"Εθνικά πιάτα" χωρών

[KIKI]

Αυτό το πολυχρωμο κεηκ το εβλεπα καιρό σε συνταγές και μου αρεσαν τα χρωματα του , αλλά δεν το ειχα βρει πουθενά. Τελικά το πετυχα σε ενα τέλειο ζαχαροπλαστειο στο αεροδρόμιο του Γιοχανεσμπουργκ. Λέτε να είναι Νοτιοαφρικανικο ;

 

[Tonia L.]

Το Πολωνικό φαγητό έχει ομολογουμένως το ενδιαφέρον του, ειδικά το Μπορς, η σουπίτσα με πατζάρια

View attachment 316072

Τα πιερόγκι συμπαθητικά.
View attachment 316073

Και η "Πολονική πίτσα" όπως μου το αναφέρανε, έχει την πλάκα του και αρκετά οικονομικό.
View attachment 316071

Το λεγόμενο zapiekanka! Κυκλοφορεί με κάθε λογής υλικό!

 

[interted]

Το λεγόμενο zapiekanka! Κυκλοφορεί με κάθε λογής υλικό!

Ωραίο αυτό, ελευθερία στα υλικά. Όχι σαν κάτι τρελοιταλούς που μας κοιτάνε με τρόμο όταν ζητάμε λίγο ανανά στην πίτσα μας Πάντως αυτό το κυκλικό κτίριο στην Εβραϊκή γειτονιά της Κρακοβίας με τα άπειρα μαγαζάκια με τα zapiekanka ήταν σωτηρία τις πολύ βραδινές ώρες.

 

[panpan]

Τα πιερόγκι συμπαθητικά.

Σίγουρα είναι πιερόγκι;Γιατί μου μοιάζουν με βαρένικα.

 

[interted]

Σίγουρα είναι πιερόγκι;Γιατί μου μοιάζουν με βαρένικα.

Πιερόγκι τους ζήτησα πάντως. Λες να μου φέραν βαρένικα; Δεν ξέρω και τις διαφορές βέβαια.

 

[Yorgos]

Πιερόγκι τους ζήτησα πάντως. Λες να μου φέραν βαρένικα; Δεν ξέρω και τις διαφορές βέβαια.

Δε βαριέσαι, μήπως τις ξέρουμε εμείς;

 

[panpan]

Πιερόγκι τους ζήτησα πάντως. Λες να μου φέραν βαρένικα; Δεν ξέρω και τις διαφορές βέβαια.

Είναι σχεδόν τα ίδια.Η διαφορά είναι ότι τα μεν πιερογκι είναι τηγανιτά,τα βαρενικα είναι βραστά και σβησμένα με φρέσκο βούτυρο.

 

[Señor_Nada]

Είναι σχεδόν τα ίδια.Η διαφορά είναι ότι τα μεν πιερογκι είναι τηγανιτά,τα βαρενικα είναι βραστά και σβησμένα με φρέσκο βούτυρο.

Τα κάνουν και βραστά και στο φούρνο. Για μένα τα τηγανητά είναι τα χειρότερα γιατί τηγανίζουν σε λαρδί Το "δουλεύουν" πολύ το λαρδί γενικά. Με απογοήτευσε το φαγητό στην Πολωνία.

Πολύ ωραίο θέμα, με κάνει να μετανιώνω που συνήθως δεν τραβάω φωτογραφίες τα φαγητά. Συνεχίστε να δίνετε ιδέες!

 

[Grerena]

Πολύ ωραίο θέμα, με κάνει να μετανιώνω που συνήθως δεν τραβάω φωτογραφίες τα φαγητά. Συνεχίστε να δίνετε ιδέες!

Συμφωνώ και εγώ ότι το παρόν είναι ένα πάρα πολύ ωραίο θέμα.

Και εγώ δυστυχώς δεν πολυτραβάω φωτογραφίες από τα φαγητά που δοκιμάζω στα διάφορα ταξίδια μου. Παλαιότερα δεν τραβούσα καθόλου, αλλά τώρα τελευταία το προσπαθώ αν και συχνά το ξεχνώ ή το θυμάμαι όταν ήδη έχω φάει το μισό.

Τελευταία μάλιστα λειτουργώ και σαν παπαράτσι.... δηλ. φωτογραφίζω τα πιάτα των ... διπλανών. Έτσι έκανα π.χ. στο τελευταίο μου ταξίδι στη Μάλτα, όταν Κυριακή μεσημέρι στο λιμανάκι του Marsaxlokk δεν κατάφερα να βρω τραπέζι σε κάποια ψαροταβέρνα, ενώ το συγκεκριμένο ζευγάρι τα κατάφερε.

Αυτοί βέβαια φάγανε θαλασσινά, ενώ εγώ ήθελα να δοκιμάσω το επίσης παραδοσιακό πιάτο με το ψάρι «λαμπούκο». Την επόμενη φορά λοιπόν θα το δοκιμάσω μαζί με την fenkata (κουνέλι με μπιζέλια).

Σίγουρα η γνωριμία της γαστρονομίας και των διατροφικών συνηθειών ενός τόπου είναι ένας τρόπος για να αποκτήσει κάποιος μια εικόνα του τοπικού πολιτισμού.

Πολλές φορές μάλιστα πριν επισκεφτώ ένα μέρος ψάχνω να βρω το «τι τρώνε εκεί;».
Το συγκεκριμένο νήμα θα μπορούσε να αποτελεί (αν «εμπλουτιστεί» κι άλλο) έναν μπούσουλα, που να διευκολύνει την αναζήτηση αυτή.
Οπότε ...
Συνεχίστε να δίνετε ιδέες!

 

[Grerena]

Shkembe Chorba
Είναι ο δικός μας πατσάς, με σκόρδο, ξύδι και τσίλι. Είναι μια δύσκολη σούπα τόσο στο μαγείρεμα όσο και στο ... φάγωμα. Όχι για όλους. Αυτό το φαγητό έχει ή εχθρούς ή φίλους.
Συνήθως πρέπει να ψάξουμε πολύ για να βρούμε το σωστό μέρος για να τη δοκιμάσουμε. Όχι όμως στη Βουλγαρία, για την οποία είναι το «εθνικό» φαγητό της.

Η ιστορία λέει ότι η σούπα αυτή ήταν πολύ δημοφιλής μέχρι και τα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος, αλλά σήμερα έχει αρχίσει να περιφρονείται από τη νέα γενιά.
Παρόλα αυτά δεν είναι δύσκολο να την «πετύχεις» στη Βουλγαρία. Εγώ την έφαγα τρεις φορές στη Σόφια και ήταν και τις τρεις φορές πεντανόστιμη και πολύ δυνατή (αν σου αρέσει ... σου αρέσει πολύ).

Τη μια φορά την έφαγα σε ένα μαγαζάκι που σερβίρει μόνο σούπες, στο «Supa star» που βρίσκεται στο κέντρο της Σόφιας και πολύ κοντά στο Πανεπιστήμιο. Τη δεύτερη φορά τη γεύτηκα σε ένα πολύ ωραίο Εμπορικό κέντρο, το “Paradise Center”, σε μαγαζί που δεν περιμένεις να βρεις πατσά, στο “Mr Pizza”.



To αποκορύφωμα ήταν σε ένα σαλέ του χιονοδρομικού Vitosha (απ’ όπου και η παρακάτω φωτογραφία), η οποία σούπα ήταν η πιο δυνατή απ’ όλες, αφού κατά λάθος την τάραξα και στο μπούκοβο.

Με τα παραπάνω θέλω να τονίσω το πόσο «εθνικό» είναι το συγκεκριμένο φαγητό, αφού το συνάντησα σε τρία εντελώς διαφορετικής φιλοσοφίας μαγαζιά.

 

[paefstra]

Δε βαριέσαι, μήπως τις ξέρουμε εμείς;

Επειδη εφτιαχνε η γιαγια μου βαρενικα, τα πιερογκι εχουν δυο εκδοχες: βραστα και περιχυμενα με βουτυρο η τηγανιτα σε βουτυρο, αφου βρασουν.
Τα πιερογκι εχουν περισσοτερες επιλογες στη γεμιση : εχω φαει και με κιμα και μανιταρια.
Τα βαρενικα τα ξερω μονο με τυρι και μονο περιχυμενα με καυτο βουτυρο. Πονουσε η κοιλια μου μετα απο το ποσο βαρια ηταν, αλλα της εκανα παραγγελια να τα φτιαχνει οσο ζουσε οποτε πηγαινα.

 

[paefstra]

Η Γαλλια ειναι τεράστιο κεφάλαιο. Αλλά βάζω εδώ ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα, σαλιγκάρια Βουργουνδίας. Το πιάτο το έφαγα στη Λυον.
Το βάζω γιατί η πλάκα είναι ότι το τρώγαμε καπου κάπου στο σπίτι μου Χριστούγεννα, γιατί η μαμά μου παράγγελνε την εκδοχή που κυκλοφορεί κι εδώ στα καταστήματα ντελικατέσεν, απλά ήθελα να δοκιμάσω πόσο καλύτερο είναι όταν παρασκευαστεί την ίδια μέρα. Και είναι καλύτερο.
Τα σαλιγκάρια πρώτα αδειάζονται, καθαρίζονται σχολαστικά, πλένεται προσεκτικά το καβούκι τους χωριστά και ξαναγεμίζονται μαγειρεμένα αφού σφραγιστούν με φρέσκο βούτυρο, σκόρδο και μυρωδικά. Πριν ζεσταθούν το φρέσκο φούτυρο έχει στεροποιηθεί και διατηρούνται μέσα σ' αυτό.
Για να τα φας χρειάζεται ειδική λαβίδα γιατι καινε πολύ (δεν είχαμε όταν τα τρώγαμε σπίτι) και ειδικά στενά πηρούνια (τετοια είχαμε).

Εγώ τα θεωρώ ονειρεμένο φαγητό και η μάνα μου επειδή ήταν τολμηρός άνθρωπος, είχε βρει συνταγή που τα μαγείρευε με τυρί ροκφορ στον φούρνο, αλλά της έπαιρνε 2 μέρες το καθάρισμα.

Μια ακόμη εκδοχή στη Ντιζόν, τα σαλιγκάρια πάλι με φρέσκο βούτυρο, σκόρδο και μυρωδικά μέσα σε βολ-ο-βαν χειροποιητο.