travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.859
- Likes
- 16.073
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Μαυροβούνιο: Λίμνη Σκόδρα και Ποντγκόριτσα
Επανήλθα από την Κρήτη που επισκέφτηκα για μια εβδομάδα και συνεχίζω με το ταξίδι μας. Βρισκόμαστε στο Μαυροβούνιο.
Στο Petrovats δεν κάναμε καμία άλλη βόλτα και συνεχίσαμε το δρόμο μας για τη λίμνη Σκόδρα. Εκεί δεν ξέραμε τι ακριβώς θα συναντήσουμε και μόλις φτάσαμε είδαμε τη λίμνη με τις δαιδαλώδεις όχθες, τις γεμάτες με φυτά μέσα στο νερό. Μας άρεσε πάρα πολύ και για αυτό κάναμε βόλτα ίσως και πάνω από μία ώρα με το αυτοκίνητο. Η λίμνη είναι τεράστια και μοιράζεται ανάμεσα σε Μαυροβούνιο και Αλβανία. (Την άλλη μέρα την είδαμε και στην γειτονική χώρα.) Σταματήσαμε για φωτογραφήσεις σε πολλά σημεία. Είχε πολλά χιλιόμετρα που μπορούσες να κάνεις για να επισκεφθείς τα χωριά της περιοχής και τις όχθες, αλλά εμείς επισκεφθήκαμε μονάχα ένα χωριό, το Godinje. Όχι βέβαια ότι πήγαμε να πιούμε και καφέ, αλλά το είδαμε από λίγο μακριά. Η λίμνη πραγματικά αξίζει μια καλή επίσκεψη. Θα μπορούσαμε να κάνουμε βαρκάδα αλλά δεν το αποφασίσαμε γιατί αφενός μεν φοβηθήκαμε το κρύο, αφετέρου πολλά από τα ενδιαφέροντα σημεία τα είδαμε με το αυτοκίνητο. Η λίμνη είναι τεράστια οπότε μπορείς να κάνεις βόλτα με το αυτοκίνητο για πολλές ώρες, εμείς όμως πήραμε το δρόμο για την Ποντγκόριτσα.
Ακολουθεί στα αριστερά ο χάρτης της περιοχής με τα μέρη που επισκεφτήκαμε σε κύκλους. Είναι τα μέρη που είδαμε εκείνη τη μέρα και η πόλη Σκόδρα της Αλβανίας. Δίπλα είναι ο χάρτης με τη διαδρομή που κάναμε εκείνη τη μέρα.
Προφανώς θέλαμε να πάμε γρήγορα στο διαμέρισμα για να έχουμε χρόνο να δούμε λίγο την πόλη. Το πρόβλημα είναι ότι φτάνοντας στο δρόμο πού βρισκόταν το διαμέρισμα, εμείς ψάχναμε το νούμερο 86. Όμως ο δρόμος σταματούσε στο νούμερο 62. Προσπαθούσα να βρω ανθρώπους να ρωτήσω, αλλά 3 που ρώτησα ήταν οι 2 τουρίστες και ο άλλος δεν ήξερε καθόλου αγγλικά. Προσπαθούσα περίπου 15 λεπτά να βρω άκρη αλλά δεν μπορούσα μέχρι που στο τέλος ήρθε ένας άνθρωπος, που μόλις του είπα ότι ψάχνω το διαμέρισμα sweet dreams με πήρε από το χέρι για να με βοηθήσει. Αφού περάσαμε πολύ σύντομα δύο δρόμους, διαφορετικούς από αυτόν που έψαχνα εγώ το διαμέρισμα, αλλά στην ίδια ευθεία, ξαφνικά βλέπω μπροστά μου τα νούμερα να γίνονται 82 μετά 84 και μετά 86. Δηλαδή στην ουσία ο δρόμος διακοπτόταν από δυο άλλους δρόμους και συνεχιζόταν με τα νούμερα πιο κάτω. Ο τύπος αυτός με οδήγησε σε ένα σημείο που πράγματι είχε μια πολύ μικρή ταμπελίτσα γράφοντας το όνομα που έψαχνα.
Όντως πήγα το αυτοκίνητο, το έβαλα μέσα σε ένα παρκινγκ που είχε στην αυλή και χτυπούσα τις πόρτες μήπως και μας ανοίξει κάποιος. Αλλά κανένας δεν άνοιγε, μέχρι που στο τέλος άρχισαν κάτι σκυλιά να γαβγίζουν και ήρθε ο άνθρωπος που είχε το διαμέρισμα.
Δυστυχώς ούτε στο Μαυροβούνιο αγόρασα κάρτα sim. Έτσι δεν μπορούσα να συνεννοηθώ από πριν με τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος. Μείναμε σε ένα διαμέρισμα που ήταν τουλάχιστον 60 τετραγωνικά. Δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αλλά ήταν πολύ άνετο. Εννοείται ότι είχε κουζίνα, τραπεζαρία και όλα αυτά.
Πολύ γρήγορα ξεφορτώσαμε τα πράγματα από το αυτοκίνητο και φύγαμε για μια βόλτα στην πόλη. Το διαμέρισμα που μείναμε απείχε (σύμφωνα με τις πληροφορίες για την ενοικίαση) από το κέντρο περίπου 1 χιλιόμετρο, αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε που είναι το κέντρο γιατί ήταν πολύ υποτονικό. Κάνοντας βόλτα ρωτήσαμε έναν νεαρό και μας είπε για τα ενδιαφέροντα, που ήταν μονάχα η παλιά πόλη και το κέντρο. Μας είπε που θα τα βρούμε και αρχικά πήγαμε στην παλιά πόλη που δεν άξιζε τίποτα. Μόνο το όνομα είχε δηλαδή, γιατί δεν ήταν και τόσο παλιά. Άξιζε λίγο το ποτάμι και ένα παλιό γεφύρι.
Μετά πήγαμε στο κέντρο που είχε κάποιους πεζόδρομους. Σκεφτόμασταν να καθίσουμε να πιούμε ένα ποτό για να περάσει λίγο και η ώρα αλλά τα μαγαζιά του είδους ήταν σχεδόν άδεια. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε στο δωμάτιο και να τελειώσουμε τη μέρα μας εκεί. Κάπως έτσι έγινε και καταλήξαμε να πίνουμε μια τεράστια μπύρα των 2 λίτρων και να τρώμε διάφορα στο ζεστό δωμάτιο.
Η αλήθεια είναι ότι η Ποντγκόριτσα μας απογοήτευσε τελείως ως πρωτεύουσα ενός κράτους. Περιμέναμε να δούμε κάποια καλά κτίρια αλλά δεν είδαμε σχεδόν τίποτα. 200 μέτρα από το κέντρο μπορεί να νομίζεις ότι είσαι σε μια κωμόπολη και όχι σε μια πόλη. Στο κέντρο υπάρχουν κάποια καινούργια καλά κτίρια και μια τουλάχιστον πολύ καλή γέφυρα, στο ποτάμι που διασχίζει την πόλη και λέγεται Μοράτσα.
Το βράδυ κλείσαμε ένα διαμέρισμα για την επόμενη μέρα στα Τίρανα. Ευτυχώς έχουν καλές τιμές και μπορέσαμε να κλείσουμε ένα πολύ καλό με 34€. Στην Ποντγκόριτσα κόστιζε 27€. Στο Μαυροβούνιο το επίσημο νόμισμα της χώρας είναι το ευρώ. Δεν μπορώ να καταλάβω βέβαια ακριβώς πώς γίνεται μια χώρα που δεν είναι καν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει το ευρώ ως νόμισμά της. Έχουμε δει βέβαια και άλλες χώρες να παίρνουν συνήθως το νόμισμα ας πούμε των Ηνωμένων Πολιτειών. Μία από αυτές τις χώρες είναι ο Ισημερινός. Παλιότερα το είχε κάνει και η Αργεντινή. Τέλος πάντων στο Μαυροβούνιο πληρώναμε τα πάντα με ευρώ. Αποφεύγω να χρησιμοποιώ τις κάρτες εφόσον έχω νόμισμα της χώρας.
Επανήλθα από την Κρήτη που επισκέφτηκα για μια εβδομάδα και συνεχίζω με το ταξίδι μας. Βρισκόμαστε στο Μαυροβούνιο.
Στο Petrovats δεν κάναμε καμία άλλη βόλτα και συνεχίσαμε το δρόμο μας για τη λίμνη Σκόδρα. Εκεί δεν ξέραμε τι ακριβώς θα συναντήσουμε και μόλις φτάσαμε είδαμε τη λίμνη με τις δαιδαλώδεις όχθες, τις γεμάτες με φυτά μέσα στο νερό. Μας άρεσε πάρα πολύ και για αυτό κάναμε βόλτα ίσως και πάνω από μία ώρα με το αυτοκίνητο. Η λίμνη είναι τεράστια και μοιράζεται ανάμεσα σε Μαυροβούνιο και Αλβανία. (Την άλλη μέρα την είδαμε και στην γειτονική χώρα.) Σταματήσαμε για φωτογραφήσεις σε πολλά σημεία. Είχε πολλά χιλιόμετρα που μπορούσες να κάνεις για να επισκεφθείς τα χωριά της περιοχής και τις όχθες, αλλά εμείς επισκεφθήκαμε μονάχα ένα χωριό, το Godinje. Όχι βέβαια ότι πήγαμε να πιούμε και καφέ, αλλά το είδαμε από λίγο μακριά. Η λίμνη πραγματικά αξίζει μια καλή επίσκεψη. Θα μπορούσαμε να κάνουμε βαρκάδα αλλά δεν το αποφασίσαμε γιατί αφενός μεν φοβηθήκαμε το κρύο, αφετέρου πολλά από τα ενδιαφέροντα σημεία τα είδαμε με το αυτοκίνητο. Η λίμνη είναι τεράστια οπότε μπορείς να κάνεις βόλτα με το αυτοκίνητο για πολλές ώρες, εμείς όμως πήραμε το δρόμο για την Ποντγκόριτσα.
Ακολουθεί στα αριστερά ο χάρτης της περιοχής με τα μέρη που επισκεφτήκαμε σε κύκλους. Είναι τα μέρη που είδαμε εκείνη τη μέρα και η πόλη Σκόδρα της Αλβανίας. Δίπλα είναι ο χάρτης με τη διαδρομή που κάναμε εκείνη τη μέρα.
Προφανώς θέλαμε να πάμε γρήγορα στο διαμέρισμα για να έχουμε χρόνο να δούμε λίγο την πόλη. Το πρόβλημα είναι ότι φτάνοντας στο δρόμο πού βρισκόταν το διαμέρισμα, εμείς ψάχναμε το νούμερο 86. Όμως ο δρόμος σταματούσε στο νούμερο 62. Προσπαθούσα να βρω ανθρώπους να ρωτήσω, αλλά 3 που ρώτησα ήταν οι 2 τουρίστες και ο άλλος δεν ήξερε καθόλου αγγλικά. Προσπαθούσα περίπου 15 λεπτά να βρω άκρη αλλά δεν μπορούσα μέχρι που στο τέλος ήρθε ένας άνθρωπος, που μόλις του είπα ότι ψάχνω το διαμέρισμα sweet dreams με πήρε από το χέρι για να με βοηθήσει. Αφού περάσαμε πολύ σύντομα δύο δρόμους, διαφορετικούς από αυτόν που έψαχνα εγώ το διαμέρισμα, αλλά στην ίδια ευθεία, ξαφνικά βλέπω μπροστά μου τα νούμερα να γίνονται 82 μετά 84 και μετά 86. Δηλαδή στην ουσία ο δρόμος διακοπτόταν από δυο άλλους δρόμους και συνεχιζόταν με τα νούμερα πιο κάτω. Ο τύπος αυτός με οδήγησε σε ένα σημείο που πράγματι είχε μια πολύ μικρή ταμπελίτσα γράφοντας το όνομα που έψαχνα.
Όντως πήγα το αυτοκίνητο, το έβαλα μέσα σε ένα παρκινγκ που είχε στην αυλή και χτυπούσα τις πόρτες μήπως και μας ανοίξει κάποιος. Αλλά κανένας δεν άνοιγε, μέχρι που στο τέλος άρχισαν κάτι σκυλιά να γαβγίζουν και ήρθε ο άνθρωπος που είχε το διαμέρισμα.
Δυστυχώς ούτε στο Μαυροβούνιο αγόρασα κάρτα sim. Έτσι δεν μπορούσα να συνεννοηθώ από πριν με τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος. Μείναμε σε ένα διαμέρισμα που ήταν τουλάχιστον 60 τετραγωνικά. Δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αλλά ήταν πολύ άνετο. Εννοείται ότι είχε κουζίνα, τραπεζαρία και όλα αυτά.
Πολύ γρήγορα ξεφορτώσαμε τα πράγματα από το αυτοκίνητο και φύγαμε για μια βόλτα στην πόλη. Το διαμέρισμα που μείναμε απείχε (σύμφωνα με τις πληροφορίες για την ενοικίαση) από το κέντρο περίπου 1 χιλιόμετρο, αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε που είναι το κέντρο γιατί ήταν πολύ υποτονικό. Κάνοντας βόλτα ρωτήσαμε έναν νεαρό και μας είπε για τα ενδιαφέροντα, που ήταν μονάχα η παλιά πόλη και το κέντρο. Μας είπε που θα τα βρούμε και αρχικά πήγαμε στην παλιά πόλη που δεν άξιζε τίποτα. Μόνο το όνομα είχε δηλαδή, γιατί δεν ήταν και τόσο παλιά. Άξιζε λίγο το ποτάμι και ένα παλιό γεφύρι.
Μετά πήγαμε στο κέντρο που είχε κάποιους πεζόδρομους. Σκεφτόμασταν να καθίσουμε να πιούμε ένα ποτό για να περάσει λίγο και η ώρα αλλά τα μαγαζιά του είδους ήταν σχεδόν άδεια. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε στο δωμάτιο και να τελειώσουμε τη μέρα μας εκεί. Κάπως έτσι έγινε και καταλήξαμε να πίνουμε μια τεράστια μπύρα των 2 λίτρων και να τρώμε διάφορα στο ζεστό δωμάτιο.
Η αλήθεια είναι ότι η Ποντγκόριτσα μας απογοήτευσε τελείως ως πρωτεύουσα ενός κράτους. Περιμέναμε να δούμε κάποια καλά κτίρια αλλά δεν είδαμε σχεδόν τίποτα. 200 μέτρα από το κέντρο μπορεί να νομίζεις ότι είσαι σε μια κωμόπολη και όχι σε μια πόλη. Στο κέντρο υπάρχουν κάποια καινούργια καλά κτίρια και μια τουλάχιστον πολύ καλή γέφυρα, στο ποτάμι που διασχίζει την πόλη και λέγεται Μοράτσα.
Το βράδυ κλείσαμε ένα διαμέρισμα για την επόμενη μέρα στα Τίρανα. Ευτυχώς έχουν καλές τιμές και μπορέσαμε να κλείσουμε ένα πολύ καλό με 34€. Στην Ποντγκόριτσα κόστιζε 27€. Στο Μαυροβούνιο το επίσημο νόμισμα της χώρας είναι το ευρώ. Δεν μπορώ να καταλάβω βέβαια ακριβώς πώς γίνεται μια χώρα που δεν είναι καν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει το ευρώ ως νόμισμά της. Έχουμε δει βέβαια και άλλες χώρες να παίρνουν συνήθως το νόμισμα ας πούμε των Ηνωμένων Πολιτειών. Μία από αυτές τις χώρες είναι ο Ισημερινός. Παλιότερα το είχε κάνει και η Αργεντινή. Τέλος πάντων στο Μαυροβούνιο πληρώναμε τα πάντα με ευρώ. Αποφεύγω να χρησιμοποιώ τις κάρτες εφόσον έχω νόμισμα της χώρας.
