Αλβανία Βοσνία-Ερζεγοβίνη Κροατία Μαυροβούνιο Π.Γ.Δ.Μ. Σερβία Εδώ είναι (λίγα) Βαλκάνια, οδικώς και ωδικώς

[travelbreak]

Την Οχριδα την ήξερα από τα βιβλία της Πηνελοπης Δελτα. Πολύ μου αρεσε που διάβασα για τη σημερινή μορφή της

Είναι πολύ όμορφη και η λίμνη αλλά και η πόλη. Πρέπει να έχει ενδιαφέρον και από την πλευρά της Αλβανίας, Πόγραδετς κλπ, που δεν πήγαμε.

 

[cosafiv]

Ευχαριστώ, αν και νομίζω θα περάσουν μερικά χρόνια μέχρι και αν ξαναπάω. Εσύ μάλλον είσαι από βόρεια Ελλάδα και είναι πιο εύκολο το ταξίδι. Τα μέρη αυτά τα είχα στα υπόψιν αλλά προτιμήσαμε το Novi Sad.

οχι , δεν ειμαι απο Βορεια Ελλαδα, απο Πειραια ειμαι και αρκετα μεγαλος πλεον σε ηλικια, (67) ,αλλα ειμαι πολυ "του ταξιδιου"...
Ολη μου η ζωη , ενα ταξιδι ειναι... εχω οδηγησει 1.500.000 χλμ περιπου και χαιρομαι , οταν βλεπω αλλους να ταξιδευουν, ειναι σαν να ταξιδευω εγω...
τα πιο πολλα ταξιδια τα εχω κανει με 2τροχους, σε εποχες που υπηρχαν μονο χαρτες και ταξιδευαμε αδεκαροι με σκηνες , τρωγωντας ενα σαντουιτς την ημερα και ολα τα λεφτα βενζινες και διοδια... και με οχι "σοβαρες " μηχανες... με vespa , ταξιδευα τα πρωτα 15 χρονια...

 

[travelbreak]

οχι , δεν ειμαι απο Βορεια Ελλαδα, απο Πειραια ειμαι και αρκετα μεγαλος πλεον σε ηλικια, (67) ,αλλα ειμαι πολυ "του ταξιδιου"...
Ολη μου η ζωη , ενα ταξιδι ειναι... εχω οδηγησει 1.500.000 χλμ περιπου και χαιρομαι , οταν βλεπω αλλους να ταξιδευουν, ειναι σαν να ταξιδευω εγω...
τα πιο πολλα ταξιδια τα εχω κανει με 2τροχους, σε εποχες που υπηρχαν μονο χαρτες και ταξιδευαμε αδεκαροι με σκηνες , τρωγωντας ενα σαντουιτς την ημερα και ολα τα λεφτα βενζινες και διοδια... και με οχι "σοβαρες " μηχανες... με vespa , ταξιδευα τα πρωτα 15 χρονια...

Δεν απέχω και πολύ από την ηλικία σου.
Μέχρι πριν δέκα χρόνια κι εγώ με χάρτες πήγαινα. Άργησα λίγο να χρησιμοποιώ πλοηγό.
Κι εγώ οδηγώ μηχανή πάνω από σαράντα χρόνια, αν και ποτέ δεν πήγα εξωτερικό. Όλες οι Κυκλάδες όμως ήξεραν το στρογγυλοφάναρο παπί μου τη δεκαετία του 80.
Καλή συνέχεια και στα δικά σου ταξίδια.

 

[travelbreak]

Από το Βελιγράδι στο Σαράγεβο

Το πρωί στο δωμάτιο ξυπνήσαμε όπως κάθε μέρα περίπου στις 5 τοπική ώρα. Περιμέναμε στις 6:30 να μας φέρει το πρωινό ο ιδιοκτήτης, όπως και το προηγούμενο πρωί, όπως του είχα πει. Αλλά τελικά δεν είχε συνεννοηθεί με τη γυναίκα του και μου έστειλαν μήνυμα ότι μπορούν να το φέρουν μόνο στις 07:30, όχι νωρίτερα. Έτσι χωρίς να πάρουμε το πρωινό, γιατί είχαμε βαρύ πρόγραμμα γι’ αυτή τη μέρα, φορτώσαμε το αυτοκίνητο και φύγαμε.

Αρχικά θέλαμε να πάμε να δούμε την πολύ σημαντική εκκλησία του Βελιγραδίου, τον Άγιο Σάββα. Πήγαμε με το αυτοκίνητο και στα γρήγορα βγάλαμε μερικές φωτογραφίες, κυρίως επειδή είχε αρχίσει να βρέχει ελαφρά. Όμως δεν είχα παρκάρει κανονικά και φοβόμουν γιατί εδώ έχω καταλάβει ότι είναι πολύ επικίνδυνο να κάνεις παρανομίες με το αυτοκίνητο. Ο Άγιος Σάββας είναι μια μεγάλη εκκλησία αλλά όχι και κάτι τρομερό, την οποία είδαμε μόνο απ’ έξω. Φύγαμε λοιπόν από το Βελιγράδι υπό βροχήν για να πάμε στο επόμενο κράτος: τη Βοσνία Ερζεγοβίνη.

Για να πάμε στο Σαράγεβο υπήρχαν δύο τρόποι: είτε να ακολουθήσουμε τον πιο σύντομο δρόμο που έδινε ο πλοηγός, 5 ώρες για τα 290 km, ή να πάμε να προσεγγίσουμε το Σαράγεβο από το Νότο ώστε να δούμε και κάποια άλλα σημεία ενδιαφέροντος από εκεί. Το Google έδινε 50 λεπτά παραπάνω χρόνο για τη δεύτερη διαδρομή, ενώ η απόσταση ήταν 100 km παραπάνω. Δεν ήταν καθόλου έτσι τα πράγματα. Ήταν πολύ παραπάνω η ώρα από το νότιο δρόμο. Εμείς όμως θέλαμε να πάμε από κει για να δούμε διάφορα.

Στους επόμενους χάρτες φαίνονται οι δυο διαδρομές.

Στην αρχή από το Βελιγράδι μπήκαμε στην εθνική οδό Α1 και μετά προχωρήσαμε στην άλλη εθνική οδό με το όνομα Milos the Great (προς τιμήν του Μίλος Ομπρένοβιτς, πρίγκιπα της Σερβίας τον 19ο αιώνα). Το θέμα είναι ότι όταν ήμασταν στη δεύτερη από τις εθνικές οδούς και ενώ είχαμε κάνει ίσως και παραπάνω από 200 km σε αυτήν, δεν βλέπαμε καθόλου βενζινάδικα για τουλάχιστον 100 km, μπορεί και παραπάνω. Εγώ είχα φτάσει στο σημείο να έχω βενζίνη στο αυτοκίνητο μόνο για 50 ή 60 km και γι’ αυτό αναγκάστηκα να φύγω από την εθνική οδό σε ένα σημείο εξόδου για να πάω στην πιο κοντινή πόλη για καύσιμο. Πράγματι πήγα και γέμισα, όμως είχα καθυστέρηση, που ήταν περίπου μισή ώρα.

Μετά από αυτή την ταλαιπωρία, που ήταν κυρίως ψυχολογική, συνεχίσαμε το δρόμο μας για να πάμε να επισκεφθούμε, σύμφωνα με το πρόγραμμά μας, το χωριό Drvengrad στην περιοχή Mokra Gora, που θεωρείται πολύ όμορφη. Είναι αλήθεια ότι μόλις φύγαμε από τον εθνικό δρόμο μπήκαμε σε μια πανέμορφη διαδρομή μέσα σε χαμηλά βουνά που ήταν γεμάτα δέντρα. Τα περισσότερα από αυτά ήταν φυλλοβόλα και λίγα ήταν κωνοφόρα. Η περιοχή αυτή έχει κάποια μικρά φαράγγια στα οποία έχουν κατασκευάσει τα γνωστά μικρά υδροηλεκτρικά, που όμως δημιουργούν πολύ όμορφες μακρόστενες λίμνες. Πολλές φορές σταματήσαμε για φωτογραφίες αν και ο καιρός δεν το επέτρεπε, αφού το μεγαλύτερο διάστημα έριχνε ψιχάλες ή και κανονική βροχή.

Όπως όμως προχωρούσαμε, ανακαλύψαμε ότι η περιοχή είχε κάποια μοναστήρια. Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα από αυτά τυχαία και ήταν το Blagovestenje. Φυσικά βρισκόταν σε μια πολύ όμορφη περιοχή και κοντά στον δρόμο που εμείς ακολουθούσαμε για το Σαράγεβο. Όταν φτάσαμε, μέσα στο ψιλόβροχο, μια μοναχή μας είπε ότι είναι κλειστή η εκκλησία. Έτσι ετοιμαστήκαμε να φύγουμε, αλλά είδαμε μια παρέα με 4-5 ντόπιους και περιμέναμε να δούμε αν θα τους διώξει και εκείνους. Δεν το έκανε όμως και έτσι επωφεληθήκαμε κι εμείς να δούμε εσωτερικά την εκκλησία του μοναστηριού. Ήταν πολύ όμορφη. Καμία σχέση με τα μοναστήρια που είχαμε δει στην περιοχή Fruska Gora την προηγούμενη ημέρα και δε μας άρεσαν. Οι αγιογραφίες στους τοίχους ήταν αρκετά παλιές και πολύ όμορφες. Μας άρεσαν πάρα πολύ και θεωρήσαμε τους εαυτούς μας τυχερούς πού το είδαμε γιατί θα είχαμε μια κακή άποψη για τα μοναστήρια της Σερβίας, λαμβάνοντας υπόψη μόνο εκείνα της προηγούμενης μέρας.

Έτσι αποφασίσαμε να πάμε και σε άλλο ένα που ήταν εκεί κοντά. Ήταν το μοναστήρι Prodavinja. Γυρίσαμε μερικά χιλιόμετρα πίσω γι’ αυτό. Ήταν σε μια όμορφη περιοχή χτισμένο, αλλά η εκκλησία του εξωτερικά δεν έλεγε πολλά πράγματα και ήταν κλειστή. Ευτυχώς βρήκαμε ένα νεαρό μοναχό, ο οποίος όμως δεν φορούσε τα ράσα του, και ενθουσιάστηκε που ήμασταν από την Ελλάδα. Γι’ αυτό και μας έστειλε ένα άλλο μοναχό να μας ανοίξει την πόρτα να δούμε την εκκλησία. Ήταν πολύ ιδιαίτερη. Οι τοίχοι είχαν ένα λίγο ανάγλυφο σοβάτισμα πάνω στο οποίο είχαν γίνει ζωγραφιές. Ήταν πολύ παλιές, κάτι σαν λουλούδια θα έλεγα. Αυτές όμως οι ζωγραφιές είχαν ξεθωριάσει και γι’ αυτό είχαν κρεμάσει στους τοίχους ορισμένες εικόνες Αγίων. Δεν μας άφησαν να τραβήξουμε φωτογραφίες μέσα εκεί. Από το σημείο του μοναστηριού είχαμε πολύ καλή θέα, κυρίως απέναντι, αφού όπως είπα βρισκόταν μέσα σε ένα φαράγγι όλα αυτά. Εκεί απέναντι φαινόταν σκαρφαλωμένη σε ένα γκρεμό μια Σκήτη. Ο μοναχός μας είπε ότι εκεί είχε ασκητέψει και ο Άγιος Σάββας.

Μετά την επίσκεψη συνεχίσαμε το δρόμο μας για να πάμε να δούμε την περιοχή της Mokra Gora. Σταματούσαμε πολύ συχνά για φωτογραφίες αφού τα τοπία ήταν καταπληκτικά. Δεν ήταν μόνο η φύση αλλά και τα χωριά τα οποία συναντούσαμε που ήταν πολύ όμορφα. Καταλήξαμε στο χωριό Drvengrad (Σερβία ακόμα), το οποίο έχει κατασκευάσει ο Κουστουρίτσα για να δείξει πώς ήταν τα σπίτια αρκετά χρόνια πριν στην Γιουγκοσλαβία και να χρησιμοποιηθεί στην ταινία του Life Is a Miracle. Περιττό να πω ότι άλλοι τουρίστες ήταν ελάχιστοι στο μέρος αυτό και εμείς πολύ γρήγορα περιπλανηθήκαμε στα πάρα πολλά σπίτια του χωριού αυτού, που ενδέχεται να γίνεται και ξενοδοχείο κάποιες περιόδους. Εννοώ να νοικιάζονται ορισμένα από τα σπίτια αυτά σε τουρίστες.

Συνεχίσαμε από εκείνο το σημείο προς Σαράγεβο αλλά πάλι πολύ συχνά σταματούσαμε για φωτογραφίες στις τεχνητές λίμνες μέσα στα φαράγγια. Πριν όμως φτάσουμε στην πρωτεύουσα της Βοσνίας κάναμε μια στάση στην μικρή πόλη Visegrad, της Βοσνίας πια, αφού είχαμε περάσει τα σύνορα πάρα πολύ γρήγορα και εύκολα. Εκεί και κάτω από πολύ δυνατή βροχή είδαμε την πέτρινη γέφυρα Mehmed Paša Sokolović στο Δρίνα ποταμό, που ήταν όντως πολύ όμορφη. Μάλιστα είναι προστατευόμενη και από την Ουνέσκο. Η βροχή ήταν αρκετά δυνατή οπότε δε μείναμε πολύ. Όμως είδα μια τράπεζα και μου ήρθε η έμπνευση να αλλάξω χρήματα, για να έχω το νόμισμα της Βοσνίας. Δυστυχώς έκανα ανάληψη από ένα ATM και η ισοτιμία που πήρα με την κάρτα Revolut ήταν 1€ προς 1,65 μάρκα Βοσνίας. Ήταν μεγάλη η προμήθεια της τράπεζας. Αργότερα είδα ότι μπορούσα να αλλάξω σε ανταλλακτήριο το 1€ με 1,90 μάρκα Βοσνίας. Όμως δεν χρειάστηκε να κάνω κάποια άλλη αλλαγή χρημάτων, αφού τις πιο πολλές φορές πλήρωνα με τα μάρκα που είχα ήδη πάρει ή με ευρώ. Να σημειώσω εδώ ότι τα ευρώ σε όλες αυτές τις χώρες οι περισσότεροι τα παίρνουν ευχαρίστως.

Αφού λοιπόν τελειώσαμε και αυτή την επίσκεψη φύγαμε μούσκεμα και οι δύο για το Σαράγεβο. Ο καιρός ήταν άσχημος βέβαια, αλλά το πιο μεγάλο κακό ήταν ότι είχε αρχίσει να νυχτώνει και είχαμε πάνω από μια ώρα δρόμο ακόμα. Ο δρόμος είχε πολλές στροφές και πάρα πολλή κίνηση. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στο σκοτάδι γίνεται επικίνδυνος. Ευτυχώς όμως εμείς φτάσαμε στο Σαράγεβο χωρίς να έχουμε κάποιο απρόοπτο.

 

[gusboc]

Μια μικρή παρατήρηση σχετικά με το ναό του Αγίου Σάββα που μάλλον δεν είχατε πολύ χρόνο για να δείτε περισσότερο (ήμουν Βελιγράδι την προηγούμενη εβδομάδα). Ο ναός μέσα είναι εκπληκτικός (κατά τη γνώμη μου) και σε πολύ μεγάλο βαθμό ολοκληρωμένος. Οι αγιογραφίες που έχει είναι από τις καλύτερες που έχω δει στη ζωή μου. Αν δεν κάνω λάθος (κάποιοι ίσως ξέρουν περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στο θέμα), έχουν πέσει πολλές χορηγίες από Ρωσία μεριά τα τελευταία χρόνια...

 

[travelbreak]

Μια μικρή παρατήρηση σχετικά με το ναό του Αγίου Σάββα που μάλλον δεν είχατε πολύ χρόνο για να δείτε περισσότερο (ήμουν Βελιγράδι την προηγούμενη εβδομάδα). Ο ναός μέσα είναι εκπληκτικός (κατά τη γνώμη μου) και σε πολύ μεγάλο βαθμό ολοκληρωμένος. Οι αγιογραφίες που έχει είναι από τις καλύτερες που έχω δει στη ζωή μου. Αν δεν κάνω λάθος (κάποιοι ίσως ξέρουν περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στο θέμα), έχουν πέσει πολλές χορηγίες από Ρωσία μεριά τα τελευταία χρόνια...

Ναι. Και κλειστός ήταν στις επτά και κάτι το πρωί που πήγαμε και χρόνος δεν υπήρχε. Έτσι χάσαμε την αγιογράφιση. Στα μοναστήρια κοντά στο Νόβι Σαντ (όσα είδαμε τουλάχιστον) εσωτερικά δεν άξιζαν.
Τα άλλα στη Mokra Gora εσωτερικά ήταν πολύ ιδιαίτερα.

 

[travelbreak]

Σεράγεβο

Πήγαμε στο ξενοδοχείο που μείναμε πληρώνοντας 35€ για μία βραδιά και αφού αλλάξαμε ρούχα για να είμαστε στεγνοί, πήγαμε την πρώτη μας βόλτα στην πρωτεύουσα της Βοσνίας. Μέναμε πολύ κοντά στο κέντρο και σε 5 λεπτά το πολύ βρισκόμασταν σε κεντρικά σημεία της πόλης. Ευτυχώς είχε σταματήσει να βρέχει και έτσι μπορέσαμε και κάναμε αρκετές βόλτες βλέποντας πολλά από τα σημαντικά σημεία του πολύπαθου Σεράγεβου.
Η βόλτα ουσιαστικά ήταν βραδινή. Είτε γιατί είχε σύννεφα και έκρυβαν το λιγοστό φως του σούρουπου, είτε γιατί όντως είχε βραδιάσει.

Στο ξενοδοχείο, που εξωτερικά έδειχνε ότι ήταν τεσσάρων αστέρων, αλλά στη ρεσεψιόν είχε μόνο τρία, ήταν ικανοποιητικό. Ρώτησα για το passward του WiFi και με περηφάνια μου είπε ότι ήταν: sarajevo1984. Εγώ χαμογέλασα και εκείνος κατάλαβε πως γνώριζα πολύ καλά ότι το 1984 ήταν για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες που είχε διοργανώσει η πόλη.

Μου έκανε εντύπωση όταν διάβασα ότι στην πόλη μονάχα το 30% είναι μουσουλμάνοι και οι υπόλοιποι είναι χριστιανοί. Το είχα για γεμάτο μουσουλμάνους. Περιπλανηθήκαμε σε πολλά από τα ενδιαφέροντα σημεία της πόλης, που ήταν συγκεντρωμένα γύρω από το ποτάμι Miljacka. Στον επόμενο χάρτη φαίνονται μερικά χαρακτηριστικά σημεία της πόλης:

Το δωμάτιό μας δεν ήταν και τόσο καλό, πρώτον γιατί έκανε υπερβολική ζέστη την οποία δεν μπορούσα να χαμηλώσω. Επίσης είχε ένα επιπλέον μονό κρεβάτι και έπιανε πολύ χώρο. Πάνω σε αυτό βάζαμε τα πράγματά μας πάντως. Κοιμηθήκαμε μια χαρά και εγώ τουλάχιστον δεν σκεπάστηκα καθόλου.

Ξυπνήσαμε πρωί-πρωί στο Σαράγεβο και το πρώτο που κάναμε ήταν να φτιάξουμε τους καφέδες μας, να φάμε κάποιο πρωινό (στο δωμάτιο) που ήταν μαρμελάδα με ψωμί και μετά να φύγουμε για την περιήγηση της πόλης. Ουσιαστικά είχαμε δει τα περισσότερα μνημεία το προηγούμενο βράδυ, αλλά θέλαμε να τα φωτογραφίσουμε και να τα ξαναδούμε με το φως της ημέρας. Το φως αυτό αρχικά δεν ήταν πολύ δυνατό, αφού είχε πολλά σύννεφα και κάθε τόσο έριχνε και λίγες σταγόνες. Ευτυχώς δεν ήταν πολύ δυνατές για να μας κάνουν να οπισθοχωρήσουμε.

Ξαναπήγαμε λοιπόν στο Δημαρχείο, στο Sebilj αλλά περπατήσαμε και την παλιά πόλη και τον ποταμό Miljacka που τη διασχίζει βλέποντας ωραία κτήρια. Μη φανταστεί κανείς ότι πλησιάσαμε καν την καινούργια πόλη.

Είχα σημειώσει διάφορα σημεία και μέσα στην πόλη του Σεράγεβου αλλά και στη Βοσνία γενικότερα για να τα επισκεφτούμε. Δεν τα καταφέραμε όλα αυτά όμως. Πίστευα πριν ξεκινήσει το ταξίδι ότι θα μέναμε άλλη μια μέρα στη χώρα αυτή, αλλά και συγκεκριμένα στο Σεράγεβο, αλλά προτιμήσαμε να τη διαθέσουμε στο Ντουμπρόβνικ. Έτσι στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη μείναμε στα τελείως κλασικά. Στο Σεράγεβο είχα σημειώσει να πάμε και στο Τούνελ της Ελπίδας, αλλά να ανέβουμε και στον Avaz Twist Tower. Άλλη φορά!

Λίγο πριν τις 10 επιστρέψαμε στο δωμάτιο και πήραμε τα πράγματά μας και το αυτοκίνητο για να φύγουμε. Πρώτα όμως έβαλα στον πλοηγό να μας ανεβάσει στο Λευκό Φρούριο (White Fortress) που ήταν ψηλά στην πόλη. Από λάθος δεν έβαλα το Κίτρινο Φρούριο. Από τις βόλτες που κάναμε κάτω στην πόλη βλέπαμε ένα μεγάλο κτήριο, σαν μοναστήρι, πάνω σε ένα λόφο. Μας φάνηκε ότι είχε και φρούριο εκεί. Θέλαμε να πάμε κάπου ψηλά για να δούμε τη θέα. Είδα στο χάρτη το White Fortress και πίστεψα πως ήταν αυτό που βλέπαμε από κάτω. Πήγαμε με τη σχετική ταλαιπωρία λόγω της ανηφόρας αλλά δεν ήταν εκείνο που βλέπαμε. Πληρώσαμε κι ένα μικρό εισιτήριο για να μπούμε μέσα. Δεν άξιζε παρά μόνο για τις φωτογραφίες με τη θέα που βγάλαμε από εκεί πάνω. Άλλωστε αυτό θέλαμε. Από εκεί φαινόταν και η πόλη αλλά και το πίσω μέρος της με δρόμους και χωράφια.

 

[iopa22]

Μια μικρή παρατήρηση σχετικά με το ναό του Αγίου Σάββα που μάλλον δεν είχατε πολύ χρόνο για να δείτε περισσότερο (ήμουν Βελιγράδι την προηγούμενη εβδομάδα). Ο ναός μέσα είναι εκπληκτικός (κατά τη γνώμη μου) και σε πολύ μεγάλο βαθμό ολοκληρωμένος. Οι αγιογραφίες που έχει είναι από τις καλύτερες που έχω δει στη ζωή μου. Αν δεν κάνω λάθος (κάποιοι ίσως ξέρουν περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στο θέμα), έχουν πέσει πολλές χορηγίες από Ρωσία μεριά τα τελευταία χρόνια...

Με προλαβες!! Οντως ειναι οπως τα λες .

 

[travelbreak]

Από το Σαράγεβο στο Μόσταρ.

Μετά το Σεράγεβο πήραμε το αμάξι και φύγαμε με κατεύθυνση το Μόσταρ. Πάλι η διαδρομή ήταν υπέροχη και κάναμε συχνές στάσεις για να φωτογραφίζουμε τις λίμνες μέσα στα φαράγγια, τα χωριά δίπλα σε αυτές, αλλά και γέφυρες. Ονόματα δεν θυμάμαι, αλλά ούτε και έχουν μεγάλη σημασία. Η ουσία είναι ότι είδαμε υπέροχα μέρη. Και το επιπλέον της σημερινής ημέρας ήταν κάποια πολύ ιδιαίτερα βουνά με λευκά βράχια και αραιή βλάστηση. Δε μπορούσαμε να αντισταθούμε στην ομορφιά του τοπίου. Όμως δεν είναι πάντα εύκολο να παρκάρεις, αλλά όλο και κάτι γινόταν.

Μια καλή στάση κάναμε στην πόλη Konjic για να δούμε το ποτάμι Νερέτβα με την υπέροχη γέφυρα Stara Ćuprija Konjic.

Επειδή οι στάσεις ήταν πολλές τελικά στο Μόσταρ καταφέραμε και φτάσαμε λίγο πριν τις 3. Σχετικά εύκολα βρήκαμε το μέρος που είχαμε κλείσει. Ήταν ένα διαμέρισμα που βρισκόταν στην αυλή ενός σπιτιού κάποιων μουσουλμάνων. Το κόστος ήταν πολύ χαμηλό, στα 21€, αλλά όλα ήταν μια χαρά. Προλάβαμε φυσικά πριν βραδιάσει να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στο Μόσταρ. Μέναμε πολύ κοντά στο κέντρο και ελάχιστα λεπτά με τα πόδια από την παλιά ξακουστή γέφυρα Stari Most, την οποία αποθεώσαμε φωτογραφικά.

Τα στενά της πόλης άδεια λόγω κρύου:

Φυσικά το πρώτο αξιοθέατο που επισκεφτήκαμε ήταν η Stari Most, η Παλιά Γέφυρα, από την οποία πήρε το όνομά της και η πόλη και από κάτω περνά ο ποταμός Νερέτβα. Βέβαια τώρα δεν είναι παλιά αφού καταστράφηκε το Νοέμβριο του 1993 και την κατασκεύασαν εκ νέου το 2004. Λόγω εποχής δεν είδαμε να γίνονται καταδύσεις από τη γέφυρα στο ποτάμι. Κοντά στη γέφυρα διάβασα ότι βρίσκεται και μια πέτρα με το όνομα και την επιγραφή: Don’t Forget, αναφέρεται φυσικά στους νεκρούς του πολέμου το 1993. Ρωτήσαμε μερικούς νέους και ένας από αυτούς ήξερε που ήταν, αλλά έκανε λάθος πλευρά στη γέφυρα. Ευτυχώς την είδαμε ψάχνοντας, αφού εγώ ήξερα από ποια πλευρά ήταν αλλά δε φαίνεται και εύκολα. Εννοείται πως επισκεφτήκαμε και μερικά τζαμιά. Από εκεί που περπατούσαμε βλέπαμε ψηλά τα φώτα μιας επιβλητικής εκκλησίας, την οποία επισκεφτήκαμε μέσα στη νύχτα. Ήταν η Pravoslavna crkva Svete Trojice, Ορθόδοξη Εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Από εκεί είχαμε καλή θέα αλλά παγώσαμε. Επίσης περάσαμε την Lucki Most, γέφυρα για να δεις από μακριά την παλιά γέφυρα.

Πολλά κτίρια ήταν σημαδεμένα από οβίδες και σφαίρες του πολέμου του 1992 και 1993, ανάμεσα στους Βόσνιους και τους Σέρβους στην αρχή, αλλά κυρίως τους Κροάτες μετέπειτα. Σε όλη την πόλη είναι πολλά τα νεκροταφεία, αν και οι νεκροί ήταν μόλις 2000 σε αυτό τον πόλεμο μόνο στο Μόσταρ.
Τα σημάδια του πολέμου στις επόμενες φωτογραφίες:

Στον επόμενο χάρτη φαίνονται τα πιο χαρακτηριστικά σημεία στο Μόσταρ:

Κουρασμένοι όταν έπεσε το σκοτάδι επιστρέψαμε στο δωμάτιο. Φυσικά μετά την ξεκούραση κάναμε άλλη μια βόλτα στο Μόσταρ, αλλά έκανε πολύ κρύο και φυσούσε δυνατός αέρας. Έτσι γυρίσαμε πίσω στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε μετά από μια ακόμα κουραστική ημέρα. Η πόλη είχε ερημιά. Ελάχιστοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν στους δρόμους και στα μαγαζιά, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν κλειστά.

Στον επόμενο χάρτη φαίνεται η διαδρομή της ημέρας. Όμως εμείς αντί για δυο ώρες κάναμε τουλάχιστον τέσσερις λόγω των στάσεων.

Όλα τα δωμάτια σε τούτο το ταξίδι όπως και στα περισσότερα μου ταξίδια τα κλείνω με το Booking.com. Όταν φεύγω από το κατάλυμα, η εταιρεία μου ζητάει να κάνω κριτική για τα ξενοδοχεία που έμεινα. Συνήθως το κάνω και γράφω και μερικά λόγια. Όμως η βαθμολογία που βάζουμε πάντα πρέπει να έχει σχέση και με την τιμή που πληρώσαμε για το μέρος που μας φιλοξένησε. Για παράδειγμα εάν σε ένα κατάλυμα που δεν με ικανοποίησε πλήρως αλλά ήταν ανεκτό έχω πληρώσει 100€ τη βραδιά, θα βάλω κακή βαθμολογία. Αν όμως έχω πληρώσει, όπως ας πούμε στο Μόσταρ μόνο 20€, τότε μπορεί να του βάλω και άριστα. Έτσι λοιπόν θα πρέπει όταν διαβάζουμε κριτικές ή κοιτάμε μόνο τη βαθμολογία ενός καταλύματος να βλέπουμε και σε ποια τιμή ήταν. Θέλω να πω ότι στο Μόσταρ έβαλα καλό βαθμό γιατί πλήρωσα μόνο 21€, ενώ στο Σαράγεβο έβαλα μικρότερο βαθμό γιατί πλήρωσα 35€. Να παίρνουμε υπόψη μας και σε ποια χώρα ή πόλη αναφερόμαστε. Υπάρχουν πόλεις πολύ ακριβές οπότε θα είμαστε πιο επιεικείς στη βαθμολογία μας.

Στις χώρες που κάναμε αυτό το ταξίδι είναι αλήθεια ότι είδαμε ελάχιστα τμήματα του συνόλου της κάθε χώρας. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα μεγάλες σε τετραγωνικά χιλιόμετρα, εμείς επειδή αφιερώσαμε μονάχα 2 ή το πολύ 3 μέρες, δεν μπορούσαμε να έχουμε κάποια πολύ καλή άποψη γι’ αυτές. Όμως αν σκεφθούμε ότι πριν από 40 χρόνια όλες αυτές ήταν μια χώρα, η Γιουγκοσλαβία, τότε 12 μέρες θα ήταν αρκετές για να πούμε ότι είδαμε ένα μεγάλο μέρος της χώρας. Τη στιγμή μάλιστα που μετακινούμαστε τόσο πολύ από μέρος σε μέρος. Έτσι το κομμάτι που είδαμε στη Βοσνία ήταν πολύ όμορφο. Επίσης ορισμένα κομμάτια της Σερβίας ήταν όμορφα, αλλά έχει και τεράστιες πεδινές εκτάσεις που δεν μας άρεσαν. Τα Σκόπια επίσης έχουν ενδιαφέρον, κυρίως η περιοχή της Οχρίδας που είναι πολύ όμορφη. Επίσης να αναφέρω ότι τα φαράγγια που είδαμε ήταν καταπληκτικά με τις μικρές τεχνητές τους λίμνες. Συνήθως εμένα οι τεχνητές λίμνες δεν μου αρέσουν, αλλά εκεί δεν ήταν τεράστιες και έχεις την αίσθηση ότι είναι ένα μεγάλο ποτάμι που κυλά αργά και αυτό μου άρεσε.

Στη Βοσνία δεν αγόρασα κάρτα sim, επειδή θα μέναμε μόνο 2 βράδια. Για να πω την αλήθεια το Maps.me δεν είναι τόσο καλό στο θέμα των ονομάτων των χωριών, των δρόμων και των καταλυμάτων. Αλλά κουτσά στραβά τα βγάζαμε πέρα. Με αυτά που είχα πάθει και στη Β. Μακεδονία αλλά και στη Σερβία, απογοητεύτηκα και δεν αγόρασα άλλη κάρτα.

Μετά το Μόσταρ σειρά είχε το Ντουμπρόβνικ που είχαμε κλείσει δωμάτιο. Αρχικά, όπως είπα, δεν είχαμε σκοπό να μείνουμε σε αυτή την πόλη, αλλά θα βλέπαμε αν μπορούσαμε να την επισκεφθούμε σε ένα ημερήσιο μικρό τουρ. Τελικά όμως αφού ήμασταν κοντά, όντας στο Μόσταρ, και βρήκα δωμάτιο στα 40€ κοντά στο κέντρο της πόλης με θέση πάρκινγ, αποφασίσαμε να πάμε για μια μέρα. Μετά θα συνεχίζαμε για το Μαυροβούνιο.

Το πρωί στο Μόσταρ δεν είχε πολλά σύννεφα όμως έκανε τσουχτερό κρύο και ταυτόχρονα φυσούσε δυνατός αέρας. Εμείς θέλαμε να κάνουμε μια τελευταία βόλτα στη διάσημη πόλη και για αυτό περπατήσαμε μια ωρίτσα σε κάποια στενά και δρόμους, που έτσι κι αλλιώς είχαμε περάσει το προηγούμενο απόγευμα. Δεν χορταίναμε να βλέπουμε την ομορφιά της πόλης.

 

[cosafiv]

το Μοσταρ ειναι καταπληκτικο, ιδιαιτερα οταν ειναι καλοκαιρι και τρως και πινεις μπυρες διπλα στην γεφυρα, εντω μεταξυ , βρηκα την πετρα που εψαχνες...

 

[travelbreak]

το Μοσταρ ειναι καταπληκτικο, ιδιαιτερα οταν ειναι καλοκαιρι και τρως και πινεις μπυρες διπλα στην γεφυρα, εντω μεταξυ , βρηκα την πετρα που εψαχνες...

Συμφωνώ για το Μόσταρ.
Βλέποντας τη φωτογραφία σου θυμήθηκα τη δική μου, που μου διέφυγε να βάλω:

Μου φαίνεται όμως λίγο διαφορετική από τη δική σου. Μήπως υπάρχουν περισσότερες από μία;

 

[cosafiv]

Συμφωνώ για το Μόσταρ.
Βλέποντας τη φωτογραφία σου θυμήθηκα τη δική μου, που μου διέφυγε να βάλω:
View attachment 451335
Μου φαίνεται όμως λίγο διαφορετική από τη δική σου. Μήπως υπάρχουν περισσότερες από μία;

η δικη σου ειναι πιο ομορφη...
χαχαχα
μας δουλευουν...
απ΄οτι φαινεται φτιαχνει ο καθενας τους μια πετρα , για να σταματαει ο κοσμος...
ολα στο βωμο του τουρισμου...
παρ'ολα αυτα το Μοσταρ ειναι υπεροχο και απ'οτι μου ελεγε καποιος , που ηξερε τι γινεται εκει, χαριν του τουρισμο και της επιβιωσης , ξεχασαν πολυ γρηγορα...
δεν ξερω αν περπατησες στην συγχρονη πολη του Μοσταρ, εκει παρκαρεις το αυτοκινητο αναμεσα σε ταφους, που υπαρχουν σε πεζοδρομια ...
τενις κλαμπ και η ζωη συνεχιζεται...