Μη στεναχωριέστε παιδιά, φταίει που εσείς είστε νέοι ενώ ο babadumaς συνομίληκος του Σοφοκλή... Πού να ξέρετε την αργκό της εποχής του; :xmas_mrgreen:
Ιταλία Εγκλωβισμένος στο Fiumicino
- Thread starter harilander
- Ημερομηνία δημιουργίας
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
tripakia...πάντα στη διάθεσή σας :xmas_mrgreen:
nera μου σε ευχαριστώ, άλλωστε το παραδέχεται και ο ίδιος πως είμαι μικρή :xmas_cheesygrin:
nera μου σε ευχαριστώ, άλλωστε το παραδέχεται και ο ίδιος πως είμαι μικρή :xmas_cheesygrin:
harilander
Member
- Μηνύματα
- 563
- Likes
- 477
- Επόμενο Ταξίδι
- βλέπουμε...
- Ταξίδι-Όνειρο
- χώρα του ποτέ
βρε τι μαθαίνει κανείς σε αυτό το σαιτ! ευχαριστούμε για τις πληροφορίες,
ωρα να συνεχίσω και εγώ την δραματική μου ιστορία:xmas_lol:
harilander
Member
- Μηνύματα
- 563
- Likes
- 477
- Επόμενο Ταξίδι
- βλέπουμε...
- Ταξίδι-Όνειρο
- χώρα του ποτέ
part 3
Με την ψυχή στο στόμα παρέδωσε το αυτοκίνητο και πήρε το βανάκι για τις αναχωρήσεις. Τρέχοντας έφτασε στο γκισέ ελπίζοντας να είχε κάποια καθυστέρηση καθώς η ώρα ήταν 6:15 και η πτήση έφευγε 6:30.
«λυπάμαι, η πτήση έχει κλείσει» απάντησε ψυχρά ο υπάλληλος.
« μα πρέπει να φύγω, έχω εισιτήριο» τον ικέτεψε αλλά ο
Ιταλός ήταν ανένδοτος. « τι μπορώ να κάνω; Μπορώ να αλλάξω το εισιτήριο; Να πάρω πίσω λεφτά;» τον ξαναρώτησε. « έχει αύριο στις 10:30 την επόμενη πτήση, ίσως μπορέσεις να μπεις, έλα αύριο» ήταν τα τελευταία λόγια του Ιταλού και εκείνος έμεινε εμβρόντητος με την βαλίτσα στο χέρι. «Και τώρα; τι κάνουμε;» σκέφτηκε καθώς κατευθυνόταν στο γκισέ μιας άλλης αεροπορικής εταιρίας. Είδε ότι είχε πτήση ποιο αργά αλλά αυτός δεν είχε λεφτά καθώς ότι υπόλοιπο σε λιρέτες το είχε αφήσει στην αγαπημένη του. Πιστωτική κάρτα δεν είχε βγάλει ακόμα καθώς εκείνη την εποχή δεν ήταν και το ποιο εύκολο πράγμα. Αμέσως σκέφτηκε να πάρει τηλέφωνο σπίτι του μήπως μπορούσαν να του έβγαζαν ένα εισιτήριο από την Ελλάδα και κατευθύνθηκε σε ένα τηλέφωνο ψάχνοντας στην τσέπη για μερικά ψιλά. Για κακή του τύχη όμως κανείς δεν σήκωνε το τηλέφωνο, οι γονείς του ήταν στο εξοχικό και ο αδερφός του ποιος ξέρει που να γύρναγε. «τώρα, ποιόν να πάρω;» σκέφτηκε , καθώς κατέβαζε το ακουστικό. Ποιόν να πάρει και να πει τα παθήματα του; Ποιος μπορούσε να τον βοηθήσει; Βλέπετε η κινητή τηλεφωνία δεν είχε κάνει την εμφάνιση της ακόμα στην Ελλάδα. Προσπάθησε να βρει ένα φίλο του αλλά μάταια. Το πήρε απόφαση, θα περίμενε την επόμενη πτήση το πρωί, είχε μια αισιοδοξία ότι θα μπορούσε να επιβιβαστεί. τι διάολο, θα γυρόφερνε σαν το φάντασμα μια ζωή μέσα στο αεροδρόμιο; Αυτή η σκέψη, το να περιφέρετε σαν την άδικη κατάρα στο αεροδρόμιο και να ζητιανεύει λεφτά τον έκανε να χαμογελάσει, δεν είχε χάσει ακόμα το χιούμορ του.
Ο ήχος από το στομάχι του θύμισε ότι έχουν περάσει πολλές ώρες από τότε που έβαλε κάτι στο στόμα του και κατευθύνθηκε προς το μπαρ ψάχνοντας τις τσέπες του και με τα τελευταία λιγοστά χρήματα που του είχαν απομείνει πήρε ένα σάντουιτς και ένα νερό για να ξεγελάσει την πείνα του, η νύχτα προβλέπετε μεγάλη και δύσκολη.
Άρχισε να κόβει βόλτες μέσα στο αεροδρόμιο για να περάσει η ώρα αλλά τα λεπτά κυλούσαν βασανιστικά. Σαν φυλακισμένος που σέρνει την αλυσίδα με την μπάλα έμοιαζε καθώς πηγαινοερχόταν σέρνοντας την βαλίτσα. Έξω είχε νυχτώσει για τα καλά και η βροχή έκανε πάλι την εμφάνιση της όταν αποφάσισε να παραδοθεί στην κούραση και να ξαπλώσει στα καθίσματα. Δύσκολος ο ύπνος στα άβολα καθίσματα άλλα και η ανάγκη για λίγο ύπνο μεγάλη.
Με την ψυχή στο στόμα παρέδωσε το αυτοκίνητο και πήρε το βανάκι για τις αναχωρήσεις. Τρέχοντας έφτασε στο γκισέ ελπίζοντας να είχε κάποια καθυστέρηση καθώς η ώρα ήταν 6:15 και η πτήση έφευγε 6:30.
«λυπάμαι, η πτήση έχει κλείσει» απάντησε ψυχρά ο υπάλληλος.
« μα πρέπει να φύγω, έχω εισιτήριο» τον ικέτεψε αλλά ο
Ιταλός ήταν ανένδοτος. « τι μπορώ να κάνω; Μπορώ να αλλάξω το εισιτήριο; Να πάρω πίσω λεφτά;» τον ξαναρώτησε. « έχει αύριο στις 10:30 την επόμενη πτήση, ίσως μπορέσεις να μπεις, έλα αύριο» ήταν τα τελευταία λόγια του Ιταλού και εκείνος έμεινε εμβρόντητος με την βαλίτσα στο χέρι. «Και τώρα; τι κάνουμε;» σκέφτηκε καθώς κατευθυνόταν στο γκισέ μιας άλλης αεροπορικής εταιρίας. Είδε ότι είχε πτήση ποιο αργά αλλά αυτός δεν είχε λεφτά καθώς ότι υπόλοιπο σε λιρέτες το είχε αφήσει στην αγαπημένη του. Πιστωτική κάρτα δεν είχε βγάλει ακόμα καθώς εκείνη την εποχή δεν ήταν και το ποιο εύκολο πράγμα. Αμέσως σκέφτηκε να πάρει τηλέφωνο σπίτι του μήπως μπορούσαν να του έβγαζαν ένα εισιτήριο από την Ελλάδα και κατευθύνθηκε σε ένα τηλέφωνο ψάχνοντας στην τσέπη για μερικά ψιλά. Για κακή του τύχη όμως κανείς δεν σήκωνε το τηλέφωνο, οι γονείς του ήταν στο εξοχικό και ο αδερφός του ποιος ξέρει που να γύρναγε. «τώρα, ποιόν να πάρω;» σκέφτηκε , καθώς κατέβαζε το ακουστικό. Ποιόν να πάρει και να πει τα παθήματα του; Ποιος μπορούσε να τον βοηθήσει; Βλέπετε η κινητή τηλεφωνία δεν είχε κάνει την εμφάνιση της ακόμα στην Ελλάδα. Προσπάθησε να βρει ένα φίλο του αλλά μάταια. Το πήρε απόφαση, θα περίμενε την επόμενη πτήση το πρωί, είχε μια αισιοδοξία ότι θα μπορούσε να επιβιβαστεί. τι διάολο, θα γυρόφερνε σαν το φάντασμα μια ζωή μέσα στο αεροδρόμιο; Αυτή η σκέψη, το να περιφέρετε σαν την άδικη κατάρα στο αεροδρόμιο και να ζητιανεύει λεφτά τον έκανε να χαμογελάσει, δεν είχε χάσει ακόμα το χιούμορ του.
Ο ήχος από το στομάχι του θύμισε ότι έχουν περάσει πολλές ώρες από τότε που έβαλε κάτι στο στόμα του και κατευθύνθηκε προς το μπαρ ψάχνοντας τις τσέπες του και με τα τελευταία λιγοστά χρήματα που του είχαν απομείνει πήρε ένα σάντουιτς και ένα νερό για να ξεγελάσει την πείνα του, η νύχτα προβλέπετε μεγάλη και δύσκολη.
Άρχισε να κόβει βόλτες μέσα στο αεροδρόμιο για να περάσει η ώρα αλλά τα λεπτά κυλούσαν βασανιστικά. Σαν φυλακισμένος που σέρνει την αλυσίδα με την μπάλα έμοιαζε καθώς πηγαινοερχόταν σέρνοντας την βαλίτσα. Έξω είχε νυχτώσει για τα καλά και η βροχή έκανε πάλι την εμφάνιση της όταν αποφάσισε να παραδοθεί στην κούραση και να ξαπλώσει στα καθίσματα. Δύσκολος ο ύπνος στα άβολα καθίσματα άλλα και η ανάγκη για λίγο ύπνο μεγάλη.
astral
Member
- Μηνύματα
- 776
- Likes
- 140
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Αργεντινή
Ωραιότατα!
(Στο τσακ τη γλύτωσες! :xmas_twisted
(Στο τσακ τη γλύτωσες! :xmas_twisted
harilander
Member
- Μηνύματα
- 563
- Likes
- 477
- Επόμενο Ταξίδι
- βλέπουμε...
- Ταξίδι-Όνειρο
- χώρα του ποτέ
σκηνη 4η
Ένα χέρι ένοιωσε να τον σκουντάει και μόλις άνοιξε τα μάτια του βλέπει ένα μουστάκι με καπέλο πάνω από την μούρη του.
«biglieto e passaporto» του είπε ο αστυνομικός. Έψαξε στην τσέπη και βαριεστημένα του τα έδειξε, προφανώς έλεγχαν εάν αυτοί που βρίσκονταν στο αεροδρόμιο τέτοια ώρα είχαν κάποιο λόγο ή ήταν άστεγοι. Κοίταξε το ρολόι, ήταν 3:30 , άντε να ξανακοιμηθείς!
Τις πρώτες πρωινές ώρες άρχισε να έρχεται κόσμος στο αεροδρόμιο και αναγκαστικά σηκώθηκε και καρτερικά περίμενε να περάσει η ώρα για να ανοίξουν τα γραφεία, η πτήση που θα τον έφερνε πίσω ήταν στις δέκα και μισή οπότε είχε αρκετή ώρα.
Κάποια στιγμή το μάτι του πήγε στον πίνακα αναχωρήσεων και είδε δίπλα στις περισσότερες πτήσεις ,που ανήκαν στην εταιρία που πέταγε, την λέξη “canceled” όποτε θορυβημένος πήγε μέχρι τα εκδοτήρια.
« έχει στάση εργασίας 10 με 4»!!! του απάντησε ο ευγενικός υπάλληλος. Αφού προσπάθησε να συνέλθει από το αρχικό σοκ τον ρώτησε τι θα γίνει και πως θα μπορέσει να φύγει. «ελάτε το απόγευμα, βέβαια προτεραιότητα έχουν οι σημερινοί επιβάτες, ίσως γίνει κάτι» ξαναείπε ο υπάλληλος. Αυτό ήταν!, δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει, θα έμενε φυλακισμένος στο Fiumicino! Τελικά αυτός ο θεός της γκαντεμιάς δεν του είχε κάτσει απλά στο σβέρκο, είχε στρογγυλοκαθίσει! Τι άλλο είχε να κάνει εκτός από το να περιμένει. Κόντευε να συμπληρώσει εικοσιτετράωρο με πολύ λίγο ύπνο και λιγότερο φαγητό αλλά αυτό που τον προβλημάτιζε περισσότερο ήταν αυτή η αβεβαιότητα, η αβεβαιότητα για το τι θα γίνει, το στομάχι του είχε γίνει κόμπος από την αγωνία και τα νεύρα. Η στάση εργασίας είχε λήξει και οι πτήσεις γίνονταν κανονικά οπότε κατευθύνθηκε προς τα εκδοτήρια. Η απάντηση που πήρε ήταν απογοητευτική, η πτήση ήταν γεμάτη και δεν υπήρχαν θέσεις. Δεν το πίστευε αυτό που άκουγε, δεν ήταν δυνατόν να μην μπορούσε να φύγει! «δεν μπορεί, κάτι θα υπάρχει, κάτι πρέπει να γίνει» ικέτευσε τον υπάλληλο. «εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι, εάν θέλεις πήγαινε στον έλεγχο και αν σε βάλουν…» του απάντησε με τα λιγοστά αγγλικά του και συνέχισε να τακτοποιεί τα χαρτιά του. «αυτό θα κάνω» είπε και κατευθύνθηκε στο check in, έπρεπε να το είχε κάνει από ποιο νωρίς …
Καθώς περίμενε να τελειώσουν οι άλλοι επιβάτες τον έλεγχο και να δει εάν θα υπήρχε λίστα αναμονής, στο μυαλό του σκεφτόταν εάν υπήρχαν εναλλακτικοί τρόποι απόδρασης από το αεροδρόμιο αλλά ούτε ωτοστόπ μπορούσε να κάνει αλλά ούτε και λαθραία να επιβιβαστεί. Κάποια στιγμή το βλέμμα του πήγε στην οθόνη με τις αναχωρήσεις και ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα, ΝΑΙ , αυτό είναι σκέφτηκε από μέσα του! Κοίταξε πάλι το εισιτήριο του και κάτι έλαμψε μέσα στο μυαλό του...
Ένα χέρι ένοιωσε να τον σκουντάει και μόλις άνοιξε τα μάτια του βλέπει ένα μουστάκι με καπέλο πάνω από την μούρη του.
«biglieto e passaporto» του είπε ο αστυνομικός. Έψαξε στην τσέπη και βαριεστημένα του τα έδειξε, προφανώς έλεγχαν εάν αυτοί που βρίσκονταν στο αεροδρόμιο τέτοια ώρα είχαν κάποιο λόγο ή ήταν άστεγοι. Κοίταξε το ρολόι, ήταν 3:30 , άντε να ξανακοιμηθείς!
Τις πρώτες πρωινές ώρες άρχισε να έρχεται κόσμος στο αεροδρόμιο και αναγκαστικά σηκώθηκε και καρτερικά περίμενε να περάσει η ώρα για να ανοίξουν τα γραφεία, η πτήση που θα τον έφερνε πίσω ήταν στις δέκα και μισή οπότε είχε αρκετή ώρα.
Κάποια στιγμή το μάτι του πήγε στον πίνακα αναχωρήσεων και είδε δίπλα στις περισσότερες πτήσεις ,που ανήκαν στην εταιρία που πέταγε, την λέξη “canceled” όποτε θορυβημένος πήγε μέχρι τα εκδοτήρια.
« έχει στάση εργασίας 10 με 4»!!! του απάντησε ο ευγενικός υπάλληλος. Αφού προσπάθησε να συνέλθει από το αρχικό σοκ τον ρώτησε τι θα γίνει και πως θα μπορέσει να φύγει. «ελάτε το απόγευμα, βέβαια προτεραιότητα έχουν οι σημερινοί επιβάτες, ίσως γίνει κάτι» ξαναείπε ο υπάλληλος. Αυτό ήταν!, δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει, θα έμενε φυλακισμένος στο Fiumicino! Τελικά αυτός ο θεός της γκαντεμιάς δεν του είχε κάτσει απλά στο σβέρκο, είχε στρογγυλοκαθίσει! Τι άλλο είχε να κάνει εκτός από το να περιμένει. Κόντευε να συμπληρώσει εικοσιτετράωρο με πολύ λίγο ύπνο και λιγότερο φαγητό αλλά αυτό που τον προβλημάτιζε περισσότερο ήταν αυτή η αβεβαιότητα, η αβεβαιότητα για το τι θα γίνει, το στομάχι του είχε γίνει κόμπος από την αγωνία και τα νεύρα. Η στάση εργασίας είχε λήξει και οι πτήσεις γίνονταν κανονικά οπότε κατευθύνθηκε προς τα εκδοτήρια. Η απάντηση που πήρε ήταν απογοητευτική, η πτήση ήταν γεμάτη και δεν υπήρχαν θέσεις. Δεν το πίστευε αυτό που άκουγε, δεν ήταν δυνατόν να μην μπορούσε να φύγει! «δεν μπορεί, κάτι θα υπάρχει, κάτι πρέπει να γίνει» ικέτευσε τον υπάλληλο. «εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι, εάν θέλεις πήγαινε στον έλεγχο και αν σε βάλουν…» του απάντησε με τα λιγοστά αγγλικά του και συνέχισε να τακτοποιεί τα χαρτιά του. «αυτό θα κάνω» είπε και κατευθύνθηκε στο check in, έπρεπε να το είχε κάνει από ποιο νωρίς …
Καθώς περίμενε να τελειώσουν οι άλλοι επιβάτες τον έλεγχο και να δει εάν θα υπήρχε λίστα αναμονής, στο μυαλό του σκεφτόταν εάν υπήρχαν εναλλακτικοί τρόποι απόδρασης από το αεροδρόμιο αλλά ούτε ωτοστόπ μπορούσε να κάνει αλλά ούτε και λαθραία να επιβιβαστεί. Κάποια στιγμή το βλέμμα του πήγε στην οθόνη με τις αναχωρήσεις και ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα, ΝΑΙ , αυτό είναι σκέφτηκε από μέσα του! Κοίταξε πάλι το εισιτήριο του και κάτι έλαμψε μέσα στο μυαλό του...
astral
Member
- Μηνύματα
- 776
- Likes
- 140
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Αργεντινή
Ε, ναι??
Και μετά, και μετά??
Και μετά, και μετά??
harilander
Member
- Μηνύματα
- 563
- Likes
- 477
- Επόμενο Ταξίδι
- βλέπουμε...
- Ταξίδι-Όνειρο
- χώρα του ποτέ
εε, να έχει και λίγο αγωνία...Ε, ναι??
Και μετά, και μετά??
maria30
Member
- Μηνύματα
- 239
- Likes
- 744
- Επόμενο Ταξίδι
- ??????
ωχ!! πάνε πάλι τα νυχάκια μου, θέλω να σταματήσω να τα τρώω αλλά εδώ μέσα δεν το βλέπω....
harilander
Member
- Μηνύματα
- 563
- Likes
- 477
- Επόμενο Ταξίδι
- βλέπουμε...
- Ταξίδι-Όνειρο
- χώρα του ποτέ
η αποδραση
Κάθε μέρα η ίδια πτήση για κάθε προορισμό έχει τον ίδιο αριθμό , την ίδια ώρα, το μόνο που αλλάζει είναι η ημερομηνία. Έτσι και σήμερα ήταν η ίδια πτήση με αυτή που έχασε, το μόνο που θα έκανε θα άλλαζε την ημερομηνία! Για καλή του τύχη οι ημερομηνίες ήταν σατανικά όμοιες , χθες 25, σήμερα 26 !! «ρε, λες;» σκέφτηκε και πήρε τι εισιτήριο στο χέρι του. Το εισιτήριο ήταν τύπου μπλοκ , όπως τα μπλοκ επιταγών, αυτόγραφο (καρμπονιζέ) και γραμμένο στο χέρι. Εκείνη την εποχή ακόμα γράφονταν στο χέρι πολλά εισιτήρια , κυρίως από πρακτορεία. Το πρώτο στέλεχος που ήταν γραμμένο με τον στυλό ήταν της πρώτης διαδρομής Αθήνα-Ρώμη, τα υπόλοιπα δύο , Ρώμη-Αθήνα και απόκομμα ήταν τα αντίγραφα που ήταν με καρμπόν. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να «διορθώσει» το 5 να γίνει 6, μια τόση δα γραμμούλα μπορούσε να αλλάξει τα πάντα!
Γύρισε σελίδα και με ένα στυλό προσεκτικά διόρθωσε το νούμερο, μετά την έτριψε λίγο για να την μουτζουρώσει ελαφρά ...και έτοιμο!
Έμεινε λίγο να θαυμάσει το έργο τέχνης του. «τώρα», σκέφτηκε, «πρέπει να τα παίξω όλα για όλα, δεν υπάρχουν περιθώρια» και κατευθύνθηκε όλο αποφασιστικότητα στο γκισέ. Είχαν τσεκάρει όλοι οι επιβάτες και δεν υπήρχε κόσμος στον counter, η πτήση έφευγε σε λίγα λεπτά. Έδωσε το εισιτήριο στον υπάλληλο και περίμενε ψύχραιμος την αντίδραση του, (μα καλά ούτε μια γυναίκα δεν έχουν; όλοι άντρες
«λυπάμαι, δεν σας βρίσκω» απάντησε ο υπάλληλος.
«δεν μπορεί, για κοίταξε καλά, συνήθως κάνουν λάθος στο όνομα μου , κάποιο γράμμα είναι διπλό και το ξεχνάνε» του είπε όλο σοβαρότητα.
«λυπάμαι, δεν βρίσκω κάτι και το αεροπλάνο είναι γεμάτο»απάντησε πάλι ο υπάλληλος κάνοντας απεγνωσμένες προσπάθειες να βρει το όνομα ανάμεσα στους επιβάτες.
«κοίταξε, έχω εισιτήριο που το έχω πληρώσει, πρέπει να πετάξω» του απάντησε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του, «δεν ξέρω τι θα κάνεις, δεν θα πληρώσω εγώ τα λάθη από τις απεργίες σας».
Πάλι βέβαια δεν βρέθηκε κάτι.
« θα χάσω την πτήση, βρες μου έναν υπεύθυνο» είπε με βλοσυρό ύφος. Τι θράσος! Να προσπαθεί να έχει και απαιτήσεις! Να τους την βγαίνει και από πάνω. Κάποια στιγμή ο υπάλληλος πήρε το εισιτήριο και ανοίγοντας μια πόρτα κατευθύνθηκε σε ένα γραφείο όπου καθόταν προφανώς ο προϊστάμενος!. Όσο μπόρεσε να δει έβλεπε τους δυο άντρες να συζητούν. «τώρα μάλιστα, θα αρχίσουν να ψάχνουν και έτσι και βρουν ότι το όνομα μου είναι στην χτεσινή πτήση δεν το γλιτώνω το ξύλο» σκέφτηκε έντρομος.
Κάποια στιγμή ο υπεύθυνος σήκωσε τους ώμους του, κάτι είπε και ο υπάλληλος γύρισε με το εισιτήριο στο χέρι. Μόλις γύρισε στο counter κάτι έγραψε στον υπολογιστή μπροστά του και ο εκτυπωτής έβγαλε ένα χαρτάκι.
«ορίστε κύριε, συγγνώμη για την ταλαιπωρία» του είπε καθώς του έδινε την κάρτα επιβίβασης.
«ευχαριστώ» είπε αμήχανα και με γουρλωμένα μάτια άρπαξε το μαγικό χαρτάκι πριν το μετανιώσει και του το πάρει πίσω.
Σχεδόν τρέχοντας διέσχισε την απόσταση μέχρι την πύλη επιβίβασης, λες και τον κυνηγούσαν ή θα καταλάβαιναν την κομπίνα του ένιωθε, ήταν ο τελευταίος επιβάτης και η πτήση έτοιμη για αναχώρηση. Μπαίνει βιαστικά στο αεροπλάνο όταν άκουει την αεροσυνοδό να του λεει «συγγνώμη κύριε».
Πάγωσε το αίμα του στιγμιαία , « από εδώ περάστε»
Το αεροπλάνο είχε πάρει πορεία για Αθήνα και εκείνος βυθίστηκε μέσα στο κάθισμα κρατώντας στο χέρι ένα ποτήρι σαμπάνια, πρώτη φορά ταξίδευε business class!!!
Κάθε μέρα η ίδια πτήση για κάθε προορισμό έχει τον ίδιο αριθμό , την ίδια ώρα, το μόνο που αλλάζει είναι η ημερομηνία. Έτσι και σήμερα ήταν η ίδια πτήση με αυτή που έχασε, το μόνο που θα έκανε θα άλλαζε την ημερομηνία! Για καλή του τύχη οι ημερομηνίες ήταν σατανικά όμοιες , χθες 25, σήμερα 26 !! «ρε, λες;» σκέφτηκε και πήρε τι εισιτήριο στο χέρι του. Το εισιτήριο ήταν τύπου μπλοκ , όπως τα μπλοκ επιταγών, αυτόγραφο (καρμπονιζέ) και γραμμένο στο χέρι. Εκείνη την εποχή ακόμα γράφονταν στο χέρι πολλά εισιτήρια , κυρίως από πρακτορεία. Το πρώτο στέλεχος που ήταν γραμμένο με τον στυλό ήταν της πρώτης διαδρομής Αθήνα-Ρώμη, τα υπόλοιπα δύο , Ρώμη-Αθήνα και απόκομμα ήταν τα αντίγραφα που ήταν με καρμπόν. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να «διορθώσει» το 5 να γίνει 6, μια τόση δα γραμμούλα μπορούσε να αλλάξει τα πάντα!
Γύρισε σελίδα και με ένα στυλό προσεκτικά διόρθωσε το νούμερο, μετά την έτριψε λίγο για να την μουτζουρώσει ελαφρά ...και έτοιμο!
Έμεινε λίγο να θαυμάσει το έργο τέχνης του. «τώρα», σκέφτηκε, «πρέπει να τα παίξω όλα για όλα, δεν υπάρχουν περιθώρια» και κατευθύνθηκε όλο αποφασιστικότητα στο γκισέ. Είχαν τσεκάρει όλοι οι επιβάτες και δεν υπήρχε κόσμος στον counter, η πτήση έφευγε σε λίγα λεπτά. Έδωσε το εισιτήριο στον υπάλληλο και περίμενε ψύχραιμος την αντίδραση του, (μα καλά ούτε μια γυναίκα δεν έχουν; όλοι άντρες
«λυπάμαι, δεν σας βρίσκω» απάντησε ο υπάλληλος.
«δεν μπορεί, για κοίταξε καλά, συνήθως κάνουν λάθος στο όνομα μου , κάποιο γράμμα είναι διπλό και το ξεχνάνε» του είπε όλο σοβαρότητα.
«λυπάμαι, δεν βρίσκω κάτι και το αεροπλάνο είναι γεμάτο»απάντησε πάλι ο υπάλληλος κάνοντας απεγνωσμένες προσπάθειες να βρει το όνομα ανάμεσα στους επιβάτες.
«κοίταξε, έχω εισιτήριο που το έχω πληρώσει, πρέπει να πετάξω» του απάντησε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του, «δεν ξέρω τι θα κάνεις, δεν θα πληρώσω εγώ τα λάθη από τις απεργίες σας».
Πάλι βέβαια δεν βρέθηκε κάτι.
« θα χάσω την πτήση, βρες μου έναν υπεύθυνο» είπε με βλοσυρό ύφος. Τι θράσος! Να προσπαθεί να έχει και απαιτήσεις! Να τους την βγαίνει και από πάνω. Κάποια στιγμή ο υπάλληλος πήρε το εισιτήριο και ανοίγοντας μια πόρτα κατευθύνθηκε σε ένα γραφείο όπου καθόταν προφανώς ο προϊστάμενος!. Όσο μπόρεσε να δει έβλεπε τους δυο άντρες να συζητούν. «τώρα μάλιστα, θα αρχίσουν να ψάχνουν και έτσι και βρουν ότι το όνομα μου είναι στην χτεσινή πτήση δεν το γλιτώνω το ξύλο» σκέφτηκε έντρομος.
Κάποια στιγμή ο υπεύθυνος σήκωσε τους ώμους του, κάτι είπε και ο υπάλληλος γύρισε με το εισιτήριο στο χέρι. Μόλις γύρισε στο counter κάτι έγραψε στον υπολογιστή μπροστά του και ο εκτυπωτής έβγαλε ένα χαρτάκι.
«ορίστε κύριε, συγγνώμη για την ταλαιπωρία» του είπε καθώς του έδινε την κάρτα επιβίβασης.
«ευχαριστώ» είπε αμήχανα και με γουρλωμένα μάτια άρπαξε το μαγικό χαρτάκι πριν το μετανιώσει και του το πάρει πίσω.
Σχεδόν τρέχοντας διέσχισε την απόσταση μέχρι την πύλη επιβίβασης, λες και τον κυνηγούσαν ή θα καταλάβαιναν την κομπίνα του ένιωθε, ήταν ο τελευταίος επιβάτης και η πτήση έτοιμη για αναχώρηση. Μπαίνει βιαστικά στο αεροπλάνο όταν άκουει την αεροσυνοδό να του λεει «συγγνώμη κύριε».
Πάγωσε το αίμα του στιγμιαία , « από εδώ περάστε»
Το αεροπλάνο είχε πάρει πορεία για Αθήνα και εκείνος βυθίστηκε μέσα στο κάθισμα κρατώντας στο χέρι ένα ποτήρι σαμπάνια, πρώτη φορά ταξίδευε business class!!!
Αυτό είναι!!! Διανυκτέρευσες στο FCO αλλά αποζημιώθηκες!
Τελικά το θράσος αποδίδει!!
Εκπομπές Travelstories
