα πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια σε σχέση με άλλες μουσουλμανικές χώρες (πχ Αίγυπτος ή ακόμα και Μαρόκο) και γενικά βρήκα τους ανθρώπους φιλόξενους, φιλικούς και με αρκετό σεβασμό απέναντι στις γυναίκες. Φυσικά υπήρξαν και οι άτυχες στιγμές, όπως ας πούμε το περιστατικό που ανέφερα στη Γιαζντ, αλλά το θεωρώ μια δυσάρεστη εξαίρεση και όχι τον κανόνα αυτής της χώρας.

Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα μαζί σου σε αυτά που λες σχετικά με τις προσπάθειες των ανθρώπων για αλλαγή και ιδιαίτερα με τον ακτιβισμό των Ιρανών γυναικών, οι οποίες αψηφούν τους αυστηρούς νόμους και τις συνέπειές του (πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει για φυλακίσεις γυναικών επειδή δε φορούσαν hijab; ). Προσωπικά εγώ είχα δει και κάποιες γυναίκες με καπέλο (όχι μαντήλα) και μου είχε κάνει εντύπωση. Ήξερα ότι τυπικά μια γυναίκα έχει αυτό το δικαίωμα (επειδή το νόημα είναι να έχεις καλυμμένα τα μαλλιά και δεν παίζει ρόλο το υλικό με το οποίο θα τα καλύψεις), αλλά δεν περιμένα και να το δω στην πράξη. Εγώ δε θα το τολμούσα.

Κλείνοντας θα παραθέσω και αυτό το link από την ιστοσελίδα "My Stealthy Freedom", στην οποία υπάρχει τακτική ενημέρωση για τον ακτιβισμό των Ιρανών γυναικών ενάντια στο υποχρεωτικό hijab.

 

[interted]

Ενδιαφέρουσα και διεξοδική παρουσίαση ,πέρασε άνετα η μία ώρα.

Στα έθιμα του Νοουρούζ μου άρεσε αυτό που ανέφερες για τη γηραιότερη της οικογένειας που είπε ευχές και έδωσε το νόμισμα. Μου έχει τύχει να διαβάζουν κομμάτια από τον Πέρση ποιητή Χαβέζ, επιλεγμένα τυχαία για τον κάθε ένα της παρέας, και τα συνδέουν με το μέλλον του ατόμου.

Εκτός των οικογενειών η επικοινωνία στα Αγγλικά είναι έυκολη έξω; σε μαγαζία, πρακτορία, αξιοθέατα κτλ.;

 

[underwater]

Ενδιαφέρουσα και διεξοδική παρουσίαση ,πέρασε άνετα η μία ώρα.

Στα έθιμα του Νοουρούζ μου άρεσε αυτό που ανέφερες για τη γηραιότερη της οικογένειας που είπε ευχές και έδωσε το νόμισμα. Μου έχει τύχει να διαβάζουν κομμάτια από τον Πέρση ποιητή Χαβέζ, επιλεγμένα τυχαία για τον κάθε ένα της παρέας, και τα συνδέουν με το μέλλον του ατόμου.

Εκτός των οικογενειών η επικοινωνία στα Αγγλικά είναι έυκολη έξω; σε μαγαζία, πρακτορία, αξιοθέατα κτλ.;

Σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια!
Πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες για τα κομμάτια από τα ποιήματα, γενικά αυτό που ξέρω είναι ότι τόσο το έργο του Χαφέζ, όσο και του Σααντί, εντάσσονται συχνά σε πολλούς και διαφορετικούς εορτασμούς. Εμένα δεν μου έτυχε, αλλά ας μη γίνομαι και αχάριστη.
Όσον αφορά την επικοινωνία στα αγγλικά, όχι, δεν είναι εύκολη, αλλά ούτε και δύσκολη. Θα δεις ανθρώπους να μιλάνε αγγλικά κυρίως σε ξενοδοχεία, εστιατόρια κλπ, αλλά αν θελήσεις να ρωτήσεις κάτι στον δρόμο, να βγάλεις εισιτήριο, να ψωνίσεις από κάποιο μη τουριστικό μαγαζί, τις περισσότερες φορές η επικοινωνία θα γίνει με τη γλώσσα του σώματος, νοήματα κλπ.
Πολλές φορές βέβαια θα σου μιλήσει κάποιος αγγλικά και εκεί που δεν το περιμένεις (ειδικά άνθρωποι κάτω από 40-45 ετών).
Γενικά την βρίσκεις την άκρη πάντως.

 

[underwater]

Παρακολουθώντας χθες την εκπομπή συνειδητοποίησα ότι αμέλησα να αναφέρω δύο-σημαντικά νομίζω-έθιμα του εορτασμού του Nowruz.

Το πρώτο σχετίζεται με την ημέρα της Πρωτοχρονιάς καθαυτή και έχει να κάνει με τη σύνδεση με τα μέλη της οικογένειας που έχουν φύγει από τη ζωή. Μετά την αλλαγή του έτους λοιπόν και πριν το εορταστικό γεύμα, η οικογένεια πηγαίνει στο νεκροταφείο για να επισκεφτεί τους νεκρούς της. Δε θυμάμαι αν πέρα από λουλούδια πηγαίνουν και κάτι άλλο συγκεκριμένο, αυτό που θυμάμαι όμως είναι ότι πολλές γυναίκες φορούσαν τσαντόρ για την συγκεκριμένη επίσκεψη (εννοώ γυναίκες που δεν το προτιμούν γενικά). Πήγαμε κι εμείς μέχρι το νεκροταφείο με την οικογένεια που μας φιλοξενούσε, αλλά φυσικά από διακριτικότητα καθίσαμε έξω.

Το δεύτερο έθιμο ενδεχομένως να το ξέρετε αρκετοί, ιδιαίτερα αν έχετε φίλους-γνωστούς από Ιράν, Αφγανιστάν κλπ που μένουν Ελλάδα. Στο κάθε σπίτι λοιπόν θα δει κανείς εορταστικούς στολισμούς, με βασικότερο το haft-seen, ένα τραπέζι ή μια γωνιά που "στήνεται" με τελετουργικό τρόπο και περιλαμβάνει επτά συγκεκριμένα αντικείμενα (και όχι μόνο), τα όποια έχουν συγκεκριμένους συμβολισμούς και το πρώτο τους γράμμα (στα φαρσί) είναι το σίγμα. Σουμάκ (συμβολίζει το χρώμα της ανατολής), ξύδι (ηλικία και υπομονή), αποξηραμένα φρούτα λωτού (αγάπη), το γλυκό samanoo (αφθονία), φύτρα (αναγέννηση), μήλα (υγεία και ομορφιά), σκόρδο (ιατρική).
Υπάρχουν και άλλα αντικείμενα που μπορεί να συμπεριλάβει κανείς ανάλογα με τις προτιμήσεις του, ενώ συνήθως στο haft-seen υπάρχει και ένα χρυσόψαρο σε γυάλα, το οποίο συμβολίζει τη ζωή. Απλά τα τελευταία χρόνια κάποιοι επιλέγουν να μην το συμπεριλάβουν , επειδή έχει υπολογιστεί ότι κάθε χρόνο εκατομμύρια ψάρια θυσιάζονται άνευ λόγου για το Nowruz.
Σας επισυνάπτω και ένα άρθρο με πληροφορίες για το haft-seen, στο οποίο μπορείτε να δείτε και φωτός (εγώ προτιμώ να μην ανεβάσω από αυτές που έβγαλα, καθώς μου φαίνεται κάπως ιδιωτικό κομμάτι του κάθε σπιτιού).

 

[fenia42]

Η αφήγησή σου με έκανε να ανατρέξω στις φωτογραφίες μου από το Ιράν και θα παραθέσω μια φωτογραφία που ενισχύει την πεποίθησή σου ότι δε σε εντυπωσίασε η Περσέπολη. Πράγματι, αλλιώς την έχουμε στο μυαλό μας και αλλιώς την αντικρίζουμε όταν βρισκόμαστε εκεί, έτσι η απογοήτευση είναι εύλογη. Θα λέγαμε πως ο Αλέξανδρος τον πέτυχε το σκοπό του.

(ό,τι απέμεινε από τις κολώνες που στήριζαν το παλάτι)

 

[underwater]

Η αφήγησή σου με έκανε να ανατρέξω στις φωτογραφίες μου από το Ιράν και θα παραθέσω μια φωτογραφία που ενισχύει την πεποίθησή σου ότι δε σε εντυπωσίασε η Περσέπολη. Πράγματι, αλλιώς την έχουμε στο μυαλό μας και αλλιώς την αντικρίζουμε όταν βρισκόμαστε εκεί, έτσι η απογοήτευση είναι εύλογη. Θα λέγαμε πως ο Αλέξανδρος τον πέτυχε το σκοπό του.
View attachment 331941
(ό,τι απέμεινε από τις κολώνες που στήριζαν το παλάτι)

Ναι. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν σημεία που μου έκαναν εντύπωση, αλλά γενικά ισχύει αυτό που λες, την είχα κάπως μυθοποιήσει στο μυαλό μου.
Βέβαια θεωρώ ότι αν είχαμε πάρει ξεναγό θα είχε άλλο ενδιαφέρον. Κάτι αντίστοιχο μου συνέβη φέτος και στο Ακρωτήρι στη Σαντορίνη, όπου και πάλι ήταν η επίγνωση του πού είσαι που δημιουργούσε ένα δέος και όχι ο χώρος όπως είναι σήμερα.

 

[Yorgos]

Ναι. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν σημεία που μου έκαναν εντύπωση, αλλά γενικά ισχύει αυτό που λες, την είχα κάπως μυθοποιήσει στο μυαλό μου.
Βέβαια θεωρώ ότι αν είχαμε πάρει ξεναγό θα είχε άλλο ενδιαφέρον. Κάτι αντίστοιχο μου συνέβη φέτος και στο Ακρωτήρι στη Σαντορίνη, όπου και πάλι ήταν η επίγνωση του πού είσαι που δημιουργούσε ένα δέος και όχι ο χώρος όπως είναι σήμερα.

Εγώ πάντως αλλιώς τη θυμάμαι, ανέτρεξα και τις φωτογραφίες μου και δεν έχουν κάποια σχέση με τις απλές βάσεις από τις κολώνες που βλέπω εδώ.

Έψαξα και στο γούγλη και όντως μια χαρά εντυπωσιακός χώρος είναι, νομίζω ότι τον αδικεί κατάφωρα η φωτογραφία με κάποιες βάσεις κολώνων.

Προφανώς αρχαιολογικός χώρος χωρίς ξενάγηση χάνει το μεγαλύτερο μέρος του ενδιαφέροντός του, εκτός κι αν είσαι ιστορικά πλήρως κατατοπισμένος. Το Ακρωτήρι της Σαντορίνης που αναφέρθηκε είναι κλασικότατη περίπτωση, για μένα από τους σημαντικότερους παγκοσμίως, χάνεις όλο το νόημα χωρίς ξενάγηση (αν και πλέον έχει σε δύο σημεία αρκετά κατατοπιστικά βίντεο με τρισδιάστατες απεικονίσεις κομματιών της πόλης και της καθημερινότητας σε αυτήν).

Κατά τα λοιπά πολύ ωραία εκπομπή, για μένα κύλησε πολύ εύκολα ολόκληρη η ώρα που την άκουγα, μπράβο.

 

[fenia42]

@Yorgos δε λέμε ότι δεν είναι αξιόλογος ο αρχαιολογικός χώρος. Αντιθέτως, είναι υψίστης σημασίας, ωστόσο οι καταστροφές που έχει υποστεί σίγουρα τον έχουν αλλοιώσει πολύ ενώ με τα ξύλινα τμήματα που κατακάηκαν, χάνεται η όποια αίγλη του. Οι φωτογραφίες που παραθέτεις είναι από το κεντρικό σημείο, το οποίο είναι πράγματι το καλύτερα σωζόμενο. . Εγώ που τον είχα επισκεφτεί με ξεναγό πάντως, τα αγγλικά της ήταν τόσο πτωχά που κατέβαλα τεράστια προσπάθεια να καταλάβω.

 

[underwater]

Εγώ πάντως αλλιώς τη θυμάμαι, ανέτρεξα και τις φωτογραφίες μου και δεν έχουν κάποια σχέση με τις απλές βάσεις από τις κολώνες που βλέπω εδώ.

Έψαξα και στο γούγλη και όντως μια χαρά εντυπωσιακός χώρος είναι, νομίζω ότι τον αδικεί κατάφωρα η φωτογραφία με κάποιες βάσεις κολώνων.
View attachment 331963 View attachment 331964
View attachment 331965
Προφανώς αρχαιολογικός χώρος χωρίς ξενάγηση χάνει το μεγαλύτερο μέρος του ενδιαφέροντός του, εκτός κι αν είσαι ιστορικά πλήρως κατατοπισμένος. Το Ακρωτήρι της Σαντορίνης που αναφέρθηκε είναι κλασικότατη περίπτωση, για μένα από τους σημαντικότερους παγκοσμίως, χάνεις όλο το νόημα χωρίς ξενάγηση (αν και πλέον έχει σε δύο σημεία αρκετά κατατοπιστικά βίντεο με τρισδιάστατες απεικονίσεις κομματιών της πόλης και της καθημερινότητας σε αυτήν).

Κατά τα λοιπά πολύ ωραία εκπομπή, για μένα κύλησε πολύ εύκολα ολόκληρη η ώρα που την άκουγα, μπράβο.

Καταρχάς ευχαριστώ για τα θετικά σχόλια!

Η φωτογραφία που αναφέρεσαι είναι αυτή που έβαλε η Φένια, σωστά; Όχι κάποια από εκείνες που έβαλα εγώ στην εκπομπή (όχι ότι έβαλα και πολλές η αλήθεια είναι).
Νομίζω ότι οι φωτός που παραθέσατε και οι δύο αφορούν τα δύο "άκρα" του χώρου, τα πιο εντυπωσιακά σημεία που υπάρχουν σε αυτόν vs τα λιγότερο εντυπωσιακά. Αυτά που έβαλες εσύ "τεκμηριώνουν" και οπτικά τη σπουδαιότητά του, η Φένια πάλι είπε ότι σε μεγάλο βαθμό δεν εντυπωσιάζει, χωρίς αυτό να μειώνει την σημασία του.
Όσον αφορά την δικιά μου τοποθέτηση στο βίντεο, ήθελα να είμαι απλά ειλικρινής ως προς το πώς βίωσα εγώ την εμπειρία της Περσέπολης, με την υποκειμενική ματιά του ανθρώπου που θέλει να βλέπει και να μαθαίνει, αλλά αντικειμενικά μιλώντας δεν έχει το βάθος γνώσεων που έχουν άλλοι ως προς την αρχαιολογία. Γι' αυτό άλλωστε παρέπεμψα και σε άλλες ιστορίες στο φόρουμ με πολύ αναλυτικές πληροφορίες για τον χώρο και την ιστορία του και δε μίλησα πολύ για αυτόν, προτίμησα να εμβαθύνω σε πλευρές που θεωρώ ότι γνωρίζω καλύτερα.
Γενικά στα κομμάτια που είμαι ημιμαθής προτιμώ να κάνω πίσω και να μην τοποθετούμαι όλα τα χρόνια που γράφω στο φόρουμ.

Όσον αφορά το Ακρωτήρι ναι, τα βίντεο που αναφέρεις ότι έχουν βάλει έκαναν πιο κατανοητή την επίσκεψη εκεί, αλλά όπως ανέφερα και στο προηγούμενο ποστ, ναι, είναι ένα μέρος στο οποίο ο ξεναγός θα εμπλουτίσει πολύ τη συνολική εμπειρία.