3 Μαρτίου 2020
Χτυπάει μήνυμα στο κινητό. Boarding pass Ρόδος-Αθήνα. Δεύτερο μήνυμα,πάλι κάρτα επιβίβασης Αθήνα-Λάρνακα!! Είναι τρελό το “Εγγλεζί” αλλά με ξέρει καλά!! Έτσι η έκπληξη που μου επιφύλλασε ο σύντροφος μου για τα γενέθλια μου,παίρνει σάρκα και οστά,φύγαμε για Κύπρο!
“Πού πάτε τη μάνα σας δεν την σκέφτεστε;;”
Ωρύεται η αγαπημένη μου μανούλα,αφού τα πρώτα κρούσματα κορονοιού είχαν ήδη κάνει την εμφάνιση τους στην Ελλάδα..Το παραδέχομαι, μέσα μου είχε φωλιάσει το μικρόβιο της αμφιβολίας και της ανησυχίας,όμως η δίψα μου για τα ταξίδια και η ανυπομονησία να δω ξανά τις αγαπημένες μου φίλες,τα κέρδισαν όλα. Την επόμενη το πρωί επιβιβαζόμασταν στην πρώτη πρωινή πτήση και η περιπετειά μας ξεκινούσε,με τα αντισηπτικα ανα χείρας !
4 Μαρτίου
Αφού πέρασα όλες τις επιφάνειες της καρέκλας μου με το μαντηλάκι,αναχωρούμε από Ρόδο και μετά από μια μικρή στάση στην Αθήνα,φεύγουμε για Λάρνακα. Στην πτήση μας επιβιβάζονται κατα κύριο λόγο Ελδύκες και φοιτητές. Προσγειωνόμαστε στην Λάρνακα όπου μας περιμένουν οι φίλες μου Ελένη και Άντρη. Παρά τις ενδείξεις,ανυπότακτες, πέφτουμε η μια στην αγκαλιά της αλλής. Τρια χρόνια πέρασαν άλλωστε, από την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε, όταν είχαν έρθει εκείνες στη Ρόδο. Ξεκινάμε από Λάρνακα και πορευόμαστε προς τον Πύργο Λεμεσού, το χωριό τους. Στο δρόμο μιλάμε συνεχώς για την οργάνωση της έκπληξης και για τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια. Καθώς φτάνουμε στη Λεμεσό αρχίζουν να αχνοφαίνονται στο βάθος κάποια κτίρια που μοιάζουν με ουρανοξύστες.. Δεν με γελούν τα μάτια μου..όπως μου επιβεβαιώνουν τα κορίτσια τα τελευταία χρόνια στη Λεμεσό γίνονται επενδύσεις εκατομμυρίων..
Το μεσημέρι μας πέρασε πολύ ευχάριστα στο σπίτι των κοριτσιών παρέα με την οικογένεια τους. Αφού απολαύσαμε τα νόστιμα φαγητά και γλυκά της κυριάς Χρυστάλλας, ήρθε η ώρα να κάνουμε check in στο ξενοδοχείο μας και να ξεκουραστούμε για λίγο. Ο Νίκος επέλεξε για αυτή τη φορά το Meditteranean Beach Hotel. Πολύ ωραίο ξενοδοχείο,λίγο έξω από την πόλη στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Τυγχώνα.Μπροστά από το ξενοδοχείο περνάει ο παραλιακός πεζόδρομος που φτάνει μέχρι και το παλιό λιμάνι. Είναι ιδανικός για περπάτημα,απολαμβάνοντας όλο το παραλιακό μέτωπο της πόλης.
Η θέα από το δωμάτιο. Γενικά,οι τιμές των ξενοδοχείων στην Λεμεσό ποικίλουν όμως αν αποφασίσετε να πάτε σε μια ουδέτερη εποχή (off season) θα βρείτε σίγουρα κάποια πολύ καλά ξενοδοχεία σε πολύ καλές τιμές.
Το βραδάκι δεν θα μπορούσαμε το περάσουμε κάπου αλλού παρά στο αγαπημένο μας Chester's!Μετά από πολύ και καλό φαγητό επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο γιατί αύριο έχουμε εκδρομή.
Στην Κύπρο δεν θα πεινάσετε ποτέ... Ένα από τα πιάτα που πήραμε στο Chester's.
5 Μαρτίου
Dirty 30!
Ημέρα γενεθλίων η σημερινή και συνήθως έχω κατάθλιψη.. 
Όχι σήμερα!!
Ξυπνάμε νωρίς, παίρνουμε το πρωινό μας και ετοιμαζόμαστε. Τα κορίτσια έχουν βγάλει πρόγραμμα! Σύμφωνα με τους Καιρόφιλους,μια ομάδα νέων παιδιών που ασχολείται με τα καιρικά φαινόμενα στην Κύπρο, το Τρόοδος δεν θα έχει χιόνια,οπότε τα πλάνα μας αλλάζουν. Εμένα δεν με νοιάζει και πολύ βέβαια,μου αρκεί που είμαι εδώ. Αράζω στο πίσω κάθισμα και απολαμβάνω τη διαδρομή. Φύγαμε για το Γεφύρι του Τζελεφού.
Το google maps ρυθμίστηκε και εμείς ακολουθούμε τις οδηγίες του ή τουλαχιστον προσπαθούμε.. Στη διαδρομή περνάμε από πολλά χωριά της Κυπριακής υπαίθρου. Χωσμένα μες στα βουνά σαν από πίνακα ζωγραφικής ομορφαίνουν το τοπίο. Κάποια στιγμή γυρνάω και η εικόνα χορταίνει την ψυχη μου. Ενα χωριό γεμάτο ανθισμένες αμυγδαλιές. Ροζ,ασπρα χρώματα συνδυάζονται με το πράσινο των δέντρων και το καφέ των μαντρότοιχων.. Απλά υπέροχα..
Πολύ ωραία τα χωριά αλλά έχουμε φτάσει πάνω σε ένα βουνό,γεμάτο με αμπελώνες.Ακολουθούμε έναν κακοτράχαλο δρόμο και πορευόμαστε ακριβώς δίπλα στο χείλος ενός γκρεμού... Αποφασίζουμε να ρωτήσουμε κάποιον αν έχουμε πάρει το σωστό δρόμο, όμως δεν υπάρχει ψυχή. Στην πορεία βρίσκουμε έναν παππούλη.(Μα πως βρέθηκε μες στην ερημιά
) “Καλημέρα κοπέλες!Ιντά που κάμνετε μου δαμέ; Εχάθειτε; “(τον Νίκο τον προσπέρασε ο παππούς..
) Τελικά,τον παππούλη αυτόν τον αγαπήσαμε όλοι. Μια φορά πήγε στο γεφύρι αλλά μας έδωσε σωστές οδηγίες και σε λίγη ώρα ήμασταν εκεί.
Χτισμένο κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας, αποτελεί το μεγαλύτερο μεσαιωνικό γιοφύρι της Κύπρου.Εξυπηρετούσε κυρίως τους κατοίκους της περιοχής στις μετακινήσεις τους.Το τοπίο είναι εξαιρετικό, η φύση οργιάζει και η ψυχή σου γαληνεύει καθώς ακούς το νερό να ρέει προς το φράγμα του Αρμίνου.
Καθίσαμε αρκετή ώρα,απολαμβάνοντας το τοπίο και βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες.Ευτυχώς που ο ήρωας-σύντροφος έχει καλλιτεχνική φλέβα και του αρέσουν οι φωτογραφίες. Δύο σε ένα,αφού και πετυχαίνει πολύ ωραίες λήψεις αλλά και δεν γκρινιάζει.Προχωράμε προς το αμάξι και ξαφνικά η Ελένη εξαφανίζεται από δίπλα μας ως δια μαγείας.. Αναδύεται όμως και πάλι από το..πάτωμα..ως άλλη Αφροδίτη!! Πώς τα καταφέρνει αυτό το κορίτσι να σκοντάφτει με τόση χάρη δεν έχει καταλάβει ποτέ κανείς!Είναι σίγουρα ένας λόγος που την αγαπάμε ακόμα περισσότερο!
Επόμενη στάση το χωριό Όμοδος.
Το χωριό Όμοδος είναι ένας προορισμός ιδιαίτερα δημοφιλής στην Κύπρο για μια Κυριακάτικη εξόρμηση. Ανήκει στα Κρασοχώρια της Επαρχίας της Λεμεσού και φημίζεται για τα “Αρκατένα”,που είναι ένα είδος παξιμαδιού. Το χωριό αποτελείται από πλακόστρωτα δρομάκια που οδηγούν σε μια πλατεία στην οποία δεσπόζει ο Ιερός Ναός της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Πολύ όμορφη εκκλησία, στο προαύλιο της οποίας μπορείτε να επισκεφθείτε ενα μικρό μουσείο λαϊκης τέχνης,ένα μουσείο αφιερωμένο στην επανάσταση κατά των Άγγλων καθώς και ένα μέρος του ναού που είναι αφιερωμένο στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη.
Περιηγηθήκαμε στα γραφικά στενά μιλώντας ,για ακόμη μια φορά,για όλα αυτά που μας ενώνουν -εμάς τους “Ελλαδίτες” με τους Κύπριους. Δεν είναι λίγα,ειδικά για εμάς τους Ροδίτες που η διαλεκτός μας είναι παραπλήσια της Κυπριακής .Η περιήγηση και η συζήτηση μας άνοιξαν την όρεξη και έτσι βρεθήκαμε στην Ταβέρνα του Κυρ Γιάννη. Όμορφο ταβερνάκι με καλό φαγητό και ικανοποιητικές μερίδες.
Πριν φύγουμε έπρεπε να προμηθευτούμε τα αρκατένα μας. Μπήκαμε σε ένα από τα μαγαζάκια που ήταν ανοιχτά και αγοράσαμε αρκατένα και μάντολες(καραμελωμένα κάσιους).Την κυριούλα όμως που είχε το μαγαζάκι,δεν την πετύχαμε στις καλές της,γιατί εκείνη την ώρα..έριχνε έναν καβγά με τον υπάλληλο. “Αμαν θε να τσιριλλώ εν να τσιριλλώ....!!!”Σε ελεύθερη μετάφραση “αν είναι να τσιρίζω θα τσιρίζω..και εμείς πήραμε γρήγορα τον δρόμο της εξόδου πριν να ξεκινήσει να ..τσιριλλά
Μέσα σε γέλια και γεμάτοι εικόνες ξεκινήσαμε για την επιστροφή προς τον Πύργο.Άλλωστε στο σπίτι μας περίμενε η Αγγελική,η μεγαλύτερη αδερφή των κοριτσιών και φίλη,η οποία είχε πάρει άδεια ειδικά για να είναι μαζί μας το βράδυ των γενεθλίων μου. Πόσο τις αγαπώ.. σας το 'χω πει;
Το βράδυ γιόρτασα τα γενέθλια μου στο Frankie's. Αν σας βγάλει ποτέ ο δρόμος, δοκιμάστε το ριζότο μανιταριών, απλά τέλειο!!Πολύ όμορφη βραδιά και οι εκπλήξεις δεν σταματούσαν αφού τα κορίτσια με γέμισαν με δώρα και πάνω απ'όλα με αγνή,ανιδιοτελή αγάπη...
6 Μαρτίου
Η μέρα μας θα ήταν πιο χαλαρή,αφού οι αγαπητοί μας Καιρόφιλοι είχαν προβλέψει βροχή. Το πρόγραμμα ελεγε Λεμεσό. Αφού ξυπνήσαμε πιο αργά και απολαύσαμε το πρωινό μας,μας παρέλαβαν τα κορίτσια και κατεβήκαμε στο παλιό λιμάνι. Περπατήσαμε στα στενά της παλιάς πόλης,είδαμε το κάστρο και βρεθήκαμε στον ναό της Αγίας Παντάνασσας. Προσκυνήσαμε πριν να προλάβει να μπει ένα γκρουπ τουριστών και συνεχίσαμε τη βόλτα μας.
Τα στενά της Λεμεσού σου αφήνουν μια γεύση παλιού σε συνδυασμό με το νέο. Έχουν παλμό και στυλ που τους δίνει μια μοναδικότητα που μου αρέσει πολύ. Ανακαλύψαμε γωνιές που δεν είχαμε δει την τελευταία φορά και συζητήσαμε για τις αλλαγές που έγιναν μέσα σε 4 χρόνια,από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε στη Μεγαλόνησο. Απολαύσαμε το μεσημεριανό μας στην Μαρίνα και αφού έπιασε η αναμενόμενη μπόρα, πήγαμε στον Πύργο για καφέ στο σπίτι των κοριτσιών.
Λίγο πριν αρχίσει η μπόρα.
Καιρός να δούμε και τον Πύργο όμως. Ένα πανέμορφο μικρό χωριουδάκι το οποίο είναι περήφανο για την Παναγία την Πυργιώτισσα. Εκτός αυτού το συνοδεύει και ένας μύθος. Λέγεται ότι στο χωριό αυτό υπήρχε ο Πύργος της Ρήγαινας, ο οποίος ενώνεται με μυστικό τούνελ με τον αρχαιολογικό χώρο της Αμαθούντας.Μέσα σε αυτό είναι κρυμμένη η ολόχρυση άμαξα της Ρήγαινας.. Επίσης, στο νεκροταφείο του χωριού δεσπόζει η Εκκλησία των Εσοδίων της Θεοτόκου η οποία είναι προστατευμένη από την Unesco καθώς θεωρείται ως μια από τις παλαιότερες του νησιού.
Ο ήλιος βγήκε και πάλι,έτσι αφήσαμε τον Πύργο και αφεθήκαμε στην αναζήτηση της άμαξας της Ρήγαινας.. Αν δεν ξέρεις την αρχή όμως πώς θα βρεθείς στη λύση; Αρχαιολογικός χώρος της Αμαθούντας λοιπόν. Ένα από τα αρχαιότερα λιμάνια και το μερος που έζησε η Αριάδνη αφού ξέφυγε από τον Μινώταυρο.Από την περιοχή πέρασαν διάφορα φύλα,κάθε ένα από τα οποία συντέλεσαν στη διαμόρφωση της περιοχής. Από εδώ έφυγαν υλικά ακόμη και για την δημιουργία της διώρυγας του Σουεζ,όπως λέγεται.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Αμαθούντας.
Ο ήλιος πήρε την κατιούσα και τι καλύτερο για την ώρα αυτή από έναν περίπατο στο μώλο. Απλά υπέροχα.. Ο πεζόδρομος κατά μήκος της ακτής, οι αποβάθρες, οι φοίνικες και ο ήλιος που πέφτει συνθέτουν ένα ιδανικό μέρος για να πραγματοποιήσει κανείς τη βόλτα του με καλή παρέα ή και μόνος. Φωτογραφίες(εννοείται), γέλια και συζήτηση μέχρι να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση.
Λίγες ώρες μετά βρεθήκαμε πάλι στον Πύργο για κυπριακό σουβλάκι. Με γιαούρτι,ταχίνι ή ό,τι άλλο θέλει ο καθένας,ενώ δεν θα μπορούσαμε να αντισταθούμε και στις νόστιμες σεφταλιές! Παραδοσιακά, οικογενειακά απολαύσαμε το φαγητό μας και θυμηθήκαμε τις ιστορίες από τα φοιτητικά μας χρόνια. Έπειτα,η βραδιά μας έκλεισε με ένα ποτό στο Marina Breeze,με θέα την όμορφη μαρίνα της Λεμεσού.
7 Μαρτίου
Ξυπνήσαμε νωρίς από το φως του ήλιου που έμπαινε στο δωμάτιο μας και θαυμάσαμε την υπέροχη θέα. Ετοιμαστήκαμε και ήπιαμε έναν γρήγορο καφέ,γιατί μας περίμενε μια μεγάλη μέρα. Σήμερα θα πηγαίναμε μια μεγάλη εκδρομή κυρίως στην επαρχία της Πάφου. Αφού μας παρέλαβαν τα κορίτσια ξεκινήσαμε την εκδρομή μας με πρώτη στάση το αρχαίο θέατρο του Κουρίου.
Το αρχαίο θέατρο του Κουρίου,είναι ένα υπέροχο και πολύ καλά διατηρημένο θέατρο που κατασκευάστηκε περί τον 2ο αιώνα π.Χ. και πήρε το όνομα του από τον ποταμό Κούρη.Είναι χτισμένο πάνω σε μια απότομη πλαγιά και έχει θέα την θάλασσα. Στον αρχαιολογικό χώρο μπορεί κανείς να θαυμάσει εκτός από το θέατρο και ψηφιδωτά στα ερείπια της έπαυλης του Ευστολίου. Ο χώρος αυτός χρησιμοποιείται ακόμα και τώρα για τη διεξαγωγή πολιτιστικών δρώμενων,όπως παραστάσεις αρχαίου θεάτρου και συναυλίες.
Όταν φτάσαμε ήμασταν μόνοι. Έτσι,είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τον χώρο με την ησυχία μας.Το αρχαίο θέατρο απλώνεται στην πλαγιά και το μάτι σου δεν μπορεί να μην θαμπωθεί την ομορφιά του τοπίου. Η Μεσόγειος με τα καταγάλανα νερά της,ο δυνατός ήλιος να μας αγκαλιάζει με τις ζεστές του ακτίνες και να αναδεικνύει την μεγαλοπρέπεια του μνημείου. Πολλές σκέψεις περνάνε το μυαλό μου,όταν ακούω μια κραυγή πόνου..Βλέπω τον Νίκο να κρατάει την Αγγελική,η οποία κρατούσε το κεφάλι της.. Άτιμο Ίνσταγκραμ για χάρη σου θα φεύγαμε απ΄τον Κούρη με διάσειση...
Μέχρι να συνέλθουμε από το ..ατύχημα,το θέατρο κατέκλυσαν τουρίστες οι οποίοι έμεναν στο το ξενοδοχείο μας!Την είχα παρατηρήσει από το πρωινό αυτήν την ξινή Αμερικάνα. Ήρθε κουνιστή και λυγιστή,ζήτησε πληροφορίες από την Αγγελική και μέχρι εκείνη να της απαντήσει, μας κοίταξε,έκανε έναν ωραιότατο μορφασμό απαξίωσης,γύρισε την πλάτη και έφυγε!Εμείς πάντως βρήκαμε και πάλι ευκαιρία για γέλια και έτσι η Αγγελική ξέχασε και λίγο τον πόνο της!
Μετά την περιήγηση μας στο αρχαίο θέατρο και στα ερείπια της αρχαίας πόλης του Κουρίου,πήραμε τον δρόμο για το Ιερό του Απόλλωνα Υλάτη,δηλαδή του Θεού του Δάσους. Το ιερό ανήκει στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο του Κουρίου.- Έτσι,αν θέλει κανείς μπορεί να βγάλει ενιαίο,ημερήσιο εισιτήριο για όλους τους αρχαιολογικούς χώρους που θα επισκεφθεί με 8,50ευρώ. Σας συμβουλεύω να ρωτήσετε στην είσοδο του πρώτου αρχαιολογικού χώρου που θα επισκεφθείτε,ώστε να δείτε τι σας συμφέρει καλύτερα
Το Ιερό του Απόλλωνα αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά ιερά της αρχαίας Κύπρου. Από τις αρχαίες πηγές, μαθαίνουμε ότι όποιος άγγιζε τον ιερό βωμό του, τον πετούσαν από ένα ακρωτήρι του Κουρίου που έβλεπε προς Ρόδο... Ο αρχαιολογικός χώρος είναι πολύ καλά διατηρημένος και μπορεί κανείς να θαυμάσει τόσο τον ναό όσο και άλλα μνημεία διαφορετικών περιόδων,που ήταν αποτέλεσμα ανακατασκευών λόγω σεισμών κλπ.
"Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει" όμως και έτσι ξεκινήσαμε για το μεσημεριανό μας. Η Αγγελική είχε κλείσει τραπέζι στο εναλλακτικό Kika's Garden. Αυτόν τον χώρο δεν θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω ούτε ως εστιατόριο,ούτε ως καφετέρια. Είναι ένα ιδιαίτερο μέρος, αφού στην ουσία, η κυρία του σπιτιού, η κυρία Κίκα έχει ανοίξει το σπίτι της,που βρίσκεται στο χωριό Καλλέπια της Πάφου και προετοιμάζει παραδοσιακό brunch. Προσφέρει χειροποίητα ψωμιά πολλών ειδών,σπιτικές μαρμελάδες,μέλι και χαρουπόμελο φτιαγμένο από την ίδια. Επίσης,σερβίρει φρέσκα αβγά με μανιτάρια και λούντζα καθώς και άναρη ( μυζήθρα). Όλα αυτά, και άλλα , μπορείς να τα απολαύσεις κοιτώντας την πλαγιά του βουνού,σε ένα πανέμορφο σκηνικό.
Η θέα από την αυλή.
Τίποτα δεν φάγαμε πάλι..
Μετά από αρκετό και νόστιμο φαγητό,με βαριά καρδιά συνεχίσαμε την εκδρομή μας. Κατηφορήσαμε προς την πόλη της Πάφου και με την βοήθεια μιας “Παφίτισσας” φίλης, της Γεωργίας,πήγαμε στις θαλασσινές σπηλιές,στην Πέγεια. Είναι μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους,την οποία θα ήταν υπέροχα αν μπορούσαμε να επισκεφθούμε και το καλοκαίρι,ώστε να το συνδυάσουμε με μπανάκι. Λέγεται ( κυπριακό gossip), πως στην περιοχή εκείνη έχουν αγοράσει εξοχικό ο Pique με τη σύζυγό του Shakira.
Επόμενη στάση το Ναυάγιο. Για να φτάσουμε εκεί περάσαμε από χωράφια γεμάτα μπανανιές!Το συγκεκριμένο ναυάγιο,μπορεί να χαρακτηριστεί πρόσφατο αφού η θαλασσοταραχή παρέσυρε το πλοίο τον Οκτώβριο του 2011. Το πλοίο είχε προορισμό...την Ρόδο!(Είναι πολλά περισσότερα αυτά που μας ενώνουν τελικά ..) Πλέον η περιοχή αποτελεί πόλο έλξης τουριστών αλλά και ντόπιων,οι οποίοι φωτογραφίζουν το τοπίο.
Η στάση για καφέ ήταν μια μικρή περιπέτεια,αφού όλα τα “γνωστά στέκια” ήταν γεμάτα.Τελικά,καταλήξαμε στο lounge bar του Amavi resort,ενός νέου και πολυτελούς ξενοδοχείου της περιοχής. Πολύ όμορφη η ατμόσφαιρα,ακριβώς ο,τι χρειαζόμασταν για να ξεκουραστούμε και να πάρουμε δυνάμεις για την επιστροφή στη Λεμεσό!
Το βράδυ μας το περάσαμε με φίλους στο Rio Bravo,ένα μεξικάνικο εστιατόριο με πολύ καλό φαγητό.Γενικά,το φαγητό στην Κύπρο είναι μια τελετουργία.Κάθε φορά που επισκέπτομαι το νησί,δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω,τι να γευτώ! Αυτή τη φορά δεν πήγαμε για μεζέδες,όμως αν ποτέ βρεθείτε στην Κύπρο να μην παραλείψετε να πάτε σε παραδοσιακή ταβέρνα.
8 Μαρτίου
Το πρωί,περάσαμε από τον Πύργο για τον αποχαιρετισμό. Είναι δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί,ειδικά όταν αφήνεις πίσω ανθρώπους που αγαπας πολύ,όμως αποτελούν και μια αφορμή για να ξεκινήσεις να ονειρεύεσαι την επόμενη συνάντηση, το επόμενο κοινό ταξίδι.
Στο αεροδρόμιο της Λάρνακας,η κίνηση δεν είχε αλλάξει καθόλου,άλλωστε στην Κύπρο δεν υπήρχε ακόμα κρούσμα κορωνοϊού. Για να κλείσει ωραία το ταξίδι μας έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και τα ευτράπελα φυσικά! Η κυριούλα στον έλεγχο μου ζήτησε να βγάλω τα αθλητικά μου παπούτσια,όπως είπε της έμοιαζαν με μποτάκια.Καθώς τα περασαν από ελεγχο στον ιμάντα,τα κορδόνια μπλέχτηκαν στο σημείο που χωρίζεται ο ιμάντας και τα συστήματα άρχισαν να σφυροκοπάνε, αφού η λειτουργία του παρουσίασε πρόβλημα.. Τέλεια !!”Φοβάμαι μην κολλήσω ιό και στο τέλος θα επιστρέψω ξυπόλητη” σκεφτόμουν μέχρι να απελευθερωθεί το παπούτσι μου..
Η ιστορία είχε αίσιο τέλος και αφού φτάσαμε στην Αθήνα,εγώ όχι ξυπόλητη ευτυχώς ,αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι πλεόν στην Ελλάδα κάτι είχε αλλάξει..Τα μέτρα ήταν εντονότερα και ο κόσμος έδειχνε πιο φοβισμένος απ'ότι μερικές μέρες πριν.Φτάσαμε στη Ρόδο και 2 μέρες μετά ανακοινώθηκε η αναστολή της λειτουργίας των σχολείων και όλα αυτά που είναι γνωστά σε όλους μας και θα μείνουν στην ιστορία..
Στο τέλος κάθε ταξιδιού κάνω μέσα μου τον απολογισμό.Τώρα σκέφτομαι ότι σε κάποια μέρη δεν μπορείς να μην ξαναπάς,γιατί έχουν κερδίσει έναν μοναδικό χώρο στην καρδιά σου που τα αναζητά..Έτσι,νιώθω και εγώ για την αγαπημένη μου Κύπρο..!!
Κλείνοντας, εύχομαι όταν τελειώσει όλο αυτό,να καταφέρουμε και πάλι να συντάξουμε νέες ταξιδιωτικές ιστορίες και να γεμίσουμε την καρδιά μας με νέες εμπειρίες μακριά από τον φόβο.. Να είστε όλοι υγιείς και εύχομαι σύντομα να επιστρέψουμε στην αγαπημένη μας συνήθεια..Καλά ταξίδια !!
Υ.Γ. Ο τίτλος της ιστορίας δόθηκε ως φόρο τιμής στον ήρωα-σύντροφο μου που διοργάνωσε το ταξίδι για να δω τις αγαπημένες μου φίλες και κατάφερε να τα βγάλει πέρα με 4 γυναίκες!
Χτυπάει μήνυμα στο κινητό. Boarding pass Ρόδος-Αθήνα. Δεύτερο μήνυμα,πάλι κάρτα επιβίβασης Αθήνα-Λάρνακα!! Είναι τρελό το “Εγγλεζί” αλλά με ξέρει καλά!! Έτσι η έκπληξη που μου επιφύλλασε ο σύντροφος μου για τα γενέθλια μου,παίρνει σάρκα και οστά,φύγαμε για Κύπρο!
“Πού πάτε τη μάνα σας δεν την σκέφτεστε;;”
Ωρύεται η αγαπημένη μου μανούλα,αφού τα πρώτα κρούσματα κορονοιού είχαν ήδη κάνει την εμφάνιση τους στην Ελλάδα..Το παραδέχομαι, μέσα μου είχε φωλιάσει το μικρόβιο της αμφιβολίας και της ανησυχίας,όμως η δίψα μου για τα ταξίδια και η ανυπομονησία να δω ξανά τις αγαπημένες μου φίλες,τα κέρδισαν όλα. Την επόμενη το πρωί επιβιβαζόμασταν στην πρώτη πρωινή πτήση και η περιπετειά μας ξεκινούσε,με τα αντισηπτικα ανα χείρας !4 Μαρτίου
Αφού πέρασα όλες τις επιφάνειες της καρέκλας μου με το μαντηλάκι,αναχωρούμε από Ρόδο και μετά από μια μικρή στάση στην Αθήνα,φεύγουμε για Λάρνακα. Στην πτήση μας επιβιβάζονται κατα κύριο λόγο Ελδύκες και φοιτητές. Προσγειωνόμαστε στην Λάρνακα όπου μας περιμένουν οι φίλες μου Ελένη και Άντρη. Παρά τις ενδείξεις,ανυπότακτες, πέφτουμε η μια στην αγκαλιά της αλλής. Τρια χρόνια πέρασαν άλλωστε, από την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε, όταν είχαν έρθει εκείνες στη Ρόδο. Ξεκινάμε από Λάρνακα και πορευόμαστε προς τον Πύργο Λεμεσού, το χωριό τους. Στο δρόμο μιλάμε συνεχώς για την οργάνωση της έκπληξης και για τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια. Καθώς φτάνουμε στη Λεμεσό αρχίζουν να αχνοφαίνονται στο βάθος κάποια κτίρια που μοιάζουν με ουρανοξύστες.. Δεν με γελούν τα μάτια μου..όπως μου επιβεβαιώνουν τα κορίτσια τα τελευταία χρόνια στη Λεμεσό γίνονται επενδύσεις εκατομμυρίων..
Το μεσημέρι μας πέρασε πολύ ευχάριστα στο σπίτι των κοριτσιών παρέα με την οικογένεια τους. Αφού απολαύσαμε τα νόστιμα φαγητά και γλυκά της κυριάς Χρυστάλλας, ήρθε η ώρα να κάνουμε check in στο ξενοδοχείο μας και να ξεκουραστούμε για λίγο. Ο Νίκος επέλεξε για αυτή τη φορά το Meditteranean Beach Hotel. Πολύ ωραίο ξενοδοχείο,λίγο έξω από την πόλη στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Τυγχώνα.Μπροστά από το ξενοδοχείο περνάει ο παραλιακός πεζόδρομος που φτάνει μέχρι και το παλιό λιμάνι. Είναι ιδανικός για περπάτημα,απολαμβάνοντας όλο το παραλιακό μέτωπο της πόλης.
Η θέα από το δωμάτιο. Γενικά,οι τιμές των ξενοδοχείων στην Λεμεσό ποικίλουν όμως αν αποφασίσετε να πάτε σε μια ουδέτερη εποχή (off season) θα βρείτε σίγουρα κάποια πολύ καλά ξενοδοχεία σε πολύ καλές τιμές.
Το βραδάκι δεν θα μπορούσαμε το περάσουμε κάπου αλλού παρά στο αγαπημένο μας Chester's!Μετά από πολύ και καλό φαγητό επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο γιατί αύριο έχουμε εκδρομή.
Στην Κύπρο δεν θα πεινάσετε ποτέ... Ένα από τα πιάτα που πήραμε στο Chester's.
5 Μαρτίου
Dirty 30!
Ημέρα γενεθλίων η σημερινή και συνήθως έχω κατάθλιψη.. Όχι σήμερα!! Ξυπνάμε νωρίς, παίρνουμε το πρωινό μας και ετοιμαζόμαστε. Τα κορίτσια έχουν βγάλει πρόγραμμα! Σύμφωνα με τους Καιρόφιλους,μια ομάδα νέων παιδιών που ασχολείται με τα καιρικά φαινόμενα στην Κύπρο, το Τρόοδος δεν θα έχει χιόνια,οπότε τα πλάνα μας αλλάζουν. Εμένα δεν με νοιάζει και πολύ βέβαια,μου αρκεί που είμαι εδώ. Αράζω στο πίσω κάθισμα και απολαμβάνω τη διαδρομή. Φύγαμε για το Γεφύρι του Τζελεφού.Το google maps ρυθμίστηκε και εμείς ακολουθούμε τις οδηγίες του ή τουλαχιστον προσπαθούμε.. Στη διαδρομή περνάμε από πολλά χωριά της Κυπριακής υπαίθρου. Χωσμένα μες στα βουνά σαν από πίνακα ζωγραφικής ομορφαίνουν το τοπίο. Κάποια στιγμή γυρνάω και η εικόνα χορταίνει την ψυχη μου. Ενα χωριό γεμάτο ανθισμένες αμυγδαλιές. Ροζ,ασπρα χρώματα συνδυάζονται με το πράσινο των δέντρων και το καφέ των μαντρότοιχων.. Απλά υπέροχα..
Πολύ ωραία τα χωριά αλλά έχουμε φτάσει πάνω σε ένα βουνό,γεμάτο με αμπελώνες.Ακολουθούμε έναν κακοτράχαλο δρόμο και πορευόμαστε ακριβώς δίπλα στο χείλος ενός γκρεμού... Αποφασίζουμε να ρωτήσουμε κάποιον αν έχουμε πάρει το σωστό δρόμο, όμως δεν υπάρχει ψυχή. Στην πορεία βρίσκουμε έναν παππούλη.(Μα πως βρέθηκε μες στην ερημιά
) “Καλημέρα κοπέλες!Ιντά που κάμνετε μου δαμέ; Εχάθειτε; “(τον Νίκο τον προσπέρασε ο παππούς..) Τελικά,τον παππούλη αυτόν τον αγαπήσαμε όλοι. Μια φορά πήγε στο γεφύρι αλλά μας έδωσε σωστές οδηγίες και σε λίγη ώρα ήμασταν εκεί.
Χτισμένο κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας, αποτελεί το μεγαλύτερο μεσαιωνικό γιοφύρι της Κύπρου.Εξυπηρετούσε κυρίως τους κατοίκους της περιοχής στις μετακινήσεις τους.Το τοπίο είναι εξαιρετικό, η φύση οργιάζει και η ψυχή σου γαληνεύει καθώς ακούς το νερό να ρέει προς το φράγμα του Αρμίνου.
Καθίσαμε αρκετή ώρα,απολαμβάνοντας το τοπίο και βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες.Ευτυχώς που ο ήρωας-σύντροφος έχει καλλιτεχνική φλέβα και του αρέσουν οι φωτογραφίες. Δύο σε ένα,αφού και πετυχαίνει πολύ ωραίες λήψεις αλλά και δεν γκρινιάζει.Προχωράμε προς το αμάξι και ξαφνικά η Ελένη εξαφανίζεται από δίπλα μας ως δια μαγείας..
Αναδύεται όμως και πάλι από το..πάτωμα..ως άλλη Αφροδίτη!! Πώς τα καταφέρνει αυτό το κορίτσι να σκοντάφτει με τόση χάρη δεν έχει καταλάβει ποτέ κανείς!Είναι σίγουρα ένας λόγος που την αγαπάμε ακόμα περισσότερο! Επόμενη στάση το χωριό Όμοδος.Το χωριό Όμοδος είναι ένας προορισμός ιδιαίτερα δημοφιλής στην Κύπρο για μια Κυριακάτικη εξόρμηση. Ανήκει στα Κρασοχώρια της Επαρχίας της Λεμεσού και φημίζεται για τα “Αρκατένα”,που είναι ένα είδος παξιμαδιού. Το χωριό αποτελείται από πλακόστρωτα δρομάκια που οδηγούν σε μια πλατεία στην οποία δεσπόζει ο Ιερός Ναός της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Πολύ όμορφη εκκλησία, στο προαύλιο της οποίας μπορείτε να επισκεφθείτε ενα μικρό μουσείο λαϊκης τέχνης,ένα μουσείο αφιερωμένο στην επανάσταση κατά των Άγγλων καθώς και ένα μέρος του ναού που είναι αφιερωμένο στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη.
Περιηγηθήκαμε στα γραφικά στενά μιλώντας ,για ακόμη μια φορά,για όλα αυτά που μας ενώνουν -εμάς τους “Ελλαδίτες” με τους Κύπριους. Δεν είναι λίγα,ειδικά για εμάς τους Ροδίτες που η διαλεκτός μας είναι παραπλήσια της Κυπριακής .Η περιήγηση και η συζήτηση μας άνοιξαν την όρεξη και έτσι βρεθήκαμε στην Ταβέρνα του Κυρ Γιάννη. Όμορφο ταβερνάκι με καλό φαγητό και ικανοποιητικές μερίδες.
Πριν φύγουμε έπρεπε να προμηθευτούμε τα αρκατένα μας. Μπήκαμε σε ένα από τα μαγαζάκια που ήταν ανοιχτά και αγοράσαμε αρκατένα και μάντολες(καραμελωμένα κάσιους).Την κυριούλα όμως που είχε το μαγαζάκι,δεν την πετύχαμε στις καλές της,γιατί εκείνη την ώρα..έριχνε έναν καβγά με τον υπάλληλο. “Αμαν θε να τσιριλλώ εν να τσιριλλώ....!!!”Σε ελεύθερη μετάφραση “αν είναι να τσιρίζω θα τσιρίζω..και εμείς πήραμε γρήγορα τον δρόμο της εξόδου πριν να ξεκινήσει να ..τσιριλλά
Μέσα σε γέλια και γεμάτοι εικόνες ξεκινήσαμε για την επιστροφή προς τον Πύργο.Άλλωστε στο σπίτι μας περίμενε η Αγγελική,η μεγαλύτερη αδερφή των κοριτσιών και φίλη,η οποία είχε πάρει άδεια ειδικά για να είναι μαζί μας το βράδυ των γενεθλίων μου. Πόσο τις αγαπώ.. σας το 'χω πει;
Το βράδυ γιόρτασα τα γενέθλια μου στο Frankie's. Αν σας βγάλει ποτέ ο δρόμος, δοκιμάστε το ριζότο μανιταριών, απλά τέλειο!!Πολύ όμορφη βραδιά και οι εκπλήξεις δεν σταματούσαν αφού τα κορίτσια με γέμισαν με δώρα και πάνω απ'όλα με αγνή,ανιδιοτελή αγάπη...
6 Μαρτίου
Η μέρα μας θα ήταν πιο χαλαρή,αφού οι αγαπητοί μας Καιρόφιλοι είχαν προβλέψει βροχή. Το πρόγραμμα ελεγε Λεμεσό. Αφού ξυπνήσαμε πιο αργά και απολαύσαμε το πρωινό μας,μας παρέλαβαν τα κορίτσια και κατεβήκαμε στο παλιό λιμάνι. Περπατήσαμε στα στενά της παλιάς πόλης,είδαμε το κάστρο και βρεθήκαμε στον ναό της Αγίας Παντάνασσας. Προσκυνήσαμε πριν να προλάβει να μπει ένα γκρουπ τουριστών και συνεχίσαμε τη βόλτα μας.
Τα στενά της Λεμεσού σου αφήνουν μια γεύση παλιού σε συνδυασμό με το νέο. Έχουν παλμό και στυλ που τους δίνει μια μοναδικότητα που μου αρέσει πολύ. Ανακαλύψαμε γωνιές που δεν είχαμε δει την τελευταία φορά και συζητήσαμε για τις αλλαγές που έγιναν μέσα σε 4 χρόνια,από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε στη Μεγαλόνησο. Απολαύσαμε το μεσημεριανό μας στην Μαρίνα και αφού έπιασε η αναμενόμενη μπόρα, πήγαμε στον Πύργο για καφέ στο σπίτι των κοριτσιών.
Λίγο πριν αρχίσει η μπόρα.
Καιρός να δούμε και τον Πύργο όμως. Ένα πανέμορφο μικρό χωριουδάκι το οποίο είναι περήφανο για την Παναγία την Πυργιώτισσα. Εκτός αυτού το συνοδεύει και ένας μύθος. Λέγεται ότι στο χωριό αυτό υπήρχε ο Πύργος της Ρήγαινας, ο οποίος ενώνεται με μυστικό τούνελ με τον αρχαιολογικό χώρο της Αμαθούντας.Μέσα σε αυτό είναι κρυμμένη η ολόχρυση άμαξα της Ρήγαινας.. Επίσης, στο νεκροταφείο του χωριού δεσπόζει η Εκκλησία των Εσοδίων της Θεοτόκου η οποία είναι προστατευμένη από την Unesco καθώς θεωρείται ως μια από τις παλαιότερες του νησιού.
Ο ήλιος βγήκε και πάλι,έτσι αφήσαμε τον Πύργο και αφεθήκαμε στην αναζήτηση της άμαξας της Ρήγαινας.. Αν δεν ξέρεις την αρχή όμως πώς θα βρεθείς στη λύση; Αρχαιολογικός χώρος της Αμαθούντας λοιπόν. Ένα από τα αρχαιότερα λιμάνια και το μερος που έζησε η Αριάδνη αφού ξέφυγε από τον Μινώταυρο.Από την περιοχή πέρασαν διάφορα φύλα,κάθε ένα από τα οποία συντέλεσαν στη διαμόρφωση της περιοχής. Από εδώ έφυγαν υλικά ακόμη και για την δημιουργία της διώρυγας του Σουεζ,όπως λέγεται.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Αμαθούντας.
Ο ήλιος πήρε την κατιούσα και τι καλύτερο για την ώρα αυτή από έναν περίπατο στο μώλο. Απλά υπέροχα.. Ο πεζόδρομος κατά μήκος της ακτής, οι αποβάθρες, οι φοίνικες και ο ήλιος που πέφτει συνθέτουν ένα ιδανικό μέρος για να πραγματοποιήσει κανείς τη βόλτα του με καλή παρέα ή και μόνος. Φωτογραφίες(εννοείται), γέλια και συζήτηση μέχρι να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση.
Λίγες ώρες μετά βρεθήκαμε πάλι στον Πύργο για κυπριακό σουβλάκι. Με γιαούρτι,ταχίνι ή ό,τι άλλο θέλει ο καθένας,ενώ δεν θα μπορούσαμε να αντισταθούμε και στις νόστιμες σεφταλιές! Παραδοσιακά, οικογενειακά απολαύσαμε το φαγητό μας και θυμηθήκαμε τις ιστορίες από τα φοιτητικά μας χρόνια. Έπειτα,η βραδιά μας έκλεισε με ένα ποτό στο Marina Breeze,με θέα την όμορφη μαρίνα της Λεμεσού.
7 Μαρτίου
Ξυπνήσαμε νωρίς από το φως του ήλιου που έμπαινε στο δωμάτιο μας και θαυμάσαμε την υπέροχη θέα. Ετοιμαστήκαμε και ήπιαμε έναν γρήγορο καφέ,γιατί μας περίμενε μια μεγάλη μέρα. Σήμερα θα πηγαίναμε μια μεγάλη εκδρομή κυρίως στην επαρχία της Πάφου. Αφού μας παρέλαβαν τα κορίτσια ξεκινήσαμε την εκδρομή μας με πρώτη στάση το αρχαίο θέατρο του Κουρίου.
Το αρχαίο θέατρο του Κουρίου,είναι ένα υπέροχο και πολύ καλά διατηρημένο θέατρο που κατασκευάστηκε περί τον 2ο αιώνα π.Χ. και πήρε το όνομα του από τον ποταμό Κούρη.Είναι χτισμένο πάνω σε μια απότομη πλαγιά και έχει θέα την θάλασσα. Στον αρχαιολογικό χώρο μπορεί κανείς να θαυμάσει εκτός από το θέατρο και ψηφιδωτά στα ερείπια της έπαυλης του Ευστολίου. Ο χώρος αυτός χρησιμοποιείται ακόμα και τώρα για τη διεξαγωγή πολιτιστικών δρώμενων,όπως παραστάσεις αρχαίου θεάτρου και συναυλίες.
Όταν φτάσαμε ήμασταν μόνοι. Έτσι,είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τον χώρο με την ησυχία μας.Το αρχαίο θέατρο απλώνεται στην πλαγιά και το μάτι σου δεν μπορεί να μην θαμπωθεί την ομορφιά του τοπίου. Η Μεσόγειος με τα καταγάλανα νερά της,ο δυνατός ήλιος να μας αγκαλιάζει με τις ζεστές του ακτίνες και να αναδεικνύει την μεγαλοπρέπεια του μνημείου. Πολλές σκέψεις περνάνε το μυαλό μου,όταν ακούω μια κραυγή πόνου..
Βλέπω τον Νίκο να κρατάει την Αγγελική,η οποία κρατούσε το κεφάλι της.. Άτιμο Ίνσταγκραμ για χάρη σου θα φεύγαμε απ΄τον Κούρη με διάσειση...Μέχρι να συνέλθουμε από το ..ατύχημα,το θέατρο κατέκλυσαν τουρίστες οι οποίοι έμεναν στο το ξενοδοχείο μας!Την είχα παρατηρήσει από το πρωινό αυτήν την ξινή Αμερικάνα. Ήρθε κουνιστή και λυγιστή,ζήτησε πληροφορίες από την Αγγελική και μέχρι εκείνη να της απαντήσει, μας κοίταξε,έκανε έναν ωραιότατο μορφασμό απαξίωσης,γύρισε την πλάτη και έφυγε!Εμείς πάντως βρήκαμε και πάλι ευκαιρία για γέλια και έτσι η Αγγελική ξέχασε και λίγο τον πόνο της!
Μετά την περιήγηση μας στο αρχαίο θέατρο και στα ερείπια της αρχαίας πόλης του Κουρίου,πήραμε τον δρόμο για το Ιερό του Απόλλωνα Υλάτη,δηλαδή του Θεού του Δάσους. Το ιερό ανήκει στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο του Κουρίου.- Έτσι,αν θέλει κανείς μπορεί να βγάλει ενιαίο,ημερήσιο εισιτήριο για όλους τους αρχαιολογικούς χώρους που θα επισκεφθεί με 8,50ευρώ. Σας συμβουλεύω να ρωτήσετε στην είσοδο του πρώτου αρχαιολογικού χώρου που θα επισκεφθείτε,ώστε να δείτε τι σας συμφέρει καλύτερα
Το Ιερό του Απόλλωνα αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά ιερά της αρχαίας Κύπρου. Από τις αρχαίες πηγές, μαθαίνουμε ότι όποιος άγγιζε τον ιερό βωμό του, τον πετούσαν από ένα ακρωτήρι του Κουρίου που έβλεπε προς Ρόδο... Ο αρχαιολογικός χώρος είναι πολύ καλά διατηρημένος και μπορεί κανείς να θαυμάσει τόσο τον ναό όσο και άλλα μνημεία διαφορετικών περιόδων,που ήταν αποτέλεσμα ανακατασκευών λόγω σεισμών κλπ.
"Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει" όμως και έτσι ξεκινήσαμε για το μεσημεριανό μας. Η Αγγελική είχε κλείσει τραπέζι στο εναλλακτικό Kika's Garden. Αυτόν τον χώρο δεν θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω ούτε ως εστιατόριο,ούτε ως καφετέρια. Είναι ένα ιδιαίτερο μέρος, αφού στην ουσία, η κυρία του σπιτιού, η κυρία Κίκα έχει ανοίξει το σπίτι της,που βρίσκεται στο χωριό Καλλέπια της Πάφου και προετοιμάζει παραδοσιακό brunch. Προσφέρει χειροποίητα ψωμιά πολλών ειδών,σπιτικές μαρμελάδες,μέλι και χαρουπόμελο φτιαγμένο από την ίδια. Επίσης,σερβίρει φρέσκα αβγά με μανιτάρια και λούντζα καθώς και άναρη ( μυζήθρα). Όλα αυτά, και άλλα , μπορείς να τα απολαύσεις κοιτώντας την πλαγιά του βουνού,σε ένα πανέμορφο σκηνικό.
Η θέα από την αυλή.
Τίποτα δεν φάγαμε πάλι..
Μετά από αρκετό και νόστιμο φαγητό,με βαριά καρδιά συνεχίσαμε την εκδρομή μας. Κατηφορήσαμε προς την πόλη της Πάφου και με την βοήθεια μιας “Παφίτισσας” φίλης, της Γεωργίας,πήγαμε στις θαλασσινές σπηλιές,στην Πέγεια. Είναι μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους,την οποία θα ήταν υπέροχα αν μπορούσαμε να επισκεφθούμε και το καλοκαίρι,ώστε να το συνδυάσουμε με μπανάκι. Λέγεται ( κυπριακό gossip), πως στην περιοχή εκείνη έχουν αγοράσει εξοχικό ο Pique με τη σύζυγό του Shakira.
Επόμενη στάση το Ναυάγιο. Για να φτάσουμε εκεί περάσαμε από χωράφια γεμάτα μπανανιές!Το συγκεκριμένο ναυάγιο,μπορεί να χαρακτηριστεί πρόσφατο αφού η θαλασσοταραχή παρέσυρε το πλοίο τον Οκτώβριο του 2011. Το πλοίο είχε προορισμό...την Ρόδο!(Είναι πολλά περισσότερα αυτά που μας ενώνουν τελικά ..) Πλέον η περιοχή αποτελεί πόλο έλξης τουριστών αλλά και ντόπιων,οι οποίοι φωτογραφίζουν το τοπίο.
Η στάση για καφέ ήταν μια μικρή περιπέτεια,αφού όλα τα “γνωστά στέκια” ήταν γεμάτα.Τελικά,καταλήξαμε στο lounge bar του Amavi resort,ενός νέου και πολυτελούς ξενοδοχείου της περιοχής. Πολύ όμορφη η ατμόσφαιρα,ακριβώς ο,τι χρειαζόμασταν για να ξεκουραστούμε και να πάρουμε δυνάμεις για την επιστροφή στη Λεμεσό!
Το βράδυ μας το περάσαμε με φίλους στο Rio Bravo,ένα μεξικάνικο εστιατόριο με πολύ καλό φαγητό.Γενικά,το φαγητό στην Κύπρο είναι μια τελετουργία.Κάθε φορά που επισκέπτομαι το νησί,δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω,τι να γευτώ! Αυτή τη φορά δεν πήγαμε για μεζέδες,όμως αν ποτέ βρεθείτε στην Κύπρο να μην παραλείψετε να πάτε σε παραδοσιακή ταβέρνα.
8 Μαρτίου
Το πρωί,περάσαμε από τον Πύργο για τον αποχαιρετισμό. Είναι δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί,ειδικά όταν αφήνεις πίσω ανθρώπους που αγαπας πολύ,όμως αποτελούν και μια αφορμή για να ξεκινήσεις να ονειρεύεσαι την επόμενη συνάντηση, το επόμενο κοινό ταξίδι.
Στο αεροδρόμιο της Λάρνακας,η κίνηση δεν είχε αλλάξει καθόλου,άλλωστε στην Κύπρο δεν υπήρχε ακόμα κρούσμα κορωνοϊού. Για να κλείσει ωραία το ταξίδι μας έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και τα ευτράπελα φυσικά! Η κυριούλα στον έλεγχο μου ζήτησε να βγάλω τα αθλητικά μου παπούτσια,όπως είπε της έμοιαζαν με μποτάκια.
Καθώς τα περασαν από ελεγχο στον ιμάντα,τα κορδόνια μπλέχτηκαν στο σημείο που χωρίζεται ο ιμάντας και τα συστήματα άρχισαν να σφυροκοπάνε, αφού η λειτουργία του παρουσίασε πρόβλημα.. Τέλεια !!”Φοβάμαι μην κολλήσω ιό και στο τέλος θα επιστρέψω ξυπόλητη” σκεφτόμουν μέχρι να απελευθερωθεί το παπούτσι μου..Η ιστορία είχε αίσιο τέλος και αφού φτάσαμε στην Αθήνα,εγώ όχι ξυπόλητη ευτυχώς
,αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι πλεόν στην Ελλάδα κάτι είχε αλλάξει..Τα μέτρα ήταν εντονότερα και ο κόσμος έδειχνε πιο φοβισμένος απ'ότι μερικές μέρες πριν.Φτάσαμε στη Ρόδο και 2 μέρες μετά ανακοινώθηκε η αναστολή της λειτουργίας των σχολείων και όλα αυτά που είναι γνωστά σε όλους μας και θα μείνουν στην ιστορία..Στο τέλος κάθε ταξιδιού κάνω μέσα μου τον απολογισμό.Τώρα σκέφτομαι ότι σε κάποια μέρη δεν μπορείς να μην ξαναπάς,γιατί έχουν κερδίσει έναν μοναδικό χώρο στην καρδιά σου που τα αναζητά..Έτσι,νιώθω και εγώ για την αγαπημένη μου Κύπρο..!!
Κλείνοντας, εύχομαι όταν τελειώσει όλο αυτό,να καταφέρουμε και πάλι να συντάξουμε νέες ταξιδιωτικές ιστορίες και να γεμίσουμε την καρδιά μας με νέες εμπειρίες μακριά από τον φόβο.. Να είστε όλοι υγιείς και εύχομαι σύντομα να επιστρέψουμε στην αγαπημένη μας συνήθεια..Καλά ταξίδια !!
Υ.Γ. Ο τίτλος της ιστορίας δόθηκε ως φόρο τιμής στον ήρωα-σύντροφο μου που διοργάνωσε το ταξίδι για να δω τις αγαπημένες μου φίλες και κατάφερε να τα βγάλει πέρα με 4 γυναίκες!
