"Εθνικά πιάτα" χωρών

[mikrh tsopana]

View attachment 421736
Ένα τοπικό Καταλανικό έθιμο. Είναι ένα είδος κρεμμυδιού της Καταλονίας που γίνεται στην σχάρα
με συνδιασμό μιας δικής τους σάλτσα. Γίνεται συνήθως προς το τέλος του χειμώνα και ακολουθεί
μετά συνδιασμός κοψιδιών και λουκάνικων.
Calçot - Wikipedia

Και στη Βαλενθια γινεται αυτο (ειχε σημερα μια καλσοταδα)

 

[Nikos86]

ακολουθεί
μετά συνδιασμός κοψιδιών και λουκάνικων.

Οκ γιατί πριν διαβάσω αυτό μου φάνηκε σκέτη μαλακία!

 

[panpan]

Οκ γιατί πριν διαβάσω αυτό μου φάνηκε σκέτη μαλακία!

Ρε συ, είναι ένα έθιμο που συμβολίζει το τέλος του χειμώνα ακι αρχή της άνοιξης.
Όταν ανάβουν την φωτιά για να ψήσουν, μέχρι η φωτιά να γίνει καρβουνιά ,για να μην χάνουν
χρόνο ,ρίχνουν τα calçots πάνω στην φλόγα. Μόλις γίνουν τα βγάζουν, τα καθαρίζουν με το χέρι,
τα βουτούν σε μια ειδική σάλτσα και τα τρώνε. Στο εν τω μεταξύ μόλις τα βγάλουν από την φωτιά
τα κα΄ρβουνα έχουν γίνει και ρίχνεις τα κοψίδια. Μόλις τελειώσεις με τα κρεμμύδια , τα κοψίδια είναι
έτοιμα και συνεχίζεις.

Και στη Βαλενθια γινεται αυτο (ειχε σημερα μια καλσοταδα)

Πτωχοί συγγενείς οι Βαλενθιάνοι. Καλτσοτάδα έχουμε 2-3 φορές την εβδομάδα μέχρι τέλος απριλίου.

 

[panpan]

Αυτό εννοώ με την φωτιά. Εδώ στο σπίτι της κόρης μου που το ψήσιμο το είχε αναλάβει
ένας φίλος. Δεν έχει σημασία ποιανού είναι το σπίτι. Το ψήσιμο πάντα το αναλαμβάνει
κάθε φορά διαφορετικός.

 

[Señor_Nada]

Μόλις γίνουν τα βγάζουν, τα καθαρίζουν με το χέρι,
τα βουτούν σε μια ειδική σάλτσα και τα τρώνε. Στο εν τω μεταξύ μόλις τα βγάλουν από την φωτιά
τα κα΄ρβουνα έχουν γίνει και ρίχνεις τα κοψίδια.

Τα κοψίδια τα βουτουν σε καμια σάλτσα ή σκέτα τα τρώνε;

Όσες φορές έχω φάει μπάρμπεκιου με Ισπανούς και πηγαίνω την αγία τριάδα λάδι-λεμόνι-ρίγανη είναι έτοιμοι να καλέσουν την αστυνομία! Θυμάμαι κάποιους Ισπανούς να βουτουν τα ψητά σε κέτσαπ

 

[panpan]

Τα κοψίδια τα βουτουν σε καμια σάλτσα ή σκέτα τα τρώνε;

Όσες φορές έχω φάει μπάρμπεκιου με Ισπανούς και πηγαίνω την αγία τριάδα λάδι-λεμόνι-ρίγανη είναι έτοιμοι να καλέσουν την αστυνομία! Θυμάμαι κάποιους Ισπανούς να βουτουν τα ψητά σε κέτσαπ

Αχχχ φίλε μου. Θέλουν πολύ δουλειά πάνω σε αυτό. Έχουν κάτι μπάρμπεκιου σως που εμείς θα την
χρησιμοποιούσαμε σε κανένα λουκάνικο το πολύ.
Η ρίγανη και το λεμόνι είναι άγνωστα γι αυτούς.

 

[panpan]

Άντε και του χρόνου να είμαστε καλά.

 

[mikrh tsopana]

Βλέπω αυτό το έθιμο το φόρουμ το τηρεί κατα γράμμα. Για τη νηστεία μετά δε μίλησε κανείς

 

[underwater]

Νομίζω ότι τα δύο αυτά αριστουργήματα που δοκίμασα στο τουρκικό Κουρδιστάν χρειάζονταν ένα post.

Πρώτο βράδυ στο Ντιγιάρμπακιρ και βλέπουμε ένα μαγαζί (Hacibaba Pastanesi) να φτιάχνει non-stop τεράστια ταψιά κιουνεφέ, ενώ ατελείωτες ουρές από ντόπιους περίμεναν να το γευτούν.
Δύο φορές το επισκεφτήκαμε, το κιουνεφέ του -παρότι ένα κλικ κατώτερο από εκείνο που είχα φάει κάποτε στη Ραμάλα της Παλαιστίνης- έφερνε δάκρυα στα μάτια. Κάποιοι το συνόδευαν με παγωτό, εμείς θεωρήσαμε ότι θα μείωνε την ένταση της γεύσης του μαστιχωτού τυριού και του ισορροπημένα σιροπιαστου φύλλου. Το τουρκικό τσάι βέβαια απαραίτητο.

Πρώτη μέρα στη Μάρντιν πάλι, σταματήσαμε κάπως τυχαία στου Γιακούμπ Εφέντη (Helvaci Yakub Efendi) για να δούμε τι στο καλό ήταν αυτό το γλυκό που έπαιρναν όλοι. Μια λεπτή στρώση παγωτό βανίλια κι από πάνω μια κολασμένη πάστα από κελυφωτό φιστίκι, της οποίας προσπαθούσαμε να διακρίνουμε τα συστατικά.
Εν τέλει επρόκειτο για σιμιγδαλένιο χαλβά, τον οποίο στην Τουρκία φτιάχνουν σε περισσότερες γεύσεις από εδώ.
Τέσσερις φορές επισκεφτήκαμε τον Εφέντη στις 3+ μέρες που μείναμε Μάρντιν, οι γεύσεις εξαιρετικές, το κελυφωτό φιστίκι ήταν σίγουρα ένας οργασμός των αισθήσεων.

 

[gioannis13]

underwater η ευχή που δίνω πάντα σε ανάλογες γευστικές - λιμπιστικές εικόνες που με ξε-λιγώνουν, τα θέλω τώρα όλα αυτά .... στο λαιμό να σου κάτσει ! .... πάντα με την καλή έννοια.

https://helvaciyakubefendi.com/en/our-products/

 

[Kyriakao]

Mansaf, εθνικό πιάτο της Ιορδανίας! Αρνάκι μαγειρεμένο σε σάλτσα γιαουρτιού. Συνοδεύεται με ρύζι και καβουρδισμενα αμύγδαλα.
Ταμπουλε και μουταμπαλ η χούμους απαραίτητα σε κάθε τραπέζι στη χώρα.

 

[MVSylvia]

Νομίζω ότι τα δύο αυτά αριστουργήματα που δοκίμασα στο τουρκικό Κουρδιστάν χρειάζονταν ένα post.

Πρώτο βράδυ στο Ντιγιάρμπακιρ και βλέπουμε ένα μαγαζί (Hacibaba Pastanesi) να φτιάχνει non-stop τεράστια ταψιά κιουνεφέ, ενώ ατελείωτες ουρές από ντόπιους περίμεναν να το γευτούν.
Δύο φορές το επισκεφτήκαμε, το κιουνεφέ του -παρότι ένα κλικ κατώτερο από εκείνο που είχα φάει κάποτε στη Ραμάλα της Παλαιστίνης- έφερνε δάκρυα στα μάτια. Κάποιοι το συνόδευαν με παγωτό, εμείς θεωρήσαμε ότι θα μείωνε την ένταση της γεύσης του μαστιχωτού τυριού και του ισορροπημένα σιροπιαστου φύλλου. Το τουρκικό τσάι βέβαια απαραίτητο.
View attachment 462675
Πρώτη μέρα στη Μάρντιν πάλι, σταματήσαμε κάπως τυχαία στου Γιακούμπ Εφέντη (Helvaci Yakub Efendi) για να δούμε τι στο καλό ήταν αυτό το γλυκό που έπαιρναν όλοι. Μια λεπτή στρώση παγωτό βανίλια κι από πάνω μια κολασμένη πάστα από κελυφωτό φιστίκι, της οποίας προσπαθούσαμε να διακρίνουμε τα συστατικά.
Εν τέλει επρόκειτο για σιμιγδαλένιο χαλβά, τον οποίο στην Τουρκία φτιάχνουν σε περισσότερες γεύσεις από εδώ.
Τέσσερις φορές επισκεφτήκαμε τον Εφέντη στις 3+ μέρες που μείναμε Μάρντιν, οι γεύσεις εξαιρετικές, το κελυφωτό φιστίκι ήταν σίγουρα ένας οργασμός των αισθήσεων.
View attachment 462676
View attachment 462677

Νομιζω ζαλιστηκα με αυτο το ποστ, θελω να τα γευτω ολα, χαζεψα κ στο σαιτ κ εχει κ εναν σιμιγδαλενιο με λευκη σοκολατα......