harilander
Member
- Μηνύματα
- 563
- Likes
- 477
- Επόμενο Ταξίδι
- βλέπουμε...
- Ταξίδι-Όνειρο
- χώρα του ποτέ
κεφαλαιο 1ο
Ανέβασε το τζάμι του αυτοκινήτου για να αποφύγει τις σταγόνες της βροχής που με μανία η βαρύτητα τις κατεύθυνε προς το έδαφος και αυτές ανελέητα χτυπούσαν ότι έβρισκαν στο πέρασμα τους.
Το φθινόπωρο είχε κάνει λίγο βίαια την εισβολή του.
Γύρισε προς την συνεπιβάτης του καθώς προσπαθούσε να βολευτεί μέσα στην μικρή καμπίνα του αυτοκινήτου, « λοιπόν , ποιο είναι το σχέδιο;» της είπε όλο αγωνία.
- « μέχρι τέλος του μήνα πρέπει να πάω για να ολοκληρώσω την εγγραφή μου και να βρω ένα σπίτι να μείνω καθώς δεν λέει να μένω στο ξενοδοχείο. Θέλεις να έρθεις μαζί μου να με βοηθήσεις με την μετεγκατάσταση;» του απάντησε
- «μετά χαράς» είπε εκείνος και ένα χαμόγελο έλαμψε στο πρόσωπο του, πετούσε την σκούφια του για ταξίδια, σιγά μην έλεγε όχι σε μια τέτοια ευκαιρία, όχι ότι στο μέλλον δεν θα είχε άλλες ευκαιρίες αλλά ένα από αυτά που του έμειναν από τον στρατό είναι ότι όταν σου δίνεται μια ευκαιρία την εκμεταλλεύεσαι γιατί δεν ξέρεις πότε θα σου ξαναέρθει!
Το σχέδιο ήταν αεροπορικώς μέχρι την Ρώμη και από εκεί θα ενοικίαζαν αυτοκίνητο και οδικώς θα έφθαναν στο Σαλέρνο όπου θα έμεναν 4 μέρες ώσπου να τακτοποιηθεί και μετά αυτός θα επέστρεφε με το αυτοκίνητο στην Ρώμη για να γυρίσει σπιτάκι του.
Ωραία, βόρια έχω δει αρκετές πόλεις, την Ρώμη την είδα λίγο σε προηγούμενο επαγγελματικό ταξίδι, καιρός να πάρω και μια ιδέα από νότο , σκέφτηκε καθώς το αεροπλάνο απογειωνόταν από το Ελληνικό.
Στο Fiumicinoτους περίμενε το αυτοκίνητο που είχαν κάνει κράτηση από Αθήνα ,φόρτωσαν τα μπαγκάζια τους και ετοιμάστηκαν να ξεκινήσουν.
«ξέρεις πως θα πάμε;» τον ρώτησε εκείνη όλο απορία
«ναι παιδί μου, το έχω σου λέω, έχω τον χάρτη ,εξάλλου μου έδωσε και τυπωμένες οδηγίες από την εταιρεία ενοικίασης» της απάντησε εκείνος με στόμφο. Εντάξει , ήξερε ότι οι Ιταλοί ειδικά στο νότο είναι λίγο «καμικάζι» αλλά εδώ γύρισαν την μισή Ισπανία η Ιταλία θα τον δυσκόλευε; έλα ντε; Αυτά σκεφτόταν όταν έφτασαν στην σταθμό διοδίων στην Εθνική και όλο απορία αναρωτιόταν που είχαν πάει οι υπάλληλοι, «δεν βαριέσαι, εγώ περνάω και ας πρόσεχαν να ήταν στην θέση τους!» Βέβαια αυτοί ήταν στην θέση τους , στην έξοδο και ζητούσαν το κουπόνι που έπρεπε να πάρει πιέζοντας το κουμπί στην είσοδο…
Συμπαθητική πόλη το Σαλέρνο και ωραίο πανεπιστήμιο, από τα αρχαιότερα της Ευρώπης καθώς οι ρίζες του ξεκινούν τον 8ο αιώνα, αλλά τα περισσότερα δωμάτια ήταν νοικιασμένα και δύσκολα έβρισκες κάτι καλό και φτηνό. Για καλή τους τύχη βρήκαν δωμάτιο σε μια βίλα που νοίκιαζε τα δωμάτια της σε φοιτητές αλλά επειδή γίνονταν κάποιες εργασίες θα ήταν έτοιμη σε καμιά δεκαριά μέρες
Και έπρεπε να μείνει προσωρινά σε κάποιο άλλο σπίτι, ο Θεός να το κάνει σπίτι.
Το σπίτι ήταν στο MercatosanSeverino, ένα προάστιο κοντά στο Fisciano όπου ήταν το πανεπιστήμιο , μερικά χιλιόμετρα έξω από το Σαλέρνο.
Ανέβασε το τζάμι του αυτοκινήτου για να αποφύγει τις σταγόνες της βροχής που με μανία η βαρύτητα τις κατεύθυνε προς το έδαφος και αυτές ανελέητα χτυπούσαν ότι έβρισκαν στο πέρασμα τους.
Το φθινόπωρο είχε κάνει λίγο βίαια την εισβολή του.
Γύρισε προς την συνεπιβάτης του καθώς προσπαθούσε να βολευτεί μέσα στην μικρή καμπίνα του αυτοκινήτου, « λοιπόν , ποιο είναι το σχέδιο;» της είπε όλο αγωνία.
- « μέχρι τέλος του μήνα πρέπει να πάω για να ολοκληρώσω την εγγραφή μου και να βρω ένα σπίτι να μείνω καθώς δεν λέει να μένω στο ξενοδοχείο. Θέλεις να έρθεις μαζί μου να με βοηθήσεις με την μετεγκατάσταση;» του απάντησε
- «μετά χαράς» είπε εκείνος και ένα χαμόγελο έλαμψε στο πρόσωπο του, πετούσε την σκούφια του για ταξίδια, σιγά μην έλεγε όχι σε μια τέτοια ευκαιρία, όχι ότι στο μέλλον δεν θα είχε άλλες ευκαιρίες αλλά ένα από αυτά που του έμειναν από τον στρατό είναι ότι όταν σου δίνεται μια ευκαιρία την εκμεταλλεύεσαι γιατί δεν ξέρεις πότε θα σου ξαναέρθει!
Το σχέδιο ήταν αεροπορικώς μέχρι την Ρώμη και από εκεί θα ενοικίαζαν αυτοκίνητο και οδικώς θα έφθαναν στο Σαλέρνο όπου θα έμεναν 4 μέρες ώσπου να τακτοποιηθεί και μετά αυτός θα επέστρεφε με το αυτοκίνητο στην Ρώμη για να γυρίσει σπιτάκι του.
Ωραία, βόρια έχω δει αρκετές πόλεις, την Ρώμη την είδα λίγο σε προηγούμενο επαγγελματικό ταξίδι, καιρός να πάρω και μια ιδέα από νότο , σκέφτηκε καθώς το αεροπλάνο απογειωνόταν από το Ελληνικό.
Στο Fiumicinoτους περίμενε το αυτοκίνητο που είχαν κάνει κράτηση από Αθήνα ,φόρτωσαν τα μπαγκάζια τους και ετοιμάστηκαν να ξεκινήσουν.
«ξέρεις πως θα πάμε;» τον ρώτησε εκείνη όλο απορία
«ναι παιδί μου, το έχω σου λέω, έχω τον χάρτη ,εξάλλου μου έδωσε και τυπωμένες οδηγίες από την εταιρεία ενοικίασης» της απάντησε εκείνος με στόμφο. Εντάξει , ήξερε ότι οι Ιταλοί ειδικά στο νότο είναι λίγο «καμικάζι» αλλά εδώ γύρισαν την μισή Ισπανία η Ιταλία θα τον δυσκόλευε; έλα ντε; Αυτά σκεφτόταν όταν έφτασαν στην σταθμό διοδίων στην Εθνική και όλο απορία αναρωτιόταν που είχαν πάει οι υπάλληλοι, «δεν βαριέσαι, εγώ περνάω και ας πρόσεχαν να ήταν στην θέση τους!» Βέβαια αυτοί ήταν στην θέση τους , στην έξοδο και ζητούσαν το κουπόνι που έπρεπε να πάρει πιέζοντας το κουμπί στην είσοδο…
Συμπαθητική πόλη το Σαλέρνο και ωραίο πανεπιστήμιο, από τα αρχαιότερα της Ευρώπης καθώς οι ρίζες του ξεκινούν τον 8ο αιώνα, αλλά τα περισσότερα δωμάτια ήταν νοικιασμένα και δύσκολα έβρισκες κάτι καλό και φτηνό. Για καλή τους τύχη βρήκαν δωμάτιο σε μια βίλα που νοίκιαζε τα δωμάτια της σε φοιτητές αλλά επειδή γίνονταν κάποιες εργασίες θα ήταν έτοιμη σε καμιά δεκαριά μέρες
Και έπρεπε να μείνει προσωρινά σε κάποιο άλλο σπίτι, ο Θεός να το κάνει σπίτι.
Το σπίτι ήταν στο MercatosanSeverino, ένα προάστιο κοντά στο Fisciano όπου ήταν το πανεπιστήμιο , μερικά χιλιόμετρα έξω από το Σαλέρνο.
